nomes no trilho de navegação
Die dassie (Diplodus sargus), ook bekend as 'n kolstert is 'n seevis wat vanaf Walvisbaai tot by Saldanhabaai en vanaf Valsbaai tot by KwaZulu-Natal aangetref word. Die vis kom ook voor in die Middellandse See en ook in Wes-Afrika. Die is silwergrys met 'n swart kol op die stert. Kom voor in rotsagtige strande.
Die dassie (Diplodus sargus), ook bekend as 'n kolstert is 'n seevis wat vanaf Walvisbaai tot by Saldanhabaai en vanaf Valsbaai tot by KwaZulu-Natal aangetref word. Die vis kom ook voor in die Middellandse See en ook in Wes-Afrika. Die is silwergrys met 'n swart kol op die stert. Kom voor in rotsagtige strande.
El xargu[1], xáragu[2] o xárabu[3] ye un pexe de la familia de los Sparidae, xéneru Diplodus qu'habita nel Cantábricu. Tien un cuerpu ovaláu y altu y algama los 20 - 25 cm de llonxitú y 2 kg de pesu. Los sos dientes son planos y abondo afilaos, y tien la boca pequeña. La pallabra "diplodus" remanez del griegu diploos-odoús (dos tribes de dientes: incisivos y molares).
Dase un aldéu a la Chopa (Spondyliosoma cantharus) lo que fai bien fácil el trafulcalu con ésta, y la cultura popular fai que se-yos denome a les dos especies col mesmu términu (xargu/chopa), pero esto ye un error.
El color xeneral del xáragu ye buxáceu con reflexos platiaos más o menos escuru según l'hábitat y la edá del exemplar. Tien ente ocho y doce bandes tresversales escures, que van difuminándose cola edá y la cabera d'elles, allugada sobro'l pedúnculu caudal, ye la más marcada y tien aspeutu de siella de montar. Aliméntase de moluscos y pequeños crustáceos. Ye tamién pariente de la dorada ó l'adoráu (Sparus auratus) y la Breca (pagellus erythrinus)
El xárabu tien el cuerpu estruyíu llateralmente. El so color ye gris, claro o escuru según les sos necesidaes de camuflaxe, con reflexos platiaos. Los xuveniles tienen bandes escures verticales en bandes, que se van difuminando cola edá y lleguen a desapaecer nos exemplares grandes, la postrera d'elles nel mesmu pedúnculu de la cola ye la más gruesa y escura -esta nun desapaez-.
Tien una docena d'escayos na aleta dorsal y tres espines na anal. L'aleta caudal tien una orla negra.
La boca ye más llarga que'l diámetru del güeyu. Los dientes incisivos son planos y afilaos mentanto los molares posteriores esmagayen.
La so talla máxima descrita ye 45 cm con un pesu máximu de 2 kg.[4]
Espárdese per tola mariña este del océanu Atlánticu hasta Sudáfrica, y per tol mar Mediterraneu y el mar Negru.
De mozos viven en bálamos numberosos de pequeños xárabos mui cerca de la oriella, frecuentes en cais, petones y al pie de les roques del cantil, tamién nos praos de Posidonia, dacuando entren n'agües salobres.[5] Los adultos son solitarios y viven na mar ente los 0 y los 50 m de fondura.[6] Frecuenta la zona del cantil, sobremanera de madrugada.[7]
Neto qu'otros munchos espáridos, los xárabos son hermafrodites.
Aliméntense de moluscos y otros pequeños invertebraos bentónicos que desentierren del sedimentu.[8] Esmagaya les conches de los moluscos colos sos fuertes molares.
Son difíciles de pescar, siendo bien buscáu polos pescadores deportivos pa pescalu con caña ente los castros costeros.
La so carne ye bien apreciao como d'escelente calidá, consumíos tantu al fornu como tostaos n'aceite.
El xargu[1], xáragu[2] o xárabu[3] ye un pexe de la familia de los Sparidae, xéneru Diplodus qu'habita nel Cantábricu. Tien un cuerpu ovaláu y altu y algama los 20 - 25 cm de llonxitú y 2 kg de pesu. Los sos dientes son planos y abondo afilaos, y tien la boca pequeña. La pallabra "diplodus" remanez del griegu diploos-odoús (dos tribes de dientes: incisivos y molares).
Dase un aldéu a la Chopa (Spondyliosoma cantharus) lo que fai bien fácil el trafulcalu con ésta, y la cultura popular fai que se-yos denome a les dos especies col mesmu términu (xargu/chopa), pero esto ye un error.
El color xeneral del xáragu ye buxáceu con reflexos platiaos más o menos escuru según l'hábitat y la edá del exemplar. Tien ente ocho y doce bandes tresversales escures, que van difuminándose cola edá y la cabera d'elles, allugada sobro'l pedúnculu caudal, ye la más marcada y tien aspeutu de siella de montar. Aliméntase de moluscos y pequeños crustáceos. Ye tamién pariente de la dorada ó l'adoráu (Sparus auratus) y la Breca (pagellus erythrinus)
El xárabu tien el cuerpu estruyíu llateralmente. El so color ye gris, claro o escuru según les sos necesidaes de camuflaxe, con reflexos platiaos. Los xuveniles tienen bandes escures verticales en bandes, que se van difuminando cola edá y lleguen a desapaecer nos exemplares grandes, la postrera d'elles nel mesmu pedúnculu de la cola ye la más gruesa y escura -esta nun desapaez-.
Tien una docena d'escayos na aleta dorsal y tres espines na anal. L'aleta caudal tien una orla negra.
La boca ye más llarga que'l diámetru del güeyu. Los dientes incisivos son planos y afilaos mentanto los molares posteriores esmagayen.
La so talla máxima descrita ye 45 cm con un pesu máximu de 2 kg.[4]
Espárdese per tola mariña este del océanu Atlánticu hasta Sudáfrica, y per tol mar Mediterraneu y el mar Negru.
De mozos viven en bálamos numberosos de pequeños xárabos mui cerca de la oriella, frecuentes en cais, petones y al pie de les roques del cantil, tamién nos praos de Posidonia, dacuando entren n'agües salobres.[5] Los adultos son solitarios y viven na mar ente los 0 y los 50 m de fondura.[6] Frecuenta la zona del cantil, sobremanera de madrugada.[7]
Neto qu'otros munchos espáridos, los xárabos son hermafrodites.
Aliméntense de moluscos y otros pequeños invertebraos bentónicos que desentierren del sedimentu.[8] Esmagaya les conches de los moluscos colos sos fuertes molares.
