These animals are not directly harmful to the economic activities of humans. However, if populations are large, they may impact forest regrowth by eating seeds.
Raptors, including northern goshawks, are the main predators of Colorado chipmunks.
Known Predators:
Anti-predator Adaptations: cryptic
Colorado chipmunks are medium-sized chipmunks, with amass of about 54 g, and a length averaging 121 mm.
The pelt is mostly orange, although the head is cinnamon colored, with shades of gray with white color on the belly, and yellowish-brown on the sides. These animals have 3 median stripes on their backs, which are black with yellowish-orange margins, and have outer stripes that are brown. Shoulders are gray, the thighs and rump are cinnamon. The tail is black tipped, white-bordered, and tawny underneath. Their ears are blackish in front, whitish behind.
Distinction from similar species (Tamias rufus) can be found in the baculum size. Studies have shown that the baculum is larger in dimensions in T. quadrivittatus.
Average mass: 54 g.
Average length: 121.9 mm.
Sexual Dimorphism: sexes alike
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average mass: 70 g.
Longevity of this species has not been reported.
Colorado chipmunks are most common in ponderosa forest but may also be abundant in mixed coniferous forest and woodland. A few are found in spruce-fir areas, but Tamias minimus is the more common chipmunk there. At lower elevations, in scattered pinyon-juniper woodland, T. quadrivittatus. may be fairly common, especially if rock outcrops are available. In the Organ mountains, the southern subspecies of the Colorado chipmunk is most common around Aguirre Springs at elevations ranging between 1845 and 2225 m. The species also occurs in the Oscura Mountains at elevations ranging from 2393 to 2500 m, where vegetation is believed to be similar to the Organs.
These chipmunks are strong tree-climbers, but they spend most of their time among fallen logs, rock piles, and on the ground. They may be found among rock outcrops to elevations nearly in the spruce-fir forest. In Utah, these chipmunks have been found in association with broken rock or rock crevices in the pinyon-juniper community.
Range elevation: 1845 to 2500 m.
Habitat Regions: temperate ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; scrub forest ; mountains
Tamias quadrivittatus is found in east to southeastern Utah, throughout Colorado, northeastern Arizona and northern Utah.
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
Colorado chipmunks are herbivorous. Their diet consists of seeds and berries, but they will also feed on insects, bird eggs, and carrion. Seed and berry types include ricegrass, juniper, cliffrose, skunkbush, mountain mahogany, and squawberry in July and August; Russian thistle, pinyon, oak, and Indian ricegrass in September and October. They are known to cache their food. With good climbing ability, T. quadrivittatus will search in between rocks, bushes and in trees for food. They depend upon free water sources.
Animal Foods: eggs; carrion ; insects
Plant Foods: leaves; roots and tubers; wood, bark, or stems; seeds, grains, and nuts; fruit
Foraging Behavior: stores or caches food
Primary Diet: herbivore (Granivore )
Colorado chipmunks are important seed dispersers and are food for various raptors.
Ecosystem Impact: disperses seeds
Although very cute animals, Colorado chipmunks are not known to have a direct economic importance to humans. However, through their seed caching, they help the growth of plants which normally have difficulty germinating on the surface.
Colorado chipmunks are not listed by CITES or IUCN.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Colorado chipmunks are reported to give alarm calls.
In addition to accoustic communication, as diurnal mammals, members of this species are likely to use some visual communication, such as body postures. Tactile communication undoubtedly occurs between mates, parents and their offspring, and rivals. There are probably some chemical cues used also.
Communication Channels: visual ; tactile ; acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Colorado chipmunks are monogamous.
Mating System: monogamous
Breeding takes place in spring. Gestation lasts between 29 and 60 days. One litter of 2 to 7 young is produced and the young will be fully grown by July to August. Presence of some small young in October may indicate an occasional second litter, although one litter per year is thought to be more typical.
Breeding interval: These animals generally breed once per year.
Breeding season: Breeding occurs in the late winter.
Range number of offspring: 2 to 7.
Range gestation period: 1 to 2 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 4 to 5 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; viviparous
Average birth mass: 2.5 g.
Average number of offspring: 4.4.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 319 days.
No information on the parental care of this species was found. However, in general, ground dwelling sciurids are altricial. They are born in the burrow, where the mother cares for them, providing them with milk, grooming, and protection, until they are capable of dispersing. Although no information is available, because this species is monogamous, it is possible that the male plays some role in the parental care.
