dcsimg

Description ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Herbs, climbers, rarely shrubs. Stipules 0 but stipule-like leaves may be present in the leaf axils. Leaves alternate, often palmately-veined, simple, entire or 3-5-lobed. Flowers bisexual, actinomorphic or zygomorphic, solitary or arranged in racemes or cymes. Calyx petaloid, usually enlarged with a basal tube; apical limb 1-3-lobed. Petals 0. Stamens 6-10 or many. Ovary inferior, 3-6-locular. Style with 3-6 stigmas. Fruit usually a many-seeded capsule. Seeds sometimes winged.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Aristolochiaceae Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/family.php?family_id=21
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Description ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Parasitic fungus-like plants without chlorophyll with a fleshy underground rhizome. Leaves 0. Flowers solitary, bisexual, actinomorphic, borne on the rhizome, smelling of carrion. Calyx 3-4(-5)-lobed, fleshy, united below. Petals 0. Stamens alternating with calyx lobes; anthers large with numerous thecae. Ovary inferior, 1-locular. Stigma button-like, crowning the ovary. Fruit a large thick-walled fleshy berry. Seeds minute, numerous.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Hydnoraceae Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/family.php?family_id=102
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Aristolochiaceae ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Les aristoloquiacees (Aristolochiaceae) son una familia d'anxospermes del orde Piperales. Consta de 7 xéneros y unes 500 especies, que se distribúin poles rexones tropicales y la holártica templada.

Descripción

Esta familia presenta carauterístiques tales como:

  • Yerbes rizomatosas o trepadores maderices, perennes. Tubérculos hipocotiledonares presentes en delles especies afeches a fuertes cambeos climáticos estacionales. Eleocitos presentes en diverses partes de la planta, sobremanera na epidermis foliar, con aceites esenciales. Indumento de pelos uniseriaos, la célula apical dacuando uncinada.
  • Fueyes alternes (pseudoopuestas en Asarum), dísticas, simples, enteres, 2-3-lobulaes, palmatilobaes o pedaes, peciolaes, base frecuentemente cordiforme, ensin estípules (dacuando apaecen ramines curties axilares con escames sésiles que paecen estípules intrapeciolares, denominaes pseudoestípules), vernación conduplicada. Estomes anomocíticos.
  • Tarmos con ramificación monopódica o simpódica, los nuedos 3-lacunares.
  • Flores solitaries o en ripidios, terminales o axilares, frecuentemente caulifloras o ramifloras, perfectes, usualmente epíginas, raramente semiepíginas o cuasi hipóginas, básicamente trímeras. Periantu univerticiláu (2-verticiláu en Saruma), usualmente gamotépalu, 1-3-pixín, escasamente 6-pixín, actinomorfo o zigomorfo. Androcéu de (4-)5-12(-40 o más) estames en 1-4 verticilos, usualmente 6 ó 12 en 1 ó 2 verticilos, llibres, o monadelfos, o soldaos al estilu formando un ginostemo, anteres con 2 teques extrorsas o les esteriores cuasi latrorsas, cada teca 2-esporangiada, dehiscencia por hendidura llonxitudinal, conectivu frecuentemente prominente apicalmente. Xinecéu sincárpico (apocárpicu en Saruma), con 4-6 lóculos, ínfero o semiínfero, estilu únicu con 3-6 lóbulos o bien ramificaos (estílulos dixebraos en Saruma), estigma variáu, non capitáu, secu o húmedu, papiloso, óvulos 4-50(-100) por carpelu, horizontales o pendilexos, anátropos, apótropos, bitégmicos, crasinucelaos, placentación parietal nos ovarios uniloculares, central o axial nos pluriloculares.
 src=
Flor de Aristolochia grandiflora.

Ecoloxía

 src=
Asarum europaeum.

Delles especies producen fueyes aposemáticas que sonsañen les d'otres plantes (p. ex.Passiflora), lo que paez tener que ver cola dependencia de los guxanos de les caparines del xéneru Battus (Papilionidae) d'estes plantes. Esta adaptación puede ser tamién el motivu de les fueyes palmado-pedaes de Isotrema platanifolia y de delles especies de Aristolochia mexicanes con fueyes variables.

Flores usualmente protógines, polinización de normal al cargu de dípteros (Fungivora, Ceratopogonidae, Milichiidae, Chloropidae). Les flores lleven frecuentemente osmóforos p'atraer a los polinizadores, produciendo golores a carroña, almizclaos, frutales, mofosos o a orina, desenvolviendo estructures qu'asonsañen fungos, con coloraciones oldeaes de púrpura, negru y pardu con mariellu y verde, como de sustances en descomposición; el tubu del periantu dacuando conviértese nuna trampa que retien a los visitantes por aciu estrechamientos basales d'abertura pequeña que dan a una cámara final (utrículo) con pubescencia araneiforme y nectarios o pelos uncinaos), aceites resbalizos o ramentos tiesos que namái los lliberar tres la polinización.

Esiste autogamia en delles especies d'estructura floral senciella, como Asarum europaeum. La dispersión ye fundamentalmente mirmecócora nes especies en qu'el rafe de la grana desenvuelve un eleosoma. Nes demás especies la dispersión ye anemócora y les granes presenten frecuentemente ales o espansiones membranoses. La epizoocoria conocer n'especies con granes pequeñes y pegañoses, como Aristolochia odoratissima y la hidrocoria en Aristolochia clematitis, Aristolochia cornuta y Aristolochia weddellii, ente que la endozoocoria ta documentada en Pararistolochia triactina, la magaya de que los sos frutos güel a banana y sabe como a chirimoya.

La mayoría de les especies tropicales viven en hábitats mesófilus de selva, ente que les formes de zones templaes tán afeches a cambeos de temperatura estacional. Ye notable l'asociación trófica con distintos xéneros de caparines (Papilionidae) en distintes rexones, p. ex., Battus en Norteamérica, Archon y Zerynthia na Paleártica y dellos xéneros más n'Asia oriental.

Fitoquímica

La subfamilia Asaroideae ye rica en lignoides en contraste con Aristolochioideae, rica en alcaloides basaos na benzilisoquinolina, p. ex. l'acedu aristolóquico. Flavonoles presentes. Rexistróse la presencia d'inulina en Aristolochia.

Usos

Por cuenta de les sustances con actividá farmacolóxica que contienen, les especies d'esta familia xugaron y xueguen un papel importante nes distintes farmacopeas, principalmente Asarum polos aceites esenciales de los sos rizomas, ricos en sesquiterpenos y fenilpropanoides y les Aristolochioideae debíu al acedu aristolóquico, deriváu de los alcaloides del tipu de les aporfines. L'ácidu aristolóquico ye nefrotóxico y carcinogénico. El so ingestión acomuñóse a un cuadru clínicu caracterizáu por fibrosis intersticial renal rápido progresiva (nefropatía por yerbes chines) que conduz de forma rápida a la insuficiencia renal crónica, xuntu cola apaición de tumores uroteliales del tracto urinariu superior. De forma tradicional, estes sustances usáronse en obstetricia (d'ende deriva'l nome del xéneru Aristolochia, que significa bon partu), y pa curar picadures de culiebres y escorpiones. Anque s'atribuyeren distintes propiedaes terapéutiques a los estractos de delles d'estes especies, nun esiste nenguna evidencia científica que la soporte. Delles especies de Asarum y Aristolochia cultívense como ornamentales.

Posición sistemática

Les aristoloquiacees son un grupu primitivu d'anxospermes. Usualmente rellacionar coles anonacees polos calteres que se demostraron plesiomorfos; por otros calteres, como la gamotepalia, la monadelfia y les peculiaridaes de les granes, rellacionar tamién coles miristicacees. Les estructures que la rellacionaben coles raflesiacees, como la diafragma, los procesos estilares y la cubierta seminal fueron refugaes como meres converxencies polos analises de filoxenia molecular, que demuestren que forma un cláu coles lactoridacees y les hidnoracees (Neinhuis et al., 2005, ver referencia). El APW (Angiosperm Phylogeny Website) considera que forma parte del orde Piperales, siendo'l grupu hermano de les lactoridacees (cf. AP-website).

Taxones incluyíos

Introducción teórica en Taxonomía
 src=
Flor de Pararistolochia promissa.

La familia estrémase claramente en dos subfamilies monofiléticas, netamente dixebraes por numberosos calteres: Asaroideae y Aristolochioideae.

Asaroideae O.C. Schmidt, 1935: Yerbes non trepadores. Crecedera simpódico. Flores solitaries, terminales, hipóginas a epíginas, ensin constricción (diafragma) dixebrando'l periantu del ovariu. Periantu non caducu tres la antesis. Contién dos xéneros, que s'estremen como sigue:

  • Periantu en 2 verticilos. Carpelos cuasi apocárpicos. Frutu en plurifolículo de dehiscencia ventral.
Saruma Oliv., 1889. Sudoeste de China.
  • Periantu nun verticilu, raramente el verticilu internu presente en forma d'estructures subulaes. Ovariu sincárpico. Frutu en cápsula de dehiscencia irregular.
Asarum L., 1753. Holárticu.
 src=
Flor de Isotrema californicum.

Aristolochioideae: Yerbes a plantes maderices, frecuentemente trepadores. Crecedera monopódico. Flores netamente epíginas, con constricción (diafragma) dixebrando'l periantu del ovariu, si solitaries, non terminales. periantu rápido caducu tres la antesis. La división en tribus y subtribus ye bien revesosa, pero los datos moleculares dexen estremar una caña basal (el xéneru Thottea), grupu hermano del restu de la subfamilia, compuestu por dos cañes distintes, Isotrema + Endodeca y Pararistolochia + Aristolochia. Esti últimu xéneru foi tentativamente estremáu por dellos autores, pero nun s'algamó un consensu xeneral (para más detalles, vease Huber, 1993, en referencies). Pueden dixebrase los xéneros usando la siguiente clave:

  • Periantu actinomorfo. Ovariu 4-locular.
Thottea Rottb., 1783. Sur y sudeste d'Asia, Indonesia, Malasia, Filipines.
  • Periantu zigomorfo. Ovariu 5-6-locular.
  • Ginostemo 3-lobuláu. Anteres arrexuntaes por pareyes.
  • Ginostemo sésil o subsésil, los sos segmentos carnosos, grandes. Parrotales o subarbustos erectos o cambiadizos.
Isotrema Raf., 1819. Asia templada y tropical hasta Sumatra y Java, América del Norte y central.
  • Ginostemo estipitáu, cupular, los sos segmentos membranosos, delgaos. Yerbes rizomatosas.
Endodeca Raf., 1828. Norteamérica central y oriental.
  • Ginostemo 5-12-lobuláu. Anteres equidistantes.
  • Llimbu del periantu 3-lobuláu, raramente 6-lobuláu. Ginostemo con 6 o más lóbulos. Frutu baga indehiscente, abondo seca y de parés grueses.
Pararistolochia Hutch. & Dalziel, 1928. África tropical, sudeste d'Asia, Nueva Guinea.
  • Llimbu del periantu peltáu, 2-llabiáu o cortáu oblicuamente. Ginostemo 5-6-lobuláu. Fruto cápsula o esquizocarpo.
Aristolochia L., 1753. Subcosmopolita, ausente de climes bien fríos.

Taxonomía

El xéneru foi descritu por Antoine Laurent de Jussieu y espublizóse en Xenera Plantarum 72–73. 1789.[2]

Ver tamién

Referencies

  1. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Base de Datos en Llinia]. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. URL: http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/family.pl?97 (25 August 2013)
  2. «Aristolochiaceae». Tropicos.org. Xardín Botánicu de Misuri. Consultáu'l 25 d'agostu de 2013.

Bibliografía

Enllaces esternos


Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Les aristoloquiacees (Aristolochiaceae) son una familia d'anxospermes del orde Piperales. Consta de 7 xéneros y unes 500 especies, que se distribúin poles rexones tropicales y la holártica templada.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Hydnoraceae ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
 src=
Mapa de distribución de la familia.

Les hidnoracees (Hydnoraceae) son una familia de plantes parásites anxospermes (taxón Magnoliophyta) del Orde Piperales. Consta de dos xéneros, Hydnora y Prosopanche, y unes 18 especies, que se distribúin per América central y meridional (Prosopanche) y en zones grebes d'África, Arabia Saudita y Madagascar (Hydnora).

Descripción

  • Yerbes coriacees, holoparásitas (parásites obligaes, ensin clorofila ya incapaces de realizar fotosíntesis), carnoses, fungoides. Les partes soterrañes son rizomatosas, cilíndriques o anguloses, con series de proyeiciones vermiformes (llamaes haustorios) que sirven como conexón al hospedante. Estes estructures soterrañes denominar rizomatoides por presentar al empar caliptras apicales, d'orixe radical, y un sistema vascular de fexes liberoleñosos colaterales separaos que ye propiu de los tarmos; hai diferencies significatives ente los xéneros ya inclusive dientro de les distintes especies de Hydnora.
  • Tarmos ausentes.
  • Fueyes nun presenten.
  • Yemes florales soterrañes, les que remanecen na antesis (usualmente namái'l periantu), sacante en Hydnora triceps, onde son permanentemente soterrañes.
  • Flores grandes, parduscas, actinormorfes, perfectes (funcionalmente unisexuales en Hydnora esculenta). El hipantio ye más o menos cilíndricu, de cutiu enchíu na base, con un periantu apical de 2 a 5 lóbulos valvaos, carnosos, pardos, blancos, colloraos o rosaos, frecuentemente ramentáceos. El androcéu tópase formando un sinandrio (escasamente con filamentos), les anteres son oposititépalas, multiesporangiaes, extrorsas. En Hydnora les anteres son sésiles y formen un aniellu onduláu con lóbulos, ente qu'en Prosopanche les anteres son dixebraes, filantéreas y xuníes nun caperuchu cónicu, alternando colos estaminodios carnosos inferiores. La dehiscencia producir por hendiduras llonxitudinales o transversas. El xinecéu ye ínfero, usualmente soterrañu, sincárpico, unilocular, con 3 a 4 carpelos (raramente 5), alternitépalos. Nun presenten estilu y l'estigma ye planu, sésil, únicu o 3-lobuláu (comisural en Prosopanche). Los óvulus son ortótropos, unitégmicos, tenuinucelaos, de placentación parietal, llaminar (Prosopanche) o bien apical, péndula (Hydnora). Producir en grandes cantidaes, de 50 a 2000, raramente lleguen hasta los 90.000.
  • Frutu en baga soterraña, o una cápsula más o menos circuncísil en Prosopanche. El exocarpo ye coriáceo, gruesu, el mesocarpo ye amagayáu, carnosu o xelatinosu.
  • Granes globoses a ovoides, minúscules, con testa dura y gruesa, rugulosa-verrucosa o foveolada, de 50 a 2000, en dellos casos hasta 90.000. El endospermu ye celular, de parés grueses, con arabinosa y almidón. El embrión ye bien pequeñu.
  • Polen en mónaes, unisulcáu (en Hydnora) o 2-3-sulcáu o tricotomosulcáu con apertures distales (en Prosopanche). La exina ye psilada.

