nomes no trilho de navegação
Rugilus geniculatus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Rugilus geniculatus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Rugilus geniculatus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Alberta Erichsona jako Stilicus geniculatus[1].
Chrząszcz o smukłym i trochę wypukłym ciele długości od 5 do 5,5 mm. Duża głowa ma szorstko i bardzo gęsto punktowaną powierzchnię, wargę górną zaopatrzoną w dwa ząbki oraz skroń w widoku z góry co najwyżej nieco dłuższą od długości oka. Czułki są krępe, żółtoczerwone. Przedplecze ma kolor czarny lub brunatnoczarny, a powierzchnię silnie punktowaną z podłużną bruzdą przez środek. Tylne brzegi pokryw są czarne przy szwie. Odnóża są żółtoczerwone z ciemnobrunatnymi wierzchołkami ud i nasadami goleni tylnej pary. Samiec ma piąty sternit odwłoka z szerokim wgnieceniem, którego boczne brzegi wydłużone są w jednobarwne, sięgające tylnego brzegu sternitu kolce, a szósty sternit z szerokim, płytkim, trójkątnym wycięciem na tylnej krawędzi[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Ukrainy i Afryki Północnej[1]. Zasiedla wilgotne lasy, torfowiska, pobrzeża wód, pola i ogrody. Bytuje w ściółce, pod mchem, rozkładającymi się szczątkami roślinnymi (np. gnijącym sianem) i w pryzmach kompostowych[2][3].
Rugilus geniculatus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Alberta Erichsona jako Stilicus geniculatus.
Chrząszcz o smukłym i trochę wypukłym ciele długości od 5 do 5,5 mm. Duża głowa ma szorstko i bardzo gęsto punktowaną powierzchnię, wargę górną zaopatrzoną w dwa ząbki oraz skroń w widoku z góry co najwyżej nieco dłuższą od długości oka. Czułki są krępe, żółtoczerwone. Przedplecze ma kolor czarny lub brunatnoczarny, a powierzchnię silnie punktowaną z podłużną bruzdą przez środek. Tylne brzegi pokryw są czarne przy szwie. Odnóża są żółtoczerwone z ciemnobrunatnymi wierzchołkami ud i nasadami goleni tylnej pary. Samiec ma piąty sternit odwłoka z szerokim wgnieceniem, którego boczne brzegi wydłużone są w jednobarwne, sięgające tylnego brzegu sternitu kolce, a szósty sternit z szerokim, płytkim, trójkątnym wycięciem na tylnej krawędzi.
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Ukrainy i Afryki Północnej. Zasiedla wilgotne lasy, torfowiska, pobrzeża wód, pola i ogrody. Bytuje w ściółce, pod mchem, rozkładającymi się szczątkami roślinnymi (np. gnijącym sianem) i w pryzmach kompostowych.
