nomes no trilho de navegação
The Zosteropidae are small, nine-primaried oscines with slender, usually straight or slightly decurved bills, operculate nostrils and a bifid, protractile tongue each half of which is laciniate in many species. The wings are short, the tail short and square. The tarsus has a few scales in front and the outer toes are partially united. The plumage tends to be yellowish or greenish above and whitish, brownish or gray below. Most species have a circumorbital ring of small white feathers. The sexes are alike.The 80 species occur from Africa to Asia and Australasia.
Witogies of brilvoëls (Zosteropidae) is 'n groot familie van voëls in die orde van sangvoëls (Passeriformes). Die familie omvat 125 spesies. Witogies het hul naam te danke aan die opvallende ring van wit veertjies om die oog.
Witogies vreet hoofsaaklik heuning en vrugte, maar sal ook op insekte voed. Hulle is baie behendige klein voëltjies wat 'n redelik kompakte nes in die vurk van 'n tak bou.
Hierdie relatief klein, tropiese sangvoëls kom oor 'n groot gebied voor wat strek van Afrika, Asië tot Polinesië, Nieu-Guinee en Australië. Hulle leef hoofsaaklik in bosse, aan bosrande en in tuine, van seevlak tot 3000 meter bo seespieël. Die meeste van hierdie voëls is standvoëls.
Die familie word in die volgende genera onderverdeel:
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Witogies.Witogies of brilvoëls (Zosteropidae) is 'n groot familie van voëls in die orde van sangvoëls (Passeriformes). Die familie omvat 125 spesies. Witogies het hul naam te danke aan die opvallende ring van wit veertjies om die oog.
Witogies vreet hoofsaaklik heuning en vrugte, maar sal ook op insekte voed. Hulle is baie behendige klein voëltjies wat 'n redelik kompakte nes in die vurk van 'n tak bou.
Hierdie relatief klein, tropiese sangvoëls kom oor 'n groot gebied voor wat strek van Afrika, Asië tot Polinesië, Nieu-Guinee en Australië. Hulle leef hoofsaaklik in bosse, aan bosrande en in tuine, van seevlak tot 3000 meter bo seespieël. Die meeste van hierdie voëls is standvoëls.
Zosteropidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1853 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857)[1], Zosterops ar genad skouer anezhañ.
Diouzh Doare 9.1 an IOC World Bird List[2] ez a pemzek genad golvaneged d'ober ar c'herentiad :
Zosteropidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1853 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857), Zosterops ar genad skouer anezhañ.
Diouzh Doare 9.1 an IOC World Bird List ez a pemzek genad golvaneged d'ober ar c'herentiad :
Els zosteròpids (Zosteropidae) són una família d'ocells de l'ordre dels passeriformes que reben en anglès el nom vulgar de "White-eye" (Ull blanc). Arran els estudis de Gelang et al (2009), aquesta família s'ha relacionat amb el complex Timaliidae, i de fet alguns gèneres que eren classificats com a timàlids, ara es consideren dins aquesta família.[1]
Viuen en boscos, selves i encara en jardins, a l'Àfrica subsahariana, Àsia meridional i oriental, Indonèsia, Austràlia, Nova Guinea i diverses illes del Pacífic. Se n'han introduït a Hawaii. Algunes espècies continentals migren en hivern a altituds més baixes, mentre que altra part de la població roman en la zona freda.
Aquests ocells solen formar parelles per vida. Fan un niu en forma de tassa, entre dues rames d'arbre, amb cobertura. Allà ponen 2 – 4 ous blanquinosos o blau pàl·lid, generalment sense taques, que coven per 10 – 12 dies. Els pollets romanen al niu 10 – 13 dies.
Mengen insectes, aranyes, nèctar i fruites (sobretot a l'hivern).
La classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.7, 2011) contempla 17 gèneres amb 125 espècies:
Els zosteròpids (Zosteropidae) són una família d'ocells de l'ordre dels passeriformes que reben en anglès el nom vulgar de "White-eye" (Ull blanc). Arran els estudis de Gelang et al (2009), aquesta família s'ha relacionat amb el complex Timaliidae, i de fet alguns gèneres que eren classificats com a timàlids, ara es consideren dins aquesta família.
Die Brillenvögel (Zosteropidae) sind eine Singvogel-Familie in der Ordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes).
Die Vögel sind klein und messen nur 10 bis 14 cm. Die Färbung der Oberseite ist meist graubraun bis olivgrün, der Bauch ist gelblich, grau oder weiß. Es gibt einige größere Arten, die auch matter gefärbt sind. Die Geschlechter unterscheiden sich äußerlich nicht. Die meisten Arten haben Ringe aus weißen Federn um die Augen, was zum deutschen Namen geführt hat. Sie verfügen über abgerundete Flügel, kurze Beine und einen kurzen, spitzen Schnabel.
Brillenvögel bewohnen baumbestandene Landschaften in den Tropen von Afrika, Asien, Australien und Neuseeland. Häufig findet man sie auch auf den Inseln im Pazifik.
Alle Brillenvögel leben gesellig, außerhalb der Brutzeit trifft man sie in großen Scharen. Sie werden zum Teil sogar bekämpft, um Schäden an Gärten oder Plantagen zu verhindern. Dabei wird oft der Nutzen übersehen, da sie viele Schädlinge dezimieren. Sie sind keine guten Flieger und oft standorttreu. Einige Arten sind aber auch Zugvögel, wie z. B. der Rostflanken-Brillenvogel.
Sie ernähren sich von Insekten, Beeren und Früchten. Ihre am Ende gespaltene Zunge eignet sich auch gut zur Aufnahme von Nektar aus Blüten. Dabei stecken sie den kurzen, pfriemförmigen Schnabel tief in die Blüte oder sie bohren den Blütenkelch von außen an.
Die Geschlechter sind äußerlich kaum zu unterscheiden, während der Brutzeit sind jedoch die Männchen deutlich an ihrem Gesang zu erkennen. Da der Gesang vieler Arten als wohlklingend gilt, werden sie häufig als Käfigvögel gehalten, so z. B. der Ganges-Brillenvogel aus Indien und Sri Lanka.
Zur Brutzeit sucht jedes Paar ein eigenes Brutrevier. Die Nester werden auf Astgabeln oder in Büschen errichtet, sie bestehen aus feinen mit Spinnweben und anderem verflochtenen Grashalmen. Das Gelege besteht aus zwei bis fünf Eiern. Sie haben eine sehr kurze Brutzeit. Der Kap-Brillenvogel muss seine Eier nur etwas mehr als 10 Tage bebrüten, was die kürzeste bekannte Brutzeit aller Vögel ist (Stand 1981).
Die Gruppe der Brillenvögel ist schwierig zu unterteilen, die meisten Arten gleichen sich im Aussehen und in der Lebensweise. Eine Ausnahme ist z. B. der in Borneo auf 4000 m Höhe lebende Schwarzring-Brillenvogel, dessen Augen nicht weiß, sondern schwarz gerändert sind. Oft leben sehr ähnliche Formen dicht beieinander, ohne sich zu vermischen, daher ist es schwer, Angaben zur Zahl der Gattungen und Arten zu machen.
Die Brillenvögel (Zosteropidae) sind eine Singvogel-Familie in der Ordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes).
Vinengenenge ni ndege wadogo wa familia Zosteropidae. Wana rangi ya zeituni mgongoni na ya kijivu chini na mara nyingi rangi ya manjano na nyeupe pia, pengine nyekundu. Takriban spishi zote zina doa la mviringo kuzunguka macho. Domo lao ni jembamba lenye ncha kali na ulimi ni kama brashi ili kula mbochi. Vinengenenge hula wadudu hasa lakini mbochi na matunda pia. Hulijenga tago lao mtini na jike huyataga mayai buluu 2-4.
Kinengenenge Habeshi
Kinengenenge kijivu wa Renunion
Kinengenenge zeituni wa Morisi
Kinengenenge Kikuyu
Kinengenenge kijivu wa Morisi
Kinengenenge mbavu-mekundu wa Mayotte
Kinengenenge zeituni wa Reunion
Kinengenenge tumbo-njano
Kinengenenge-milima
Kinengenenge manjano kaskazi
Golden white-eye
Javan grey-throated white-eye
Black-capped white-eye
Sri Lanka white-eye
Yellow-bellied white-eye
Bridled white-eye
Chestnut-flanked white-eye
Javan white-eye
Layard's white-eye
Japanese white-eye
Silvereye
Lowland white-eye
Japanese white-eye
Oriental white-eye
Green-backed white-eye
Vinengenenge ni ndege wadogo wa familia Zosteropidae. Wana rangi ya zeituni mgongoni na ya kijivu chini na mara nyingi rangi ya manjano na nyeupe pia, pengine nyekundu. Takriban spishi zote zina doa la mviringo kuzunguka macho. Domo lao ni jembamba lenye ncha kali na ulimi ni kama brashi ili kula mbochi. Vinengenenge hula wadudu hasa lakini mbochi na matunda pia. Hulijenga tago lao mtini na jike huyataga mayai buluu 2-4.
