nomes no trilho de navegação
Leptopterna dolabrata ist eine Wanzenart aus der Familie der Weichwanzen (Miridae).
Die Wanzen werden 7,1 bis 9,5 Millimeter lang.[1] Die großen Arten der Gattung Leptopterna haben häufig rötlich oder orange-gelb gefärbte Hemielytren. Sie tragen schräge Gruben zwischen den Facettenaugen und die Beine und Fühler sind mit langen dunklen Haaren behaart. Männchen und Weibchen von Leptopterna dolabrata unterscheiden sich in ihrem Aussehen (Sexualdimorphismus). Männchen sind immer voll geflügelt (makropter), Weibchen haben in der Regel verkürzte (brachyptere) Hemielytren. Die Männchen haben eine schwarze und gelbe bis schwarze und orange-rote Grundfarbe, wobei sie im Alter dunkler werden. Das zweite Fühlerglied ist viel länger als das dritte und vierte zusammen. Bei den Weibchen ist das zweite Fühlerglied dünner als die Basis der Schienen (Tibien) der Vorderbeine.[2] Die Weibchen sind grün-gelblich gefärbt.[1]
Die Art kommt in fast ganz Europa bis in den nördlichen Mittelmeerraum und östlich über Kleinasien bis in die Kaspische Region vor. Sie wurde durch den Menschen auch in Nordamerika eingeschleppt. Sie ist in Mitteleuropa weit verbreitet und häufig.[1]
Besiedelt werden offene bis halbschattige und vor allem nährstoffreiche Graslebensräume, die feucht bis trocken sein können. Man findet sie beispielsweise auch in Mooren und nassen Wiesen. Es gibt jedoch auch Bodentypen, die die Art meidet. Manchmal leben sie auch in Getreidefeldern, sind dort aber als Schädlinge nicht relevant.[1]
Die Wanzen ernähren sich von hoch wachsenden Gräsern wie beispielsweise von Lieschgräsern (Phleum), Fuchsschwanzgräsern (Alopecurus), Honiggräsern (Holcus) oder Knäuelgräsern (Dactylis). Sie saugen an den Ähren. Die Nymphen saugen im ersten bis dritten Stadium mangels Ausbildung der Ähren auch an den Blättern und Halmen der Gräser. Die Nymphen schlüpfen ab Anfang bis Mitte Mai und entwickeln sich bis in den Juni zu den adulten Wanzen. Diese leben bis in den August, selten findet man Weibchen auch noch im September. Sie stechen ihre länglichen Eier überwiegend im Juli in den Hohlraum der Grashalme im unteren Teil der Gräser oder in den Spalt zwischen der Blattscheide und dem Halm ein.[1]
Leptopterna dolabrata (Miris dolabratus), commonly known as the meadow plant bug, is an insect in the Miridae family.[1] It is commonly found in grassy areas in almost all of Europe to the northern Mediterranean and east across Asia Minor to the Caspian Sea region. It is an adventive species in North America . It feeds on developing grass seeds, causing seed heads to shrivel and prematurely whiten. It is regarded as a pest wherever grass is grown for seed.[2] The species has long antennae and is black coloured.[3]
Leptopterna dolabrata (Miris dolabratus), commonly known as the meadow plant bug, is an insect in the Miridae family. It is commonly found in grassy areas in almost all of Europe to the northern Mediterranean and east across Asia Minor to the Caspian Sea region. It is an adventive species in North America . It feeds on developing grass seeds, causing seed heads to shrivel and prematurely whiten. It is regarded as a pest wherever grass is grown for seed. The species has long antennae and is black coloured.
Leptopterna dolabrata es un insecto de la familia Miridae.[1]
Se encuentra comúnmente en áreas verdes en casi toda Europa al norte del Mediterráneo y al este en Asia Menor hasta la región del mar Caspio. Es una especie introducida en América del Norte. Se alimenta de semillas, lo que hace que estas se marchiten y blanqueen prematuramente. Se considera una plaga dondequiera que se cultive pasto para semilla.[2] La especie tiene antenas largas y es de color negro.[3]
Leptopterna dolabrata es un insecto de la familia Miridae.
Leptopterna dolabrata est une espèce d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises) de la famille des Miridae.
On le trouve couramment dans les zones herbacées en Amérique du Nord et en Europe. Il se nourrit de semences de gazon, causant le dessèchement des tiges porte-graines et leur blanchissement prématuré.
Il est considéré comme un ravageur là où le gazon est cultivé pour les semences.
Leptopterna dolabrata (of grote bonte graswants) (syn. Miris dolabratus) is een insect uit de familie van de blindwantsen (Miridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
De soort heeft een zwarte basiskleur en heeft behaarde poten en lange antennes, de voorvleugels zijn vaak rood of oranje-geel en tussen de ogen bevindt zich een dwars groefje. De kleur van het mannetje wordt donkerder met de leeftijd, van zwart en geel tot zwart en oranje-rood. De wants kan een lengte van 8,0-8,5 mm bereiken en de mannetjes hebben altijd volledige vleugels. Dit in tegenstelling tot de vrouwtjes die meestal maar kleine vleugeltjes hebben.
