dcsimg

Phellinus ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Phellinus és un gènere de fongs dins la família Hymenochaetaceae. Moltes espècies causen la podridura blanca i altres són bolet de soca. El seu cos fructífer creix sobre la fusta. Són llenyosos, de conssitència del suro i de color marró i les hifes són marró groguenques.[1]

El nom de Phellinus significa suro.[2]

Els Phellinus produeixen el fenol natural hispidina.[3]

Referències

  1. Ellis, J. B.; Ellis, Martin B.. Fungi without gills (hymenomycetes and gasteromycetes): an identification handbook. London: Chapman and Hall, 1990. ISBN 0-412-36970-2.
  2. Healing Mushrooms By Georges M. Halpern
  3. Highly oxygenated and unsaturated metabolites providing a diversity of hispidin class antioxidants in the medicinal mushrooms Inonotus and Phellinus. In-Kyoung Lee and Bong-Sik Yu, Bioorganic & Medicinal Chemistry Volume 15, Issue 10, 15 May 2007, pp. 3309-3314, doi:10.1016/j.bmc.2007.03.039

Enllaços externs


 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Phellinus Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Phellinus: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Phellinus és un gènere de fongs dins la família Hymenochaetaceae. Moltes espècies causen la podridura blanca i altres són bolet de soca. El seu cos fructífer creix sobre la fusta. Són llenyosos, de conssitència del suro i de color marró i les hifes són marró groguenques.

El nom de Phellinus significa suro.

Els Phellinus produeixen el fenol natural hispidina.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Phellinus ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Feuerschwämme (Phellinus) sind eine Pilzgattung aus der Familie der Borstenscheiblingsverwandten (Hymenochaetaceae). Von der Gattung Phellinus s. str. wurden mehrere Gattungen abgespalten, die mangels eines eigenen Trivialnamens ebenfalls als Feuerschwämme bezeichnet werden.

Die Typusart ist der Gemeine Feuerschwamm (Phellinus igniarius).

Merkmale

Makroskopische Merkmale

Phellinus-Arten bilden mehrjährige, konsolen- bis krustenförmige Fruchtkörper mit porenförmiger, meist brauner Fruchtschicht, deren Röhren geschichtet sind und die oft eine harte Kruste besitzen. Die Poren der Fruchtkörper sind klein und eng. Die Trama der Fruchtkörper ist hart, braun und trocken, mit KOH färbt sie sich schwarz.

Mikroskopische Merkmale

Sie haben eine dimitische Hyphenstruktur, wobei generative Hyphen zylindrisch, dünnwandig und farblos bis gelblich sind. Die Skeletthyphen sind dickwandig, gelbbraun und kaum verzweigt. Schnallen fehlen, in der Fruchtschicht sind meist braune, konisch-apikal zugespitzte Setae vorhanden. Die Basidien sind kurz, ellipsoid-keulig, farblos und viersporig, eine Basalschnalle fehlt. Die Sporen der Feuerschwämme sind kugelig oder ellipsenförmig bis zylindrisch und glatt; sie können dünn- oder dickwandig sein und sind inamyloid (mit Jodreagenz nicht blau verfärbend).

Ökologie

Phellinus-Arten sind parasitische, häufig sehr wirtspezifische Holzbewohner, die im befallenen Holz eine Weißfäule erzeugen. Nach Absterben des Wirtes können sie noch einige Zeit saprobiontisch am Substrat weiterleben.