Parental Investment: no parental involvement; altricial ; pre-fertilization (Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-independence (Protecting: Female)
Neotamias quadrivittatus ye una especie de royedor de la familia Sciuridae.
Ye un Endemismu de Coloráu, Utah, Arizona y Nuevu Méxicu nos Estaos Xuníos
L'esquirol llistat de Colorado (Neotamias quadrivittatus) és una espècie de rosegador de la família dels esciúrids. És una espècie endèmica dels estats de Colorado, Utah, Arizona i Nou Mèxic als Estats Units.[1][2]
Es pot trobar més sovint en els boscos de coníferes, boscos, matolls de muntanya mitjana, i hàbitats de la tundra alpina. Això vol dir que en l'elevació, l'esquirol llistat de Colorado habita a qualsevol lloc per sobre de 1.500 metres i per sota de 2.200 metres d'altitud.[3]
L'esquirol llistat de Colorado (Neotamias quadrivittatus) és una espècie de rosegador de la família dels esciúrids. És una espècie endèmica dels estats de Colorado, Utah, Arizona i Nou Mèxic als Estats Units.
Das Colorado-Streifenhörnchen (Tamias quadrivittatus, Syn.: Neotamias quadrivittatus) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Streifenhörnchen (Tamias). Es kommt in den amerikanischen Bundesstaaten Utah, Colorado, Arizona, New Mexico und Oklahoma vor.
Das Colorado-Streifenhörnchen erreicht eine durchschnittliche Kopf-Rumpf-Länge von etwa 12,5 bis 13,0 Zentimetern, die Schwanzlänge beträgt etwa 10,0 Zentimeter und das Gewicht etwa 45 bis 70 Gramm. Die Rückenfarbe ist Rot- bis Zimtbraun und wie bei anderen Arten der Gattung befinden sich auf dem Rücken mehrere dunkle Rückenstreifen, die durch hellere Streifen getrennt und gegenüber den Körperseiten abgegrenzt sind. Der Kopf ist rötlich braun bis zimtbraun, teilweise mit grauer Einfärbung. Auf dem Kopf befinden sich zwei weiße bis cremeweiße Streifen, zwischen denen ein dunkler bis schwarzer Streifen durch das Auge verläuft. Hinter den Ohren befindet sich häufig ein grauer Postaurikularfleck. Der mittlere Rückenstreifen ist dunkelgrau bis schwarz, die beiden weiter außen liegenden dunklen Streifen sind in der Regel etwas heller. Die hellen Streifen sind weiß bis cremeweiß oder sandfarben. Die Hüften und die Füße sind ockerfarben bis zimtfarben, der Bauch ist weiß bis cremeweiß.[1]
Das Colorado-Streifenhörnchen kommt im östlichen Utah, großen Teilen von Colorado, dem nordöstlichen Arizona, dem nördlichen New Mexico und dem äußersten Nordwesten von Oklahoma vor.[1][2]
Colorado-Streifenhörnchen leben vor allem in steinigen Lebensräumen mit Nadelholz- und Gebüschvegetation. Häufig lebt es in Kiefern-Wacholder-Beständen, Eichengebüschen, Beständen der Gelb-Kiefer (Pinus ponderosa) und Fichten-Kiefer-Beständen.[1]
Die Art ist tagaktiv mit Hauptaktivitäten am frühen Morgen und am späten Nachmittag. Sie ist primär bodenlebend, kann jedoch auch in Bäume und Gebüsche klettern. Die Tiere ernähren sich vor allem herbivor von Samen und Früchten der Gräser, Büsche und Bäume. Dabei stellen Samen die Hauptnahrungsquelle dar, hinzu kommen andere Pflanzenteile sowie Insekten und kleine Wirbeltiere als ergänzende Nahrung. Sie nehmen die Nahrung in die Backentaschen auf und legen Nahrungsspeicher in Felsspalten oder in ihren unterirdischen Nestkammern an. Wahrscheinlich überwintern die Hörnchen nicht und können das gesamte Jahr über – je nach Wetterlage – aktiv sein. Einzelne Individuen bleiben allerdings bei schlechterem Wetter im Nest und halten eine Winterruhe. Das Territorium der Tiere umfasst durchschnittlich eine Fläche von 2,7 ha. Die Nester werden in Felsspalten, unter Steinen oder im Boden angelegt.[1]
Die Paarungszeit liegt bei dieser Art im April bis Mai, im Süden des Verbreitungsgebietes kann es auch zwei Paarungsperioden im Februar und danach nochmal im Juli geben. Die Tragzeit beträgt etwa 30 Tage und die Jungtiere der Regionen mit einer Fortpflanzungsphase pro Jahr werden im Mai bis Juni geboren. Die Jungtiere werden nach sechs bis sieben Wochen entwöhnt und verlassen das mütterliche Nest im Herbst.[1]
