nomes no trilho de navegação
The current listing is based on a suspected population decrease in a range larger or equal to 20% over the last 10 years, along with a decrease in the size and quality of the habitat. The decrease is furthered by trapping of the civets for food, and competition with the Small Indian Civet (Viverricula indica)
US Federal List: no special status
CITES: appendix ii
IUCN Red List of Threatened Species: near threatened
The Striped Civet is the second biggest Madagascar carnivore after the Fossa (C~ryptoprocta ferox~). Most likely, an early uncertainty in the differences of these two animals has been continued in the similarity of the Malagasy name for one and the scientific name of the other.
There used to be a larger species of Fossa that is now extinct.
Perception Channels: tactile ; chemical
The Striped Civet is beneficial to humans because it is hunted for food. It is also a popular attraction for tourists who can photograph it rather easily because it can be attracted to bait stations.
Positive Impacts: food ; ecotourism
Fossa fossana fills the ecological niche most commonly filled by fox or cat like animals.
Fossa fossana eat small mammals including rodents and tenrecs. They also feed on reptiles, frogs, small birds, and invertebrates including freshwater crabs.
They forage on the ground and in low trees and brush, and are usually active at night.
Primary Diet: carnivore (Eats terrestrial vertebrates, Insectivore , Eats non-insect arthropods)
The Malagasy Civet or Striped Civet (Fossa fossana) is native to and located throughout Madagascar only.
Biogeographic Regions: ethiopian (Native )
Other Geographic Terms: island endemic
Fossa fossana is found throughout most of Madagascar, from humid lowland forests to dryer higher elevations.
Habitat Regions: tropical
Terrestrial Biomes: rainforest ; scrub forest
Average lifespan
Status: captivity: 21.4 years.
Fossa fossana has a body length between 40 and 45 cm plus a tail that is 21 to 25 cm is length, with the female usually being longer. They weigh between 1.5 and 2 kg. with the male weighing more.
They have short, dense fur which is a brownish color and has 4 rows of dark spots running along the back. The ventral side is more lightly colored. The face resembles that of a fox, with a body about the size and shape of a house cat.
Range mass: 1.5 to 2 kg.
Range length: 40 to 45 cm.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average basal metabolic rate: 5.02262 W.
Malagasy civets have very few natural predators as adults, but young animals may be eaten by snakes, birds, and other predators. They are also sometimes preyed upon by dogs that have been introduced to madagascar, and they are hunted by humans for food.
Fossa fossana uses camoflauge and the fact that it is nocturnal to avoid predators.
Fossa fossana form pairs around the time of mating, and each pair may have a home range of about a square mile during the mating season.
Mating System: monogamous
Mating occurs during August and September with a single young being born after three months. The young have a full coat of fur, and their eyes are open at birth. They walk around day three, eat meat after a month, and are weaned at two to three months.
Breeding season: August - September
Range number of offspring: 1 to 1.
Average gestation period: 3 months.
Range weaning age: 2 to 3 months.
Key Reproductive Features: seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization (Internal ); viviparous
Average birth mass: 67.5 g.
Average gestation period: 82 days.
Average number of offspring: 1.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 728 days.
The young stay with the parents until about one year of age, when they move on to find their own home ranges.
Ar fanaloka (Fossa fossana) a zo ur c'higdebrer eus kerentiad an Eupleridae hag a vev e Madagaskar.
N'ouzer ket hag-eñ emañ ar fanaloka en arvar da vont da get. Ral eo avat ha war listenn ruz an IUCN emañ.
Ur bronneg bihan eo, 47 cm hirder e gorf astennet gant ul lost 20 cm ; war-dro 2,5 kg a pouez a vez ennañ.
Tennañ a ra aloen d'ul louarn bihan. Gell-gris eo e vlev, gant roudennoù du a ya eus e lost betek e benn. Gwalennoù du zo tro-dro d'e lost. Berr ha moan-tre eo e bavioù met n'ouzer ket hag en deus skilfoù kuzh pe get.
Gouennañ a ra etre miz Eost ha miz Gwengolo, ha genel a ra ar parezed ur c'holen goude un dougen tri miz.
Kavout a reer ar fanaloka e koadegoù klouar Madagaskar. Un aneval-noz eo met n'ouzer ket hag-eñ e vev en -unan pe a-goubladoù.
Debriñ a ra bronneged bihan, amprevaned ha vioù.
Ar fanaloka (Fossa fossana) a zo ur c'higdebrer eus kerentiad an Eupleridae hag a vev e Madagaskar.
N'ouzer ket hag-eñ emañ ar fanaloka en arvar da vont da get. Ral eo avat ha war listenn ruz an IUCN emañ.
La civeta de Madagascar (Fossa fossana), és una espècie rara d'euplèrid endèmica de Madagascar.[1]
Anteriorment, la civeta de Madagascar havia estat ubicada dins del gènere Hemigalus de la subfamília dels hemigalins, juntament amb la civeta de palmera ratllada, i posteriorment dins la seva pròpia subfamília (Fossinae), però actualment és un membre de la subfamília dels euplerins. També ha estat anomenada Fossa fossa. No s'ha de confondre amb la fossa, una espècie similar també endèmica de Madagascar, que té el nom científic de Cryptoprocta ferox. Tampoc és la mateixa espècie que l'eupleri, amb el qual comparteix també subfamília.
La civeta de Madagascar és el segon carnívor més gran de l'illa, darrere de la fossa (Cryptoprocta ferox). Té una longitud del cos i el cap compresa entre 40 i 45 centímetres, amb una longitud de cua que vaira entre 21 i 25 centímetres, i un pes d'entre 1,5 i 2 quilos. La femella sol ser més llarg, mentre que el mascle sol ser més pesat.
Tenen un pelatge curt i dens de color marró amb quatre fileres de taques fosques al llarg de l'esquena, i la part ventral més clara. El rostre s'assembla al d'una guineu, amb un cos de la mida i la forma d'un gat domèstic.
És nativa i endèmica de Madagascar, on viu a la major part de l'illa, des dels boscos humits de les terres baixes fins a les muntanyes seques més elevades.
Són animals terrestres i nocturns, que s'alimenten a terra o als arbres baixos. Emmagatzemen reserves de greix a la cua per a l'hivern, podent afegir-hi fins a un 25% al seu pes corporal total.
Les parelles en reproducció marquen el territori amb la seva aroma. Aquestes olors són produïdes a les glàndules anogenitals, de les galtes i del coll.
La civeta de Madagascar omple el nínxol ecològic que normalment omplen la guineu o els fèlids.
S'alimenta de petits mamífers, principalment rosegadors i tenrecs, però també de rèptils, granotes, petits ocells e invertebrats, com el cranc de riu.
La civeta de Madagascar forma parella durant la temporada de reproducció, en la qual cada parella ocupa una zona de distribució d'aproximadament 2,6 km2. L'aparellament té lloc en els mesos d'agost i setembre. Les femelles donen a llum una única cria tres mesos més tard. Les cries neixen amb el pelatge complet i els ulls oberts. Als tres dies ja caminen, mengen carn després del primer mes, i són deslletades entre el segon i el tercer. Els joves abandonen als pares al voltant del primer any, quan marxen per trobar el seu propi territori.
Els adults de civeta de Madagascar tenen molt pocs predadors naturals, però els joves poder ser caçats per serps, ocells, o altres predadors. De vegades també són caçades pels gossos domèstics introduïts a l'illa i pels humans, per la seva carn.
La civeta de Madagascar fa servir un camuflatge i el fet de ser un animal nocturn, per evitar als predadors.
És un benefici per la seva carn. També és un atractiu popular pels turistes, que poden fotografiar-les amb força facilitat, donat que se les pot atreure amb esquers.
La llista actual es basa en la sospita d'una disminució de la població del 20% o més en els últims 10 anys, juntament amb una disminució en la mida i la qualitat de l'hàbitat. La disminució es complementa a més amb la captura de les civetes per a l'alimentació, i amb la competència amb la civeta petita de l'Índia (Viverricula indica)
La civeta de Madagascar (Fossa fossana), és una espècie rara d'euplèrid endèmica de Madagascar.