Morfoloxía n'imáxenes

Ecoloxía

La polinización efectuar escarabayos carroñeros nocherniegos, atraíos polos golores fedientos de les flores, producíos por degradación proteica nos texíos osmóforos de la cara interna del periantu. En Hydnora africana esisten cuerpos aparentemente ricos en grases y proteínes nos mesmos puntos. Les flores son protóginas, caltienen a los polinizadores dientro de la flor mientres esta fase por aciu la presencia de sedes tieses que cierren la salida (ramentos). Los frutos son soterraños y fórmense na estación seca. La magaya de los mesmos ye comestible y goliosa, polo qu'atrai animales (puercoespín, monos, chacales, rinocerontes, armadíos) y seres humanos, que la usen como alimentu, esvalixando les granes coles fieces. El patrones de parasitismu (esto ye, les especies que pueden ser hospedantes d'estos parásitos) son dafechu distintos según el xéneru consideráu. Asina, nel casu de Hydnora, les especies usualmente parasitaes pertenecen a los xéneros Euphorbia, Acacia y Albizia, ente que pa Prosopanche conócense como hospedantes a delles especies de los xéneros Prosopis y Solanum.

Fitoquímica

Les especies d'esta familia presenten taninos entestaos en grandes cantidaes nes partes vexetatives.

Usos

Les partes vexetatives de Hydnora usáronse como curtiente, como carbón y como fármacu contra la foria.

Posición sistemática

Les hidnoracees son un grupu primitivu d'Anxospermes. La simplificación de les sos estructures debíu al holoparasitismo fixo que se rellacionaren enantes con otros grupos de plantes similares, polo que-y les incluyó frecuentemente nes raflesiacees; sicasí, estudios recién amuesen que los calteres que xuníen en clasificaciones anteriores a estes y otres families son a cencielles converxencies reductivas. Los analises de filoxenia molecular dexen asegurar que les hidnoracees tán rellacionaes coles aristoloquiacees, formando un cláu dientro del Orde Piperales xuntu con éstes y les lactoridacees (Nickrent et al., 2002[1]). El APW (Angiosperm Phylogeny Website) considera que forma parte del Orde Piperales, siendo'l grupu hermano del cláu aristoloquiacees + lactoridacees[2]

Táxones incluyíos

Introducción teórica en Taxonomía

La familia inclúi anguaño dos xéneros que se dixebren cola siguiente clave:

  • Androcéu formando un aniellu lobuláu. Estaminodius ausentes. Óvulos llibres, en llibradures apicales péndulas.
Hydnora Thunb., 1775. Presente n'África, Arabia Saudita, Madagascar, Reunión.
  • Androcéu formando un caperuchu cónicu. Estaminodius presentes nun verticilu inferior. Óvulos somorguiaos en llibradures parietales que rellenen l'ovariu.
Prosopanche de Bary, 1868. Distribuyíu per América central y meridional.

Referencies

  • Meijer, W. (1993). «Hydnoraceae.», Kubitzki, K., Rohwer, J.G. & Bittrich, V. (Editores). The Families and Xenera of Vascular Plants. II. Flowering Plants - Dicotyledons.. Springer-Verlag: Berlín. ISBN 3-540-55509-9.

Notes

  1. Nickrent, D.L., Blarer, A., Qiu, Y.-L., Soltis, D.Y., Soltis, P.Y.S. & Zanis, M... «Molecular data presta Hydnoraceae with Aristolochiaceae.». American Journal of Botany 89 (11). p. 1809-1817.
  2. Stevens, P. F.. «Angiosperm Phylogeny Website». Consultáu'l 29 de payares de 2006.

Enllaces esternos


Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Hydnoraceae: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
 src= Mapa de distribución de la familia.

Les hidnoracees (Hydnoraceae) son una familia de plantes parásites anxospermes (taxón Magnoliophyta) del Orde Piperales. Consta de dos xéneros, Hydnora y Prosopanche, y unes 18 especies, que se distribúin per América central y meridional (Prosopanche) y en zones grebes d'África, Arabia Saudita y Madagascar (Hydnora).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Zəravəndkimilər ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Zəravəndkimilər (lat. Aristolochiaceae) — istiotçiçəklilər dəstəsinə aid bitki fəsiləsi.

Yarımfəsilə və cinsləri

Cins və növləri

Mənbə

  1. "Family: Aristolochiaceae Juss., nom. cons". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2007-04-12. İstifadə tarixi: 2011-01-09.

Xarici keçidlər


Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Zəravəndkimilər: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Zəravəndkimilər (lat. Aristolochiaceae) — istiotçiçəklilər dəstəsinə aid bitki fəsiləsi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Aristoloquiàcies ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Aristoloquiàcia (Aristolochiaceae) és una família de plantes amb flors i dicotiledònia que consta de 7 gèneres i unes 500 espècies, que es distribueixen per les regions tropicals i la regió holàrtica temperada.

Morfologia

Herbes rizomatoses o enfiladisses, llenyoses, perennes. Tubercles presents en algunes espècies adaptades a forts canvis climàtics estacionals. Les fulles són alternes, dístiques, simples, senceres, 2-3-lobulades, o pedades, peciolades, amb base sovint cordiforme i sense estípules. Tiges amb ramificació monopòdica o simpòdica. Flors solitàries o en ripidis, terminals o axil·lars, hermafrodites, usualment epígines, bàsicament trímeres. Periant usualment gamotèpal, actinomorf o zigomorf. Androceu de (4-)5-12(-40 o més) estams, lliures, o monadelfs, o soldats a l'estil formant un ginostem. Gineceu sincàrpic, ínfer o semiínfer, estil únic amb 3-6 lòbuls. Fruit en càpsula septicida, en baia indehiscent, bastant seca i de parets gruixudes o en esquizocarp. Les llavors tenen endosperma abundant, oleaginós amb un rafe, de vegades formant un eleosoma aril·loide.

Ecologia

La pol·linització ocorre normalment mitjançant dípters amb discòfors per atreure els pol·linizadors. Les flors produeixen olors de putrefacció, afruitades, de floridures o d'orina. També desenvolupen estructures que imiten fongs, amb coloracions contrastades de porpra, gairebé negre, i bru, similars a l'aspecte de substàncies en descomposició o amb groc i verd. El tub del periant de vegades es converteix en un parany que reté els visitants mitjançant encongiments basals d'obertura reduïda que aboquen a una cambra final o utricle amb pubescència aracneïforme i nectaris o pèls uncinats. L'interior té olis relliscosos que només alliberen els insectes atrapats després de la pol·linització.

Existeix autogàmia en algunes espècies d'estructura floral senzilla, com Asarum europaeum. La dispersió és fonamentalment mirmecocora en les espècies en què el rafe de la llavor desenvolupa un eleosoma. En les altres espècies la dispersió és anemocora i les llavors presenten sovint ales o expansions membranoses. L'epizoocòria es coneix en espècies amb llavors petites i enganxifoses, com Aristolochia odoratissima i la hidrocòria en Aristolochia clematitis, Aristolochia cornuta i Aristolochia weddellii, mentre que l'endozoocòria està documentada en Pararistolochia triactina, la polpa dels fruits de la qual fa olor de banana i té un gust similar a la xirimoia.

És notable l'associació tròfica amb diferents gèneres de papallones (Papilionidae) en diferents regions; per exemple, Battus a l'Amèrica del Nord, Archon i Zerynthia a la regió paleàrtica i altres gèneres més a l'Àsia oriental.

Usos

A causa de les substàncies amb activitat farmacològica que contenen, les espècies d'aquesta família tenen un paper important en les diferents farmacopees. Entre aquestes cal destacar Asarum pels olis essencials dels seus rizomes, rics en sesquiterpens i fenilpropanoides. Altres espècies contenen àcid aristolòquic, derivat dels alcaloides del tipus de les aporfines.

L'àcid aristolòquic és nefrotòxic i carcinogen. La seva ingesta s'ha associat a un quadre clínic caracteritzat per fibrosi intersticial renal ràpidament progressiva (nefropatia per herbes xineses) que condueix de forma ràpida a la insuficiència renal crònica, juntament amb l'aparició de tumors del tracte urinari superior.

Tradicionalment aquestes plantes s'han usat en obstetrícia, d'on deriva el nom del gènere Aristolochia, que significa 'bon part'. També s'han fet servir per a guarir picadures de serps i escorpins. Encara que s'hagin atribuït moltes propietats terapèutiques als extractes d'algunes d'aquestes espècies, no existeixen proves científiques definitives que demostrin la seva efectivitat.

Algunes espècies d'Asarum i Aristolochia es conreen com a plantes ornamentals.

Taxonomia

La família es divideix clarament en dues subfamílies monofilètiques, netament separades per nombrosos caràcters: Asaroideae i Aristolochioideae.

  • Asaroideae O. C. Schmidt, 1935: herbes no enfiladisses de creixement simpòdic. Flors solitàries, terminals, hipògines a epígines, amb periant no caduc després de l'antesi.
  • Aristolochioideae: herbes a plantes llenyoses, sovint enfiladisses. Creixement monopòdic. Flors netament epígines, amb periant ràpidament caduc després de l'antesi.

Presència als Països Catalans

Només el gènere Aristolochia s'hi troba present de manera espontània i en trobem 6 espècies. La més comuna és la pistolòquia o herba de la marfuga (Aristolochia pistolochia), que apareix en brolles i erms, en terrenys pedregosos calcaris, arreu del país. A les Illes Gimnèsiques trobem l'endèmica aristolòquia mallorquina (Aristolochia bianorii) en brolles i llocs rocosos calcaris. Altres espècies que es troben a Catalunya són l'aristolòquia rodona (Aristolochia rotunda) i l'aristolòquia sarmentosa (Aristolochia clematitis).

Bibliografia

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
  • Neinhuis, C.; Wanke, S.; Hilu, K.W.; Müller, K; Borsch, T «Phylogeny of Aristolochiaceae based on parsimony, likelihood, and Bayesian analyses of trnL-trnF sequences». Plant Systematics and Evolution, vol. 250, 2005, p. 7-26.
  • Huber, H.: «Aristolochiaceae.», en Kubitzki, K., Rohwer, J.G. i Bittrich, V. (Editores). The Families and Genera of Vascular Plants. II. Flowering Plants - Dicotyledons.. Springer-Verlag: Berlín, 1993. ISBN 3-540-55509-9
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Aristoloquiàcies: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Aristoloquiàcia (Aristolochiaceae) és una família de plantes amb flors i dicotiledònia que consta de 7 gèneres i unes 500 espècies, que es distribueixen per les regions tropicals i la regió holàrtica temperada.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Podražcovité ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Podražcovité (Aristolochiaceae) je čeleď nižších dvouděložných rostlin z řádu pepřotvaré (Piperales).

Charakteristika

Dřevité nebo bylinné liány, keře a vytrvalé byliny s jednoduchými střídavými listy často s dlanitou žilnatinou. Květy v úžlabních květenstvích (hroznech nebo vrcholících), oboupohlavné, pravidelné nebo souměrné. Korunní lístky až na výjimky chybějí, kališní v počtu 3 spolu srůstají často do bizarních a nápadně zbarvených tvarů. Tyčinky v jednom kruhu v počtu 5-6, volné nebo srůstající s čnělkami v gynostemium. Gyneceum synkarpní, polospodní až spodní, z 5-6 plodolistů s mnoha vajíčky. Plodem je mnohasemenná tobolka. Květy zástupců podčeledi Aristolochioideae bývají opylovány mouchami.

Celkem čeleď zahrnuje asi 600 druhů v 5-9 rodech (podle pojetí) a má pantropické rozšíření s přesahy do mírného pásu.

Klasickou obsahovou látkou je jedovatá kyselina aristolochová. Listy tropických druhů bývají pojídány housenkami otakárkovitých motýlů, které mají k aristolochové kyselině toleranci a její akumulace v těle je činí jedovatými pro predátory.

Taxonomie

Čeleď je tradičně rozdělována na dvě dobře vyhraněné podčeledi - Asaroideae a Aristolochioideae. Někdy je vřazována monotypická čeleď Lactoridaceae.

Zástupci

Seznam rodů

  • Aristolochia
  • Asarum
  • Euglypha
  • Holostylis
  • Isotrema
  • Pararistolochia
  • Saruma
  • Thottea

Literatura

Externí odkazy


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Podražcovité: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Podražcovité (Aristolochiaceae) je čeleď nižších dvouděložných rostlin z řádu pepřotvaré (Piperales).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Slangerod-familien ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Slangerod-familien (Aristolochiaceae) er udbredt med arter i alle verdensdele undtagen Antarktis. Det er buske, lianer eller flerårige, urteagtige planter med spredtstillede, hele blade. Blomsterne er oftest tvekønnede, med 3-talligt bloster og sammenvoksede kroner. Planterne indeholder den giftige aristolochiasyre, der er kræftfremkaldende og nyresvækkende.

Slægter


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Hydnoraceae ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Hydnoraceae sind eine Pflanzenfamilie aus der Ordnung der Pfefferartigen (Piperales) mit etwa acht Arten in nur zwei Gattungen.

Beschreibung und Ökologie

 src=
Verbreitungsgebiet der Hydnoraceae

Alle Arten sind chlorophylllose Wurzelparasiten, die bis auf Blüte und Frucht vollständig unterirdisch leben (vereinzelt werden sogar Blüte und Frucht unterirdisch gebildet). Die Wurzeln sind bis zu 10 Zentimeter dicke, zylindrische bis abgeflachte, feste Stränge, die nur schwach verzweigt sind und sich seitlich von den Wirten ausbreiten. Als einzige Bedecktsamer überhaupt sind sie vollkommen blattlos.

Die Länge des Blütenstandes wird bedingt durch die Tiefe, in der die Wurzel liegt, der Blütenstiel misst zwischen 4 und 9 Zentimetern. Die im Durchmesser 5 bis 25 Zentimeter messenden Einzelblüten sind drei- bis fünfzählig (Hydnora) bzw. sechs- oder achtzählig. Die 6 bis 8 Zentimeter langen Blütenlappen liegen entweder weitgeöffnet auf der Erde auf oder sind nicht zurückgebogen und öffnen sich nur durch Trennung der einzelnen Lappen voneinander. Bei einigen Arten finden sich am Rand der Lappen leicht verdickte, weißliche Auswüchse, die an Maden erinnern. Die Blüten verströmen einen übelriechenden Duft.

Die Arten besiedeln Halbwüsten und sind wirtsabhängig, Hydnora parasitieren meist an Wolfsmilcharten (Euphorbia) und Akazien, Prosopanche an Mesquiten (Prosopis).

Systematik und Verbreitung

Die Familie Hydnoraceae wurde 1821 durch Carl Adolf Agardh aufgestellt.

Die Familie Hydnoraceae besitzt ein äußerst disjunktes Verbreitungsgebiet mit einer Gattung in Südamerika und der anderen in Afrika sowie Madagaskar.

Quellen

Die Informationen dieses Artikels entstammen den folgenden Quellen:

Einzelnachweise

  1. a b c d Rafaël Govaerts (Hrsg.): Hysnoraceae - Datenblatt bei World Checklist of Selected Plant Families des Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. Zuletzt eingesehen am 17. April 2015.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Hydnoraceae: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Hydnoraceae sind eine Pflanzenfamilie aus der Ordnung der Pfefferartigen (Piperales) mit etwa acht Arten in nur zwei Gattungen.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Aristolochiaceae ( Escoceses )

fornecido por wikipedia emerging languages

The Aristolochiaceae are a faimily, the birthwort faimily, o flouerin plants wi seiven genera an aboot 400 kent species belangin tae the order Piperales. The teep genus is Aristolochia L.

