nomes no trilho de navegação
Rana és un gènere de granotes de la família dels rànids que es troba a Euràsia, Nord-amèrica, Amèrica Central i la meitat nord de Sud-amèrica.
Rana és un gènere de granotes de la família dels rànids que es troba a Euràsia, Nord-amèrica, Amèrica Central i la meitat nord de Sud-amèrica.
Rana (česky skokan) je rod žab z čeledi skokanovití (Ranidae). Dříve zahrnoval veškeré skokany vyskytující se ve střední Evropě, nyní do tohoto rodu patří jen část středoevropských skokanů a zbytek je přeřazen do rodu Pelophylax. Rana zahrnuje skokany suchozemské – na vodních nádržích či tocích jsou závislé jen v době rozmnožování a larválního vývoje. Výjimkou je zejména skokan řecký (R. graeca), který se poblíž vody vyskytuje celoročně.[2]
Oči jsou umístěny přibližně v linii hlavy tak, že při pohledu shora směřují do stran. Nejsou tedy uzpůsobeny pro pobyt na vodní hladině, jak tomu je u rodu Pelophylax, jenž má oči na vrcholku hlavy, aby mohl z vody sledovat dění nad vodní hladinou. Zbarvení skokanů rodu Rana je různé, často zelené či hnědé.[2]
Rod Rana zahrnuje asi 50 druhů.[1]
Rana (česky skokan) je rod žab z čeledi skokanovití (Ranidae). Dříve zahrnoval veškeré skokany vyskytující se ve střední Evropě, nyní do tohoto rodu patří jen část středoevropských skokanů a zbytek je přeřazen do rodu Pelophylax. Rana zahrnuje skokany suchozemské – na vodních nádržích či tocích jsou závislé jen v době rozmnožování a larválního vývoje. Výjimkou je zejména skokan řecký (R. graeca), který se poblíž vody vyskytuje celoročně.
Oči jsou umístěny přibližně v linii hlavy tak, že při pohledu shora směřují do stran. Nejsou tedy uzpůsobeny pro pobyt na vodní hladině, jak tomu je u rodu Pelophylax, jenž má oči na vrcholku hlavy, aby mohl z vody sledovat dění nad vodní hladinou. Zbarvení skokanů rodu Rana je různé, často zelené či hnědé.
Die Echten Frösche (Rana; vom Lateinischen „der Frosch“) bilden eine der artenreichsten Gattungen innerhalb der Familie der Echten Frösche (Ranidae).
Bei den Echten Fröschen handelt es sich um mittelgroße bis große, kräftige Froschlurche mit langen Hinterbeinen, die sie zu weiten Sprüngen befähigen (zur Anatomie vergleiche: Neobatrachia). Die Haut ist glatter und feuchter als bei den Kröten; es fehlen ihnen auch Parotiden. Dafür ziehen sich entlang des Rückens zwei Drüsenleisten, die hinter den Augen beginnen und bis in die Hüftregion reichen. Die Schnauze ist stärker zugespitzt; das Trommelfell ist meist groß und deutlich sichtbar. Die ovalen Pupillen sind waagerecht gestellt. Zwischen den Zehen der Hinterfüße befinden sich in der Regel gut ausgebildete Schwimmhäute. Die Männchen der Echten Frösche besitzen häufig Schallblasen – bei den Wasserfröschen sind diese paarig hinter den Mundwinkeln zum Ausstülpen angelegt. Braunfrösche rufen nur recht leise mit inneren Schallblasen.
Die Paarung erfolgt mit einer axillaren Umklammerung durch das Männchen, also rücklings hinter den Vorderbeinen des Weibchens. Um nicht abzurutschen, entwickeln die Männchen sogenannte Brunstschwielen. Der Laich wird in der Regel in Form klumpiger Gallertballen ins Wasser abgegeben.
Von den kalt-gemäßigten bis in die tropischen Zonen wurden bis vor kurzer Zeit rund 270 Arten zur Gattung Rana gezählt. Die mit Abstand größte Formenvielfalt war dabei in Südostasien zu finden, gefolgt von Afrika, Nord- und Südamerika. Zur Fauna Australiens zählte lediglich eine Art (Rana daemeli), die zugleich als einziger Vertreter der ganzen Familie Ranidae auf diesem Kontinent angesehen wurde.
In Europa wurden etwa 22 Taxa in die Gattung Rana gestellt, wobei die Zählweise wegen der sehr komplexen, nach wie vor nicht abschließend geklärten Verwandtschaftsverhältnisse der Grün- oder Wasserfrösche oft variierte. Neben den Wasserfröschen wurden hier nach Aussehen und Lebensweise auch sogenannte Braunfrösche unterschieden (vgl. beispielsweise Gras-, Moor- und Springfrosch). Rana wurde als paraphyletisches Sammeltaxon angesehen und phylogenetische Arbeiten erbrachten eine Unterteilung in verschiedene neue Gattungen. Die Autoren wiesen etwa den Grün- oder Wasserfröschen inzwischen eine eigene Gattung Pelophylax zu. Der Nordamerikanische Ochsenfrosch wurde in eine Gattung Lithobates gestellt. In der Gattung Rana verblieben danach nur noch etwas mehr als 50 Arten.
