dcsimg

Description ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Herbs, shrubs or suffrutices. Stipules present. Leaves alternate or opposite. Inflorescences usually axillary, sometimes pseudumbellate. Flowers bisexual, 5-merous. Sepals 5, free, but in Pelargonium the upper one with a spur fused to the pedicel. Petals 5, free, rarely 0. Ovary superior, 3-5-locular, beaked (in ours). Fruit a dry 5-celled schizocarp with 1 seed per cell, each mericarp and its apical sterile beak separating from the column and splitting open at maturity in various ways.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Geraniaceae Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/family.php?family_id=91
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Geraniaceae ( Africâner )

fornecido por wikipedia AF

Geraniaceae, of die geraniumfamilie,[3] is ’n familie blomplante van die orde Geraniales. Die naam is afgelei van die genus Geranium. Dit sluit beide dié genus in en die tuinplante bekend as geraniums, of malvas, wat in die genus Pelargonium val, asook 5 tot 8 ander genera. Daar is sowat 800 spesies in die familie.

Die meeste spesies word in gematigde of warm klimaatstreke aangetref, hoewel sommige tropies is. Pelargonium word veral in die streke van die voormalige Kaapprovinsie in Suid-Afrika aangetref, waar daar ’n groot verskeidenheid is.

Eienskappe

 src=
’n Diagram van Geranium pratense se blom.

Geraniaceae bestaan uit kruidplante en substruike. Die genus Sarcocaulon is vetplante, maar die meeste ander lede van die familie is nie.

Die plante se blare is skildvormig, teenoorstaande of afwisselend, en het gewoonlik steunblare. Die blomme is gewoonlik simmetries. Hulle is tweeslagtig, aktinomorf (radiaal simmetries, soos in Geranium) of effens sigomorf (met ’n bilaterale simmetrie, soos in Pelargonium). Die blomkelk en -kroon is albei vyflobbig. Die meeldraadkrans bestaan uit twee groepe van vyf meeldrade elk, waarvan sommige steriel kan wees. Die vrugbeginsel is bostandig. Blomme is gewoonlik gegroepeer in byskerms (bv. in Geranium), bloeiskerms (bv. in Pelargonium) of soms, maar selde, blomare.

Die familie word gewoonlik deur insekte bestuif, maar selfbestuiwing is nie ongewoon nie.

Die vrug is ’n unieke splitvrug wat uit vyf (of drie) dopvrugte bestaan. Die onderste dele van die dopvrugte is in die blomkelk, terwyl die boonste deel die blomstyl is. Wanneer die vrugte ryp is, breek die blomstyl in vyf (of drie) borsels wat gereed is om water te absorbeer. Die borsels krul en die dopvrugte word vrygestel.

Sien ook

Verwysings

  1. Angiosperm Phylogeny Group (2009). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III” (PDF). Botanical Journal of the Linnean Society 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x. Besoek op 2013-07-06.
  2. Aldasoro, J.J.; Navarro, C.; P . Vargas; Saez, L.; Aedo, C. (2002). “California, a new genus of Geraniaceae endemic to the southwest of North America”. Anales Jard. Bot. Madrid 59 (2): 209–216.
  3. Prof. dr. S.J. du Plessis (samesteller). Voorlopige Woordelys in Landbou en Bosbou. Die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns. Pro Ecclesia-drukkery, Stellenbosch, 1950.

Eksterne skakels

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia skrywers en redakteurs
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AF

Geraniaceae: Brief Summary ( Africâner )

fornecido por wikipedia AF

Geraniaceae, of die geraniumfamilie, is ’n familie blomplante van die orde Geraniales. Die naam is afgelei van die genus Geranium. Dit sluit beide dié genus in en die tuinplante bekend as geraniums, of malvas, wat in die genus Pelargonium val, asook 5 tot 8 ander genera. Daar is sowat 800 spesies in die familie.

Die meeste spesies word in gematigde of warm klimaatstreke aangetref, hoewel sommige tropies is. Pelargonium word veral in die streke van die voormalige Kaapprovinsie in Suid-Afrika aangetref, waar daar ’n groot verskeidenheid is.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia skrywers en redakteurs
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AF

Geraniaceae ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

La de les geraniacees (Geraniaceae) ye una familia de yerbes o subarbustos (subfruticosos na base). Fueyes simples dende daqué lobulaes hasta bien estremaes, dacuando peltadas, opuestes o alternes, con o ensin estípules. Flores hermafrodites, actinomorfes con enclín a la zigomorfía; mota con 5 sépalos los llibres; corola con 5 pétalos llibres; androcéu con 10 estames en 2 verticiloss, dacuando dellos amenorgaos hasta estaminodios, dacuando pueden albortar 3 estames (Pelargonium); xinecéu súperu pentacarpelar, estilos soldaos con estigmes llibres. Flores xeneralmente arrexuntaes en visos o n'umbeles. Frutu baga esquizocarpico, con un picu estilar común, que nel maduror dixebrar en 5 mericarpos monospermos, guañada hipogea. Unes 700 especies de países templaos y subtropicales, sobremanera d'África del sur y de la rexón mediterránea.

Descripción

Hierba añales a perennes, bien ramificaes na base, dacuando acaules. Los tarmos pueden ser dende postraos hasta erectos, pubescentes. Les fueyes presenten estípules, son simples (dende llobaes a pinnatipartidas) o pinnaticompuestes (raramente bipinnatisectas). Les inflorescencies tán sosteníes por pedúnculos bifloros (n'ocasiones unifloros), o visos umbeliformes terminales o axilares hasta de diez flores. Les flores son actinomorfes y hermafrodites. La mota ta compuestu por cicno sépalos los inxeríos, múticos o mucronaos, desiguales: los trés mayores bien pubescentes y los otros dos glabrescentes, persistentes y daqué acrescentes nel frutu. La corola ta compuesta por cinco pétalos, unguiculaos y caedizos. Presenten cinco nectarios que s'alluguen alternando colos pétalos. L'androcéu ta formáu por diez estames dispuestos en dos ciclos, toos fértiles o'l ciclu esternu tresformáu en estaminodius; los filamentos son anchos, raramente connaos na base; les anteres son versátiles. EL xinecéu ye d'ovariu súperu, formáu por cinco carpelos xuníos ente sigo que delimitan cinco lóculos. Dientro de cada lóculo tópense dos óvulos anátropos y pendilexos. Presenten cinco estilos xuníos ente sigo pol ápiz, les cañes estigmátiques son filiformes. El frutu ye esquizocárpico y denominar regma. Al maduror dixebrar en cinco mericarpos cada unu con una grana y xuntáu a los estilos que s'arquiar o endolquen. Les granes son exendospermaes, l'embrión curvu y los cotiledones son peciolaos, foliáceos.[1]Etimoloxía: Del griegu géranos (γέρανος), grulla, debíu a la paecencia de los frutos de les plantes d'esta familia, cuantimás los de les especies del xéneru Geranium, cola cabeza y el picu d'esta ave.

Taxonomía

La familia describióse por Antoine-Laurent de Jussieu y espublizóse en Xenera Plantarum 268. 1789[2] El xéneru tipu ye: Geranium L.

Entiende 7 xéneros aceptaos y otros 22 rimaes de ser aceptaos.[3]

Xéneros aceptaos
Xéneros pindios d'aceptar

Referencies

  1. http://www.unsa.edu.ar/biblio/herbariu/flora/vol7/pdf/7.%20GERANIACEAE.pdf
  2. «Geraniaceae». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 2 d'abril de 2015.
  3. «Geraniaceae». The Plant List. Consultáu'l 5 d'abril de 2015.

Bibliografía

  • Barboza, G. Y. y M. N. Correa. 1988. Geraniaceae. En M. N. Correa (Dir.), Fl. Patagónica 8 (5): 30-39. INTA. Bs. As.- Barboza, G. Y. 1996. Geraniaceae, Fl. Fanerogámica Arxentina, fasc. 26: 1-17. Proflora-Conicet.-
  • Cronquist, A. 1981. An integrated system of classification of the flowering plants [Orde Geraniales: 821-836]. Columbia Univ. Press, New York.-
  • Price, R. A. and J. D. Palmer. 1993. Phylogenetic relationships of Geraniaceae and Geraniales form rbcL sequence comparisons. Ann. Missouri Bot. Gard. 80: 661-671.-

Enllaces esternos


Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Geraniaceae: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

La de les geraniacees (Geraniaceae) ye una familia de yerbes o subarbustos (subfruticosos na base). Fueyes simples dende daqué lobulaes hasta bien estremaes, dacuando peltadas, opuestes o alternes, con o ensin estípules. Flores hermafrodites, actinomorfes con enclín a la zigomorfía; mota con 5 sépalos los llibres; corola con 5 pétalos llibres; androcéu con 10 estames en 2 verticiloss, dacuando dellos amenorgaos hasta estaminodios, dacuando pueden albortar 3 estames (Pelargonium); xinecéu súperu pentacarpelar, estilos soldaos con estigmes llibres. Flores xeneralmente arrexuntaes en visos o n'umbeles. Frutu baga esquizocarpico, con un picu estilar común, que nel maduror dixebrar en 5 mericarpos monospermos, guañada hipogea. Unes 700 especies de países templaos y subtropicales, sobremanera d'África del sur y de la rexón mediterránea.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Ətirşahkimilər ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Ətirşahkimilər (lat. Geraniaceae) — ətirşahçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.[1]

İstinadlar

  1. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Ətirşahkimilər: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Ətirşahkimilər (lat. Geraniaceae) — ətirşahçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Geraniàcies ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Les geraniàcies (Geraniaceae) són una família de plantes magnoliòpsides que viuen generalment a les zones temperades, composta per 7 gèneres i unes 800 espècies, la majoria de les quals pertanyen als gèneres Geranium (375 espècies) i Pelargonium (250 espècies).[1]

 src=
Fruits d'Erodium moschatum. El llarg bec que presenten els fruits de les geranàcies fa que els noms científics i populars de moltes espècies facin referència als ocells o a les agulles

Són plantes herbàcies o arbustives, perennes o anyals. Sovint són aromàtiques i els seus olis essencials són utilitzats en perfumeria.

Tenen flors amb cinc pètals, ovari súper, un sol estil i de tres a cinc estigmes,[1] però el tret més inconfusible de les plantes d'aquesta família és el fruit amb un llarg bec.

A Europa només són presents algunes espècies dels gèneres Geranium i Erodium. També trobem conreats com a planta ornamental els geranis, originaris de l'Àfrica meridional i pertanyents al gènere Pelargonium.

Els gèneres Erodium, Geranium i Pelargonium es distingeixen per diferents trets:[2]

  • Els Geranium i també els Pelargonium tenen la fulla palmada i de contorn més o menys arrodonit o poligonal, mentre que els Erodium la tenen allargada i pinnada (o sigui, amb un nervi central i nervis secundaris que en surten simètricament a banda i banda).
  • Els tres gèneres tenen deu estams, però si bé en els Geranium tots deu tenen antera (amb alguna excepció), en els Erodium només en duen cinc, i els altres cinc filaments estèrils. En els Pelargonium són set els estams amb antera.
  • Els Pelargonium, a diferència dels altres dos gèneres, tenen la tija més o menys suculenta, i la flor lleugerament zigomorfa (o sigui, amb simetria bilateral), mentre que els altres dos la tenen actinomorfa (amb simetria radial).

D'aquests trets, el més útil per distingir fàcilment els Geranium dels Erodium és el caràcter palmat o pinnat de la fulla.

Referències

  1. 1,0 1,1 DE WIT, H.C.D. Plantas superiores. Barcelona, 1966. Seix Barral (Ed. Original. De wereld del planten. Hogere planten. La Haia, 1964)
  2. Bolòs, Oriol de [et al]. Flora manual dels Països Catalans. 2a ed. Barcelona: Pòrtic, 1993. ISBN 84-7306-400-3.
 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Geraniàcies Modifica l'enllaç a Wikidata


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Geraniàcies: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Les geraniàcies (Geraniaceae) són una família de plantes magnoliòpsides que viuen generalment a les zones temperades, composta per 7 gèneres i unes 800 espècies, la majoria de les quals pertanyen als gèneres Geranium (375 espècies) i Pelargonium (250 espècies).

 src= Fruits d'Erodium moschatum. El llarg bec que presenten els fruits de les geranàcies fa que els noms científics i populars de moltes espècies facin referència als ocells o a les agulles

Són plantes herbàcies o arbustives, perennes o anyals. Sovint són aromàtiques i els seus olis essencials són utilitzats en perfumeria.

Tenen flors amb cinc pètals, ovari súper, un sol estil i de tres a cinc estigmes, però el tret més inconfusible de les plantes d'aquesta família és el fruit amb un llarg bec.

A Europa només són presents algunes espècies dels gèneres Geranium i Erodium. També trobem conreats com a planta ornamental els geranis, originaris de l'Àfrica meridional i pertanyents al gènere Pelargonium.

Els gèneres Erodium, Geranium i Pelargonium es distingeixen per diferents trets:

Els Geranium i també els Pelargonium tenen la fulla palmada i de contorn més o menys arrodonit o poligonal, mentre que els Erodium la tenen allargada i pinnada (o sigui, amb un nervi central i nervis secundaris que en surten simètricament a banda i banda). Els tres gèneres tenen deu estams, però si bé en els Geranium tots deu tenen antera (amb alguna excepció), en els Erodium només en duen cinc, i els altres cinc filaments estèrils. En els Pelargonium són set els estams amb antera. Els Pelargonium, a diferència dels altres dos gèneres, tenen la tija més o menys suculenta, i la flor lleugerament zigomorfa (o sigui, amb simetria bilateral), mentre que els altres dos la tenen actinomorfa (amb simetria radial).

D'aquests trets, el més útil per distingir fàcilment els Geranium dels Erodium és el caràcter palmat o pinnat de la fulla.

 src=

Pelargonium x hortorum

 src=

Geranium sylvaticum

 src=

Cargola de roca (Erodium foetidum)

 src=

Sarcocaulon crassicaule

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Kakostovité ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ
 src=
Hypseocharis pimpinellifolia

Kakostovité (Geraniaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu kakostotvaré (Geraniales). Jsou to převážně byliny s dlanitými listy. Některé druhy jsou sukulentní. Květy jsou pětičetné, pravidelné nebo dvoustranně souměrné, plody jsou většinou poltivé. Náležejí sem oblíbené okrasné rostliny, zejména pelargonie. V České republice roste několik druhů kakostů a pumpava obecná.

