nomes no trilho de navegação
Common mole rats can cause damage to human property. They can eat through most anything, including underground cables and roots of crops. The large mounds of dirt that they dig up can also cause damage to harvesting machines.
Though common mole rats are found only in Southern Africa, the population there is quite dense. Mole rats have few predators due to their fossorial lifestyle and the lack of ground burrowing predators in Africa. The eastern beaked snake and some birds of prey may attack mole rats while digging out a burrow or venturing to the surface. Mole snakes (Pseudaspis cana) prey upon mole rats by penetrating the tunnel system.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: tactile ; chemical
Common mole rats coexist in the same geographical location with two other genera of mole rats, Bathyergus and Georychus. This is possible because members of each genus burrow at different depths and vary in diet. This is unusual for burrowing animals, typically one burrowing species occupies a geographic range almost exclusively.
Longevity in C. hottentosis is not well known, three specimens lived for five years after capture.
Due to the number of tunnels and amount of soil mole rats move, they help to improve soil drainage and soil turnover.
Common mole rats are herbivorous, eating mainly geophytes, plants with underground storage organs, and grass rhizomes. They also consume large quantities of fiber, found in the roots of many plants.
Common mole rats are found in southwestern Cape Province, South Africa.
Biogeographic Regions: ethiopian (Native )
Common mole rats live in the soil of grassy open plains.
Terrestrial Biomes: savanna or grassland
Average lifespan
Status: captivity: 11 years.
Body length of common mole rats ranges from 10.5 to 16.5 cm long and tail length from 1.2 to 3.8 cm. The fur is thick and is composed of many different colors, including a white spot on the head. Many of the physical features of mole rats are suited to an underground lifestyle. The body is cylindrical and the appendages are short. This shape allows the animal to burrow effectively. Long sensory hairs called vibrissae stand out from the pelage over the body. Mole rats have chisel-like incisors used for digging. The eyes are very reduced. In each colony, the reproductive male and female are the largest individuals. The rest of the colony members exhibit a sexually dimorphic pattern of size where the males are larger than the females.
Range mass: 50 to 130 g.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average basal metabolic rate: 0.35 W.
C. hottentotus is a seasonal breeder with one or two litters per breeding season. Courtship, initiated by the male while the female is in estrous, consists of the female raising her tail and allowing the male to smell her genital region; this is followed by the male gently chewing on the female's hind region and stroking her sides with his head, finally the male mounts and mates. Each litter consists of 2-5 young, each weighing 8-9 grams. This small number of offspring may be due to the high survival rate of the young in the protective environment of the tunnels. The pups first leave the nest site 5 days after birth and begin to eat solids 10 days after birth.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Average birth mass: 8.63 g.
Average gestation period: 81 days.
Average number of offspring: 2.86.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 450 days.
Die vaalmol (Cryptomys hottentotus) is 'n mol wat in die hele Suid-Afrika, Botswana, Zimbabwe, Mosambiek en noord-oostelike Namibië voorkom. Die mol staan ook bekend as die vaaltandmol of knaagdiermol.
Die knaagdier se kleur wissel van liggrys tot donkergrys met 'n wit bles op die voorkop. Die dier word tot 15 cm lank en weeg 100 tot 150 g.
Hulle verkies sanderige grond en ook ander grond, buiten klei. Die diertjie lewe in groepies in ondergrondse gate en hope uitgestote grond verklap hul teenwoordigheid. Daar word tot 5 kleintjies enige tyd in die jaar bore. Hulle eet bolle, wortels, lote en ondergrondse graslote.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Vaalmol.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Vaalmol
Die vaalmol (Cryptomys hottentotus) is 'n mol wat in die hele Suid-Afrika, Botswana, Zimbabwe, Mosambiek en noord-oostelike Namibië voorkom. Die mol staan ook bekend as die vaaltandmol of knaagdiermol.