Arten

Weltweit existieren etwa 180 Arten im weiteren Sinn. Für Europa werden folgende Arten im engeren Sinn angegeben bzw. sind dort zu erwarten:[1][2]

Systematik

Die Feuerschwämme bilden eine Vielzahl morphologisch schwer zu unterscheidender Arten, die teilweise nur durch die Substratwahl getrennt sind. Die Artabgrenzung und Benennung ist daher umstritten und im Fluss. Die Feuerschwämme sind eng verwandt mit den Schillerporlingen, die einjährige Fruchtkörper mit monomitischer Hyphenstruktur bilden. Einige Untersuchungen deuten darauf hin, dass beide Gattungen nicht voneinander zu trennen sind und diese entweder in eine gemeinsame Gattung Phellinus im weiteren Sinne zusammenzufassen oder in mehrere kleine Gattungen aufzutrennen sind. Die Satellitengattungen sind Fomitiporella[3], Fomitiporia[4], Fuscoporia[5], Phellinidium[6], Phellopilus[7], Phylloporia[8] und Porodaedalea[9].

Namensgebung

Der Name „Feuerschwämme“ rührt daher, dass die Fruchtkörper nach Kontakt mit Feuer bzw. Funken sehr lange glimmen und dadurch ein einfaches erneutes Entfachen eines Feuers ermöglichen.[10] "Phellinus" kann man mit "Kork ähnelnd" übersetzen.[11]

Bedeutung

Einige Phellinus-Arten sind als Parasiten an Obst- oder Parkbäumen schädlich; als Speisepilze kommen sie aufgrund ihrer zähen, korkartigen Konsistenz nicht in Frage.

Der Pilz mit dem größten bekannten Fruchtkörper ist ein Feuerschwamm der Art Phellinus ellipsoideus, der im Jahr 2010 in der chinesischen Provinz Hainan gefunden wurde. Der Fruchtkörper war 10,85 Meter lang, 82 bis 88 Zentimeter breit und 4,6 bis 5,5 Zentimeter dick. Untersuchungen der Dichte des Pilzes ergaben, dass der gesamte Fruchtkörper 400 bis 500 Kilogramm wog. Sein Alter wurde auf etwa 20 Jahre geschätzt.[12]

Quellen

Literatur

  • Achim Bollmann, Andreas Gminder, Peter Reil: Abbildungsverzeichnis europäischer Großpilze. In: Jahrbuch der Schwarzwälder Pilzlehrschau. 4. Auflage. Volume 2. Schwarzwälder Pilzlehrschau, 2007, ISSN 0932-920X (301 Seiten; Verzeichnis der Farbabbildungen fast aller europäischen Großpilze (> 5 mm) inkl. CD mit über 600 Gattungsbeschreibungen).

Einzelnachweise

  1. Eric Strittmatter: Die Gattung Phellinus. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  2. Eric Strittmatter: Update Nr. 102: Peziza und ein paar kleine Blätterpilzgattungen. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. 30. August 2011, abgerufen am 30. August 2011.
  3. Eric Strittmatter: Die Gattung Fomitiporella. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  4. Eric Strittmatter: Die Gattung Fomitiporia. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 1. Mai 2011.
  5. Eric Strittmatter: Die Gattung Fuscoporia. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  6. Eric Strittmatter: Die Gattung Phellinidium. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  7. Eric Strittmatter: Die Gattung Phellopilus. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  8. Eric Strittmatter: Die Gattung Phylloporia. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  9. Eric Strittmatter: Die Gattung Porodaedalea. In: fungiworld.com. Pilz-Taxa-Datenbank. Abgerufen am 2. Mai 2011.
  10. Hieronymus Ludwig Wilhelm Völker: Handbuch der Forsttechnologie: eine Anleitung zur zweckmäßigen technischen Zugutmachung und Benutzung der mannichfaltigen Forstproducte : für Forstmänner, Landwirthe, Architecten, Techniker und Kameralisten. Baumgärtner, 1836, S. 222.
  11. Wissenschaftliche Pilznamen. Abgerufen am 11. Mai 2020.
  12. Giant fungus discovered in China. AsianScientist.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Phellinus: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Feuerschwämme (Phellinus) sind eine Pilzgattung aus der Familie der Borstenscheiblingsverwandten (Hymenochaetaceae). Von der Gattung Phellinus s. str. wurden mehrere Gattungen abgespalten, die mangels eines eigenen Trivialnamens ebenfalls als Feuerschwämme bezeichnet werden.