References

  1. "Family: Aristolochiaceae Juss., nom. cons". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2007-04-12. Retrieved 2011-01-09.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae ( Albanês )

fornecido por wikipedia emerging languages
Aristolochiaceae Aristolochia littoralis
- Seleksionimi shkencor Lloji: Bimë Dega: Magnoliophyta Klasa: Magnoliopsida Fisi: Piperales Familja: Aristolochiaceae Grupi

Shiko grupet

Familja Aristolochiaceae është familje e bimëve të dikotiledoneve. Në këtë familje bëjnë pjesë shtatë grupe me rreth 400 anëtarë dhe i takonë fisit Piperales

Grupet

Shiko dhe

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorët dhe redaktorët e Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae ( Bósnia )

fornecido por wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae je porodica cvjetnica iz reda Piperales, sa sedam rodova u pet potporodica i ukupno oko 400 poznatih vrsta. Tipski rod je Aristolochia L.

Opis

Aristolohije su uglavnom višegodišnje, zeljaste biljke, grmovi ili lijane. Mrežasti, srcoliki jednostavni Listovi su rašireni, rastući naizmenično duž stabljike na lisnoj peteljci stabljici. Rubovi su obično cjeloviti. Ne postoje stipule. Cvjetovi su neobični, velikih do srednjih dimenzija, a rastu u osovinama listova. Imaju bilateralnu (dvostranou) ili radijalnu simetriju.

Fitohemija

Mnogi pripadnici roda Aristolochia i neki iz roda Asarum sadrže toksin aristolohijska kiselina, koji odvraća biljojede, a poznato je da može biti karcinogen kod pacova. Vrste "Aristolochia" kancerogene su za ljude.

Ekologija

Neki leptiri, kao što je lastavičin repak, na polažu jaja na listove vrsta roda Aristolochia, a larve se hrane se biljkom, ali na njih ne utiče toksin, koji zatim štiti odrasle leptire od predatora.

Klasifikacija

Aristolochiaceae su magnoliide, bazna grupa angiospermi koje nisu dio velikih kategorija monokotiledona ili eudikotiledona. Prema APG IV APG IV (2016), priključene su bivše porodice Hydnoraceae i Lactoridaceae, jer bi njihovo isključenje aristolohije ostavilo kao klasičnu parafiletsku grupu.[1] Neke novije klasifikacijske sheme, poput ažuriranja Grupe za filogeniju angiospermi svrstavaju porodicu Aristolochiaceae u red Piperales, ali je i dalje prilično uobičajeno, iako dopunjena, da se ponekad veže s nekim drugim porodicama u njihov posebni red (Aristolochiales).

Filogenija

Na razini roda, u kladogramu Aristolochiaceae mogu se razlikovati četiri sklopa:

  • Aristolochia je blisko srodan sa Thottea.
  • Hydnora je blisko srodan sa Prosopanche.
  • Lactoris ima izoliran položaj.
  • Asarum je blisko srodan sa Saruma, a oba imaju duboko razgranat položaj u porodici.
Kladogram rodova porodice Aristolochiaceae Aristolochiaceae Asaroideae  

Asarum L. 1753

   

Saruma Oliver 1889[2]

      Lactoridoideae

Lactoris Philippi 1865

    Hydnoroideae

Hydnora Thunberg 1775

   

Prosopanche de Bary 1868

    Aristolochioideae  

Aristolochia L. 1753

   

ThotteaRottboell 1783[3]

          Prikazana filogenija je prema nalazima Grupe za filogeniju angiospermi.[4][5] Piperales Aristolochiaceae

Aristolochia

   

Asarum

   

Hexastylis

   

Lactoris

   

Pararistolochia

   

Saruma

   

Thottea

     

Hydnoraceae

   

Piperaceae

   

Saururaceae

   

Fosilni zapisi

Najstariji fosilni ostaci listova su od † Aristolochites dentata iz kasne krede u Nebraski, Sjedinjene Države. Nađen je i polen Aristolochiacidites viluiensis, iz gornje krede sibirskih sedimenata Fosilno drvo poznato je i iz Indije, od prije nekih 66 miliona godina. Fosili listova Aristolochia poznati su iz ranih i kasnih tercijarnih naslaga u zemaljama Sjeverne Amerike i kasnih tercijarnih područja Abhazije, Ukrajine i Poljske.[6] Ostaci fosilnih listova † Aristolochia austriaca opisani su iz kasnomiocenskih sedimenta nalazišta Pellendorfu Bečkom bazenu, u Austrija. † A. austriaca najsličnija je postojećim mediteranskim vrstama A. rotunda i A. baetica,[7]

Reference

  1. ^ Angiosperm Phylogeny Group (2016). "An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV". Botanical Journal of the Linnean Society. 181 (1): 1–20. doi:10.1111/boj.12385.
  2. ^ "GRIN Genera of Aristolochiaceae subfam. Asaroideae". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Pristupljeno 9. 1. 2011.
  3. ^ "GRIN Genera of Aristolochiaceae subfam. Aristolochioideae". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Pristupljeno 9. 1. 2011.
  4. ^ Stevens, P.F. (2001). "ARISTOLOCHIACEAE Jussieu". Angiosperm Phylogeny Website. Pristupljeno 30. 12. 2017.
  5. ^ "Family: Aristolochiaceae Juss., nom. cons". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 12. 4. 2007. Pristupljeno 9. 1. 2011.
  6. ^ Evolution and Diversification of Land Plants by Kunio Iwatsuki and Peter H. Raven, Springer Science & Business Media, 6. des. 2012
  7. ^ The first fossil Aristolochia (Aristolochiaceae, Piperales) leaves from Austria by Barbara Meller, Article number: 17.2.21A, https://doi.org/10.26879/420, Palaeontological Association, May 2014

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Escoceses )

fornecido por wikipedia emerging languages

The Aristolochiaceae are a faimily, the birthwort faimily, o flouerin plants wi seiven genera an aboot 400 kent species belangin tae the order Piperales. The teep genus is Aristolochia L.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Bósnia )

fornecido por wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae je porodica cvjetnica iz reda Piperales, sa sedam rodova u pet potporodica i ukupno oko 400 poznatih vrsta. Tipski rod je Aristolochia L.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Albanês )

fornecido por wikipedia emerging languages

Familja Aristolochiaceae është familje e bimëve të dikotiledoneve. Në këtë familje bëjnë pjesë shtatë grupe me rreth 400 anëtarë dhe i takonë fisit Piperales

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorët dhe redaktorët e Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Famîleya zirnevanan ( Curdo )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
Zirnevana navdar (Aristolochia clematitis)

Famîleya zirnevanan, famîleya martimtêlan, famîleya duxaskaniyan (Aristolochiaceae) famîleyeke riwekan e. Di desteya Piperales de cih digire. Bi qasî heft celeb û 500 cureyên vê malbatê hene.

Sîstematîk

Ev famîle sala 1789'ê ji aliyê Antoine Laurent de Jussieu ve di Genera Plantarum de bi navê „Aristolochiae“ hatiye binavkirin. Navên din ên vê malbatê, Pistolochiaceae J.B.Mull., Sarumaceae Nakai ne.

Du binekom û heft celebên wê:

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Famîleya zirnevanan: Brief Summary ( Curdo )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= Zirnevana navdar (Aristolochia clematitis)

Famîleya zirnevanan, famîleya martimtêlan, famîleya duxaskaniyan (Aristolochiaceae) famîleyeke riwekan e. Di desteya Piperales de cih digire. Bi qasî heft celeb û 500 cureyên vê malbatê hene.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Кірказонавыя ( Bielorrussa )

fornecido por wikipedia emerging languages

Кірказонавыя (Aristolochiaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 7 родаў і 500 відаў[1].

Апісаньне

Травы, хмызьнякі, радзей ліяны, паўхмызьнякі ці дрэвы. Лісьце чарговае, простае. Кветкі ў суквецьці ці адзіночныя[2].

Арэал

Распаўсюджаныя перш за ўсё ва тропіках і субтропіках[2].

Крыніцы

  1. ^ Christenhusz, M. J. M.; Byng, J. W. The number of known plants species in the world and its annual increase // Phytotaxa. — 2016. — Т. 261. — № 3. — С. 201–217. (анг.)
  2. ^ а б Flora of China Праверана 08.11.2019 г. (анг.)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Кірказонавыя: Brief Summary ( Bielorrussa )

fornecido por wikipedia emerging languages

Кірказонавыя (Aristolochiaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 7 родаў і 500 відаў.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

అరిస్టోలోకియేసి ( Telugo )

fornecido por wikipedia emerging languages

అరిస్టోలోకియేసి (Aristolochiaceae, or the Birthwort family, ) పుష్పించే మొక్కలలో ఒక కుటుంబం. దీనిలో 7 ప్రజాతులు, సుమారు 400 జాతుల మొక్కలున్నాయి. The type genus is Aristolochia L.

ప్రజాతులు

Subfamily Aristolochioideae
Subfamily Asaroideae

మూలాలు

  1. "Family: Aristolochiaceae Juss., nom. cons". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2007-04-12. Retrieved 2011-01-09.
  2. "GRIN Genera of Aristolochiaceae subfam. Aristolochioideae". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Retrieved 2011-01-09.
  3. "GRIN Genera of Aristolochiaceae subfam. Asaroideae". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Retrieved 2011-01-09.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
వికీపీడియా రచయితలు మరియు సంపాదకులు
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

అరిస్టోలోకియేసి: Brief Summary ( Telugo )

fornecido por wikipedia emerging languages

అరిస్టోలోకియేసి (Aristolochiaceae, or the Birthwort family, ) పుష్పించే మొక్కలలో ఒక కుటుంబం. దీనిలో 7 ప్రజాతులు, సుమారు 400 జాతుల మొక్కలున్నాయి. The type genus is Aristolochia L.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
వికీపీడియా రచయితలు మరియు సంపాదకులు
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

ಅರಿಸ್ಟೋಲೋಕಿಯೇಸಿ ( Canarês )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
ಅರಿಸ್ಟೋಲೋಕಿಯೇಸಿ

ಈಶ್ವರೀ ಕುಟುಂಬದ ಸಸ್ಯಗಳು ಹೂತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಇವು ಶೃಂಗಾರ ಮತ್ತು ಅಲಂಕಾರ ಸಸ್ಯಗಳು (ಅರಿಸ್ಟೋಲೋಕಿಯೇಸಿ). ಔಷಧಿ ಗುಣವಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಇವು ಮೂಲಿಕೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾರ್ಷಿಕ ಬಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ಬಳ್ಳಿಗಳಾಗಿ ವಿಕಸಿಸಿವೆ. ಉಷ್ಣ ಮತ್ತು ಸಮಶೀತೋಷ್ಣವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆವಣಿಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಆಗುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗಂಗಾನದಿಯ ಬಯಲಿನಲ್ಲೂ ದಖನ್ ಪ್ರಸ್ಥಭೂಮಿಯಲ್ಲೂ ವಿಪುಲವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿದೆ. ಈ ಸಸ್ಯಗಳು ಸರಳವಾಗಿವೆ. ಜೋಡಣೆ ಪರ್ಯಾಯ. ದ್ವಿಲಿಂಗ ಪುಷ್ಪದ ಅಂಡಾಶಯ ಅಧೋಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಸಂಯುಕ್ತ ಪುಷ್ಪಪತ್ರದ ನಾಳ ಕೇಸರ ಸಮೂಹ, ಶಲಾಕೆ, ಶಲಾಕಾಗ್ರಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದೆ. ಪುಷ್ಪಪತ್ರದ ನಾಳದ ಕತ್ತಿನ ಒಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಎಳೆಗಳು ಒಳಮುಖವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿವೆ. ಪತಂಗಾದಿಗಳು ಒಳಗೆ ಹೋದ ಅನಂತರ ಮಧುವೂ ಸಿಕ್ಕದೆ ಹೊರಕ್ಕೂ ಬರಲಾಗದೆ ಸ್ವಲ್ಪಕಾಲ ಅಲ್ಲೇ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ. ಹೊರಹೊರಟ ಮೇಲೆ ಆ ಹೂವಿನ ಪರಾಗದಿಂದೊಡಗೂಡಿ ಮತ್ತೊಂದು ಪುಷ್ಪವನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಅನ್ಯಪರಾಗ ಸ್ಪರ್ಶಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ. ಫಲ ಶುಷ್ಕಮಾದರಿ. ಬೀಜಕೋಶ ಸಿಡಿದು ಪ್ರಸಾರ ಗಾಳಿಯಿಂದಾಗುತ್ತದೆ.[೧]

ಪ್ರಭೇದಗಳು

ಈ ಕುಟುಂಬದ ಸುಮಾರು 400 ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 25 ಮುಖ್ಯವಾದವು. ಅರಿಸ್ಟೊಲೋಕಿಯ ಬ್ರಾಕ್ಟಿಯೇಟಾ (ಸಂಸ್ಕೃತ-ಪತ್ರಭಂಗ. ಕನ್ನಡ-ಈಶ್ವರೀಗಿಡ) ಅರಿಸ್ಟೊಲೋಕಿಯ ಇಂಡಿಕ (ಸಂಸ್ಕೃತ-ರುದ್ರಜಾತ, ಸುನಂದ. ಕನ್ನಡ-ಈಶ್ವರೀಬಳ್ಳಿ) ಈ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಮಾನವನ ಆರೋಗ್ಯಪಾಲನೆಯಲ್ಲೂ ರೋಗ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಲ್ಲೂ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ ಪಡೆದಿವೆ. ಈ ಸಸ್ಯಗಳ ಬೇರು, ಕಾಂಡ, ಎಲೆ, ಬೀಜ—ಇವು ವಿರೇಚಕವಾಗಿಯೂ ಉದರಕ್ರಿಮಿನಾಶಕವಾಗಿಯೂ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿವೆ. ಸಿಫಿಲಿಸ್, ಗೊನೋರಿಯ ಮತ್ತು ಚರ್ಮರೋಗಗಳಲ್ಲೂ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಉದರಶೂಲೆ, ಹೊಟ್ಟೆನೋವು, ಭೇದಿ, ಕಾಲರ ಮತ್ತು ಜ್ವರ—ಇವುಗಳಿಗೆ ಈ ಗಿಡದ ಜೊತೆಗೆ ಮೆಣಸು, ಶುಂಠಿ, ಹರಳೆಣ್ಣೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಕಷಾಯವನ್ನು ಕುಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬೇರನ್ನು ತೊನ್ನುರೋಗಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಲು ಉಪಯೋಗಿಸುವರು. ಬೇರಿನ ಕಷಾಯವನ್ನು ಹುಳುಕಡ್ಡಿಗೂ ಎಲೆಯ ಚೂರ್ಣವನ್ನು ಎಕ್ಸಿಮಾ ಮತ್ತು ಗಾಯಗಳಿಗೂ ಬೇರು, ಕಾಂಡ ಮತ್ತು ಎಲೆಗಳ ರಸವನ್ನು ಹಾವು ಕಡಿತಕ್ಕೂ ಬೇರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಗರ್ಭಪಾತಕ್ಕೂ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಶಕ್ತಿವರ್ಧಕವಾಗಿಯೂ ಬೇರನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವುದುಂಟು.