Cryptomys hottentotus és una espècie de rosegador de la família dels batièrgids (rates talp). Viu a Lesotho, Malawi, Moçambic, Sud-àfrica, Swazilàndia, Tanzània, Zàmbia i Zimbabwe. Es tracta d'un animal de vida subterrània. Els seus hàbitats naturals van des dels herbassars mèsics fins als boscos costaners espessos, passant pels vessants de turons de sòl pedregós. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.[1]
Cryptomys hottentotus és una espècie de rosegador de la família dels batièrgids (rates talp). Viu a Lesotho, Malawi, Moçambic, Sud-àfrica, Swazilàndia, Tanzània, Zàmbia i Zimbabwe. Es tracta d'un animal de vida subterrània. Els seus hàbitats naturals van des dels herbassars mèsics fins als boscos costaners espessos, passant pels vessants de turons de sòl pedregós. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.
Der Afrikanische Graumull oder Hottentotten-Graumull (Cryptomys hottentotus) ist eine mittelgroße Art aus der Familie der Sandgräber (Bathyergidae). Wie andere Graumulle ist er an eine unterirdische und grabende Lebensweise angepasst. Die Art ist in vier Unterarten im südlichen Afrika von Botswana und Mosambik bis zum Süden von Südafrika verbreitet.
In den letzten Jahren wurden zahlreiche Arten, die ursprünglich dem Afrikanischen Graumull zugeordnet wurden, als eigenständig etabliert und nach molekularbiologischen Untersuchungen in die Gattung Fukomys überstellt, der Afrikanische Graumull verblieb als einzige rezente Art in der damit monotypischen Gattung Cryptomys.
Der Afrikanische Graumull erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von 10,5 bis 18,5 Zentimeter bei den Männchen und 10,0 bis 16,4 Zentimeter bei den Weibchen. Das Gewicht beträgt 112 bis 145 Gramm bei den Männchen und 98 bis 153 Gramm bei den Weibchen. Der Schwanz ist mit 8 bis 27 Millimetern Länge sehr kurz. Die Männchen sind dabei im Durchschnitt etwas größer und schwerer als die Weibchen.[1] Die mittelgroße Art besitzt ein dunkelgraues bis braunes Rückenfell, der Kopf besitzt bei einigen Individuen einen weißen Fleck. Die Beine und der Schwanz sind sehr kurz, der Kopf und der Körper sind mit Vibrissen bestückt.[1]
Der Chromosomensatz besteht aus 2n = 54 (FN=106) Chromosomen.[1][2]
Der Afrikanische Graumull ist mit vier Unterarten im südlichen Afrika vom Süden von Simbabwe, dem östlichen Botswana und dem südlichen Mosambik bis zur Südspitze von Südafrika verbreitet.[1][3]
Die Lebensräume befinden sich typischerweise in Gebieten mittlerer Feuchte bis semiariden Regionen mit jährlichen Niederschlagsmengen von 200 bis 1000 Millimetern. Die Tiere leben in verschiedenen Substraten von lockersandigen Lehmböden bis zu steinig-sandigen Böden. In harten roten Lehmböden und in den ebenfalls harten Böden der Mopane-Wälder (Colophospermum mopane) sind sie nicht zu finden.[1] Wie andere Graumulle lebt auch diese Art weitgehend unterirdisch in Kolonien mit 2 bis 15 Tieren. Sie graben Baue und ernähren sich herbivor, wobei regional die Nahrung zu 98 % aus Überdauerungsknollen von Geophyten besteht. Die Tiere legen Nahrungslager an, stehendes Wasser wird nicht getrunken.[1] Sie haben einen regelmäßigen zircadianen Tagesrhythmus. Innerhalb der Kolonie sind nur ein Weibchen und wenige Männchen paarungsfähig und sexuell aktiv, die restlichen Individuen sind nicht sexuell aktive Jungtiere aus mehreren Würfen sowie hinzugekommene Einzeltiere.[1] Die Ausbreitung der Kolonien findet vor allem in der Regenzeit statt, wobei der Grad der Ausbreitung von der Trockenheit und der Nahrungsverfügbarkeit abhängt. Die Gänge der Kolonie erreichen Gesamtlängen von 150 bis 510 Meter, der Aktivitätsraum beträgt etwa 0,16 Hektar.[1] In einigen Regionen nutzt der Afrikanische Graumull die Gänge gemeinsam mit dem sich eher insektenfressenden Hottentotten-Goldmull,[4][5] teilweise bestehen auch Beziehungen zu Sclaters Goldmull.[6]