Es werden 55 Arten in die Gattung Rana gestellt:[1]
Stand: 24. November 2021
Die Gruppe der europäischen Wasserfrösche wurde in die Gattung Pelophylax gestellt. Die Gattung ist in Eurasien und Nordafrika verbreitet. Hier sind nur die in Europa verbreiteten Wasserfrösche erwähnt:
Es wurden viele neue Gattungen errichtet oder wiedererrichtet, um die große Gattung Rana in mehrere Gruppen aufzuteilen. Folgende Arten waren ehemals in der Gattung Rana vertreten:
Die Echten Frösche (Rana; vom Lateinischen „der Frosch“) bilden eine der artenreichsten Gattungen innerhalb der Familie der Echten Frösche (Ranidae).
Cueyatl ītōcā in tlālāyōlcatl.
Momatqui nemi ahtic in ihcuāc ōtlācatca. Tlālpan in yeh hueyiyac nemiz, ihiyoanaz. Ca yamactic petlauhtoc īehuayo. Ca yolcuēcuepqui itotonca in īc quipatla in inahuac, tepitōn ima nāhui mahpileh, ahmō iztehuah; huel huēyi īicxi, oc cencah huēyac in ahmō ītlac auh īicxi mācuīlli mahpileh tlazalolli īc ehuacicicuilihuiliztli[1], in cuēcueyah huelitih ahpopotih īhuān pancholoah. Ahtic quitlalitoc īcueyateton[2], motta iuh zazalic yahualolli. In cueyatōntli nō motenehua ātepocatl (renacuajo, bilolo), Tapayolteuh ītlac, quipiya cē cuitlapilli ic apopotiz yeceh ahmō icxihuah, compehualtia in yeh ihiyoana ic tlahtic branquias zātēpan in ihiyoquiza quiyahuac branquias. Mixhuiltia in īc tepiyōlcatl īhuān xiuhcuitlatl. In ahcica cē tepitzin tlamiyaquiliztli onhueyiyaco in īicxi zan tepan onhueyiyaco in īma; ic chichitl ic ihiyopexontīlli onmahxiltia in branquia; in cuitlaxcolli mochīhua tepitōn; mopatla īyōllo in ōpēuh ōme tlacomolli īhuān yecahuiz ēyi tlacomolli[3]; polihui in cuitlapilli. Tlālpan choloā in yancuīc cueyatl.
Cueyatl ītōcā in tlālāyōlcatl.
Rana is e geslacht van puutn in de familie van d' echte puutn (Ranidae). Ze leevn in Europa, Azië, Afrika en westelyk Nôord-Amerika.
Ze zyn over 't algemêen groen of bruun en leevn ip 't land, moa nie verre van woater. Z' hen e gerompeld vel, e slank lyf en lange gespierde achterpôotn mè zwemvliezn, woadeure dan ze goed kunn spriengn en zwemmn. Z' eetn insectn en worms, moar ook klêene gewervelde bêestjes.
E stik of 50 sôortn wordn teegnwoordig by 't geslacht ingedêeld. Vele andere zyn nu ofgevoerd en ingedêeld by andere geslachtn.
Rana ye un chenero d'amfibios anuros en a familia Ranidae, naturals d'Eurasia temperata y Nordamerica. As especies claseficatas en o chenero Rana solen tener a cintura fina, con a piel rugosa (sin d'arribar a l'estremo de verrucosidat que gosan tener os zapos), con colors marrons (dica royiscas) u verdas, qualcunas con estrías en o lumo. Gosan estar capables de fer brincos de grant lonchitut, estando esta una capacidat que aproveitan ta cazar os insectos y invertebratos d'os que s'alimentan, anque a lonchitut d'as suyas patas zagueras les impide de poder caminar, por el que siempre se desplazan con brincos.
Manifiestan independencia en os didos d'as mans (debanteras) pero en as patas zagueras ells i tienen chunyitos con mimbranas interdichitals. A color d'o cuerpo ye verda u marrón (dica, en bellas especies, gosando estar royisca) con tacas negras que en o más gran numero d'especies se concentran en as tarrias y patas zagueras. O briente el solen tener de color más clara.
Os masclos d'as especies d'este chenero producen o sonito carateristico que ye o «ranuco» u «ranugo» (verbo «ranucar») ta atrayer as fembras, anque o ranuco no s'ha puesto documentar en totas as especies, fendo que bells investigadors piensen que no totas en tienen capacidat. En as especies que se produz, el gosan fer de nueitz.