Die Typusart ist der Gemeine Feuerschwamm (Phellinus igniarius).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Phellinus ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Phellinus is a genus of fungi in the family Hymenochaetaceae. Many species cause white rot. Fruit bodies, which are found growing on wood, are resupinate, sessile, and perennial. The flesh is tough and woody or cork-like, and brown in color. Clamp connections are absent, and the skeletal hyphae are yellowish-brown.[1]

The name Phellinus means cork.[2]

The species Phellinus ellipsoideus (previously Fomitiporia ellipsoidea) produced the largest ever fungal fruit body.[3][4]

Phellinin A-B.png

Phellinus species produce a number of natural chemicals which are of interest to science. These include the natural phenol hispidin,[5] bio-active styrylpyrones called phelligridins,[6] and bio-active isolates called phellinins.[7]

Uses

In Australia, Aborigines have used Phellinus fruit bodies medicinally. The smoke from burning fruit bodies was inhaled by those with sore throats. Scrapings from slightly charred fruit bodies were drunk with water to treat coughing, sore throats, "bad chests", fevers and diarrhoea. There is some uncertainty about which species of Phellinus were used.[8]

Species

As of January 2015, Index Fungorum lists 154 species of Phellinus:[9]

References

  1. ^ Ellis MB, Ellis JB. (1990). "Phellinus". Fungi Without Gills (Hymenomycetes and Gasteromycetes): An Identification Handbook. London, UK: Chapman and Hall. pp. 145–50. ISBN 978-0-412-36970-4.
  2. ^ Halpern GM (2007). "Phellinus linteus". Healing Mushrooms. p. 95. ISBN 978-0-7570-0196-3.
  3. ^ Cui B-K, Decock C. (2012). "Phellinus castanopsidis sp. nov. (Hymenochaetaceae) from southern China, with preliminary phylogeny based on rDNA sequences". Mycological Progress. 12 (2): 341–51. doi:10.1007/s11557-012-0839-5. S2CID 17570036.
  4. ^ Dai Y-C, Cui B-K. (2011). "Fomitiporia ellipsoid has the largest fruiting body among the fungi". Fungal Biology. 115 (9): 813–4. doi:10.1016/j.funbio.2011.06.008. PMID 21872178.
  5. ^ Lee I-K, Yun B-S. (2007). "Highly oxygenated and unsaturated metabolites providing a diversity of hispidin class antioxidants in the medicinal mushrooms Inonotus and Phellinus". Bioorganic & Medicinal Chemistry. 15 (10): 3309–14. doi:10.1016/j.bmc.2007.03.039. PMID 17387019.
  6. ^ Lee, In-Kyoung; Han, Myung-Suk; Lee, Myeong-Seok; Kim, Young-Sook; Yun, Bong-Sik (2010-09-15). "Styrylpyrones from the medicinal fungus Phellinus baumii and their antioxidant properties". Bioorganic & Medicinal Chemistry Letters. 20 (18): 5459–5461. doi:10.1016/j.bmcl.2010.07.093. ISSN 1464-3405. PMID 20708931.
  7. ^ Lee, In-Kyoung; Jung, Jin-Young; Kim, Young-Ho; Yun, Bong-Sik (May 2010). "Phellinins B and C, new styrylpyrones from the culture broth of Phellinus sp". The Journal of Antibiotics. 63 (5): 263–266. doi:10.1038/ja.2010.25. ISSN 1881-1469. PMID 20339398.
  8. ^ Kalotas A. (1996). "Aboriginal knowledge and use of fungi". Introduction—Fungi in the Environment. Fungi of Australia. Vol. 1B. Melbourne: CSIRO. pp. 269–95. ISBN 978-0-643-05936-8.
  9. ^ Kirk PM. "Species Fungorum (version 22nd December 2014). In: Species 2000 & ITIS Catalogue of Life". Retrieved 2015-01-10.
Wikimedia Commons has media related to Phellinus.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Phellinus: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Phellinus is a genus of fungi in the family Hymenochaetaceae. Many species cause white rot. Fruit bodies, which are found growing on wood, are resupinate, sessile, and perennial. The flesh is tough and woody or cork-like, and brown in color. Clamp connections are absent, and the skeletal hyphae are yellowish-brown.

