Calyceraceae ye'l nome d'una familia de plantes yerbácea, añales o perennes de rexones templaes o sub-tropicales de Suramérica que s'inclúi dientro del orde de les Asterales. [1]
Tien les fueyes simples y alternes y les flores arrexuntaes en cabeces florales. Tienen cinco pétalos xuníos.
Tien 40 especies en 6 xéneros.
Calyceraceae ye'l nome d'una familia de plantes yerbácea, añales o perennes de rexones templaes o sub-tropicales de Suramérica que s'inclúi dientro del orde de les Asterales.
Tien les fueyes simples y alternes y les flores arrexuntaes en cabeces florales. Tienen cinco pétalos xuníos.
Tien 40 especies en 6 xéneros.
Calyceraceae és una família de plantes amb flors dins l'ordre Asterals. Té unes 40 espècies en 6 gèneres. La seva distribució és a Amèrica del Sud, principalment als Andes.
Els membres d'aquesta família tenen fulles enteres i alternades i flors disposades en capítols. Les flors tenen 5 pètals fusionats.
Calyceraceae és una família de plantes amb flors dins l'ordre Asterals. Té unes 40 espècies en 6 gèneres. La seva distribució és a Amèrica del Sud, principalment als Andes.
Els membres d'aquesta família tenen fulles enteres i alternades i flors disposades en capítols. Les flors tenen 5 pètals fusionats.
Pěknorožkovité (Calyceraceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu hvězdnicotvaré (Asterales). Jsou to byliny s jednoduchými střídavými listy a květy v hlávkovitých květenstvích, připomínající čeleď hvězdnicovité. Vyskytují se asi v 60 druzích v jihoamerických Andách a v Patagonii.
Zástupci čeledi pěknorožkovité jsou jednoleté nebo vytrvalé byliny poněkud připomínající zástupce čeledi hvězdnicovité (Asterales). Jen výjimečně jsou to i polokeře. Listy jsou střídavé, jednoduché, často v přízemní růžici, bez palistů. Čepele listů jsou celokrajné nebo na okraji peřeně laločnaté. Květy jsou v hlávkovitých úžlabních nebo vrcholových květenstvích, někdy seskupených ve vrcholičnaté latě. Hlávky jsou podepřeny listeny zákrovu. Květy jsou četné, oboupohlavné, nejčastěji pětičetné (4 až 6četné), pravidelné nebo lehce souměrné. Kališní i korunní lístky jsou srostlé. Tyčinky jsou přirostlé u ústí korunní trubky, v počtu odpovídajícím počtu korunních cípů. Mezi tyčinkami jsou umístěna žlaznatá tělíska. Semeník je spodní, srostlý ze 2 plodolistů, s jedinou komůrkou a jednou čnělkou a jedním apikálním vajíčkem. Blizna je vrcholová, lysá. Plodem je nažka, u některých rodů s vytrvalým kalichem přeměněným v ostny.[1][2]
Čeleď zahrnuje asi 60 druhů v 6 rodech.[3] Je rozšířena pouze v Jižní Americe, převážně v její jižní polovině. Nejvíce druhů se vyskytuje na suchých otevřených stanovištích jižní části And a Patagonie. Pouze 2 rody, Acicarpha a Boopsis, zasahují i do tropické Ameriky. Několik druhů také roste na pobřežních písčitých dunách.[1]
O mechanismech opylování není nic známo. Plody některých druhů se šíří na srsti zvířat.[1]
Cronquist chápal podobnost s čeledí hvězdnicovité jako paralelní vývoj a čeleď Calyceraceae řadil do samostatného řádu Calycerales v blízkosti řádu štětkotvaré (Dipsacales).[1] Tachtadžjan ji řadil do řádu Calycerales v rámci nadřádu Asteranae, Dahlgren přímo do řádu štětkotvaré (Dipsacales).
Podle dnešních výzkumů je čeleď Calyceraceae sesterskou skupinou čeledi hvězdnicovité (Asteraceae) v rámci řádu hvězdnicotvaré (Asterales).[3]
Hlavními obsahovými látkami jsou iridoidy a jako zásobní látka inulin. Chybí třísloviny, kyselina ellagová a latex a oproti čeledi hvězdnicovité polyacetyleny a seskviterpeny.[1]
Není známo žádné využití.[1]
Acicarpha, Boopis, Calycera, Gamocarpha, Moschopsis, Nastanthus[5]
Pěknorožkovité (Calyceraceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu hvězdnicotvaré (Asterales). Jsou to byliny s jednoduchými střídavými listy a květy v hlávkovitých květenstvích, připomínající čeleď hvězdnicovité. Vyskytují se asi v 60 druzích v jihoamerických Andách a v Patagonii.
Die Calyceraceae sind eine Familie in der Ordnung der Asternartigen (Asterales). In dieser Familie gibt es vier bis sechs Gattungen und etwa 40 Arten mit rein neotropischer Verbreitung; alle Arten haben ihre Areale in Südamerika. Die meisten Arten wachsen in den Anden.
Arten der Calyceraceae sind einjährige oder mehrjährige krautige Pflanzen. Die wechselständigen Laubblätter sind einfach oder fiederspaltig. Bei einigen Arten stehen die Blätter in grundständigen Rosetten. Die Blattränder sind ganz. Nebenblätter fehlen.
Es gibt sowohl Taxa mit zwittrigen als auch Taxa mit eingeschlechtigen Blüten; männliche und weibliche Blüten sitzen auf einer Pflanze, sie sind also einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die Blüten stehen einzeln oder in meist kopfigen oder selten traubigen Blütenständen (Infloreszenzen) zusammen. Die kleinen Blüten sind meist fünfzählig (selten vier- oder sechszählig) und radiärsymmetrisch bis schwach zygomorph. Die beiden Blütenhüllblattkreise sind deutlich verschieden. Die Kelchblätter enden bei vielen Arten in Dornen. Die Kronblätter sind in einer Röhre verwachsen. Es gibt nur einen Kreis mit meist fünf (selten vier oder sechs) freien fertilen Staubblättern. Die Staubblätter sind mit dem oberen Teil der Kronröhre verwachsen. Manchmal ist nur ein Fruchtblatt vorhanden, meist sind zwei Fruchtblätter zu einem unterständigen Fruchtknoten verwachsen. Es ist ein Griffel und eine Narbe vorhanden. Die Bestäubung erfolgt durch Insekten (Entomophilie). Es werden achänenähnliche Früchte gebildet, sie sind von den Resten von Kelch und Krone gekrönt.