ಅರಿಸ್ಟೊಲೋಕಿಯ ಬ್ರಾಕ್ಟಿಯೇಟಾ ಗಿಡದ ಉಪಯೋಗಗಳು

ಜೀವರಸಾಯನ ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಅರಿಸ್ಟೊಲೋಕಿಯ ಬ್ರಾಕ್ಟಿಯೇಟಾ ಗಿಡದ ಬೇರು, ಕಾಂಡ, ಎಲೆ ಮುಂತಾದುವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ ಅಚ್ಚ ಹಳದಿಯ ಮತ್ತು ಕಿತ್ತಳೆ ಬಣ್ಣದ ಅರಿಸ್ಟೊನೋಕಿಕ್ ಆಮ್ಲಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಹರಳಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿರುವರು. ಇದರ ಬೀಜದಿಂದ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ತಯಾರಿಸಿರುವರು.

ಅರಿಸ್ಟೊಲೋಕಿಯ ಮಾಕ್ರೋಫಿಲ್ಲ

ಅರಿಸ್ಟೊಲೋಕಿಯ ಮಾಕ್ರೋಫಿಲ್ಲ (ಅ. ಬ್ರೆಜಿಲೆನ್ಸಿಸ್). ಅ. ಗೋಡ್ಲಿಯಾನ, ಅ. ಗ್ರಾಂಡಿಫ್ಲೋರ ಈ ಪ್ರಬೇಧಗಳನ್ನು ಹೂ ಮತ್ತು ಕೈತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸುವರು. ಅ. ಮಾಕ್ರೋಫೈಲ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಎಲೆಗಳನ್ನು ತಳೆದು ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ನೆರಳಿನ ಗಿಡವಾಗಿ ಬೆಳೆಸುವುದುಂಟು. ಅ. ಗ್ರಾಂಡಿಫ್ಲೋರ ಅತಿ ದೊಡ್ಡದಾದ ಪುಷ್ಪಗಳನ್ನು ಬಿಡುವ ಸಸ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಈ ಏರುಬಳ್ಳಿಯ ಪುಷ್ಪ ಪತ್ರನಾಳವೇ ಸುಮಾರು ಮೂರು ಅಡಿಗಳ ಉದ್ದವಿರುವುದರಿಂದಲೂ ಇದರ ಹೂ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾಗಿರುವುದರಿಂದಲೂ ಇದನ್ನು ಹೂತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಳೆಸುವರು. ಅ. ಬ್ರೆಜಿಲೆನ್ಸಿಸ್ ಅ. ಗೋಡ್ಲಿಯಾನಗಳನ್ನು ಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ಸುಲಭವಾಗಿ ಬೆಳೆಸಬಹುದು.

ಉಲ್ಲೇಖ

  1. [೧]The families of flowering plants L. Watson and M. J. Dallwitz
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಲೇಖಕರು ಮತ್ತು ಸಂಪಾದಕರು
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

ಅರಿಸ್ಟೋಲೋಕಿಯೇಸಿ: Brief Summary ( Canarês )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= ಅರಿಸ್ಟೋಲೋಕಿಯೇಸಿ

ಈಶ್ವರೀ ಕುಟುಂಬದ ಸಸ್ಯಗಳು ಹೂತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಇವು ಶೃಂಗಾರ ಮತ್ತು ಅಲಂಕಾರ ಸಸ್ಯಗಳು (ಅರಿಸ್ಟೋಲೋಕಿಯೇಸಿ). ಔಷಧಿ ಗುಣವಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಇವು ಮೂಲಿಕೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾರ್ಷಿಕ ಬಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ಬಳ್ಳಿಗಳಾಗಿ ವಿಕಸಿಸಿವೆ. ಉಷ್ಣ ಮತ್ತು ಸಮಶೀತೋಷ್ಣವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆವಣಿಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಆಗುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗಂಗಾನದಿಯ ಬಯಲಿನಲ್ಲೂ ದಖನ್ ಪ್ರಸ್ಥಭೂಮಿಯಲ್ಲೂ ವಿಪುಲವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿದೆ. ಈ ಸಸ್ಯಗಳು ಸರಳವಾಗಿವೆ. ಜೋಡಣೆ ಪರ್ಯಾಯ. ದ್ವಿಲಿಂಗ ಪುಷ್ಪದ ಅಂಡಾಶಯ ಅಧೋಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಸಂಯುಕ್ತ ಪುಷ್ಪಪತ್ರದ ನಾಳ ಕೇಸರ ಸಮೂಹ, ಶಲಾಕೆ, ಶಲಾಕಾಗ್ರಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದೆ. ಪುಷ್ಪಪತ್ರದ ನಾಳದ ಕತ್ತಿನ ಒಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಎಳೆಗಳು ಒಳಮುಖವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿವೆ. ಪತಂಗಾದಿಗಳು ಒಳಗೆ ಹೋದ ಅನಂತರ ಮಧುವೂ ಸಿಕ್ಕದೆ ಹೊರಕ್ಕೂ ಬರಲಾಗದೆ ಸ್ವಲ್ಪಕಾಲ ಅಲ್ಲೇ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ. ಹೊರಹೊರಟ ಮೇಲೆ ಆ ಹೂವಿನ ಪರಾಗದಿಂದೊಡಗೂಡಿ ಮತ್ತೊಂದು ಪುಷ್ಪವನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಅನ್ಯಪರಾಗ ಸ್ಪರ್ಶಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ. ಫಲ ಶುಷ್ಕಮಾದರಿ. ಬೀಜಕೋಶ ಸಿಡಿದು ಪ್ರಸಾರ ಗಾಳಿಯಿಂದಾಗುತ್ತದೆ.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಲೇಖಕರು ಮತ್ತು ಸಂಪಾದಕರು
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Hydnoraceae ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Hydnoroideae is a subfamily of parasitic flowering plants in the order Piperales. Traditionally, and as recently as the APG III system it given family rank under the name Hydnoraceae.[1] It is now submerged in the Aristolochiaceae.[2][3] It contains two genera, Hydnora and Prosopanche:[2]

Members of this subfamily have been described as the strangest plants in the world.[4]

Description

The most striking aspect of the Hydnoroideae is probably the complete absence of leaves (not even in modified forms such as scales).[2] Some species are mildly thermogenic (capable of producing heat), presumably as a means of dispersing their scent.[5]

Morphology in pictures

Ecology

The plants are pollinated by insects such as dermestid beetles or carrion flies, attracted by the fetid odor of the flowers.[2] In Hydnora africana there are bait bodies with a strong smell, whereas in Hydnora johannis the scent comes from a region at the tip of the perianth called a cucullus.[2] The flowers may be above ground or underground.[2] The fruits have edible, fragrant pulp, which attracts animals such as porcupines, monkeys, jackals, rhinoceros, and armadillos, as well as humans. The host plants, in the case of Hydnora, generally are in the family Euphorbiaceae and the genus Acacia.[2] Hosts for Prosopanche include various species of Prosopis and other legumes.

Biochemistry

The plants contain high levels of tannins.[6]

Genomics

The highly reduced plastid genome map of a member of Hydnoroideae, Hydnora visseri

The complete plastid genome sequence of one species of Hydnoroideae, Hydnora visseri, has been determined. As compared to the chloroplast genome of its closest photosynthetic relatives, the plastome of Hydnora visseri shows extreme reduction in both size (27,233 bp) and gene content (24 genes appear to be functional).[7] The plastome of Hydnora visseri is therefore one of the smallest among flowering plants.[8]

Classification

Like many parasitic plants, the affinities with non-parasitic plants are not obvious, and 19th and 20th century botanists proposed a variety of placements for the taxon. Molecular data places them in the Piperales, and nested within the Aristolochiaceae and allied with the Piperaceae or Saururaceae.[3][2][9][10]

References

  1. ^ Angiosperm Phylogeny Group (2009). "An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III". Botanical Journal of the Linnean Society. 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x.
  2. ^ a b c d e f g h Nickrent, D. L.; Blarer, A.; Qiu, Y.-L.; Soltis, D. E.; Soltis, P. S.; Zanis, M. (2002), "Molecular data place Hydnoraceae with Aristolochiaceae", American Journal of Botany, 89 (11): 1809–17, doi:10.3732/ajb.89.11.1809, PMID 21665609
  3. ^ a b The Angiosperm Phylogeny Group (2016), "An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV", Botanical Journal of the Linnean Society, 181: 1–10, doi:10.1111/boj.12385
  4. ^ Musselman, L.J.; Visser, J.H. (1986-12-01). "The strangest plant in the world". Veld & Flora. 72 (4). ISSN 0042-3203.
  5. ^ Seymour, Rs; Maass, E; Bolin, Jf (Jul 2009), "Floral thermogenesis of three species of Hydnora (Hydnoraceae) in Africa", Annals of Botany, 104 (5): 823–32, doi:10.1093/aob/mcp168, ISSN 0305-7364, PMC 2749535, PMID 19584128
  6. ^ The Genus Hydnora
  7. ^ Naumann, Julia; Der, Joshua P.; Wafula, Eric K.; Jones, Samuel S.; Wagner, Sarah T.; Honaas, Loren A.; Ralph, Paula E.; Bolin, Jay F.; Maass, Erika; Neinhuis, Christoph; Wanke, Stefan; dePamphilis, Claude W. (2016-02-01). "Detecting and Characterizing the Highly Divergent Plastid Genome of the Nonphotosynthetic Parasitic Plant Hydnora visseri (Hydnoraceae)". Genome Biology and Evolution. 8 (2): 345–363. doi:10.1093/gbe/evv256. ISSN 1759-6653. PMC 4779604. PMID 26739167.
  8. ^ List of sequenced plastomes: Flowering plants.
  9. ^ Barkman, Tj; Mcneal, Jr; Lim, Sh; Coat, G; Croom, Hb; Young, Nd; Depamphilis, Cw (Dec 2007), "Mitochondrial DNA suggests at least 11 origins of parasitism in angiosperms and reveals genomic chimerism in parasitic plants", BMC Evolutionary Biology, 7: 248, doi:10.1186/1471-2148-7-248, PMC 2234419, PMID 18154671
  10. ^ Corradi, Nicolas; Naumann, Julia; Salomo, Karsten; Der, Joshua P.; Wafula, Eric K.; Bolin, Jay F.; Maass, Erika; Frenzke, Lena; Samain, Marie-Stéphanie; Neinhuis, Christoph; dePamphilis, Claude W.; Wanke, Stefan (2013). "Single-Copy Nuclear Genes Place Haustorial Hydnoraceae within Piperales and Reveal a Cretaceous Origin of Multiple Parasitic Angiosperm Lineages". PLOS ONE. 8 (11): e79204. Bibcode:2013PLoSO...879204N. doi:10.1371/journal.pone.0079204. ISSN 1932-6203. PMC 3827129. PMID 24265760.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Hydnoraceae: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Hydnoroideae is a subfamily of parasitic flowering plants in the order Piperales. Traditionally, and as recently as the APG III system it given family rank under the name Hydnoraceae. It is now submerged in the Aristolochiaceae. It contains two genera, Hydnora and Prosopanche:

Prosopanche is native to Central and South America ; Hydnora can be found in semi-arid to desert regions of Africa, the Arabian Peninsula, and Madagascar.

Members of this subfamily have been described as the strangest plants in the world.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Aristolokiacoj ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La aristolokiacoj (Aristolochiaceae) estas arbedoj, moltigaj plantoj aŭ lianoj parencaj al unukotiledonaj plantoj (triparta floro). Kreskas ĉefe en la tropikoj aŭ mediteraneo.

genroj + specioj gravaj:

  • aristolokio : staŭdoj kaj arbedoj , el kiuj precipe la arbedoj estas konataj volviĝantaj ĝardenplantoj kaj domplantoj kun verdaj branĉoj, kun korformaj folioj. La tubforma korolo de iliaj floroj kurbiĝas kvazaŭ pipo.
    • kutima aristolokio (Aristolochia clematitis) estas kutima dum la kontinenta klimato en kultivagroj. Venena herbo por ĉevaloj, bovoj. Ĝiaj flavaj floroj iom kaptas la insektojn (muŝpolenita), tiel helpanta la polenadon. Ĝi estas staŭdo kun rizomoj.
    • pipa aristolokio (pipfloro?) (Aristolochia durior) estas liano, ornamplanto kun grandaj folioj kaj pipformaj floroj.
  • azaro (Asarum) estas malalta plurjara herbo kun kor- aŭ renformaj folioj kaj sub ili, floroj ekstere verdaj, interne malhelkoloraj.
    • eŭropa azaro (Asarum europaum) kreskas en karpen-, kverk- fagoarbaro. La rizomo kuŝkreskas en la falfoliaro. Ĝi havas brilajn, renformajn foliojn; la purpurruĝaj, radisimetriaj, helikopolenitaj floroj kreskas aksele.

Floroformulo: P(3) aŭ (3+3)A6-12G(4-6) ovario sube staranta

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Hydnoraceae ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES
 src=
Mapa de distribución de la familia.

Hydnoraceas (Hydnoraceae) son una familia de plantas parásitas angiospermas (taxón Magnoliophyta) del Orden Piperales. Consta de dos géneros, Hydnora y Prosopanche, y unas 18 especies, que se distribuyen por América central y meridional (Prosopanche) y en zonas áridas de África, Arabia Saudita y Madagascar (Hydnora).

Descripción

  • Hierbas coriáceas, holoparásitas (parásitas obligadas, sin clorofila e incapaces de realizar fotosíntesis), carnosas, fungoides. Las partes subterráneas son rizomatosas, cilíndricas o angulosas, con series de proyecciones vermiformes (llamadas haustorios) que sirven como conexión al hospedante. Estas estructuras subterráneas se denominan rizomatoides por presentar a la vez caliptras apicales, de origen radical, y un sistema vascular de haces liberoleñosos colaterales separados que es propio de los tallos; hay diferencias significativas entre los géneros e incluso dentro de las diferentes especies de Hydnora.
  • Tallos ausentes.
  • Hojas no presentan.
  • Yemas florales subterráneas, las que emergen en la antesis (usualmente solo el perianto), excepto en Hydnora triceps, donde son permanentemente subterráneas.
  • Flores grandes, parduscas, actinormorfas, perfectas (funcionalmente unisexuales en Hydnora esculenta). El hipantio es más o menos cilíndrico, a menudo hinchado en la base, con un perianto apical de 2 a 5 lóbulos valvados, carnosos, pardos, blancos, rojos o rosados, frecuentemente ramentáceos. El androceo se halla formando un sinandrio (rara vez con filamentos), las anteras son oposititépalas, multiesporangiadas, extrorsas. En Hydnora las anteras son sésiles y forman un anillo ondulado con lóbulos, mientras que en Prosopanche las anteras son separadas, filantéreas y unidas en una caperuza cónica, alternando con los estaminodios carnosos inferiores. La dehiscencia se produce por hendiduras longitudinales o transversas. El gineceo es ínfero, usualmente subterráneo, sincárpico, unilocular, con 3 a 4 carpelos (raramente 5), alternitépalos. No presentan estilo y el estigma es plano, sésil, único o 3-lobulado (comisural en Prosopanche). Los óvulos son ortótropos, unitégmicos, tenuinucelados, de placentación parietal, laminar (Prosopanche) o bien apical, péndula (Hydnora). Se producen en grandes cantidades, de 50 a 2000, raramente llegan hasta los 90.000.
  • Fruto en baya subterránea, o una cápsula más o menos circuncísil en Prosopanche. El exocarpo es coriáceo, grueso, el mesocarpo es pulposo, carnoso o gelatinoso.
  • Semillas globosas a ovoides, minúsculas, con testa dura y gruesa, rugulosa-verrucosa o foveolada, de 50 a 2000, en algunos casos hasta 90.000. El endospermo es celular, de paredes gruesas, con arabinosa y almidón. El embrión es muy pequeño.
  • Polen en mónadas, unisulcado (en Hydnora) o 2-3-sulcado o tricotomosulcado con aperturas distales (en Prosopanche). La exina es psilada.