Popis

Kakostovité jsou byliny a polokeře, někdy i stonkové sukulenty (otylec, některé pelargonie), obvykle s článkovanými stonky. Listy jsou střídavé nebo vstřícné, nejčastěji jednoduché a dlanitě laločnaté, řidčeji složené, obvykle s palisty. Čepel listů je celokrajná nebo více či méně pilovitá, obvykle s dlanitou žilnatinou. Odění je složeno z jednoduchých nebo žláznatých chlupů. Květy jsou pětičetné, pravidelné nebo dvoustranně souměrné, jednotlivé nebo v úžlabních či vrcholových květenstvích (nejčastěji okolíkovitých). Kalich je pětičetný, kališní lístky jsou volné nebo na bázi srostlé, u některých zástupců je horní lístek nazpět protažen v ostruhu. Korunních lístků je obvykle 5 a jsou volné. Tyčinek je nejčastěji 10 až 15, zřídka méně, jsou volné nebo krátce na bázi srostlé. Semeník je svrchní, laločnatý, srostlý obvykle z 5 plodolistů, na vrcholu s jedinou čnělkou s 5 bliznami. U některých zástupců jsou v květech přítomny nektarové žlázky, které se střídají s korunními lístky. Plod je poltivý (schizokarp), rozpadající se na 5 jednosemenných dílů a zanechávající střední sloupek, výjimečně poltivý plod bez středního sloupku (Biebersteinia) nebo tobolka (Hypseocharis).[1]

Rozšíření

Čeleď kakostovité zahrnuje asi 800 druhů v 7 rodech. Největší rody jsou kakost (Geranium, asi 430 druhů) a pelargonie (Pelargonium, asi 280 druhů).[2] Je rozšířena po celém světě, nejvíce druhů se vyskytuje v mírném a subtropickém pásu. V tropech se vyskytují především v horách. Centrum rodové i druhové diverzity je v jižní Africe. Rod kakost (Geranium) je zastoupen na všech kontinentech s výjimkou Antarktidy.[3]

V české květeně je podobně jako v celé Evropě čeleď zastoupena 2 rody. V České republice se vyskytuje 11 původních druhů kakostu (další 2 jsou pokládané za vyhynulé) a pumpava obecná. Některé další druhy jsou zde nepůvodní a zavlečené, např. běžný kakost pyrenejský.[4] Řada dalších druhů pumpavy se vyskytuje porůznu ve Středomoří. V teplejších oblastech Evropy také občas zplaňují pelargonie.[5]

Taxonomie

Čeleď byla dříve považována za blízce příbuznou šťavelovitým (Oxalidaceae) a někteří taxonomové (např. Cronquist) obě čeledi řadili do stejného řádu.[1] Podle kladogramů APG jsou kakostovité bazální skupinou řádu kakostotvaré (Geraniaceae),[2] bazálním rodem čeledi je rod Hypseocharis.[1] S nástupem molekulárních studií došlo k některým změnám i na úrovni rodů. Rod Sarcocaulon byl vřazen do rodu Monsonia, rod Rhynchotheca byl přeřazen do čeledi Francoaceae.[6][7]

Zástupci

Význam

Některé druhy pelargonií, zejména pelargonie vonná (Pelargonium odoratissimum) a kříženci druhů P. capitatum, P. graveolens a P. radens se pěstují pro vonnou, tzv. 'geraniovou' silici. Ta má uplatnění zejména v parfumerii.[9] Pelargonie náležejí mezi oblíbené balkónové rostliny. Jako zahradní trvalky jsou pěstovány některé druhy kakostu (Geranium), řidčeji i pumpava (Erodium). Jihoafrický rod otylec (Sarcocaulon) náleží mezi atraktivní sukulenty.

Přehled rodů

Erodium, Geranium, Hypseocharis, Monsonia (včetně Sarcocaulon), Pelargonium[6]

Odkazy

Reference

  1. a b c JUDD, et al. Plant Systematics: A Phylogenetic Approach. [s.l.]: Sinauer Associates Inc., 2002. ISBN 9780878934034.
  2. a b STEVENS, P.F. Angiosperm Phylogeny Website [online]. Missouri Botanical Garden: Dostupné online.
  3. SMITH, Nantan et al. Flowering Plants of the Neotropics. Princeton: Princeton University Press, 2003. ISBN 0691116946.
  4. KUBÁT, K. et al. Klíč ke květeně České republiky. Praha: Academia, 2002. ISBN 80-200-0836-5.
  5. Flora Europaea [online]. Royal Botanic Garden Edinburgh. Dostupné online.
  6. a b HASSLER, M. Catalogue of life. Synonymic Checklists of the Vascular Plants of the World [online]. Naturalis Biodiversity Center, 2016. Dostupné online. (anglicky)
  7. TOULOUMENIDOU, T.; BAKKER, F.T.; ALBERS, F. The phylogeny of Monsonia L. (Geraniaceae). Plant Systematics and Evolution. 2007, čís. 264.
  8. SKALICKÁ, Anna; VĚTVIČKA, Václav; ZELENÝ, Václav. Botanický slovník rodových jmen cévnatých rostlin. Praha: Aventinum, 2012. ISBN 978-80-7442-031-3. (česky)
  9. VALÍČEK, Pavel a kol. Užitkové rostliny tropů a subtropů. Praha: Academia, 2002. ISBN 80-200-0939-6.

Externí odkazy

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Kakostovité: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ
 src= Hypseocharis pimpinellifolia

Kakostovité (Geraniaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu kakostotvaré (Geraniales). Jsou to převážně byliny s dlanitými listy. Některé druhy jsou sukulentní. Květy jsou pětičetné, pravidelné nebo dvoustranně souměrné, plody jsou většinou poltivé. Náležejí sem oblíbené okrasné rostliny, zejména pelargonie. V České republice roste několik druhů kakostů a pumpava obecná.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Storkenæb-familien ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Storkenæb-familien (Geraniaceae) er en familie af urteagtige planter (sjældnere buske). Alle arter indeholder tanniner. Bladene sidder spiralstillet og modsat. De er snitdelte med dybe flige eller regulære småblade. Blomsterne danner skærme, og de er 5-tallige og regelmæssige.

Slægter
Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Storchschnabelgewächse ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Storchschnabelgewächse (Geraniaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Storchschnabelartigen (Geraniales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen. Einige Arten und Hybriden werden als Zierpflanzen verwendet. Einige Arten werden zur Gewinnung von pharmazeutischen und kosmetischen Produkten angebaut.

Die artenreichsten Gattungen sind Storchschnäbel (Geranium), Pelargonien (Pelargonium) und Reiherschnäbel (Erodium). Die meisten Arten der Familie stammen aus gemäßigten oder warmen Klimazonen, am häufigsten sind sie im südlichen Afrika zu finden und sind wichtiger Bestandteil der Kapflora.

Beschreibung

Habitus und Blätter

Die meisten Arten wachsen als einjährige oder ausdauernde krautige Pflanzen, selten sind es Halbsträucher oder Sträucher. Einige Arten sind sukkulent. Sie enthalten ätherische Öle.

Die oberen Blätter sind meist wechselständig, die unteren sind meist gegenständig angeordnet. Die gestielten, meist behaarten Laubblätter sind einfach oder zusammengesetzt; meistens gelappt bis geteilt. Die Nebenblätter sind laubblattförmig, schuppenförmig oder stachelig.

Blütenstand und Blüte

Die Blüten stehen einzeln oder meist zu vielen zusammengefasst in seiten- oder endständigen, einfachen oder zusammengesetzten, zymösen oder doldigen Blütenständen. Die Blütenstände besitzen meist lange Blütenstandsschäfte und enthalten oft Hochblätter. Es sind Blütenstiele vorhanden.

Meist sind die Blüten zwittrig, seltener eingeschlechtig; es gibt zweihäusig getrenntgeschlechtige (diözische) Arten. Die fünfzähligen Blüten sind radiärsymmetrisch oder zygomorph mit doppelter Blütenhülle (Perianth). Die je fünf Kelchblätter sind meist frei oder höchstens an ihre Basis röhrig verwachsen. Die fünf Kronblätter sind meist frei und genagelt. Es sind meist ein oder zwei (selten drei) Kreise mit je fünf Staubblättern vorhanden, meist sind alle fertil oder ein bis fünf sind zu Staminodien reduziert. Die Staubfäden sind oft an ihrer Basis verwachsen. Fünf Fruchtblätter sind zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen. Nur ein oder zwei Samenanlagen sind pro Fruchtblatt vorhanden, wobei sich später nur eine davon entwickelt. Die oberen sterilen Teile des Fruchtblattes, werden als Griffel bezeichnet, sind bis zur Spitze verwachsen und bilden den „Schnabel“ mit fünf Narben. Nektarien sind bei allen Arten vorhanden. Es sind immer fünf Nektardrüsen vorhanden. Die einzige Ausnahme ist die Gattung Pelargonium, die nur eine Nektardrüse hat. Die Nektarien werden vom Blütenboden gebildet.[1] Die Position der Nektarien ist innerhalb der Familie fixiert; sie stehen vor den Kelchblättern und dem inneren Staubblattkreis.

Frucht

Bei der Reife bleiben nur die inneren Teile der Fruchtblätter als Mittelsäule (Karpophor) stehen. Die äußeren Teile, die als Teilfrucht unten je einen Samen umschließen, lösen sich mit ihren langen Grannen von unten nach oben ab. Die Frucht ist eine Spaltfrucht, die fünf Teilfrüchte sind einsamige Kapselfrüchte.

Namensgebung

 src=
Schlitzblättriger Storchschnabel (Geranium dissectum)

Bei allen Taxa befindet sich am oberen Ende der Frucht ein schmales schnabelähnliches Gebilde, weshalb drei der Gattungen und die Familie nach langschnäbeligen Vögeln benannt wurden. Der Name der Gattung Geranium leitet sich vom griechischen Wort geranos für „Kranich“ ab, Pelargonium stammt vom griechischen pelargos für „Storch“ und Erodium vom griechischen erodios für „Reiher“. Im Deutschen wird allerdings die Gattung Geranium als Storchschnabel und Pelargonien (Pelargonium) häufig als Geranien bezeichnet. Letzteres ist darauf zurückzuführen, dass Linné, auf den die Nomenklatur der Blütenpflanzen im Wesentlichen zurückgeht, die Pelargonien der Gattung Geranium hinzuzählte. Erst als im 18. Jahrhundert zahlreiche südafrikanische Pelargonien eingeführt wurden, konnte sich der berühmte Amateurbotaniker Charles Louis L’Héritier de Brutelle damit durchsetzen, dass Pelargonium als eigenständige Gattung anerkannt wurde. Im Sprachgebrauch hatte sich zu diesem Zeitpunkt jedoch bereits die Bezeichnung „Geranien“ für die Pelargonien-Arten eingebürgert. Einer der Unterschiede zwischen den beiden Gattungen ist: Geranium hat radiärsymmetrische Blüten und Pelargonium hat zygomorphe Blüten.

Systematik und Verbreitung

Bei manchen Autoren werden auch die Arten der Biebersteiniaceae, die Dirachmaceae, die Ledocarpaceae und die Vivianiaceae mit zur Familie Geraniaceae gerechnet.

Die Familie Geraniaceae enthält fünf bis sechs Gattungen mit 750 bis 805 Arten.[2] Sie unterscheiden sich beispielsweise in der Zahl der fertilen Staubblätter je Blüte.

  • California Aldas., Navarro, Vargas, Sáez & Aedo: Sie wurde 2002 neu aufgestellt und es gibt nur eine Art:[3]
    • California macrophylla (Hook. & Arn.) Aldas., Navarro, Vargas, Sáez & Aedo, Syn.: Erodium macrophyllum Hook. & Arn.: Die Neukombination wurde 2002 beschrieben. Die Art ist im westlichen Nordamerika von Oregon bis Baja California verbreitet. Sie hat radiärsymmetrische Blüten.[3][3]
  • Reiherschnabel (Erodium L'Hér.): Die 74 bis 80 Arten haben ein Zentrum der Artenvielfalt im Mittelmeerraum. Sie haben radiärsymmetrische Blüten und zwei Kreise mit je fünf Staubblättern, aber einige davon sind zu Staminodien reduziert.
  • Storchschnäbel (Geranium L., Syn.: Geraniopsis Chrtek, Neurophyllodes (A.Gray) O.Deg.): Es ist mit etwa 400 bis 430 Arten die artenreichste Gattung der Familie mit einer fast weltweiten Verbreitung. Sie haben radiärsymmetrische Blüten und zwei Kreise mit je fünf fertilen Staubblättern.
  • Hypseocharis J.Rémy: Je nach Autor gibt ein bis drei Arten, die in subalpinen Habitaten der zentralen, südwestlichen Anden gedeihen. Vielleicht eine eigene Familie Hypseocharitaceae Weddell.[1]
  • Monsonia L.: Die etwa 39 Arten sind in Afrika und im südwestlichen Asien verbreitet. Sie haben radiärsymmetrische Blüten. Heute inklusive der auf den Rang einer Sektion zurückgestuften ehemaligen Gattung Dickstängel (Sarcocaulon (DC.) Sweet): Mit drei Kreisen von je fünf fertilen Staubblättern.
  • Pelargonien (Pelargonium L'Hér., Syn.: Campylia Lindl. ex Sweet, Cortusina (DC.) Eckl. & Zeyh., Hoarea Sweet, Isopetalum Sweet, Jenkinsonia Eckl. & Zeyh., Ligularia Eckl. & Zeyh., Myrrhidium (DC.) Eckl. & Zeyh., Otidia Lindl. ex Sweet, Peristera (DC.) Eckl. & Zeyh., Phymatanthus Lindl. ex Sweet, Polyactium (DC.) Eckl. & Zeyh., Seymouria Sweet): Es gibt etwa 270 Arten im südlichen Afrika mit dem Zentrum der Artenvielfalt in Südafrika besonders in der Karoo und KwaZulu-Natal; aber einige Arten gibt es auch in Ostafrika, Australien, Madagaskar, auf St. Helena und Tristan da Cunha. Sie haben zygomorphe Blüten. Mit Arten und Sorten von beliebten Beet- und Balkonpflanzen, Zimmerpflanzen und Duftpflanzen.

Weitere Bilder

Quellen

Literatur

  • Langran Xu, Carlos Aedo: Geraniaceae in der Flora of China. Band 11, S. 8: textgleich online wie gedrucktes Werk. (Abschnitt Beschreibung)
  • Omar Fiz, Pablo Vargas, Marisa Alarcón, Carlos Aedo, José Luis García, Juan José Aldasoro: Phylogeny and Historical Biogeography of Geraniaceae in Relation to Climate Changes and Pollination Ecology. In: Systematic Botany. Band 33, Nr. 2, 2008, S. 326–342, doi:10.1600/036364408784571482 (Abschnitte Systematik und Beschreibung).
  • Peter F. Yeo: Geranium, Stuttgart 1988.

Einzelnachweise

  1. a b Julius Jeiter, Hartmut H. Hilger, Erik F. Smets, Maximilian Weigend: The relationship between nectaries and floral architecture: a case study in Geraniaceae and Hypseocharitaceae. In: Annals of Botany. Band 120, Nr. 5, 10. November 2017, ISSN 0305-7364, S. 791–803, doi:10.1093/aob/mcx101.
  2. Geraniaceae im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland.
  3. a b c J. J. Aldasoro, C. Navarro, P. Vargas, L. I. Sáez, C. Aedo: California, a new genus of Geraniaceae endemic to the southwest of North America. In: Anales del Jardín Botánico de Madrid, Volume 59, 2002, S. 209–216. doi:10.3989/ajbm.2001.v59.i2.128 PDF.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Storchschnabelgewächse: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Storchschnabelgewächse (Geraniaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Storchschnabelartigen (Geraniales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen. Einige Arten und Hybriden werden als Zierpflanzen verwendet. Einige Arten werden zur Gewinnung von pharmazeutischen und kosmetischen Produkten angebaut.

Die artenreichsten Gattungen sind Storchschnäbel (Geranium), Pelargonien (Pelargonium) und Reiherschnäbel (Erodium). Die meisten Arten der Familie stammen aus gemäßigten oder warmen Klimazonen, am häufigsten sind sie im südlichen Afrika zu finden und sind wichtiger Bestandteil der Kapflora.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Chili-chili yura rikch'aq ayllu ( Quíchua )

fornecido por wikipedia emerging languages

Chili-chili yura rikch'aq ayllu (Geraniaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi.