The name Phellinus means cork.

The species Phellinus ellipsoideus (previously Fomitiporia ellipsoidea) produced the largest ever fungal fruit body.

Phellinin A-B.png

Phellinus species produce a number of natural chemicals which are of interest to science. These include the natural phenol hispidin, bio-active styrylpyrones called phelligridins, and bio-active isolates called phellinins.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Phellinus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Phellinus es un género de hongos en la familia Hymenochaetaceae. Muchas de sus especies causan la pudrición blanca a las frutas, se encuentran creciendo sobre madera, son retorcidos, sésiles y perennes. La carne es dura y leñosa o similar al corcho y de color marrón. Las conexiones de pinza están ausentes, y el esqueleto hifa es de color marrón amarillento.[1][2]

Phellinus produce el fenol natural hispidín.[3]

Usos

En Australia, los aborígenes han utilizado medicinalmente los cuerpos frutales de Phellinus[4]

Especies

Index Fungorum lista de 154 especies de Phellinus:[5]

Referencias

  1. Ellis MB, Ellis JB. (1990). «Phellinus». Fungi Without Gills (Hymenomycetes and Gasteromycetes): An Identification Handbook. London, UK: Chapman and Hall. pp. 145-50. ISBN 978-0-412-36970-4.
  2. Halpern GM (2007). «Phellinus linteus». Healing Mushrooms. p. 95. ISBN 978-0-7570-0196-3.
  3. Lee I-K, Yun B-S. (2007). «Highly oxygenated and unsaturated metabolites providing a diversity of hispidin class antioxidants in the medicinal mushrooms Inonotus and Phellinus». Bioorganic & Medicinal Chemistry 15 (10): 3309-14. PMID 17387019. doi:10.1016/j.bmc.2007.03.039.
  4. Kalotas A. (1996). «Aboriginal knowledge and use of fungi». Introduction—Fungi in the Environment. Fungi of Australia. 1B. Melbourne: CSIRO. pp. 269-95. ISBN 978-0-643-05936-8.
  5. Kirk PM. «Species Fungorum (version 22nd December 2014). In: Species 2000 & ITIS Catalogue of Life». Consultado el 10 de enero de 2015.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Phellinus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Phellinus es un género de hongos en la familia Hymenochaetaceae. Muchas de sus especies causan la pudrición blanca a las frutas, se encuentran creciendo sobre madera, son retorcidos, sésiles y perennes. La carne es dura y leñosa o similar al corcho y de color marrón. Las conexiones de pinza están ausentes, y el esqueleto hifa es de color marrón amarillento.​​

Phellinus produce el fenol natural hispidín.​

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Arinakäävät ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Arinakäävät (Phellinus) on Hymenochaetales-lahkoon kuuluva sienisuku, johon kuuluu pääasiassa kovia, kookkaita kääpiä, joista pääosa on valkolahottajia. Arinakäävilä on myös yhteisiä tyypillisiä mikroskooppisia tuntomerkkejä. Lajeja tunnetaan runsaasti, mutta taksonomia on varsin ongelmallinen, ja sitä on selvitellyt muun muassa tšekkiläinen mykologi Michal Tomšovský DNA-tutkimuksin. Myös mikroskopia ja isäntäpuukysymys ovat vielä selvittelyn alla. Muun muassa kääpätutkija Tuomo Niemelän mukaan näyttää siltä, että Suomen arinakääpälajisto jakaantuu kahdeksaan sukuun. Arinakääpien mikroskopiassa on tapana kiinnittää huomiota erityisiin seetoiksi nimitettyihin soluihin.[2]

Suomen oletettavat arinakääpäsuvut

Lähteet

  1. Phellinus Species Fungorum. 2017. Viitattu 3.1.2017.
  2. Tuomo Niemelä: Suomen käävät, s. 242–274. Helsinki: Norrlinia, 2016. ISBN 978-951-51-2434-0.