Son difíciles de pescar, siendo bien buscáu polos pescadores deportivos pa pescalu con caña ente los castros costeros.
La so carne ye bien apreciao como d'escelente calidá, consumíos tantu al fornu como tostaos n'aceite.
El xargu, xáragu o xárabu ye un pexe de la familia de los Sparidae, xéneru Diplodus qu'habita nel Cantábricu. Tien un cuerpu ovaláu y altu y algama los 20 - 25 cm de llonxitú y 2 kg de pesu. Los sos dientes son planos y abondo afilaos, y tien la boca pequeña. La pallabra "diplodus" remanez del griegu diploos-odoús (dos tribes de dientes: incisivos y molares).
Dase un aldéu a la Chopa (Spondyliosoma cantharus) lo que fai bien fácil el trafulcalu con ésta, y la cultura popular fai que se-yos denome a les dos especies col mesmu términu (xargu/chopa), pero esto ye un error.
El color xeneral del xáragu ye buxáceu con reflexos platiaos más o menos escuru según l'hábitat y la edá del exemplar. Tien ente ocho y doce bandes tresversales escures, que van difuminándose cola edá y la cabera d'elles, allugada sobro'l pedúnculu caudal, ye la más marcada y tien aspeutu de siella de montar. Aliméntase de moluscos y pequeños crustáceos. Ye tamién pariente de la dorada ó l'adoráu (Sparus auratus) y la Breca (pagellus erythrinus)
Sinónimos: Sparus sargus
El xargu, xáragu o xárabu ye un pexe de la familia de los Sparidae, xéneru Diplodus qu'habita nel Cantábricu. Tien un cuerpu ovaláu y altu y algama los 20 - 25 cm de llonxitú y 2 kg de pesu. Los sos dientes son planos y abondo afilaos, y tien la boca pequeña. La pallabra "diplodus" remanez del griegu diploos-odoús (dos tribes de dientes: incisivos y molares).
Dase un aldéu a la Chopa (Spondyliosoma cantharus) lo que fai bien fácil el trafulcalu con ésta, y la cultura popular fai que se-yos denome a les dos especies col mesmu términu (xargu/chopa), pero esto ye un error.
El color xeneral del xáragu ye buxáceu con reflexos platiaos más o menos escuru según l'hábitat y la edá del exemplar. Tien ente ocho y doce bandes tresversales escures, que van difuminándose cola edá y la cabera d'elles, allugada sobro'l pedúnculu caudal, ye la más marcada y tien aspeutu de siella de montar. Aliméntase de moluscos y pequeños crustáceos. Ye tamién pariente de la dorada ó l'adoráu (Sparus auratus) y la Breca (pagellus erythrinus)
Sinónimos: Sparus sargus
Ar sar boutin (Diplodus sargus) a zo ur pesk mor hag a vev e reter ar meurvor Atlantel hag er mor Kreizdouar.
El sarg, el sard, la patena, la vidriada[2] o verada[2] (Diplodus sargus) és un peix teleosti de la família dels espàrids i de l'ordre dels perciformes.[3][4]
Arriba a la maduresa sexual als 2 anys quan arriba, si fa o no fa, als 17 cm. A la conca occidental de la Mar Mediterrània la reproducció té lloc entre febrer i maig. Pot ser hermafrodita proteràndric o presentar sexes separats.[27]
Menja mol·luscs, crustacis i equinoderms (estrelles de mar i holotúries). També pot alimentar-se de grumers i d'algues. Els alevins poden actuar com a desparasitadors d'altres peixos. Els joves són omnívors i els adults carnívors.[28]
És una espècie costanera que prefereix els fons rocallosos (naturals o artificials), però no rebutja ni les praderies de Posidonia oceanica ni els fons sorrencs fins als 50 m.[29][30]
Es troba a les costes de la Mediterrània, a l'Atlàntic (des de les costes franceses fins a Angola, incloent-hi Cap Verd[31] i Santa Helena), Iraq i Madagascar.[32][33]
És una espècie comercial de carn apreciada, en especial quan fa més de 20 cm. Es captura amb una gran varietat d'arts i ormeigs, com són els tremalls, l'artet, el volantí, amb palangres i arts d'arrossegament. A més, és una de les captures més freqüents de la pesca submarina.[33]
El sarg, el sard, la patena, la vidriada o verada (Diplodus sargus) és un peix teleosti de la família dels espàrids i de l'ordre dels perciformes.
Die Geißbrasse (Diplodus sargus), auch Bindenbrasse oder Große Geißbrasse (Unterart D. sargus sargus) genannt, ist eine Meerbrassenart, die in mehreren Unterarten im Mittelmeer, im Schwarzen Meer, im östlichen Atlantik, im zentralen Atlantik um die Inseln Madeira, St. Helena und Ascension, sowie im südwestlichen Indischen Ozean vorkommt.
Die Geißbrasse ist hochrückig und seitlich abgeflacht. Die meisten Exemplare der Art werden etwa 22 cm lang, die größte gemessene Länge liegt bei 45 cm, das Maximalgewicht bei 1,9 kg. Der Körper ist hell- bis silbriggrau gefärbt, der Hinterrand der Schwanzflosse schwarz. An den Seiten zeigen sich 8 bis 9 Querstreifen, von denen 4 bis 5 kräftiger ausgebildet sind. Die Streifen sind besonders in der Nacht deutlich zu sehen. Charakteristisch für die Art ist ein schwarzer, ovaler Fleck auf dem Schwanzflossenstiel. Der Abstand zwischen vorderem Augenrand und der Maulspitze ist bei der Geißbrasse größer als der Augendurchmesser. Von der ähnlichen Spitzbrasse (Diplodus puntazzo) kann die Geißbrasse durch das steilere Kopfprofil und das weniger spitze Maul unterschieden werden. Die Geißbrasse kann zehn Jahre alt werden.
Diplodus sargus lebt in kleinen, lockeren Gruppen in küstennahen Felsriffen oder in Seegraswiesen aus Posidonia-Arten in Tiefen von 0 bis 50 Metern und geht auch in die Brandungszone und in Brackwasser. Sie ernährt sich von Muscheln, Krebstieren, Borstenwürmern, Seeigeln und anderen bodenbewohnenden Wirbellosen, Jungfische auch von Algen. Eine Besonderheit der Geißbrasse ist die variable sexuelle Entwicklung – manche Individuen sind proterandrische Zwitter (erst männlich, später weiblich), während andere ihr Geschlecht im Laufe des Lebens nicht wechseln. Es kommt auch vor, dass beide Geschlechter sich aus juvenilen Hermaphroditen entwickeln. Im östlichen Mittelmeer laichen die Tiere von Januar bis März, im westlichen von März bis Juni.