Tekst üüb Öömrang Zosteropidae (uk: Bralfögler of Witj-uug-fögler) san en fögelfamile an hiar tu a sjongfögler (Passeriformes).
Apalopteron – Chlorocharis – Cleptornis – Dasycrotapha – Heleia – Hypocryptadius – Lophozosterops – Megazosterops – Oculocincta – Parayuhina – Rukia – Sterrhoptilus – Speirops – Tephrozosterops – Woodfordia – Zosterornis – Yuhina – Zosterops
– Saamlang faan bilen of filmer
Wikispecies hää en artiikel tu: Zosteropidae (uk: Bralfögler of Witj-uug-fögler) san en fögelfamile an hiar tu a sjongfögler (Passeriformes).
The white-eyes are a family, Zosteropidae, of small passerine birds native to tropical, subtropical and temperate Sub-Saharan Africa, southern and eastern Asia, and Australasia. White-eyes inhabit most tropical islands in the Indian Ocean, the western Pacific Ocean, and the Gulf of Guinea. Discounting some widespread members of the genus Zosterops, most species are endemic to single islands or archipelagos. The silvereye, Zosterops lateralis, naturally colonised New Zealand, where it is known as the "wax-eye" or tauhou ("stranger"), from 1855. The silvereye has also been introduced to the Society Islands in French Polynesia, while the Japanese white-eye has been introduced to Hawaii.
White-eyes are mostly of undistinguished appearance, the plumage being generally greenish olive above, and pale grey below. Some species have a white or bright yellow throat, breast or lower parts, and several have buff flanks. As their common name implies, many species have a conspicuous ring of tiny white feathers around their eyes.[1] The scientific name of the group also reflects this latter feature, being derived from the Ancient Greek for "girdle-eye". They have rounded wings and strong legs. Like many other nectivorous birds, they have slender, pointed bills, and brush-tipped tongues.[1][2] The size ranges up to 15 cm (5.9 in) in length.
All the species of white-eyes are sociable, forming large flocks which only separate on the approach of the breeding season. They build tree nests and lay two to four eggs which are usually pale blue.[3] Though mainly insectivorous, they eat nectar and fruits of various kinds. The silvereye can be a problem in Australian vineyards, through piercing the grape allowing infection or insect damage to follow.[4]
The family Zosteropidae was introduced (as a subfamily Zosteropinae) in 1853 by the French naturalist Charles Lucien Bonaparte.[5][6] The white-eyes were long considered a distinct family Zosteropidae because they are rather homogeneous in morphology and ecology, leading to little adaptive radiation and divergence.
The genus Apalopteron, formerly placed in the Meliphagidae, was transferred to the white-eyes in 1995 on genetic and behavioural evidence. It differs much in appearance from the typical white-eyes, Zosterops, but is approached by some Micronesian taxa; its colour pattern is fairly unusual save the imperfect white eye-ring.[7]
In 2003, Alice Cibois published the results of her study of mtDNA cytochrome b and 12S/16S rRNA sequence data. According to her results, the white-eyes were likely to form a clade also containing the yuhinas, which were until then placed with the Old World babblers, a large "wastebin" family.[8] Previous molecular studies (e.g. Sibley & Ahlquist 1990, Barker et al. 2002) had together with the morphological evidence tentatively placed white-eyes as the Timaliidae's closest relatives already. But some questions remained, mainly because the white-eyes are all very similar birds in habitus and habits, while the Old World babblers are very diverse (because, as we now know, the group as formerly defined was polyphyletic).
Combined with the yuhinas (and possibly other Timaliidae), the limits of the white-eye clade to the "true" Old World babblers becomes indistinct. Therefore, the current (early 2007) opinion weighs towards merging the group into the Timaliidae, perhaps as a subfamily ("Zosteropinae"). Few white-eyes have been thoroughly studied with the new results in mind, however, and almost all of these are from Zosterops which even at this point appears over-lumped. Also, many "Old World babblers" remain of unresolved relationships. Whether there can be a clear delimitation of a white-eye subfamily or even a young or emerging family is a question that requires a more comprehensive study of both this group and Timaliidae to resolve (Jønsson & Fjeldså 2006).
For example, a revision of the yuhinas and the genus Stachyris (Cibois et al. 2002), based on the same genes as Cibois (2003), revealed that the Philippine species placed in the latter genus by some were actually yuhinas. However, when the review by Jønsson & Fjeldså (2006) was published, no study had tried to propose a phylogeny for the newly defined yuhinas including the white-eyes. Therefore, Jønsson & Fjeldså (2006) give a rather misleading phylogeny for the group. It appears as if the yuhinas are polyphyletic, with the white-collared yuhina being closer to the ancestor of the Zosterops white-eyes than to other yuhinas including the species moved from Stachyris (Cibois et al. 2002).
In the past, the Madanga (Madanga ruficollis) was included in this family but studies now place it as an atypical member of the Motacillidae.[9]
The cladogram below showing the relationships between families is based on a study of the babblers by Tianlong Cai and collaborators published in 2019.[10][11]
Pycnonotidae – bulbuls (160 species)
Sylviidae – sylviid babblers (34 species)
Paradoxornithidae – parrotbills and myzornis (37 species)
Zosteropidae – white-eyes (146 species)
Timaliidae – tree babblers (56 species)
Pellorneidae – ground babblers (65 species)
Alcippeidae – Alcippe fulvettas (10 species)
Leiothrichidae – laughingthrushes and allies (133 species)
The cladogram below showing the relationships between the genera is based on the study by Carl Oliveros and collaborators that was published in 2021. The genera Apalopteron, Tephrozosterops and Rukia were not sampled in this study. The genus Megazosterops was found to be nested in Heleia.[12] The earlier study by Cai and collaborators found a generally similar phylogeny but with Cleptornis as sister to Heleia. Cai's study found that Apalopteron was nested within Heleia with weak support and that Tephrozosterops was sister to Zosterops.[10]
ZosteropidaeParayuhina – white-collared yuhina
Staphida – yuhinas (3 species)
Yuhina – yuhinas (7 species)
Cleptornis – golden white-eye
Dasycrotapha – babblers (3 species)
Sterrhoptilus – babblers (4 species)
Zosterornis – babblers (5 species)
Heleia and Megazosterops – white-eyes (11 species altogether)
Zosterops – white-eyes, speirops and the silvereye (110 species)
The family contains 149 species divided into 13 genera:[11]
Indian white-eye, Zosterops palpebrosus The white-eyes are a family, Zosteropidae, of small passerine birds native to tropical, subtropical and temperate Sub-Saharan Africa, southern and eastern Asia, and Australasia. White-eyes inhabit most tropical islands in the Indian Ocean, the western Pacific Ocean, and the Gulf of Guinea. Discounting some widespread members of the genus Zosterops, most species are endemic to single islands or archipelagos. The silvereye, Zosterops lateralis, naturally colonised New Zealand, where it is known as the "wax-eye" or tauhou ("stranger"), from 1855. The silvereye has also been introduced to the Society Islands in French Polynesia, while the Japanese white-eye has been introduced to Hawaii.
La Zosteropedoj (Zosteropidae) estas familio el la ordo de la Paseroformaj birdoj (Passeriformes).
Zosteropedoj troviĝas en Indonezio, Novzelando, Japanio, Afriko kaj sur la insuloj en la Pacifiko. Ili loĝas en ĝardenoj kaj arbaraj regionoj.
Karakterizaj pri la malgrandaj birdoj, kiuj atingas korpolongon de 10 ĝis 15 centimetroj, estas la blankaj plumoj ĉirkaŭ la okuloj. La birdoj disponas je rondigitaj flugiloj, mllongaj kruroj kaj mallonga, pinta beko. La plej multaj specioj havas olivoverdan ĝis grize brunan plumaron dorsoflanke, kaj flavan, blankan kaj grizan ventre. Iuj el la specioj estas pli malforte koloraj kaj pli grandaj. Je la koloro de la plumaro la seksoj estas similaj.