Morfología en imágenes

Ecología

La polinización la efectúan escarabajos carroñeros nocturnos, atraídos por los olores fétidos de las flores, producidos por degradación proteica en los tejidos osmóforos de la cara interna del perianto. En Hydnora africana existen cuerpos aparentemente ricos en grasas y proteínas en los mismos puntos. Las flores son protóginas, mantienen a los polinizadores dentro de la flor durante esta fase mediante la presencia de sedas tiesas que cierran la salida (ramentos). Los frutos son subterráneos y se forman en la estación seca. La pulpa de los mismos es comestible y olorosa, por lo que atrae animales (puercoespines, monos, chacales, rinocerontes, armadillos) y seres humanos, que la usan como alimento, dispersando las semillas con las heces. Los patrones de parasitismo (es decir, las especies que pueden ser hospedantes de estos parásitos) son completamente diferentes según el género considerado. Así, en el caso de Hydnora, las especies usualmente parasitadas pertenecen a los géneros Euphorbia, Acacia y Albizia, mientras que para Prosopanche se conocen como hospedantes a varias especies de los géneros Prosopis y Solanum.

Fitoquímica

Las especies de esta familia presentan taninos condensados en grandes cantidades en las partes vegetativas.

Usos

Las partes vegetativas de Hydnora se han usado como curtiente, como carbón y como fármaco contra la diarrea.

Posición sistemática

Las hidnoráceas son un grupo primitivo de Angiospermas. La simplificación de sus estructuras debido al holoparasitismo ha hecho que se relacionasen anteriormente con otros grupos de plantas similares, por lo que se las ha incluido frecuentemente en las raflesiáceas; sin embargo, estudios recientes muestran que los caracteres que unían en clasificaciones anteriores a estas y otras familias son simplemente convergencias reductivas. Los análisis de filogenia molecular permiten asegurar que las hidnoráceas están relacionadas con las aristoloquiáceas, formando un clado dentro del Orden Piperales junto con éstas y las lactoridáceas (Nickrent et al., 2002[1]​). El APW (Angiosperm Phylogeny Website) considera que forma parte del Orden Piperales, siendo el grupo hermano del clado aristoloquiáceas + lactoridáceas[2]

Táxones incluidos

Introducción teórica en Taxonomía

La familia incluye actualmente dos géneros que se separan con la siguiente clave:

  • Androceo formando un anillo lobulado. Estaminodios ausentes. Óvulos libres, en placentas apicales péndulas.
Hydnora Thunb., 1775. Presente en África, Arabia Saudí, Madagascar, Reunión.
  • Androceo formando una caperuza cónica. Estaminodios presentes en un verticilo inferior. Óvulos inmersos en placentas parietales que rellenan el ovario.
Prosopanche de Bary, 1868. Distribuido por América central y meridional.

Referencias

  1. Nickrent, D.L., Blarer, A., Qiu, Y.-L., Soltis, D.E., Soltis, P.E.S. & Zanis, M.. (2002). «Molecular data place Hydnoraceae with Aristolochiaceae.». American Journal of Botany 89 (11). p. 1809-1817.
  2. Stevens, P. F. (2001 onwards). «Angiosperm Phylogeny Website». Consultado el 29 de noviembre de 2006.

Bibliografía

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Hydnoraceae: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES
 src= Mapa de distribución de la familia.

Hydnoraceas (Hydnoraceae) son una familia de plantas parásitas angiospermas (taxón Magnoliophyta) del Orden Piperales. Consta de dos géneros, Hydnora y Prosopanche, y unas 18 especies, que se distribuyen por América central y meridional (Prosopanche) y en zonas áridas de África, Arabia Saudita y Madagascar (Hydnora).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Tobiväädilised ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Tobiväädilised (Aristolochiaceae) on õistaimede sugukond pipralaadsete seltsist.

Perekondi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Tobiväädilised: Brief Summary ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Tobiväädilised (Aristolochiaceae) on õistaimede sugukond pipralaadsete seltsist.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Aristolochiaceae ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Aristolochiaceae Piperales ordenako landare angiospermoen familia bat dira. Familiak 500 bat espezie ditu, 7 generotan banatuak, eskualde tropikaletan eta Ipar hemisferioko eskualde epeletan bizi direnak.

Zuhaixkak, lianak edo landare belarkarak dira. Aristolochia edo Asarum generoetako espezie batzuk landare apaingarritzat erabiltzen dira. Asarum canadense espeziearen errizomak benetako zingiberraren errizomaren ordezkotzat erabil daitezke.

Sendabelar gisa ere erabiltzen dira, batez ere Asarum generoko espezieak, haien errizometatik ateratzen diren olio esentzialengatik. Tradizionalki, familia honetako espezie batzuk obstetrizian erabili dira; hortik dator Aristolochia izena, "erditze ona" esan nahi baitu.

Generoak

Kanpo-loturak

Erreferentziak

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Aristolochiaceae Piperales ordenako landare angiospermoen familia bat dira. Familiak 500 bat espezie ditu, 7 generotan banatuak, eskualde tropikaletan eta Ipar hemisferioko eskualde epeletan bizi direnak.

Zuhaixkak, lianak edo landare belarkarak dira. Aristolochia edo Asarum generoetako espezie batzuk landare apaingarritzat erabiltzen dira. Asarum canadense espeziearen errizomak benetako zingiberraren errizomaren ordezkotzat erabil daitezke.

Sendabelar gisa ere erabiltzen dira, batez ere Asarum generoko espezieak, haien errizometatik ateratzen diren olio esentzialengatik. Tradizionalki, familia honetako espezie batzuk obstetrizian erabili dira; hortik dator Aristolochia izena, "erditze ona" esan nahi baitu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Piippuruohokasvit ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Piippuruohokasvit (Aristolochiaceae) on laajalle levinnyt, muttei kovin monilajinen kasviheimo koppisiemenisten Piperales-lahkossa.

Tuntomerkit

Suurin osa piippuruohokasveista on enemmän tai vähemmän ruohovartisia ja melko usein köynnöksiä. Kasveissa on flavonoleja. Hankaversojen esilehtiä on vain yksi ja se sijaitsee päärangan puolella (adaksiaalisesti). Lehdet ovat korvakkeettomia, kourasuonisia, ehytlaitaisia. Kukinto on viuhkomainen, ja kukat ovat melko kookkaita ja periaatteessa säteittäisiä, kolmilukuisia. Kehä on yksikiehkurainen, siinä on kolme yhteen kasvanutta lehteä. Heteitä on kuusi, ja ne ovat ryhmittyneet kehälehtivastaisiksi pareiksi; heteet ovat toisinaan palhottomia, ja lokeroside (konnektiivi) on kärjestään laajentunut. Emilehdet ovat periaatteessa erillisiä, vaikka sikiäin onkin kehänalainen. Sikiäimessä on paljon siemenaiheita. Hedelmä on tuppilo, ja siemenissä on öljyinen ravintovarasto (endospermi); alkio on erilaistumaton.[1]

Levinneisyys

Piippuruohokasveja tavataan miltei koko maapallolla arktisia alueita lukuun ottamatta.[1]

Luokittelu

Piippuruohokasveihin kuuluu 7-9 sukua ja 490 lajia, jotka ryhmittyvät neljäksi kehityshaaraksi. Erilaistuminen niiksi alkoi tuoreimman arvion mukaan noin 103,4 miljoonaa vuotta sitten. Lactoris-suku ja alaheimot Hydnoroideae ja Aristolochioideae muodostavat yhteisen kehityslinjan (kladin), jota luonnehtivat varsijatkoinen kasvutapa ja lehtihankainen kukinto, jossa on selvästi erottuvat alalehdet. Lactoripollenites-fossiilit ovat levinneet laajalle mm. Lounais-Afrikan myöhäisliitukautisissa ja Australian oligoseenikauden kerrostumissa; niiden ikä vanhimmillaan on noin 92 miljoonaa vuotta.[1]

Alaheimo Asaroideae O. C. Schmidt

Kasvit ovat juurakollisia. Luotti on nystyinen. Hedelmä on verhiöllinen.[1]

Alaheimossa on kaksi sukua, joissa 75 lajia pohjoisen pallonpuoliskon lauhkeassa (temperaattisessa) vyöhykkeessä, erityisesti Itä-Aasiassa. Taponlehtien suvussa (Asarum) on 70 lajia, suvussa Saruma viisi. Jälkimmäisen kukassa kehä on erilaistunut verhiöksi ja teriöksi.[1]

Alaheimo nimeämätön: Lactoris fernandeziana

Laji on pieni, karvaton pensas, jonka varressa on kivisoluja (sklereidejä). Lehdet ovat pieniä ja sijaitsevat kahdessa rivissä. Lehtilapa on soikea ja lähes sulkasuoninen; korvake on tuppimainen ja sijaitsee ruodin sisäpuolella intrapetiolaarisesti ja on kiinnittynyt ruotiin. Esilehdet sijaitsevat päärangan puolella. Pensas on sekasopuinen tai kaksikotinen. Kukinto on haarova ja pienikukkainen. Kehä on kolme- ja erilehtinen, hetiö kaksikiehkurainen, ja siinä on kuusi hedettä. Kolme emilehteä ovat erillisiä, ja kussakin on 4-8 riippuvaa ja pitkävartista siemenaihetta.[1]

Lactoris kasvaa nykyään vain Chileen kuuluvilla Juan Fernándezin saarilla; fossiileja tunnetaan eri puolilta maailmaa.[1]

Alaheimo Hydnoroideae Walpers

Kasvit ovat toisten kasvien juurissa loisivia, lehtivihreättömiä ja juurakollisia. Niiden korkkisolukko on hyvin kehittynyttä ja kasvissa on myös limasoluja. Lehdet puuttuvat. Kukat kehittyvät juuriin, joiden sisältä ne nousevat maan pinnalle. Ne ovat kookkaita, 3-5-lukuisia ja säteittäisiä. Kehä on hyvin paksu ja mehevä, värikäs sisäpinnaltaan, ruskehtava ja rosoinen ulkopinnaltaan. Heteet kiinnittyvät kehälehtiin, ovat yhteen kasveita, ja ponnet ovat monilokeroisia. Joskus kukassa on myös syväliuskaisia ja kielekemäisiä joutoheteitä. Kehänalaisessa sikiäimessä on lamellimaiset, laita- tai kärki-istukat, ja sen kärjessä on vartaloton, leveä ja tyynymäinen luotti. Siemenaiheet ovat suoria ja yksikalvoisia. Hedelmä on marjamainen ja runsassiemeninen (noin 90 000 siementä), toisinaan enemmän tai vähemmän kansiluomainen. Siemenessä on ravintovarastona endospermin lisäksi ulkovalkuiainen eli perispermi.[1]

Alaheimon kahteen sukuun kuuluvat seitsemän lajia kasvavat Arabian niemimaalla, Afrikassa, Madagaskarissa sekä Costa Ricassa ja Etelä-Amerikan eteläosassa.[1]

Alaheimo Aristolochioideae Link

Kasvit ovat puuvartisia, enimmäkseen liaaneja tai ruohovartisia köynnöksiä, joskus pensaita tai ruohoja. Ne sisältävät eräitä alkaloideja, piipitoisten solujen ryhmiä ja usein oksalaattikiteitä. Karvat ovat koukkumaisia. Lehtihangoissa on useita silmuja ja niistä kehittyvien haarojen esilehdet ovat hyvin kehittyneitä ja korvakemaisia. Lehtilapa on tavallisesti ehyt, joskus liuskainen, ja lehtikanta on U:n tai V:n muotoinen. Kukka-aiheet ovat vastakohtaisia, ja piippuköynnöksillä (Aristolochia) täysin kehittynyt kukkakin on vastakohtainen. Heteitä on 3-40 tavallisesti kahdessa kiehkurassa. Siitepölyhiukkasessa ei ole itureikiä eikä -rakoja. Sikiäin on yhdislehtinen, 2-6 emilehdestä muodostunut, kärjestä kuroutunut. Hedelmä on liiteluomainen kota, joskus lohkohedelmä tai marja, verhiötön. Siemenet ovat siivellisiä, joskus vaipallisia.[1]

Alaheimo kasvaa tropiikissa, mutta myös lauhkeassa vyöhykkeessä. Afrikassa ja Madagaskarissa alaheimo on suhteellisen vähän edustettuna, ja Pohjois-Australiassa on vain muutama laji.[1]

Sukujen rajaamisen suhteen on alaheimon systematiikassa erimielisyyttä, niitä voidaan erottaa kahdesta viiteen. Lajeja tunnetaan 405. Runsaslajisimmat suvut ovat Howardia (150 lajia), piippuköynnökset (Aristolochia, 120 lajia) ja Isotrema (50 lajia).

Suvut

Piippuruohokasvien heimoon kuuluvat seuraavat suvut:[2]

Kuvia

Lähteet

Viitteet

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Piippuruohokasvit: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Piippuruohokasvit (Aristolochiaceae) on laajalle levinnyt, muttei kovin monilajinen kasviheimo koppisiemenisten Piperales-lahkossa.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Hydnoraceae ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La famille des Hydnoraceae est une petite famille de plantes dicotylédones à caractères primitifs.

Ce sont des plantes herbacées totalement parasites, à l'aspect de champignons, sans feuilles et sans fonction chorophyllienne, dont seules de grosses fleurs beiges malodorantes émergent du sol.

Elles sont originaires des régions subtropicales à tropicales, en particulier d'Arabie, d'Afrique, de Madagascar, du Mexique et d'Amérique du Sud.

Étymologie

Le nom vient du genre Hydnora lui-même issu de la racine hydn (tubercule, tumeur, sorte de champignon) et ora (bouche), faisant référence à l'aspect et à la forme des fleurs de ces plantes[1].

Classification

La classification phylogénétique APG III (2009) accepte cette famille.

La classification phylogénétique APG IV (2016) assigne les espèces aux Aristolochiaceae.

Liste des genres

Selon NCBI (29 mars 2010)[2], Angiosperm Phylogeny Website (16 mai 2010)[3] et DELTA Angio (29 mars 2010)[4] :

Liste des espèces

Selon NCBI (29 mars 2010)[2] :

Notes et références

  1. André Cailleux et Jean Komorn, Dictionnaire des racines scientifiques : 3ème édition revue et augmentée de plus de 1200 entrée nouvelles, Paris, SEDES-CDU, 1981, 264 p. (ISBN 2-7181-3708-8), p. 126, 172
  2. a et b NCBI, consulté le 29 mars 2010
  3. Stevens, P. F. (2001 onwards). Angiosperm Phylogeny Website. Version 14, July 2017 [and more or less continuously updated since]." will do. http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/, consulté le 16 mai 2010
  4. DELTA Angio, consulté le 29 mars 2010

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Hydnoraceae: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La famille des Hydnoraceae est une petite famille de plantes dicotylédones à caractères primitifs.