Vergleichbar dem Nacktmull (Heterocephalus glaber) ist der Afrikanische Graumull schmerzunempfindlich gegen verschiedene Stoffe wie Capsaicin, Salzsäure mit pH-Werten bis 3.5 und Allylisothiocyanate. Dies führt dazu, dass die Tiere keine Reaktion auf die Stiche der Ameisenart Myrmicaria natalensis zeigen, die in den Gängen ihrer Baue mitunter auftritt. Das Gift der Ameisen gilt als hochwirksam. Die Schmerzunempfindlichkeit entstand durch eine genetische Anpassungen am TRPA1-Ionenkanal und am NALCN-Natriumkanal, welche beide die Wahrnehmung auf der Hautoberfläche steuern. Dadurch kann der Afrikanische Graumull Lebensräume nutzen, die von anderen Graumullen weitgehend gemieden werden.[7]
Die Fortpflanzungszeit fällt für die Nominatform in die Monate Oktober bis Januar und für die Unterart C. h. pretoriae in die Monate April bis Dezember. Der Eisprung ist an die Kopulation gebunden. Die Tragzeit dauert 59 bis 66 Tage und die Weibchen bekommen ein bis sechs, durchschnittlich drei, Jungtiere.[1] Die Jungtiere sind bei der Geburt nackt und blind.
Afrikanische Graumulle können sich in ihren Bauen unter anderem mit Hilfe ihres Magnetsinns orientieren.[8]
Nacktmull (Heterocephalus glaber)
Silbergrauer Erdbohrer (Heliophobus argenteocinereus)
Graumulle (Fukomys)
Afrikanischer Graumull (Cryptomys hottentotus)
Strandgräber (Bathyergus)
Kap-Blessmull (Georhychus capensis)
Der Afrikanische Graumull wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung Cryptomys eingeordnet, die aktuell nur aus dieser Art besteht. Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von René Primevère Lesson aus dem Jahr 1826 als Bathyergus hottentotus und erfolgte anhand von Individuen aus der Region um Paarl östlich von Kapstadt in der südafrikanischen Provinz Westkap.[10][1] Er veröffentlichte die Erstbeschreibung gemeinsam mit Prosper Garnot in den zoologischen Bänden der Reisebeschreibung einer Forschungsreise um die Welt unter Leitung von Louis Isidore Duperrey und Jules Dumont d’Urville im Auftrag des französischen Königs Ludwig XVIII., bei der Lesson und Garnot als Schiffsärzte und Naturwissenschaftler an Bord waren.[10] Innerhalb der Art wurden 1953 von John Ellerman zahlreiche andere Arten als Unterarten und Synonyme zugeschlagen, darunter der Damara-Graumull (Fukomys damarensis), der Sambische Graumull (Fukomys amatus) und der Malawi-Graumull (Fukomys whytei). Bennett 2013 listete basierend auf vorliegender Literatur fünf Unterarten auf, von denen der Damara-Graumull, der Mashona-Graumull (C. darlingi) und Bocages Graumull (C. bocagei) als eigenständig beschrieben wurden.[2] Aufgrund spezifischer genetischer und morphologischer Merkmale wurden diese Arten seit den 1990ern und spätestens seit Mitte der 2000er Jahre als eigenständige Arten betrachtet.[1][11][2]
2006 wurde die Gattung Cryptomys anhand von molekularbiologischen Merkmalen in zwei Gattung aufgetrennt, wobei der Afrikanische Graumull als einzige Art in der Gattung Cryptomys verblieb und die meisten anderen Arten der neuen Gattung Fukomys zugeteilt wurden.[9][12]
Innerhalb der Art werden mit der Nominatform vier Unterarten unterschieden:[1]
Der Afrikanische Graumull wird bei der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als nicht gefährdet (Least concern) eingestuft. Begründet wird dies mit dem häufigen Vorkommen und dem vergleichsweise großen Verbreitungsgebiet. Die Art ist sehr anpassungsfähig und kommt auch in anthropogen beeinflussten Gebieten wie Rasen, Golfplätzen und Gärten vor.[3]
Der Afrikanische Graumull oder Hottentotten-Graumull (Cryptomys hottentotus) ist eine mittelgroße Art aus der Familie der Sandgräber (Bathyergidae). Wie andere Graumulle ist er an eine unterirdische und grabende Lebensweise angepasst. Die Art ist in vier Unterarten im südlichen Afrika von Botswana und Mosambik bis zum Süden von Südafrika verbreitet.