La kantoj de la maskloj estas specifaj kaj distingas sin dum la kovotempo de tiu de la inoj.
La birdoj nutras sin per insektoj, nektaro, beroj kaj fruktoj. Per sia fenigita lango ili suĉas la nektaron el la floroj. Por tio ili metas sian bekon profunden en la floron aŭ boras en la florkalikon de ekstere.
La nestojn ili konstruas sur branĉoforkoj au en arbustoj. Ili metas du ĝis kvin ovojn en la neston.
La Zosteropedoj (Zosteropidae) estas familio el la ordo de la Paseroformaj birdoj (Passeriformes).
Zosteropedoj troviĝas en Indonezio, Novzelando, Japanio, Afriko kaj sur la insuloj en la Pacifiko. Ili loĝas en ĝardenoj kaj arbaraj regionoj.
Karakterizaj pri la malgrandaj birdoj, kiuj atingas korpolongon de 10 ĝis 15 centimetroj, estas la blankaj plumoj ĉirkaŭ la okuloj. La birdoj disponas je rondigitaj flugiloj, mllongaj kruroj kaj mallonga, pinta beko. La plej multaj specioj havas olivoverdan ĝis grize brunan plumaron dorsoflanke, kaj flavan, blankan kaj grizan ventre. Iuj el la specioj estas pli malforte koloraj kaj pli grandaj. Je la koloro de la plumaro la seksoj estas similaj.
La kantoj de la maskloj estas specifaj kaj distingas sin dum la kovotempo de tiu de la inoj.
La birdoj nutras sin per insektoj, nektaro, beroj kaj fruktoj. Per sia fenigita lango ili suĉas la nektaron el la floroj. Por tio ili metas sian bekon profunden en la floron aŭ boras en la florkalikon de ekstere.
La nestojn ili konstruas sur branĉoforkoj au en arbustoj. Ili metas du ĝis kvin ovojn en la neston.
Los zosterópidos (Zosteropidae), denominados comúnmente anteojitos u ojiblancos, son una discutida familia de pequeñas aves paseriformes. Son nativas de áreas tropicales de África, sur de Asia y Australasia. También habitan en la mayoría de las islas de los océanos Índico y Pacífico (aunque no en las más alejadas de la Polinesia[cita requerida]).
Muchas especies de anteojitos son endémicas de una sola isla, y las especies de espalda castaña solo existen en isla, pero algunas tienen una distribución muy amplia. Zosterops lateralis colonizó naturalmente desde 1855 Nueva Zelanda, donde en maorí es llamada Tauhau (“extraña”).
Las aves de este grupo tienen en su mayoría una apariencia muy similar, dado que el plumaje dorsal es de colores apagados como verde oliváceo, pero algunas especies tienen la garganta, el pecho o las partes inferiores de color blanco o amarillo brillante, y varias tienen flancos de color anteado. Pero como lo indica el nombre científico Zosterops, derivado del griego antiguo ‘ojo rodeado’, alrededor de los ojos de muchas especies hay un anillo blanco notorio. Tienen alas redondeadas y patas fuertes. Las dimensiones alcanzan hasta 15 cm de largo. Todas las especies de ojiblancos son sociables, formando grandes bandadas que solo se separan al acercarse la temporada reproductiva. Construyen nidos en árboles y ponen de 2 a 4 huevos azul pálidos sin manchas. Zosterops lateralis puede ser un problema en los viñedos de Australia, debido a que al picar las uvas permiten luego infección o ataque de insectos.
Durante mucho tiempo los anteojitos han sido considerados separados en la familia Zosteropidae porque son bastante homogéneos en morfologías y ecologías, y presentan muy poca radiación adaptativa y divergencia. El género Apalopteron, antes ubicado en Meliphagidae, fue transferido al grupo de los anteojitos debido a las pruebas genéticas [cita requerida]. Su apariencia difiere mucho de los anteojitos típicos, Zosterops, pero se aproxima por algunos taxones de Micronesia; su patrón de colores es ciertamente único, salvo la aureola blanca imperfecta de los ojos.
En 2003 Alice Cibois publicó los resultados de sus estudios de datos de secuencias nucleotídicas del ADNmt citocrome b y de ARNr 12S/16S. De acuerdo con sus resultados, los ojiblancos probablemente formaran un clado que también contendría a las Yuhinas, las cuales hasta entonces eran ubicadas en Timaliidae, una familia que servía como almacén para ubicar desechos (wasterbin taxon). Estudios moleculares previos (por ejemplo Sibley & Ahlquist 1990, Barker et al. 2002) junto con evidencia morfológica habían ubicado tentativamente ya a los ojiblancos como los parientes más próximos de los Timaliidae. Pero quedaban algunas interrogantes, principalmente porque los ojiblancos son todos pájaros muy similares en aspecto y comportamiento, mientras que los Timaliidae son muy diversos (porque, como se conoce ahora, el grupo era entonces definido como polifilético). Los límites del clado de los ojiblancos y las yuhinas (y posiblemente otros Timaliidae también combinados) se vuelven indiscernibles con respecto a los “verdaderos” Timaliidae. Por lo tanto, la opinión actual (principios de 2007) tiende hacia fusionar el grupo dentro de los Timaliidae, quizá como una subfamilia ("Zosteropinae"). Sin embargo, pocos ojiblancos han sido estudiados exhaustivamente con los nuevos resultados en mente, y casi todos ellos son de Zosterops, género que incluso en este momento parece ser tan diverso como para merecer dividirse en más de un género (over-lumped). También, muchos Timalidae no tienen resueltas sus relaciones de parentesco. El que este grupo pueda ser claramente delimitado en una subfamilia, o incluso en una familia joven o emergente es una interrogante que requiere un estudio más abarcador tanto de este grupo como de Timaliidae para dilucidarse (Jønsson & Fjeldså 2006).
Por ejemplo, una revisión de las yuhinas y del género Stachyris (Cibois et al. 2002), basada en los mismos genes que Cibois (2003) reveló que las especies filipinas ubicadas en el último género por algunos eran en realidad yuhinas. Sin embargo, cuando fue publicada la revisión de Jønsson & Fjeldså (2006), ningún estudio había tratado de proponer una filogenia para las yuhinas de nueva definición con la inclusión de los ojiblancos. Por esta razón, Jønsson & Fjeldså (2006) dan una filogenia bastante desconcertante para el grupo. Parece ser como si las yuhinas fueran polifiléticas, con Yuhina diademata estando más cercana al ancestro de los ojiblancos Zosterops que a las otras yuhinas, incluyendo las especies de Stachyris (Cibois et al. 2002).
Los zosterópidos (Zosteropidae), denominados comúnmente anteojitos u ojiblancos, son una discutida familia de pequeñas aves paseriformes. Son nativas de áreas tropicales de África, sur de Asia y Australasia. También habitan en la mayoría de las islas de los océanos Índico y Pacífico (aunque no en las más alejadas de la Polinesia[cita requerida]).
Muchas especies de anteojitos son endémicas de una sola isla, y las especies de espalda castaña solo existen en isla, pero algunas tienen una distribución muy amplia. Zosterops lateralis colonizó naturalmente desde 1855 Nueva Zelanda, donde en maorí es llamada Tauhau (“extraña”).
Zosteropidae Hegaztien barruko paseriforme familian da. Tropikaleko hegoaldeko Afrikan, Asian hegoen eta Australasian izena dute.
Zosteropidae Hegaztien barruko paseriforme familian da. Tropikaleko hegoaldeko Afrikan, Asian hegoen eta Australasian izena dute.
Rillit (Zosteropidae) on varpuslintuihin kuuluva lintuheimo. Heimoon kuuluu 13 sukua, joissa on yhteensä 122 lajia[1]. Rillejä tavataan Aasiassa, Afrikassa, Australiassa ja joillakin Tyynenmeren saarilla.
Monet rillilajit muistuttavat toisiaan huomattavasti. Kooltaan ne ovat yleensä kymmensenttisiä ja väriltään kellertäviä tai vihertäviä. Nokka on ohut ja kärjestään terävä. Lähes kaikilla heimon lajeilla on silmän ympärillä valkoinen rengas, josta heimo on saanut nimensä.
Pesän rillit tekevät puuhun oksanhaaraumaan. Molemmat puolisoista hautovat munia, joista poikaset kuoriutuvat kolmen viikon kuluttua pesän rakentamisesta. Poikaset syövät aluksi hyönteisiä ja myöhemmin myös kasviravintoa. Puolisot ovat toisilleen uskollisia koko elinikänsä.