Anteriorment, la civeta de Madagascar havia estat ubicada dins del gènere Hemigalus de la subfamília dels hemigalins, juntament amb la civeta de palmera ratllada, i posteriorment dins la seva pròpia subfamília (Fossinae), però actualment és un membre de la subfamília dels euplerins. També ha estat anomenada Fossa fossa. No s'ha de confondre amb la fossa, una espècie similar també endèmica de Madagascar, que té el nom científic de Cryptoprocta ferox. Tampoc és la mateixa espècie que l'eupleri, amb el qual comparteix també subfamília.
{{Překlad}} (má jít o překlad z en-wiki?)
Fanaloka (Fossa fossana) je jedna z madagaskarských šelem, která žije jako endemit pouze v tropických lesích na Madagaskaru.
Fanaloka je malý savec, asi 47 cm dlouhý bez ocasu (který měří asi 20 centimetrů). Může vážit asi 1,5–2 kg.
Fanaloka je noční živočich. Na jeho jídelníčku najdeme malé obratlovce, hmyz, vodní živočichy a vejce ukradená z ptačích hnízd.
Páření fanalok probíhá v srpnu až do září a březost trvá tři měsíce, končící narozením jednoho mláděte.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Malagasy civet na anglické Wikipedii.
{{Cite web}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. Tento článek potřebuje úpravy. Můžete Wikipedii pomoci tím, že ho vylepšíte. Jak by měly články vypadat, popisují stránky Vzhled a styl, Encyklopedický styl a Odkazy. Fanaloka (Fossa fossana) je jedna z madagaskarských šelem, která žije jako endemit pouze v tropických lesích na Madagaskaru.
Die Fanaloka (Fossa fossana) ist eine auf Madagaskar beheimatete endemische Raubtierart, die in der Gestalt einer Ginsterkatze ähnelt.
Fanalokas erreichen eine Kopfrumpflänge von 40 bis 45 Zentimetern, hinzu kommt noch ein 22 bis 26 Zentimeter langer Schwanz. Männchen erreichen ein Gewicht von 1,5 bis 1,9 Kilogramm, während Weibchen mit 1,3 bis 1,75 Kilogramm etwas leichter werden. Sie erreichen damit in etwa die Ausmaße einer Hauskatze, sind aber deutlich leichter als diese. Sie haben einen stämmigen Körper mit kurzen, eher dünnen Beinen. Der Kopf ist durch die langgezogene, fuchsartige Schnauze charakterisiert, die Ohren sind abgerundet.
Das Fell der Fanalokas ist graubraun, manchmal mit einem leichten Rotstich gefärbt, wobei die Unterseite heller ist. Am Rücken erstrecken sich zwei schwarze Streifen, diese werden von mehreren Reihen schwarzer, streifenförmig angeordneter Punkte an den Seiten flankiert. An den Oberschenkeln befinden sich unregelmäßige schwarze Punkte. Der Schwanz ist buschig und weist einige schwarze Ringe auf.
Fanalokas leben an der Ostküste Madagaskars, ihr Lebensraum sind vorwiegend Regenwälder, nur an der Nordspitze ihrer Heimatinsel kommen sie auch in trockeneren Laubwäldern vor. Häufig halten sie sich in der Nähe von Gewässern auf. Sie leben in Gebieten vom Meeresniveau bis in 1600 Meter Seehöhe, über 1000 Meter Seehöhe sind sie jedoch deutlich seltener.
Fanalokas sind nachtaktiv, als Ruheplätze verwenden sie beispielsweise hohle Baumstämme oder Felsspalten. Sie halten sich meist am Boden auf, können aber auch gut klettern. Sie leben in Paaren zusammen, die ein festes Revier von 0,07 bis 0,5 km² bewohnen. Die Grenzen des Reviers werden mit Drüsensekreten markiert.
Die Tiere sind vorwiegend Fleischfresser, die sich beispielsweise von Krebstieren, Würmern, Insekten, Fröschen und Kleinsäugern wie Nagetieren und Tenreks ernähren. Die Ernährung variiert saisonal: in der Regenzeit erbeuten sie vorwiegend Krebstiere, Reptilien und Amphibien, in der Trockenzeit verstärkt Säugetiere. Ihr Schwanz dient als Fettspeicher: in der nahrungsreicheren Regenzeit können sie dort Fett einlagern und so ihr Gewicht um bis zu 25 % steigern, um so Zeiten des Nahrungsmangels überleben zu können. Es gibt keine Hinweise auf Trockenstarre oder Hibernation während der Trockenzeit.
Die Paarung ist saisonal und erfolgt im August oder September. Nach einer rund 80- bis 90-tägigen Tragzeit bringt das Weibchen meist ein einzelnes Jungtier zur Welt. Neugeborene wiegen rund 100 Gramm und sind Nestflüchter, sie haben geöffnete Augen und können nach drei Tagen gehen. Nach rund einem Monat nehmen sie erstmals feste Nahrung zu sich, entwöhnt werden sie mit rund zwei bis drei Monaten. Mit rund einem Jahr verlassen sie das Territorium der Eltern.
Die IUCN führt die Fanaloka trotz abnehmender Bestandszahlen als „gering gefährdet“ (near threatened). Hauptgrund für den zurückgehenden Bestand ist die fortschreitende Zerstörung ihres Lebensraumes durch Waldrodungen. Hinzu kommt, dass sie manchmal gejagt wird, außerdem sind auch streunende Hunde und die Konkurrenz der eingeschleppten Kleinen Indischen Zibetkatze für den Bestandsrückgang verantwortlich.
In Europa werden Fanalokas nur in Bratton Fleming und im Zoologischen Garten Neunkirchen gehalten.
Traditionell wurde die Fanaloka zu den Schleichkatzen gezählt. Nach neueren genetischen Untersuchungen wird sie allerdings in eine neu aufgestellte Gruppe, die Madagassischen Raubtiere (Eupleridae), eingegliedert. Diese Untersuchungen ergaben, dass alle Raubtiere Madagaskars – die vorher in verschiedenen Familien geführt wurden – von einem gemeinsamen, mangustenartigen Vorfahren abstammen, der wohl im späten Oligozän oder frühen Miozän (vor rund 24 bis 18 Millionen Jahren) die Straße von Mosambik überquert hat. Die nächsten Verwandten der Fanaloka sind der Falanuk und die Fossa, mit denen sie die Unterfamilie der Euplerinae bildet.
Der wissenschaftliche Gattungsname der Fanaloka, Fossa, führt manchmal zu Verwechslungen mit der Fossa, einem anderen madagassischen Raubtier. Anfänglich aufgetretene Verwechslungen sind wohl für diese Benennung verantwortlich, die aufgrund der Regeln der International Commission of Zoological Nomenclature (ICZN) nicht geändert werden kann.
• https://zootierliste.de/?klasse=1&ordnung=115&familie=11505&art=21102723
Die Fanaloka (Fossa fossana) ist eine auf Madagaskar beheimatete endemische Raubtierart, die in der Gestalt einer Ginsterkatze ähnelt.
Fossa fossana (Фаналока) — від клясы сысуноў атрада драпежных сямейства Eupleridae.
The Malagasy or striped civet (Fossa fossana), also known as the fanaloka (Malagasy, [fə̥ˈnaluk]) or jabady,[5] is an euplerid endemic to Madagascar.[6] It is the only species in genus Fossa.