Aiheesta muualla

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Arinakäävät: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Arinakäävät (Phellinus) on Hymenochaetales-lahkoon kuuluva sienisuku, johon kuuluu pääasiassa kovia, kookkaita kääpiä, joista pääosa on valkolahottajia. Arinakäävilä on myös yhteisiä tyypillisiä mikroskooppisia tuntomerkkejä. Lajeja tunnetaan runsaasti, mutta taksonomia on varsin ongelmallinen, ja sitä on selvitellyt muun muassa tšekkiläinen mykologi Michal Tomšovský DNA-tutkimuksin. Myös mikroskopia ja isäntäpuukysymys ovat vielä selvittelyn alla. Muun muassa kääpätutkija Tuomo Niemelän mukaan näyttää siltä, että Suomen arinakääpälajisto jakaantuu kahdeksaan sukuun. Arinakääpien mikroskopiassa on tapana kiinnittää huomiota erityisiin seetoiksi nimitettyihin soluihin.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Phellinus ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Phellinus est un genre de champignons (basidiomycota[1]) agaricomycètes[2] de l'ordre des Hymenochaetales[3], de la famille des Hymenochaetaceae[4], créé par le mycologue français Lucien Quélet en 1886[5].

On recense 453 espèces en l'an 2000. Espèce type du genre : Phellinus igniarius (L.) Quél. (1886)

Chair brune, sans boucles, à hyménium orné de spinules brunes comme les Hydnae (Asterodon (en)) et Porae (PhellinusInonotus) tous classés aujourd'hui dans les Hymenochaetaceae.

Fomitoporia Murr. 1907[6] : Bull. trimestriel Soc. Mycol. France (note 24). Espèce type: Fomitiporia langloisii Murrill (1907) Nom correct: Phellinus Quél., Enchir. fung. (Paris): 172 (1886)

Les espèces classées en Fomitoporia ont des spores subglobuleuses à paroi dextrinoïde et fortement cyanophile. : P. robustus, punctatus, erectus, hippophaeocola, pseudopunctatus.

Synonymie

Amauroderma, Antrodiella, Aurificaria, Climacocystis, Cyclomyces, Daedalea, Fomes, Fomitopsis, Gloeophyllum, Hapalopilus, Hydnochaete, Inocutis, Loweporus, Mucronoporus, Nigrofomes, Onnia, Phaeolus, Phylloporia, Polyporus, Pseudoinonotus, Pycnoporellus, Pyrofomes, Pyropolyporus, Pyrrhoderma, Scindalma, Spongipellis, Xanthochrous.

Espèces

Références

  1. à basides non cloisonnées, de type homobaside, et à basidiospores ne produisant jamais de spores secondaires.
  2. Hyménophore essentiellement lamellé, parfois réduit et lisse (certaines Cyphella), ailleurs tubes séparables (bolets, marasmes tropicaux), enfin certains en forme gastéroïde, parfois hypogés.
  3. Présence de soies remarquables (Courtecuisse et Duhem fig. 26a), brunes et à parois épaisses.
  4. Donk sensu lato Hymenochaetaceae Imazeki & Toki, Bull. Govt Forest Exp. Stn Meguro 67: 24 (1954) [isonyme] Les Stéréinés (Stereinae) de Bourdot et Galzin 1928 : 365, retenaient 3 genres : Podoscypha, Stereum et Hymenochaete.
    Hymenochaete 1846 est inchangé et regroupe des espèces ayant tous les caractéristiques des Stereum ss. lato (étalées, réfléchies ou quelques stipitées tropicales) mais à chair brune, sans boucles, à hyménium orné de spinules brunes comme les Hydnae (Asterodon) et Porae (PhellinusInonotus) tous classés aujourd'hui dans les Hymenochaetaceae.
  5. Enchir. fung. (Paris) : 172 (1886)
  6. Murrill, W.A. 1907. Polyporaceae, Part 1. North American Flora. 9(1):1-72