In den letzten Jahren wurden zahlreiche Arten, die ursprünglich dem Afrikanischen Graumull zugeordnet wurden, als eigenständig etabliert und nach molekularbiologischen Untersuchungen in die Gattung Fukomys überstellt, der Afrikanische Graumull verblieb als einzige rezente Art in der damit monotypischen Gattung Cryptomys.
The common mole-rat, African mole-rat, or Hottentot mole-rat, (Cryptomys hottentotus) is a burrowing rodent found in Southern Africa, in particular in the Western Cape province of South Africa. It also occurs in Eswatini, Lesotho, Malawi, Mozambique, Tanzania, Zambia, and Zimbabwe. It is a species in the subfamily Bathyerginae.[2]
René Primevère Lesson was the first to describe the common mole-rat in 1826, based on an animal captured near Paarl, and called it Bathyergus hottentotus. The following year, the Dutch zoologist Anton Brants described a specimen from the eastern part of the Cape Colony which he named Bathyergus caecutiens. In 1828, Andrew Smith described Bathyergus ludwigii. Around 1900 these little mole rats were no longer considered to fit into the genus Bathyergus, and various forms were described in the genus Georychus, namely G. exenticus in 1899 by Édouard Louis Trouessart, G. jorisseni in 1909 by Henry Lyster Jameson, G. albus in 1913 and G. vandamii in 1917, both by Austin Roberts. The same Roberts described two more forms in 1924, but now under the current genus name Cryptomys, namely C. cradockensis and C. transvaalensis. However, the current combination was already made in 1906 by Oldfield Thomas and Harold Schwann, but with an unnecessary addition: Cryptomys hottentotus talpoides. In 1964, Gerrit de Graaff in his dissertation considers all these forms as belonging to the same species and thus all other names are synonyms of Cryptomys hottentotus. [3]
Typically the body of a mature specimen of the common mole-rat may be as short as 10.5 to as long as 16.5 cm; the tail may be 1.2 to 3.8 cm. The fur is thick and evenly colored, usually grey or brown. In some specimens there is white spot on the head. The shape of the body is cylindrical with short appendages. Common mole-rats have ungrooved chisel-like incisors that are used for digging as well as for feeding and fighting.[4]
Common mole-rats form colonies, essentially family groups with the largest female and male being the only reproductive pair. Mating begins in September and October. During courtship the female raises her tail and allows the mate to smell her genital region. The male then gently chews on her hind region, mounts and mates. The birth of offspring is restricted to the southern hemisphere summer, during which there may be one or two litters of up to five pups. The gestation period is about 81 days. The average age at reproductive maturity is about 450 days. Females maintain reproductive function during non-reproductive months.[2]
Common mole-rats are fossorial and can live in a wide range of substrates. They are herbivorous, mainly eating geophytes (plants with underground storage organs) and grass rhizomes. Common mole-rats are very widespread, thus their abundance is not well known. This species shows signs of localization due to soil requirements. The pattern of burrowing systems for common mole-rats optimizes their access to food, especially geophytes.[5] Burrowing has a negative economic impact in that it damages human property but it is also positive in that it improves soil drainage and turnover.[4]
Common mole-rats are endothermic, having the ability to generate their own heat and keep their body temperature above ambient temperature. In arid environments they have lower individual body masses; this reduces their need for food and improves energy conservation.[6]
These mole-rats also have long sensory hairs called vibrissae that stand out from the pelage (fur covering) over their body and hind legs.