The Malagasy civet is a small mammal, about 47 centimetres (19 in) long excluding the tail (which is only about 20 centimetres (7.9 in)). It can weigh 1.5 to 2.0 kilograms (3.3 to 4.4 lb). It is endemic to the tropical forests of Madagascar. Malagasy civets are nocturnal. It eats small vertebrates, insects, aquatic animals, and eggs stolen from birds' nests. The mating season of the Malagasy civet is August to September and the gestation period is three months, ending with the birth of one young. The Malagasy civet is listed as Vulnerable by International Union for Conservation of Nature (IUCN).[1]
The Malagasy name fanaloka is related to the Malay word pelanduk "mousedeer" (via metathesis) likely due to their similar sizes and silhouette.[7]
The Malagasy civet was to be placed in the subfamily Hemigalinae with the banded palm civets and then in its own subfamily, Fossinae, because of similarities with others in the group pointed out by Gregory, but it is now classified as a member of the subfamily Euplerinae, after Pocock pointed out more similarities with that one.[8]
The Malagasy civet is a small mammal, about 47 centimetres (19 in) long excluding the tail (which is only about 20 centimetres (7.9 in)). The males can weigh up to 1.9 kilograms (4.2 lb), and the females can weigh up to 1.75 kilograms (3.9 lb). It is the second largest carnivore in Madagascar after the fossa.[9][10] it may be confused with the small Indian civet (Viverricula indica).[11] It has a short coat greyish beige or brown in colour, with dark black horizontal stripes running from head to tail, where the stripes are vertical, wrapping around the bushier tail. The stripes morph into spots near the belly. Its legs are short and very thin.[11]
The Malagasy civet is nocturnal, though sources disagree over whether it is solitary or, unusual among euplerids, lives in pairs. It is not a good climber and frequents ravines. It eats small vertebrates (mammals, reptiles, and amphibians), insects, aquatic animals, and eggs stolen from birds' nests.[12] It is shy and secretive.[13] Their vocalizations are similar to crying and groaning, as well as a sound similar to coq-coq. Pairs of males and females defend a large area (around 50 hectares (120 acres)) as their territory.[14] In the winter, it may store fat in its tail, which can make up 25% of their weight.[9][15] The mating season of the Malagasy civet is August to September and the gestation period is around three months, ending with the birth of one young. The young are rather well-developed, weigh around 65 to 70 grams (2.3 to 2.5 oz), and are weaned in two to three months, leaving their parents at around one year old. The average lifespan of a Malagasy civet is about 21 years in captivity.[1][16][17]
The Malagasy civet is found in lowland and rainforest areas of Eastern and Northern areas of Madagascar, and can also be found in humid and isolated forests in Amber Mountain National Park, and farther north in the less-humid forests of Ankarana Reserve. It can be found from sea level to 1,600 metres (5,200 ft) above sea level, but is only common up to 1,000 metres (3,300 ft) above sea level.[1][11]
The Malagasy civet is listed as Vulnerable by International Union for Conservation of Nature (IUCN), with a decreasing population. Though threatened by deforestation, hunting, charcoal production, logging, and competition from introduced species such as dogs, cats, and small Indian civets, it is locally common. Introduced animals such as dogs are likely to prey on Malagasy civets.[1] Its range is now reduced to isolated patches.[17]
The Malagasy or striped civet (Fossa fossana), also known as the fanaloka (Malagasy, [fə̥ˈnaluk]) or jabady, is an euplerid endemic to Madagascar. It is the only species in genus Fossa.
The Malagasy civet is a small mammal, about 47 centimetres (19 in) long excluding the tail (which is only about 20 centimetres (7.9 in)). It can weigh 1.5 to 2.0 kilograms (3.3 to 4.4 lb). It is endemic to the tropical forests of Madagascar. Malagasy civets are nocturnal. It eats small vertebrates, insects, aquatic animals, and eggs stolen from birds' nests. The mating season of the Malagasy civet is August to September and the gestation period is three months, ending with the birth of one young. The Malagasy civet is listed as Vulnerable by International Union for Conservation of Nature (IUCN).
The Malagasy name fanaloka is related to the Malay word pelanduk "mousedeer" (via metathesis) likely due to their similar sizes and silhouette.
La Madagaskara aŭ Stria cibetkato (Fossa fossana), ankaŭ konata kiel la fanaloko aŭ fanaluko), estas eŭplerida endemio de Madagaskaro.[2]
Antaŭe, la Madagaskara cibetkato estis metita en la subfamilion Hemigalenoj kune kun la Hemigalus derbyanus (Benda palm-civeto) kaj poste en sian propran subfamilion, Fosenoj, sed ĝi nun estas klasifikita kiel membro de la subfamilio Eŭplerenoj. Ĝi ankaŭ estis klasigita Fossa fossa. Ĝi ne devus esti konfuzita kun la komunnoma foso (angle: fossa), simila besto ankaŭ endemia al Madagaskaro, kiu havas la sciencan nomon Cryptoprocta ferox. Nek ĝi estas la sama kiel la rilata - kaj simile nomita - madagaskara karnomanĝulo fanaluko, kio ankaŭ estas eŭplerena. En esperanto, la nomo de la besto estas konfuzebla kun Afrika civeto (Civettictis civetta), zibeto (azia civeto, Civettictis zibetha), Azia palm-civeto (Luwak, Paradoxurus hermaphroditus) kaj vivero (Viverra zibetha), kaj la lingva situacio krome komplikas pro la fakto, ke 'cibeto' kaj 'civeto' estas uzataj sinonimaj kaj inter si kaj por signifi la moskon de la zibeto, por ne forgesi civetkafon por kies produktado uziĝas la Azia palm-civeto.
Ĝi estas malgranda mamulo: proksimume 47 cm sen enkalkuli la voston (kiu estas nur proksimume 20 cm) kaj 2.5 kg. Ĝi havas la aspekton kaj movmanierojn de malgranda vulpo. Ĝi havas mallongan felon flavgrizan, kun malhele nigraj horizontalaj strioj de kapo ĝis vosto, kie la strioj estas vertikalaj, volviĝante ĉirkaŭ la pli tufa vosto. La strioj metamorfozas en punktojn proksime de la ventro. Ĝiaj kruroj estas mallongaj kaj tre maldikaj. La fontoj malkonsentas pri ĉu ĝiaj ungegoj estas retrakteblaj. Ĝi havas neniujn anusajn glandojn, male al aliaj cibetkatoj. Ĝi estas endemia al la tropikaj arbaroj de Madagaskaro.
Ĝi estas nokta, kvankam fontoj malkonsentas pri ĉu ĝi estas izola aŭ, nekutime inter eŭpleredoj, vivas en paroj. Ĝi ne estas bona grimpulo kaj preferas interkrutejojn. Ĝi manĝas malgrandajn vertebrulojn (mamuloj, reptilioj, kaj amfibioj), insektojn, kaj ovojn ŝtelitajn de la nestoj de birdoj.
La reprodukta sezono de la madagaskara cibetkato estas aŭgusto ĝis septembro kaj la gravedperiodo estas tri monatojn, finiĝante kun la naskiĝo de unu ido. La idoj estas sufiĉe bonevoluintaj, kun malfermitaj okuloj, kaj ili estas dekutimigitaj ene de 10 semajnoj.
Kvankam minacite fare de senarbarigo, ĉasado kaj konkurado de enkondukitaj specioj, la madagaskara cibetkato estas loke ofta.[1]
La Madagaskara aŭ Stria cibetkato (Fossa fossana), ankaŭ konata kiel la fanaloko aŭ fanaluko), estas eŭplerida endemio de Madagaskaro.
Antaŭe, la Madagaskara cibetkato estis metita en la subfamilion Hemigalenoj kune kun la Hemigalus derbyanus (Benda palm-civeto) kaj poste en sian propran subfamilion, Fosenoj, sed ĝi nun estas klasifikita kiel membro de la subfamilio Eŭplerenoj. Ĝi ankaŭ estis klasigita Fossa fossa. Ĝi ne devus esti konfuzita kun la komunnoma foso (angle: fossa), simila besto ankaŭ endemia al Madagaskaro, kiu havas la sciencan nomon Cryptoprocta ferox. Nek ĝi estas la sama kiel la rilata - kaj simile nomita - madagaskara karnomanĝulo fanaluko, kio ankaŭ estas eŭplerena. En esperanto, la nomo de la besto estas konfuzebla kun Afrika civeto (Civettictis civetta), zibeto (azia civeto, Civettictis zibetha), Azia palm-civeto (Luwak, Paradoxurus hermaphroditus) kaj vivero (Viverra zibetha), kaj la lingva situacio krome komplikas pro la fakto, ke 'cibeto' kaj 'civeto' estas uzataj sinonimaj kaj inter si kaj por signifi la moskon de la zibeto, por ne forgesi civetkafon por kies produktado uziĝas la Azia palm-civeto.