Rillit syövät hyönteisiä ja kasvien hedelmiä sekä mettä.
Rillit (Zosteropidae) on varpuslintuihin kuuluva lintuheimo. Heimoon kuuluu 13 sukua, joissa on yhteensä 122 lajia. Rillejä tavataan Aasiassa, Afrikassa, Australiassa ja joillakin Tyynenmeren saarilla.
Les Zosteropidae (ou zostéropidés en français) sont une famille de passereaux.
À la suite d'importantes études phylogéniques sur les espèces placées dans la famille « fourre-tout » des Timaliidae, dans laquelle étaient placées des espèces de parentés incertaines, Gelang et al. (2009) ont identifié le clade des Zosteropidae. Contrairement à ce qu'on pensait jusque-là, les Zosteropidae n'étaient pas en dehors du complexe des Timaliidae, mais clairement à l'intérieur. La famille a donc dû être redéfinie (AOU 2010).
Du grec ancien zoster signifiant ceinture[1] et ops signifiant œil. Presque tous les oiseaux de cette famille possèdent un cercle blanc autour des yeux.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 3.1, 2012)[2] :
Alors que des versions précédentes ajoutaient :
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Parmi celles-ci, trois espèces sont éteintes :
Les Zosteropidae (ou zostéropidés en français) sont une famille de passereaux.
Suku burung-burung kacamata (Zosteropidae) mencakup sejumlah burung pengicau (Passeriformes) kecil yang cenderung tersebar di daerah tropika di Dunia Lama (termasuk Australasia). Genus pencirinya adalah Zosterops. Burung-burung anggota suku ini dicirikan dengan lingkaran di sekitar mata berwarna putih (dari sini nama bahasa Inggris white-eye berasal) atau abu-abu.
Banyak anggotanya yang bersifat endemik di suatu pulau atau kepulauan, seperti jenis yang baru ditemukan tahun 2007 di Kepulauan Togian, Sulawesi Tengah.[1]
Penampilan anggotanya sangat "biasa", tidak ada ciri mencolok, kecuali adanya segaris lingkaran di sekitar mata. Sayapnya melingkar dan memiliki kaki yang kuat. Ukurannya kecil, hingga sepanjang 15cm. Warna bulu biasanya hijau kelabu, tetapi ada jenisnya yang memiliki bulu leher dan perut berwarna putih atau kuning. Semua anggotanya senang berkelompok, terbang dalam kawanan. Dalam musim kawin, mereka membangun sarang di pohon dengan telur biru pucat 2-4 butir. Menu utamanya serangga dan buah-buah kecil, serta nektar. Di Australia bahkan ada yang menjadi hama di perkebunan anggur karena bertengger di tangkai dan melukai tanaman.
If the white-eyes are maintained as a separate family or subfamily, this genus would have to be included there too.
Suku burung-burung kacamata (Zosteropidae) mencakup sejumlah burung pengicau (Passeriformes) kecil yang cenderung tersebar di daerah tropika di Dunia Lama (termasuk Australasia). Genus pencirinya adalah Zosterops. Burung-burung anggota suku ini dicirikan dengan lingkaran di sekitar mata berwarna putih (dari sini nama bahasa Inggris white-eye berasal) atau abu-abu.
Banyak anggotanya yang bersifat endemik di suatu pulau atau kepulauan, seperti jenis yang baru ditemukan tahun 2007 di Kepulauan Togian, Sulawesi Tengah.
Penampilan anggotanya sangat "biasa", tidak ada ciri mencolok, kecuali adanya segaris lingkaran di sekitar mata. Sayapnya melingkar dan memiliki kaki yang kuat. Ukurannya kecil, hingga sepanjang 15cm. Warna bulu biasanya hijau kelabu, tetapi ada jenisnya yang memiliki bulu leher dan perut berwarna putih atau kuning. Semua anggotanya senang berkelompok, terbang dalam kawanan. Dalam musim kawin, mereka membangun sarang di pohon dengan telur biru pucat 2-4 butir. Menu utamanya serangga dan buah-buah kecil, serta nektar. Di Australia bahkan ada yang menjadi hama di perkebunan anggur karena bertengger di tangkai dan melukai tanaman.
Zosteropidae Bonaparte, 1856 è una famiglia di uccelli passeriformi.[1]
Comprende i seguenti generi e specie:[1]
Zosteropidae Bonaparte, 1856 è una famiglia di uccelli passeriformi.
Zosteropidae sunt parvae aves ordinis Passeriformium quae in Africa sub-Saharana tropica, subtropica, et temperata, Asia meridiana et orientali, et Australasia inveniuntur. Plurimas insulas tropicas in Oceano Indico, Oceano Pacifico occidentali, et Sinu Guineae habitant. Praeter paucas generis Zosteropis species, plurimae species sunt in insulis singulis vel archipelagis endemicae. Post annum 1855, Zosterops lateralis Novam Zelandiam naturaliter coloniam deducit, ubi tauhau 'alienigena' Maorice appellatur; etiam in Insulas Societatis in Polynesia Francica introductus est, cum Zosterops japonicus in Havaios introduceretur.
Familia: ZOSTEROPIDAE
Si Zosteropidae familia vel subfamilia separata permanent, ea Yuhina fortasse comprehendent.
Zosteropidae sunt parvae aves ordinis Passeriformium quae in Africa sub-Saharana tropica, subtropica, et temperata, Asia meridiana et orientali, et Australasia inveniuntur. Plurimas insulas tropicas in Oceano Indico, Oceano Pacifico occidentali, et Sinu Guineae habitant. Praeter paucas generis Zosteropis species, plurimae species sunt in insulis singulis vel archipelagis endemicae. Post annum 1855, Zosterops lateralis Novam Zelandiam naturaliter coloniam deducit, ubi tauhau 'alienigena' Maorice appellatur; etiam in Insulas Societatis in Polynesia Francica introductus est, cum Zosterops japonicus in Havaios introduceretur.
Baltavokiniai (Zosteropidae) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima. Būdingiausias bruožas – apie akį baltas žiedas, kurio dydis ir forma grupės viduje skirtinga. Beveik visi šios šeimos paukščiai yra blyškiai žali ir panašūs vieni į kitus. Patinai ir patelės vienodi, o balsai irgi tokie pat. Labai judrūs, migruoja į šiltesnes vietas.
Gyvena miško pakraščiuose Afrikoje ir jos salose, Azijos vakarinėje, pietinėje ir pietrytinėje dalyje, Japonijoje, Australazijoje. Šeimoje 13 genčių ir 96 rūšys.
Baltavokiniai (Zosteropidae) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima. Būdingiausias bruožas – apie akį baltas žiedas, kurio dydis ir forma grupės viduje skirtinga. Beveik visi šios šeimos paukščiai yra blyškiai žali ir panašūs vieni į kitus. Patinai ir patelės vienodi, o balsai irgi tokie pat. Labai judrūs, migruoja į šiltesnes vietas.
Gyvena miško pakraščiuose Afrikoje ir jos salose, Azijos vakarinėje, pietinėje ir pietrytinėje dalyje, Japonijoje, Australazijoje. Šeimoje 13 genčių ir 96 rūšys.
Baltactiņu dzimta jeb briļļuputnu dzimta (Zosteropidae) ir zvirbuļveidīgo (Passeriformes) dzimta, kas apvieno 130 dziedātājputnu sugas un kas tiek iedalītas 15 ģintīs.[1] Šīs dzimtas putnu sugas mājo mežos un krūmājos Subsahāras Āfrikas tropu, subtropu un mērenajā joslā, Dienvidāzijā, Dienvidaustrumāzijā un Austrālāzijā. Baltactiņas sastopamas lielākajā daļā Indijas okeāna, Klusā okeāna un Atlantijas okeāna Gvinejas līča salās.[1]
Neņemot vērā lielāko dzimtas ģinti — baltactiņu ģinti (Zosterops) —, pārējo ģinšu sugas galvenokārt ir endēmas un sastopamas vienā salā vai vairāku salu grupā (arhipelāgā).