Common mole-rats live in family units of up to 14 individuals. They are eusocial in that colony members are specialized for functions such as reproduction and for cooperative care of the young. Younger mole-rats would likely be workers and older mole-rats could be casual workers. These workers, for the most part, burrow and forage, with casual workers not working as much as younger workers. The oldest mole rats are breeders.[4]
Mole-rats have cylindrical bodies with short limbs adapted to activities inside their tunnels. Their loose skins and dense fur assist in negotiating small spaces. They can practically somersault within their loose skins. Their hairy cheeks can close behind the incisors to keep dirt and soil from the throat while they dig. In digging they loosen soil with the incisors, then use their feet to pass the loosened soil back beneath the body. When the mole-rat has accumulated a suitable batch of loose earth, it reverses to push the soil out of the tunnel.
The IUCN Red List lists the species as Least Concern. Because of their dense and widespread population and their adaptability to pasturelands and rural gardens, their prognosis is a positive one.
{{cite book}}: Check |url= value (help) The common mole-rat, African mole-rat, or Hottentot mole-rat, (Cryptomys hottentotus) is a burrowing rodent found in Southern Africa, in particular in the Western Cape province of South Africa. It also occurs in Eswatini, Lesotho, Malawi, Mozambique, Tanzania, Zambia, and Zimbabwe. It is a species in the subfamily Bathyerginae.
Cryptomys hottentotus Cryptomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Bathyerginae azpifamilia eta Bathyergidae familian sailkatuta dago.
Cryptomys hottentotus Cryptomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Bathyerginae azpifamilia eta Bathyergidae familian sailkatuta dago.
Le Rat-taupe africain ou Rat-taupe hottentot (Cryptomys hottentotus) est une espèce de mammifères rongeurs de la famille des Bathyergidae[1],[2]. Ce rat-taupe vit dans des souterrains un peu partout au sud de l'Afrique.
L'espèce a été décrite pour la première fois en 1826 par le zoologiste français René Primevère Lesson (1794-1849).
Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (15 déc. 2012)[3] :
Selon NCBI (15 déc. 2012)[4] :
Le Rat-taupe africain ou Rat-taupe hottentot (Cryptomys hottentotus) est une espèce de mammifères rongeurs de la famille des Bathyergidae,. Ce rat-taupe vit dans des souterrains un peu partout au sud de l'Afrique.
L'espèce a été décrite pour la première fois en 1826 par le zoologiste français René Primevère Lesson (1794-1849).
De hottentotmolrat (Cryptomys hottentotus) is een zoogdier uit de familie van de Bathyergidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Lesson in 1826.
Dit dier heeft een gedrongen lichaam met korte, stevige poten en een brede kop met kleine ogen en oren. De dikke, dichte vacht is rozebruin of grijs op de rug en lichter op de buik. De lichaamslengte bedraagt 10 tot 18,5 cm, de staartlengte 1 tot 3 cm en het gewicht 100 tot 150 gram.
Het dier heeft grote snijtanden, waarmee het zich een weg door de grond knaagt. Zijn voedsel bestaat uit bollen, knollen en wortels. Kolonies van 5 tot 15 dieren graven grote , complexe tunnelstelsels voor de opslag van voedselreserves. De voortplanting gebeurt meestal door het oudste paar.
De soort komt voor in het gebied van Zuid-Afrika tot Tanzania, en in Congo en Namibië.
Bronnen, noten en/of referentiesDe hottentotmolrat (Cryptomys hottentotus) is een zoogdier uit de familie van de Bathyergidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Lesson in 1826.