Ĝi estas malgranda mamulo: proksimume 47 cm sen enkalkuli la voston (kiu estas nur proksimume 20 cm) kaj 2.5 kg. Ĝi havas la aspekton kaj movmanierojn de malgranda vulpo. Ĝi havas mallongan felon flavgrizan, kun malhele nigraj horizontalaj strioj de kapo ĝis vosto, kie la strioj estas vertikalaj, volviĝante ĉirkaŭ la pli tufa vosto. La strioj metamorfozas en punktojn proksime de la ventro. Ĝiaj kruroj estas mallongaj kaj tre maldikaj. La fontoj malkonsentas pri ĉu ĝiaj ungegoj estas retrakteblaj. Ĝi havas neniujn anusajn glandojn, male al aliaj cibetkatoj. Ĝi estas endemia al la tropikaj arbaroj de Madagaskaro.
Ĝi estas nokta, kvankam fontoj malkonsentas pri ĉu ĝi estas izola aŭ, nekutime inter eŭpleredoj, vivas en paroj. Ĝi ne estas bona grimpulo kaj preferas interkrutejojn. Ĝi manĝas malgrandajn vertebrulojn (mamuloj, reptilioj, kaj amfibioj), insektojn, kaj ovojn ŝtelitajn de la nestoj de birdoj.
La reprodukta sezono de la madagaskara cibetkato estas aŭgusto ĝis septembro kaj la gravedperiodo estas tri monatojn, finiĝante kun la naskiĝo de unu ido. La idoj estas sufiĉe bonevoluintaj, kun malfermitaj okuloj, kaj ili estas dekutimigitaj ene de 10 semajnoj.
Kvankam minacite fare de senarbarigo, ĉasado kaj konkurado de enkondukitaj specioj, la madagaskara cibetkato estas loke ofta.
La civeta de Madagascar (Fossa fossana), también conocida como fanaloka, es un raro euplérido endémico de Madagascar.
Antiguamente se le clasificaba en la subfamilia Hemigalinae junto con la civeta de palmera rayada y luego en su propia subfamilia, Fossinae, pero actualmente se clasifica como de la subfamilia Euplerinae. También ha sido clasificado como Fossa fossa. No debe ser confundido con el fosa (Cryptoprocta ferox), un animal muy similar también endémico de Madagascar. Así como tampoco con Eupleres goudotii, de nombre vulgar muy similar, falanouc, otro carnívoro malgache, también perteneciente a la subfamilia Euplerinae.
Es un mamífero pequeño, mide cerca de 47 cm excluyendo la cola, la cual mide sólo unos 20 cm, y pesa 2,5 kg. Su apariencia y movimientos son los de un pequeño zorro. Posee un pelaje corto de color beige grisáceo, con rayas horizontales negras desde la cabeza hasta la cola. Las rayas forman manchas cerca del vientre. Sus piernas son cortas y muy delgadas. Las fuentes no han llegado a un acuerdo sobre si sus garras son retráctiles o no. No tiene glándulas anales como otras civetas. Es endémico de los bosques tropicales de Madagascar y específicamente de las selvas caducifolias.
De hábitos nocturnos, aunque existe controversia acerca de si es solitario, algo inusual entre los eupléridos, o vive en pareja. No es un buen trepador y frecuenta los barrancos. Come pequeños vertebrados como mamíferos, reptiles y anfibios, insectos y huevos que roba de los nidos de aves.
La temporada de apareamiento de la civeta de Madagascar va de agosto a septiembre y el período de gestación de sus crías es de 3 meses, que finaliza con el nacimiento de una única cría. Ésta es más bien desarrollada, con los ojos abiertos y es destetada a las 10 semanas.
No se sabe mucho más, debido a su escasez, que puede deberse a algo natural o a la intervención de los humanos. Está clasificada como una especia vulnerable y que requiere de mayores estudios.
La civeta de Madagascar (Fossa fossana), también conocida como fanaloka, es un raro euplérido endémico de Madagascar.
Antiguamente se le clasificaba en la subfamilia Hemigalinae junto con la civeta de palmera rayada y luego en su propia subfamilia, Fossinae, pero actualmente se clasifica como de la subfamilia Euplerinae. También ha sido clasificado como Fossa fossa. No debe ser confundido con el fosa (Cryptoprocta ferox), un animal muy similar también endémico de Madagascar. Así como tampoco con Eupleres goudotii, de nombre vulgar muy similar, falanouc, otro carnívoro malgache, también perteneciente a la subfamilia Euplerinae.
Fossa fossana Fossa generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Euplerinae azpifamilia eta Eupleridae familian sailkatuta dago.
Fossa fossana Fossa generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Euplerinae azpifamilia eta Eupleridae familian sailkatuta dago.
Fanaloka eli valefossa (Fossa fossana) on Madagaskarin saarella elävä petonisäkäs. Se on Fossa-suvun ainoa edustaja. Tieteellisen nimensä takia se sekoitetaan joskus samalla saarella elävään fossaan.[3] Fanaloka eroaa siitä kuitenkin selvästi ulkonäöltään. Laji luettiin aiemmin sivettieläimiin, nykyään Eupleridae-heimoon.
Fanalokan ruumiinpituus on 40-50 senttiä, hännän 20 senttiä.[4] Koiraat ovat naaraita painavampia, sillä koiraan paino on 2,0 kiloa, naaraan 1,5[5] Naaraat ovat kuitenkin yleensä pidempiä.[6] Fanalokan pää muistuttaa kettua, muu ruumis kissaa. Turkki on lyhyt ja tiheä.[6] Sen pääväri on ruskehtavanharmaa. Selässä ja päässä on myös harmaata[5]. Selässä kulkee mustia raitoja pitkittäissuuntaisesti, kupeilla ja ruumiin takaosassa on riveinä erimuotoisia täpliä ja pilkkuja. Vatsapuoli on vaalea etenkin alavatsan kohdalta, usein lähes valkea. Hännän alapintaa raidoittavat tummat poikkijuovat. Korvat ovat pienet ja pyöreäkärkiset. Korvien juuressa on selvärajainen valkoinen laikku.[3] Raajat hennot ja lyhyet, kynnet sisäänvedettävät. Fanalokalta puuttuu genetille ja muille sivettikissoille tyypillinen pystyyn nouseva selkäharja.[4]
Fanaloka on Madagaskarissa kotoperäinen laji. Sitä tavataan saaren luoteis- ja itäosista laikuttaisesti pohjoisesta etelään. Pohjoisessa levinneisyys ulottuu Montagne d'Ambren kansallispuistoon, kaakossa Andohahelan kansallispuistoon. Tärkeitä alueita ovat Masoalan niemimaa, Mananaran sademetsät ja Ambatovakyn, Zahamena, ja Andohahelan metsäalueet. Fanaloka elää merenpinnan tasosta ainakin 1 600 metrin korkeuteen asti.[1]
Laji on yhä paikoin yleinen, mutta määrä on laskussa elinympäristöjen vähenemisen, laajan pyynnin ja vieraiden petoeläinten tulon takia. Saarelle tuodut kissat, koirat ja pikkusivettikissat ovat kilpailijoita, ja koirat todennäköisesti myös fanalokan saalistajia. Määrän arvellaan vähentyneen 20–25 prosenttia viimeisten kymmenen vuoden aikanamilloin?. Fanaloka luokitellaan nyt silmälläpidettäväksi lajiksi. Laji elää useassa kansallispuistossa sekä muilla luonnonsuojelualueilla. Se kuuluu myös CITES-sopimuksen liitteeseen II.[1]
Fanalokan elinympäristöä ovat kosteat, ikivihreät alankomaan metsät sekä ylänkö- ja rannikkometsät. Se elää myös jokien ja kosteikkojen luona. Laji elää myös Ankaranan kuivametsissä, joissa puut pudottavat lehtensä kasvukauden jälkeen. Laji ei viihdy sekundäärimetsissä.[1][5]
