nomes no trilho de navegação
Puccinia aegopodii ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit des Gierschs. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist paläarktisch verbreitet.
Puccinia aegopodii ist mit bloßem Auge nur anhand der auf der Oberfläche des Wirtes hervortretenden Sporenlager zu erkennen. Sie wachsen in Nestern, die als gelbliche bis braune Flecken und Pusteln auf den Blattoberflächen erscheinen.
Das Myzel von Puccinia aegopodii wächst wie bei allen Puccinia-Arten interzellulär und bildet Saugfäden, die in das Speichergewebe des Wirtes wachsen. Spermogonien und Aecien der Art sind nicht vorhanden. Gleiches gilt für Uredien des Pilzes. Die auf beiden Blattseiten der Wirtspflanzen wachsenden Telien der Art sind schwarzbraun, pulverig und früh unbedeckt. Sie stehen vor allem an Blattadern und -stielen. Die schokoladenbraunen Teliosporen sind zweizellig, in der Regel länglich bis eiförmig, glatt und 28–48 × 15–22 µm groß. Ihr Stiel ist farblos und bis zu 32 µm lang.
Das bekannte Verbreitungsgebiet von Puccinia aegopodii umfasst ganz Eurasien.
Die Wirtspflanzen von Puccinia aegopodii ist der Giersch (Aegopodium podagraria). Der Pilz ernährt sich von den im Speichergewebe der Pflanzen vorhandenen Nährstoffen, seine Sporenlager brechen später durch die Blattoberfläche und setzen Sporen frei. Die Art verfügt über einen mikrozyklischen Entwicklungszyklus, der nur Telien umfasst und ohne Aecien, Spermogonien und Uredien auskommt.
Puccinia aegopodii ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit des Gierschs. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist paläarktisch verbreitet.
Zevenbladroest (Puccinia aegopodii) is een schimmel op de bladeren en stengels van de plant Zevenblad.
Op bladen[1] en stengels[1][2] ontstaan bleekgele opzwellingen. Bij rijpheid barsten deze open, waarna de bruine sporen vrij komen[1].
Volgens de Catalogue of Life bestaat het verspredingsgebied Duitsland, Finland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Letland, Oostenrijk, Polen, Roemenie en Zweden[3].
In Nederland geldt de soort als exoot, die zich hier zelfstandig handhaaft[4]. Ook in België komt deze schimmel voor[2].
Zevenbladroest (Puccinia aegopodii) is een schimmel op de bladeren en stengels van de plant Zevenblad.
Puccinia aegopodii (Schumach.) Link – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożytujący na podagryczniku pospolitym (Aegopodium podagraria)[2]. Jest pasożytem obligatoryjnym, wywołuje chorobę zwaną rdzą[3]. Występuje w całej Europie i Azji[4].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1803 r. Ch.F. Schumacher nadając mu nazwę Uredo aegopodii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu J.H.F. Link w 1817 r.[1]
Jest pasożytem jednodomowym, tzn. cały jego cykl rozwojowy odbywa się na jednym żywicielu. Jest też rdzą niepełnocyklową – wytwarza tylko jeden rodzaj zarodników – teliospory[2].
Na porażonych liściach podagrycznika powstają brązowoczarne plamy ograniczone nerwacją liścia, a wokół nich żółte, chlorotyczne otoczki[4]. W ich obrębie na obydwu stronach blaszki liściowej, ale głównie na dolnej, pod skórką rośliny, tworzą się okrągławe telia otoczone pękniętą skórką. Powstają w nich cynamonowo-brązowe do ciemnobrązowych, elipsoidalne lub podłużne teliospory. Są dwukomórkowe, lekko zwężone na przegrodzie i zaokrąglone na końcach. Mają rozmiar (12–) 16–22 × (22–) 26–35 μm (średnio 18,7 × 30,3 μm. Ściana o grubości 1–2 (–2,5) μm, ciemnobrązowa do kasztanowej. Pora rostkowa zrogowaciała, położona zwykle blisko przegrody. Przeważnie posiada bezbarwną, przezroczystą, kopułowatą wyniosłość[2]. Zarodniki wydostają się na zewnątrz przez pęknięcia w skórce rośliny[3].
Puccinia aegopodii (Schumach.) Link – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae). Grzyb mikroskopijny, pasożytujący na podagryczniku pospolitym (Aegopodium podagraria). Jest pasożytem obligatoryjnym, wywołuje chorobę zwaną rdzą. Występuje w całej Europie i Azji.
Puccinia aegopodii je grzib[7], co go nojprzōd ôpisoł Heinrich Christian Friedrich Schumacher, a terŏźnõ nazwã doł mu Heinrich Friedrich Link 1817. Puccinia aegopodii nŏleży do zorty Puccinia, i familije Pucciniaceae.[8][9]Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[8]
Wikispecies mo informacyje ô Puccinia aegopodii.
Puccinia aegopodii je grzib, co go nojprzōd ôpisoł Heinrich Christian Friedrich Schumacher, a terŏźnõ nazwã doł mu Heinrich Friedrich Link 1817. Puccinia aegopodii nŏleży do zorty Puccinia, i familije Pucciniaceae.Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.