Ce sont des plantes herbacées totalement parasites, à l'aspect de champignons, sans feuilles et sans fonction chorophyllienne, dont seules de grosses fleurs beiges malodorantes émergent du sol.

Elles sont originaires des régions subtropicales à tropicales, en particulier d'Arabie, d'Afrique, de Madagascar, du Mexique et d'Amérique du Sud.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Aristoloquiáceas ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician
 src=
Aristolochia clematitis

As aristoloquiáceas (Aristolochiaceae) son unha familia de plantas dicotiledóneas composta por aproximadamente 625 especies e 6 xéneros.

Características

Poden ser plantas herbáceas ou leñosas de follas sinxelas e alternas. Flores hermafroditas, xeralmente trímeras. Perianto dunha soa envoltura e en forma de tubo. Estames de 6 a 12. Pistilo ínfero con 6 lóculos. Froito en forma de cápsula.

Presente en zonas temperadas e tropicais; Europa, América, Ásia e África.

Especies en Galiza

En Galiza está presente Aristolochia paucinervis como único representante desta familia, chamada vulgarmente cabeza de cobra ou herba bicha[1].

Notas

  1. Termos esenciais de botánica. Santiago de Compostela, Universidade, 2004
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Aristoloquiáceas: Brief Summary ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician
 src= Aristolochia clematitis

As aristoloquiáceas (Aristolochiaceae) son unha familia de plantas dicotiledóneas composta por aproximadamente 625 especies e 6 xéneros.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Hydnoraceae ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Hydnoraceae, danas nepriznata malena porodica biljaka iz reda paparolike (Piperales) kojoj je pripadalo svega deset vrsta raširenih u Južnoj Americi (Argentina) i južnoj Africi i južnom Madagaskaru. Opisao ju je 1821. Carl Adolf Agardh. Njezini rodovi uklopljeni su u porodicu Aristolochiaceae

Ove biljke žive kao paraziti koji napadaju korijenje i grmlje drugih biljnih vrsta, a veći dio raste pod zemljom, dok se samo cvijet nalazi na površini čiji je opojni miris neodoljiv kukcima i njihov su oprašivač. Kod vrste Hydnora africana čak se i plod nalazi ispod zemlje.


Rodovi

Sinonimi

Izvori

Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Hydnoraceae
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Hydnoraceae
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Hydnoraceae: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian
 src= Hydnora johannis

Hydnoraceae, danas nepriznata malena porodica biljaka iz reda paparolike (Piperales) kojoj je pripadalo svega deset vrsta raširenih u Južnoj Americi (Argentina) i južnoj Africi i južnom Madagaskaru. Opisao ju je 1821. Carl Adolf Agardh. Njezini rodovi uklopljeni su u porodicu Aristolochiaceae

Ove biljke žive kao paraziti koji napadaju korijenje i grmlje drugih biljnih vrsta, a veći dio raste pod zemljom, dok se samo cvijet nalazi na površini čiji je opojni miris neodoljiv kukcima i njihov su oprašivač. Kod vrste Hydnora africana čak se i plod nalazi ispod zemlje.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Kopitnjakovke ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Kopitnjakovke (jabučnjače, vučje stope, lat. Aristolochiaceae), biljna porodica u redu paparolike kojoj pripada 8 rodova sa 624 priznate vrste i 7 rodova bez ijedne priznatih vrsta.[1]

Porodica je dobila ime po rodu vučja stopa (Aristolochia), a u hrv. jeziku po rodu kopitnjak (Asarum). Nnajveći broj vrsta raste po Južnoj Americi u tropskim i suptropskim predjelima. Neke vrste su otrovne i ljekovite, a neke se uzgajaju kao ukrasno bilje.[2]

U Hrvatskoj raste A. clematitis (žuta vučja stopa), a na Pagu A. lutea, za koju se prije mislilo da je zasebna vrsta pa je imenovana imenom Aristolochia croatica, a opisao ju je Horvatić.

Rodovi

  1. Aristolochia L.
  2. Asarum L.
  3. Euglypha Chodat & Hassl.
  4. Hydnora Thunb.
  5. Lactoris Phil.
  6. Prosopanche de Bary
  7. Saruma Oliv.
  8. Thottea Rottb.

Snonimi

  1. Hexastylis sinonim za Asarum L.

Izvori

Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Kopitnjakovke
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Aristolochiaceae
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Kopitnjakovke: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Kopitnjakovke (jabučnjače, vučje stope, lat. Aristolochiaceae), biljna porodica u redu paparolike kojoj pripada 8 rodova sa 624 priznate vrste i 7 rodova bez ijedne priznatih vrsta.

Porodica je dobila ime po rodu vučja stopa (Aristolochia), a u hrv. jeziku po rodu kopitnjak (Asarum). Nnajveći broj vrsta raste po Južnoj Americi u tropskim i suptropskim predjelima. Neke vrste su otrovne i ljekovite, a neke se uzgajaju kao ukrasno bilje.

U Hrvatskoj raste A. clematitis (žuta vučja stopa), a na Pagu A. lutea, za koju se prije mislilo da je zasebna vrsta pa je imenovana imenom Aristolochia croatica, a opisao ju je Horvatić.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Kokornakowe rostliny ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Kokornakowe rostliny (Aristolochiaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).

Systematika

Wobsteji z dweju podswójbow. Asaraceae prjedy je so jako swójska swójba wobhladali, ale nětko so podswójbje Asaroideae přirjaduja.

Nóžki

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 467.
  2. W internetowym słowniku: Haselwurz
  3. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 199.
  4. W internetowym słowniku: Osterluzei
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Kokornakowe rostliny: Brief Summary ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Kokornakowe rostliny (Aristolochiaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Aristolochiaceae ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Aristolochiaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga.

Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Piperales, klad magnoliids. Dalam sistem Cronquist, suku ini adalah satu-satunya anggota Aristolochiales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Aristolochiaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga.

Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Piperales, klad magnoliids. Dalam sistem Cronquist, suku ini adalah satu-satunya anggota Aristolochiales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Hydnoraceae ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Hydnoraceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Piperales, klad magnoliids.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Hydnoraceae: Brief Summary ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Hydnoraceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Piperales, klad magnoliids.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Aristolochiaceae ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Le Aristolochiacee (Aristolochiaceae Juss., 1789) sono una piccola famiglia di piante dell'ordine Piperales.[1]

Descrizione

La famiglia comprende specie erbacee, rampicanti o arbustive.

Le foglie sono sempre semplici, aromatiche, munite di picciolo[2] e spesso hanno lamina cuoriforme.

I fiori possono essere solitari o riuniti in infiorescenze, secondo le specie. In molte specie, ma non in tutte, sono fortemente irregolari.

I frutti sono di vario tipo.

Distribuzione e habitat

Le Aristolochiacee sono rappresentate nei climi temperati e tropicali di tutti i continenti.

Tassonomia

Il Sistema Cronquist (1981) collocava la famiglia in un ordine a sé stante (Aristolochiales)[3], mentre la moderna classificazione APG IV (2016) lo assegna alle Piperales.[1]

La famiglia comprende i seguenti generi:[4]

I generi Asarus, Lactoris e Hydnora erano in precedenza inquadrati in famiglie a sé stanti (rispettivamente Asaraceae, Lactoridaceae e Hydnoraceae).[5]

I seguenti generi sono stati dichiarati sinonimi:

Note

  1. ^ a b (EN) The Angiosperm Phylogeny Group, An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the ordines and families of flowering plants: APG IV, in Botanical Journal of the Linnean Society, vol. 181, n. 1, 2016, pp. 1–20.
  2. ^ (EN) L.Watson e M.J.Dallwitz, The families of flowering plants - Aristolochiaceae, su Delta IntKey. URL consultato il 4 settembre 2011 (archiviato dall'url originale il 21 marzo 2006).
  3. ^ (EN) Sistema Cronquist (TXT), su herba.msu.ru, 1981.
  4. ^ (EN) Aristolochiaceae, in Plants of the World Online, Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 7/2/2020.
  5. ^ (EN) Angiosperm Phylogeny Group, An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III, in Botanical Journal of the Linnean Society, 161(2), 2009, pp. 105–121, DOI:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x. URL consultato il 7/2/2020.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Le Aristolochiacee (Aristolochiaceae Juss., 1789) sono una piccola famiglia di piante dell'ordine Piperales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Aristolochiaceae ( Latin )

fornecido por wikipedia LA

Aristolochiaceae sunt familia plantarum florentium ordinis Piperalium. Typhi generis est aristolochia agnoverunt.

stipula Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes!
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Et auctores varius id editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LA

Kartuoliniai ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT

Kartuoliniai (lot. Aristolochiaceae, angl. Birthworth, vok. Osterluzeigewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima, kuriai priklauso daugiametės žolės arba sumedėję laipiojantieji augalai. Lapai išsidėstę pražangiai, kotuoti, dažniausiai sveiki ir be prielapių. Žiedai dvilyčiai, aktinomorfiniai arba zigomorfiniai. Vaisius – gausiasėklė, atsidaranti dėžutė.

Šeimoje yra 7 gentys ir apie 400 rūšių, paplitusių tropikuose ir subtropikuose. Lietuvoje auga 2 genčių augalai:

Kitos gentys:

Vikiteka

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Aristolohiju dzimta ( Letão )

fornecido por wikipedia LV

Aristolohiju dzimta (Aristolochiaceae) ir piparu rindas dzimta, kas iekļauj septiņas ģintis un aptuveni 600 sugas.[1]

Apraksts

Galvenokārt daudzgadīgi augi, lakstaugi, krūmi vai liānas, reti kokveida.

Izplatība

Aristolohiju un kumeļpēdu apakšdzimtas sastopamas tropu un mērenā klimata joslā. Āfrikā to kopējais areāls plašs, taču sugu ir ļoti maz. Austrālijā aug tikai kontinenta galējos ziemeļos. Kumeļpēdu ģints Asarum sastopama vienīgi ziemeļu puslodē, gredzenaristolohijas — tikai tropos Rietumāfrikā, tropu dienvidaustrumu Āzijā, galvenokārt Jaungvinejā un Austrālijā. Daudzveidības centri dienvidaustrumu Āzija, Centrālamerika un Dienvidamerikas ziemeļi.

Laternsmirdeņu sugas sastopamas Āfrikas dienvidos un dienvidaustrumos, Arābijas pussalas dienvidos un Madagaskaras dienvidos.

Fernandeskrūmu vienīgā suga aug nomaļajā Huana Fernandesa salā.

Klasifikācija

Saskaņā ar 2016. gada APG IV sistēmu (segsēkļu klasifikācijas taksonomiskā sistēma), aristolohiju dzimtu veido 4 apakšdzimtas un 7 ģintis:[2]

Atsauces

Literatūra

Vikikrātuvē par šo tēmu ir pieejami multivides faili. Skatīt: Aristolochiaceae
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori un redaktori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LV

Aristolohiju dzimta: Brief Summary ( Letão )

fornecido por wikipedia LV

Aristolohiju dzimta (Aristolochiaceae) ir piparu rindas dzimta, kas iekļauj septiņas ģintis un aptuveni 600 sugas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori un redaktori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LV

Aristolochiaceae ( Malaio )

fornecido por wikipedia MS

Aristolochiaceae adalah salah satu famili anggota tumbuhan berbunga.

Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Piperales, klad magnoliids. Dalam sistem Cronquist, suku ini adalah satu-satunya anggota Aristolochiales.

Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan: Aristolochiaceae.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Pengarang dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia MS

Pijpbloemfamilie ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De Pijpbloemfamilie (Aristolochiaceae) is een familie van bedektzadigen. De planten worden vaak door vliegen bestoven. Daarop aangepast verspreiden veel soorten een onaangename geur.

Veel soorten in het geslacht Aristolochia en sommige in Asarum bevatten een giftige stof, aristolochiazuur. Bij mensen is die zeer giftig voor de nieren (nefrotoxisch) en kankerverwekkend. De stof weerhoudt ook herbivoren van het consumeren van deze soorten. Vlinders van de familie Papilionidae, zoals de pijpbloemapollo, leggen hun eitjes op soorten van Aristolochia. Hun larven eten de plant, maar hebben geen last van het vergif en genieten als volwassen vlinder bescherming tegen predatoren.

De familie komt met ruim 400 soorten wereldwijd voor, behalve in arctische streken. In Nederland komt alleen de pijpbloem (Aristolochia clematitis) voor.

Overige geslachten:

In het Cronquist-systeem (1981) werd deze familie in een eigen orde, de Aristolochiales, geplaatst. In het APG III-systeem (2009) zijn ze gesitueerd in de orde Piperales.

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Aristolochiaceae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Pijpbloemfamilie: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De Pijpbloemfamilie (Aristolochiaceae) is een familie van bedektzadigen. De planten worden vaak door vliegen bestoven. Daarop aangepast verspreiden veel soorten een onaangename geur.

Veel soorten in het geslacht Aristolochia en sommige in Asarum bevatten een giftige stof, aristolochiazuur. Bij mensen is die zeer giftig voor de nieren (nefrotoxisch) en kankerverwekkend. De stof weerhoudt ook herbivoren van het consumeren van deze soorten. Vlinders van de familie Papilionidae, zoals de pijpbloemapollo, leggen hun eitjes op soorten van Aristolochia. Hun larven eten de plant, maar hebben geen last van het vergif en genieten als volwassen vlinder bescherming tegen predatoren.

De familie komt met ruim 400 soorten wereldwijd voor, behalve in arctische streken. In Nederland komt alleen de pijpbloem (Aristolochia clematitis) voor.

Overige geslachten:

Asarum Euglypha Holostylis Isotrema Pararistolochia Saruma Thottea

In het Cronquist-systeem (1981) werd deze familie in een eigen orde, de Aristolochiales, geplaatst. In het APG III-systeem (2009) zijn ze gesitueerd in de orde Piperales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Holurtfamilien ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Holurtfamilien, også kalt pipeurtfamilien (Aristolochiaceae) er en plantefamilie i ordenen Piperales. Den omfatter ca. 480 arter fordelt på 7 planteslekter. Muligens omfatter den også arten Lactoris fernandeziana, som tradisjonelt har vært klassifisert som en helt egen familie – Lactoridaceae.

Taksonomi

Følgende 7 slekter, med noen av de tilhørende artene, hører til denne familien:

Eksterne lenker

botanikkstubbDenne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Holurtfamilien: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Holurtfamilien, også kalt pipeurtfamilien (Aristolochiaceae) er en plantefamilie i ordenen Piperales. Den omfatter ca. 480 arter fordelt på 7 planteslekter. Muligens omfatter den også arten Lactoris fernandeziana, som tradisjonelt har vært klassifisert som en helt egen familie – Lactoridaceae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Kokornakowate ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Kokornakowate (Aristolochiaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu pieprzowców według APweb. Należy do niej ponad 500 gatunków wieloletnich roślin zielnych lub pnączy, rzadko krzewów o liściach pojedynczych.

Systematyka

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)

Kokornakowate stanowią jedną z 4 rodzin wchodzących w skład rzędu pieprzowców, jednego z 4 w grupie magnoliowych[1].

pieprzowce

kokornakowate Aristolochiaceae




pieprzowate Piperaceae



saururowate Saururaceae




Podział według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)[1]
kokornakowate

Asaroideae




Lactoris




Hydnoroideae



Aristolochioideae





  • podrodzina Asaroideae O. C. Schmidt
Pozycja w systemie Reveala (1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Piperopsida Bartl., podklasa pieprzowe (Piperidae Reveal), nadrząd Lactoridanae Tahkt. ex Reveal & Doweld, rząd kokornakowce (Aristolochiales), rodzina kokornakowate (Aristolochiaceae Juss.), [2]

Przypisy

  1. a b c Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-05-29].
  2. Crescent Bloom: Aristolochiaceae (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-05-29].