Er zijn twee zeer vergelijkbare soorten, Leptopterna dolabrata en Leptopterna ferrugata. De nimfen van deze soorten zijn in het veld nagenoeg niet van elkaar te onderscheiden.
Het dier wordt vaak gevonden in grasrijke gebieden in Noord-Amerika en Europa en is in Nederland ook niet zeldzaam. De wants voedt zich met zaden van een verscheidenheid aan grassen, waardoor zaadjes en knoppen verschrompelen en voortijdig afsterven. De volwassen dieren zijn te vinden van Juni tot September.
nimf
vrouwtje
mannetje
filmpje van een nimf
Leptopterna dolabrata (of grote bonte graswants) (syn. Miris dolabratus) is een insect uit de familie van de blindwantsen (Miridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
Leptopterna dolabrata (Linnaeus, 1758), er en tege tilhørende bladtegene (Miridae). Den blir av og til kalt for gresstege, men det er et navn som brukes på en stor gruppe teger (flere arter), som hovedsakelig lever på gress.
Den lever på tørre gressenger.
Leptopterna dolabrata finnes i hele Norge, unntatt lengs nord i Troms og Finnmark. Den er vanlig sør over i Europa.
Leptopterna dolabrata er ca. 8-10 millimeter lang har fint hår på kroppen, fargen er gulgrønn hos hunnen og mer brunlig hos hannen. Unge dyr er ikke så skarpt farget, mens eldre dyr har markerte tegninger og skarpere farger.
Pronotum er svart med brungul midt og sidestriper, som fortsetter som midtlinje over scutellum. Bakre del av scutellum er gult.
Hodet er mørkt og har to lysere, gule flekker bak på hver side. Antennene er grågrønn ved roten hos hunnen, men blir mer rødbrun og mørker svart ut mot spissen. Hannen har mørke antenner.
Hunnen mangler vinger og kan ikke fly, hun har bare noen korte anlegg til vinger, som dekker halve bakkroppen. Hannens dekkvinger er mørkebrunt og lysere gulbrunt farget. Hannens dekkvinger kan av og til få en sterk gul orange farge. << hos hannen er mørk røkfarget.
Leptopterna dolabrata lever tørre enger med gress og korn.
Hunnen kan ikke fly og kryper rundt på gressengen. Ofte sitter tegen i toppen av gresset og suger på frøakset. Hun legger, eller riktigere, stikker eggene inn i gresstråene ved roten.
Overvintringen er som egg. Eggene klekkes om våren. De voksne stadiene finnes fra juli og utover høsten.
Tegen har ufullstendig forvandling, overgang fra nyklekt larve til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene ligner mer og mer på de voksne (imago) for hvert hudskifte.
Leptopterna dolabrata regnes som skadedyr da den lever av å suge ut saft fra korn. Den angriper blad og aks. Bladenes får mørke flekker mens aksene blir tynne og kornavlingen redusert.
Leptopterna dolabrata (Linnaeus, 1758), er en tege tilhørende bladtegene (Miridae). Den blir av og til kalt for gresstege, men det er et navn som brukes på en stor gruppe teger (flere arter), som hovedsakelig lever på gress.
Den lever på tørre gressenger.
Leptopterna dolabrata finnes i hele Norge, unntatt lengs nord i Troms og Finnmark. Den er vanlig sør over i Europa.
Multimedia w Wikimedia Commons Ścięga łąkowa (Leptopterna dolabrata) – gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych i podrodziny Mirinae.
Ciało długości od 7 do 9,7 mm[1] lub od 8 do 8,5 mm[2]. Między oczami poprzeczna bruzda. Na odnóżach i czułkach długie, ciemne owłosienie. Półpokrywy rude lub pomarańczowożółte. Samice zwykle krótkoskrzydłe, samce zawsze długoskrzydłe[2].
Bytuje na trawach i zbożach, gdzie wysysa soki z liści, źdźbeł i kłosów. Zimują jaja[1].
Rozprzestrzeniony w Palearktyce i Nearktyce[1]. W Europie znany z większości krajów, w tym z Polski[3].
Ścięga łąkowa (Leptopterna dolabrata) – gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych i podrodziny Mirinae.
Ciało długości od 7 do 9,7 mm lub od 8 do 8,5 mm. Między oczami poprzeczna bruzda. Na odnóżach i czułkach długie, ciemne owłosienie. Półpokrywy rude lub pomarańczowożółte. Samice zwykle krótkoskrzydłe, samce zawsze długoskrzydłe.
Bytuje na trawach i zbożach, gdzie wysysa soki z liści, źdźbeł i kłosów. Zimują jaja.
Rozprzestrzeniony w Palearktyce i Nearktyce. W Europie znany z większości krajów, w tym z Polski.