Cullareta u «cabezudo» de Rana temporaria
Ranueco (eixemplar chuvenil)
Rana ye un chenero d'amfibios anuros en a familia Ranidae, naturals d'Eurasia temperata y Nordamerica. As especies claseficatas en o chenero Rana solen tener a cintura fina, con a piel rugosa (sin d'arribar a l'estremo de verrucosidat que gosan tener os zapos), con colors marrons (dica royiscas) u verdas, qualcunas con estrías en o lumo. Gosan estar capables de fer brincos de grant lonchitut, estando esta una capacidat que aproveitan ta cazar os insectos y invertebratos d'os que s'alimentan, anque a lonchitut d'as suyas patas zagueras les impide de poder caminar, por el que siempre se desplazan con brincos.
Manifiestan independencia en os didos d'as mans (debanteras) pero en as patas zagueras ells i tienen chunyitos con mimbranas interdichitals. A color d'o cuerpo ye verda u marrón (dica, en bellas especies, gosando estar royisca) con tacas negras que en o más gran numero d'especies se concentran en as tarrias y patas zagueras. O briente el solen tener de color más clara.
Os masclos d'as especies d'este chenero producen o sonito carateristico que ye o «ranuco» u «ranugo» (verbo «ranucar») ta atrayer as fembras, anque o ranuco no s'ha puesto documentar en totas as especies, fendo que bells investigadors piensen que no totas en tienen capacidat. En as especies que se produz, el gosan fer de nueitz.
Rana is e geslacht van puutn in de familie van d' echte puutn (Ranidae). Ze leevn in Europa, Azië, Afrika en westelyk Nôord-Amerika.
Ze zyn over 't algemêen groen of bruun en leevn ip 't land, moa nie verre van woater. Z' hen e gerompeld vel, e slank lyf en lange gespierde achterpôotn mè zwemvliezn, woadeure dan ze goed kunn spriengn en zwemmn. Z' eetn insectn en worms, moar ook klêene gewervelde bêestjes.
E stik of 50 sôortn wordn teegnwoordig by 't geslacht ingedêeld. Vele andere zyn nu ofgevoerd en ingedêeld by andere geslachtn.
Rani (singulare: rano) esas subgrupo di spinal animali (videz Zoologio) qui apartenas al ordeno di amfibii. Rani esas batraki qui naskas ek ovo en aquo, respiras dum lua yuneso tra brankii ma dum adulteso povas vivar anke sur tero.
Existas plua kam 3 000 speci di rani, exemple:
Rani vivas sur omna kontinenti ecepte Antarktika. Li ofte habitas tropikala e mez-varma regioni, e kelka mem rezidas en dezerti. La Rana sylvatica di Nord-Amerika povas vivar en la Arktika cirklo. Malgre to la habitantari di multa rano-specii diminutas pro kauzi, qui ne esas komprenata bone.
La rani multakaze depozas ovi en l'aqua, le maskula embracante le femina; le femina produktas ovi e le maskula fertiligas oli extere. Lia infanti esas larvi nomesante ran-larvi. Kande la rana infanti ekiras ek l'ovi, li respiras per brankii, havas longa kaudo ed indijas membri. Pose li developas membri (erste gambi) e pulmoni e perdas sua kaudo.
On ofte distingas kustumale inter la rani e la rospi, qui havas veruki, ma ca distingo ne esas sciencala.
Por ke rani esas distanta animali, li ofte aparas en kultural expresuri. Tre famoza exemplo esas la ranoprinco, qua divenas homoprinco pos kisesar.
La komedio La Rani (Βάτραχοι) di Aristophanes inkluzas koro di rani, qua vexas la heroo Dionysos per la refreno di sua korokanto, Βρεκεκεκέξ κοάξ κοάξ Brekekekex koax koax.
rospo | salamandro | tritonoRani (singulare: rano) esas subgrupo di spinal animali (videz Zoologio) qui apartenas al ordeno di amfibii. Rani esas batraki qui naskas ek ovo en aquo, respiras dum lua yuneso tra brankii ma dum adulteso povas vivar anke sur tero.
Existas plua kam 3 000 speci di rani, exemple:
Dendropsophus microcephalus Hylarana persimilis Rana temporariaRani vivas sur omna kontinenti ecepte Antarktika. Li ofte habitas tropikala e mez-varma regioni, e kelka mem rezidas en dezerti. La Rana sylvatica di Nord-Amerika povas vivar en la Arktika cirklo. Malgre to la habitantari di multa rano-specii diminutas pro kauzi, qui ne esas komprenata bone.