Multimedia w Wikimedia Commons Ziemioryjka hotentocka[3] (Cryptomys hottentotus) – gatunek gryzoni z rodziny kretoszczurów, obejmujący dwa podgatunki[4][5] szeroko rozpowszechnione w Afryce Południowej: w Lesotho, Malawi, Mozambiku, RPA, Suazi, Tanzanii, Zambii, Zimbabwe[2].
W 1826 roku René Primevère Lesson, który w latach 1822-25 był aptekarzem załogi statku La Coquille odbywającego rejs dookoła świata, opublikował pracę Voyage autour du monde entrepris par ordre du Gouvernement sur la corvette La Coquille[6]. Opisał w niej – jako pierwszy – nowy gatunek południowoafrykańskiego gryzonia, którego zaliczył do rodzaju Bathyergus i nadał u nazwę Bathyergus hottentotus, a także wskazał typową lokalizację – okolice Paarl (Kraj Przylądkowy)[6][7]. Rok później, te same zwierzęta opisał niemiecki zoolog A. Brants nadając im nazwę Bathyergus caecutiens ze wskazaniem typowej lokalizacji w zachodniej części przylądka Dobrej Nadziei[8][7], a w 1829 opisał je także (jako Bathyergus ludwigii) szkocki zoolog Andrew Smith[7]. W 1864 brytyjski zoolog John Edward Gray zaproponował ustanowienie kladu Cryptomys jako podrodzaju rodzaju Georychus, wskazał na potrzebę rewizji podziału systematycznego afrykańskich kretoszczurów klasyfikowanych dotychczas w rodzaju Bathyergus[9]. Nazwy rodzajowe Bathyergus i Cryptomys były stosowane zamiennie, a ówczesne rozumienie definicji rodzaju było znacznie mniej rygorystyczne od obecnie obowiązującego. Z tego powodu wczesne opisy gatunku określały zwierzęta jako B. hottentotus, B. caecutiens lub B. ludwigii, zaś później już jako różne gatunki Georychus lub Cryptomys[7]:
Do gatunku ziemioryjka hotentocka zaliczano siedem podgatunków (C. h. amatus, C. h. bocagei, C. h. damarensis, C. h. darlingi, C. h. hottentatus, C. h. natalensis, C. h. whytei), lecz pięć z nich zostało ostatecznie uznanych za odrębne gatunki[4]. Obecnie klad obejmuje[4][5]:
Kopalne ślady występowania gatunku w pliocenie odkrywano w Afryce Południowej[10].
Ziemioryjka hotentocka jest zaliczana do małych lub średnich gryzoni, o masie ciała od 27 do 84 g[11] przy długości ciała ok. 120 mm. Ma krótki ogon o długości około 17-27 mm. Sierść jest gruba, wełnista, w części grzbietowej wybarwiona na kolor cynamonowy, czerwono-szary lub zbliżony do barwy gliny, a na części brzusznej jasny. Podeszwy łap mają barwę różową, ale u okazów muzealnych ich kolor jest przyciemniony, lub jasnobrązowy. Ogon pokryty jest sierścią o wybarwieniu podobnym do reszty ciała. Sierść młodych osobników jest wyraźnie ciemniejsza niż u dorosłych. Samice mają trzy pary sutek – 2 piersiowe i 1 pachwinową[7].
Zęby ziemioryjki hotentockiej są białe, rosną przez całe życie zwierzęcia. Mocne górne siekacze (o długości 45-66 mm) znacznie wystają. Na wolności podlegają ścieraniu podczas jedzenia oraz kopania tuneli. Podczas budowy tuneli kretoszczur kruszy ziemię przed sobą za pomocą siekaczy, zaś kończyny służą głównie do usuwania skruszonej gleby[7].