Rikch'aqkuna

Kaymi huk Chili-chili hina yurakuna:

Hawa t'inkikuna

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Chili-chili yura rikch'aq ayllu: Brief Summary ( Quíchua )

fornecido por wikipedia emerging languages

Chili-chili yura rikch'aq ayllu (Geraniaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Famîleya tolgîn û derzîlokan ( Curdo )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
Derzîloka gelemperî (Erodium cicutarium)

Famîleya tolgîn û derzîlokan, famîleya leglegnikulan (Geraniaceae) famîleyeke riwekan e. Bi qasî 380 heya 430 endamên vê malbatê hene. Ji cihên tropîk û germ hez dikin. Li peravên Deryaya Navîn gelek tên dîtin.

Hin endamên vê famîleyê li Kurdistanê jî digihên. Hin ji endaman riwekên salane, hin jî pirrsalane ne. Pelên wê bipirtik in. Dijî sermayê pihêt in. Di zanistiyê de di bin navê geranium (ango derzîlok) de hatine rêzkirin. Lê kurd hinekê vê riwekê wekî kulîlkeke, riwekeke cuda binavdikin, ew jî tolgîn e.

Cureyên tolgînê yên navdar

Binêrin

  • Derzîlok û cureyên wê yên sereke. Derzîlok jî endamê vê malbatê ye. Carnan tolgîn û derzîlok di heman wateyê de tên bikaranîn.

Çavkanî

Li ser tolgînan (sardûnya)

  • Peter F. Yeo: Geranium, Stuttgart 1988

Girêdan

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Famîleya tolgîn û derzîlokan: Brief Summary ( Curdo )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= Derzîloka gelemperî (Erodium cicutarium)

Famîleya tolgîn û derzîlokan, famîleya leglegnikulan (Geraniaceae) famîleyeke riwekan e. Bi qasî 380 heya 430 endamên vê malbatê hene. Ji cihên tropîk û germ hez dikin. Li peravên Deryaya Navîn gelek tên dîtin.

Hin endamên vê famîleyê li Kurdistanê jî digihên. Hin ji endaman riwekên salane, hin jî pirrsalane ne. Pelên wê bipirtik in. Dijî sermayê pihêt in. Di zanistiyê de di bin navê geranium (ango derzîlok) de hatine rêzkirin. Lê kurd hinekê vê riwekê wekî kulîlkeke, riwekeke cuda binavdikin, ew jî tolgîn e.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Yoronguldoshlar ( Usbeque )

fornecido por wikipedia emerging languages

Yoronguldoshlar (Geraniceae) — ikki urugʻpallalilar sinfiga mansub oila. Koʻp yillik va bir yillik oʻtlardan, baʼzan yarim butalardan iborat. Barglari boʻlmali yoki butun, baʼzan patsimon ajralgan. Koʻpchilik turlarining gullari toʻgri, ikki jinsli, koʻproq qizil yoki binafsha rangli boʻladi. Yer yuzida oilaning 650 ga yaqin turi va 11 turkumi maʼlum. Asosan oʻrtacha issiq va subtropik zonalarda tarqalgan. Shulardan 4 turkumiga mansub 20 turi Oʻzbekistonda oʻsadi. Janubiy Afrikada oʻsuvchi Pelargonium turkumiga mansub turlar va ularning duragaylari manzarali va efirmoyli oʻsimlik sifatida ekiladi. Oilaning yorongul turkumi Oʻzbekistonda keng tarqalgan.[1]

Manbalar

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya mualliflari va muharrirlari
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Yoronguldoshlar: Brief Summary ( Usbeque )

fornecido por wikipedia emerging languages

Yoronguldoshlar (Geraniceae) — ikki urugʻpallalilar sinfiga mansub oila. Koʻp yillik va bir yillik oʻtlardan, baʼzan yarim butalardan iborat. Barglari boʻlmali yoki butun, baʼzan patsimon ajralgan. Koʻpchilik turlarining gullari toʻgri, ikki jinsli, koʻproq qizil yoki binafsha rangli boʻladi. Yer yuzida oilaning 650 ga yaqin turi va 11 turkumi maʼlum. Asosan oʻrtacha issiq va subtropik zonalarda tarqalgan. Shulardan 4 turkumiga mansub 20 turi Oʻzbekistonda oʻsadi. Janubiy Afrikada oʻsuvchi Pelargonium turkumiga mansub turlar va ularning duragaylari manzarali va efirmoyli oʻsimlik sifatida ekiladi. Oilaning yorongul turkumi Oʻzbekistonda keng tarqalgan.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya mualliflari va muharrirlari
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Гераніевыя ( Bielorrussa )

fornecido por wikipedia emerging languages

Гераніевыя (Geraniaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 5 родаў і 830 відаў[1].

Апісаньне

Прадстаўнікі гэтага сямейства — травы (аднагадовыя або шматгадовыя), рэдка хмызьнячкі або хмызьнякі. Лісьце чарашковае, чарговае або супротыўнае, складанае, з прылісткамі. Кветкі ў суквецьцях; чашалісьцікаў 5; пялёсткаў звычайна 5; тычачак 5 ці 10, звычайна ў 2 кольцах[2][3].

Арэал

Распаўсюджваньне: ва ўмераных, субтрапічных і трапічных гарах[2][3][4].

Крыніцы

  1. ^ Christenhusz, M. J. M.; Byng, J. W. The number of known plants species in the world and its annual increase // Phytotaxa. — 2016. — Т. 261. — № 3. — С. 201–217. (анг.)
  2. ^ а б Flora of China. efloras.org. Праверана 08.02.2020 г. (анг.)
  3. ^ а б Stevens, P.F. Angiosperm Phylogeny Website Праверана 08.02.2020 г. (анг.)
  4. ^ Kew Science Plants of the World Online Праверана 08.02.2020 г. (анг.)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Гераніевыя: Brief Summary ( Bielorrussa )

fornecido por wikipedia emerging languages

Гераніевыя (Geraniaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 5 родаў і 830 відаў.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Здравци ( Macedônio )

fornecido por wikipedia emerging languages

Здравците (науч. Geraniaceae) сочинуваат фамилија на цветни растенија каде припаѓа и родот Pelargonium, род на многу украсни саксиски растенија.

Постојат околу 800 видови во фамилијата кои се распоредени во 7 до 10 родови, според податоците на Кралските ботанички градини. Најбројни родови се Geranium (со 430 вида), Pelargonium (со 280 вида) и Erodium (со 80 вида).

Повеќето видови се наоѓаат во умерените или топлоумерените региони, иако некои се тропски. Центарот на распространување на родот Pelargonium е во Кепскиот регион во Јужноафриканската Република, каде постои голема вегетативна и флорна разновидност.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори и уредници на Википедија
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Каз тамандар ( Quirguiz )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
Geranium rotundifolium.

Каз тамандар (лат. Geraniaceae) – эки үлүштүү өсүмдүктөр тукуму. Бир же көп жылдык чөп, чанда чала бадал же майда, калың жалбырактуу бадал. Көбүнчө мелүүн алкактарда таралган. Бир жылдыктарынын ичке өзөк тамыры болот. Талаада, чөлдө өскөн көп жылдыктарынын түймөк тамырында азык зат сакталат. Токойдо, шалбаада өскөндөрүнүн тамыр-сабагы жакшы өөрчүгөн, кошумча тамырлары бар. Сабагы тик өсөт, жалбырагы жөнөкөй же татаал, сабакка кезектешип же тушташ жайгашат. Гүлү кооз, кызыл же кызыл көк, эки жыныстуу, 5 мүчөлүү. Мөмөсү урукча. 10дой урууну, 800гө жакын түрдү камтыйт. Эң чоң уруусу каз таман (400 түрү бар), пеларгония (250 түр) ж. б. Алар Жер ортолук деңиз жээгинде, Крым, Кавказ, Европа, Африка жана Борбордук Азияда таралган. Кыргызстанда каз таман, пеларгония ж. б. урууларынын 19 түрү өсөт. Кызгылтым пеларгония эфир майын алуу үчүн өстүрүлөт. Каз тамандардын жалбырагынан, гүлүнөн алынган май парфюмерия, самын, тамак-аш өнөр жайыннда кымбат баалуу роза майынын ордуна пайдаланылат. Пеларгониянын бир нече түрү үйдө жана гүльзарларда кооздук үчүн өстүрүлөт.

Колдонулган адабияттар

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia жазуучу жана редактор
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Каз тамандар: Brief Summary ( Quirguiz )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= Geranium rotundifolium.

Каз тамандар (лат. Geraniaceae) – эки үлүштүү өсүмдүктөр тукуму. Бир же көп жылдык чөп, чанда чала бадал же майда, калың жалбырактуу бадал. Көбүнчө мелүүн алкактарда таралган. Бир жылдыктарынын ичке өзөк тамыры болот. Талаада, чөлдө өскөн көп жылдыктарынын түймөк тамырында азык зат сакталат. Токойдо, шалбаада өскөндөрүнүн тамыр-сабагы жакшы өөрчүгөн, кошумча тамырлары бар. Сабагы тик өсөт, жалбырагы жөнөкөй же татаал, сабакка кезектешип же тушташ жайгашат. Гүлү кооз, кызыл же кызыл көк, эки жыныстуу, 5 мүчөлүү. Мөмөсү урукча. 10дой урууну, 800гө жакын түрдү камтыйт. Эң чоң уруусу каз таман (400 түрү бар), пеларгония (250 түр) ж. б. Алар Жер ортолук деңиз жээгинде, Крым, Кавказ, Европа, Африка жана Борбордук Азияда таралган. Кыргызстанда каз таман, пеларгония ж. б. урууларынын 19 түрү өсөт. Кызгылтым пеларгония эфир майын алуу үчүн өстүрүлөт. Каз тамандардын жалбырагынан, гүлүнөн алынган май парфюмерия, самын, тамак-аш өнөр жайыннда кымбат баалуу роза майынын ордуна пайдаланылат. Пеларгониянын бир нече түрү үйдө жана гүльзарларда кооздук үчүн өстүрүлөт.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia жазуучу жана редактор
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

జిరానియేసి ( Telugo )

fornecido por wikipedia emerging languages

జిరానియేసి (లాటిన్ Geraniaceae) పుష్పించే మొక్కలకు చెందిన ఒక కుటుంబం.

ప్రజాతులు

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
వికీపీడియా రచయితలు మరియు సంపాదకులు
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Geraniaceae ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Geraniaceae is a family of flowering plants placed in the order Geraniales. The family name is derived from the genus Geranium. The family includes both the genus Geranium (the cranesbills, or true geraniums) and the garden plants called geraniums, which modern botany classifies as genus Pelargonium, along with other related genera.

The family comprises 830 species in five to seven genera. The largest genera are Geranium (430 species), Pelargonium (280 species) and Erodium (80 species).

Description

Flower diagram of Geranium pratense

Geraniaceae are herbs or subshrubs. The Sarcocaulon are succulent, but other members of the family generally are not.

Leaves are usually lobed or otherwise divided, sometimes peltate, opposite or alternate and usually have stipules.

The flowers are generally regular, or symmetrical. They are hermaphroditic, actinomorphic (radially symmetrical, like in Geranium) or slightly zygomorphic (with a bilateral symmetry, like in Pelargonium). The calyx and the corolla are both pentamerous (with five lobes), petals and sepals are free and distinct. The androecium consists in two whorls of five stamens each, some of which can be unfertile; the pistil consists of five (less commonly three) merged carpels. The linear stigmas are free, and the ovary is superior. The nectaries are localised at the bases of the antesepalous stamens and are formed by the receptacle.[3][4] Pelargonium has only one nectary gland on the adaxial side of the flower. It is hidden in a tube-like cavity which is formed by the receptacle.[3][5] Flower morphology is conserved within Geraniaceae, but there is a large diversity in floral architecture.[3] Flowers are usually grouped in cymes (e.g. in Geranium), umbels (e.g. in Pelargonium) or, more rarely, spikes.

Geraniaceae are normally pollinated by insects, but self-pollination is not uncommon.

The fruit is a unique schizocarp made of five (or three) achenes, in the lower part the achenes are inside the calyx, while the upper part (the stylar beak) is the style of the flower, looking like a kind of long beak over the achenes. When the fruit is mature the style breaks into five (or three) hygroscopically active (ready to absorb water) bristles that curl, causing the achenes to be released.

Differences between the genera

California lacks filaments without anthers (called staminodes), but the lower half of the five fertile stamens is made much wider by a wing with a rounded top on each side of the narrow higher part of the filament that carries an anther. Geranium only has ten fertile stamens without wings and lacks staminodes, except for G. pusillum that only has five stamens. Monsonia only has fifteen fertile stamens, which are merged at their base into a ring or merged at their base in trios with the middle filament longer than the others, except for M. brevirostrata with only five stamens. Erodium has five staminodes and five fertile stamens, without wings. Pelargonium has ten filaments without wings, between two and seven of which are topped by anthers, while the remaining three to eight are staminodes lacking anthers, but it can easily be distinguished by having only one narrow tube-like nectary inside what looks like the flowerstalk.[2]

Taxonomy

Geraniaceae and Francoaceae are the two families included in the order Geraniales under the Angiosperm Phylogeny Group (APG) classification (APG IV).[6] There has been some uncertainty in the number of genera to be included. Stevens gives seven genera listed here,[7] while Christenhusz and Byng[8] state five genera.

Stevens also lists four synonyms of Geranium: Geraniopsis Chrtek Neurophyllodes (A. Gray) O. Degener Robertianum Picard Robertiella

Hypseocharis, with between one and three species, which comes from the south-west Andean region of South America, is considered the sister to the rest of the family. Some authors separate Hyspeocharis as a monogeneric family Hypseocharitaceae,[9] while older sources placed it in the Oxalidaceae. The genus Rhynchotheca has also been separated into the Vivianiaceae.

The Geraniaceae have a number of genetic features unique amongst angiosperms, including highly rearranged plastid genomes differing in gene content, order and expansion of the inverted repeat.[10]

Phylogeny

Recent comparison of DNA-fragments resulted in the following phylogenetic tree.[11]

Hypseocharitaceae

Geraniaceae

Pelargonium

Monsonia including Sarcocaulon

California

Erodium

Geranium

Distribution and habitat

Most species are found in temperate or warm temperate regions, though some are tropical. Pelargonium has its centre for diversity in the Cape region in South Africa, where there is a striking vegetative and floral variation.