Voir aussi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Phellinus: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Phellinus est un genre de champignons (basidiomycota) agaricomycètes de l'ordre des Hymenochaetales, de la famille des Hymenochaetaceae, créé par le mycologue français Lucien Quélet en 1886.

On recense 453 espèces en l'an 2000. Espèce type du genre : Phellinus igniarius (L.) Quél. (1886)

Chair brune, sans boucles, à hyménium orné de spinules brunes comme les Hydnae (Asterodon (en)) et Porae (Phellinus… Inonotus) tous classés aujourd'hui dans les Hymenochaetaceae.

Fomitoporia Murr. 1907 : Bull. trimestriel Soc. Mycol. France (note 24). Espèce type: Fomitiporia langloisii Murrill (1907) Nom correct: Phellinus Quél., Enchir. fung. (Paris): 172 (1886)

Les espèces classées en Fomitoporia ont des spores subglobuleuses à paroi dextrinoïde et fortement cyanophile. : P. robustus, punctatus, erectus, hippophaeocola, pseudopunctatus.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Phellinus ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Phellinus: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Phellinus è un genere di funghi basidiomiceti.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Phellinus ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Phellinus: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vuurzwammen (Phellinus) zijn een geslacht van paddenstoelen uit de familie Hymenochaetaceae van de orde Aphyllophorales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Phellinus ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Phellinus Quél. (czyreń) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae)[1].

Charakterystyka

Grzyby nadrzewne, saprotrofy lub pasożyty. Owocnik przyrasta bokiem, jest półeczkowaty i ma półkulisty kształt. Hymenofor rurkowaty, a w hymenium często znajdują się szczecinki. Zarodniki brązowe lub bezbarwne[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hymenochaetaceae, Hymenochaetales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Nazwę polską podał Stanisław Domański w 1965 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako huba, wrośniak, czyr, korkowiec, porak[3].

Synonimy naukowe: Boletus Dill. ex Gray, Boudiera Lázaro Ibiza, Rev. Fomitiporella Murrill, Fulvifomes Murrill, Fuscoporella Murrill, Fuscoporia Murrill, Mison Adans., Ochroporus J. Schröt., Ochrosporellus (Bondartseva & S. Herrera) Bondartseva & S. Herrera, Phellinus subgen. Fulvifomes (Murrill) Y.C. Dai, Phellinus subgen. Fuscoporia (Murrill) Y.C. Dai, Phellinus subgen. Porodaedalea (Murrill) Y.C. Dai, Porodaedalea Murrill, Pseudofomes Lázaro Ibiza, Pyropolyporus Murrill, Scalaria Lázaro Ibiza, Scindalma Hill ex Kuntze[4]:

Rodzaj Phellinus sensu lato został rozbity na kilka innych rodzajów: Fomitiporia, Fulvifomes, Fuscoporia, Ochroporus, Phellinidium, Phellinopsis, Phellinus i Porodaedaelea. Stąd też pod polską nazwą czyreń występują gatunki obecnie już zaliczane do innych rodzajów niż Phellinus[2].

Niektóre gatunki

Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum. Obejmuje on wszystkie gatunki występujące w Polsce i niektóre inne. Uwzględniono tylko gatunki zweryfikowane o potwierdzonym statusie[5]. Nazwy polskie według checklist Władysława Wojewody[3].