Die Geißbrasse (Diplodus sargus), auch Bindenbrasse oder Große Geißbrasse (Unterart D. sargus sargus) genannt, ist eine Meerbrassenart, die in mehreren Unterarten im Mittelmeer, im Schwarzen Meer, im östlichen Atlantik, im zentralen Atlantik um die Inseln Madeira, St. Helena und Ascension, sowie im südwestlichen Indischen Ozean vorkommt.
Ο σαργός (επιστ. ονομ. Diplodus sargus - Διπλόδους ο σαργός - από το διπλός + ὀδούς) είναι μικρό ψάρι με μήκος που φτάνει τα 45 εκατοστά, και βάρος που ξεπερνάει καμιά φορά τα δύο κιλά.[1] Ανήκει στην τάξη των περκόμορφων (Perciformes), στην οικογένεια των σπαρίδων (Sparidae). Ο σαργός ζει επίσης σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και στον Ατλαντικό ωκεανό, από τις ακτές της Γαλλίας μέχρι τη Νότιο Αφρική.[2] Το ψάρι έχει στα πλευρά του 9 γκρίζες κάθετες γραμμές που δεν τις ξεχωρίζουμε πάντοτε εύκολα, αλλά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι μια μαύρη κηλίδα στη βάση της ουράς και μια έντονη μαύρη απόχρωση στο τέλος της ουράς.
Ο σαργός έχει εύγευστο και νόστιμο κρέας και θεωρείται ψάρι πρώτης ποιότητας[3].
Ο σαργός (επιστ. ονομ. Diplodus sargus - Διπλόδους ο σαργός - από το διπλός + ὀδούς) είναι μικρό ψάρι με μήκος που φτάνει τα 45 εκατοστά, και βάρος που ξεπερνάει καμιά φορά τα δύο κιλά. Ανήκει στην τάξη των περκόμορφων (Perciformes), στην οικογένεια των σπαρίδων (Sparidae). Ο σαργός ζει επίσης σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και στον Ατλαντικό ωκεανό, από τις ακτές της Γαλλίας μέχρι τη Νότιο Αφρική. Το ψάρι έχει στα πλευρά του 9 γκρίζες κάθετες γραμμές που δεν τις ξεχωρίζουμε πάντοτε εύκολα, αλλά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι μια μαύρη κηλίδα στη βάση της ουράς και μια έντονη μαύρη απόχρωση στο τέλος της ουράς.
Ο σαργός έχει εύγευστο και νόστιμο κρέας και θεωρείται ψάρι πρώτης ποιότητας.
The sargo or white seabream (Diplodus sargus) is a species of seabream native to the eastern Atlantic and western Indian Oceans.[1] It is found from the Bay of Biscay southwards to South Africa, including Madeira and the Canary Islands, the Mediterranean and (rarely) the Black Sea. Occasionally individuals are found off the Indian Ocean coasts of South Africa, Mozambique and Madagascar, and they are very rarely found elsewhere in the Indian Ocean, such as off Oman. An active fish, they inhabit the surf zone, but they may be found down to 50 m.
They consume small crustaceans, mollusks and some seaweed and coral, using their strong jaws to crush shells. Individuals can reach 45 cm, but average 22 cm.
Diplodus sargus are protandrous hermaphrodites, with individuals starting out life as males, and some becoming female later on.
It is commercially fished, with 3,713 t taken in 2008.[1] Some are reared using aquacultural techniques. The catch is eaten immediately or marketed locally, as the flesh tastes good only when fresh.
Two US Navy submarines were named for this nimble fish, USS Sargo (SS-188) and USS Sargo (SSN-583).
The species has one accepted subspecies:[2]
Other former subspecies have been accepted as separate species:[2]
The sargo or white seabream (Diplodus sargus) is a species of seabream native to the eastern Atlantic and western Indian Oceans. It is found from the Bay of Biscay southwards to South Africa, including Madeira and the Canary Islands, the Mediterranean and (rarely) the Black Sea. Occasionally individuals are found off the Indian Ocean coasts of South Africa, Mozambique and Madagascar, and they are very rarely found elsewhere in the Indian Ocean, such as off Oman. An active fish, they inhabit the surf zone, but they may be found down to 50 m.
They consume small crustaceans, mollusks and some seaweed and coral, using their strong jaws to crush shells. Individuals can reach 45 cm, but average 22 cm.
Diplodus sargus are protandrous hermaphrodites, with individuals starting out life as males, and some becoming female later on.
It is commercially fished, with 3,713 t taken in 2008. Some are reared using aquacultural techniques. The catch is eaten immediately or marketed locally, as the flesh tastes good only when fresh.
Two US Navy submarines were named for this nimble fish, USS Sargo (SS-188) and USS Sargo (SSN-583).
El sargo común (Diplodus sargus) es una especie de pez de la familia de los espáridos, muy común en el Mar Mediterráneo.
El nombre del género viene del griego diplos y odous, palabras que significa doble y diente, en alusión a que tienen dos tipos de dientes: incisivos y molares.
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-21,_DD_58.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-21,_DD_55.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-23,_DD_50.jpg)
El sargo común (Diplodus sargus) es una especie de pez de la familia de los espáridos, muy común en el Mar Mediterráneo.
El nombre del género viene del griego diplos y odous, palabras que significa doble y diente, en alusión a que tienen dos tipos de dientes: incisivos y molares.
Muxar handia (Diplodus sargus) Sparidae familiako ur gaziko arraina da, ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[1].
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Muxar handia (Diplodus sargus) Sparidae familiako ur gaziko arraina da, ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.
Diplodus sargus
Le sar commun (Diplodus sargus) est un poisson de mer ou d'eau saumâtre de la famille des sparidés.
Diplodus sargus est aussi appelé sar, sargue, mouré punchu, sargou, saragou, mouchon, asparaillou, barade (de ses noms occitans sarg ou sargue et son diminutif sargon ou saragon, morre ponchut pour museau pointu, mochon, asparalhon et varada).
On trouve le sar commun en Atlantique, de la Bretagne jusqu'au Sénégal, ainsi qu'en Méditerranée. En Méditerranée, il s'agit de la sous-espèce Diplodus sargus sargus alors que dans l'Atlantique, il s'agit de Diplodus sargus cadenati.