Gallery

References

  1. ^ Angiosperm Phylogeny Group (2009). "An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III". Botanical Journal of the Linnean Society. 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x.
  2. ^ a b Aldasoro, Juan José; Navarro, Carmen; Vargas, Pablo; Sáez, Llorenç; Aedo, Carlos (2002). "California, a new genus of Geraniaceae endemic to the southwest of North America" (PDF). Anales del Jardín Botánico de Madrid. 59 (2): 209–216. Retrieved 2017-09-27.
  3. ^ a b c Jeiter, Julius; Hilger, Hartmut H; Smets, Erik F; Weigend, Maximilian (2017-11-10). "The relationship between nectaries and floral architecture: a case study in Geraniaceae and Hypseocharitaceae". Annals of Botany. 120 (5): 791–803. doi:10.1093/aob/mcx101. ISSN 0305-7364. PMC 5691401. PMID 28961907.
  4. ^ Jeiter, Julius; Weigend, Maximilian; Hilger, Hartmut H. (2017-02-01). "Geraniales flowers revisited: evolutionary trends in floral nectaries". Annals of Botany. 119 (3): 395–408. doi:10.1093/aob/mcw230. ISSN 0305-7364. PMC 5314648. PMID 28025289.
  5. ^ Tsai, Timothy; Diggle, Pamela K.; Frye, Henry A.; Jones, Cynthia S. (2018). "Contrasting lengths of Pelargonium floral nectar tubes result from late differences in rate and duration of growth". Annals of Botany. 121 (3): 549–560. doi:10.1093/aob/mcx171. PMC 5838813. PMID 29293992.
  6. ^ APG IV 2016.
  7. ^ Stevens 2016.
  8. ^ Christenhusz & Byng 2016.
  9. ^ Watson, L.; Dallwitz, M.J. (March 2011). "Angiosperm Families - Hypseocharitaceae Weddell". The families of flowering plants: descriptions, illustrations, identification, and information retrieval. Version: 4th. Archived from the original on October 9, 2012. Retrieved April 14, 2012.
  10. ^ Röschenbleck, J. , Albers, F., Müller, K., Weinl, S., Kudla, J. Phylogenetics, character evolution and a subgeneric revision of the genus Pelargonium (Geraniaceae). Phytotaxa Volume 159, Issue 2, 11 February 2014, Pages 31-76
  11. ^ Jeiter, Julius; Cole, Theodor C.H.; Hilger, Hartmut H. "Geraniales Phylogeny Poster (GPP) - 2017". ResearchGate. Retrieved 2017-09-27.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Geraniaceae: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Geraniaceae is a family of flowering plants placed in the order Geraniales. The family name is derived from the genus Geranium. The family includes both the genus Geranium (the cranesbills, or true geraniums) and the garden plants called geraniums, which modern botany classifies as genus Pelargonium, along with other related genera.

The family comprises 830 species in five to seven genera. The largest genera are Geranium (430 species), Pelargonium (280 species) and Erodium (80 species).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Geraniacoj ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La geraniacoj (Geraniaceae) estas familio de dukotiledonaj plantoj, kiu entenas 750 speciojn en 5 genroj.

Ili estas herbaj plantoj aŭ arbetoj, kiuj produktas esencajn oleojn en kontinentaj ĝis tropikaj zonoj. Geranio kaj pelargonio estas tre uzataj en hortikulturo.

Pelargonidino

Pelargonidino estas natura pigmento apartenanta al la familio de la antocianidino, kaj kiel ĉiuj antocianinoj, ĝi estas kontraŭoksidanto, kiu produktas karakterizan oranĝokoloron. Pelargonidino troviĝas en geranio kiel ruĝa pigmento kaj ĝi ankaŭ respondecas pri la ruĝokoloreco de la filodendro, apartenanta al la familio de la arumacoj aŭ araceoj. La floroj organĝ-koloraj de la Lysimachia monelli posedas plej altan koncentriĝon de la pelargonidina pigmento. Ĝi ankaŭ estas la ĉefa konstituanto de la Phaseolus vulgaris.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Geraniacoj: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La geraniacoj (Geraniaceae) estas familio de dukotiledonaj plantoj, kiu entenas 750 speciojn en 5 genroj.

Geranium Geranio Erodium Erodio Monsonia Pelargonium Pelargonio Sarcocaulon

Ili estas herbaj plantoj aŭ arbetoj, kiuj produktas esencajn oleojn en kontinentaj ĝis tropikaj zonoj. Geranio kaj pelargonio estas tre uzataj en hortikulturo.

 src=

Geranium pratense

 src=

Geranium phaeum

 src= Pelargonium peltatum (hibrido)  src=

Sarcocaulon crassicaule

 src=

Erodium cicutarium

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Geraniaceae ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Las geraniáceas (Geraniaceae) son una familia de hierbas o subarbustos (subfruticosos en la base) del orden Geraniales. Hojas simples desde algo lobuladas hasta muy divididas, a veces peltadas, opuestas o alternas, con o sin estípulas. Flores hermafroditas, actinomorfas con tendencia a la zigomorfía; cáliz con 5 sépalos libres; corola con 5 pétalos libres; androceo con 10 estambres en 2 verticilos, a veces algunos reducidos hasta estaminodios, a veces pueden abortar 3 estambres (Pelargonium); gineceo súpero pentacarpelar, estilos soldados con estigmas libres. Flores generalmente agrupadas en cimas o en umbelas. Fruto baya esquizocarpico, con un pico estilar común, que en la madurez se separan en 5 mericarpos monospermos, germinación hipogea. Unas 700 especies de países templados y subtropicales, sobre todo de África del sur y de la región mediterránea.

Descripción

Hierbas anuales a perennes, muy ramificadas en la base, a veces acaules. Los tallos pueden ser desde postrados hasta erectos, pubescentes. Las hojas presentan estípulas, son simples (desde lobadas a pinnatipartidas) o pinnaticompuestas (raramente bipinnatisectas). Las inflorescencias están sostenidas por pedúnculos bifloros (en ocasiones unifloros), o cimas umbeliformes terminales o axilares hasta de diez flores.

Las flores son actinomorfas y hermafroditas. El cáliz está compuesto por cinco sépalos imbricados, múticos o mucronados, desiguales: los tres mayores muy pubescentes y los otros dos glabrescentes, persistentes y algo acrescentes en el fruto. La corola está compuesta por cinco pétalos, unguiculados y caedizos. Presentan cinco nectarios que se ubican alternando con los pétalos. El androceo está formado por diez estambres dispuestos en dos ciclos, todos fértiles o el ciclo externo transformado en estaminodios; los filamentos son anchos, raramente connados en la base; las anteras son versátiles. El gineceo es de ovario súpero, formado por cinco carpelos unidos entre sí que delimitan cinco lóculos. Dentro de cada lóculo se hallan dos óvulos anátropos y péndulos. Presentan cinco estilos unidos entre sí por el ápice, las ramas estigmáticas son filiformes. El fruto es esquizocárpico y se denomina regma. A la madurez se separa en cinco mericarpos cada uno con una semilla y adherido a los estilos que se arquean o enrollan. Las semillas son exendospermadas, el embrión curvo y los cotiledones son peciolados, foliáceos.[1]

Etimología: Del griego géranos (γέρανος), grulla, debido al parecido de los frutos de las plantas de esta familia, en especial los de las especies del género Geranium, con la cabeza y el pico de esta ave.

Taxonomía

La familia fue descrita por Antoine-Laurent de Jussieu y publicado en Genera Plantarum 268. 1789[2]​ El género tipo es: Geranium L.

Comprende 7 géneros aceptados y otros 22 pendientes de ser aceptados.[3]

Géneros aceptados
Géneros pendientes de aceptar

Referencias

Bibliografía

  • Barboza, G. E. y M. N. Correa. 1988. Geraniaceae. En M. N. Correa (Dir.), Fl. Patagónica 8 (5): 30-39. INTA. Bs. As.- Barboza, G. E. 1996. Geraniaceae, Fl. Fanerogámica Argentina, fasc. 26: 1-17. Proflora-Conicet.-
  • Cronquist, A. 1981. An integrated system of classification of the flowering plants [Orden Geraniales: 821-836]. Columbia Univ. Press, New York.-
  • Price, R. A. and J. D. Palmer. 1993. Phylogenetic relationships of Geraniaceae and Geraniales form rbcL sequence comparisons. Ann. Missouri Bot. Gard. 80: 661-671.-

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Geraniaceae: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Las geraniáceas (Geraniaceae) son una familia de hierbas o subarbustos (subfruticosos en la base) del orden Geraniales. Hojas simples desde algo lobuladas hasta muy divididas, a veces peltadas, opuestas o alternas, con o sin estípulas. Flores hermafroditas, actinomorfas con tendencia a la zigomorfía; cáliz con 5 sépalos libres; corola con 5 pétalos libres; androceo con 10 estambres en 2 verticilos, a veces algunos reducidos hasta estaminodios, a veces pueden abortar 3 estambres (Pelargonium); gineceo súpero pentacarpelar, estilos soldados con estigmas libres. Flores generalmente agrupadas en cimas o en umbelas. Fruto baya esquizocarpico, con un pico estilar común, que en la madurez se separan en 5 mericarpos monospermos, germinación hipogea. Unas 700 especies de países templados y subtropicales, sobre todo de África del sur y de la región mediterránea.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Kurerehalised ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Kurerehalised (Geraniaceae) on kaheiduleheliste taimede sugukond.

Eesti taimedest kuuluvad sellesse sugukonda perekonnad

Teisi perekondi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Kurerehalised: Brief Summary ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Kurerehalised (Geraniaceae) on kaheiduleheliste taimede sugukond.

Eesti taimedest kuuluvad sellesse sugukonda perekonnad

Erodium – kurekael ja Geranium – kurereha.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Geraniaceae ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Geraniaceae Geraniales ordenako landare loredunen familia da. Familiak 800 espezie inguru ditu, 7-10 generotan banaturik. Genero nagusiak Geranium (430 espezie), Pelargonium (280 espezie) eta Erodium (80 espezie) dira.

Erreferentziak

  1. Angiosperm Phylogeny Group (2009) «An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III» (PDF) Botanical Journal of the Linnean Society 161 (2): 105–121 doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x.
  2. Aldasoro, J.J.; Navarro, C.; P . Vargas; Saez, L.; Aedo, C. (2002) «California, a new genus of Geraniaceae endemic to the southwest of North America» Anales Jard. Bot. Madrid 59 (2): 209–216.
Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Geraniaceae: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Geraniaceae Geraniales ordenako landare loredunen familia da. Familiak 800 espezie inguru ditu, 7-10 generotan banaturik. Genero nagusiak Geranium (430 espezie), Pelargonium (280 espezie) eta Erodium (80 espezie) dira.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Kurjenpolvikasvit ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Kurjenpolvikasvit (Geraniaceae) on kaksisirkkaisten kasvien heimo, johon kuuluu tulkinnasta riippuen 7–14 sukua ja noin 730 lajia. Useimmat lajit ovat ruohoja tai puolipensaita, ja niitä esiintyy erityisesti lauhkeilla ja lämpimänlauhkeilla seuduilla, kuten eteläisessä Afrikassa. Varret ovat suurikokoisilla lajeilla puumaiset; useimmilla ne ovat karvapeitteiset. Kukat ovat kaksineuvoisia, niissä on viisi terälehteä ja ne ovat väriltään tyypillisesti karmiinin- tai lilanpunaisia.[1]

Merkittävimmät suvut ovat kurjenpolvet (noin 300 lajia) ja pelargonit (noin 280 lajia). Suomessa esiintyy luonnonvaraisena 14 kurjenpolvilajia ja yksi kurjennokkalaji. Pelargonit ovat hyvin suosittuja koristekasveja.

Tuntomerkit

Kurjenpolvikasvit ovat tanniinipitoisia ruohoja, joiden varret ovat nivelikkäitä. Lehdet ovat tavallisesti kierteisesti, harvoin vastakkaisesti, korvakkeellisia ja kourasuonisia tai sormiliuskaisia tai parilehdykkäisiä. Kukinto on viuhkomainen, usein valesarja, ja kukan osat emiötä lukuun ottamatta ovat erilehtisiä. Verholehdet ovat sukasellisia. Terälehdet ovat nuppuasennossa kiertyviä eli kontortteja. Mesirauhaset sijaitsevat kohdakkain verholehtien kanssa. Heteet sijaitsevat kahtena kiehkurana. Emilehdet ovat tavallisesti nokkamaisia, ja sikiäimessä on muutama siemenaihe kutakin emilehteä kohden. Siemenaiheet ovat usein luokkimaisesti käyristyneitä (kampylotrooppisia). Hedelmä on verhiöllinen.[2]

Luokittelu

Kurjenpolvikasveihin kuuluu kuusi sukua ja 805 lajia, jotka jakautuvat kahteen ryhmään; ensimmäisessä on vain yksi suku (Hypseocharis), toisessa loput viisi (alaheimo Geranioideae).[3]

Hypseocharis käsittää yhden, kaksi tai kolme monivuotista ja enemmän tai vähemmän varretonta ruoholajia, jotka kasvavat Andeilla Etelä-Amerikan lounaisosassa.[4] Kasvit ovat mukulallisia tai niillä on paksu pääjuuri. Lehdet ovat korvakkeettomat. Kukassa on viisi tai 15 hedettä ja sikiäimessä noin 12 siemenaihetta emilehdessään. Vartalo on rihmamainen, luotti pallomainen. Hedelmä on rakokota, jonka päässä vartalon jäänteet jäljellä.[5]

Geranioideae-alaheimon 865 lajia kasvaa maapallon lauhkeissa ja lämpimissä osissa, erityisesti Etelä-Afrikassa.[6] Ne ovat pääasiassa ruohoja, eräät varsisukkulentteja, geofyyttejä tai pensaita. Karvat ovat rauhasmaisia ja varret usein nivelikkäät. Lehtien korvakkeet ovat usein hyvin kehittyneet. Kukassa on sukaspäiset verholehdet, laakea teriö ja tyvestään vaihtelevissa määrin yhteen kasvaneet heteet. Sikiäin koostuu tavallisesti ja enintään viidestä emilehdestä, joskus vain kahdesta, ja vartalo on lyhyt, tukeva ja ontto, luotti liuskainen. Kärki-istukallisia ja kampylotrooppisia siemenaiheita on yksi tai kaksi kussakin emilehdessä. Sikiäimen yläosa kehittyy hedelmän nokkamaiseksi osaksi, ja hedelmä on liiteluomainen kota, jonka liuskat kihartuvat ylöspäin ja irtaantuvat keskuspylväästä. Siemenestä puuttuu ravintovarasto (endospermi), ja alkio on ainakin kurjenpolvilla vihreä ja käyrä.[7]

Geranioideae-ryhmän suurimmat suvut ovat kujenpolvet (Geranium, 430 lajia), pelargonit (Pelargonium, 280 lajia), kurjennokat (Erodium, 80 lajia) ja Monsonia (40 lajia mehigeraanit, Sarcocaulon, mukaan lukien).[8]

Suvut:[9][10]

Kuvia

Lähteet

Viitteet

  1. Watson, L., and Dallwitz, M.J.: The families of flowering plants 1992-2009. Institute of Botany, Chinese Academy of Sciences. Viitattu 2.7.2009. (englanniksi)
  2. Stevens 2001, viittaus 16.1.2015
  3. Stevens 2001, viittaus 16.1.2015
  4. http://www.mobot.org/mobot/research/apweb/maps/Hypseocharis.gif
  5. Stevens 2001, viittaus 16.1.2015
  6. http://www.mobot.org/mobot/research/apweb/maps/geraniaceaemap.gif
  7. Stevens 2001, viittaus 16.1.2015
  8. Stevens 2001, viittaus 16.1.2015
  9. http://www.mobot.org/mobot/research/apweb/genera/geraniaceaegen.html
  10. http://finto.fi/kassu/fi/page/?uri=http%3A%2F%2Fwww.yso.fi%2Fonto%2Fkassu%2Fk17535
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Kurjenpolvikasvit: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Kurjenpolvikasvit (Geraniaceae) on kaksisirkkaisten kasvien heimo, johon kuuluu tulkinnasta riippuen 7–14 sukua ja noin 730 lajia. Useimmat lajit ovat ruohoja tai puolipensaita, ja niitä esiintyy erityisesti lauhkeilla ja lämpimänlauhkeilla seuduilla, kuten eteläisessä Afrikassa. Varret ovat suurikokoisilla lajeilla puumaiset; useimmilla ne ovat karvapeitteiset. Kukat ovat kaksineuvoisia, niissä on viisi terälehteä ja ne ovat väriltään tyypillisesti karmiinin- tai lilanpunaisia.