Es gibt vier bis sechs Gattungen mit etwa 40 (bis 60) Arten (Auswahl) in der Familie:
In dieser Familie ist die ehemalige Familie der Boopidaceae Cass. enthalten.
Die Calyceraceae sind eine Familie in der Ordnung der Asternartigen (Asterales). In dieser Familie gibt es vier bis sechs Gattungen und etwa 40 Arten mit rein neotropischer Verbreitung; alle Arten haben ihre Areale in Südamerika. Die meisten Arten wachsen in den Anden.
Calyceraceae is a plant family in the order Asterales. The natural distribution of the about sixty species belonging to this family is restricted to the southern half of South America. The species of the family resemble both the family Asteraceae and the Dipsacaceae.[2][3]
Calyceraceae are perennial or annual herbs. There may be a few or many branched stems that may be without hair or with soft silky hairs. The leaves may be in a rosette at the base of the stems or set alternately along the stems. Stipules are lacking. The leafblade is simple, but may be lobed to pinnatisect. The margin of the leaves may be entire or toothed. The inflorescences are flowerheads comparable to those in the sunflower family. They are at the top of the stems or opposite leaves, and may have a flowerstem or be seated, while each flowerhead may be on its own or in a cyme. Each individual flowerhead is surrounded by an involucre, consisting of one or two rows of bracts that are often leaf-like and usually not merged. The base of the flowerhead may be conical, convex or sometimes almost spheroidal. On the base of the flowerhead, at the base of each individual flower, are linear to narrowly lanceolate, green, chaffy scales (or paleae) that become woody when seeds are ripening. Each flowerhead may contain a few or up to over one hundred hermaphrodite or unisexual, star-symmetric or mirror-symmetric flowers. The petals are fused to form a funnel-shaped or sometimes cylinder-shaped corolla that is split into four to six lobes at the top. The corolla's remains stay on the top of the one-seeded dry fruit at maturity. Four or five stamens alternate with the corolla lobes. The lower third of these filaments are fused with the corolla tube, while sometimes filaments may also be attached to their neighbors. Filaments carry nectaries. The anthers stand upright, with pollen freed from a slit at the top. The style is thread-like without hairs, sticking out above the corolla tube, while the stigma at its tip is club-shaped or split in two. The ovary consists of two carpels with only one ovule, which is pendulous and anatropous. The fruit is an achene, with a persistent calyx which may consists of spines, contains one seed that is only enclosed by a thin pericarp and has fleshy endosperm. The sepals may be free or fused calyx lobes, sometimes spine-like and woody on the outside. Fruits may be dispersed separately when ripe or can remain on the floral base that breaks free of the plant.[2]
Both Calyceraceae and Asteraceae have their flowers set in heads with a common floral base. The bracts surrounding the flowerhead in the Calyceraceae are leaf-like while the involucral bracts in the Asteraceae differ clearly from the leaves. The anthers are free in the Calyceraceae and form a tube in the Asteraceae. The filaments in the Calyceraceae are, at least in their lower third, fused to the corolla, whereas in the Asteraceae the filaments are free or rarely connected (e.g. in Barnadesia).[2]
Both Calyceraceae and Dipsacaceae have persistent calyces, but these become lignified or spiny in Calyceraceae, but are cup-shaped or consist of a circle of hairs in the Dipsacaceae. Stamens are alternating with the corolla lobes and anthers open at their top in the Calyceraceae whereas stamens are centered on the petals and anthers open toward the middle of the flower in the Dipsacaceae.[2]
Six genera are assigned to this family: Acicarpha, Boopis, Calycera, Gamocarpha, Moschopsis and Nastanthus. The majority of species in this family occur in Argentina, seven of which are endemics, with the highest species density south of the tropics. Calycera (eleven species) and Acicarpha (five species) both are widespread along the Andes from northern Argentina through to the Altiplano of Peru. Most of the thirteen species of Boopsis occur in the south of Argentina and Chile but some species are found in the tropics. Moschopsis grows in the Salta Province in Argentina. Acicarpha tribuloides occurs as an introduced weed along roads in Florida.[2][4]
Calyceraceae is a plant family in the order Asterales. The natural distribution of the about sixty species belonging to this family is restricted to the southern half of South America. The species of the family resemble both the family Asteraceae and the Dipsacaceae.
Calyceraceae es una familia de plantas herbáceas anuales o perennes de regiones templadas o sub-tropicales de Suramérica que se incluye dentro del orden de las Asterales.[1]
Tiene las hojas simples y alternas y las flores agrupadas en cabezas florales. Tienen cinco pétalos unidos.
Tiene 40 especies en 6 géneros.
Calyceraceae es una familia de plantas herbáceas anuales o perennes de regiones templadas o sub-tropicales de Suramérica que se incluye dentro del orden de las Asterales.
Tiene las hojas simples y alternas y las flores agrupadas en cabezas florales. Tienen cinco pétalos unidos.
Tiene 40 especies en 6 géneros.
Calyceraceae on siemenkasviheimo, joka kuuluu lahkoon Asterales ja on läheinen asterikasveille (Asteraceae eli Compositae). Sen neljään sukuun kuuluvat 60 lajia kasvavat Etelä-Amerikassa. Puolet lajeista kuuluu sukuun Boopis. [1]
Heimon kasvit ovat ruohoja. Kukinto on mykerö, jonka kukat avautuvat mykerön reunalta alkaen ja edeten keskustaa kohti (eli sentripetaalisesti). Kukat ovat pieniä ja säteittäisiä, verholehdet ovat piikkimäisiä tai paksuja ja tuuletussolukkoa sisältäviä. Putkimaisen teriön ulkokerros on yhteyttävä, heteet ovat erilliset ja sikiäin kehänalainen. [2]
Calyceraceae on siemenkasviheimo, joka kuuluu lahkoon Asterales ja on läheinen asterikasveille (Asteraceae eli Compositae). Sen neljään sukuun kuuluvat 60 lajia kasvavat Etelä-Amerikassa. Puolet lajeista kuuluu sukuun Boopis.
La famille des Calyceraceae regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend 40 espèces réparties en 5 à 6 genres
Ce sont des plantes herbacées, annuelles ou pérennes, des régions tempérées à subtropicales d'Amérique du Sud.
Le nom vient du genre type Calycera, composé des mots grecs καλυξ / kalyx, « enveloppe ; calice », et κέρας / keras, « corne d’animal », en référence au « calice adhérant avec l’ovaire infère (et) son limbe persistant, à cinq divisions, parfois épineuses ou en forme de corne. A. Wahlen »[1].