Dans son Satyricon, Pétrone a écrit : "Le latin dit que la sargue était attirée à Rome des extrémités du monde parce que ce poisson était très-rare. On le faisait venir de la mer Carpathienne avant qu’un certain Optatus, affranchi de Tibère, qui avait le commandement de l’armée navale sur la côte d’Ostie, en fît apporter un très-grand nombre qu’on jeta dans la mer de Toscane. L’empereur ayant ordonné qu’on rejetât tous ceux que l’on pêcherait, il s’en trouva quelque temps après une fort grande quantité, particulièrement vers la Sicile, où ils avaient été inconnus jusqu’alors. Pline le Naturaliste dit que ce poisson vit d’herbes, et rumine comme le bœuf" (chapitre XCIII, "Ultimis ab oris Attractus scarus", dans la traduction de Charles Héguin de Guerle, 1834).
Le corps du sar commun est ovale, élevé et comprimé latéralement comme chez une majorité de sparidés. Il est principalement argenté et est orné de marques noires qui permettent de l'identifier. Les opercules sont bordés de noir et le bord postérieur de la nageoire caudale est noir. Le pédoncule caudal comporte sur sa partie supérieure une tache noire en forme de selle. Sept à neuf bandes sombres, alternativement noires et estompées, barrent les flancs verticalement. Ces bandes disparaissent quelques instants seulement après la mort de l'animal. Les nageoires pelviennes sont sombres avec le bord antérieur blanc.
La bouche comporte à la fois des incisives et des molaires, chose rare chez les poissons. Chaque mâchoire possède en effet 8 incisives et plusieurs rangées de molaires, ce qui permet au sar de s'attaquer à n'importe quel type de proie.
La taille des adultes varie généralement entre 25 et 30 cm (maximum 45 cm) pour un poids de 200 g à 500 g (maximum 2 kg).
Le sar se distingue du sparaillon (Diplodus annularis), auquel il ressemble, par le nombre d'écailles de sa ligne latérale — plus de 60 chez le sar et moins de 55 pour le sparaillon. La tache caudale est plus nette et forme un anneau chez le sparaillon. De plus, le sparaillon ne possède pas de bandes verticales sombres sur les flancs.
On trouve le sar commun sur l'ensemble du plateau continental à des profondeurs comprises entre 1 et 30 mètres sur les fonds rocheux et les herbiers. Il s'acclimate aussi en eau saumâtre en été quand les eaux ne sont pas trop froides. Il se déplace souvent en bancs de quelques individus à plus d'une dizaine, même chez les adultes. En période d'inactivité, ou en cas d'alerte, le sar se camoufle et s'abrite dans les failles rocheuses ou les cavités sous les roches.
Le sar est hermaphrodite, il naît mâle puis se transforme en femelle. C'est à la fin de l'hiver qu'il se reproduit, plus particulièrement du mois de février à la fin du mois de mars. Les individus se regroupent dans peu d'eau pour frayer dans les failles rocheuses. Cela occasionne des concentrations importantes de sar de toutes tailles, comprenant les gros spécimens matures et les juvéniles de l'année précédente qui cherchent à se protéger.
Les juvéniles sont omnivores et les adultes carnivores. Ils se nourrissent de vers, crustacés, bivalves, mollusques et échinodermes, leurs robustes molaires leur permettant de briser coquilles, carapaces et tests. Le sar commun peut aussi se nourrir de piades, de petits poissons et de petits céphalopodes. Malgré cet éclectisme, il marque une préférence pour les moules, ce qui amène régulièrement des bancs d'individus à se rassembler autour des gisements de moules.
La maille du sar commun, c'est-à-dire la taille légale de capture pour les pêcheurs amateurs et professionnels est de 25 cm en Manche, en Atlantique et en Mer du Nord[1], et de 23 cm en Méditerranée[2]. Ces « tailles minimum légales » sont fixées par l'arrêté du 26 octobre 2012 déterminant la taille minimale ou le poids minimal de capture et de débarquement des poissons et autres organismes marins ainsi que par de nombreux textes de référence édictés par la Communauté européenne.
La maille biologique, c'est-à-dire la taille à laquelle 100 % des sars communs se sont reproduits est de 20 à 25 cm.
Plusieurs sous-espèces de sar commun sont reconnues :
Diplodus sargus
Le sar commun (Diplodus sargus) est un poisson de mer ou d'eau saumâtre de la famille des sparidés.
Diplodus sargus est aussi appelé sar, sargue, mouré punchu, sargou, saragou, mouchon, asparaillou, barade (de ses noms occitans sarg ou sargue et son diminutif sargon ou saragon, morre ponchut pour museau pointu, mochon, asparalhon et varada).
O sargo, Diplodus sargus,[2] é unha especie de peixe actinopterixio da orde dos perciformes e familia dos espáridos, unha das 23 integradas actualmente (2020) no xénero Diplodus.[3] propio das costas do Atlántico oriental (incluído o Mediterráneo), desde o golfo de Biscaia até Suráfrica.
É obxecto de pesca xa que é moi apreciado pola súa carne.[2]
A especie foi definida en 1758 por Linneo, na 10ª edición do seu Systema Naturae, baixo o nome de Sparus sargus.[4][5]
Para a do xénero véxase Diplodus.