Fanaloka on yöaktiivinen petoja välttääkseen ja piileskelee päivät puunrunkojen onkaloissa, kaatuneen puun alla tai kivien suojissa.[1][6] Sen elintavat tunnetaan huonosti. Kirjavan turkkinsa ansiosta fanaloka sulautuu hyvin ympäristöönsä. Fanalokat elävät pareittain. Ne ilmoittavat yhteisen reviirin rajoista ääntelemällä ja poskien ja anuksen hajurauhasten eritteillä.[4][5] Reviiri on noin neliömailin kokoinen (noin 2,5 neliökilometriä)[6]. Fanalokat ovat muutoin melko hiljaisia.[4] Ääntelyyn kuuluvat vinkumista ja kirkumista muistuttavat äänet sekä ”coq-coq”, jota ne käyttävät, kun paikalla on enemmän kuin yksi lajitoveri.[5] Aikuisella fanalokalla on vain vähän vihollisia, mutta nuoret yksilöt voivat joutua käärmeiden, petolintujen ja muiden saalistajien uhreiksi. Fanalokan ekologinen lokero Madagaskarissa vastaa kettujen ja kissojen tehtävää luonnossa.[6]
Fanaloka hankkii ravintonsa metsänpohjalta ja puiden alaosista. Se saalistaa tanrekkeja, jyrsijöitä, sammakoita, lintuja, matelijoita ja selkärangattomia. Ne syövät joskus myös hedelmiä. [5] Vankeudessa elävät yksilöt täydentävät mielellään lihapainotteista ruokavaliotaan erityisesti banaaneilla. Jokien varsilla ne pyydystävät kaloja, etenkin ankeriaita, äyriäisiä ja sammakoita.[4] Fanalokat varastoivat etenkin häntäänsä rasvaa talvikuukausiksi, kun ruokaa on niukasti.[5] Häntä voi muodostaa kokonaispanosta 25 %. [6]
Fanalokien kiima-aika on elo–syyskuussa ja naaras synnyttää yhden poikasen marras–joulukuussa.[4] Vastasyntynyt poikanen painaa keskimäärin 67,5 grammaa ja on syntyessään hyvin kehittynyt, sen silmät ovat jo tällöin auenneet ja turkki täysin kehittynyt. Poikanen kävelee noin kolmen päivän ikäisenä ja alkaa syödä lihaa kolmen kuukauden iässä. Imetys kestää kahdesta kolmeen kuukautta. Poikanen pysyy vanhempiensa luona noin vuoden ja lähtee sen jälkeen etsimään omaa elinaluetta.[6]
Fanaloka eli valefossa (Fossa fossana) on Madagaskarin saarella elävä petonisäkäs. Se on Fossa-suvun ainoa edustaja. Tieteellisen nimensä takia se sekoitetaan joskus samalla saarella elävään fossaan. Fanaloka eroaa siitä kuitenkin selvästi ulkonäöltään. Laji luettiin aiemmin sivettieläimiin, nykyään Eupleridae-heimoon.
Fossa fossana
La civette malgache (Fossa fossana), genette de Madagascar[1], civette fossane[2] ou civette de Madagascar, est une espèce de civette de la famille des Eupleridae.
C'est la seule espèce du genre Fossa.
Attention :
Ne pas confondre le genre Fossa avec le fossa (Cryptoprocta ferox), l'autre mammifère carnivore de la même famille.
Fossa fossana
La civette malgache (Fossa fossana), genette de Madagascar, civette fossane ou civette de Madagascar, est une espèce de civette de la famille des Eupleridae.
C'est la seule espèce du genre Fossa.
Attention :
Ne pas confondre le genre Fossa avec le fossa (Cryptoprocta ferox), l'autre mammifère carnivore de la même famille.
Madagaskarska ili prugasta cibetka (lat. Fossa fossana), također poznata pod nazivom fanaloka, je posebna endemska vrsta cibetke koja je rasprostranjena na Madagaskaru, a pripada porodici Eupleridae.
Nekoć je malagaška cibetka bila stvrstana u subporodicu Hemigalinae, zajedno s palmskim cibetkama i u vlastitoj podporodici, Fossinae, ali u današnje vrijeme ona se svrstava u subporodicu Eupleridae. Također se klasificira kao Fossa fossa, ali ju, međutim, nije moguće svrstati s cibetkom, zbog toga što je malagaška cibetka endemska životinja koja je rasporostranjena samo na Madagaskaru, koja ima prirodoslovno ime Cryptoprocta ferox. Životinja slična malagaškoj cibetki je fanaluka, koja, kao i ona, živi na Madagaskaru, te spada u istu porodicu.
Malagaška cibetka je manji sisavac: tijelo joj je dugačko oko 47 centimetara (uključujući rep, koji je dug oko 20 cetimetara), a teška je 2,5 kilograma. Izgledom i kretanjem podsjeća na manju lisicu. Ima kratku dlaku sivkaste boje, s tamnim vodoravnim crtama koje su smještene od glave do repa, ali pruge na trbuhu nalikuju mrljama. Ova životinja uopće ne nalikuje drugim vrstama cibetke. Endemična je životinja koje je rasporostranjena isključivo u tropskim šumama u Madagaskaru.
Malagaške cibetke pare se od kolovoza do rujna, dok skotnost kod ženka traje 3 mjeseca. Mladunci se kote otvorenih očiju i dobro razvijeni, a odrasla je s oko 10 tjedana.
Il fanaloka (Fossa fossana P. L. S. Müller, 1776), detto anche fanaloca o civetta malgascia, è un mammifero carnivoro di piccola taglia, appartenente alla famiglia degli Eupleridi, endemico del Madagascar[2]. È l'unica specie del genere Fossa Gray, 1865.
Non va confuso con il fossa (Cryptoprocta ferox), altro carnivoro della stessa famiglia ma di taglia maggiore.
Il corpo del fanaloka è lungo 40–45 cm, la coda 21,5-26,5 cm. I maschi pesano oltre 1,9 kg, mentre le femmine 1,75 kg. Questo carnivoro grande pressappoco come un gatto ha le stesse caratteristiche della volpe, gambe corte e zampe piccole e delicate. Il suo manto marrone chiaro e grigio è ampiamente macchiato, e le macchie diventano linee lungo la schiena e i fianchi. La spessa coda cilindrica è contornata da strisce scure e macchie sparse.
Come la maggior parte della fauna endemica del Madagascar, il fanaloka si trova solo nelle foreste natie. Lo si può trovare nelle foreste pluviali dell'est e del nord, dal livello del mare ai 1600 m di altitudine, inclusa la regione del Sambirano nel nord-ovest e le foreste litoranee vicino a Tolagnaro a sud. Altri esemplari vivono nelle foreste umide e isolate di Montagne d'Ambre e nelle foreste asciutte di Ankarana a nord.
Come molti altri piccoli carnivori, questa specie è notturna e schiva. Passa la giornata a dormire in buchi negli alberi, crepe nelle rocce e rifugi simili, poi esce dopo il tramonto per cercare cibo sul suolo delle foreste e nella bassa vegetazione. I suoi bocconi preferiti includono piccoli mammiferi, rettili, rane e invertebrati, compresi i granchi d'acqua dolce.
Maschi e femmine vivono insieme, solitamente vicino ai fiumi, ai torrenti e alle paludi. Condividono un territorio superiore agli 0,5 km², che marcano tramite l'odore secreto da speciali ghiandole. Il corteggiamento avviene in agosto e settembre, con la nascita di un solo cucciolo dopo un periodo di gestazione di circa 85 giorni. Diversamente dagli altri carnivori, i piccoli sono già molto sviluppati quando nascono: il loro peso è di 60-70 g, hanno gli occhi aperti e sono totalmente ricoperti dal pelo. Si alzano e camminano soltanto dopo tre giorni. Non sono totalmente svezzati fino ai due, tre mesi.