Baltactiņu dzimtas putni ir nelieli dziedātājputni ar noapaļotiem, īsiem spārniem, vidēji garu, taisnstūrveida asti un spēcīgām kājām. Līdzīgi kā citiem putniem nektārēdājiem tiem ir slaids, smails knābis un birstītes veida mēle, kuru sedz biezas, lipīgas siekalas.[2][3][4] Knābis parasti ir taisns vai viegli noliekts.[4] Baltactiņu ķermeņa garums 8—16 cm.[5][6]
Apspalvojums ir neuzkrītošs un dabā nemanāms, labi maskējošs. Tas visbiežāk ir olīvzaļš mugurpusē un gaiši pelēks apakšpusē. Dažām sugām ir balta vai koši dzeltena pakakle, krūtis vai pavēdere. Un pavisam nedaudz sugām gaiši brūni sāni. Kā jau dzimtas nosaukums norāda, lielākajai daļai sugu ap acīm ir smalku spalviņu balts gredzens.[2][4] Abi dzimumi izskatās līdzīgi.[4]
Visas baltactiņu dzimtas sugas ir sabiedriskas, uzturas lielos baros, kas izklīst tikai, kad tuvojas vairošanās sezona. Lai arī baltactiņas galvenokārt barojas ar kukaiņiem, tās barojas arī ar nektāru un dažādiem augļiem.[3]
Baltactiņu dzimta (Zosteropidae)
Baltactiņu dzimta jeb briļļuputnu dzimta (Zosteropidae) ir zvirbuļveidīgo (Passeriformes) dzimta, kas apvieno 130 dziedātājputnu sugas un kas tiek iedalītas 15 ģintīs. Šīs dzimtas putnu sugas mājo mežos un krūmājos Subsahāras Āfrikas tropu, subtropu un mērenajā joslā, Dienvidāzijā, Dienvidaustrumāzijā un Austrālāzijā. Baltactiņas sastopamas lielākajā daļā Indijas okeāna, Klusā okeāna un Atlantijas okeāna Gvinejas līča salās.
Neņemot vērā lielāko dzimtas ģinti — baltactiņu ģinti (Zosterops) —, pārējo ģinšu sugas galvenokārt ir endēmas un sastopamas vienā salā vai vairāku salu grupā (arhipelāgā).
Brilvogels (Zosteropidae) zijn een vrij grote familie. De familie telt 125 soorten.
De naam brilvogels is ontleend aan een opvallend kenmerk van de meeste soorten uit het grootste geslacht Zosterops. De Zosterops- soorten (maar ook enkele soorten uit andere geslachten zoals Zosterornis), danken hun naam aan de opvallende ring van kleine witte veertjes rond hun oog.
Deze betrekkelijk kleine, tropische zangvogels komen voor in een groot gebied dat reikt van Afrika, Azië tot Polynesië, Nieuw-Guinea en Australië. De leefgebieden liggen in bossen, aan bosranden en in tuinen, van zeeniveau tot 3000 meter. De meeste soorten zijn standvogels.
Whiteheads boomtimalia (Zosterornis whiteheadi)
De taxonomische status van deze familie ten opzichte van de Timaliidae is nog niet geheel duidelijk, hierover is geen consensus. Mogelijk vormen ze een onderfamilie van de Timaliidae of de Leiothrichidae.[1] De familie kent de volgende geslachten:[2]
(volgorde volgens IOC World Bird List)
De burupieper (Anthus ruficollis) werd vroeger burubergbrilvogel genoemd en is sinds 2015 verpaatst naar Kwikstaarten en piepers, Motacillidae.
Bronnen, noten en/of referentiesBrilvogels (Zosteropidae) zijn een vrij grote familie. De familie telt 125 soorten.
Brillefuglar (Zosteropidae) er små sporvefuglar som lever i tropiske, subtropiske og tempererte delar av Afrika sør for Sahara, sørlege og austlege Asia og Australasia. Brillefuglar er utbreidd på dei fleste tropiske øyane i Indiahavet, vestre delar av Stillehavet, og i Guineabukta. Ser ein bort frå nokre medlemmer av slekta Zosterops, er dei fleste artane endemiske til enkeltøyar eller til øygrupper. Gråbrystbrillefugl, Zosterops lateralis, har koloniserte New Zealand naturleg , der han frå 1855 er kjent som «voksauge» eller 'tauhau', «den framande» . Gråbrystbrillefugl er dessutan innført til Hawaii så vel som til Society Islands i Fransk Polynesia. Tidlegare var denne gruppa rekna som ein del av timalfamilien Timaliidae, og artar i nokre slekter i dagens Zosteropidae har framleis 'babbler' som ein del av trivalnamnet på engelsk.
Dei ulike artane av brillefuglar har generelt få særtrekk i utsjånaden, fjørdrakta er vanlegvis olivengrønleg på oversida og lysegrå under. Nokre artar har ein kvit eller ljos gul hals, bryst eller underside, og fleire har brungule flankar. Nett som namnet på gruppa seier, så har mange artar ein iaugefallande ring av små kvite fjører rundt auga.[1] Det vitskaplege namnet på gruppa som familie, Zosteropidae, reflekterer òg denne siste funksjonen, det er avleidd frå det gammalgreske ordet for «belteauge». Dei har avrunda venger og sterke bein. Som mange andre nektaretande fuglar, har dei slanke, spisse nebb, og børstetippa tunger.[1] Storleiken når opp til 15 cm i lengd.
Alle artane av brillefuglar er sosiale, dannar store flokkar som berre skil lag når hekkesesongen er nær. Dei byggjer reir og tre og legg 2-4 egg. Sjølv om dei i hovudsak er insektetarar, et dei òg nektar og frukt av ulike slag.
Artar i brillefuglfamilien i rekkjefølgje etter eBird/Clements Checklist v2017[2] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[3]
Brillefuglar (Zosteropidae) er små sporvefuglar som lever i tropiske, subtropiske og tempererte delar av Afrika sør for Sahara, sørlege og austlege Asia og Australasia. Brillefuglar er utbreidd på dei fleste tropiske øyane i Indiahavet, vestre delar av Stillehavet, og i Guineabukta. Ser ein bort frå nokre medlemmer av slekta Zosterops, er dei fleste artane endemiske til enkeltøyar eller til øygrupper. Gråbrystbrillefugl, Zosterops lateralis, har koloniserte New Zealand naturleg , der han frå 1855 er kjent som «voksauge» eller 'tauhau', «den framande» . Gråbrystbrillefugl er dessutan innført til Hawaii så vel som til Society Islands i Fransk Polynesia. Tidlegare var denne gruppa rekna som ein del av timalfamilien Timaliidae, og artar i nokre slekter i dagens Zosteropidae har framleis 'babbler' som ein del av trivalnamnet på engelsk.
Brillefugler (Zosteropidae) er en familie av spurvefugler som forekommer i de tropiske, subtropiske og tempererte områdene av Afrika sør for Sahara, Sør- og Øst-Asia, Australia og på de fleste tropiske øyene i Det indiske hav, det vestlige Stillehavet og Guineabukta. De er knyttet til trær og busker i skoger og hager. Enkelte arter av slekten Zosterops har en vid utbredelse, men de fleste lever endemisk på enkelte øyer eller øygrupper. Noen få, som hagebrillefuglen (Zosterops japonicus), blir holdt som burfugl og er etter hvert etablert i forvillet tilstand utenfor sitt opprinnelige utbredelsesområde.
Brillefugler (Zosteropidae) er en familie av spurvefugler som forekommer i de tropiske, subtropiske og tempererte områdene av Afrika sør for Sahara, Sør- og Øst-Asia, Australia og på de fleste tropiske øyene i Det indiske hav, det vestlige Stillehavet og Guineabukta. De er knyttet til trær og busker i skoger og hager. Enkelte arter av slekten Zosterops har en vid utbredelse, men de fleste lever endemisk på enkelte øyer eller øygrupper. Noen få, som hagebrillefuglen (Zosterops japonicus), blir holdt som burfugl og er etter hvert etablert i forvillet tilstand utenfor sitt opprinnelige utbredelsesområde.
Multimedia w Wikimedia Commons Szlarniki[2] (Zosteropidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca prawie dziewięćdziesiąt gatunków ptaków, występujących w rejonach tropikalnych i subtropikalnych Afryki, Azji i Australazji[3]. Są one również obecne na wielu wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego. Wiele gatunków szlarników to endemity poszczególnych wysp tych oceanów.
Są to małe ptaki, z których większość ubarwiona jest w nierzucające się w oczy odcienie zieleni i żółci. Cechą charakterystyczną dla tej grupy jest obrączka wokół oczu, przypominająca szlarę, stąd nazwa rodziny.
Są to ptaki bardzo towarzyskie. Poza sezonem lęgowym formują duże stada. Gniazda budują na drzewach, składają 2–4 bladoniebieskie jaja. Są w głównej mierze owadożerne, ale odżywiają się również nektarem i różnego rodzaju owocami.