Linki zewnętrzne

Aristolochiaceae Juss. [w:] Watson L. & M.J. Dallwitz. 1992. The families of flowering plants: descriptions, illustrations, identification, and information retrieval na http://delta-intkey.com (ang.):

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Kokornakowate: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Kokornakowate (Aristolochiaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu pieprzowców według APweb. Należy do niej ponad 500 gatunków wieloletnich roślin zielnych lub pnączy, rzadko krzewów o liściach pojedynczych.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Hydnoraceae ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A antiga família Hydnoraceae é agora uma pequena subfamília de Aristolochiaceae. Essa subfamília possui 2 diferentes gêneros, Prosopanche e Hydnora. As flores grandes têm um único verticilo perianto dividido e um ovário inferior; eles cheiram mal e são polinizados por moscas e besouros.

Nova classificação

Essa subfamilia foi descrita pela primeira vez como um fungo há quase 230 anos, Hydnora foi descoberta por Thunberg (1775), um estudante de Linnaeus. O nome de família (Hydnorinae) de Agardh (1821) foi conservado no Código de Montreal. Até a APG III essa planta era classificada como uma família de Piperales.

Porém segundo o novo Sistema de classificação APG IV, esse grupo foi incluído como parte de Aristolochiaceae, essas relações entre Hydnoraceae e Aristolochiaceae, já tinham sido discutidas por Meyer (1833).

Morfologia

É descrita em várias fontes como parasitas sem clorofila, aderidas às raízes de árvores ou arbustos, pelos seus pseudo-rizoma verrucoso simples ou ramificados, emite haustórios em contato com as raízes parasitadas e produzindo flores total ou parcialmente epígeas.

Essas flores são geralmente solitárias, subséssil, geralmente grande com um perigônio gamotépico, com tubo mais ou menos desenvolvido de 3-5 lobos; lóbulos grossos e carnudos com pré-florescimento valvar. Os estames 3-5, inseridos no tubo, terminam em um anel carnudo, ondulado ou coberto ao redor do estigma; anteras numerosas, geralmente sésseis, juntas, paralelas, bicelulares e com deiscência longitudinal.

Seu ovário é inferior, unicelular, com numerosas placentas parietais às vezes preenchendo completamente a cavidade ovariana ou apenas localizadas na parte superior; óvulos numerosos, ortotrópicos, com 1 tegumento, às vezes coberto por tecido placentário; estigma desenvolvido ou rudimentar.

Possui um tipo de 'Fruta' geralmente subterrânea, bacciforme com pericarpo espesso e subligno, produz sementes muito pequenas, numerosas, incrustadas em polpa carnosa ou gelatinosa com albumina abundante.

 src=
Nova classificação da APG-IV

Registros de ocorrência

Ocorre na América Central e do Sul, África e Madagascar.

Como inclui apenas 2 gêneros, agrupando cerca de 10 espécies. O gênero Hydnora tem uma distribuição africana que vai da Eritreia ao sul da África e Madagascar. O gênero Prosopanche é sul-americano e é encontrado principalmente nas planícies da Argentina.

Para achar os registros: https://www.gbif.org/pt/species/3646087

Espécies

Apesar de acharmos mais espécies constando como parte desse grupo, apenas 10 nomes de espécies são considerados aceitos

Hydnora esculenta Jum. & H.Perrier

Hydnora longicollis (Welw.) Bolin

Hydnora visseri Bolin, E.Maass & Musselman

Hydnora triceps Drège & E.Mey

Hydnora africana Thunb.

Hydnora sinandevu Beentje & Q.Luke

Hydnora abyssinica A.Br

Prosopanche costaricensis LDGómez

Prosopanche americana (R.Br.) Baill3

 src=
Prosopanche costaricensis
 src=
Prosopanche americana
 src=
Prosopanche americana
 src=
Hydnora visseri
 src=
Hydnora visseri
 src=
Hydnora triceps
 src=
Hydnora longicollis
 src=
Hydnora africana
 src=
Hydnora africana
 src=
Hydnora abyssinica
 src=
Hydnora abyssinica
 src=
Hydnora esculenta

Referências

  • Hydnoraceae in L. Watson and M.J. Dallwitz (1992 onwards). The families of flowering plants: descriptions, illustrations, identification, information retrieval. Version: 3rd May 2006. http://delta-intkey.com.
  • Nickrent, DL, Blarer, A., Qiu, Y.-L., Soltis, DE, Soltis, PS, & Zanis, M. (2002). Dados moleculares colocam Hydnoraceae com Aristolochiaceae. American Journal of Botany, 89 (11), 1809-1817. doi: 10.3732 / ajb.89.11.1809
  • Hydnoraceae in https://www.gbif.org/pt/species/3646087/metrics
  • Hydnoraceae in http://www.worldfloraonline.org/search?query=Hydnoraceae&view=&limit=24&start=0&sort=&facet=taxon.taxonomic_status_s%3aAccepted&facet=taxon.family_ss%3aHydnoraceae&facet=taxon.taxon_rank_s%3aSPECIES
  • BERRY, Paul E. Piperales. (2008) BRITANNICA. Link de acesso: https://www.britannica.com/plant/Piperales/additional-info#history, acessado em 23/05/2021
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Hydnoraceae: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A antiga família Hydnoraceae é agora uma pequena subfamília de Aristolochiaceae. Essa subfamília possui 2 diferentes gêneros, Prosopanche e Hydnora. As flores grandes têm um único verticilo perianto dividido e um ovário inferior; eles cheiram mal e são polinizados por moscas e besouros.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Aristolochiaceae ( Romeno; moldávio; moldavo )

fornecido por wikipedia RO

Familia Aristolochiaceae cuprinde plante erbacee sau lemnoase. În Sistemul Cronquist, familia Aristolochiaceae este inclusă în ordinul Aristolochiales. În sistemul de clasificare APG III ordinul Aristolochiales nu există, familia Aristolochiaceae fiind plasată în ordinul Piperales.

Caracteristici

  • Frunzele acestei familii sunt alterne, simple, cu baza cordiformă sau reniformă, lipsite de stipele.
  • Florile sunt hermafrodite cu perigon petaloid. Androceul este format din 6 stamine (sau multiplu de 6), concrescute cu gineceul, alcătuind un gymnostemium. Gineceul este sincarp, cu poziție inferioară.
  • Fructele sunt bace sau capsule.

Specii din România

Flora României conține 5 specii ce aparțin la 2 genuri:[1][2][3][4]

Specii din Republica Moldova

Flora Republicii Moldova conține 3 specii ce aparțin la 2 genuri:[5][6][7]

Genuri

Vezi și

Note

  1. ^ Beldie Al. Flora României. Determinator ilustrat al plantelor vasculare. București: ed. Academiei Române, 1977-1979, vol. I-II.
  2. ^ Ciocârlan V. Flora ilustrată a României. București: Ceres, 2009.
  3. ^ Flora Republicii Populare Romîne. Redactor principal: Acad. Traian Săvulescu. Volumul III. Editura Academiei Republicii Populare Romîne. București 1955
  4. ^ I. Prodan, Al. Buia. Flora mică ilustrată a României. Ediția a V-a. Editura Agro-Silvică. București, 1966
  5. ^ Гейдеман T. Определитель высших растений Молдавской ССР. Кишинев, 1986.
  6. ^ Negru A. Determinator de plante din flora Republicii Moldova. Chișinău, 2007.
  7. ^ A. Negru, A. Ștefîrța, V. Cantemir, ..; Lumea vegetală a Moldovei . Vol. 2 : Plante cu flori - I : Clasa Magnoliopsida, subclasele, Magnoliidae, Ranunculidae, Caryophyllidae, Hamamelididae, Rosidae. Acad. de Științe a Moldovei Fondul Ecologic Național . ─ Chișinău : Știința, 2007

Bibliografie

  • Dicționar dendrofloricol, Editura științifică și enciclopedică, București, 1989;
  • Botanică farmaceutică, Editura didactică și pedagogică, București, 1981;
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori și editori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia RO

Aristolochiaceae: Brief Summary ( Romeno; moldávio; moldavo )

fornecido por wikipedia RO

Familia Aristolochiaceae cuprinde plante erbacee sau lemnoase. În Sistemul Cronquist, familia Aristolochiaceae este inclusă în ordinul Aristolochiales. În sistemul de clasificare APG III ordinul Aristolochiales nu există, familia Aristolochiaceae fiind plasată în ordinul Piperales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori și editori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia RO

Piprankeväxter ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Piprankeväxter eller hålrotsväxter (Aristolochiaceae) är en familj i ordningen Piperales med 5-8 släkten och cirka 480 arter. De förekommer i nästan hela världen, utom i de kallaste delarna.

Externa länkar

Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Piprankeväxter: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Piprankeväxter eller hålrotsväxter (Aristolochiaceae) är en familj i ordningen Piperales med 5-8 släkten och cirka 480 arter. De förekommer i nästan hela världen, utom i de kallaste delarna.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Loğusa otugiller ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Loğusa otugiller (Aristolochiaceae), 8 cins ve yaklaşık 400 tür içeren Piperales takımına bağlı bir çiçekli bitkiler familyasıdır. Örnek cinsi Aristolochia'dır.[1]

Cinsleri

Kaynakça

  1. ^ L.

Dış bağlantılar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Loğusa otugiller: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Loğusa otugiller (Aristolochiaceae), 8 cins ve yaklaşık 400 tür içeren Piperales takımına bağlı bir çiçekli bitkiler familyasıdır. Örnek cinsi Aristolochia'dır.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Хвилівникові ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Опис

Це багаторічні або прямостоячі трави чи виткі чагарники та чагарнички, з черговими листками, переважно цілісними або рідшелопатевими, без прилистків. Квітки поодинокі (звичайно пазушні) або в китицях чи в цимозних суцвіттях, актиноморфні або зигоморфні, маточково-тичинкові, циклічні. Чашечка зрослолиста і 3-лопатева або відсутня. Віночок звичайно відсутній, рідко оцвітина подвійна (рід Saruma) або з рудиментом віночка (рід Asarum). Тичинок 6 (інколи 12-36) в 1-2 колах; нитки вільні або зрослі із стовпчиком в гіностемій; пиляки вільні або прирослі до стовпчика. Гінецей з 6-4 карпел, напівапокарпний (рід Saruma), але частіше синкарпний або паракарпний, з товстим коротким стовпчиком і з зірчастою приймочкою; зав'язь нижня або напівнижня, 6- гнізда або з неповними перегородками, з численними горизонтальними або повислими насінними зачатками. Плоди напівапокарпні багатолистянки, але частіше коробочки, рідко плоди нерозкривні, 1-насінні. Насіння з дуже маленьким зародком і багатим м'ясистим ендоспермом.

Поширення

Родина об'єднує в світі 7 родів та близько 400 видів у тропічних, субтропічних та помірних областях обох півкуль, за винятком Австралії. У Флорі України представлено 2 роди.

Токсичність

Рослини родини Хвилівникові містять аристолохієву кислоту, що є сильним канцерогеном з відкладеним (до 10 років) терміном дії. Вживання фітопрепаратів на основі продуктів родини Хвилівникові, в тому числі, Копитняка, значно збільшує ризик захворювань на рак печінки або нирок.[2]

Роди

Родина містить дві підродини[3], в які входять наступні роди[4]:

Примітки

  1. Family: Aristolochiaceae [[Juss.]], nom. cons.. Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2007-04-12. Процитовано 2011-01-09. Назва URL містить вбудоване вікіпосилання (довідка)
  2. Liver cancer, naturally. Science-Based Medicine (en-US). 2017-11-02. Процитовано 2017-11-03.
  3. Huber H. The Families and Genera of Vasclar Plants / Ed. K. Kubitzki. — Springer Verland, 1993. — P. 129—137.
  4. Genera in Aristolochiaceae. The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (en). Royal Botanic Gardens, Kew and Missouri Botanical Garden. 2013. Процитовано 2015-05-18.
  5. Asarum: інформація в базі даних The Plant List(англ.)(лат.)
  6. Список видів роду Хвилівник на сайті The Plant List(англ.)(лат.)


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Họ Mộc hương nam ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Họ Mộc hương nam (danh pháp khoa học: Aristolochiaceae), là một họ thực vật có hoa với 7-9 chi và khoảng 580-600 loài, theo các phân loại mới nhất thì thuộc về bộ Hồ tiêu (Piperales). Chi điển hình của họ này là Aristolochia (L.). Trong một số tài liệu về thực vật học tại Việt Nam, người ta gọi họ này là họ Mộc hương, nhưng điều này dễ gây nhầm lẫn với mộc hương bắcSaussurea lappa thuộc họ Cúc (Asteraceae).

Các loài cây trong họ này chủ yếu là cây thân thảo, cây bụi, dây leo hay dây leo thân gỗ nhỏ sống lâu năm.

Các lá màng, đơn, hình tim và bản rộng, mọc xen kẽ dọc theo thân trên các cuống lá. Các mép lá nói chung trơn nhẵn. Không có các lá kèm.

Các hoa kỳ dị có kích thước từ trung bình tới lớn, phát triển trên các nách lá. Chúng là song song hay đối xứng tâm.

Nhiều loài trong các chi Aristolochia và một số trong chi Asarum chứa axít aristolochic độc hại, là chất ngăn cản các loại động vật ăn lá của chúng, người ta cũng biết rằng nó còn là chất gây ung thưchuột. Aristolochia tự nó là chất gây ung thư ở người.

Phân loại

Họ Aristolochiaceae là một nhóm thực vật hai lá mầm cơ sở (thực vật hai lá mầm cổ). Nó có quan hệ họ hàng gần với các bộ Magnoliales, Laurales, CanellalesPiperales, chúng tạo thành một nhánh đơn ngành gọi là phức hợp Mộc lan (Magnoliids).

Một số hệ thống phân loại mới nhất, chẳng hạn như bản cập nhật của APG, đã đưa họ Aristolochiaceae vào trong bộ Piperales, nhưng việc đưa họ này vào trong bộ riêng của chính nó là bộ Mộc hương nam (Aristochiales) vẫn còn khá phổ biến, mặc dù điều này đã lỗi thời.