Im größten Teil des Verbreitungsgebietes kommt die Art sympatrisch mit anderen Streifenhörnchen wie dem Felsenstreifenhörnchen (Tamias dorsalis), dem Kleinen Streifenhörnchen (Tamias minimus), dem Hopi-Streifenhörnchen (Tamias rufus) und dem Uinta-Streifenhörnchen (Tamias umbrinus) vor.[3] Weniger als ein Drittel der Tiere überleben die Überwinterung. Als Kleinsäuger werden die Tiere von verschiedenen Raubtieren wie Mardern, Katzen und Hunden sowie Greifvögeln und Schlangen erbeutet. Bei Bedrohung fliehen die Tiere in Felsspalten, in ihr Nest oder in die Vegetation. Als Alarmrufe stoßen sie dann laute „chips“ und Pfeiflaute aus.[1]
Das Colorado-Streifenhörnchen wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Streifenhörnchen (Tamias) eingeordnet, die aus 25 Arten besteht.[4] Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von dem amerikanischen Naturforscher Thomas Say aus dem Jahr 1823, der es als Sciurus quadrivittatus anhand von Individuen vom Arkansas River nahe Cañon City, Colorado, beschrieb.[4][3] Innerhalb der Streifenhörnchen wird das Colorado-Streifenhörnchen gemeinsam mit den meisten anderen Arten der Untergattung Neotamias zugeordnet, die auch als eigenständige Gattung diskutiert wird.[5] Teilweise wurde das Hopi-Streifenhörnchen (Tamias rufus) als Unterart betrachtet, dieses stellt jedoch aktuell eine eigenständige Art dar.[4]
Innerhalb der Art werden gemeinsam mit der Nominatform drei Unterarten unterschieden:[1]
Das Colorado-Streifenhörnchen wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als „nicht gefährdet“ (Least Concern, LC) eingestuft. Begründet wird dies durch das relativ große Verbreitungsgebiet von mehr als 20.000 km2 und das regelmäßige Vorkommen, bestandsgefährdende Risiken sind nicht bekannt.[2]
Das Colorado-Streifenhörnchen (Tamias quadrivittatus, Syn.: Neotamias quadrivittatus) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Streifenhörnchen (Tamias). Es kommt in den amerikanischen Bundesstaaten Utah, Colorado, Arizona, New Mexico und Oklahoma vor.
The Colorado chipmunk (Neotamias quadrivittatus) is a species of chipmunk in the squirrel family Sciuridae. It is endemic to Colorado, Utah, Arizona and New Mexico in the United States.[1][2]
It can be found most often in coniferous forests, woodlands, montane shrub lands, and alpine tundra habitats. This means that in elevation, T. quadrivittatus inhabits anywhere above 1,500 metres (4,900 ft) and below 2,200 metres (7,200 ft) elevation.[3]
This western American dweller is the largest of the three species of chipmunks found in the Colorado Front Range (which also include the Least Chipmunk and the Uinta Chipmunk). On average it weighs about 62 grams (2.2 oz). Chipmunks are distinguished from ground squirrels in that their faces have a stripe going across under the eye. There are no dimorphic differences between males and females.
Their vocalizations are essential for defending their territories.[3]
Their diet consists of seeds, berries, flowers and insects.[4] They like to collect food in the fall and cache it for the winter.
Depending on the elevation at which the chipmunk is found, it may range from 1-2 litters. Most commonly copulation occurs in the spring when the chipmunks emerge from their burrows. The females are only receptive of males for a couple of days after emerging from the burrow. About a month after copulation, the female will give birth to a litter that may have anywhere between 5-8 altricial young. Within 40–50 days they will be weaned from their mother.[5]
The Colorado chipmunk (Neotamias quadrivittatus) is a species of chipmunk in the squirrel family Sciuridae. It is endemic to Colorado, Utah, Arizona and New Mexico in the United States.
Neotamias quadrivittatus es una especie de roedor de la familia Sciuridae.
Es endémica de Colorado, Utah, Arizona y Nuevo México en los Estados Unidos
Tamias quadrivittatus Tamias generoko animalia da. Karraskarien barruko Xerinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.