Merkittävimmät suvut ovat kurjenpolvet (noin 300 lajia) ja pelargonit (noin 280 lajia). Suomessa esiintyy luonnonvaraisena 14 kurjenpolvilajia ja yksi kurjennokkalaji. Pelargonit ovat hyvin suosittuja koristekasveja.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Geraniaceae ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La famille des Geraniaceae (Géraniacées) est constituée de plantes dicotylédones ; elle comprend environ 800 espèces réparties en 3 à 7 genres.

Ce sont des plantes herbacées, des arbrisseaux ou des arbustes, principalement des régions tempérées à subtropicales. C'est une famille subcosmopolite.

Pour Albers et Van der Walt[1] (2010), la famille des Geraniaceae rassemble environ 835 espèces, réparties en cinq genres : Geranium, Pelargonium, Erodium, Hypseocharis et Monsonia.

Le genre Geranium comporte plus de 440 espèces[2], distribuées pour l'essentiel dans les régions tempérées de l'hémisphère nord, alors que la grande majorité des Pelargonium sont originaires d'Afrique, en particulier d'Afrique du Sud.

Dénomination

Étymologie

Le nom vient du genre type Geranium, dérivé du grec γερανιον / geranion, de même sens[3], lui-même dérivé de γερανος / geranos « grue (oiseau) », en raison de la fleur dont le style est accrescent, le fruit évoquant le bec des grues. Aux XVIIe et XVIIIe siècles, le terme « bec de Grue » était d'ailleurs communément employé en français dans ce sens (notamment dans le Dictionnaire de Trévoux[4]).

Mais selon François Couplan :

« la plante que nous connaissons sous le nom de « bec-de-grue » appartient en fait au genre Erodium. Il serait donc plus logique de l'appeler « bec-de-héron »[5]. »

Enfin selon Maarten et al. le nom « Herbe à Robert », Geranium robertianum, aurait été nommé par Linné pour se moquer de l'un de ses élèves qui ne se lavait pas correctement et dégageait une odeur aussi fétide que la plante. Cependant ce nom vernaculaire semble bien antérieur à Linné et ferait plutôt référence Saint Ruprecht (ou Robert) de Salzbourg († 718), en référence aux propriétés médicinales de la plante[6].

Histoire de la nomenclature et des noms vernaculaires

Dans son ouvrage Geranium and Pelargonium[7] (2002), Maria Lis-Balchin s'attarde longuement sur les confusions entre Geranium et Pelargonium faites par le grand public, les vendeurs de jardineries et les aromathérapeutes. Elle rappelle que les Pelargonium qui sont originaires d'Afrique du Sud ont été introduits en Europe dès le XVIIe siècle et qu'ils sont utilisés comme plante ornementale. Elle cite des ouvrages sur les Pelargonium portant le titre de "Geranium" ou les nombreuses appellations inappropriées d'huile essentielle de géranium dans les ouvrages d'aromathérapie. Ces multiples erreurs qui semblent tellement insupportables au botaniste, sont pourtant mieux compréhensibles si l'on regarde l'histoire de la terminologie avec un œil de linguiste.

  • Avant Linné

En Europe, les naturalistes d'avant le XVIIIe siècle ont décrit les nombreux géraniums qui croissent spontanément en Europe. Ainsi en est-il, de Pline (au Ier siècle) qui décrit trois géraniums à Jean Bauhin (1541-1612) dans Historia plantarum[8] (1651) qui décrit et illustre plusieurs géraniums sauvages.

 src=
Geranium robertianum, espèce européenne
 src=
Pelargonium triste le premier pélargonium à être cultivé en Europe

Au XVe siècle, à l'âge des grandes découvertes, les Européens se livrent à l'exploration intensive de notre planète. La première plante apparentée aux géraniums qu'ils ramènent du Cap de Bonne-Espérance arriva à Leyde avant 1600 et fut appelée Geranium Indicum puis Geranium triste en raison de la pâleur jaunâtre de ses pétales[7]. Elle fut rattachée aux géraniums parce que son fruit en forme de long bec, se dissocie en cinq parties (méricarpes) à maturité, comme le font les géraniums européens. Elle fut enregistrée comme une plante venant d'Inde, probablement parce qu'elle fut rapportée par un navire provenant de ce pays et faisant escale au Cap. D'abord cultivée en Hollande[9], elle apparaît ensuite dans le catalogue de plantes du pépiniériste parisien René Morin en 1621, puis chez Tradescant à Londres en 1631.

Lorsque Linné fait la synthèse des travaux de botanique de son temps (dans Species plantarum[10], 1735), il rassemble sous le genre de Geranium, 39 espèces différentes qu'il inclut dans la classe des Monadelphia-Decandria (étamines soudées par leur filet, 10 étamines). Il subdivise le genre Geranium en 3 sous-classes :

  1. la classe « à 7 étamines fertiles » rassemble 20 espèces africaines (comme Geranium triste)
  2. la classe « à 5 étamines fertiles » rassemble 3 espèces (comme Geranium cicutarium)
  3. la classe « à 10 étamines fertiles » rassemble 15 espèces pour la plupart européennes (comme Geranium robertianum).
  • L'usage des termes dans la langue commune

Déjà depuis deux siècles, le terme de latin scientifique geranium était entré dans le vocabulaire général du français, sous la même forme (sans accent sur le e), en concurrence avec l'autre terme de la langue commune, « Bec de Cigogne » (voir l' Histoire des plantes du poète Guillaume Guéroult 1507-1569)[11],[3]. Le nom vulgaire « geranium » (à l'époque sans accent), qui reflétait prudemment les connaissances scientifiques de l'époque, s'employait donc légitimement pour désigner les géraniums sauvages d'Europe, mais aussi les géraniums introduits en nombre de plus en plus grand d'Afrique du Sud. La première espèce africaine (Geranium Africanum) fut introduite en Hollande, en France puis en Angleterre[9] au début du XVIIe siècle. Un siècle plus tard, les ancêtres des trois principaux groupes des géraniums horticoles modernes, le Zonal, le Géranium-lierre, et le Regal, étaient arrivés en Hollande. Un jeune collecteur des jardins de Kew, Francis Masson, envoyé au Cap en 1772, fut responsable pendant 20 ans, de l'introduction d'un grand nombre de nouvelles espèces[7],[12]. Au XIXe siècle, avec le succès de plus en plus grand des jardins d'agrément, l'usage du terme de « geranium » va s'implanter durablement dans la langue commune, à une époque où les botanistes peinent à s'entendre sur la terminologie savante.

 src=
Géranium hybride à feuilles zonées, ou géranium des balcons

Au XVIIe siècle, le romancier et lexicographe, Furetière (1619-1688) dans son Dictionnaire (publié à titre posthume en 1690) privilégie l'emploi de bec de Grue[13] ou de Cicogne pour désigner le Geranium. L' « Herbe à Robert, herba Roberti, Geranium Robertianum, est une espèce de bec de Grue fort commune à la campagne » dit-il. Il remarque aussi que « l'Afrique paroit être plus féconde en Geranium que toutes les autres parties du monde ». Au siècle suivant, le Dictionnaire de l'Académie française[14] de 1798, francise complètement le terme (en l'accentuant) dans l'entrée géranium (pluriel géranioms) qu'il indique synonyme de bec de grue.

Dans la langue commune, c'est l'usage qui détermine la norme ; les lexicographes ne font qu'entériner les emplois les plus fréquents des mots et expressions. Dans la langue scientifique, ce sont des décisions académiques prises en fonction des connaissances de l'époque qui déterminent la nomenclature. Les botanistes créent de toutes pièces des noms de taxons nouveaux alors que jamais les lexicographes ne font de création lexicale. La langue parlée évolue continument et lentement par un effet d'inertie lié à l'usage d'expressions partagées par des millions de personnes. La lexicographie ne fait que filtrer la profusion des usages pour maintenir une cohérence globale et puis paradoxalement, une fois publié, le dictionnaire devient une norme pour les usagers. La langue scientifique évolue par à-coups car elle dépend de la décision de petits comités de spécialistes ou de congrès. Pendant des siècles, la connaissance botanique n'était accessible que difficilement par de petits cercles de savants et se ne diffusait que très peu et très lentement dans la société.

Actuellement, la plupart des jardiniers, amateurs ou professionnels, savent parfaitement que les géraniums de balcons sont des Pelargonium mais ils sont réticents à employer ce terme qu'ils trouvent trop pédant[non neutre]. Le terme n'est pas senti comme faisant pleinement partie de la langue commune et demeure encore marqué comme savant.[réf. nécessaire]

  • Reconstruction normalisée de la nomenclature scientifique

Il a fallu attendre 1867 pour que les Lois de la nomenclature botanique soient définies par De Candolle lors du Congrès international de botanique de Paris. Elles devinrent au XXe siècle, le Code International de Nomenclature Botanique, révisé régulièrement à chaque congrès (le dernier s'est fait en 2011, Code de Melbourne). C'est donc à partir de ces règles qu'est reconstruite l'« histoire » de la nomenclature. Si un linguiste devait écrire une histoire de l'usage des termes botaniques dans les diverses petites communautés de savants à travers le monde, il obtiendrait quelque chose de très différent de ce qui fait sous la contrainte de ces règles du code de nomenclature qui sont là précisément pour élaguer la prolifération anarchique de la terminologique savante.

De nombreux botanistes contemporains de Linné ont cherché à dépasser les principes formels linnéens basés sur l'examen des étamines et du pistil qui avaient permis au maître de classer et nommer si élégamment et si facilement les milliers de plantes connues. Ils voulaient trouver des critères permettant de définir des classes naturelles de plantes. Et ce n'est que rétrospectivement que le Code International de Nomenclature Botanique (de 1905) a désigné l'ouvrage de Antoine-Laurent de Jussieu, intitulé Genera Plantarum[n 1] (4 août 1789) comme le document initial pour les noms de famille[15]. Dans cet ouvrage en latin, A-L. Jussieu décrit 100 ordines naturales qui correspondent approximativement à ce qui est appelé actuellement familles. L'ordre XIII, Gerania, qu'en français, il nomme famille des "géraines" correspond à la famille des Geraniaceae Juss.

Dès 1788, Charles L'Héritier (dans Geraniologia[16], grand texte inachevé) proposa de séparer le genre Geranium de Linné en trois genres : le nouveau genre, appelé Pelargonium[17], regroupe les espèces possédant une corolle irrégulière (zygomorphe) et le nouveau genre Erodium[18], regroupe les espèces dont les filets des capsules sont barbus et en spirale. Restaient sous le genre Geranium, les espèces à corolle régulière (actinomorphe).

Mais à cette époque, comme il n'y avait pas d'institution internationale, permettant aux botanistes de s'entendre sur les règles de nomenclature, les désaccords entre botanistes étaient nombreux. Par exemple, le botaniste suédois, Thunberg, qui demeura trois ans dans la colonie hollandaise du Cap pour y étudier la flore (Flora Capensis[19], 1818), ignora aussi bien le terme de Pelargonium, que les familles de Jussieu, peut-être par fidélité envers son maître Linné. Par contre, William Aiton dans Hortus Kewensis[20] (1789) qui adopte les genres de L'Héritier, Erodium et Pelargonium, garde la classe linnéenne de Monadelphia-Heptandria et ignore la famille des Gerania de Jussieu. La proposition de L'Héritier ne fut acceptée qu'au siècle suivant grâce aux travaux de Karl Ludwig Wildenow et d'Augustin Pyrame de Candolle (cf Classification de Candolle mise en pratique dans Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis édition 1824-1873, voir Gallica Prodomus).

La confusion terminologique ne fit que croître au cours du XIXe siècle, avec le nombre considérable de nouvelles espèces décrites, l'accroissement du nombre de chercheurs et de publications. En 1905, la commission de rédaction des Règles internationale de la nomenclature botanique, reconnait que « tout cela a contribué...à transformer la nomenclature en un véritable chaos ». Les jardiniers qui pour communiquer entre eux ne pouvaient attendre que les botanistes se mettent enfin d'accord, continuaient prudemment à parler de « géraniums des balcons ».

La première moitié du XXe siècle fut très favorable à l'établissement d'une nomenclature universelle mais la méthodologie taxonomique avait encore de gros points faibles. Au milieu du siècle commença une véritable révolution méthodologique et conceptuelle en systématique avec la prise en compte de la théorie de l'évolution darwinienne. Les taxonomies devaient tenir compte des séquences évolutives. L'application aux plantes de la méthode d'analyse cladistique de W. Hennig, associée au développement des techniques de la biologie moléculaire et de l'informatique a rapidement produit des résultats importants[21]. Les botanistes systématiciens, organisés en un réseau international dynamique, l'Angiosperm Phylogeny Group (ou APG), analysèrent par la méthode cladistique, des centaines de séquences de gènes d’espèces représentatives. Nombre de genres sont alors passés d'une famille à l'autre. Ce n'est pas le cas des Geranium et des Pelargonium. Par contre les taxons supérieurs aux Geraniaceae sont devenus l'ordre des Geraniales, le super-ordre des Rosanae et la classe des Magnoliopsida[22].

  • La langue commune

Certes la langue commune est très conservatrice, mais quand pendant des siècles un seul et même terme sert à désigner toujours la même espèce, tout le monde peut se comprendre et peu importe la motivation lexicale au moment de la création du mot[23].

Il n'est pas imaginable que la langue commune ait cherché à suivre la nomenclature botanique pour désigner l'espèce de chrysanthème à la base du « chrysanthème des fleuristes », Chrysanthemum indicum L., car, si on se réfère à the Plant List[24], cette espèce a reçu 30 dénominations différentes : Bidens marginata DC, Chrysanthemum japonicum Thunb., etc.

Description

 src=
Fruit de Geranium rotundifolium

Les Geraniaceae sont les plantes herbacées ou parfois des arbustes, possédant des feuilles opposées ou alternes, lobées-palmées ou composées.

Les inflorescences sont généralement des pseudo-ombelles ou bien les fleurs sont solitaires[1] Les fleurs pentamères sont actinomorphes ou zygomorphes. Les 5 sépales et les 5 pétales sont généralement libres. Les étamines sont au nombre de 5, 10 ou 15, parfois avec certaines stériles. Le gynécée est formé par 5 carpelles et le style comporte 5 branches stigmatiques (sauf pour Hypeocharis).

Le fruit schizocarpique est formé à partir des 5 carpelles accolés qui se séparent de manière élastique à maturité autour d'un axe central (nommé le bec ou rostrum) sauf pour les Hypseocharis qui ne sont pas reliés par un axe central.

Les espèces du genre Geranium[n 2] ont des fleurs à symétrie radiale (actinomorphe, à 5 pétales identiques, libres) et 10 étamines fertiles.

Les espèces du genre Pelargonium ont des fleurs à symétrie bilatérale (zygomorphe), formées de 5 pétales inégaux (2 pétales supérieurs et 3 pétales inférieurs) et de 5 sépales dont un transformé en éperon nectarifère.