La classification phylogénétique APG II (2003) et la classification phylogénétique APG III (2009) situent cette famille dans les Asterales.
Selon Angiosperm Phylogeny Website (12 nov. 2015)[2] :
Selon DELTA Angio (12 nov. 2015)[3] et NCBI (12 nov. 2015)[4] :
Selon ITIS (12 nov. 2015)[5] :
La famille des Calyceraceae regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend 40 espèces réparties en 5 à 6 genres
Ce sont des plantes herbacées, annuelles ou pérennes, des régions tempérées à subtropicales d'Amérique du Sud.
Calyceraceae, biljna porodica iz reda zvjezdanolike (Asterales). Sastoji se od pedesetaK vrsta[1] rasprostranjenih po Južnoj Americi. Ime je dobila po rodu Calycera.
Calyceraceae, biljna porodica iz reda zvjezdanolike (Asterales). Sastoji se od pedesetaK vrsta rasprostranjenih po Južnoj Americi. Ime je dobila po rodu Calycera.
Calyceraceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk dalam bangsa Asterales. Dalam Sistem Cronquist suku ini adalah satu-satunya anggota bangsa Calycerales.
Calyceraceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk dalam bangsa Asterales. Dalam Sistem Cronquist suku ini adalah satu-satunya anggota bangsa Calycerales.
Calyceraceae R.Br. ex Rich., 1820 è una famiglia di piante angiosperme eudicotiledoni appartenenti all'ordine delle Asterales.[1][2]
Il nome della famiglia deriva dal suo genere più importante (Calycera) la cui etimologia deriva da una parola greca: "kalyx" (= calice).[3] Il nome scientifico di questa famiglia è stato proposto inizialmente dal botanico francese Louis Claude Marie Richard (1754-1821), perfezionato successivamente dal botanico britannico Robert Brown (1773-1858) nella pubblicazione "Mémoires du Museum d'Histoire Naturelle. Paris - 6: 74. 1820" del 1820.[4]
Le specie di questa famiglia sono delle erbe perenni o raramente a ciclo biologico annuale; occasionalmente sono suffrutescenti o sublegnose; spesso sono poco ramose o con brevi fiori scaposi e in genere sono glabre. Queste piante contengono tannini, composti fenolici semplici, acido caffeico, acido cumarico, saponine triterpeniche e acido ellagico.[5][6][7][8][9]
La disposizione delle foglie lungo il caule è alternata, spesso formano delle rosette basali. In alcuni casi la consistenza delle foglie è carnosa. Le foglie sono prive di stipole, sono sessili oppure sono provviste di un piccolo stretto picciolo; la lamina normalmente è intera oppure (meno spesso) lobata; i margini sono lineari, oppure sinuati, dentati o seghettati. In alcuni casi i margini delle foglie sono revoluti.
Le infiorescenze (costituite da unità cimose) sono formate da capolini sottesi da un involucro di brattee (infiorescenze bratteate) più o meno unite, disposte su 1 o 2 serie, a forma da triangolare a lanceolata. Il ricettacolo (il contenitore dei fiori veri e propri posto all'interno dell'involucro) ha una forma piatta o conica; può diventare legnoso verso la fine della fioritura. Spesso il ricettacolo è provvisto da una serie di brattee (o pagliette) a protezione della base dei fiori, di consistenza erbacea o membranosa con forme da subulate a ovate o lanceolate; le brattee sono normalmente libere, ma possono essere anche connate. La fioritura è centrifuga (i fiori centrali raggiungono per primi la maturità).
I fiori (da pochi a molti - più di 100) sono ermafroditi (anche omogami), raramente sono funzionalmente maschili (in piante andro-monoiche), sono epiginei e actinomorfi, talvolta sono zigomorfi.
Formula fiorale: * K (5), [C (5), A (5)], G (2) (infero), achenio
Il calice è formato da 5 (oppure 4 o 6) sepali fogliacei o piccoli denti membranosi o ialini saldati in un tubo angoloso. Il calice è adnato all'ovario.
La corolla è simpetala (i petali sono saldati insieme), pentamera (o qualche volta tetramera, solo occasionalmente è esamera in alcuni fiori). La forma è cilindrica o simile ad uno stretto imbuto. La corolla termina con 5 (o 4) corti lobi. Il colore è bianco o verdastro.
L'androceo è formato da 5 (o 4 o 6) stami chiusi nella corolla o sporgenti. Sono nello stesso numero dei lobi della corolla ma posizionati in modo alterno e sono inseriti a vari livelli della corolla (fino a metà tubo corollino). I filamenti sono uniti per la gran parte della loro lunghezza; talvolta all'apice sono liberi. Le antere sono connate (almeno alla base), ma in genere sono libere, sono tetrasporangiate, introrse; sono biloculari e si aprono per fessure longitudinali; sono senza appendici, talvolta la base è sagittata. Le ghiandole nettarie si trovano alla base dei filamenti.
Il gineceo (integrato nell'asse fiorale) è formato da due carpelli con ovario uniloculare infero. L'ovulo (solo uno) è anantropo e pendulo. Lo stilo è unico sporge dalla corolla; ha una forma cilindrica e snella: Lo stigma (uno solo anche questo) è capitato, papilloso con due (o tre) fasci vascolari.
Il frutto è un achenio, spesso è coronato dal calice con lobi appena lignificati; spesso il calice è accrescente. Spesso gli acheni sono connati fra di loro. La forma dell'achenio è cilindrica o prismatica, più o meno provvista di coste. Ogni achenio contiene un solo seme solitario e pendulo. I semi hanno l'endosperma ben sviluppato; l'embrione è diritto.
La riproduzione è tramite impollinazione.
La famiglia è endemica del Sud America. Una specie si trova nelle Isole Falkland. L'habitat più tipico sono le zone aride ad alte altitudini.