Ziemioryjka hotentocka jest zwierzęciem socjalnym. Wiedzie podziemne życie w rodzinnej kolonii liczącej od 5-14[2][5] (lub 4-18[12]) osobników, w której tylko jedna para największych osobników[5] ma przywilej rozrodu. Okres godowy nie jest związany z konkretną porą roku. Po ciąży trwającej 55-66 dni[5][13] samica z dominującej pary rodzi od 1 do 6 młodych w miocie[2][13]. W ciągu roku możliwe są dwa mioty. Po narodzinach ciała małych kretoszczurów osiągają 2-2,5 cm długości, przy masie ciała ok. 7,9 g[13]. Młode zaczynają opuszczać gniazdo już w 5 dni po narodzinach, a stały pokarm przyjmują już w 10 dniu życia. Pod opieką samicy pozostają przez pierwsze 4 tygodnie[5]. Orientacyjny czas życia wynosi 3 lata[2].
Do drążenia podziemnych tuneli ziemioryjka hotentocka używa silnie wykształconych siekaczy, a spulchnioną glebę przesuwa za siebie za pomocą przednich łap[14]. Niewiele wiadomo o trybie życia tych zwierząt. Funkcjonują głównie pod ziemią, jednak najprawdopodobniej wychodzą w nocy ponad powierzchnię ziemi, o czym świadczy obecność szczątków ziemioryjek hotentockich w gniazdach płomykówki zwyczajnej[7].
Kolonie ziemioryjki hotentockkiej nie wykazują jednolitego rytmu dobowej aktywności. Naukowcy wskazali na brak związku aktywności życiowej zwierząt z cyklami światła i ciemności w ciągu doby[12].
Ziemioryjka hotentocka jest szeroko rozpowszechniony w Afryce Południowej w: Lesotho, Malawi, Mozambiku, RPA, Suazi, Tanzanii, Zambii, Zimbabwe[2].
Ziemioryjka hotentocka jest roślinożercą[13]. Żywi się korzeniami bulwiastymi, bulwami (np. z rodzaju Moraea), [11][7], kłączami i cebulkami, lub innymi nadziemnymi częściami roślin. 25–41% diety badanych zwierząt stanowiły kosaćcowate geofity z rodzaju Romulea[11]. C. hottentotus są uznawane za szkodniki upraw. Do roślin które chętnie zjadają należą także agapant afrykański, dalie, ziemniak, cebula i Iris spuria[7].
Ziemioryjka hotentocka pada ofiarą wielu wrogów. Pod ziemią poluje na niego kobra przylądkowa, która wdziera się do tuneli. Węże Pseudaspis cana z rodziny połozowatych mieszkają przeważnie w opuszczonych norach zwierząt i polują na nie. Szczątki odkryto w gniazdach płomykówki zwyczajnej oraz w brzuchu Aspidelaps scutatus – jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych, który został schwytany w pułapce zastawionej w norze C. hottentotus. Czaszki odkrywano w gniazdach czapli siwej. Podczas analizy zawartości żołądka szakala czaprakowego i lisa kapskiego także odnajdywano szczątki C. hottentotus[7].
Na C. hottentotus pasożytuje Eulinognathus hilli – gatunek wszy z rodziny Polyplacidae, płazińce Inermicapsifer madagascariensis roztocza Haemolaelaps capensis, Haemolaelaps natalensis i Myonyssoides capensis, kleszcze Ixodes alluaudi, a także pchły Cryptopsylla ingrami, Xenopsylla pirei i Procaviopsylla creusae[7].
Ziemioryjka hotentocka zasiedla tereny o zróżnicowanym podłożu: od piaszczystych iłów, przez łupki po obszary kamieniste. Spotykany jest jednak także w pobliżu siedzib człowieka, gdzie zasiedla trawniki, pola golfowe i ogrody[2].
Ziemioryjka hotentocka (Cryptomys hottentotus) – gatunek gryzoni z rodziny kretoszczurów, obejmujący dwa podgatunki szeroko rozpowszechnione w Afryce Południowej: w Lesotho, Malawi, Mozambiku, RPA, Suazi, Tanzanii, Zambii, Zimbabwe.
Cryptomys hottentotus é uma espécie de roedor da família Bathyergidae.