La rani multakaze depozas ovi en l'aqua, le maskula embracante le femina; le femina produktas ovi e le maskula fertiligas oli extere. Lia infanti esas larvi nomesante ran-larvi. Kande la rana infanti ekiras ek l'ovi, li respiras per brankii, havas longa kaudo ed indijas membri. Pose li developas membri (erste gambi) e pulmoni e perdas sua kaudo.
On ofte distingas kustumale inter la rani e la rospi, qui havas veruki, ma ca distingo ne esas sciencala.
Szablóna:Zwierzę infobox Żabòwaté (Ranidae), tzw. żabë włascëwé – rodzëzna płazów bezògònowëch zarechòwónëch do grëpë Neobatrachia. Do żabòwatëch nôleżi 16 ôrtów i ponad 350 gatënków. W Pòlsce żëje 6 gatënków płazów z ti rodzëznë.
Wëzdrzatk gatënków z ti rodzëznë je dosc teli jinorodny. Farwa skòrë to zelonosc i brunosc. Farwnosc mòże sã zmieniwac. Zanôlégò òd cządu rokù i farwë òtoczeniô. Cało żabòwatëch je smùkłé, kùńczënë dłudżé, òsoblëwie z tëłu, dziãka témù skôczą pò zemi.
Do rodzëznë żabòwatëch nôleżą pòstãpny ôrtë:
Westrzód żabòwatëch wëstãpùje dëmorfizm płcowi. Samce są zwëczajno jinszich rozmiarów jakno samice, mają rezonatorë, ùfarwienié gòdowé i jinszi cechë. Samce nawòłują samice mòcnim głosã. Ampleksus je pachòwi (u ôrtu Occidozyga jest pachwinowi). U wikszoscë gatënków zapłodzenié je bùtnowé. Samice skłôdają òd czile do czile tësãcy jaj co zanôlégù òd gatënkù w lóznym kłãbie abò do błocësti gniôzda. Z jaj wëkluwają się czijanczi, czasã równak ju przeòbrażoné żabczi.
Żabòwaté pòlują żadając nierëchlawò na swòją òfiarã, jaż ta sama sã zbliży. Òb czas gòdów wiele żab z ti rodzëznë przejôwiô mòcny terytorializm.
Szablóna:Zwierzę infobox Żabòwaté (Ranidae), tzw. żabë włascëwé – rodzëzna płazów bezògònowëch zarechòwónëch do grëpë Neobatrachia. Do żabòwatëch nôleżi 16 ôrtów i ponad 350 gatënków. W Pòlsce żëje 6 gatënków płazów z ti rodzëznë.
Rana is a genus of frogs commonly known as the Holarctic true frogs, pond frogs or brown frogs. Members of this genus are found through much of Eurasia and western North America. Many other genera were formerly included here.[1][2] These true frogs are usually largish species characterized by their slim waists and wrinkled skin; many have thin ridges running along their backs, but they generally lack "warts" as in typical toads. They are excellent jumpers due to their long, slender legs. The typical webbing found on their hind feet allows for easy movement through water. Coloration is mostly greens and browns above, with darker and yellowish spots.
Many frogs in this genus breed in early spring, although subtropical and tropical species may breed throughout the year. Males of most of the species are known to call, but a few species are thought to be voiceless. Females lay eggs in rafts or large, globular clusters, and can produce up to 20,000 at one time.
Rana species feed mainly on insects and invertebrates, but swallow anything they can fit into their mouths, including small vertebrates. Among their predators are egrets, crocodiles, and snakes.
Some 50 to 100 extant species are now placed in this genus by various authors; many other species formerly placed in Rana are now placed elsewhere. Frost[3] restricted Rana to the Old World true frogs and the Eurasian brown and pond frogs of the common frog R. temporaria group,[4] although other authors disagreed with this arrangement.[5][6][2][7] In 2016, a consortium of Rana researchers from throughout Europe, Asia, and North America revised the group, and reported that the arrangement of Frost (2006) resulted in nonmonophyletic groups.[8] Yuan et al. (2016)[9] included all the North American ranids within Rana, and used subgenera for the well-differentiated species groups within Rana. Both of these classifications are presented below.