Przypisy

  1. a b Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  2. a b Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. Species Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  5. Index Fungorum (gatunki) (ang.). [dostęp 2013-10-20].
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Phellinus: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src= Czyreń ogniowy

Phellinus Quél. (czyreń) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Eldtickesläktet ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Eldtickesläktet (Phellinus)[1] är ett släkte av svampar. Phellinus ingår i familjen Hymenochaetaceae, ordningen Hymenochaetales, klassen Agaricomycetes, divisionen basidiesvampar och riket svampar och beskrevs av den franske mykologen Lucien Quélet 1886.[2][3]

Hymenochaetaceae

Inonotus



Polystictus



Xanthochrous



Cyclomyces


Eldtickesläktet

Phellinus bicuspidatus



Phellinus aureobrunneus



Phellinus adhaerens



Phellinus daedaliformis



Phellinus membranaceus



Phellinus overholtsii



Phellinus acontextus



Phellinus andinus



Phellinus erectus



Phellinus pseudopunctatus



Phellinus minutiporus



Phellinus swieteniae



Phellinus umbrinellus



Phellinus hoehnelii



Phellinus chryseus



Phellinus rhytiphloeus



Phellinus conchatus



Phellinus gilvus



Phellinus igniarius



Phellinus cinereus



Phellinus pusillus



Phellinus sublamaensis



Phellinus uncinatus



Phellinus apiahynus



Phellinus cylindrosporus



Phellinus kamahi



Phellinus tropicalis



Phellinus scleropileatus



Phellinus syringeus



Phellinus neoquercinus



Phellinus macgregorii



Phellinus reichingeri



Phellinus rufus



Phellinus robustus



Phellinus contiguus



Phellinus ferreus



Phellinus laevigatus



Phellinus pomaceus



Phellinus torulosus



Phellinus hartigii



Phellinus weirianus



Phellinus rimosus



Phellinus dependens



Phellinus everhartii



Phellinus mangrovicus



Phellinus punctatus



Phellinus adamantinus



Phellinus allardii



Phellinus baccharidis



Phellinus badius



Phellinus carteri



Phellinus caryophylleus



Phellinus caryophylli



Phellinus cesatii



Phellinus chrysoloma



Phellinus cinchonensis



Phellinus coffeatoporus



Phellinus crocatus



Phellinus fastuosus



Phellinus ferrugineovelutinus



Phellinus ferruginosus



Phellinus fragrans



Phellinus grenadensis



Phellinus griseoporus



Phellinus hippophaëicola



Phellinus jezoensis



Phellinus linteus



Phellinus lundellii



Phellinus luteofulvus



Phellinus merrillii



Phellinus nothofagi



Phellinus occidentalis



Phellinus palmicola



Phellinus poeltii



Phellinus populicola



Phellinus punctatiformis



Phellinus repandus



Phellinus resinaceus



Phellinus robiniae



Phellinus roseocinereus



Phellinus sancti-georgii



Phellinus sanfordii



Phellinus sarcites



Phellinus sonorae



Phellinus spiculosus



Phellinus wahlbergii



Phellinus weirii



Phellinus inermis



Phellinus melanodermus



Phellinus nilgheriensis



Phellinus noxius



Phellinus rhamni



Phellinus setulosus



Phellinus tawhai



Phellinus tricolor



Phellinus viticola



Phellinus xeranticus



Phellinus tremulae



Phellinus pachyphloeus



Phellinus turbinatus