Pode ser encontrada no Lesoto, África do Sul, Suazilândia, Moçambique, Maláui, Zimbábue, Zâmbia e Tanzânia.
Cryptomys hottentotus é uma espécie de roedor da família Bathyergidae.
Pode ser encontrada no Lesoto, África do Sul, Suazilândia, Moçambique, Maláui, Zimbábue, Zâmbia e Tanzânia.
Cryptomys hottentotus[2] är en däggdjursart som först beskrevs av René-Primevère Lesson 1826.[3][4] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[3] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan tre underarter.[2]
Cryptomys hottentotus är ensam i släktet Cryptomys som ingår i familjen mullvadsgnagare. Fram till 2006 ingick flera andra arter i släktet. De flyttades 2006 i samband med en revision till släktet Fukomys.[5]
Denna gnagare blir 10,5 till 16,5 cm lång (huvud och bål), har en 1,2 till 3,8 cm lång svans och väger 50 till 130 g. Alfahanen och den dominanta honan är de största individerna i kolonin. Med sin cylinderformiga kropp är arten bra anpassad till ett underjordiskt liv. Den gräver med sina långa framtänder och har långa morrhår. Däremot är ögonen små och synen underutvecklad. Pälsens färg varierar men på huvudet finns ofta en vit fläck.[6]
Cryptomys hottentotus förekommer främst i Sydafrikas södra del. Avskilda populationer finns i södra Zimbabwe och i Tanzania. Habitatet varierar mellan gräsmarker, skogar, buskskogar och bergstrakter. Arten lever även i kultiverade landskap som jordbruksmark eller golfplatser. Gnagaren gräver i olika jordarter men den undviker fast röd lera. Däremot hittas den i sandig jord där flera stenar är inblandade och i jordområden mellan klippor.[1]
En koloni har ungefär fem medlemmar (ibland upp till 14[6]) men bara det dominanta paret fortplantar sig.[1] Gångarna av det komplexa tunnelsystemet kan vara 1 km långa när de räknas ihop. Dessutom förekommer flera kamrar som boplats, som förvaringsrum eller som latrin. Arten äter olika underjordiska växtdelar som rötter och rotfrukter.[6]
Fortplantningen sker under de varma årstiderna och honor kan ha två kullar per år. Dräktigheten varar cirka 81 dagar och sedan föds 2 till 5 ungar per kull. Ungarna väger vid födelsen 8 till 9 g. De diar sin mor ungefär 10 dagar men börjar redan efter 5 dagar med vandringar i tunnelsystemet. I fångenskap kan Cryptomys hottentotus leva 11 år.[6]
Wikispecies har information om Cryptomys hottentotus.
Cryptomys hottentotus är en däggdjursart som först beskrevs av René-Primevère Lesson 1826. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan tre underarter.
Cryptomys hottentotus är ensam i släktet Cryptomys som ingår i familjen mullvadsgnagare. Fram till 2006 ingick flera andra arter i släktet. De flyttades 2006 i samband med en revision till släktet Fukomys.
Cryptomys hottentotus là một loài động vật có vú trong họ Bathyergidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Lesson mô tả năm 1826.[2]
|chương= bị bỏ qua (trợ giúp)
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cryptomys hottentotus là một loài động vật có vú trong họ Bathyergidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Lesson mô tả năm 1826.
아프리카두더지쥐 또는 커먼두더지쥐(Cryptomys hottentotus)는 뻐드렁니쥐과에 속하는 설치류의 일종이다. 남아프리카, 특히 남아프리카공화국의 웨스턴케이프 주에서 발견되는 굴을 파는 설치류이다. 레소토와 말라위, 모잠비크, 에스와티니, 탄자니아, 잠비아 그리고 짐바브웨에서도 발견된다.[1] 뻐드렁니쥐아과(Bathyerginae)에 속하는 아프리카두더지쥐속의 현존하는 유일종이다.[2]
2004년 잉그램(Ingram) 등은 분자생물학 정보에 의해 다음과 같은 계통 분류군을 제안했다.[3]
뻐드렁니쥐과