Исохилус (лат. Isochilus) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Исохилус увтырӧ пырӧны 13 - 39 вид. Исохилус пантасьӧ Медшöр да Лунвыв Америкаын.
Исохилус (латин Isochilus) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Шöрвыв да Лунвыв Америкаын.
Исохилус (лат. Isochilus) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Шор но Лымшор Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 13 (яке 39 ) пӧртэм.
Исохилус (лат. Isochilus) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Шор но Лымшор Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 13 (яке 39 ) пӧртэм.
Исохилус (латин Isochilus) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Шöрвыв да Лунвыв Америкаын.
Исохилус (лат. Isochilus) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Исохилус увтырӧ пырӧны 13 - 39 вид. Исохилус пантасьӧ Медшöр да Лунвыв Америкаын.
Isochilus is a genus of orchids (family Orchidaceae) with 13 recognized[1] species. They are lowland epiphytes mainly found in Central America, from Cuba and Mexico to Argentina.
Characteristics of this genus include slender canelike stems with narrow distichous flat leaves and small sessile tube flowers carried at the tip of the cane.
Isochilus is a genus of orchids (family Orchidaceae) with 13 recognized species. They are lowland epiphytes mainly found in Central America, from Cuba and Mexico to Argentina.
Characteristics of this genus include slender canelike stems with narrow distichous flat leaves and small sessile tube flowers carried at the tip of the cane.
Isochilus es un género de orquídeas que tiene asignada 39 especies.[3] Son plantas epífitas que se encuentran en las tierras bajas de Centroamérica, en Cuba y desde México a Argentina. Este género tiene tallos delgados como cañas con estrechas, planas y pequeñas hojas caducas sésiles con tubo de flores en la punta de la caña.
Son orquídeas epífitas, a veces litófitas o terrestres, rizomatosas; tallos cespitosos, delgados, provistos de numerosas hojas. Hojas membranáceas hasta subcoriáceas, erectas hasta patentes, dísticas, lineares o linear-lanceoladas, más o menos retusas en el ápice, articuladas. Inflorescencias en racimos terminales, densos o laxos (a veces unifloros), unilaterales o dísticos, frecuentemente escorpioideos, las flores pequeñas; sépalos similares, erectos o recurvados, cóncavos, libres o connados en la base (raras veces hasta cerca del ápice), en la cara dorsal más o menos carinados o a veces los laterales alados, sépalos laterales algo gibosos en la base; pétalos algo unguiculados o atenuados hacia la base, tan largos o ligeramente más cortos que los sépalos y por lo general un poco más anchos que éstos, ecarinados; labelo cortamente unguiculado, semejante a los pétalos pero más angosto, angostamente lanceolado hasta angostamente oblanceolado-subespatulado, adnado a la base o al pie corto de la columna, frecuentemente sigmoideo-flexuoso, a veces contraído cerca de la mitad; columna erecta, semiterete, sin alas, dentada en el ápice, aparentemente sin pie o con un pie corto, la antera terminal, operculada, incumbente, 2-locular, cada lóculo con una septa longitudinal imperfecta, polinios 4, ceráceos, ovoide-oblongos, alargados y lateralmente comprimidos. Cápsulas pequeñas, elipsoides u ovoides, con costillas poco prominentes.[4]
El género fue descrito por Robert Brown y publicado en Hortus Kewensis; or, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. London (2nd ed.) 5: 209. 1813.[5]
Isochilus: nombre genérico que deriva de dos palabras latinizadas del griego: ισος (isos), que significa "igual" y χειλος (kheilos), que significa "labio", en referencia al hecho de que sus pétalos y sépalos tienen el mismo tamaño del labio.
Isochilus es un género de orquídeas que tiene asignada 39 especies. Son plantas epífitas que se encuentran en las tierras bajas de Centroamérica, en Cuba y desde México a Argentina. Este género tiene tallos delgados como cañas con estrechas, planas y pequeñas hojas caducas sésiles con tubo de flores en la punta de la caña.
Isochilus (em português: Isóquilo) é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceæ). Foi proposto pelo botânico inglês Robert Brown em Hortus Kewensis; The second edition 5: 209 em 1813, baseando sua descrição na espécie Epidendrum lineare Jacquin, sua espécie tipo, que então passou a chamar-se Isochilus linearis (Jacq.) R. Brown.[1]
O nome deste gênero deriva da latinização de duas palavras gregas: ισος (isos), que significa “igual”; e χειλος (kheilos), que significa "lábio”; referindo-se ao fato de suas pétalas e sépalas terem todos o mesmo tamanho do labelo.
Isochilus é composto por cerca de dez espécies epífitas, rupícolas ou terrestres, de crescimento cespitoso, aparentadas com Ponera, que existem nos mais diversos tipos de habitat, desde a Costa Rica, Panamá e Caribe, até o sul do Brasil, onde existe uma única espécie, o Isochilus linearis.
Sua principal e mais chamativa característica são as folhas que lembram em muito as de uma gramínea (Poaceae), tanto que em inglês suas espécies são vulgarmente ditas "grass orchids".
Possuem longos e finos caules não ramificados, rijos e eretos, de tamanho variável, semelhantes à cana, com raízes muito grossas, formando touceiras compactas. Suas folhas são curtas, dísticas, um tanto quanto imbricadas, planas, lineares até linear-lanceoladas e macias, arranjadas alternadamente nos dois terços superiores do caule. A inflorescência, muito curta, cresce na extremidade do caule com diversas flores pequenas e aglomeradas, em regra voltadas para um dos lados da raque, entre brácteas que recordam vagamente de tipos de Elleanthus, brancas, rosadas, violeta ou alaranjadas.
As flores freqüentemente não se abrem bem, e algumas vezes nem mesmo se abrem, pois se auto polinizam com extrema facilidade, em um processo chamado cleistogamia. Possuem sépalas lanceoladas, concrescidas na base, fazendo a flor assumir o aspecto de um pequeno tubo. As pétalas são também lanceoladas, porém mais curtas e estreitas que as sépalas. O labelo é simples, com a forma similar à das pétalas e um pouco mais longo que estas, agudo, livre dos lados, porém no meio inserido na extremidade do pé da coluna por uma garra em formato sinuoso. A coluna comporta quatro polínias.
Isochilus (em português: Isóquilo) é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceæ). Foi proposto pelo botânico inglês Robert Brown em Hortus Kewensis; The second edition 5: 209 em 1813, baseando sua descrição na espécie Epidendrum lineare Jacquin, sua espécie tipo, que então passou a chamar-se Isochilus linearis (Jacq.) R. Brown.
Isochilus là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.[1]
Isochilus là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.