Phellinus semihispidus



Phellinus neonoxius



Phellinus luteus



Phellinus neocallimorphus



Phellinus macrosporus



Phellinus crustosus



Phellinus cavicola



Phellinus sublaevigatus



Phellinus velutinus



Phellinus spinescens



Phellinus macroferreus



Phellinus anchietanus



Phellinus piceinus



Phellinus pseudolaevigatus



Phellinus prunicola



Phellinus dingleyae



Phellinus appositus



Phellinus bambusinus



Phellinus himalayensis



Phellinus betulinus



Phellinus cyclobalanopsidis



Phellinus brevisetulus



Phellinus lopezii




Fuscoporia



Hydnochaete



Phellinidium



Fulvifomes



Hymenochaete



Aurificaria



Phylloporia



Coltricia



Fomitiporia



Pseudoinonotus



Porodaedalea



Pyrrhoderma



Onnia



Inocutis



Coltriciella



Pseudochaete



Dichochaete



Phellopilus



Botryodontia



Inonotopsis



Clavariachaete



Asterodon



Erythromyces



Källor

  1. ^ Sveriges lantbruksuniversitet 2012-. Phellinus Quél. - eldtickesläktet från Svensk Kulturväxtdatabas (SKUD). Läst: 21 juni 2015
  2. ^ Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (24 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2011/search/all/key/phellinus/match/1. Läst 24 september 2012.
  3. ^ Dyntaxa Phellinus

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

木层孔菌属 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

木层孔菌属學名Phellinus,意為「軟木」[1])是鏽革孔菌科的一個,許多物種為導致樹木白腐病英语Wood-decay fungus植物病原真菌,也有些物種可產生天然酚類苯乙烯基吡喃酮英语Hispidin[2]。本屬物種的子實體不具有扣子體,顏色為棕色,骨骼菌絲呈黃棕色,菌髓質地堅韌,似木頭或軟木[3],其中橢圓嗜藍孢孔菌(過去屬於嗜藍孢孔菌屬)可產生世界上最大的真菌子實體[4][5]

利用

澳洲原住民將木层孔菌属物種用於傳統醫學中,認為燃燒木层孔菌產生的煙霧吸入後可治療喉嚨痛,稍微燒黑的子實體碎屑與開水一起服用則可治療咳嗽、喉嚨痛、發燒與腹瀉等,不過他們使用的具體物種仍未被確認[6]

參考資料

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:木层孔菌属
  1. ^ Halpern GM. Phellinus linteus. Healing Mushrooms. 2007: 95. ISBN 978-0-7570-0196-3.
  2. ^ Lee I-K, Yun B-S. Highly oxygenated and unsaturated metabolites providing a diversity of hispidin class antioxidants in the medicinal mushrooms Inonotus and Phellinus. Bioorganic & Medicinal Chemistry. 2007, 15 (10): 3309–14. PMID 17387019. doi:10.1016/j.bmc.2007.03.039.
  3. ^ Ellis MB, Ellis JB. Phellinus. Fungi Without Gills (Hymenomycetes and Gasteromycetes): An Identification Handbook. London, UK: Chapman and Hall. 1990: 145–50. ISBN 978-0-412-36970-4.
  4. ^ Dai Y-C, Cui B-K. Fomitiporia ellipsoid has the largest fruiting body among the fungi. Fungal Biology. 2011, 115 (9): 813–4. PMID 21872178. doi:10.1016/j.funbio.2011.06.008.
  5. ^ Cui B-K, Decock C. Phellinus castanopsidis sp. nov. (Hymenochaetaceae) from southern China, with preliminary phylogeny based on rDNA sequences. Mycological Progress. 2012, 12 (2): 341–51. doi:10.1007/s11557-012-0839-5.
  6. ^ Kalotas A. Aboriginal knowledge and use of fungi. Introduction—Fungi in the Environment. Fungi of Australia 1B. Melbourne: CSIRO. 1996: 269–95. ISBN 978-0-643-05936-8.
物種識別信息
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

木层孔菌属: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

木层孔菌属(學名:Phellinus,意為「軟木」)是鏽革孔菌科的一個,許多物種為導致樹木白腐病(英语:Wood-decay fungus)的植物病原真菌,也有些物種可產生天然酚類苯乙烯基吡喃酮(英语:Hispidin)。本屬物種的子實體不具有扣子體,顏色為棕色,骨骼菌絲呈黃棕色,菌髓質地堅韌,似木頭或軟木,其中橢圓嗜藍孢孔菌(過去屬於嗜藍孢孔菌屬)可產生世界上最大的真菌子實體。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科