Silaum silaus (L.) Schinz & Thell.

Kwiatostan

Koniopłoch łąkowy (Silaum silaus) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. W Polsce występuje głównie na niżu i jest dość rzadki^[2]. Brak go w północno-wschodniej części kraju (przez Polskę przebiega wschodnia granica jego zasięgu), rzadki jest na południu^[3]).

Morfologia

Łodyga

Pełna, naga, obła, górą nieco kanciasta. Wysokość 60-100 cm, w górnej części rozgałęzia się

Liście

2-4-krotnie pierzasto złożone z lancetowatych, zaostrzonych, delikatnie piłkowanych i obustronnie zwężonych listków. Pochwy liści są nierozdęte, na górnych liściach drobne i bezblaszkowe. Pod kwiatostanem brak pokryw, lub co najwyżej jedna-dwie. Pokrywek jest wiele, są lancetowate i wąsko skórzasto obłonione.

Kwiaty

Zebrane w baldach złożony z 6-10 szypuł. Kwiaty drobne, żółte, brzeg kielicha niewyraźny.

Owoc

Rozłupnia rozpadająca się na dwie jajowate rozłupki o długości ok. 4 mm, po dojrzeniu nieco oskrzydlone^[3].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do września, Przedprątne kwiaty zapylane są przez motyle^[4]. Rośnie na wilgotnych łąkach. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Molinion caeruleae i Ass. Sanguisorbo-Silaetum (wymaga dalszych badań)^[5]. Liczba chromosomów 2n = 22^[2].

Zagrożenia i ochrona

Umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)^[6].

Przypisy

Bibliografia

1. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.