Questa famiglia è descritta all'interno dell'ordine delle Asterales (lo stesso ordine delle Compositae, la famiglia più numerosa di specie botaniche) che comprende una dozzina di famiglie e circa 25.000 specie, le cui piante sono caratterizzate dal contenere sostanze di riserva come l'oligosaccaride inulina e dall'impollinazione con meccanismo "a pistone".[6]
Prima degli ultimi studi, questa famiglia (vedi Sistema Cronquist) era descritta all'interno dell'ordine Calycerales. Attualmente il gruppo di ricercatori del APG hanno inserito la famiglia nell'ordine Asterales in posizione “gruppo fratello” della famiglia Asteraceae. Quest'ultima posizione è supportata sia da caratteristiche di tipo chimico (entrambe le famiglie possiedono alcuni composti chimici specifici) che da analisi combinate (morfologiche e del DNA) di tipo cladistico.[5] Si stima che queste due famiglie si siano divise da 45 a 54 milioni di anni fa; altre ricerche indicano a 51 milioni di anni la divergenza dei due generi più importanti (Acicarpha e Boopsis). È probabile che l'areale d'origine delle due famiglie sia il Sud America. Sia la famiglia Asteraceae che Calyceraceae (insieme ad altre due famiglie: Goodeniaceae e Menyanthaceae) appartengono ad un clade ben definito (vedi cladogramma a lato) i cui caratteri principali, tra gli altri, sono: portamento soprattutto erbaceo, presenza di acido caffeico, fasci vascolari del fusto separati, elementi vessilliferi, infiorescenze con fiori terminali, calice connato, stami adnati alla corolla e ovario bicarpellare.[8]
I caratteri che maggiormente distinguono questa famiglia dalle altre dello stesso ordine sono:[5]
I generi della famiglia sono suddivisi in base alla morfologia della fruttificazione del capolino: gli acheni sono tutti liberi fra di loro come nei generi Boopis e Calycera, oppure in parte liberi (quelli centrali) e in parte connati (quelli periferici) come nel genere Acicarpha.[9]
Il numero cromosomico delle specie di questa famiglia è compreso nei seguenti valori: 2n = 16, 24, 26, 36, 40, 42, 44.[5]
La famiglia si compone di 6 generi e 52 specie:[2][5][8]
Per meglio comprendere ed individuare i vari generi della famiglia l'elenco seguente utilizza in parte il sistema delle chiavi analitiche (sono indicati solamente i generi più importanti):[5]
L'entità di questa voce ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:
Principali differenze rispetto alla famiglia più vicina (Asteraceae):[9][10]
Calyceraceae R.Br. ex Rich., 1820 è una famiglia di piante angiosperme eudicotiledoni appartenenti all'ordine delle Asterales.
Calyceraceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt vrij algemeen erkend door systemen van plantentaxonomie, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
Het gaat om een kleine familie van enkele dozijnen soorten, die voorkomen in de ruwweg de zuidelijke helft van Zuid-Amerika.
In het Cronquist systeem (1981) vormde deze familie een orde op zichzelf (Calycerales).
Calyceraceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt vrij algemeen erkend door systemen van plantentaxonomie, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
Het gaat om een kleine familie van enkele dozijnen soorten, die voorkomen in de ruwweg de zuidelijke helft van Zuid-Amerika.
In het Cronquist systeem (1981) vormde deze familie een orde op zichzelf (Calycerales).
Calyceraceae er en plantefamilie i kurvplanteordenen (Asterales). Den tilhører underkladen Euasterides II i den store kurvplante-kladen (Asteridae).
Calyceraceae er en plantefamilie i kurvplanteordenen (Asterales). Den tilhører underkladen Euasterides II i den store kurvplante-kladen (Asteridae).
Calyceraceae – rodzina roślin z rzędu astrowców. Obejmuje 6 rodzajów występujących w Ameryce Południowej, głównie w Andach na południe od Boliwii, ale poza tym w niemal całej południowej części kontynentu[3].
Rośliny jednoroczne i byliny o liściach pojedynczych, skrętoległych, bez przylistków, często skupionych w rozecie przyziemnej, o blaszce całobrzegiej do pierzastosiecznej. Kwiaty, zwykle obupłciowe, skupione są w kwiatostanach główkowatych, pojedynczych lub złożonych. Kwiatostany wsparte są 1 lub 2 rzędami listków okrywy. Działek kielicha jest najczęściej 5 i są zrośnięte, z drobnymi ząbkami na szczycie. Płatków też 5 (rzadko 4 lub 6) jest złączonych w rurkę z wolnymi końcami. Pręcików jest tyle samo ile płatków. Zalążnia jest dolna, złożona z dwóch owocolistków, ale z pojedynczą komorą z pojedynczym zalążkiem. Pojedyncza szyjka słupka zwieńczona jest główkowatym znamieniem. Owocami są niełupki tkwiące w trwałym kielichu, u niektórych gatunków z kolcami[3].
Od podobnych i blisko spokrewnionych astrowatych różnią się pozycją zalążni, główkowatym znamieniem i brakiem włosków kielichowych[3].
Rodzina siostrzana dla rodziny astrowatych w rzędzie astrowców Asterales reprezentującym klad astrowych w obrębie okrytonasiennych[1].
astrowceCampanulaceae – dzwonkowate
Menyanthaceae – bobrkowate
Asteraceae – astrowate
Calyceraceae
Calyceraceae – rodzina roślin z rzędu astrowców. Obejmuje 6 rodzajów występujących w Ameryce Południowej, głównie w Andach na południe od Boliwii, ale poza tym w niemal całej południowej części kontynentu.
Calyceraceae é uma família de plantas pertencentes às angiospermas (plantas que possuem flor), mais especificamente na ordem Asterales. São encontradas restritamente na América do Sul e podem ser semelhantes às famílias de Asteraceae e Dipsacaceae.
Calyceraceae são plantas herbáceas perenes ou anuais que possuem algumas ou muitas hastes ramificadas, sem pelos ou com pelos macios e sedosos. Suas folhas podem estar em roseta na base das hastes ou inseridas de forma alternada ao longo de suas hastes. Não possui estípulas. Sua lâmina foliar é simples, mas pode ser lobulada, a margem das folhas pode ser inteira ou dentada. As inflorescências são comparáveis às da família dos girassóis (Asteraceae). Possui folhas individuais, e cada uma é cercada por um invólucro, que consiste em uma ou duas fileiras de brácteas. A base da cabeça da flor pode ser cônica, convexa ou às vezes quase esferoidal. Cada flor pode conter algumas ou até mais de cem flores hermafroditas ou unissexuais, simétricas em estrela ou simétricas em espelho. As pétalas são fundidas para formar uma corola.
As partes pertencentes a corola permanecem no topo do fruto seco com uma semente na maturidade, alguns estames alternam com os lóbulos dali. O terço inferior desses filamentos são fundidos com o tubo da corola, eles carregam nectários. As anteras ficam de pé, com pólen liberado de uma fenda na parte superior. Seu estilete é semelhante a um fio, sem pelos, saindo acima do tubo da corola, enquanto o estigma em sua ponta assume a forma cilíndrica e aumentando gradualmente no final ou é dividido em dois. Já o ovário consiste em dois carpelos com apenas um óvulo, que é pendular e anátropo. O fruto é um aquênio, com um cálice persistente que pode consistir em espinhos, contém uma semente que é envolvida apenas por um pericarpo delgado e possui endosperma carnudo, eles também podem ser dispersos separadamente quando maduros. Suas sépalas possuem lóbulos do cálice livres ou fundidos.