Genera recently split from Rana are Babina, Clinotarsus (including Nasirana), Glandirana, Hydrophylax, Hylarana, Lithobates, Odorrana (including Wurana), Pelophylax, Pulchrana, Sanguirana, and Sylvirana. Of these, Odorrana and Lithobates are so closely related to Rana proper, they could conceivably be included here once again. The others seem to be far more distant relatives, in particular Pelophylax.[1][2]
New species are still being described in some numbers. A number of extinct species are in the genus, including Rana basaltica, from Miocene deposits in China.[10]
The following species are recognised in the genus Rana:[11]
AmphibiaWeb includes the following species, arranged in subgenera:
Subgenus Amerana (Pacific brown frogs)
Subgenus Aquarana (North American water frogs)
Subgenus Lithobates (neotropical true frogs)
Subgenus Liuhurana
Subgenus Pantherana (leopard, pickerel and gopher frogs)
Subgenus Pseudorana (Weining brown frog)
Subgenus Rana (Eurasian brown frogs)
Subgenus Zweifelia (Mexican torrent frogs)
Incertae sedis (no assigned subgenus)
Notes on other taxonomic arrangements:
The harpist brown frog, Kampira Falls frog, or Yaeyama harpist frog was formerly known as R. psaltes; it was subsequently identified as the long-known R. okinavana. The latter name has been misapplied to the Ryūkyū brown frog, but the harpist brown frog is a rather distinct species that apparently belongs in Babina or Nidirana if these are considered valid.[12]
Rana is a genus of frogs commonly known as the Holarctic true frogs, pond frogs or brown frogs. Members of this genus are found through much of Eurasia and western North America. Many other genera were formerly included here. These true frogs are usually largish species characterized by their slim waists and wrinkled skin; many have thin ridges running along their backs, but they generally lack "warts" as in typical toads. They are excellent jumpers due to their long, slender legs. The typical webbing found on their hind feet allows for easy movement through water. Coloration is mostly greens and browns above, with darker and yellowish spots.
Rano[1] (science Rana) estas vertebrara amfibia genro de bestoj de la ordo anuro, kiu vivas parte en akvo, kaj parte sur tero. Ranoj estas proksimaj parencoj de bufoj. Junaj ranidoj havas voston, sed ne krurojn, tamen kiam plenkreska, ĝi estas kvarkrura kaj senvosta. Ekzistas ĉirkaŭ 4.800 specioj (en la ordo de Anura). Ranoj estas troveblaj en ĉiuj kontinentoj krom Antarkto. La plej multaj vivas en aŭ ĉe akvo.
Ranoj varias de grandeco laŭ specio: de malpli ol 50 mm ĝis 300 mm.
Ranoj havas platajn kapojn kun du pufaj okuloj utilaj por vidi kaj caŝi sub akvo. Ili povas havi horizontalajn, vertikalajn, rondajn, aŭ kero-formajn pupilojn laŭ specio.
La haŭto de rano estas tre grava organo. Kiam la haŭto estas malseka, ranoj entenas iom da oksigeno kaj akvo tra ĝi. Ili elŝvitas mukon por protekti la haŭton. Ĉiuj ranoj havas iom da venenaj glandoj en la haŭto. Tamen, ĉe multaj specioj la veneno ne estas forta, sed tamen iom da specioj de mezameriko kaj sudameriko havas ege venenan haŭton. La haŭto estas glata, nekeratina kaj sidas libere sur la korpo ĉar al ĝi mankas konekto-histoj.
Kutime, ranoj havas longajn krurojn kun interfingra membrano. La veraj ranoj havas dupunktajn langojn. Ranoj havas tri palpebromembranoj: unu travidebla por protekti enakve, unu kiu estas duontravidebla kaj alia kiu estas netravidebla. Ĉi tiuj bestoj ankaŭ posedas timpanon en ambaŭ flankoj de sia kapo, kiu gravas por aŭdado.
La genro Rana estas tipa kaj nomiga por la familio Ranedoj, kiu enhavas ankaŭ aliajn genrojn. Aliaj specioj de tiu familio estas la jenaj:
Ne estas klara scienca distingo inter ranoj kaj bufoj. Unu familio de anuro, la diskoglosiduloj, havas ecojn de ambaŭ, de ranoj kaj de bufoj. Tamen, ĝenerale oni apartigas ilin tiel:
Sidante sur la ina, la vira rano fekundigas la ovojn, kiujn la ina elmetas en malprofunda, kvazaŭ staranta akvo. Tie ili estas ŝirmataj de la fluo, kaj de predantoj. La ovoj estas malhelbrunaj kaj mezuriĝas ĉirkaŭ de 2,0 ĝis 2,8 mm laŭ diametro. Ili kovriĝas per dika, lumtralasa gelatenaĵo, en grapoloj el proksimume 5.000 ovoj (laŭ specio, klimato, ktp). Tiujn grapolojn da ovoj oni nomas "ranofrajo".
Dum ĉirkaŭ 20 tagoj la embrio fariĝas ranido.
Komence la brankoj situas ankoraŭ ekstere. Poste ilin kovros haŭtfalto. Post ĉirkaŭ du monatoj kreskas gamboj. 20 tagojn poste jam rekoneblas brakoj.
Post ĉirkaŭ tri monatoj el la ranido jam evoluis raneto, kiu forlasas la akvon kaj suriras la bordon. unu semajnon poste la rano elkreskis.
Dum frua enakva evolufazo la ranidoj spiras per brankoj. La plenkreskaj ranoj uzas du manierojn spiri, perpulman kaj perhaŭtan.