Klasyfikacja rodziny nie jest ustabilizowana. Badania genetyczne przeprowadzone przez Sibley & Ahlquist (1990), Barker i in. (2002) i Cibois i in. (2003) wskazują na bliskie pokrewieństwo szlarników z rodziną tymali (Timaliidae). Wyniki tych badań sugerują, że szlarniki tworzą klad z rodzajem Yuhina (obecnie zaliczany do tymali), dlatego rozważane jest umieszczenie szlarników jako podrodziny Zosteropinae w tymalach. Dokładniejsze określenie relacji pokrewieństwa pomiędzy tymi dwiema grupami (Timaliidae i Zosteropidae) wymaga dalszych badań[4]. Obecnie (2016) do rodziny szlarników zaliczane są następujące rodzaje[2]:
Rodzaje o bliżej nieokreślonym pokrewieństwie (incertae sedis):
Szlarniki (Zosteropidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca prawie dziewięćdziesiąt gatunków ptaków, występujących w rejonach tropikalnych i subtropikalnych Afryki, Azji i Australazji. Są one również obecne na wielu wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego. Wiele gatunków szlarników to endemity poszczególnych wysp tych oceanów.
Są to małe ptaki, z których większość ubarwiona jest w nierzucające się w oczy odcienie zieleni i żółci. Cechą charakterystyczną dla tej grupy jest obrączka wokół oczu, przypominająca szlarę, stąd nazwa rodziny.
Są to ptaki bardzo towarzyskie. Poza sezonem lęgowym formują duże stada. Gniazda budują na drzewach, składają 2–4 bladoniebieskie jaja. Są w głównej mierze owadożerne, ale odżywiają się również nektarem i różnego rodzaju owocami.
Zosteropidae é uma família de aves passeriformes pertencentes à subordem Passeri, designadas como olhos-branco. São encontradas na África, no Sul da Ásia e na Oceania, e possuem plumagem dorsal verde e ventral branca ou amarela, e olhos circundados por um pequeno círculo branco.
Zosteropidae é uma família de aves passeriformes pertencentes à subordem Passeri, designadas como olhos-branco. São encontradas na África, no Sul da Ásia e na Oceania, e possuem plumagem dorsal verde e ventral branca ou amarela, e olhos circundados por um pequeno círculo branco.
Glasögonfåglar (Zosteropidae) är en familj av tättingar som förekommer i de tropiska, subtropiska och tempererade zoner i subsahariska Afrika, södra och östra Asien, och i den australiska regionen. De kan återfinnas på de flesta tropiska öarna i Indiska oceanen, västra Stilla havet och Guineabukten. Undantaget några vitt spridda arter i släktet Zosterops lever de flesta arter endemiskt på enstaka öar eller ögrupper.
Familjen ingår i en grupp med fyra andra närbesläktade familjer: sylvior (Sylviidae), timalior (Timaliidae), marktimalior (Pellorneidae) och fnittertrastar (Leiothrichidae). Flera släkten som tidigare behandlades som timalior förs numera hit, som yuhinorna (Yuhina) samt de filippinska tidigare Stachyris-timaliorna numera i Dasycrotapha, Sterrhoptilus och Zosterornis.
Omvänt har två arter som traditionellt betraktats som glasögonsångare överraskande visat sig ha sin hemvist i två helt andra familjer: mindanaosparv (Hypocryptadius cinnamomeus), tidigare brun glasögonfågel, är släkt med sparvfinkarna (Passeridae) och burupiplärka (Mandanga ruficollis), tidigare brunstrupig glasögonfågel, är just en piplärka (Motacillidae) – möjligen till och med del av släktet Anthus.
Det absolut mest dominerande släktet i familjen är Zosterops som omfattar uppemot 90 arter. Det råder dock inte konsensus om artgränser eller vilka övriga släkten i familjen som egentligen bör ingå i Zosterops. Numera inkluderas de fyra arterna Speirops. DNA-studier visar att även Woodfordia bör föras hit, medan orangepannad glasögonfågel (Z. wallacei) är mer avlägset släkt.[1]
Nedanstående lista på släkten och arter i familjen följer IOC 2016.[2]
Wikimedia Commons har media som rör Glasögonfåglar.
Glasögonfåglar (Zosteropidae) är en familj av tättingar som förekommer i de tropiska, subtropiska och tempererade zoner i subsahariska Afrika, södra och östra Asien, och i den australiska regionen. De kan återfinnas på de flesta tropiska öarna i Indiska oceanen, västra Stilla havet och Guineabukten. Undantaget några vitt spridda arter i släktet Zosterops lever de flesta arter endemiskt på enstaka öar eller ögrupper.
Familjen ingår i en grupp med fyra andra närbesläktade familjer: sylvior (Sylviidae), timalior (Timaliidae), marktimalior (Pellorneidae) och fnittertrastar (Leiothrichidae). Flera släkten som tidigare behandlades som timalior förs numera hit, som yuhinorna (Yuhina) samt de filippinska tidigare Stachyris-timaliorna numera i Dasycrotapha, Sterrhoptilus och Zosterornis.
Omvänt har två arter som traditionellt betraktats som glasögonsångare överraskande visat sig ha sin hemvist i två helt andra familjer: mindanaosparv (Hypocryptadius cinnamomeus), tidigare brun glasögonfågel, är släkt med sparvfinkarna (Passeridae) och burupiplärka (Mandanga ruficollis), tidigare brunstrupig glasögonfågel, är just en piplärka (Motacillidae) – möjligen till och med del av släktet Anthus.
Det absolut mest dominerande släktet i familjen är Zosterops som omfattar uppemot 90 arter. Det råder dock inte konsensus om artgränser eller vilka övriga släkten i familjen som egentligen bör ingå i Zosterops. Numera inkluderas de fyra arterna Speirops. DNA-studier visar att även Woodfordia bör föras hit, medan orangepannad glasögonfågel (Z. wallacei) är mer avlägset släkt.
Nedanstående lista på släkten och arter i familjen följer IOC 2016.
Yuhina – elva arter yuhinor, möjligen parafyletiskt Zosterornis – fem arter, tidigare i Stachyris Megazosterops – jätteglasögonfågel Apalopteron – boninglasögonfågel, tidigare behandlad som en honungsfågel Cleptornis – gyllenglasögonfågel Rukia – två arter Dasycrotapha – tre arter, tidigare i Stachyris Sterrhoptilus – tre arter, tidigare i Stachyris Tephrozosterops – rostglasögonfågel Lophozosterops – sex arter, inkluderas ofta i Heleia Heleia – två arter Oculocincta – dvärgglasögonfågel, inkluderas ofta i Heleia Chlorocharis – svartögd glasögonfågel, sannolikt del av Zosterops Woodfordia – sannolikt del av Zosterops Zosterops – ett 90-tal arterЦе дрібні птахи. Для цих маленьких птахів, що люблять мешкати у групах та величина яких сягає від 10 до 15 см, характерне біле забарвлення оперення навколо очей, що дало їм їхню назву. У білоочкових округлені крила, короткі лапки та короткий гострий дзьоб. У більшості видів оперення оливкового або сіро-коричневого кольору на верхній стороні. З нижнього боку вони жовті, білі або сірі. Деякі види менш яскраві і більші. Забарвлення птахів не залежить від її статі.
Спів дуже виражено у самців, і по ньому в шлюбні періоди їх неважко відрізнити від самиць.
Білоочкові живляться комахами, нектаром, ягодами та фруктами. Своїм роздвоєним язиком вони висмоктують нектар із квіток. При цьому вони засовують свій короткий дзьоб глибоко в квітку або просвердлюють його з боку.
Населяють вони ліси й чагарникові зарості. Гнізда влаштовують серед гілок, будують на розвилках гілок або в кущах. У кладці від двох до п'яти яєць.