São ervas perenes ou anuais, frequentemente sem caule ou com brotos escapiformes. As folhas são alternadas formando uma roseta basal, sem estípulas, sésseis ou estreitadas em um pecíolo distinto, sinuado, margem inteira, serrilhado ou dentado, às vezes revolto. Suas flores são organizadas em capítulos, rodeadas por brácteas involucrais triangulares e/ou lanceoladas (folha com terminação em forma de lança) mais ou menos unidas. Seu receptáculo é plano ou cônico, frequentemente com brácteas receptaculares herbáceas à membranosas, subuladas à obovadas (apresenta formato de um ovo) ou lanceoladas, geralmente livres, mas raramente fundidas. As flores são perfeitas ou raramente funcionalmente masculinas (e depois plantas andromonóicas), epíginas, actinomórficas, cálice adnadas ao ovário, com 4, 5 ou 6 lobos ou dentes pequenos, hialinos à membranosos, estes arredondados-orbiculares ou planos, linear-lanceolados e afinando. Possui corola simpática, pentamérica ou às vezes tetramérica, apenas ocasionalmente hexâmera em flores individuais, cilíndrica a estreitamente infundibuliforme com 4 ou 5 lobos de corola curtos ou com um tubo basal delgado e um membro alargado, parte superior em forma de sino (campanulada) com 4 ou 5 lobos valvados, brancos ou esverdeado.
Seus estames são inseridos em vários níveis na corola. Filamentos unidos em um tubo na maior parte de seu comprimento, às vezes distalmente livres; anteras conata (fusão de tipos semelhantes de órgãos), pelo menos em suas bases, tetrasporangiado, ditecal (duas tecas funidas), introrso, abrindo por fendas longitudinais, principalmente sem apêndices, às vezes com bases subsagitadas e apêndices apicais imperceptíveis. Suas glândulas nectárias estão na base do tubo filamentar alternando com os feixes vasculares dos filamentos. Possui gineceu de dois carpelos, unilocular, inferior e óvulo solitário, pendular, anátropo, tenuinucelado. O estilete é fortemente exercido, delgado, cilíndrico, estigma capitado (possui forma de cabeça), seco, papiloso, com dois (três) feixes vasculares.
O fruto é um aquênio, com um cálice persistente que pode consistir em espinhos, contém uma semente envolvida apenas por um pericarpo delgado e possui endosperma carnudo. As sépalas podem ser lóbulos de cálice livres ou fundidos, às vezes semelhantes à espinhos e lenhosos na parte externa. Os frutos podem ser dispersos separadamente quando maduros ou podem permanecer na base floral que se desprende da planta. [1]
Além de ervas anuais imperceptíveis, a família contém muitas espécies que formam rosetas vegetativas até que as inflorescências sejam formadas. O crescimento é então continuado por estolões, rizomas ou por rebentos laterais que surgem das partes inferiores da planta. A ramificação de Calyceraceae é simpodial, e em alguns gêneros monochasia são formados (em Acicarpha os capítulos são terminais e o sistema de rebentos é continuado por machados secundários ultrapassando os precedentes). Metatopias com re- e concaulescência podem ser observadas em algumas espécies (por exemplo, Calycera sessiliflora, C. eryngioides). [1]
As plantas geralmente são glabras, mas às vezes pelos filiformes unisseriados estão presentes, especialmente nos caules (Calycera). Nenhuma glândula externa ou cavidades secretoras foram observadas (Hansen 1992), nem há gotículas semelhantes a resina presentes na madeira (Carlquist e DeVore 1998). No entanto, gotículas de uma substância semelhante à resina parecem estar presentes nos caules e nas brácteas involucrais de Boopis gracilis (obs. Pers.). Os feixes vasculares do caule são dispostos em círculo e separados uns dos outros por raios largos. Os feixes são embutidos em um anel de tecido mecânico em algumas espécies (Boopisspp.). Os filamentos do floema de Acicarpha são acompanhados externamente por esclerênquima, e o xilema inclui vasos moderadamente largos com placas de perfuração simples, com pontuações delimitadas entre os vasos e o parênquima dos raios. Os raios medulares secundários estão faltando (Cronquist 1981). Dois tipos de elementos traqueais imperfurados ocorrem na família, ou seja, traqueídeos vasicêntricos e fibras libriformes, estas últimas com pequenas pontuações simples. As fossetas entre os vasos e as fibras libriformes são alternadas e circulares a ovais (Carlquist e DeVore 1998). As fossetas alongadas lateralmente, chamadas de fossetas pseudoscalariformes, estão presentes em várias espécies de Calyceraceae (Carlquist e DeVore 1998). A quantidade de madeira é sempre muito limitada, com um máximo nas bases do caule e partes adjacentes das raízes (Carlquist e DeVore 1998). A madeira apresenta fortes indícios de pedomorfose com graus variados nas diferentes espécies. Isso é apoiado pela presença de pseudoscalariformes e células dos raios predominantemente eretas (Carlquist e DeVore 1998). Os vasos secundários do xilema com pontuações pseudoscalariformes de transição para padrões helicoidais apoiam a capacidade das raízes de serem dobradas ou de expandir e contrair em reação à mudança no conteúdo de água (Boopis graminea, Nastanthus spp.). A sazonalidade é espelhada na formação de anéis de crescimento observados em anthemoides de Boopis (Carlquist e DeVore 1998).
A família exibe uma gama incomumente ampla de valores de mesomorfia. Isso pode ser explicado pelos diferentes habitats em que as plantas vivem. A anatomia da madeira ainda não é suficientemente conhecida para ser usada sistematicamente. Acredita-se que ele reflita amplamente as adaptações ecológicas autapomórficas (Carlquist e DeVore 1998). O córtex primário e a medula central são ricos em cristais de Ca-oxalato agrupados. Não há filamentos de líber especializados no parênquima cortical (Reiche 1901). Os caules carnudos encontrados em várias espécies de Boopis resultam da presença de parênquima medular e cortical maciço (Reiche 1901). As raízes tuberosas das espécies carnudas de Boopis têm um córtex rugoso transversalmente forte, que é uma característica conectada à habilidade de muitas plantas alpinas de se translocar para estratos mais profundos do solo pela contração da raiz (Reiche 1901). [1]
A característica mais marcante de muitas espécies é a inflorescência condensada, geralmente com muitas flores. Essa condensação atinge vários níveis na família. Enquanto Acicarpha tem capítulos simples com antese centrípeta, os outros gêneros têm capítulos mais complicados de ordens superiores. Foi hipotetizado que estes consistem em unidades cymose (Baillon 1880; Reiche 1901; DeVore 1994), mas isso não foi confirmado por análises detalhadas. Algumas espécies de Calycera e Boopis tendem a agregar poucos a muitos capítulos.