Il cibo può scarseggiare e la caccia può diventare difficoltosa durante l'inverno (giugno-agosto), quindi il fanaloka accumula riserve di grasso durante l'estate, specialmente nella sua coda spessa. Questa riserva può arrivare a costituire più di un quarto del peso totale del corpo.
La deforestazione per l'aumento degli spazi a coltura e la produzione di carbone è la minaccia più seria. Nelle aree nord-orientali il fanaloka viene venduto come cibo. Inoltre, sono stati introdotti carnivori come cani, gatti e civette che competono per il cibo e attaccano i fanaloka.
Si può incontrare facilmente al tramonto nel parco nazionale di Ranomafana, dove alcuni esemplari vengono regolarmente a mangiare della carne portata loro dalle guide del parco.
Il fanaloka (Fossa fossana P. L. S. Müller, 1776), detto anche fanaloca o civetta malgascia, è un mammifero carnivoro di piccola taglia, appartenente alla famiglia degli Eupleridi, endemico del Madagascar. È l'unica specie del genere Fossa Gray, 1865.
Non va confuso con il fossa (Cryptoprocta ferox), altro carnivoro della stessa famiglia ma di taglia maggiore.
De fanaloka, fanaloek of grote falanoek (Fossa fossana of Fossa fossa) is een roofdier uit de familie der Madagaskarcivetkatten (Eupleridae). De fanaloka is de enige soort uit het geslacht Fossa. Verwarrend genoeg leeft er op Madagaskar een ander roofdier, dat in het Nederlands "fossa" wordt genoemd, de fretkat (Cryptoprocta ferox). De mierencivetkat of falanoek (Eupleres goudotii) wordt beschouwd als de naaste verwant van de fanaloka.
De fanaloka wordt ongeveer 40 tot 47 centimeter lang en 2,2 kilogram zwaar. De staart is 9,5 tot 20 centimeter lang. De fanaloka heeft een grijzig bruine vacht. De onderzijde is lichter van kleur. Over de flanken, de rug en de staart lopen dikke donkerbruine vlekken, die zich op de rug samenvoegen tot dikke lengtestrepen. Over de bovenzijde van de staart lopen ook vage donkere dwarsstrepen. De ooghoeken zijn wit.
Het is een grondbewonend nachtdier. Hij leeft voornamelijk van kleine gewervelde dieren als kleine zoogdieren, hagedissen en kikkers, en insecten.
De paartijd valt in augustus en september. Fanaloka's leven meestal in paartjes. Na een draagtijd van drie maanden wordt één jong geboren. Het jong is bij de geboorte volledig behaard en de ogen zijn open. Binnen enkele dagen is het jong in staat zijn moeder te volgen. Na tien weken wordt het jong gespeend.
De fanaloka leeft in dicht regenwoud en soms in naaldbos op het eiland Madagaskar.
Bronnen, noten en/of referentiesDe fanaloka, fanaloek of grote falanoek (Fossa fossana of Fossa fossa) is een roofdier uit de familie der Madagaskarcivetkatten (Eupleridae). De fanaloka is de enige soort uit het geslacht Fossa. Verwarrend genoeg leeft er op Madagaskar een ander roofdier, dat in het Nederlands "fossa" wordt genoemd, de fretkat (Cryptoprocta ferox). De mierencivetkat of falanoek (Eupleres goudotii) wordt beschouwd als de naaste verwant van de fanaloka.
Multimedia w Wikimedia Commons Fanaloka madagaskarska[3], fanaloka[a] (Fossa fossana) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny falanrukowatych (Eupleridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Fossa, wcześniej zaliczany do wiwerowatych. Zwierzę to prowadzi nocny tryb życia. Z powodu nazwy systematycznej mylona z fossą (Cryptoprocta ferox).
Fanaloka zamieszkuje Madagaskar.
Fanaloka osiąga długość ciała do 40 cm. Jej sierść jest szarobrązowa, na której występują ciemne cętki. Zwierzę to odżywia się owocami, a także poluje na różne owady oraz drobne kręgowce.
Gatunek narażony na wyginięcie. Jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II)[4].
Fanaloka madagaskarska, fanaloka (Fossa fossana) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny falanrukowatych (Eupleridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Fossa, wcześniej zaliczany do wiwerowatych. Zwierzę to prowadzi nocny tryb życia. Z powodu nazwy systematycznej mylona z fossą (Cryptoprocta ferox).
A fanaloka (Fossa fossana), também conhecida como civeta-de-madagascar, é um predador nativo de Madagascar e um dos parentes vivos mais próximos da fossa.
A fanaloka é um predador de pequeno porte, mede 47 cm sem contar a cauda, que mede 20 cm, e pesa 2,5 kg. Sua aparência e movimentos lembram uma raposa pequena. Possui uma pelagem curta de cor bege acinzentada, com listras horizontais negras que vão da cabeça até à cauda. As listras formam manchas no ventre. As pernas são curtas e delgadas. Ainda não se sabe se suas garras são retrateis. Elas não apresentam glândulas anais como seus parentes próximos.
Vivem nos bosques tropicais de Madagascar e no bosque de espinhos de Madagascar oriental. Possui hábitos noturnos, são solitários, um hábito comum entre os euplerídeos. Não são bons trepadores e costumam frequentar os barrancos.
A temporada de acasalamento desse animais vai de Agosto a Setembro e sua gestação é de 3 meses. Elas tem normalmente um filhote por ninhada. As crias tem olhos bem desenvolvidos e desmama depois de 10 semanas.
Alimentam-se de pequenos vertebrados, insetos e ovos de aves.
A fanaloka (Fossa fossana), também conhecida como civeta-de-madagascar, é um predador nativo de Madagascar e um dos parentes vivos mais próximos da fossa.
Fanaloka[2] (Fossa fossana) är ett rovdjur och enda art i släktet Fossa i familjen Eupleridae. Det liknar genetter i utseende. Arten förekommer endemiskt på Madagaskar.
Djuret når en kroppslängd mellan 40 och 45 centimeter. Därtill kommer svansen som är 20 till 30 centimeter lång. Hanar blir ungefär 2 kilogram tung och honor når en vikt av 1,5 kilogram. De har alltså ungefär samma storlek som en tamkatt. Fanalokan har en klumpig kropp med korta smala extremiteter. Huvudet liknar med sin långdragen nos rävens huvud.
Djurets päls är gråbrun (ibland lite rödaktig) och på undersidan ljusare. Även den yviga svansen är gråbrun. Fanalokan har förmåga att spara fettreserver i svansen. På varje sida av kroppen finns en rad prickar som ibland är förenade till längre strimmor.
Fanalokan förekommer på östra Madagaskar. Den lever både i slättlandets regnskogar och i bergsregioner med torra skogar.
Dessa djur är huvudsakligen aktiva på dagen. De vilar i håligheter i träd eller under jorden. De vistas huvudsakligen på marken men har även bra förmåga att klättra i träd. Fanalokan lever i fasta par som förfogar över ett territorium. Revirets gränser markeras med körtelvätska.
Fanalokan livnär sig huvudsakligen av kött. Den äter till exempel kräftor, maskar, groddjur och mindre däggdjur (gnagare, tanrekar). Det antas att den i mindre mått äter frukter.
Parningstiden ligger mellan augusti och september. Efter dräktigheten som varar i cirka tre månader föder honan vanligtvis ett enda ungdjur. Nyfödda ungar har öppna ögon och kan efter några dagar gå. Efter två till tre månader sluter honan att ge di. Cirka ett år efter födelsen lämnar ungdjuret föräldrarnas territorium.
IUCN listar arten idag som sårbar (vulnerable). Beståndet hotas av förstöring av djurets levnadsområde genom skogsröjning. Dessutom jagas de ibland av landets befolkning. Ett annat problem är införda konkurrenter som tamhundar och sibetkatten (Viverricula indica).