La pulmospirado okazas en du fazoj. Unue, la nazotruoj malfermiĝas, kaj la gloto malleviĝas, enirigante la aeron en la gloton, sed ne en la pulmojn. Due, la nazotruoj fermiĝas kaj la gloto realtiĝas, ŝovante la aeron en la pulmojn. Ranoj spiras 40 ĝis 100 fojojn en unu minuto.
Temas pri spirado de la organismo per la haŭto, dum kiu okazas senpera interŝanĝo de oksigeno (O2) kaj karbona dioksido (CO2) . Tiu maniero spiri suplementas la spiradon per pulmo. Por ebligi tiun interŝanĝon la rana haŭto kovrigas per speciala muko. La trapasebleco de la haŭto ebligas ankaŭ al aliaj substancoj eniri la korpon. Tial ranoj reagas tre senteme, se la ĉirkaŭaĵo estas malpurigita.
Plejparto de ranoj manĝas insektojn kiel moskitojn, lumbrikojn kaj malgrandaj fiŝojn kiel foksenoj. Tamen, iu pli grandaj ranoj povas manĝi pli grandan predon, kiel musojn.
Ranoj havas malfortajn dentojn laŭlonge de la pli alta makzelo, kiujn ili uzas por mueli la manĝaĵon antaŭ ol engluti ĝin. Sian gluecan langon kelkaj ranoj efike uzas por kapti rapide moviĝantan predon. Aliaj rapide kaj lerte kaptas predon en sia buŝo. Plej ofte ili ĉasas nokte.
Dum la pariĝa tempo, la masklaj ranoj eligas speciokarakterizajn voĉojn (kvakado, um-ado) el la gorĝoveziko (aŭ voĉveziko). Tiuj gorĝovezikoj troviĝas ambaŭflanke post la buŝa aperturo en la buŝfundo kaj funkcias kiel rezoniloj. Ĉe la laga rano (Rana esculenta), la voĉvezikoj estas tipaj eksteraj voĉvezikoj, kiuj bone videblas, kiam ili estas blovitaj kun aero, sed ili estas retireblaj en trankvila stato al la buŝangulo.
La rana voĉestigo gravas por la parelekto, ĉar la inaj ranoj preferas la pli grandajn, tiel pli forte kaj ofte kvakantajn virajn ranojn. Tiel la forta kaj ofta kvakado signifas evolucian kaj pariĝan avantaĝon, sed ofte allogas la predokaptantojn kiel la cikonion.
Tiuj specioj, kiuj forlasas post la kopulacio la akvon, ne eligas pli poste voĉojn (krom hiloj). La specioj restantaj en la akvo, kvakas eĉ somere.
La plej giganta inter la ranoj estas la bovrano. La plej malgranda inter la amerikaj ranoj vivas en Kubo kaj estas 8,5 al 12,5 mm.[2]
Ligita al kaj akvo kaj tero ranoj en antikvaj mitoj ofte elvokas la magion de ambaŭ elementoj. Pro la ligo al la akvo oni asociigis ĝin ankaŭ kun feinoj kaj elfinoj, plue ankaŭ al la energio de la luno kaj diinoj ligitaj al la luno.
La rano rolas ankaŭ kiel ŝlosilo al resurekto. Lau antikva egipta mito la diino Herit helpas al Izisa ripari la detruitan korpon de Oziriso. Post tio Herit enblovis en ĝin la spiron de la vivo. Similaĵo okazas en fabelo, kie rano transformiĝas je princo aŭ alia persono.
En aliaj kuntekstoj la rano povas esti simbolo de volupto.
En kelkaj landoj oni manĝas ranojn, do bredas ilin tiucele. En 2017 la Ĉina Akademio pri Inĝnierado taksis nombron de laborpostenoj en la ranbreda industrio je unu miliono kaj ĝian produktokapaciton je 50 miliardoj da juanoj (7,15 miliardoj da usonaj dolaroj). Komence de marto 2020 ĉinaj rano-bredistoj publike plendis al la aŭtoritatoj, ke ilia komerco estis malpermesita kadre de ĝenerala malpermeso de vendado de sovaĝaj bestoj en la lando, trafita de la epidemio de COVID-19.
La Freneza Rano (angle: Crazy Frog) estas kantosono por poŝtelefonoj, kiu similas motorciklan bruon (kaj ne ranan kvakadon).
Ekzistas proverboj pri rano en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof[3]:
„ Kie ajn rano iras, ĝi ĉiam marĉon sopiras. ”
„ Rano eĉ en palaco sopiras pri marĉo. ”
Rano (science Rana) estas vertebrara amfibia genro de bestoj de la ordo anuro, kiu vivas parte en akvo, kaj parte sur tero. Ranoj estas proksimaj parencoj de bufoj. Junaj ranidoj havas voston, sed ne krurojn, tamen kiam plenkreska, ĝi estas kvarkrura kaj senvosta. Ekzistas ĉirkaŭ 4.800 specioj (en la ordo de Anura). Ranoj estas troveblaj en ĉiuj kontinentoj krom Antarkto. La plej multaj vivas en aŭ ĉe akvo.