O epíteto específico, sargus é o nome latino deste peixe, que deriva do grego antigo σαργός sargós.[6]
Ademais de polo nome hoxe en día válido, a especie coñeceuse tamén polos sinónimos seguintes:
Ademais de sargo, o nome recomendado pola Real Academia Galega e o empregado nos máis dos portos de Galicia, a miúdo pronunciado sargho, tamén se coñece con estes outros nomes.[7]
Na actualidade só se recoñece unha subespecie:[4]
Outras subespecies que se consideraban anteriormente, hoxe son consideradas como especies independentes:[4]
Os caracteres máis identificativos do sargo son os maxilares, con oito dentes incisivos e cortantes, e o corpo, con de sete a oito estreitas bandas transversais amouradas nos flancos, e coa parte superior do pedúnculo caudal transversal negra.[9][10][11] Estas bandas van esvaecendo coa idade do animal até chegaren a desaparecer nos exemplares máis grandes, excepto a última banda, a situada no pedúnculo da cola, que é a máis grosa e escura e nunca desaparece.[Cómpre referencia]
O corpo do sargo é forma ovalada, de cor gris claro cunha tonalidade prateada (agás as bandas transversais), sendo o espazo interocular e o fociño máis escuro.[5] O corpo está compimido lateralmente.[5][10][11][12] Presenta escamas nas meixelas e no opérculo. A boca é terminal, lixeiramente protráctil.[5] O fociño é arredondado, e os labios son delgados. Cada maxilar (maxilar superior e mandíbula ou inferior) presenta oito dentes incisivos en posición máis ou menos vertical; no maxilar superior hai tres series de dentes molariforms (en formma de moa) e no inferior dúas (ocasionalmente tres).[5][10]
As aletas dorsais teñen de 11 a 12 raios espiñentos (raramente 13) e de 12 a 16 raios brandos, e a aleta anal ten 3 raios espiñentos e de 12 a 14 brandos.[5][13] As aletas pectorais rematan en afiadas puntas e alcanzan a orxe da anal. A aleta caudal é moi empla e fendida (bifurcada) no centro.[5][10] Posúe de 58 a 68 escamas na liña lateral.[5]
O tamaño máximo deste peixe pode alcanzar os 45 cm de lonxitude,[13] aínda que o normal é que mida 20–25 cm.[14]
O sargo é unha especie litoral que vive sobre fondos rochosos ou areosos con rochas ou cerca delas, a profundidades entre os 0 e os 50 m.[15] Os individuos xuvenís forman cardumes en augas pouco profundas sobre leitos de pradarías submarinas (por exemplo, de Zostera sp.), e poden adentrarse en esteiros de augas salobres.[5][9][10] Os adultos son solitarios.
A especie distribúese polas costas do Atlántico oriental e unha pequena parte do oeste do océano Índico, desde o golfo de Biscaia e o mar Cantábrico chegando cara ao sur até Suráfrica, incluídas as illas de Madeira e as Canarias, o Mediterráneo e (raramente) o mar Negro. Ocasionalmente atópanse individuos nas costas do océano Índico de Suráfrica, Madagascar e Mozambique e, moi raramente, noutros lugares do océano Índico, como en Omán.[5]
En Galicia a súa presenza é constante durante todo o ano, pero aumenta na primavera e no verán, despois da época da desova, na que se achega á costa. As crías a finais do verán poden verse nas pozas das rochas na baixamar.[11]
A primeira cita científica da súa presenza en augas galegas débese a Cornide, en 1788, na súa obra Ensayo de una historia de los peces y otras producciones marinas de la costa de Galicia arreglado al sistema del caballero Carlos Linneo con un tratado de las diversas pescas y de las redes y aparejos con que se practican.[16]
A alimentación dos individuos xuvenís é omnívora, e comen algas e invertebrados bentónicos (principalmente pequenos crustáceos e moluscos, e tamén corais,[5] sendo os adultos exclusivamennte carnívoros, predando sobre crustáceos, moluscos (mexillóns e lapas) e equinodermos.[17][11] Grazas aos seus dentes molariformes poden triturar as cunchas dos bivalvos, e mesmo poden comeren ourizos de mar. É un peixe sutil, astuto, e dotado dunha certa memoria.[12]
O sargo reprodúcese no período comprendido entre xaneiro e marzo, alcanzando a madurez sexual aos dous anos de idade, cando miden uns 17 cm.[14]
Coma outros espáridos, os sargos son parcialmente hermafroditas. Algúns machos transfórmanse en femias.[9]
A carne do sargo é moi prezada.[12][11]
En toda a súa área de dispersión capturáronse, no ano 2016, sobre todo mediante pesca artesanal, 4 078 toneladas. Ademais, nalgúns lugares é obxecto de cría en acuicultura, obténdose, por este procedemento, 174 toneladas no ano 2010.[5]
En Galicia péscase comercialmente con trasmallo, palangre, miño, liña, etc.[11]
É un trofeo moi aprezado tanto polos deportistas de cana, debido á gran resistencia que ofrece unha ves prendido ao anzol, coma os que practican a pesca submarina.[11]
O engado máis apropiado para a súa captura son os cangrexos recollidos cando acaban de efectuar a muda, que é cando están máis brandos.[11]
Adoita cociñarse ao forno cando é grande, e á grella ou á prancha cando son pequenos.
Segundo datos da Plataforma Tecnolóxica de Pesca Pesca de Galicia.com, as capturas desta especie durante os últimos anos representaron unhas descargas nas lonxas galegas de entre 350 e 460 toneladas (449,4 t en 2012).[18]
Non se identificaron ameazas importantes para esta especie; porén, a pesca intensiva nalgún lugares e a conseguintge redución do tamaño dos espécimes, son posíbeis ameazas.[1]
Na opinión da Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), a nivel global, Diplodus sargus está moi estendido no Atlántico oriental, e péscase ao longo de toda a súa área de distribución, experimentando algúns descensos localizados da súa poboación, e unha posíble redución do tamaño da área. Porén, esta especie está moi estendida e non se rexistraron descensos mundiais significativos. Polo tanto, o seu status cualifícase como LC (pouco preoculante). No golfo Pérsico, Diplodus sargus é unha das especies de espáridos máis comúns, e representa unha parte importante das capturas de espáridos en Kuwait, aída que tamén se cualifica nesta zona como LC. En Europa esta especie é de importancia comercial en toda a súa extensión europea, pero está moi estendida e localmente é abundante, polo que, así mesmo, cualifícase como LC.[1]
O sargo, Diplodus sargus, é unha especie de peixe actinopterixio da orde dos perciformes e familia dos espáridos, unha das 23 integradas actualmente (2020) no xénero Diplodus. propio das costas do Atlántico oriental (incluído o Mediterráneo), desde o golfo de Biscaia até Suráfrica.
É obxecto de pesca xa que é moi apreciado pola súa carne.
Šarag (Diplodus sargus sargus), pripada obitelji ljuskavki (Sparidae). U Hrvatskoj je poznato i dvadesetak drugih imena kojima ga nazivaju na različitim dijelovima Jadrana. Češći nazivi su: sarag, sarak, serag, serah, šarak i dr.
Jajolikog je oblika, spljoštenog tijela. Ima jaku čeljust s odebljanim usnicama. Jako je sličan picu. I šarag i pic imaju sličan oblik tijela i oba imaju više uspravih crnkastih pruga po tijelu pa ih se dosta teško razlikuje. Dosta ih je lakše razlikovati po obliku glave i čeljusti. Šarag ima pravilno formiranu glavu dok pic ima izduženu čeljust s vidljivo isturenim zubima. Razlikuju se i po boji. Šarag je smeđastotamnosive boje koja na donjoj strani tijela prelazi u bijelo do sivosrebrnkastu boju s ponešto zlatastim primjesama. Po tijelu zna imati tanke vodoravne smeđaste pruge. Naraste do 47 cm u duljinu i može postići težinu od 2,5 kg.