Fanalokan räknades tidigare till familjen viverrider men ingår idag i familjen Eupleridae. Tillsammans med arterna fossa och falanok bildar djuret underfamiljen Euplerinae.
Det vetenskapliga namnet för djurets släkte är Fossa, därför förväxlas fanalokan ibland med arten fossa. Troligtvis berodde även artens vetenskapliga benämning på en sammanblandning. Enligt reglerna för vetenskapliga namn som uppställs av International Code of Zoological Nomenclature (ICZN) kan namnet inte ändras.
Fanaloka (Fossa fossana) är ett rovdjur och enda art i släktet Fossa i familjen Eupleridae. Det liknar genetter i utseende. Arten förekommer endemiskt på Madagaskar.
Морфометрія. Довжина голови й тіла: 400—450 мм, довжина хвоста: 210—230 мм, вага: самці до 2 кг, самки до 1,5 кг.
Опис. Основний колір хутра сірий з червонуватим відтінком. Має 4 ряди чорних плям на кожному з боків і кілька чорних плям на зовнішньому боці стегон. Плями можуть зливатися, утворюючи смуги, на спинній частині хвоста є темно-коричневі поперечні смуги. Нижня частина тіла сірувата чи білувата з нечіткими плямами. Кінцівки стрункі, ймовірно адаптовані для бігу.[2]
Нічний наземний вид. Вдень знаходить притулок у порожнинах дерев під колодами дерев або серед скель.[1] Може траплятись як на ґрунті, так і на деревах. Харчується ракоподібними, червами, вугроподібними і жабами; у незначній мірі іншими продуктами тваринного походження й фруктами. Живуть парами, які контролюють свою територію. Вокалізація включає крики, стогони, і характерний вигук "Кокв-кокв", який можна почути лише у коли в присутності більш ніж однієї особини.[2]
Період вагітності становить близько 82-89 днів (Albignac 1973). Потомство народжуються добре розвиненим; статева зрілість досягається у віці близько двох років.[1] Дітонародження були зареєстровані в період з жовтня по січень, народжується одне дитинча. Воно важить 65-70 грамів при народженні, віднімається від грудей через 2 місяці і може досягти ваги дорослого у віці 1 року. Тривалість життя у неволі 11 років.[2]
Серйозну загрозу для цього виду є вирубування лісів у місцях їхнього проживання для перетворення у сільськогосподарські угіддя, через лісозаготівлю та виробництво деревного вугілля. Піддається тиску мисливства заради м'яса. Також загрозою є хижацтво з боку здичавілих кішок, псів і малої індійської цівети (Viverricula indica). Проживає на кількох природоохоронних територіях.[1]
Конвенція про міжнародну торгівлю видами дикої фауни і флори, що перебувають під загрозою зникнення
Cầy vằn Madagasca là một loài động vật có vú và là thành viên duy nhất của chi Fossa, trong họ Eupleridae, bộ Ăn thịt. Loài này được Müller mô tả năm 1776.[2]. Đây là loài đặc hữu Madagaxca.[1]
Cầy vằn Madagasca có kích thước của một con mèo, với một cơ thể rắn chắc, chân ngắn, nhỏ và mõm nhọn giống như cáo. Bộ lông ngắn, dày màu nâu sáng với màu xám xung quanh đầu và lưng. Có bốn hàng lông sọc sậm màu ở hai bên; đùi cũng có thể có một vài đốm đen. Phần dưới có xu hướng không các vệt đen, và có màu kem nhạt hoặc màu trắng.[3]
Cầy vằn Madagasca có chiều dài tổng 61–70 cm, trong đó đầu và thân 40–45 cm, đuôi 21–25 cm. Con đực trường lớn hơn con cái, với khối lượng con đực lên tới 2,0 kg trong khi con cái là 1,5 kg.[3][4]
Cầy vằn Madagasca là một loài nhút nhát, có lối sống về đêm mà săn. Chúng săn chuột chù tenrec nhỏ, động vật gặm nhấm, chim, ếch nhái, bò sát và động vật không xương sống trên nền rừng và rơi xuống từ trên cây. Thỉnh thoảng chúng cũng ăn trái cây. Chúng dành cả ngày ngủ trên thân cây rỗng, hố đất, hoặc vết nứt bên trong vách đá. Chúng có thể lưu trữ chất béo, đặc biệt là ở phần đuôi, để chuẩn bị cho mùa đông (tháng Sáu đến tháng tám), khi nguồn thức ăn khan hiếm.[3]
Cầy vằn Madagasca trưởng thành có ít kẻ thù tự nhiên, nhưng con non có thể bị bắt bởi rắn và chim săn mồi. Chúng cũng bị giết chết bởi những con chó hoặc con người.[4]
Cả con đực và con cái hình thành một cặp bảo vệ một lãnh thổ rộng lớn, đánh dấu ranh giới với mùi hương được sản xuất bởi các tuyến xung quanh hậu môn và má. Sự giao phối diễn ra trong tháng Tám và tháng Chín. Sau thời gian mang thai ba tháng, một con non duy nhất được sinh ra. Con non khá phát triển sau khi sinh, với đôi mắt mở và phủ lông. Mặc dù chúng có thể đi lại ở thời điểm ba ngày sau khi sinh, sự phát triển tiếp theo của chúng là tương đối chậm. Chúng được cai sữa hoàn toàn tại hai hoặc ba tháng tuổi, và rời khỏi lãnh thổ của cha mẹ khoảng một năm tuổi và đạt tuổi trưởng thành sinh dục lúc hai năm tuổi.[1][3][4]
Cầy vằn Madagasca là loài đặc hữu của Madagascar, phân bố ở khắp các khu vực rừng nhiệt đới ẩm ướt ở phía đông từ phía bắc tới phía nam. Chúng cũng đã được thấy trong các khu rừng ở cực bắc của đảo.[3] Phạm vi phân bố theo độ cao mực nước biển ít nhất là tới 1.600 m, nhưng loài này dường như hiếm hơn ở độ cao trên 1.000 m. Môi trường sống ưa thích là rừng ven biển và rừng nhiệt đới ẩm độ cao trung bình hoặc gần các dòng sông hau đầm lầy trong đó. Không thích sinh sống trong rừng thứ sinh.[1]
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cầy vằn Madagasca là một loài động vật có vú và là thành viên duy nhất của chi Fossa, trong họ Eupleridae, bộ Ăn thịt. Loài này được Müller mô tả năm 1776.. Đây là loài đặc hữu Madagaxca.
Фаналука[3], или фаналока[4][5] (лат. Fossa fossana) — хищное млекопитающее из семейства мадагаскарских виверр (Eupleridae). Вид выделяют в монотипический род фаналук (Fossa).
У фаналуки массивное умеренно удлинённое тело и цилиндрический хвост, составляющий примерно половину длины тела. Длина тела достигает 40—45 см, длина хвоста — 21—25 см. Масса тела самцов до 2 кг, самок до 1,5 кг. Морда длинная узкая; лапы относительно тонкие с небольшими когтями. Зубы режущего типа, слабо дифференцированные, хорошо выражены хищнические предкоренные, но клыки развиты слабо. Мех короткий густой рыжеватый с тёмно-коричневыми пятнами на боках, сливающимися в прерывчатые продольные полосы на спине. Брюхо серовато-белое. На хвосте шерсть немного длиннее с тёмно-бурыми пятнами вытянутыми в виде поперечных колец. Характерно отсутствие анальных желёз.
Эндемик Мадагаскара. В прошлом была широко распространена во всех лесах острова. В настоящее время встречается только в лесах на востоке и севере Мадагаскара, главным образом во влажных местообитаниях — вдоль водотоков и в болотистых местностях. Населяет подлесок густых дождевых лесов, в том числе прибрежных. Распространена до высоты 1600 м, но выше 1000 м встречается редко. Вторичных лесов избегает.