As flores geralmente são hermafroditas, mas flores funcionalmente masculinas ocorrem regularmente no centro dos capítulos de Acicarpha (Miers 1870). As flores são caracterizadas pelo cálice transformado e uma estreita associação de corola, androceu e o estilete. A parte livre do cálice é reduzida a cinco pequenos lobos acima das bordas do gineceu, a parte inferior sendo fundida e intimamente ligada ao ovário inferior. Não protege o botão da flor (Erbar 1993).
Os filamentos formam um tubo que consiste em suas partes inferiores fundidas. Em Acicarpha tribuloides, este tubo se sobrepõe ao tubo da corola em flores maduras. Abaixo da separação dos filamentos do tubo da corola, existe um tubo estame da corola. Cinco nectários estão presentes na flor. O tecido glandular se estende da base do tubo do filamento ao topo do tubo da corola do estame (Erbar 1993). O néctar é secretado por fendas de néctar fora do tubo do filamento em cinco pequenas bolsas. A forma e a posição alternada com os filamentos dos nectários são muito distintas para a família (Brown 1817; Reiche 1901). O estilo é cilíndrico com uma cabeça papilosa em forma de clube. O crescimento intercalar do receptáculo resulta em um tubo de corola do estame carpelo entre o ovário e as outras partes da flor, exceto as sépalas. Esta característica parece ser única entre as famílias de Asteridae (Erbar 1993). O gineceu unilocular geralmente é interpretado como consistindo de dois carpelos (Cronquist 1981). As investigações de Erbar (1993) e Hansen (1992), entretanto, revelaram a existência de cinco saliências no ovário que podem ser interpretadas como septos rudimentares. Seguindo essa interpretação, a família tem cinco carpelos (Erbar 1993).[1]
A corola livre contém 10 feixes vasculares longitudinais paralelos. Os feixes comissurais são bifurcados abaixo dos lobos da corola e anastomosados com os feixes medianos dos lobos da corola logo abaixo de seu ápice (Gustafsson 1995; Gustafsson e Bremer 1995). Os caracteres micromorfológicos da corola (padrões da epiderme das pétalas) são bastante uniformes nas Calyceraceae, as células sempre sendo senecióides. As células são frequentemente longas (mais de 200 μm) e confluentes. Um padrão estriado transversalmente prevalece na superfície adaxial, enquanto o padrão abaxial é principalmente estriado longitudinalmente, embora células rugosas, reticulado-rugosas ou glabras também ocorram. As células são geralmente esculpidas de forma distinta em ambas as superfícies (Hansen 1992). [1]
Um tapete tegumentar é formado pelas camadas mais internas de um tegumento maciço (Dahlgren 1915). O embrião maduro possui oito núcleos; os núcleos polares se fundem antes da fertilização. A semente, que é suspensa no topo do lóculo e fixada por um funículo curto próximo à extremidade superior da semente, contém um embrião terete reto e abundante endosperma (Cronquist 1981). O desenvolvimento do endosperma é celular e não há formação de haustórios. O endosperma contém grãos de proteína, em vez de amido. As células externas da testa contêm cloroplastos antes que a semente amadureça. O radículo aponta para a micrópila, ou seja, o ápice da semente (Miers 1870). Os grãos de pólen são binucleados quando liberados. Nenhum tapete periplasmódico é formado nos sacos polínicos (Dahlgren 1915). [1]
Os grãos de pólen de Calyceraceae são tricolporados. Os colpos são muito longos, tornando os grãos de algumas espécies sub-sincolporados. A membrana do colpo é mais ou menos granular. Os poros são alongados, as extremidades se sobrepondo ou unidas, formando um colpus transversalis de largura irregular em algumas espécies (Heusser 1971; Markgraf e D’Antoni 1978). Os espínulos diminutos estão geralmente presentes na superfície do pólen, mas raramente estão quase ausentes. A exina possui cristas espessadas acima dos poros e depressões arredondadas nos mesocolpos. Uma margem de colpo granulada (Skvarla et al. 1977) é proeminente em muitas espécies. Os grãos de pólen raramente excedem 30 μm de comprimento e 20 μm de largura e costumam ter formas bastante irregulares. A maioria dos grãos de pólen são, à primeira vista, esferoidais, mas, vistos na visão equatorial, são irregularmente romboidais (Hansen 1992). Os grãos prolates (elípticos, elipsoidais) ocorrem em algumas espécies. Os grãos dimórficos são raros (Boopis gracilis), mas a forma pode variar dentro das espécies. Avetisjan (1980) distingue dois tipos de pólen na família, o tipo Moschopsis e o tipo Calicero. Eles diferem pela forma dos grãos de pólen (vista polar arredondada, trilobada, elíptica na vista equatorial, poros elípticos no tipo Moschopsis, vista polar irregularmente hexagonal, vista equatorial transversalmente elíptica, poros elípticos largos (lalongate) nas Calceras -tipo) e pela forma dos colpos, especialmente pelas cristas acima das aberturas, que são fracamente a moderadamente espessadas no tipo Moschopsis e fortemente desenvolvidas no tipo Calycera. O tipo Moschopsis é considerado primitivo, e o tipo Calycera como derivado pelo autor. Os grãos de pólen têm padrões TEM que se aproximam do padrão anti-hemóide plesiomórfico de Compositae, ou seja, com baculos infratectais distintos e um infratectum. O tectum é maciço e falta um cavo (Hansen 1992). [1]
O gineceu consiste basicamente em dois carpelos formando um ovário composto, inferior, unilocular, pseudomonomeros (Cronquist 1981). O fruto é um aquênio, coroado pelos persistentes lóbulos do cálice. Em algumas espécies, todos os lóbulos ou alguns deles são aumentados e tornam-se endurecidos em estruturas semelhantes a espinhos. Na Calycera, os capítulos são distintamente heterocárpicos. Em Calycera eryngioides, os aquênios menores são dispersos individualmente, enquanto aqueles com lóbulos de cálice alongados permanecem presos ao receptáculo e são dispersos com todo o capítulo (DeVore 1994). Acicarpha é caracterizado por aquênios parcialmente fundidos que permanecem presos ao receptáculo. Os lóbulos alongados do cálice, semelhantes a espinhos, apontam para dispersão epizoocórica. Um tecido esponjoso no pericarpo pode facilitar a hidrocoria ou mesmo a anemocoria [1]