Hrani se pridnenom hranom životinjskog porijekla, preferira račiće, puževe, školjkaše koje drobi svojim jakim čeljustima. Poput komarče može zdrobiti i pojesti morskog ježa. Nalazimo ga posvuda uz jadransku obalu. Uglavnom se drži kamenitog dna i stjenovite obale gdje se skriva u procijepima i rupama. Zalazi do 100 metara u dubinu. Odrasli primjerci se drže dubljeg dna dok mlađi borave i u plićem priobalnom dnu. Nedorasli primjerci se okupljaju u veća jata dok se veći, odrasli šarazi kreću u manjim skupinama ili pojedinačno. Mrijesti se u proljeće.
Šarag je riba Mediterana i Atlantika. U Jadranskom moru nije naročito brojan, no unatoč malobrojnosti, raširen je svugdje po Jadranu.
Šarag (Diplodus sargus sargus), pripada obitelji ljuskavki (Sparidae). U Hrvatskoj je poznato i dvadesetak drugih imena kojima ga nazivaju na različitim dijelovima Jadrana. Češći nazivi su: sarag, sarak, serag, serah, šarak i dr.
Jajolikog je oblika, spljoštenog tijela. Ima jaku čeljust s odebljanim usnicama. Jako je sličan picu. I šarag i pic imaju sličan oblik tijela i oba imaju više uspravih crnkastih pruga po tijelu pa ih se dosta teško razlikuje. Dosta ih je lakše razlikovati po obliku glave i čeljusti. Šarag ima pravilno formiranu glavu dok pic ima izduženu čeljust s vidljivo isturenim zubima. Razlikuju se i po boji. Šarag je smeđastotamnosive boje koja na donjoj strani tijela prelazi u bijelo do sivosrebrnkastu boju s ponešto zlatastim primjesama. Po tijelu zna imati tanke vodoravne smeđaste pruge. Naraste do 47 cm u duljinu i može postići težinu od 2,5 kg.
Hrani se pridnenom hranom životinjskog porijekla, preferira račiće, puževe, školjkaše koje drobi svojim jakim čeljustima. Poput komarče može zdrobiti i pojesti morskog ježa. Nalazimo ga posvuda uz jadransku obalu. Uglavnom se drži kamenitog dna i stjenovite obale gdje se skriva u procijepima i rupama. Zalazi do 100 metara u dubinu. Odrasli primjerci se drže dubljeg dna dok mlađi borave i u plićem priobalnom dnu. Nedorasli primjerci se okupljaju u veća jata dok se veći, odrasli šarazi kreću u manjim skupinama ili pojedinačno. Mrijesti se u proljeće.
Šarag je riba Mediterana i Atlantika. U Jadranskom moru nije naročito brojan, no unatoč malobrojnosti, raširen je svugdje po Jadranu.
Il sarago maggiore[2] (Diplodus sargus[3] (Linnaeus, 1758) o Diplodus sargus sargus[4] (Linnaeus, 1758) è un pesce di mare appartenente alla famiglia degli Sparidi[5].
Comprende le seguenti sottospecie[5]:
Il sarago maggiore (Diplodus sargus (Linnaeus, 1758) o Diplodus sargus sargus (Linnaeus, 1758) è un pesce di mare appartenente alla famiglia degli Sparidi.
Diplodus sargus is een straalvinnige vis uit de familie van de zeebrasems (Sparidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2]
Diplodus sargus is een straalvinnige vis uit de familie van de zeebrasems (Sparidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Multimedia w Wikimedia Commons Sargus[2] (Diplodus sargus) – gatunek morskiej ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Wschodni Atlantyk od Zatoki Biskajskiej po RPA oraz Morze Czarne i Morze Śródziemne.
Występuje w wodach przybrzeżnych do głębokości 50 m.
Na bokach 7–8 wąskich, ciemnych, poprzecznych pręg. Na trzonie ogona duża, ciemna plama. Płetwa ogonowa ciemno obrzeżona, płetwy brzuszna szare.
Dorasta do 45 cm długości i 1,87 kg masy ciała.
Sargus (Diplodus sargus) – gatunek morskiej ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Diplodus sargus Linnaeus, 1758 é uma espécie de peixes marinhos ósseos conhecidos pelo nome comum de sargo. A espécie é originária da costa leste do Atlântico,[1] com uma distribuição que vai desde o Golfo da Biscaia até ao sul da África, incluindo as ilhas da Macaronésia, o Mediterrâneo e, embora rara, o Mar Negro. São ocasionalmente encontrados indivíduos na costa africana do Índico, incluindo as costas da África do Sul, Moçambique e Madagáscar, e muito raramente em outras áreas daquele oceano, como na costa de Omã. É um peixe activo que habita a zona de rebentação das vagas, embora possa ser encontrado até 50 m de profundidade.
Corpo oval, elevado e comprimido dorso-ventralmente, com a boca ligeiramente protáctil permitindo a distensão anterior dos maxilares no momento de ingestão da presa, com comprimento em geral 20–30 cm, com uma média de 22 cm. Alguns indivíduos atingem 45 cm de comprimento. A cor dominante é o prateado e, para além de uma mancha no pedúnculo caudal, apresenta faixas verticais escuras, mesmo nos maiores indivíduos.[2]
Atinge a maturidade sexual quando atinge por volta dos 17 cm, em geral aos dois anos de vida. O período de reprodução coincide com o final do inverno e a primavera (no caso de D. sargus cadenati nos Açores ocorre entre Março e Junho).[2] A espécie é hermafrodita protândrica, com os indivíduos atingindo a maturidade sexual como machos, com alguns indivíduos mutando para fêmeas num período de vida posterior.
O habitat preferencial são as zonas do infralitoral de fundo rochoso ou semiarenoso, sendo frequente a sua concentração em zonas portuárias, independentemente do tipo de fundo, onde se alimentam de restos de peixe rejeitados pelos pescadores.
É um peixe omnívoro cuja alimentação preferida são os pequenos moluscos, crustáceos, salpas, algas, poliquetas e equinodermes.[2] Apresentam também comportamento necrófago, reflexo da versatilidade alimentar da espécie, o que lhe permite associação alimentar alimentar com outros peixes, como os salmonetes (Mullus surmuletus). As fortes maxilas e os dentes bem desenvolvidos permitem-lhe esmagar conchas e corais.