Tamias quadrivittatus on maaoravien sukuun kuuluva jyrsijä, joka on kotoperäinen Coloradon, Utahin, Arizonan sekä New Mexicon osavaltioissa, Yhdysvalloissa.[1]
Tamias quadrivittatus on maaoravien sukuun kuuluva jyrsijä, joka on kotoperäinen Coloradon, Utahin, Arizonan sekä New Mexicon osavaltioissa, Yhdysvalloissa.
Tamias quadrivittatus
Le Tamia du Colorado (Tamias quadrivittatus) est une espèce de Tamias, des petits rongeurs proches des écureuils, appartenant comme ces derniers à la famille des Sciuridae. On le rencontre aux États-Unis dans des États des Montagnes Rocheuses.
Cette espèce est de taille moyenne par rapport aux autres tamias. Les individus pèsent en moyenne 54 g pour une longueur de 12 cm environ[1].
Le pelage est principalement orange, tirant sur le brun-cannelle vers la tête. Il se teinte de gris et de blanc vers le ventre et de brun-jaune sur les côtés. Ce tamia a trois rayures extérieures brunes, ses épaules sont grises mais les cuisses et la croupe sont plutôt brun-cannelle. Les poils touffus de la queue sont fauves, bordés de blanc, avec les pointes noires. Les oreilles virent au noir vers l'avant, au blanc vers l'arrière[1].
La principale différenciation avec les autres espèces du genre se fait en comparant les dimensions du baculum, plus importantes chez Tamias quadrivittatus[1].
Le tamia du Colorado se rencontre au sud-est et au nord de l'Utah, au Colorado et au nord-est de l'Arizona[1]
Il préfère les forêts de conifères, comme celles de Pin ponderosa, mais fréquente aussi les forêts mixtes et les bois. Il apprécie aussi les zones rocailleuses. Au sud, c'est autour de 1.800 à 2.200 mètres d'altitude qu'ils vivent dans les Organ mountains et un peu plus haut, vers 2400 à 2500 m dans les Oscura Mountains là où la végétation est sans doute comparable[1].
Au Nouveau-Mexique, le tamia du Colorado préfère en effet un habitat plus élevé au milieu des pins ou sur les pentes plus basses, couvertes de genévrier et de pin à pignons[1].
Même s'ils sont bons grimpeurs ces tamias préfèrent, comme les autres espèces du genre, rester au sol, se cachant parmi les rochers et les branches tombées[1].
À la belle saison, le tamia du Colorado est actif tôt le matin et en fin d'après-midi. Cette espèce vit en couple en période de reproduction. Le mâle et la femelle fourragent le sol autour de leur terrier, y retournant fréquemment pour y engranger de la nourriture. Ils sont comparativement plus arboricoles que les autres tamias et on les a observés en train de manger des graines au sommet des épicéas.
En cas d'alerte ils poussent un cri bref pour prévenir l'autre. Les postures du corps ont aussi beaucoup d'importance. Les gestes et contacts directs sont aussi des moyens de communiquer entre les parents et les petits, mais aussi leurs rivaux. On suppose qu'ils utilisent aussi des moyens olfactifs et des signaux chimiques pour se reconnaître entre eux ou marquer leur territoire[1].
Le territoire de la femelle est d'environ 2,6 acres et celui du mâle adulte de 3,2 acres. Les jeunes ont un territoire plus petit, d'environ 1 à 2,5 acres[1].
L'hiver ils hibernent ils se retirent dans leur nid, dans un arbre, un tronc ou un terrier creusé dans le sol[1].
Ce sont des animaux monogames. La période de reproduction se situe au printemps. La gestation dure entre 29 et 60 jours après lesquels la femelle donne naissance à une portée de 2 à 7 petits. Comme les autres tamias on pense qu'ils naissent dans un terrier où la mère les allaite et s'en occupe jusqu'à ce qu'ils quittent le nid, vers juillet-août. L'espèce étant monogame on peut supposer que le mâle participe aux soins. Une seconde portée peut parfois arriver vers octobre, bien que le cas soit plus rare[1].
Ce sont des végétariens. Ces tamias se nourrissent essentiellement de graines et de baies, mais ils ne dédaignent pas les insectes, les œufs d'oiseaux et les charognes. Pour boire ils recherchent des sources d'eau vive[1].
Au Colorado, Tamias quadrivittatus vit souvent en association avec le Tamia mineur (Tamias minimus), plus abondant dans les plaines, et leur principal prédateur est l'Autour des palombes (Accipiter gentilis)[1].