Ведёт исключительно наземный образ жизни, активна по ночам. Днём прячется в дуплистых деревьях, под упавшими стволами и среди скал. Питается мелкими позвоночными (млекопитающими, пресмыкающимися и земноводными), насекомыми и птичьими яйцами. Брачный период в августе-сентябре. Беременность длится около 82—89 дней, в помёте только один детёныш. Детёныши рождаются хорошо развитыми, с открытыми глазами, самостоятельными становятся через 10 недель, половой зрелости достигают в двухлетнем возрасте.
Занесена в Красный список МСОП как уязвимый вид, который в скором будущем может оказаться под угрозой исчезновения, а также во Второе приложение СИТЕС. За последние 10 лет численность фаналук в природе сократилась на 20—25 % из-за уничтожения мест обитания, частой охоты и влияния одичавших завезённых хищников: кошек, собак и индийских малых цивет (Viverricula indica), являющихся их конкурентами. А собаки, кроме того, также как и местные хищники, охотятся на фаналук. Охраняется в нескольких национальных парках: Монтан д’Амбре (Montagne d’Ambre), Масуала (Masoala), Мароджеджи (Marojejy), Захамена (Zahamena), Раномафана (Ranomafana) и Андохахела (Andohahela), а также в заповеднике Анкарана (Ankarana Special Reserve).
Фаналука, или фаналока (лат. Fossa fossana) — хищное млекопитающее из семейства мадагаскарских виверр (Eupleridae). Вид выделяют в монотипический род фаналук (Fossa).
馬島靈貓（Fossa fossana），又名馬爾加什靈貓、馬島麝貓或馬島縞狸，是馬達加斯加特有的一種食蟻狸科。
馬島靈貓以往與橫帶狸貓一同分類在縞狸亞科中，及後再分類在自己的馬島縞狸亞科中，但現已改在食蟻狸亞科中。牠們亦屬於馬島靈貓屬或馬島縞狸屬（Fossa）中。
馬島靈貓是細小的哺乳動物，體長約47厘米，尾巴長20厘米，重2.5公斤。牠們的外表及行動像狐狸。牠們的毛很短，呈灰色，由頭部至尾巴有黑色的斑紋。這些斑紋在近腹部變成斑點。牠們的腳很短幼，但其爪是否可伸縮則有不同意見，沒有肛門腺。牠們棲息在馬達加斯加的熱帶森林及乾旱落葉林。
馬島靈貓是夜間活動的，是獨居的或是成對生活的。牠們並非攀樹能手，經常於山峽出入。牠們吃細小的脊椎動物、昆蟲及鳥蛋。
馬島靈貓的交配季節是介乎8月至9月間，妊娠期為3個月。幼貓較為發育完滿，約10星期就斷奶。
由於馬島靈貓很稀少，故所知甚少。
馬島靈貓（Fossa fossana），又名馬爾加什靈貓、馬島麝貓或馬島縞狸，是馬達加斯加特有的一種食蟻狸科。
馬島靈貓以往與橫帶狸貓一同分類在縞狸亞科中，及後再分類在自己的馬島縞狸亞科中，但現已改在食蟻狸亞科中。牠們亦屬於馬島靈貓屬或馬島縞狸屬（Fossa）中。
馬島靈貓是細小的哺乳動物，體長約47厘米，尾巴長20厘米，重2.5公斤。牠們的外表及行動像狐狸。牠們的毛很短，呈灰色，由頭部至尾巴有黑色的斑紋。這些斑紋在近腹部變成斑點。牠們的腳很短幼，但其爪是否可伸縮則有不同意見，沒有肛門腺。牠們棲息在馬達加斯加的熱帶森林及乾旱落葉林。
馬島靈貓是夜間活動的，是獨居的或是成對生活的。牠們並非攀樹能手，經常於山峽出入。牠們吃細小的脊椎動物、昆蟲及鳥蛋。
馬島靈貓的交配季節是介乎8月至9月間，妊娠期為3個月。幼貓較為發育完滿，約10星期就斷奶。
由於馬島靈貓很稀少，故所知甚少。
ワシントン条約附属書II類 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 哺乳綱 Mammalia 科 : マダガスカルマングース科 Viverridae 亜科 : エウプレレス亜科 Euplerinae 属 : ファナロカ属
マダガスカルジャコウネコ（Fossa fossana）は、マダガスカルマングース科ファナロカ属に分類される食肉類。本種のみでファナロカ属を構成する。別名ファナロカ[1]。
体長40-47cm。[3]尾長21-30cm。[3]体重オス2-2.5kg[3]、メス1.4-1.7kg[2]。尾は円筒形。背面は褐色や灰赤色、腹面は白や灰色の体毛で密に被われる。[2][3]背面や体側面、大腿部には縦縞状に暗褐色の斑点が並ぶ。[2][3]尾の背面には黒い帯模様が入る。[2][3]
四肢は細長い。[2][3]指趾には引っ込めることができる爪が生えるが、[3]前肢第1指には爪がない[2]。頬や頸部に臭腺があるが[2][3]、生殖器に臭腺（会陰腺）はない。
出産直後の幼獣は体毛で被われ、眼が開いている。[2][3]乳首の数は2。[2]
多雨林や常緑広葉樹林に生息するが、やや乾燥した落葉樹林にも生息する。[3]地表棲だが、樹上に登ることもある。[2][3]ペアで生活し[2]、他の個体と遭遇すると鳴き声をあげる。[3]夜行性で、昼間は岩の隙間や樹洞などで休む。[3]
食性は動物食傾向の強い雑食で、小型哺乳類、小型爬虫類、カエル、魚類、甲殻類、ミミズ、果実などを食べる。[2][3]
繁殖形態は胎生。8-9月に交尾を行う。[3]妊娠期間は80-89日。[2]10-翌1月に1回に1頭の幼獣を産む。[2][3]授乳期間は2-3か月。[2][3]生後2年で性成熟する。[2]
家禽を捕食する害獣とみなされることもある。[3]
開発による生息地の破壊、狩猟などにより生息数は減少している。[3]
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 マダガスカルジャコウネコ（Fossa fossana）は、マダガスカルマングース科ファナロカ属に分類される食肉類。本種のみでファナロカ属を構成する。別名ファナロカ。
마다가스카르사향고양이 또는 줄무늬사향고양이(Fossa fossana)는 마다가스카르식육과에 속하는 마다가스카르 섬의 토착종이다.[3][4] 마다가스카르사향고양이속(Fossa)의 유일종이다. 마다가스카르사향고양이는 작은 포유류로 약 20cm 정도의 꼬리를 제외하고 몸길이가 약 47cm이다. 몸무게는 1.5~2.0kg 정도이다. 마다가스카르 섬의 열대 숲에서 서식한다. 마다가스카르사향고양이는 야행성동물이다. 작은 척추동물과 곤충, 수생 동물을 먹으며, 새 둥지에서 알을 훔쳐 먹기도 한다. 짝짓기 철은 8월부터 9월이며, 임신 기간은 3개월이고 한 마리의 새끼를 낳는다. 국제 자연 보전 연맹(IUCN)이 멸종취약종(VU, Vulnerable species)으로 분류하고 있다.[5]
다음은 마다가스카르식육과의 계통 분류이다.[6]
마다가스카르식육과 포사속† 자이언트포사
띠몽구스속 본시라속마다가스카르사향고양이 또는 줄무늬사향고양이(Fossa fossana)는 마다가스카르식육과에 속하는 마다가스카르 섬의 토착종이다. 마다가스카르사향고양이속(Fossa)의 유일종이다. 마다가스카르사향고양이는 작은 포유류로 약 20cm 정도의 꼬리를 제외하고 몸길이가 약 47cm이다. 몸무게는 1.5~2.0kg 정도이다. 마다가스카르 섬의 열대 숲에서 서식한다. 마다가스카르사향고양이는 야행성동물이다. 작은 척추동물과 곤충, 수생 동물을 먹으며, 새 둥지에서 알을 훔쳐 먹기도 한다. 짝짓기 철은 8월부터 9월이며, 임신 기간은 3개월이고 한 마리의 새끼를 낳는다. 국제 자연 보전 연맹(IUCN)이 멸종취약종(VU, Vulnerable species)으로 분류하고 있다.