Ocorrem em geral em cardumes com cerca de uma dezena de indivíduos, muitas vezes incluindo indivíduos de outras espécies, sendo comuns em buracos de média dimensão e nas zonas de rebentação junto à costa.[2]
A espécie é alvo de uma pescaria comercial com capturas de 3 713 t no ano de 2008.[1] A espécie é também produzida em aquacultura. A espécie é consumida apenas em fresco, sendo que o seu sabor se altera rapidamente após a morte do animal.
A espécie apresenta pelo menos 7 subespécies taxonomicamente validadas com a seguinte distribuição geográfica:
Diplodus sargus Linnaeus, 1758 é uma espécie de peixes marinhos ósseos conhecidos pelo nome comum de sargo. A espécie é originária da costa leste do Atlântico, com uma distribuição que vai desde o Golfo da Biscaia até ao sul da África, incluindo as ilhas da Macaronésia, o Mediterrâneo e, embora rara, o Mar Negro. São ocasionalmente encontrados indivíduos na costa africana do Índico, incluindo as costas da África do Sul, Moçambique e Madagáscar, e muito raramente em outras áreas daquele oceano, como na costa de Omã. É um peixe activo que habita a zona de rebentação das vagas, embora possa ser encontrado até 50 m de profundidade.
Sargus rondelettii Valenciennes, 1830
Sargus vetula Valenciennes 1830
Sargus sargus Cadenat, 1951
Šarg (znanstveno ime Diplodus sargus) je morska riba iz družine šparov, ki je razširjena po vzhodnem Atlantiku in zahodnem Indijskem oceanu[1]. Pogost je tudi v Sredozemskem in Jadranskem morju.
Šarg ima visoko, bočno stisnjeno ovalno telo, katerega osnovna barva je srebrno-siva, po telesu pa ima 6-8 vertikalnih črnih prog, ki s starostjo počasi zbledijo. Pred repno plavutjo ima širšo temo progo, robovi škržnih poklopcev so temnejše barve, kar velja tudi za robove plavuti. Usta te ribje vrste so majhna s tankimi ustnicami, v njih pa se nahaja osem dletastih zob. Prsne plavuti so dolge in zašiljene, repna pa je velika in dvokraka, kar je značilno za pelaške ribe. Zraste do 45 cm dolžine in lahko doseže do 2,5 kg. Povprečen primerek pa je dolg okoli 20–25 cm. Na prvi pogled je šarg podoben picu, od katerega se loči predvsem po obliki ust, ki so pri picu zašiljena, pri šargu pa topa. Pri šargih se pogosto pojavljajo primeri hermafroditizma. Nekateri samci namreč včasih spremenijo spol. Pri dolžini 17 cm in enem letu starosti šarg spolno dozori. Drsti se spomladi, ko se tudi združuje v večje jate.
Šarg se zadržuje od vodne gladine pa vse do 50 metrov globine, v glavnem pa se zadržuje na kamnitem skalnatem terenu. Prebiva v kamnitih luknjah in razpokah, pod skalnimi previsi in v potopljenih predmetih, svoje skrivališče pa pogosto deli z drugimi ribjimi vrstami. Hrani se z manjšimi raki,školjkami, algami in koralami katerih lupine tre z močnimi zobmi.
Šarg je zanimiv za podvodne ribiče, je pa tudi gospodarsko pomembna riba. V letu 2008 so po svetu ujeli 3.713 ton šargov[1]
Šarg ima sedem podvrst, med katere sodijo:
Šarg (znanstveno ime Diplodus sargus) je morska riba iz družine šparov, ki je razširjena po vzhodnem Atlantiku in zahodnem Indijskem oceanu. Pogost je tudi v Sredozemskem in Jadranskem morju.
Šarg ima visoko, bočno stisnjeno ovalno telo, katerega osnovna barva je srebrno-siva, po telesu pa ima 6-8 vertikalnih črnih prog, ki s starostjo počasi zbledijo. Pred repno plavutjo ima širšo temo progo, robovi škržnih poklopcev so temnejše barve, kar velja tudi za robove plavuti. Usta te ribje vrste so majhna s tankimi ustnicami, v njih pa se nahaja osem dletastih zob. Prsne plavuti so dolge in zašiljene, repna pa je velika in dvokraka, kar je značilno za pelaške ribe. Zraste do 45 cm dolžine in lahko doseže do 2,5 kg. Povprečen primerek pa je dolg okoli 20–25 cm. Na prvi pogled je šarg podoben picu, od katerega se loči predvsem po obliki ust, ki so pri picu zašiljena, pri šargu pa topa. Pri šargih se pogosto pojavljajo primeri hermafroditizma. Nekateri samci namreč včasih spremenijo spol. Pri dolžini 17 cm in enem letu starosti šarg spolno dozori. Drsti se spomladi, ko se tudi združuje v večje jate.
Šarg se zadržuje od vodne gladine pa vse do 50 metrov globine, v glavnem pa se zadržuje na kamnitem skalnatem terenu. Prebiva v kamnitih luknjah in razpokah, pod skalnimi previsi in v potopljenih predmetih, svoje skrivališče pa pogosto deli z drugimi ribjimi vrstami. Hrani se z manjšimi raki,školjkami, algami in koralami katerih lupine tre z močnimi zobmi.
Šarg je zanimiv za podvodne ribiče, je pa tudi gospodarsko pomembna riba. V letu 2008 so po svetu ujeli 3.713 ton šargov
Svartstjärtad havsruda (Diplodus sargus) är en fisk i familjen havsrudefiskar.
Den svartstjärtade havsrudan har en ryggfena med 11 till 12 taggstrålar, följda av 12 till 15 mjukstrålar. Analfenan har samma principiella uppbyggnad, men med endast 3 taggstrålar och 12 till 14 mjukstrålar. Kroppen är hög med 5 mycket mörka och 4 ljusa tvärband[2] på silvergrå botten. Ungfiskar saknar dock de ljusa tvärbanden. På stjärtspolen har den en svart fläck. Munnen är spetsig, med smala läppar.[3] Den kan bli 45 cm lång och väga 1,87 kg, men är vanligtvis betydligt mindre.[1]
Arten lever i kustnära vatten på ett djup ner till 50 m, helst på klipprev eller i sjögräsbältet.[1] Ungfiskar kan även gå in i brackvatten.[2] Födan utgörs framför allt av musslor, men den tar även andra bottendjur som kräftdjur (i synnerhet räkor men också märlkräftor och gråsuggor), snäckor samt havsborstmaskar. Den äter dessutom fisk och alger. Födointaget tenderar att minska under sommaren.[4] Troligtvis är arten hermafrodit, som först fungerar som hane och därefter som hona.[5] Fisken kan bli upp till 10 år gammal.[1]
Den svartstjärtade havsrudan finns från Biscayabukten via Madeira och Kanarieöarna längs kusten söderut till Sydafrika, Moçambique och Madagaskar. Den går in i Medelhavet och (sällsynt) Svarta havet.[5]
Arten har 7 underarter:
Svartstjärtad havsruda (Diplodus sargus) är en fisk i familjen havsrudefiskar.