Le tamia du Colorado joue un rôle important dans la dissémination des graines et sert de nourriture à divers rapaces[1].
Bien que ce soient des animaux charmants, ils n'ont pas vraiment d'importance économique pour l'homme[1].
Lorsque les populations sont trop importantes, ils peuvent avoir un impact sur le reboisement des forêts mais, le plus souvent, ils aident au contraire à faire pousser des plantes qui ont du mal à germer en surface, en les emportant dans leurs réserves souterraines[1].
Tamias quadrivittatus
Le Tamia du Colorado (Tamias quadrivittatus) est une espèce de Tamias, des petits rongeurs proches des écureuils, appartenant comme ces derniers à la famille des Sciuridae. On le rencontre aux États-Unis dans des États des Montagnes Rocheuses.
De coloradochipmunk (Tamias quadrivittatus) is een zoogdier uit de familie van de eekhoorns (Sciuridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Say in 1823.
De soort komt voor in de Verenigde Staten.
Bronnen, noten en/of referentiesDe coloradochipmunk (Tamias quadrivittatus) is een zoogdier uit de familie van de eekhoorns (Sciuridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Say in 1823.
Tamias quadrivittatus[2][3][4][5][6] är en däggdjursart som först beskrevs av Thomas Say 1823. Tamias quadrivittatus ingår i släktet Tamias och familjen ekorrar.[7][8] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[7]
Arten blir ungefär 12 cm lång (utan svans) och den väger cirka 55 till 70 g. Pälsens grundfärg är orange. På undersidan kan det finnas gråa eller vita nyanser och sidorna kan vara lite brunaktig. På ryggens mitt förekommer tre svarta linjer med gulorange kanter. Bredvid de yttersta kanterna finns en otydlig brun strimma. På huvudet är pälsen mera kanelfärgad. Svansen har en svart spets. Hanens penisben (baculum) är större än hos liknande arter som Tamias rufus.[9]
Denna jordekorre förekommer i Colorado (USA) och i angränsande regioner av Utah, Arizona och New Mexico. Arten vistas i bergstrakter mellan 1380 och 3360 meter över havet. Tamias quadrivittatus lever bland annat i klippiga områden med några barrträd eller buskar. Den kan även hittas vid skogskanter eller gläntor. Typiska växter i utbredningsområdet är Pinus edulis, arter av ensläktet och småväxta arter av eksläktet.[1]
Arten är främst aktiv på morgonen och på senare eftermiddagen. Den går på marken och den har bra förmåga att klättra i växtligheten. Viloplatsen är en hålighet i träd, ett utrymme under trädrötter eller ett liknande gömställe. Under den kalla årstiden stannar denna jordekorre i boet och håller vinterdvala. Vanligen överlever bara 33 procent av hela beståndet fram till våren. Tamias quadrivittatus äter främst frön, frukter och bär som kompletteras med insekter, ägg och as. Före vintern skapar arten ett förråd i boet.[1][9]
Hanar och honor bildar monogama par som håller hela fortplantningstiden.[9] Parningen sker i Colorado mellan april och maj och i södra New Mexiko mellan februari och juli. Honan är cirka 30 dagar dräktig och föder 2 till 6 ungar per kull. Ungarna diar sin mor 6 till 7 veckor. En enda kull per år är det vanliga men det hittades även dräktiga honor under sensommaren och därför antas att vissa honor har två kullar.[1] Ungar blir könsmogna kort före den nästa parningstiden.[9]
Arten jagas av duvhök (Accipiter gentilis) och av andra rovfåglar.[9]
Tamias quadrivittatus är en däggdjursart som först beskrevs av Thomas Say 1823. Tamias quadrivittatus ingår i släktet Tamias och familjen ekorrar. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Sóc chuột Colorado, tên khoa học Tamias quadrivittatus, là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Say mô tả năm 1823.[2] Chúng là loài đặc hữu của các tiểu bang Colorado, Utah, Arizona và New Mexico (Mỹ).
Sóc chuột Colorado, tên khoa học Tamias quadrivittatus, là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Say mô tả năm 1823. Chúng là loài đặc hữu của các tiểu bang Colorado, Utah, Arizona và New Mexico (Mỹ).
콜로라도다람쥐(Neotamias quadrivittatus)는 다람쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 미국 콜로라도주와 유타주, 애리조나주, 뉴멕시코주에서 발견된다.[1][3]