Les Geranium, Pelargonium et Erodium ont 10 étamines (5+5) dont la fertilité varie selon le genre : toutes les 10 sont fertiles chez les Geranium, seulement 5 chez les Erodium et entre 2 et 7 chez les Pelargonium.

Utilisation

L'usage traditionnel principal des Geranium est en herboristerie alors que des Pelargonium est extrait une huile essentielle utilisée en parfumerie, cosmétique et aromathérapie[7]. Quelques Geranium vivaces (comme Geranium sanguineum) sont parfois cultivés en pleine terre dans les jardins des régions tempérées mais sont beaucoup moins répandus que les "géraniums des fleuristes" qui dérivent des Pelargonium, et qui sont non rustiques en régions tempérées. Ces cultivars de Pelargonium, très largement utilisés en horticulture, sont connus sous le nom de « géraniums » pour des raisons historiques, ce nom leur ayant été attribué dès le XVIIe siècle, soit plusieurs siècles avant que les botanistes ne s'accordent unanimement sur le classement parmi les Pelargonium[n 3].

Classification

La classification phylogénétique APG II (2003) ajoute, optionnellement, à cette famille, le genre Hypseocharis. Sinon, celui-ci est placé dans la famille particulière des Hypseocharitaceae.

En classification phylogénétique APG III (2009), qui n'a jamais recours à des options, le genre Hypseocharis est inclus dans cette famille.

Liste des genres

La classification phylogénétique APG III (2009) inclut dans cette famille les genres précédemment placés dans la famille Hypseocharitaceae. Le genre Hypseocharis pour être précis.

Selon Angiosperm Phylogeny Website (31 mai 2010)[25] :

Selon NCBI (31 mai 2010)[26] (Plus conforme à APGIII puisqu'il incorpore les genres Hypseocharis anciennement dans Hypseocharitaceae) :

Selon DELTA Angio (31 mai 2010)[27] :

Selon Albers et Van der Walt[1]

Ils proposent la clé des genres suivante :

Clé des genres 1. style simple, stigmate capité, fruit sans bec
- style terminé par un stigmate ramifié, fruit à bec 1. Hypseocharis
2 2. fleurs avec hypanthium et tube nectarifère à l'intérieur
- fleurs sans hypanthium et sans tube nectarifère 5. Pelargonium
3 3. étamines parfaites : 5, fleurs actinomorphes ou zygomorphes
- étamines parfaites : 10 ou 15, fleurs actinomorphes 4
5
4. étamines libres
-chaque étamine groupée avec deux staminodes et connée avec eux à la base 3. Erodium
4. Monsonia 5. étamines parfaites 10, libres
- étamines parfaites 15, connées à la base 2. Geranium
4. Monsonia

Selon ITIS (31 mai 2010)[28] :

Liste des espèces

Selon NCBI (31 mai 2010)[26] :

Notes

  1. Art.20 : On est convenu de rattacher les genres dont les noms figurent dans l'édition 1 du Species plantarum de Linné aux descriptions qui en sont données dans le Genera plantarum ed. 5 (ann. 1754) cf. Genera plantarum
  2. il convient de distinguer avec soin, le terme de botanique Geranium en latin scientifique, écrit en italique et le nom vernaculaire de la langue française « géranium », car si le second a une extension stable depuis le XVIIe siècle (voir section ci-dessous), l'extension du premier a été longue à se stabiliser après Linné (Spec. Plant. 1753).
  3. Tant que « pélargonium » (forme francisée de Pelargonium) n'est pas d'usage courant dans la langue commune, on pourrait considérer que « géranium » est le terme générique des espèces (les mieux connus du grand public) de la famille des Geraniaceae. Voir à cet égard la définition très prudente de géranium du CNRTL « Plante ornementale aux feuilles découpées et velues, aux fleurs en ombelles blanches, roses ou rouges, très odorante, cultivée en pot ou en pleine terre »

Références

  1. a b et c K. Kubitzki (ed.), « Geraniaceae », dans F. Albers, J.J.A. Van der Walt, The Families and Genera of Vascular Plants: Vol. IX: Flowering Plants - Eudicots, Springer-Verlag, 2007 (2010)
  2. GRIN
  3. a et b CNRTL
  4. Dictionnaire universel françois et latin : vulgairement appelé dictionnaire de Trévoux, t. 1 (A-BOU), Paris, Cie de libraires associés, 1771, 1024 p. (lire en ligne), p. 827
  5. François Couplan, Les plantes et leurs noms. Histoires insolites, éditions Quæ, 2012, p. 66
  6. (en) Maarten J M Christenhusz, Michael F Fay et Mark W. Chase, Plants of the World : An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants, Chicago, The University of Chicago Press, 2018, 792 p. (ISBN 978-0-2265-2292-0, lire en ligne), p. 343
  7. a b c et d (en) Maria Lis-Balchin (ed.), Geranium and Pelargonium, The genera Geranium and Pelargonium, CRC Press, 2002 (reprint 2012)
  8. Historia plantarum
  9. a et b Kasia Boddy, Geranium, Reaktion Books, 2013, 224 p. (ISBN 978-1-78023-058-0, lire en ligne).
  10. Référence Biodiversity Heritage Library : 358697#page/122
  11. Histoire des Plantes
  12. Michel Cointat, Histoire de fleurs, L'Harmattan, 2002
  13. Furetiere
  14. Gallica
  15. Hendrik Cornelius Dirk de Wit, Histoire du développement de la biologie, PPUR presses polytechniques, 1994, 635 p. (ISBN 978-2-88074-264-5, lire en ligne).
  16. Charles Louis L'Héritier de Brutelle, Geraniologia, seu Erodii, Pelargonii, Geranii, Monsoniae et Grieli historia ([Reprod.]) / Car. Lud. L'Héritier,..., typis Petri-Francisci Didot (Parisiis), 1787 (lire en ligne).
  17. (en) Référence Tropicos : Pelargonium L'Hér. (+ liste sous-taxons)
  18. (en) Référence Tropicos : Erodium L'Hér. (+ liste sous-taxons)
  19. Flora Capensis
  20. Référence Biodiversity Heritage Library : 4864836#page/421
  21. Odile Poncy, « Pourquoi la classification des plantes à fleurs a-t-elle changé? », La Garance Voyageuse, no 106,‎ été 2014, p. 10-15
  22. (fr+en) Référence ITIS : Geraniaceae
  23. Marie-José Reichler-Béguelin, Motivation et remotivation des signes linguistiques DOC
  24. (en) Référence The Plant List : Chrysanthemum indicum (Source: Global Compositae Checklist)
  25. Stevens, P. F. (2001 onwards). Angiosperm Phylogeny Website. Version 14, July 2017 [and more or less continuously updated since]." will do. http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/, consulté le 31 mai 2010
  26. a et b NCBI, consulté le 31 mai 2010
  27. DELTA Angio, consulté le 31 mai 2010
  28. Integrated Taxonomic Information System (ITIS), www.itis.gov, CC0 https://doi.org/10.5066/F7KH0KBK, consulté le 31 mai 2010

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Geraniaceae: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La famille des Geraniaceae (Géraniacées) est constituée de plantes dicotylédones ; elle comprend environ 800 espèces réparties en 3 à 7 genres.

Ce sont des plantes herbacées, des arbrisseaux ou des arbustes, principalement des régions tempérées à subtropicales. C'est une famille subcosmopolite.

Pour Albers et Van der Walt (2010), la famille des Geraniaceae rassemble environ 835 espèces, réparties en cinq genres : Geranium, Pelargonium, Erodium, Hypseocharis et Monsonia.

Le genre Geranium comporte plus de 440 espèces, distribuées pour l'essentiel dans les régions tempérées de l'hémisphère nord, alors que la grande majorité des Pelargonium sont originaires d'Afrique, en particulier d'Afrique du Sud.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Iglicovke ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Iglicovke (lat. Geraniaceae nom. cons.), biljna porodica u redu iglicolike (Geraniales). Ime je dobila po rodu iglica (Geranium), a ostali rodovi su čapljan, čapljika ili čapljina (Erodium), Hypseocharis, Monsonia i pelargonija ili žeravac (Pelargonium)

Rodovi

  1. California Aldasoro & al.
  2. Erodium L'Hér. ex Aiton
  3. Geranium Tourn. ex L.
  4. Hypseocharis J.Rémy
  5. Monsonia L.
  6. Pelargonium L'Hér. ex Aiton
  7. Rhynchotheca Ruiz & Pav.
  8. Sarcocaulon (DC.) Sweet

Vrste u Hrvatskoj

U Hrvatskoj raste tridesetak vrsta biljaka koje pripadaju ovoj porodici, to su[1]:

  1. Erodium acaule (L.) Becherer et Thell.
  2. Erodium chium (L.) Willd.
  3. Erodium ciconium (L.) Ľ Hér. dugokljuni čapljan
  4. Erodium cicutarium (L.) Ľ Hér. kratkokljuni čapljan
  5. Erodium cicutarium(L.) Ľ Hér. ssp. cicutarium
  6. Erodium malacoides (L.) Ľ Hér. pužasti čapljan
  7. Erodium moschatum (L.) Ľ Hér. Kljunača
  8. Geranium bohemicum L. česka iglica
  9. Geranium cinereum Cav.
  10. Geranium cinereum Cav. ssp. subcaulescens (Ľ Hér. ex DC.) Hayek
  11. Geranium columbinum L. golubinja noga, golublja iglica
  12. Geranium dalmaticum (Beck) Rech. f. dalmatinska iglica kritično ugrožena
  13. Geranium dissectum L. rascjepkana iglica
  14. Geranium divaricatum Ehrh. raskrečena iglica
  15. Geranium lucidum L. sjajna iglica
  16. Geranium macrorrhizum L. stjenarska iglica
  17. Geranium molle L. mekana iglica
  18. Geranium molle L. ssp. brutium (Gasparr.) Graebn.
  19. Geranium molle L. ssp. molle
  20. Geranium nodosum L. čvorasta iglica
  21. Geranium palustre L. močvarna iglica DD
  22. Geranium phaeum L. smeđa iglica
  23. Geranium pratense L. dolinska iglica DD
  24. Geranium purpureum Vill. purpurna iglica
  25. Geranium pusillum Burm. f. mala iglica
  26. Geranium pyrenaicum Burm. f. pirenejska iglica
  27. Geranium robertianum L. smrdljiva iglica
  28. Geranium rotundifolium L. okruglolisna iglica
  29. Geranium sanguineum L. crvena iglica
  30. Geranium sylvaticum L. šumska iglica
  31. Geranium sylvaticum L. ssp. sylvaticum
  32. Geranium tuberosum L. ždralica gomoljasta
  33. Geranium tuberosum L. ssp. tuberosum
  34. Pelargonium peltatum (L.) Ľ Hér.
  35. Pelargonium x hybridum (L.) Ľ Hér.
  36. Pelargonium zonale (L.) Aiton
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Iglicovke
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Geraniaceae

Izvori

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Iglicovke: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Iglicovke (lat. Geraniaceae nom. cons.), biljna porodica u redu iglicolike (Geraniales). Ime je dobila po rodu iglica (Geranium), a ostali rodovi su čapljan, čapljika ili čapljina (Erodium), Hypseocharis, Monsonia i pelargonija ili žeravac (Pelargonium)

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Pyskowničkowe rostliny ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Pyskowničkowe rostliny (Geraniaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).

Systematika

Při někotrych awtorach so tež družiny Biebersteiniaceae, Dirachmaceae, Ledocarpaceae a Vivianiaceae k puskowničkowym rostlinam (Geraniaceae) ličuja.

Rody

Swójba wobsahuje pjeć hač šěsć rodow z 750 hač 805 družinami [1]. Wone so rozeznawaja na př. w ličbje fertilnych próškowych łopješkow při kóždym kćenju.

Nóžki

  1. Zapisk při GRIN. (jendź.)
  2. J. J. Aldasoro, C. Navarro, P. Vargas, L. I. Sáez & C. Aedo: California, a new genus of Geraniaceae endemic to the southwest of North America. w Anales del Jardín Botánico de Madrid, 59, 2002, S. 209–216: PDF-Online.
  3. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 410.
  4. W internetowym słowniku: Storchschnabel
  5. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 326.
  6. W internetowym słowniku: Pelargonie

Eksterne wotkazy

 src= Commons: Pyskowničkowe rostliny – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Pyskowničkowe rostliny: Brief Summary ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Pyskowničkowe rostliny (Geraniaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Geraniaceae ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Geraniaceae (Juss., 1789) è una famiglia di piante appartenente all'ordine Geraniales, a portamento in genere erbaceo o arbustivo, a ciclo vitale annuo o perenne[1].
Tra le specie più note qui incluse vi sono i gerani selvatici (genere Geranium) e quelli coltivati (cioè il genere africano Pelargonium).
È una famiglia a distribuzione cosmopolita.

Etimologia

La famiglia, come da regole di nomenclatura internazionale, prende il nome dal genere più importante (Geranium), dal greco géranos = gru, per la forma dei frutti.

Descrizione

Le specie hanno fusti nodosi e foglie di forma variabile, per lo più palmato-composte, di norma stipolate, a disposizione alterna od opposta. Hanno fiori a simmetria per lo più raggiata (Pelargonium mostra un debole zigomorfismo), solitari o in infiorescenze, con 5 sepali, 5 petali, 10 stami.

Caratteristica della famiglia è il tipico frutto allungato (uno schizocarpo con cinque singoli loculi, detti pericarpi, contenenti ognuno un seme) che ricorda la testa di un uccello.

Tassonomia

Famiglie

All'interno della famiglia Geraniaceae sono inclusi i seguenti 8 generi[1]:

Filogenesi

La filogenesi della famiglia Geraniaceae si presenta come segue[2]:

Geraniaceae    

Hypseocharitaceae

     

Pelargonium

     

Monsonia include Sarcocaulon, Rhynchotheca

       

California

   

Erodium

     

Geranium

           

Bibliografia

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Geraniaceae: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Geraniaceae (Juss., 1789) è una famiglia di piante appartenente all'ordine Geraniales, a portamento in genere erbaceo o arbustivo, a ciclo vitale annuo o perenne.
Tra le specie più note qui incluse vi sono i gerani selvatici (genere Geranium) e quelli coltivati (cioè il genere africano Pelargonium).
È una famiglia a distribuzione cosmopolita.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Snaputiniai ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT

Snaputiniai (lot. Geraniaceae, vok. Storchschnabelgewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima, kuriai priklauso daugiametės žolės, dažnai apaugusios paprastais ir liaukiniais plaukeliais. Lapai plaštakiškai ar pirštiškai skiautėti arba karpyti. Žiedai penkianariai, ant vieno šakoto kotelio. Šeimoje daugelis augalų turi eterinių aliejų, taninų ir karčiųjų medžiagų. Pasaulyje yra daugiau kaip 700 rūšių.

Lietuvoje auga šių genčių augalai:

Vikiteka

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Ooievaarsbekfamilie ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae) is een familie van bloeiende planten. Ze komen in gematigde tot warme streken voor, met name in zuidelijk Afrika.