У родині 10-13 родів, що об'єднують 86-89 видів. Поширення охоплює Африку, Південну і Східну Азію, Австралію та острови Тихого океану. У Червону книгу МСОП внесені представники п'яти родів:
Це незавершена стаття з орнітології.Họ Vành khuyên hay khoen (danh pháp khoa học: Zosteropidae) là một họ chim chứa khoảng 140 loài thuộc bộ Sẻ (Passeriformes) có nguồn gốc từ vùng nhiệt đới và cận nhiệt đới châu Phi, miền nam châu Á và Australasia. Chúng cũng sinh sống trên phần lớn các hòn đảo của Ấn Độ Dương và Thái Bình Dương, nhưng có lẽ không có tại khu vực viễn đông của Polynesia. Nhiều loài trong họ này là đặc hữu, chỉ có tại một vài hòn đảo nào đó, trong số đó các loài với lưng nâu chỉ sinh sống trên các hòn đảo, nhưng những loài còn lại thì có sự phân bố khá rộng. Loài vành khuyên châu Đại Dương (Zosterops lateralis), định cư tự nhiên tại New Zealand, tại đây người ta gọi nó là "wax-eye" (mắt sáp) hay tauhau ("kẻ xa lạ"), từ năm 1855.
Các loài chim trong họ này nói chung rất khó phân biệt theo bề ngoài, bộ lông ở các phần trên của chúng nói chung hoặc là có màu hơi xỉn như màu ôliu ánh lục, nhưng một số loài có phần lông ở họng, ngực hay các phần dưới màu trắng hay vàng tươi, và một vài loài có phần hông màu vàng sẫm như màu da bò. Nhưng, như được chỉ ra trong tên gọi khoa học của chúng, có nguồn gốc từ tiếng Hy Lạp cổ đại để chỉ cái vành đai quanh mắt, xung quanh mắt của nhiều loài có một vành tròn màu trắng dễ thấy. Chúng có các cánh thuôn tròn và các chân khá khỏe. Chiều dài cơ thể tối đa khoảng 15 cm (6 inch).
Tất cả các loài trong họ này đều sống thành các bầy lớn và chỉ tách ra khi tới mùa sinh sản. Chúng làm tổ trên cây và đẻ 2-4 trứng màu lam nhạt không đốm. Thức ăn chủ yếu của chúng là côn trùng, nhưng cũng ăn cả mật hoa và quả của nhiều loài thực vật. Loài vành khuyên châu Đại Dương có thể là vấn đề tại các vườn nho tại Australia, do chúng khoét các quả nho và do đó làm giảm phẩm cấp của nho.
Họ Vành khuyên được coi là một họ riêng biệt từ khá lâu trong lịch sử phân loại, do chúng là đồng phát sinh khi xem xét về mặt hình thái và sinh thái, dẫn tới ít có sự phân tỏa thích nghi và rẽ nhánh trong tiến hóa.
Chi Apalopteron, trước đây được đặt trong họ Ăn mật (Meliphagidae), đã được chuyển tới họ Vành khuyên trên cơ sở của các chứng cứ di truyền. Chúng khác biệt một cách rõ nét về bề ngoài với các loài điển hình thuộc chi Vành khuyên (Zosterops), nhưng lại khá gần với một vài chi sinh sống trong khu vực Micronesia; kiểu màu lông của chúng là sự lưu giữ tương đối đơn nhất của vành mắt trắng không hoàn hảo.
Năm 2003, Alice Cibois đã công bố các kết quả trong nghiên cứu của bà về các chuỗi dữ liệu ADN ti thể (mtDNA) cytochrome b và 12S/16S rRNA.[1]
Theo kết quả của bà, các loài chim dạng vành khuyên có lẽ tạo thành một nhánh cũng chứa cả chi Khướu mào (Yuhina), là chi mà cho tới thời điểm đó vẫn được đặt trong họ Họa mi (Timaliidae), một họ lớn có thể coi như một "thùng rác" (chứa các loài hổ lốn, vị trí không rõ ràng). Các nghiên cứu ở mức phân tử trước đây (như Sibley & Ahlquist 1990[2], Barker và ctv 2002[3]) cùng với các chứng cứ hình thái học đã đặt một cách không dứt khoát các loài chim dạng vành khuyên như là các họ hàng gần gũi nhất của họ Timaliidae. Nhưng một số câu hỏi vẫn tồn tại, chủ yếu là do các loài trong họ vành khuyên là rất giống nhau về thói quen và hành vi, trong khi các loài trong họ Họa mi lại khá khác nhau (với những kiến thức hiện nay, người ta đã biết rằng định nghĩa trước đây của họ này là đa ngành).
Cùng với các loài khướu mào (và có thể là cả một số chi khác của họ Timaliidae), thì các giới hạn giữa nhánh vành khuyên với nhánh họa mi "thật sự" của Cựu thế giới trở nên không rõ ràng. Vì thế, một số ý kiến khoa học đầu năm 2007 đã nghiêng về phía hợp nhất nhánh chứa vành khuyên vào trong họ Timaliidae, có lẽ dưới dạng của một phân họ có danh pháp là "Zosteropinae" (phân họ Vành khuyên). Tuy nhiên, chỉ có rất ít các loài trong họ Vành khuyên đã được nghiên cứu kỹ lưỡng với các kết quả mới, và gần như tất cả các loài này đều thuộc chi Zosterops mà tại thời điểm hiện nay dường như chúng vẫn ở tình trạng hổ lốn. Ngoài ra, nhiều chi/loài trong họ Họa mi vẫn chưa được giải quyết triệt để về quan hệ phát sinh loài. Có hay không có giới hạn rõ ràng của phân họ Vành khuyên/ họ hợp nhất mới vẫn đang là câu hỏi cần có thêm các nghiên cứu bao hàm toàn diện hơn của cả nhóm này lẫn họ Timaliidae để có thể giải quyết.[4]
Ví dụ, sửa đổi của cả chi Yuhina và chi Stachyris trong công trình nghiên cứu của Cibois và ctv. năm 2002[5], dựa trên cùng các gen như trong công trình nghiên cứu của Cibois năm 2003, đã cho rằng các loài sinh sống tại khu vực Philippines mà một số tác giả khác cho là thuộc về chi Stachyrisus thì trên thực tế lại thuộc về chi Yuhina. Tuy nhiên, khi bài điểm báo của Jønsson & Fjeldså (2006) được phát hành, thì đã không có nghiên cứu nào được thử nghiệm để đề xuất quan hệ phát sinh chủng loài cho chi Yuhina theo định nghĩa mới. Vì thế, Jønsson & Fjeldså (2006) có lẽ đã đưa ra quan hệ phát sinh chủng loài một cách sai lầm cho nhóm này.[4] Dường như chi Yuhina (khướu mào) là đa ngành, với khướu mào cổ trắng (Yuhina diademata) có lẽ có quan hệ gần gũi với tổ tiên của chi Zosterops hơn là gần với các loài khướu mào khác, bao gồm cả các loài đã chuyển từ chi Stachyris sang[5]
Các bài báo của Zhang et al. (2007) và Moyle et al. (2009) đã làm sáng tỏ mối quan hệ của khướu mào và khướu bụi nhánh Philippines (có lẽ thuộc về chi Zosterornis) trước đây được xếp trong chi Stachyris với vành khuyên[6][7]
Họ Vành khuyên hay khoen (danh pháp khoa học: Zosteropidae) là một họ chim chứa khoảng 140 loài thuộc bộ Sẻ (Passeriformes) có nguồn gốc từ vùng nhiệt đới và cận nhiệt đới châu Phi, miền nam châu Á và Australasia. Chúng cũng sinh sống trên phần lớn các hòn đảo của Ấn Độ Dương và Thái Bình Dương, nhưng có lẽ không có tại khu vực viễn đông của Polynesia. Nhiều loài trong họ này là đặc hữu, chỉ có tại một vài hòn đảo nào đó, trong số đó các loài với lưng nâu chỉ sinh sống trên các hòn đảo, nhưng những loài còn lại thì có sự phân bố khá rộng. Loài vành khuyên châu Đại Dương (Zosterops lateralis), định cư tự nhiên tại New Zealand, tại đây người ta gọi nó là "wax-eye" (mắt sáp) hay tauhau ("kẻ xa lạ"), từ năm 1855.
Các loài chim trong họ này nói chung rất khó phân biệt theo bề ngoài, bộ lông ở các phần trên của chúng nói chung hoặc là có màu hơi xỉn như màu ôliu ánh lục, nhưng một số loài có phần lông ở họng, ngực hay các phần dưới màu trắng hay vàng tươi, và một vài loài có phần hông màu vàng sẫm như màu da bò. Nhưng, như được chỉ ra trong tên gọi khoa học của chúng, có nguồn gốc từ tiếng Hy Lạp cổ đại để chỉ cái vành đai quanh mắt, xung quanh mắt của nhiều loài có một vành tròn màu trắng dễ thấy. Chúng có các cánh thuôn tròn và các chân khá khỏe. Chiều dài cơ thể tối đa khoảng 15 cm (6 inch).