Sargus vetula Valenciennes 1830
Sargus sargus Cadenat, 1951
Вікісховище: Diplodus sargus 
Віківиди: Diplodus sargus 
EOL: 205145 
ITIS: 169194 
NCBI: 38941 Сарг, або морський карась великий (Diplodus sargus) — риба родини спарових. Тіло високе, сильно стисле з боків; за формою тіла нагадує прісноводного карася. Спинний плавець один, дуже довгий. Рот з тупими зубами, форма їх така ж, як у кутніх зубів травоїдних тварин. Луска велика. Колір тіла сріблястий, з темними поперечними смужками. У деяких особин на тілі є великі чорні плями неправильної форми. Звичайна довжина 15 — 20 сантиметрів при вазі до 200—250 . Найбільша довжина не перевищує 33 сантиметрів. Водиться в Чорному, Середземному морях та по Східному узбережжю Атлантичного океану. Тримається великими зграями на глибинах від 3 до 50 метрів. Здебільшого зустрічається біля берегів Кавказу й східних берегів Кримського півострова. Зрідка зустрічається в Азовському морі, у північних берегів Чорного, у районі Одеси. Живиться переважно, дрібними ракоподібними, молюсками.
Сарг, або морський карась великий (Diplodus sargus) — риба родини спарових. Тіло високе, сильно стисле з боків; за формою тіла нагадує прісноводного карася. Спинний плавець один, дуже довгий. Рот з тупими зубами, форма їх така ж, як у кутніх зубів травоїдних тварин. Луска велика. Колір тіла сріблястий, з темними поперечними смужками. У деяких особин на тілі є великі чорні плями неправильної форми. Звичайна довжина 15 — 20 сантиметрів при вазі до 200—250 . Найбільша довжина не перевищує 33 сантиметрів. Водиться в Чорному, Середземному морях та по Східному узбережжю Атлантичного океану. Тримається великими зграями на глибинах від 3 до 50 метрів. Здебільшого зустрічається біля берегів Кавказу й східних берегів Кримського півострова. Зрідка зустрічається в Азовському морі, у північних берегів Чорного, у районі Одеси. Живиться переважно, дрібними ракоподібними, молюсками.
Cá tráp trắng (Danh pháp khoa học: Diplodus sargus) là một loài cá trong Họ Cá tráp, thuộc chi Diplodus. Đây là một loài bản địa phân bố ở phía Đông của Đại Tây Dương đến phía Tây của Ấn Độ Dương, chúng được tìm thấy trong vịnh Biscay phía Nam của Nam Phi, kể cả Madeira và đảo Canary ở Địa Trung Hải và Biển Đen. Một vài cá thể thỉnh thoảng được tìm thấy ở bờ biển Ấn Độ Dương ở Nam Phi, Mozambique và Madagascar, và Oman. Chúng có thể được tìm thấy ở độ sâu 50 m. Một vài cá thể có chiều dài tới 45 cm nhưng chiều dài trung bình khoảng 22 cm. Cá là động vật ăn phù du ở biển, ăn các loài giáp xác.
Cá tráp trắng (Danh pháp khoa học: Diplodus sargus) là một loài cá trong Họ Cá tráp, thuộc chi Diplodus. Đây là một loài bản địa phân bố ở phía Đông của Đại Tây Dương đến phía Tây của Ấn Độ Dương, chúng được tìm thấy trong vịnh Biscay phía Nam của Nam Phi, kể cả Madeira và đảo Canary ở Địa Trung Hải và Biển Đen. Một vài cá thể thỉnh thoảng được tìm thấy ở bờ biển Ấn Độ Dương ở Nam Phi, Mozambique và Madagascar, và Oman. Chúng có thể được tìm thấy ở độ sâu 50 m. Một vài cá thể có chiều dài tới 45 cm nhưng chiều dài trung bình khoảng 22 cm. Cá là động vật ăn phù du ở biển, ăn các loài giáp xác.
Diplodus sargus (Linnaeus, 1758)
Синонимы
Белый сарг[1], или полосатый карась[1] (лат. Diplodus sargus) — вид рыб из семейства спаровых.
Тело высокое, сильно сжатое с боков; по форме тела напоминает пресноводного карася. Спинной плавник один, очень длинный. Рот с тупыми зубами, форма их такая же, как у коренных зубов травоядных животных. Чешуя крупная. Цвет тела серебристый, с тёмными поперечными полосками. У некоторых особей на теле имеются большие чёрные пятна неправильной формы. Обычная длина 15—20 сантиметров при весе до 200-250 г. Наибольшая длина не превышает 33 сантиметров.
Обитает в Чёрном, Средиземном морях и по Восточному побережью Атлантического океана. Держится большими стаями на глубинах от 3 до 50 метров. В основном встречается у берегов Кавказа и восточных берегов Крымского полуострова. Изредка встречается в Азовском море, у северных берегов Чёрного моря, в районе Одессы. Питается преимущественно мелкими ракообразными, моллюсками.
Белый сарг, или полосатый карась (лат. Diplodus sargus) — вид рыб из семейства спаровых.
Тело высокое, сильно сжатое с боков; по форме тела напоминает пресноводного карася. Спинной плавник один, очень длинный. Рот с тупыми зубами, форма их такая же, как у коренных зубов травоядных животных. Чешуя крупная. Цвет тела серебристый, с тёмными поперечными полосками. У некоторых особей на теле имеются большие чёрные пятна неправильной формы. Обычная длина 15—20 сантиметров при весе до 200-250 г. Наибольшая длина не превышает 33 сантиметров.
Обитает в Чёрном, Средиземном морях и по Восточному побережью Атлантического океана. Держится большими стаями на глубинах от 3 до 50 метров. В основном встречается у берегов Кавказа и восточных берегов Крымского полуострова. Изредка встречается в Азовском море, у северных берегов Чёрного моря, в районе Одессы. Питается преимущественно мелкими ракообразными, моллюсками.
,_vue_de_face_(photocollage).jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-21,_DD_56.jpg)