Er is geen exacte overeenkomst over de samenstelling van de familie, maar de familie telt circa 800 soorten, die voor het overgrote deel behoren tot de geslachten

Bij alle planten bevindt zich aan de bovenkant van de vrucht een smalle, snavelachtige vorm. Vandaar de Nederlandse namen Ooievaarsbek en Reigersbek, maar ook de wetenschappelijke, uit het Grieks stammende namen:

  • Geranium van geranos = kraanvogel
  • Pelargonium van pelargos = ooievaar
  • Erodium van erodios = reiger.

Soorten

Op Wikipedia worden de volgende soorten behandeld:

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Geraniaceae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Ooievaarsbekfamilie: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae) is een familie van bloeiende planten. Ze komen in gematigde tot warme streken voor, met name in zuidelijk Afrika.

Er is geen exacte overeenkomst over de samenstelling van de familie, maar de familie telt circa 800 soorten, die voor het overgrote deel behoren tot de geslachten

Ooievaarsbek (Geranium - 430) Pelargonium (bekend onder de volksnaam "Geranium" - 220) Reigersbek (Erodium - 75).

Bij alle planten bevindt zich aan de bovenkant van de vrucht een smalle, snavelachtige vorm. Vandaar de Nederlandse namen Ooievaarsbek en Reigersbek, maar ook de wetenschappelijke, uit het Grieks stammende namen:

Geranium van geranos = kraanvogel Pelargonium van pelargos = ooievaar Erodium van erodios = reiger.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Storkenebbfamilien ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NN

Storkenebb- eller geraniumfamilien er ein plantefamilie i ordenen Geraniales. Han inneheld rundt 800 artar fordelt på 7 slekter. Familien har namn etter underslekta storkenebb (Geranium), som igjen viser til dei storkenebbliknande fruktene plantane lager.

Dei fleste artane veks i temperert eller varmt temperert klima, men nokre veks i tropane. I Noreg finst to viltveksande slekter, storkenebb (Geranium) og tranehals (Erodium) . Nokre artar i slektene Geranium og Pelargonium blir dyrka som potte- og hageplantar.

Kjelder

Spire Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NN

Storkenebbfamilien: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NN

Storkenebb- eller geraniumfamilien er ein plantefamilie i ordenen Geraniales. Han inneheld rundt 800 artar fordelt på 7 slekter. Familien har namn etter underslekta storkenebb (Geranium), som igjen viser til dei storkenebbliknande fruktene plantane lager.

Dei fleste artane veks i temperert eller varmt temperert klima, men nokre veks i tropane. I Noreg finst to viltveksande slekter, storkenebb (Geranium) og tranehals (Erodium) . Nokre artar i slektene Geranium og Pelargonium blir dyrka som potte- og hageplantar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NN

Storkenebbfamilien ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Storkenebbfamilien (geraniumfamilien) (Geraniaceae) er en plantefamilie i ordenen Geraniales. Den tilhører den store kladen Rosidae. I familien inngår også den tidligere anerkjente familien Hypseocharitaceae med slekten Hyspeocharis.

Den omfatter ca. 800 arter fordelt på 7 planteslekter. I Norge er det to viltvoksende slekter, storkenebb (Geranium) og tranehals (Erodium) . Noen arter i slektene Geranium og Pelargonium dyrkes som potteplanter og hageplanter.

Slekter og arter

Norske slekter og arter omfatter blant annet:

Eksterne lenker

botanikkstubbDenne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Storkenebbfamilien: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Storkenebbfamilien (geraniumfamilien) (Geraniaceae) er en plantefamilie i ordenen Geraniales. Den tilhører den store kladen Rosidae. I familien inngår også den tidligere anerkjente familien Hypseocharitaceae med slekten Hyspeocharis.

Den omfatter ca. 800 arter fordelt på 7 planteslekter. I Norge er det to viltvoksende slekter, storkenebb (Geranium) og tranehals (Erodium) . Noen arter i slektene Geranium og Pelargonium dyrkes som potteplanter og hageplanter.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Bodziszkowate ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src=
Kwiat pelargonii

Bodziszkowate (Geraniaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu bodziszkowców (Geraniales). Jej przedstawiciele występują na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy), największe zróżnicowanie osiągając w strefie klimatu umiarkowanego, nie występują natomiast w tropikach Ameryki Południowej i w rejonie Archipelagu Sundajskiego[2]. Do rodziny należy ok. 800 gatunków grupowanych w 6–7 rodzajów[1][3]. We florze Polski występują przedstawiciele 2 rodzajów: bodziszek (Geranium) i iglica (Erodium). Niektóre gatunki (np. pelargonii) są uprawiane jako rośliny ozdobne. Olejek pelargoniowy ma zastosowanie w perfumerii i jako dodatek do żywności. Wiele roślin z tej rodziny jest wykorzystywanych w ziołolecznictwie[2].

Morfologia

Pokrój
Krzewy i rośliny zielne, w tym głównie byliny. Łodyga często jest drewniejąca lub gruboszowata[2].
Liście
Ulistnienie naprzeciwległe lub naprzemianległe, na ogół z przylistkami. Dłoniasto- lub pierzastodzielne, o unerwieniu dłoniastym.
Kwiaty
Promieniste (u Pelargonium dwustronnie symetryczne), 5-krotne. Pręcików płodnych 5, 10 lub 15, czasem zredukowane do prątniczków, część z pręcików u nasady opatrzona miodnikiem. Słupek górny, 5-komorowy, szyjki słupka zrośnięte, po przekwitnieniu wydłużają się w postaci dzióbka[2].
Owoce
Owocem jest rozłupnia, rozpadająca się na pojedyncze, jednonasienne owocki - rozłupki, oddzielające się od nasady ku górze. Często opatrzone są długim skręcającym się z powodu higroskopijności dzióbkiem, za pomocą którego nasiona mogą wśrubowywać się do ziemi[2].

Systematyka

Pozycja i podział według systemu APG IV (2016)[4]

Jedna z dwóch rodzin rzędu bodziszkowców, siostrzana wobec rodziny Francoaceae. Rząd należy do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych. W obrębie rodziny wyróżnia się dwa klady – bazalny obejmujący południowoamerykański rodzaj Hypseocharis oraz resztę zebraną w podrodzinę Geranioideae Arnott[1].

bodziszkowce

Geraniaceae bodziszkowate



Francoaceae



Wykaz rodzajów[1]

Niektóre zaliczane tu wcześniej rodzaje obecnie umieszczane są różnych miejscach systemu okrytonasiennych. Rodzaj Balbisia zaliczany jest do rodziny Ledocarpaceae (rząd bodziszkowce). Rodzaj Biebersteinia wyłączany jest w monotypową rodzinę Biebersteiniaceae w obrębie mydleńcowców. Rodzaj Dirachma wyodrębniany jest jako rodzina Dirachmaceae w rzędzie różowców. Dla odmiany rodzaj Hypseocharis zaliczany jako bazalny w obrębie bodziszkowatych, w dawniejszych systemach (np. w systemie Cronquista z 1981) klasyfikowany był do szczawikowatych (rząd szczawikowce)[1].

Pozycja według systemu Reveala (1993–1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch,, podklasa różowe (Rosidae Takht., nadrząd Geranianae Thorne ex Reveal, rząd bodziszkowce (Geraniales Dumort), podrząd Geraniineae Bessey in C.K. Adams, rodzina bodziszkowate (Geraniaceae Juss.)[5].

Przypisy

  1. a b c d e Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2018-06-25].
  2. a b c d e Heywood V. H., Brummitt R. K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 155. ISBN 1-55407-206-9.
  3. Geraniaceae. W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2012-01-25].
  4. Angiosperm Phylogeny Group (2009). An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III. Botanical Journal of the Linnean Society 161: 105-121.
  5. Crescent Bloom: Systematyka rodziny Geraniaceae (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-07-02].
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Bodziszkowate: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src= Kwiat pelargonii

Bodziszkowate (Geraniaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu bodziszkowców (Geraniales). Jej przedstawiciele występują na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy), największe zróżnicowanie osiągając w strefie klimatu umiarkowanego, nie występują natomiast w tropikach Ameryki Południowej i w rejonie Archipelagu Sundajskiego. Do rodziny należy ok. 800 gatunków grupowanych w 6–7 rodzajów. We florze Polski występują przedstawiciele 2 rodzajów: bodziszek (Geranium) i iglica (Erodium). Niektóre gatunki (np. pelargonii) są uprawiane jako rośliny ozdobne. Olejek pelargoniowy ma zastosowanie w perfumerii i jako dodatek do żywności. Wiele roślin z tej rodziny jest wykorzystywanych w ziołolecznictwie.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Geraniaceae ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Geraniaceae é uma família de plantas angiospérmicas pertencente à ordem Geraniales. O nome da família deriva do género Geranium. Inclui, entre outros géneros, os gerânios (plantas do género Geranium e Pelargonium).

Existem cerca de 800 espécies na família, distribuídas por 7 a 10 géneros, de acordo com a base de dados do Royal Botanic Gardens de Kew. Numericamente, os mais importantes são Geranium (430 espécies), Pelargonium (280 espécies) e Erodium (80 espécies).

A grande maioria das espécies encontram-se em regiões temperadas e quentes temperadas, apesar de algumas serem tropicais. O Pelargonium tem o seu centro de diversidade na província do Cabo, África do Sul.

Galeria de imagens

Referências

  • Stevens, P. F. (2001 onwards). Angiosperm Phylogeny Website. Versão 7, Maio 2006. [1]
  • (em italiano) Sandro Pignatti, Flora d'Italia, Edagricole, Bologna 1982. ISBN 88-506-2449-2
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Geraniaceae: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Geraniaceae é uma família de plantas angiospérmicas pertencente à ordem Geraniales. O nome da família deriva do género Geranium. Inclui, entre outros géneros, os gerânios (plantas do género Geranium e Pelargonium).

Existem cerca de 800 espécies na família, distribuídas por 7 a 10 géneros, de acordo com a base de dados do Royal Botanic Gardens de Kew. Numericamente, os mais importantes são Geranium (430 espécies), Pelargonium (280 espécies) e Erodium (80 espécies).

A grande maioria das espécies encontram-se em regiões temperadas e quentes temperadas, apesar de algumas serem tropicais. O Pelargonium tem o seu centro de diversidade na província do Cabo, África do Sul.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Näveväxter ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV
 src=
Omogen frukt hos Geranium pratense.

Näveväxter (Geraniaceae) är en växtfamilj med omkring 750 arter i 14 släkten. De mest artrika släktena är nävesläktet (Geranium) med 300 arter, skatnävesläktet (Erodium) och pelargonsläktet (Pelargonium) med 280 arter[1]. Det övervägande antalet näveväxter finns i tempererade områden, speciellt i södra Afrika, men det finns även några tropiska arter. I Sverige finns två vildväxande släkten, nävesläktet och skatnävesläktet med sammanlagt 15 arter.

Näveväxterna kan vara både ett- och fleråriga. De större arterna har vedartade stjälkar och nästan alla arter är håriga. Blommorna har fem kronblad och är tvåkönade. Hos de flesta är blommorna radiärsymmetriska men det finns många pelargoner med zygomorfa blommor. Bladen är oftast handflikiga, eller ibland parflikiga. Håren är glandelhår med aromatiska oljor som kan användas till parfymtillverkning. En välkänd doftande art är rosengeranium, (doktor Westerlunds hälsoblomma).

Referenser

  1. ^ Botanik. Systematik Evolution Mångfald. Marie Widén, Björn Widén (red) ISBN 978-91-44-04304-3
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Näveväxter: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV
 src= Omogen frukt hos Geranium pratense.

Näveväxter (Geraniaceae) är en växtfamilj med omkring 750 arter i 14 släkten. De mest artrika släktena är nävesläktet (Geranium) med 300 arter, skatnävesläktet (Erodium) och pelargonsläktet (Pelargonium) med 280 arter. Det övervägande antalet näveväxter finns i tempererade områden, speciellt i södra Afrika, men det finns även några tropiska arter. I Sverige finns två vildväxande släkten, nävesläktet och skatnävesläktet med sammanlagt 15 arter.

Näveväxterna kan vara både ett- och fleråriga. De större arterna har vedartade stjälkar och nästan alla arter är håriga. Blommorna har fem kronblad och är tvåkönade. Hos de flesta är blommorna radiärsymmetriska men det finns många pelargoner med zygomorfa blommor. Bladen är oftast handflikiga, eller ibland parflikiga. Håren är glandelhår med aromatiska oljor som kan användas till parfymtillverkning. En välkänd doftande art är rosengeranium, (doktor Westerlunds hälsoblomma).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Turnagagasıgiller ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Turnagagasıgiller (Geraniaceae), otsu veya çalı şeklinde türleri içeren bitki familyası.

Morfolojik özellikleri

Yaprakları genellikle çok parçalı, kulakçıklı, çaprazvari veya sarmal dizilişlidir. Çiçekler tek veya birleşik, aktinomorf simetrili, nadiren zigomof simetrilidir. Erkek organ 2 dairede sıralanmış, taban kısımlarında belirsiz bir şekilde birleşmiştir. Ovaryum üst durumludur. Meyvenin uzamış gaga şeklinde bir yapısı vardır. Türkiye'de Geranium tuberosum türü yaygındır.

Cinsler

Stub icon İki çenekliler ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Turnagagasıgiller: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Turnagagasıgiller (Geraniaceae), otsu veya çalı şeklinde türleri içeren bitki familyası.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Геранієві ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK
 src=
Квіткова діаграма герані лучної (Geranium pratense)

Це багаторічні і однорічні трав'янисті рослини, зрідка напівчагарники із дерев'янистими стеблами. Листки чергові, рідше супротивні, з прилистками, часто опадаючими і простими, звичайно пальчасто-розсіченими пластинками, іноді листки складні. Рослини опушені простими і залозистими волосками. Квітки поодинокі, у монохазіях або у цимозних суцвіттях, актиноморфні або зигоморфні (деякі пеларгонії), переважно п'ятичленні. Оцвітина подвійна. Чашечка роздільнолиста, залишається при плодах. Віночок роздільнопелюстковий, широко відкритий. Тичинок 10 (інколи 5 або 15), вони у двох колах. При основі тичинкових ниток внутрішнього кола є нектарники. Тичинкові при основі розширені, іноді зрослі.

Плід — коробочка з мерикарпіями, які відділяються від квітколожа знизу вверх. Насінина випадає з мерикарпію або опадає разом з ним.

Примітки

  1. Angiosperm Phylogeny Group (2009). An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III (PDF). Botanical Journal of the Linnean Society 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x. Процитовано 2013-07-06.
  2. Aldasoro, J.J.; Navarro, C.; P . Vargas; Saez, L.; Aedo, C. (2002). California, a new genus of Geraniaceae endemic to the southwest of North America. Anales Jard. Bot. Madrid 59 (2): 209–216.
  3. Нечитайло В. А., Кучерява Л. Ф. Ботаніка. Вищі рослини. — Київ : Фітосоціоцентр, 2001. — С. 262-267. — 500 прим. — ISBN 966-7459-80-2.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Геранієві: Brief Summary ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK
 src= Квіткова діаграма герані лучної (Geranium pratense)

Це багаторічні і однорічні трав'янисті рослини, зрідка напівчагарники із дерев'янистими стеблами. Листки чергові, рідше супротивні, з прилистками, часто опадаючими і простими, звичайно пальчасто-розсіченими пластинками, іноді листки складні. Рослини опушені простими і залозистими волосками. Квітки поодинокі, у монохазіях або у цимозних суцвіттях, актиноморфні або зигоморфні (деякі пеларгонії), переважно п'ятичленні. Оцвітина подвійна. Чашечка роздільнолиста, залишається при плодах. Віночок роздільнопелюстковий, широко відкритий. Тичинок 10 (інколи 5 або 15), вони у двох колах. При основі тичинкових ниток внутрішнього кола є нектарники. Тичинкові при основі розширені, іноді зрослі.