Calycera herbacea, a primeira espécie de Calyceraceae descrita (Cavanilles 1797), foi colocada na família Dipsacaceae por Ruiz e Pavón em 1798, e a família foi mantida na ordem Dipsacales por vários taxonomistas ao longo dos últimos dois séculos. Por outro lado, a espécie Acicarpha tribuloides, descrita por Jussieu em 1803, foi incluída, embora com dúvidas, na família Asteraceae pelo autor. Em 1816, Brown e Cassini reconheceram independentemente Calyceraceae como uma família separada em apresentações orais perante a Sociedade Linnaeana e a Académie des Sciences francesa, respectivamente, e a colocaram entre as famílias Dipsacaceae e Asteraceae. A publicação nomenclaturalmente válida de Calyceraceae foi fornecida por Richard (1820). Miers (1870) sublinhou a estreita afinidade entre Asteraceae e Calyceraceae. Estudos cladísticos em Asteridae apoiaram essa relação (Gustafsson 1996). É muito provável que a família seja o parente vivo mais próximo da classe Compositae (Lundberg e Bremer 2003). Esta posição é indicada não apenas pela evidência da variação da sequência de DNA, mas também por caracteres como morfologia do pólen, venação das pétalas, morfologia do receptáculo e brácteas receptaculares e anatomia da madeira (DeVore e Stuessy 1995; Carlquist e DeVore 1998). Semelhanças com Dipsacales incluem o óvulo pendular, endosperma abundante, morfologia dos capítulos na maioria das Calyceraceae e características fitoquímicas, como a ausência de compostos iridóides de Asteraceae. Isso pode ter feito com que Dahlgren (1989) colocasse Calyceraceae em Dipsales. No entanto, os iridóides são encontrados também em Goodeniaceae, uma família intimamente relacionada com Calyceraceae mais Asteraceae e Menyanthaceae. A falta de iridóides em Asteraceae pode, portanto, ser apomórfica para esta família. Hansen (1992) e Erbar (1993) fornecem um resumo das diferenças e semelhanças de Calyceraceae com vários grupos possivelmente relacionados. Os estudos filogenéticos moleculares de Gustafsson e Bremer (1995) e Albach et al. (2001) mostraram Calyceraceae como irmã de Asteraceae, enquanto Calyceraceae são irmãs de Goodeniaceae na análise 18S / rbcL combinada de Bremer et al. (2001), como eram em análises rbcL anteriores (Cosner et al. 1994; Gustafsson et al. 1996). Esta última posição é apoiada por características químicas: ambos contêm bis-secoiridoides do tipo silvestrosídeo (Jensen et al. 1979; Capasso et al. 1996). A análise combinada da morfologia, sequências rbcL e ndhF confirmou a relação de grupo-irmão entre Calyceraceae e Asteraceae, enquanto Goodeniaceae foi colocada como irmã dessas duas (Bremer et al. 2001). Takhtajan (1997) estabeleceu a ordem Calycerales, que não é reconhecida em sistemas que refletem os resultados de estudos cladísticos.[1]
Calyceraceae é composta de cerca de 40 espécies distribuídas por 5 a 6 gêneros.
Segundo a NCBI:
Calyceraceae [2]
A família é endêmica do sul da América do Sul. Sua distribuição se estende do extremo sul do continente ao sul do Peru e da Bolívia no oeste e até o extremo norte da Bahia (Brasil) no leste. Uma espécie ocorre nas Ilhas Falkland (Islas Malvinas). A maioria das espécies cresce em habitats áridos de alta altitude, por exemplo, campos abertos e prados, nos Andes do Chile e Argentina. Algumas espécies crescem nas dunas costeiras. Tribuloides acicarpha cresceu no sudoeste dos Estados Unidos por algumas décadas no século 19 depois que foi introduzido pelo homem, mas não se naturalizou lá (DeVore 1991). [1]
Suas ocorrências confirmadas são:
Seus domínios fitogeográficos são:
Seus tipos de vegetação são:
Algumas espécies são ervas daninhas na América do Sul, portanto, não possuem importância econômica até o momento. [4]
O cozimento das raízes da planta Acicarpha tribuloides Juss. (roseta) é utilizado em lavagens para curar eczema.
Algumas pesquisas realizadas no Peru indicam que "A espécie Acicarpha é usada, empiricamente na medicina tradicional, para curar doenças infecciosas dos rins e fígado, bem como remédio colerético e analgésico na patologia dentária. Além disso, o extrato aquoso das partes aéreas da planta é usado como expectório, analgésico e anti-inflamatório". [5]
Calyceraceae é uma família de plantas pertencentes às angiospermas (plantas que possuem flor), mais especificamente na ordem Asterales. São encontradas restritamente na América do Sul e podem ser semelhantes às famílias de Asteraceae e Dipsacaceae.
Calyceraceae (đồng nghĩa: Boopidaceae Cassini) là một họ thực vật hạt kín thuộc bộ Asterales, có ở miền nam Nam Mỹ[2].
Hệ thống Dahlgren xếp họ này trong bộ Dipsacales, hệ thống Cronquist năm 1981 xếp nó trong bộ Calycerales[3].
Các loài trong họ này có các lá đơn, mọc so le và các hoa chủ yếu là lưỡng tính (hoặc đơn tính cùng gốc hay đơn tính cùng gốc đực hay đơn tính cùng gốc cái), sắp xếp thành cụm hoa dạng đầu. Đơn vị cụm hoa tận cùng dạng chùm hay dạng đầu hướng tâm. Thụ phấn nhờ côn trùng. Cơ chế thụ phấn chuyên biệt hóa rõ nét (thông qua một hệ thống phô bày tích cực, phấn hoa được giải phóng vào một ống bao phấn và đẩy ra ngoài nhờ sự thuôn dài của vòi nhụy). Hoa mẫu (4–)5(–6). Bao hoa với đài hoa và tràng hoa tách biệt; (8–)10(–12); 2 vòng; đẳng số. Đài hoa (4–)5(–6); 1 vòng; nhiều lá đài hoặc lá đài hợp; có thùy con (tiểu thùy) hoặc thùy tù hay có răng; không cân đối nhưng không hai môi, hoặc cân đối; bền; đồng phát triển hoặc không. Tràng hoa 4–)5(–6); 1 vòng; cánh hoa hợp; mở bằng mảnh vỏ; hơi không cân đối nhưng không hai môi hoặc cân đối; bền[3].