Theo Hệ thống APG IV năm 2016 thì các họ HydnoraceaeLactoridaceae (Lactoris) được gộp trong họ Aristolochiaceae, do việc tách riêng 2 họ đó làm cho Aristolochiaceae theo nghĩa truyền thống trở thành cận ngành.[1]

Các chi

Khi hiểu theo nghĩa rộng thì họ bao gồm 4 nhánh với các chi như sau:

Phát sinh chủng loài

Bốn tổ hợp có thể phân biệt trong biểu đồ cấp độ chi của Aristolochiaceae:

  • Aristolochia có quan hệ họ hàng gần với Thottea.
  • Hydnora có quan hệ họ hàng gần với Prosopanche.
  • Lactoris chiếm vị trí cô lập.
  • Asarum có quan hệ họ hàng gần với Saruma, và cả hai chi thể hiện một vị trí phân nhánh sâu trong họ.
Biểu đồ phát sinh chủng loài cấp độ chi của Aristolochiaceae. Aristolochiaceae Asaroideae

Asarum L., 1753



Saruma Oliver, 1889[2]




Lactoridoideae

Lactoris Philippi, 1865



Hydnoroideae

Hydnora Thunberg, 1775



Prosopanche de Bary, 1868



Aristolochioideae

Aristolochia L., 1753



Thottea Rottboell, 1783[3]






Phát sinh chủng loài dựa theo Angiosperm Phylogeny Website.[4][5]

Liên kết ngoài

  1. ^ Angiosperm Phylogeny Group (2016). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV”. Botanical Journal of the Linnean Society 181 (1): 1–20. doi:10.1111/boj.12385.
  2. ^ “GRIN Genera of Aristolochiaceae subfam. Asaroideae. Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Truy cập ngày 9 tháng 1 năm 2011.
  3. ^ “GRIN Genera of Aristolochiaceae subfam. Aristolochioideae. Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Truy cập ngày 9 tháng 1 năm 2011.
  4. ^ Stevens, P.F. (2001). “Aristolochiaceae Jussieu”. Angiosperm Phylogeny Website. 13. Truy cập ngày 30 tháng 12 năm 2017.
  5. ^ “Family: Aristolochiaceae Juss., nom. cons.. Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 12 tháng 4 năm 2007. Truy cập ngày 9 tháng 1 năm 2011.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Họ Mộc hương nam: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Họ Mộc hương nam (danh pháp khoa học: Aristolochiaceae), là một họ thực vật có hoa với 7-9 chi và khoảng 580-600 loài, theo các phân loại mới nhất thì thuộc về bộ Hồ tiêu (Piperales). Chi điển hình của họ này là Aristolochia (L.). Trong một số tài liệu về thực vật học tại Việt Nam, người ta gọi họ này là họ Mộc hương, nhưng điều này dễ gây nhầm lẫn với mộc hương bắc là Saussurea lappa thuộc họ Cúc (Asteraceae).

Các loài cây trong họ này chủ yếu là cây thân thảo, cây bụi, dây leo hay dây leo thân gỗ nhỏ sống lâu năm.

Các lá màng, đơn, hình tim và bản rộng, mọc xen kẽ dọc theo thân trên các cuống lá. Các mép lá nói chung trơn nhẵn. Không có các lá kèm.

Các hoa kỳ dị có kích thước từ trung bình tới lớn, phát triển trên các nách lá. Chúng là song song hay đối xứng tâm.

Nhiều loài trong các chi Aristolochia và một số trong chi Asarum chứa axít aristolochic độc hại, là chất ngăn cản các loại động vật ăn lá của chúng, người ta cũng biết rằng nó còn là chất gây ung thưchuột. Aristolochia tự nó là chất gây ung thư ở người.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Кирказоновые ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Магнолииды
Семейство: Кирказоновые
Международное научное название

Aristolochiaceae Juss., (1789)

Роды Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 18327NCBI 16727EOL 4204IPNI 30000909-2FW 55394

Кирказо́новые (лат. Aristolochiáceae) — семейство растений класса Двудольные.

Насчитывает 7 родов и 616[2] видов, распространённых главным образом в тропических (центр Индонезия), реже субтропических и некоторых умеренных областях, особенно в северных.

Ботаническое описание

Кирказоновые — вечно- или летнезелёные растения; по большей части травы и полукустарники с ползучими или вьющимися стеблями; многие чужеядны.

Все растения снабжены очерёдными цельными листьями, редко 3—5-надрезными без прилистников.

Цветки обоеполые с простым трубчатым и неправильным околоцветником, сидящим на нижней завязи. Число тычинок и лопастей венчика изменчиво у разных родов. Формула цветка: P 3 − 6 A ( 3 − 5 ) 6 − 12 G ( 4 − 6 ) {displaystyle P_{3-6};A_{(3-5)};_{6-12};G_{(4-6)}}  P_{{3-6}};A_{{(3-5)}};_{{6-12}};G_{{(4-6)}}.

Плодкоробочка.

Роды

Семейство включает два подсемейства[3], в которые входят следующие роды[4]:

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Кирказоновые на сайте The Plant List (англ.) (лат.) (Проверено 29 мая 2013)
  3. Huber H. Aristolochiaceae // The Families and Genera of Vasclar Plants / Ed. K. Kubitzki. — Springer Verland, 1993. — Vol. 2. — P. 129—137.
  4. Genera in Aristolochiaceae (англ.). The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/. Royal Botanic Gardens, Kew and Missouri Botanical Garden (2013). Проверено 18 мая 2015.
  5. Asarum: информация в базе данных The Plant List (англ.) (лат.) (Проверено 18 мая 2015)
  6. Список видов рода Кирказон на сайте The Plant List (англ.) (лат.) (Проверено 18 мая 2015)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Кирказоновые: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Кирказо́новые (лат. Aristolochiáceae) — семейство растений класса Двудольные.

Насчитывает 7 родов и 616 видов, распространённых главным образом в тропических (центр Индонезия), реже субтропических и некоторых умеренных областях, особенно в северных.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

馬兜鈴科 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科


马兜铃科(Aristolochiaceae)共有8大约400,属于胡椒目,模式属为马兜铃属

马兜铃科属于被子植物木兰类植物,以前单独分为马兜铃目,现在新的《APG II 分类法》将其列入胡椒目[1]。马兜铃科植物大部分是多年生植物,有草本灌木藤本

為單葉,互生,葉形為心形,有葉柄,無托葉,葉緣通常為全緣。腋生,由葉腋長出,花輻射對稱或左右對稱。

大部分马兜铃科植物含有马兜铃酸,微量服用就會大幅提高上泌尿系統(包含腎臟)癌症的可能性、較為多量、長期的服用則會造成不可逆、不可停止的腎衰竭;是華人及巴爾幹半島居民洗腎腹膜透析的重要原因。

分类

代表植物

参考文献

外部链接

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

馬兜鈴科: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科


马兜铃科(Aristolochiaceae)共有8大约400,属于胡椒目,模式属为马兜铃属

马兜铃科属于被子植物木兰类植物,以前单独分为马兜铃目,现在新的《APG II 分类法》将其列入胡椒目。马兜铃科植物大部分是多年生植物,有草本灌木藤本

為單葉,互生,葉形為心形,有葉柄,無托葉,葉緣通常為全緣。腋生,由葉腋長出,花輻射對稱或左右對稱。

大部分马兜铃科植物含有马兜铃酸,微量服用就會大幅提高上泌尿系統(包含腎臟)癌症的可能性、較為多量、長期的服用則會造成不可逆、不可停止的腎衰竭;是華人及巴爾幹半島居民洗腎腹膜透析的重要原因。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

ウマノスズクサ科 ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
ウマノスズクサ科 Aristolochia Gigantea.Serres d'Auteuil 002.jpg 分類APG III : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : モクレン類 magnoliids : コショウ目 Piperales : ウマノスズクサ科 Aristolochiaceae 学名 Aristolochiaceae (Juss.) 1789 タイプ属 Aristolochia L.[1]

本文参照

ウマノスズクサ科Aristolochiaceae)は、コショウ目に属する植物である。クロンキスト体系および新エングラー体系ではウマノスズクサ目に属していた。熱帯に多く、温帯(東アジア・北米・ヨーロッパ)にかけて世界に6属約600種が分布し[2]、日本にはウマノスズクサ属カンアオイ属が自生する[3]。また、カンアオイ属をフタバアオイ属、ウスバサイシン属及びカンアオイ属などに分ける意見もある[4]は3数性をしめし、両性で、大部分は花弁がなく(一部のものは花弁3枚)、は合生して筒状(先が3裂する)、ラッパ状または細長い管状になる。おしべは6または12本のものが多い。子房下位または半下位。

分類[編集]

Lactoris fernandeziana ・ヒドノラ亜科・ウマノスズクサ亜科・カンアオイ亜科の4グループに分けられる[5]Lactoris fernandezianaラクトリス科、ヒドノラ亜科はヒドノラ科に分離することもある。

ウマノスズクサ属とカンアオイ属の区別[編集]

日本に分布するウマノスズクサ属とカンアオイ属については下記の点で区別できる。

項目 ウマノスズクサ属 カンアオイ属 植物体 つる性草本または低木 多年草 花弁 ない 普通はないが、まれに小型のものがある 左右相称 放射相称 萼片 筒状に癒着 上部は離れるが、下部は筒状または鐘形で癒着する 雄蕊 6本、柱頭に合着する 普通は12本だが、まれに6本、柱頭には合着しない

利用[編集]

精油を含み、漢方薬やヨーロッパのハーブ・民間薬として使われたものもある。しかし有害成分アリストロキア酸(腎毒性、発癌性がある)を含むものが多く、薬害が問題になった。

脚注[編集]

[ヘルプ]
  1. ^ Aristolochiaceae Juss. Tropicos
  2. ^ 菅原敬 「ウマノスズクサ科」『朝日百科 植物の世界9 種子植物 双子葉類9 単子葉類1』岩槻邦男ら監修、朝日新聞社、1997年、34頁。
  3. ^ Murata, Jin. (2006) "Aristolochiaceae", Flora of Japan Vollume IIa, K. Iwatsuki et.al. (ed.), KODANSHA, 2006, pp.366.
  4. ^ 佐竹義輔・籾山泰一 「ウマノスズクサ科」 『日本の野生植物 草本 II 離弁花類』 佐竹義輔ら編集、平凡社、1982、102頁、ISBN 4-582-53502-X
  5. ^ Aristolochiaceae in apweb”. ^ 佐竹義輔・籾山泰一 「ウマノスズクサ科」 『日本の野生植物 草本 II 離弁花類』 佐竹義輔ら編集、平凡社、1982、102-109頁、ISBN 4-582-53502-X
  6. ^ a b 菅原敬 「ウマノスズクサ科」『朝日百科 植物の世界9 種子植物 双子葉類9 単子葉類1』岩槻邦男ら監修、朝日新聞社、1997年、38頁。
  7. ^ Sugawara, Takashi. (2006) "Asarum", Flora of Japan Vollume IIa, K. Iwatsuki et.al. (ed.), KODANSHA, 2006, pp.368-387.

参考文献[編集]

  • Murata, Jin. (2006) "Aristolochiaceae", Flora of Japan Vollume IIa, K. Iwatsuki et.al. (ed.), KODANSHA, 2006, pp.366-387.
  • 佐竹義輔・籾山泰一 「ウマノスズクサ科」 『日本の野生植物 草本 II 離弁花類』 佐竹義輔ら編集、平凡社、1982、102-109頁、ISBN 4-582-53502-X
  • 菅原敬 「ウマノスズクサ科」『朝日百科 植物の世界9 種子植物 双子葉類9 単子葉類1』岩槻邦男ら監修、朝日新聞社、1997年、34-47頁。

関連項目[編集]

ギャラリー[編集]

カンアオイ亜科[編集]

  •  src=

    Asarum europaeumの花式図

  •  src=

    Asarum europaeum(ヨーロッパ産)

  •  src=

    カンアオイAsarum nipponica

  •  src=

    Hexastylis virginica

ウマノスズクサ亜科[編集]

  •  src=

    Aristolochia acuminata

  •  src=

    Aristolochia sempervirens

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

ウマノスズクサ科: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

ウマノスズクサ科(Aristolochiaceae)は、コショウ目に属する植物である。クロンキスト体系および新エングラー体系ではウマノスズクサ目に属していた。熱帯に多く、温帯(東アジア・北米・ヨーロッパ)にかけて世界に6属約600種が分布し、日本にはウマノスズクサ属カンアオイ属が自生する。また、カンアオイ属をフタバアオイ属、ウスバサイシン属及びカンアオイ属などに分ける意見もある。は3数性をしめし、両性で、大部分は花弁がなく(一部のものは花弁3枚)、は合生して筒状(先が3裂する)、ラッパ状または細長い管状になる。おしべは6または12本のものが多い。子房下位または半下位。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

쥐방울덩굴과 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

쥐방울덩굴과(-----科, 학명: Aristolochiaceae 아리스톨로키아케아이[*])는 후추목이다.[1] 8속 700여 종이 전세계에 분포하며, 한국에는 등칡, 족도리풀, 쥐방울덩굴, 털족도리풀의 2속 4종이 자란다.

초본 또는 관목이며 덩굴성인 종도 있다. 잎은 어긋나고 가장자리가 밋밋하거나 갈라지며, 턱잎이 없다. 꽃은 양성화이고 1개씩 달리거나 수상꽃차례 또는 총상꽃차례를 이루며 달린다. 꽃덮이는 통 모양이고 끝이 나팔처럼 퍼지며 3개로 갈라지거나 한쪽만이 커진다. 수술은 보통 6∼12개이며, 꽃밥은 옆으로 향하고, 수술대는 짧으며 암술대에 붙거나 떨어진다. 씨방은 하위(下位)이고 4∼6실이며, 암술대는 4∼6개이고 때로 서로 합쳐진다. 열매는 삭과(튀는열매) 또는 장과(물열매)이고, 종자는 작으며 배젖이 많다.

하위 분류

계통 분류

2016년 APG IV 분류 체계에서는 쥐방울덩굴과를 목련군 후추목 아래에 분류하며,[2] 이는 2009년 APG III 분류 체계, 2003년 APG II 분류 체계 및 1998년 APG 분류 체계의 분류와 동일하다.[3][4][5] 다만 APG III 및 그 이전 분류 체계에서는 별개의 과로 구분했던 락토리스과(Lactoridaceae), 족도리풀과(Asaraceae), 히드노라과(Hydnoraceae)가 APG IV 분류 체계에서는 쥐방울덩굴과로 통합되었다.[2][3][4][5] 그중 히드노라과(Hydnoraceae)는 APG 분류 체계에서는 인정되지 않다가 APG II 분류체계에서 새로 인정한 과이다.[4][5]

각주

  1. Jussieu, Antoine Laurent de. Genera Plantarum 72–73. 1789.
  2. Angiosperm Phylogeny Group; Byng, James W.; Chase, Mark W.; Christenhusz, Maarten J. M.; Fay, Michael F.; Judd, Walter S.; Mabberley, David J.; Sennikov, Alexander N.; Soltis, Douglas E.; Soltis, Pamela S.; Stevens, Peter F. (2016). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV” (PDF). 《Botanical Journal of the Linnean Society》 (영어) 181 (1): 1‒20. doi:10.1111/boj.12385.
  3. Angiosperm Phylogeny Group; Bremer, Birgitta; Bremer, Kåre; Chase, Mark W.; Fay, Michael F.; Reveal, James L.; Soltis, Douglas E.; Soltis, Pamela S.; Stevens, Peter F. (2009). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III” (PDF). 《Botanical Journal of the Linnean Society》 (영어) 161 (2): 105‒121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x.
  4. Angiosperm Phylogeny Group; Bremer, Birgitta; Bremer, Kåre; Chase, Mark W.; Reveal, James L.; Soltis, Douglas E.; Soltis, Pamela S.; Stevens, Peter F. (2003). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG II” (PDF). 《Botanical Journal of the Linnean Society》 (영어) 141 (4): 399‒436. doi:10.1046/j.1095-8339.2003.t01-1-00158.x.
  5. Angiosperm Phylogeny Group; Bremer, Kåre; Chase, Mark W.; Stevens, Peter F. (1998). “An Ordinal Classification for the Families of Flowering Plants” (PDF). 《Annals of the Missouri Botanical Garden》 (영어) 85 (4): 531‒553. doi:10.2307/2992015.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자