Плід — коробочка з мерикарпіями, які відділяються від квітколожа знизу вверх. Насінина випадає з мерикарпію або опадає разом з ним.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Họ Mỏ hạc ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Họ Mỏ hạc (danh pháp khoa học: Geraniaceae) là một họ thực vật có hoa. Nó bao gồm cả chi Geranium (các loài mỏ hạc) và các loài cây trồng làm cảnh như quỳ thiên trúc, phong lữ mà các nhà thực vật học ngày nay phân loại là thuộc chi Pelargonium, cùng với các chi có hình dạng bề ngoài tương tự khác.

Trong họ này có khoảng 805 loài, phân bổ trong khoảng 7 đến 14 chi; danh sách các chi trong bảng phân loại thuộc bài này lấy từ cơ sở dữ liệu của Vườn thực vật hoàng gia Kew, Anh quốc. Về mặt số lượng, quan trọng nhất là các chi Geranium, PelargoniumErodium. Phần lớn các loài được tìm thấy trong các khu vực ôn đới hoặc ôn đới ấm, đặc biệt là miền nam châu Phi, mặc dù có một số loài sinh trưởng trong khu vực nhiệt đới. Các loài cây này có thể là cây sống một năm hoặc lâu năm. Các loài cây có thân lớn thường có thân gỗ; phần lớn có lông bao phủ. Hoa có 5 cánh và chủ yếu là lưỡng tính.

Người ta cũng có thể phân biệt chi Hypseocharis có khoảng 1-3 loài sinh trưởng trong khu vực tây nam dãy AndesNam Mỹ với phần còn lại của họ này. Một số tác giả đặt chi Hyspeocharis trong họ độc chi là Hypseocharitaceae, trong khi các nguồn cũ lại đặt chi này trong họ Oxalidaceae.

Phân loại

APG chia họ này ra thành 2 nhóm như sau:

  • Hypseocharis: Đồng nghĩa Hypseocharitaceae Weddell, 1 chi và 1-3 loài thực vật thân thảo sống lâu năm tại tây nam Andes ở Nam Mỹ.
  • Geranioideae Arnott: Khoảng 5-6 chi và 800 loài cây bụi. Đồng nghĩa: Erodiaceae Horaninow. Các chi đa dạng nhất là Geranium (430 loài), Pelargonium (280 loài), Erodium (80 loài), Monsonia (40 loài khi gộp cả chi Sarcocaulon). Phân bố tại vùng ôn đới, đặc biệt là miền nam châu Phi.
    • California: 1 loài, California macrophylla, tách ra từ chi Erodium[1].
    • Erodium
    • Geranium (bao gồm cả Geraniopsis, Neurophyllodes)
    • Monsonia
    • Pelargonium (bao gồm cả Campylia, Cortusina, Hoarea, Isopetalum, Jenkinsonia, Ligularia, Myrrhidium, Otidia, Peristera, Phymatanthus, Polyactium, Seymouria)
    • Sarcocaulon

Phát sinh chủng loài

Cây phát sinh chủng loài dưới đây lấy theo Price & Palmer (1993)[2], với sự bổ sung lấy theo Fiz O. (2008)[1].

Geraniaceae


Hypseocharis


Geranioideae


Pelargonium





Monsonia



Sarcocaulon






Erodium



California




Geranium






Ghi chú

  1. ^ a ă Fiz O., Vargas P., Alarcón M. L., Aedo M., Garcia J. L., Aldasoro J. J., 2008. Phylogeny and historical biogeography of Geraniaceae in relation to climate changes and pollination ecology, Syst. Bot. 33(2): 326-342, doi:10.1600/036364408784571482.
  2. ^ Price R. A., Palmer J. D., 1993. Phylogenetic relationships of the Geraniaceae and Geraniales from rbcL sequence comparisons, Ann. Missouri Bot. Gard. 80(3): 661-671.

Liên kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Họ Mỏ hạc
  • Geraniaceae trong Watson L. và Dallwitz M.J. (1992 trở đi). The families of flowering plants: descriptions, illustrations, identification, and information retrieval. Phiên bản: 20-5-2010. http://delta-intkey.com
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Họ Mỏ hạc: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Họ Mỏ hạc (danh pháp khoa học: Geraniaceae) là một họ thực vật có hoa. Nó bao gồm cả chi Geranium (các loài mỏ hạc) và các loài cây trồng làm cảnh như quỳ thiên trúc, phong lữ mà các nhà thực vật học ngày nay phân loại là thuộc chi Pelargonium, cùng với các chi có hình dạng bề ngoài tương tự khác.

Trong họ này có khoảng 805 loài, phân bổ trong khoảng 7 đến 14 chi; danh sách các chi trong bảng phân loại thuộc bài này lấy từ cơ sở dữ liệu của Vườn thực vật hoàng gia Kew, Anh quốc. Về mặt số lượng, quan trọng nhất là các chi Geranium, Pelargonium và Erodium. Phần lớn các loài được tìm thấy trong các khu vực ôn đới hoặc ôn đới ấm, đặc biệt là miền nam châu Phi, mặc dù có một số loài sinh trưởng trong khu vực nhiệt đới. Các loài cây này có thể là cây sống một năm hoặc lâu năm. Các loài cây có thân lớn thường có thân gỗ; phần lớn có lông bao phủ. Hoa có 5 cánh và chủ yếu là lưỡng tính.

Người ta cũng có thể phân biệt chi Hypseocharis có khoảng 1-3 loài sinh trưởng trong khu vực tây nam dãy AndesNam Mỹ với phần còn lại của họ này. Một số tác giả đặt chi Hyspeocharis trong họ độc chi là Hypseocharitaceae, trong khi các nguồn cũ lại đặt chi này trong họ Oxalidaceae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Гераниевые ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Rosanae
Семейство: Гераниевые
Международное научное название

Geraniaceae Juss., 1789

Номенклатурный тип Роды
См. текст
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 29103NCBI 4027EOL 285GRIN t:476IPNI 30001521-2FW 55600

Гера́ниевые, или Жураве́льниковые (Geraniáceae) — семейство двудольных растений порядка гераниецветные.

Распространение и экология

Травы и полукустарники (мало), распространены по всему земному шару, особенно много на юге Африки и по горам тропического пояса; немногие в Австралии.

На всем пространстве России известны около 50 видов гераниевых.

Ботаническое описание

Листья весьма различны, цельные и круглые или рассечённые.

 src=
Два вскрывшихся плода растения Geranium rotundifolium

Цветки у большинства крупные и красивые, ярко окрашенные, правильные и неправильные. Тычинок в основном 10, лепестков 5, за исключением дирахмы, у которой их 8. Тычинки расположены в два круга, один против чашелистиков, другой против лепестков. Завязь чаще всего с 5 лопастями и 5 гнёздами, верхняя. Плод представляет собой коробочку с сохраняющимися чашелистиками, которая раскрывается по-особому, от нижней части к верхней[2]. Цветоложе часто вдаётся более или менее между долями плода.

Значение и применение

Гераниевые известны как красивые садовые растения с яркими крупными цветами; настоящих целебных, не считая применений в народном врачевании, между ними нет.

Классификация

Ранние классификации

Семейство Гераниевые выделялось уже в ранних классификациях семенных растений. По Бентаму и Гукеру, оно состояло из 7 колен (или триб):

Уже тогда два последних колена обычно выделяли в самостоятельные семейства.

Современный подход

Согласно данным сайта Germplasm Resources Information Network (GRIN) в семейство входят пять родов[3]:

По информации базы данных The Plant List (2013), семейство включает 841 вид в 7 родах [4]:

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Мордак, 1981.
  3. Список родов семейства Гераниевые на сайте GRIN Архивная копия от 18 ноября 2004 на Wayback Machine (англ.) (Проверено 10 сентября 2009)
  4. Geraniaceae (англ.). The Plant List. Version 1.1. (2013). Проверено 5 октября 2016.
  5. Anales Jard. Bot. Madrid 59(2): 213. 2002 [2001 publ. 2002]
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Гераниевые: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Гера́ниевые, или Жураве́льниковые (Geraniáceae) — семейство двудольных растений порядка гераниецветные.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

牻牛儿苗科 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
模式屬 老鹳草属 Geranium
L.,1753年

牻牛儿苗科学名Geraniaceae)共有7-11约800余,分布在世界各地的温带亚热带地区,也有少数种生长在热带中国有4属70余种。比较重要的属是老鹳草属(430余种)、天竺葵属(280余种)和牻牛儿苗属(80余种)。基本为草本亚灌木。单,互生或对生;两性,基本为5基数,雄蕊或5的倍数;蒴果通常有长喙,室间开裂。多种可供药用,天竺葵原生于南非,先被世界各地广泛引种并培养出多种变种,作为观赏花卉

图片

参考文献

  • Stevens, P. F. (2001 onwards). Angiosperm Phylogeny Website. Version 7, May 2006 [and more or less continuously updated since]. [1]
  • (意大利文) Sandro Pignatti, Flora d'Italia, Edagricole, Bologna 1982. ISBN 88-506-2449-2
 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:牻牛儿苗科
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

牻牛儿苗科: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

牻牛儿苗科(学名:Geraniaceae)共有7-11约800余,分布在世界各地的温带亚热带地区,也有少数种生长在热带中国有4属70余种。比较重要的属是老鹳草属(430余种)、天竺葵属(280余种)和牻牛儿苗属(80余种)。基本为草本亚灌木。单,互生或对生;两性,基本为5基数,雄蕊或5的倍数;蒴果通常有长喙,室间开裂。多种可供药用,天竺葵原生于南非,先被世界各地广泛引种并培养出多种变种,作为观赏花卉

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

フウロソウ科 ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
フウロソウ科 AsamaFuuro 06f2560.jpg
アサマフウロの花
Geranium soboliferum
分類APG III[1] : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 eudicots 階級なし : バラ類 rosids 階級なし : アオイ類 malvids : フウロソウ目 Geraniales : フウロソウ科 Geraniaceae 学名 Geraniaceae
Juss. (1789) タイプ属 Geranium L. [2]

本文参照

 src=
ニオイテンジクアオイ
Pelargonium graveolens
 src=
花式図
 src= ウィキメディア・コモンズには、フウロソウ科に関連するカテゴリがあります。  src= ウィキスピーシーズにフウロソウ科に関する情報があります。

フウロソウ科(フウロソウか、Geraniaceae)は被子植物のひとつ。観賞用に栽培する、いわゆる「ゼラニウム(Geranium)」を含むが、これは現在フウロソウ属Geranium)とは別のテンジクアオイ属(ペラルゴニウム属 Pelargonium)に分類されている。

約800種を含み、クロンキスト体系の分類では11属ほどに分ける。草本または低木で、温帯亜熱帯を中心として、世界に広く分布する。

は切れ込みのある単葉または複葉で、托葉がある。は5数性、放射相称または左右相称の両性花で、虫媒花で目立つものが多い。がく(合生)と花弁(離生)は5枚、雄蕊は多くの種で10本。雌蕊は5個(一部の種では3個)の心皮からなり、子房上位。花柱は果実にくちばし状に宿存する。果実は分果で、5(または3)裂する。

フウロソウ属が特に多く(約430種)、日本にはフウロソウ属のみ10数種が自生する。テンジクアオイ属はケープ植物区(南アフリカ)に集中して多様化している。Sarcocaulon属は多肉化している。

分類[編集]

APG植物分類体系では、一部の属をLedocarpaceae、Vivianiaceae、Dirachmaceae、Biebersteiniaceaeの各科として分けている。アンデス山脈付近に分布するHypseocharis属も、かつてはカタバミ科に分類されていたが、現在はフウロソウ科に近縁とされ、APG分類体系ではフウロソウ科または独立のHypseocharitaceae科とする。

従来(クロンキスト体系)のフウロソウ科の属を以下に示す。APG分類体系では一部の属を別の科としている。

  • Geraniaceae(APG分類体系):
  • Ledocarpaceae:
    • Balbisia
    • Wendtia
  • Vivianiaceae:
    • Viviania
  • Dirachmaceae:
    • Dirachma
  • Biebersteiniaceae:
    • Biebersteinia

脚注[編集]

  1. ^ The Angiosperm Phylogeny Group (2009). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III” (pdf). Botanical Journal of the Linnean Society 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x/pdf.
  2. ^ Geraniaceae Tropicos
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

フウロソウ科: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

フウロソウ科(フウロソウか、Geraniaceae)は被子植物のひとつ。観賞用に栽培する、いわゆる「ゼラニウム(Geranium)」を含むが、これは現在フウロソウ属(Geranium)とは別のテンジクアオイ属(ペラルゴニウム属 Pelargonium)に分類されている。

約800種を含み、クロンキスト体系の分類では11属ほどに分ける。草本または低木で、温帯亜熱帯を中心として、世界に広く分布する。

は切れ込みのある単葉または複葉で、托葉がある。は5数性、放射相称または左右相称の両性花で、虫媒花で目立つものが多い。がく(合生)と花弁(離生)は5枚、雄蕊は多くの種で10本。雌蕊は5個(一部の種では3個)の心皮からなり、子房上位。花柱は果実にくちばし状に宿存する。果実は分果で、5(または3)裂する。

フウロソウ属が特に多く(約430種)、日本にはフウロソウ属のみ10数種が自生する。テンジクアオイ属はケープ植物区(南アフリカ)に集中して多様化している。Sarcocaulon属は多肉化している。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

쥐손이풀과 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

쥐손이풀과(----科, 학명: Geraniaceae 게라니아케아이[*])는 쥐손이풀목이다.[1]

세계에 널리 분포하는 초본으로 11속의 약 650종 가량이 알려져 있는데, 한국에는 이질풀·꽃쥐손이풀·분홍쥐손이풀·쥐손이풀 등의 2속 14종이 분포하고 있다. 잎은 마주나거나 어긋나며, 각각의 잎은 3~5갈래의 손바닥 모양으로 나뉜 것이 있는가 하면 갈라지지 않은 것도 있다. 꽃은 양성화로 방사대칭인 5수성인데, 때로는 좌우대칭인 것도 있다. 수술은 꽃잎과 같은 수(5개), 또는 2배·3배수이며, 암술은 1개로 암술대가 5개로 갈라져 있다. 씨방은 상위로, 5개의 심피로 이루어져 있다. 한편, 열매는 삭과이며 익으면 5갈래로 벌어지는데, 이때 과피의 각 조각들은 위쪽으로 말리므로 열매의 위쪽은 마치 부리처럼 된다.

하위 분류

  • 국화쥐손이속(Erodium L'Hér. ex Aiton)
  • 제라늄속(Pelargonium L'Hér. ex Aiton)
  • 쥐손이풀속(Geranium Tourn. ex L.)
  • California Aldasoro & al.
  • Hypseocharis J.Rémy
  • Monsonia L.
  • Rhynchotheca Ruiz & Pav.
  • Sarcocaulon (DC.) Sweet

각주

  1. Jussieu, Antoine Laurent de. Genera Plantarum 268. 1789.
Heckert GNU white.svgCc.logo.circle.svg 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자