Bộ nhị (4–)5(–6). Các phần của bộ nhị hợp sinh (gần đỉnh ống tràng); dính liền (các chỉ nhị hợp sinh thành ống, ít nhất ở gốc); 1 cụm; 1 vòng. Bộ nhị chỉ bao gồm các nhị sinh sản. Nhị (4–)5(–6); chèn vào họng ống tràng; đẳng số với bao hoa; mọc đối lá đài. Các bao phấn đồng quy hay dính liền (đôi khi, ở gốc); đính gốc; không lắc lư; nứt theo khe nứt dọc; hướng trong; 4 túi bào tử. Vách trong bao phấn phát triển các phần dày lên dạng sợi. Biểu bì bao phấn thoái hóa. Mô dinh dưỡng trong bao phấn dạng tuyến. Các hạt phấn hoa có 3 khe hở dọc; 2-ngăn[3].
Bộ nhụy 2 lá noãn tại gốc. Lá noãn suy giảm về lượng tương đối so với bao hoa. Nhụy 1 ngăn, dạng quả tụ; hạ. Bầu nhụy 1 ngăn. Có đĩa sinh dục cái ngoài (liên kết gốc của tràng hoa với vòi nhụy, lót ống tràng và giãn nở thành núm dạng tuyến). Bộ nhụy có 1 vòi nhụy ở đỉnh. Đầu nhụy 1; dạng đầu. Kiểu đính noãn đỉnh. Noãn trong khoang duy nhất là 1; lòng thòng; không áo noãn; ngược; đơn vỏ; mỏng nhân. Kiểu phát triển túi phôi dạng Polygonum. Các nhân tại cực hợp lại trước khi thụ tinh. Hình thành các tế bào đối cực; số lượng 3; không phát triển, phù du. Các tế bào phụ trợ thuôn dài, với mỏ thon mỏng. Nội nhũ hình thành kiểu nhân[3].
Quả không dày cùi thịt; không nứt; giống như quả bế. Các bộ nhụy của các hoa kế bên kết hợp lại để tạo ra quả phức (quả tụ) hoặc không. Quả phức dính liền hoặc không. Quả chứa 1 hạt. Hạt giàu hay nghèo nội nhũ. Nội nhũ chứa dầu. Phôi thẳng. 2 lá mầm[3].
Họ Calyceraceae là các loài cây thân thảo lâu năm, hiếm khi một năm, có thể nhận ra nhờ các cụm hoa hình đầu, thường mở hướng tâm. Các hoa nhỏ và đa đối xứng, các lá đài biến đổi thành gai hoặc dày lên và thuộc dạng mô khí, lớp ngoài cùng của tràng hoa dạng ống có khả năng quang hợp, các nhị hoa rời, và bầu nhụy hạ[2].
Có sự phô bày phấn hoa thứ cấp kiểu cơ chế bơm[4].
GRIN tách Nastanthus Miers thành chi riêng, coi Acarpha Griseb. là đồng nghĩa của Boopis[5], trong khi Kew tách chi Acarpha thành chi riêng và coi Nastanthus là đồng nghĩa của Acarpha[6]. Khoảng 4-6 chi và 40-60 loài[2][3].
Calyceraceae (đồng nghĩa: Boopidaceae Cassini) là một họ thực vật hạt kín thuộc bộ Asterales, có ở miền nam Nam Mỹ.
Hệ thống Dahlgren xếp họ này trong bộ Dipsacales, hệ thống Cronquist năm 1981 xếp nó trong bộ Calycerales.
Calyceraceae R.Br. ex Rich. (1820), nom. cons.
СинонимыКалицеровые (лат. Calyceraceae) — семейство двудольных растений порядка Астроцветные (Asterales).
Однолетние или многолетние травянистые растения. Листья простые, чаще — зубчато-надрезанные или рассечённые, супротивные. Цветки белые или беловатые разных оттенков, собраны в головки, имеют 5 сросшихся лепестков, столбик цельный.
Представители семейства распространены в Южной Америке.
Семейство Калицеровые включает 6 родов[2] и около 40 видов:
Калицеровые (лат. Calyceraceae) — семейство двудольных растений порядка Астроцветные (Asterales).
参见正文
头花草科(又名萼角花科或萼角科),共有6属约40种,分布在南美洲南部。
本科植物为一年或多年生草本;单叶互生,叶有裂;花小,排成头状花序,花瓣5,肉质,萼管具棱;果实为瘦果。
1981年的克朗奎斯特分类法单独列出一个头花草目,放在菊亚纲下面,1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法认为可以直接放到菊目下。
カリケラ科(Calyceraceae)はキク目に属する被子植物の科の一つ。アンデス山脈と南アメリカ南部の温帯に分布する草本からなる。
葉は互生。花は小型で、キク科やマツムシソウ科に似た頭状花序をつくる。5数性の虫媒花で、花冠は筒状、子房下位。果実は種子を1個含む痩果で、がくと花冠が宿存する[1]。
本科はキク科の姉妹群である。クロンキスト体系では単独のカリケラ目としたが、キク科やキキョウ科に近縁とする考えも有力だった。
4-6属に約60種が属する[2]。花粉の形態からは2つのタイプに分けられる[3]。
カリケラ科(Calyceraceae)はキク目に属する被子植物の科の一つ。アンデス山脈と南アメリカ南部の温帯に分布する草本からなる。
葉は互生。花は小型で、キク科やマツムシソウ科に似た頭状花序をつくる。5数性の虫媒花で、花冠は筒状、子房下位。果実は種子を1個含む痩果で、がくと花冠が宿存する。
本科はキク科の姉妹群である。クロンキスト体系では単独のカリケラ目としたが、キク科やキキョウ科に近縁とする考えも有力だった。
칼리케라과(Calyceraceae)는 국화목에 속하는 과이다. 이 과의 종들은 단엽(單葉)이고 호생(互生)인 잎을 가졌으며, 꽃차례는 두상꽃차례를 이룬다. 5개의 유합 꽃잎을 갖고 있다. 60여 종으로 이루어져 있으며, 남아메리카 남부에 제한적으로 분포한다. 국화과와 산토끼꽃과 종들과 겉모습이 유사하다.[1][2]
다음은 국화목의 계통 분류이다.[3]
국화목