Tất cả các loài trong họ này đều sống thành các bầy lớn và chỉ tách ra khi tới mùa sinh sản. Chúng làm tổ trên cây và đẻ 2-4 trứng màu lam nhạt không đốm. Thức ăn chủ yếu của chúng là côn trùng, nhưng cũng ăn cả mật hoa và quả của nhiều loài thực vật. Loài vành khuyên châu Đại Dương có thể là vấn đề tại các vườn nho tại Australia, do chúng khoét các quả nho và do đó làm giảm phẩm cấp của nho.
Белогла́зковые[1] (лат. Zosteropidae) — семейство птиц из отряда воробьинообразных (Passeriformes).
Представители семейства белоглазковых обитают в Африке южнее Сахары, в Южной и Юго-Восточной Азии, в Индонезии, Китае, Японии, на российском Дальнем Востоке, в Австралии и Новой Зеландии, на некоторых островах в Тихом океане. Птицы населяют преимущественно лесные участки, часто могут быть встречены вблизи жилья человека, в садах.
Для этих маленьких птиц, любящих во внегнездовой сезон жить стайками от 10 до 15 особей, характерна белая окраска оперения вокруг глаз, что послужило причиной появления такого названия птиц. У белоглазковых округлённые крылья, сильные ноги, и короткий острый клюв. У большинства видов оперение оливкового или серо-коричневого цвета на верхней стороне. С нижней стороны они жёлтые, белые или серые. Некоторые виды менее яркие и более крупные. Окраска не зависит от пола.
Пение очень выражено у самцов и по нему в брачные периоды их нетрудно отличить от самок.
Белоглазковые питаются насекомыми, нектаром, ягодами и фруктами. Своим раздвоенным языком они высасывают нектар из цветков. При этом они засовывают свой короткий клюв глубоко в цветок либо просверливают его со стороны.
Гнёзда строятся на развилках веток или в кустах. Кладка состоит из двух до пяти яиц.
Белоглазка на цветущей сливе в парке Кайраку-эн г. Мито, Япония
Горная белоглазка (Zosterops poliogastrus eurycricotus) в Тирпарке Карла Гагенбека, Гамбург, Германия
Белогла́зковые (лат. Zosteropidae) — семейство птиц из отряда воробьинообразных (Passeriformes).
Представители семейства белоглазковых обитают в Африке южнее Сахары, в Южной и Юго-Восточной Азии, в Индонезии, Китае, Японии, на российском Дальнем Востоке, в Австралии и Новой Зеландии, на некоторых островах в Тихом океане. Птицы населяют преимущественно лесные участки, часто могут быть встречены вблизи жилья человека, в садах.
Для этих маленьких птиц, любящих во внегнездовой сезон жить стайками от 10 до 15 особей, характерна белая окраска оперения вокруг глаз, что послужило причиной появления такого названия птиц. У белоглазковых округлённые крылья, сильные ноги, и короткий острый клюв. У большинства видов оперение оливкового или серо-коричневого цвета на верхней стороне. С нижней стороны они жёлтые, белые или серые. Некоторые виды менее яркие и более крупные. Окраска не зависит от пола.
Пение очень выражено у самцов и по нему в брачные периоды их нетрудно отличить от самок.
Белоглазковые питаются насекомыми, нектаром, ягодами и фруктами. Своим раздвоенным языком они высасывают нектар из цветков. При этом они засовывают свой короткий клюв глубоко в цветок либо просверливают его со стороны.
Гнёзда строятся на развилках веток или в кустах. Кладка состоит из двух до пяти яиц.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 亜目 : スズメ亜目 Passeri 小目 : スズメ小目 Passerida 上科 : ウグイス上科 Sylvioidea 科 : メジロ科 Zosteropidae 学名 Zosteropidae Bonaparte[1], 1853 和名 メジロ（目白） 英名 White-eyes17属
メジロ科（メジロか、学名 Zosteropidae）は、鳥類スズメ目の科である。チメドリ科 Timaliidae メジロ亜科 Zosteropinae ともされる[2]。
メジロ（目白、英語: White-eyes）と総称される[3]。ただし狭義には、基底的な側系統のカンムリチメドリ属 Yuhina (Yuhinas) と区別することもある[4]。また最も狭義には、メジロ科の1種をメジロと呼ぶ。
アジア南部 - 東部、サハラ以南のアフリカ、オーストラリア、太平洋・インド洋諸島の、熱帯・温帯に生息する。
蜜、もしくは虫を食する。繁殖期以外は群れ（フロック）を形成する。
多くの種が、目の周りに白い輪を持っており、「メジロ」の語源となっている。
次の系統樹は Moyle et al. (2009)[5]より。ただしハシブトメジロ属 Heleia の位置は Gelang et al. (2009)[2]より。カンムリチメドリ属 Yuhina の数種、Apalopteron・セラムメジロ Tephrozosterops・マダンガメジロ Madanga・オニメジロ Megazosterops は図示されていない。Clade A・B は Moyle et al. による仮の系統名、Clade I は Johansson et al. (2008)[6]が仮に命名したウグイス上科の下位系統である。
Clade Iクロアゴカンムリチメドリ Yuhina nigrimenta
チャエリカンムリチメドリ Yuhina flavicollis
チャバラカンムリチメドリ Yuhina occipitalis
カンムリメジロ属 Lophozosterops の一部・ウォーレスメジロ Zosterops wallacei・ハシブトメジロ属 Heleia
カンムリメジロ属 Lophozosterops の一部・コビトメジロ Oculocincta
メジロ属 Zosterops・メグロメジロ Chlorocharis・メジロモドキ属 Speirops・オオメジロ属 Woodfordia・Rukia
メジロ科は従来はやや狭い範囲に取られていたが、チメドリ科からカンムリチメドリ属 Yuhina が移され、また、モリチメドリ属 Stachyris の一部が Dasycrotapha・Sterrhoptilus・Zosterornis の3属に分離されて移された[5][4][7]。この修正によりメジロ科とチメドリ科は姉妹群となる。チメドリ科の範囲には諸説あり、メジロ科をメジロ亜科 Zosteropinae としてチメドリ科に含める説もある[2]。
カンムリチメドリ属はメジロ科の中で基底的な側系統である。残りのメジロ科は Clade A と Clade B に分かれる。Clade A は、モリチメドリ属から分離された3属を含む数属と、メジロ属のウォーレスメジロ Zosterops wallacei からなる。カンムリメジロ属など数属は Clade A の中で1つの単系統を作っているが、その中でカンムリメジロ属は多系統である。Clade B は主に、メジロ科の種数の過半を占める大きな属であるメジロ属（ウォーレスメジロ以外）で占められ、その中に、島嶼や高山で地理的に孤立しているいくつかの小さな属が分散して内包されている[5]。
ただし Clade A の単系統性は弱い。さらに Gelang et al. では Zosterornis（ただし Moyle et al. がサンプリングしたのとは別の種）は Clade A + Clade B 系統の外に位置しており、Clade A と Clade B の単系統な姉妹関係を否定している。
従来メジロ科に含まれていたニッケイメジロ Hypocryptadius はスズメ科に移された[5][7]。
国際鳥類学会議 (IOC)[7]より。ただし絶滅種を追加。17属125種が現生。
メジロ科（メジロか、学名 Zosteropidae）は、鳥類スズメ目の科である。チメドリ科 Timaliidae メジロ亜科 Zosteropinae ともされる。
メジロ（目白、英語: White-eyes）と総称される。ただし狭義には、基底的な側系統のカンムリチメドリ属 Yuhina (Yuhinas) と区別することもある。また最も狭義には、メジロ科の1種をメジロと呼ぶ。
동박새과(Zosteropidae)는 참새목의 하위분류 중 하나이다. 94종이 분포하며, 한국, 중국, 일본등에서 산다. 눈 테가 하얀 것이 공통된 특징이다. 한반도에는 철새인 한국동박새와 텃새인 동박새 두 종이 분포하는데, 이 중 제주도에 사는 동박새는 사는 곳이 섬이라서 텃새이다. 겨울에 동백꽃(동박꽃)의 꿀을 먹으면서 수정을 해 주기 때문에 동박새라는 이름이 붙었다. 하지만, 주로 먹는 먹이는 곤충이다. 참고로 동백나무는 조매화이다.
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 흰턱딱새소목의 계통 분류이다.[1]
흰턱딱새소목 섬개개비상과 흰턱딱새상과 오목눈이상과Scotocercidae
.jpg)
_cr.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_Flickr_-_Lip_Kee.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