Rana es un género de anfibios anuros de la familia Ranidae, que habita en Eurasia templada hasta Indochina.[1] Las especies de este género se caracterizan por sus cinturas delgadas y la piel rugosa, muchas poseen finas estrías que recorren la espalda aunque sin las verrugas típicas de los sapos. Son excelentes saltadoras debido a sus largas y delgadas patas traseras. La membrana interdigital típica de sus pies posteriores les permite una natación fácil. Suelen ser de color verde o marrón con manchas negras y amarillentas por el dorso y más pálidas por el vientre.
Muchas de las ranas de este género crían a principio del verano, aunque las especies tropicales y subtropicales lo hacen durante todo el año. Los machos de la mayoría de las especies croan pero se cree que los de unas pocas son mudos. Las hembras desovan formando grandes masas o agregados globulares, alcanzando puestas de hasta veinte mil huevos.
Es la nora bautista
Familia Ranidae
Familia Dicroglossidae
De entre todos los de la familia Ranidae, Odorrana está tan estrechamente relacionado con Rana que no sería raro que volvieran a unirse en un solo género. Los demás parecen estar mucho más alejados, sobre todo Pelophylax, al que pertenece la rana común.
Se reconocen las siguientes 49 según ASW:[1]
* El nombre común ha sido traducido del nombre común en inglés[6] por lo que hay que tomarlo con reservas.
Rana es un género de anfibios anuros de la familia Ranidae, que habita en Eurasia templada hasta Indochina. Las especies de este género se caracterizan por sus cinturas delgadas y la piel rugosa, muchas poseen finas estrías que recorren la espalda aunque sin las verrugas típicas de los sapos. Son excelentes saltadoras debido a sus largas y delgadas patas traseras. La membrana interdigital típica de sus pies posteriores les permite una natación fácil. Suelen ser de color verde o marrón con manchas negras y amarillentas por el dorso y más pálidas por el vientre.
Muchas de las ranas de este género crían a principio del verano, aunque las especies tropicales y subtropicales lo hacen durante todo el año. Los machos de la mayoría de las especies croan pero se cree que los de unas pocas son mudos. Las hembras desovan formando grandes masas o agregados globulares, alcanzando puestas de hasta veinte mil huevos.
Rana anfibio genero bat da, Anura ordenaren barruko Ranidae familian sailkatua.
Rana anfibio genero bat da, Anura ordenaren barruko Ranidae familian sailkatua.
Rana on sammakkoeläinsuku. Suvun lajeja tavataan Euraasian lauhkealla vyöhykkeellä Indokiinaan asti sekä Pohjois-Amerikan länsiosissa.[1]
Amphibian Species of the Worldin mukaan sukuun kuuluu 47 lajia:[1]
Rana on sammakkoeläinsuku. Suvun lajeja tavataan Euraasian lauhkealla vyöhykkeellä Indokiinaan asti sekä Pohjois-Amerikan länsiosissa.
Rana est un genre d'amphibiens de la famille des Ranidae[1].
Les 49 espèces de ce genre se rencontrent en Europe, en Asie, en Amérique du Nord, en Amérique centrale et dans la moitié Nord de l'Amérique du Sud[1].
Les espèces du genre Rana sont d'excellents sauteurs en raison de leurs longues pattes arrière. Leur coloration varie généralement du vert au brun avec souvent des taches sur le dos.
Elles ont comme caractéristiques[2] :
Selon Amphibian Species of the World (9 octobre 2015)[3] :
En 2017, une nouvelle espèce a été décrite (ZooKeys)[4]:
Le nom de ce genre vient du latin rana, « grenouille ».
Rana est un genre d'amphibiens de la famille des Ranidae.
Rana é un xénero de anfibios anuros, o tipo da familia dos ránidos (Ranidae), cuxas especies habitan na Eurasia temperada até a Indochina e no oeste de Norteamérica.[1] As súas especies caracterízanse por teren a cintura delgada e a pel rugosa, e moitas posúen finas estrías que percorren as costas, aínda que carecen das verrugas típicas dos sapos. Son excelentes saltadoras debido ás súas longas e esveltas ancas. A membrana interdixital típica de das súas patas posteriores permítenlles unha natación fácil e, en terra, dar grandes saltos. Adoitan seren de cor verde, parda ou parda avermellada, con manchas negras e amareladas polo dorso e máis pálidas polo ventre.
Moitas das ras deste xénero crían a principios da primavera, aínda que as especies tropicais e subtropicais o fan durante todo o ano. Os machos da maioría das especies croan, pero crese que os dunhas poucas son mudos. As femias desovan formando grandes masas ou agregados globulares, alcanzando postas de até 20 000 ovos.
O xénero Rana foi descrito por Linneo en 1758. A especie tipo é Rana temporaria Linnaeus, 1758.
Houbo moitos cambios na súa taxonomía, sobre todo desde 1990. Moitas especies que formaban parte del foron clasificadas en até 12 xéneros distintos dentro da familia Ranidae e 2 xéneros máis na familia Discoglossidae.
Rana está restrinxido hoxe ás chamadas "ras verdadeiras" do Novo Mundo (true frogs en inglés) e ás euroasiáticas "ras pardas" do grupo da ra vermella (Rana temporaria).
Os xéneros que recentemente se separaron de Rana son:[1]
Familia Ranidae
Familia Dicroglossidae
De entre todos xéneros da familia Ranidae, Odorrana está tan estreitamente relacionado con Rana que non sería raro que volveran a unirse nun só xénero. Os demais parecen estar moito máis afastados, sobre todo Pelophylax, ao que pertenece a Pelophylax perezi (sinónimo Rana perezi), a ra común.
Na actualidade este xénero está composto por 48 especies.[1]
Rana é un xénero de anfibios anuros, o tipo da familia dos ránidos (Ranidae), cuxas especies habitan na Eurasia temperada até a Indochina e no oeste de Norteamérica. As súas especies caracterízanse por teren a cintura delgada e a pel rugosa, e moitas posúen finas estrías que percorren as costas, aínda que carecen das verrugas típicas dos sapos. Son excelentes saltadoras debido ás súas longas e esveltas ancas. A membrana interdixital típica de das súas patas posteriores permítenlles unha natación fácil e, en terra, dar grandes saltos. Adoitan seren de cor verde, parda ou parda avermellada, con manchas negras e amareladas polo dorso e máis pálidas polo ventre.
Moitas das ras deste xénero crían a principios da primavera, aínda que as especies tropicais e subtropicais o fan durante todo o ano. Os machos da maioría das especies croan, pero crese que os dunhas poucas son mudos. As femias desovan formando grandes masas ou agregados globulares, alcanzando postas de até 20 000 ovos.
Rana Linnaeus, 1758 è un genere di anfibi anuri appartenenti alla famiglia Ranidae.
Comprende le seguenti 53 specie:[1]
Il genere Rana è distribuito in tutto il continente europeo.
In Italia sono presenti le specie Rana latastei, Rana temporaria, Rana arvalis, Rana dalmatina, Rana italica e Rana graeca, attribuite al gruppo senza valore sistematico delle rane rosse . Sono inoltre presenti alcune specie di origine alloctona (anche note come "specie aliene"), quali Rana kurtmuelleri (introdotta dall'Albania) e Rana catesbeiana (introdotta dal Nord America). Le specie Rana bergeri, Rana esculenta, Rana lessonae, Rana kurtmuelleri e Rana ridibunda del gruppo delle rane verdi oggi sono attribuite al genere Pelophylax, mentre Rana catesbeiana è sinonimo di Lithobates catesbeianus.
Le popolazioni di rana sono minacciate dalle trasformazioni ambientali, in particolare dalla distruzione delle zone umide, e dall'uso di pesticidi,[2] nonché da diversi agenti patogeni, tra cui la chitridiomicosi e i ranavirus.
Le rane in cucina venivano mangiate soprattutto nella Pianura Padana, specialmente nella zona risicola tra Novara, Vercelli e Pavia.[3] L'allevamento di rane verdi è vietato in Italia dalla Convenzione di Berna del 1979 entrata in vigore nel 1981, però è consentita la raccolta di 5 kg al giorno.[4] La carne di rana raggiunge in Italia il prezzo di 30 euro al chilo[5] e viene prodotta da fine aprile a fine agosto in Albania e Turchia, viene macellata in Italia e deve essere commercializzata già eviscerata.[6]
La rana è protagonista di favole di Esopo e di Fedro - La rana e il bue - e di un poemetto giocoso greco: la Batracomiomachia. Giacomo Leopardi scrisse il poemetto satirico Paralipomeni della Batracomiomachia.
Rana (-ae, f.; Graece βάτραχος) est genus anurorum familiae Ranidarum, saepissime viride, capax saliendi, quod aquam terramque habitat. Notare et crure postremo longo et corpore humili et digito conligato et oculis protrusis multarum ranarum est. Ranae etiam possunt noscere voce propria quam vocitant dum procrent; haec vox, qua quaeque unica species est, saepissime vere prope aquam auditur. Etsi homines vulgares dicunt discrimen inter ranam et bufonem interesse, viri docti dicunt nullum discrimen inter ranam et bufonem interesse. Civitates antiquae credebant ranas cum fecunditate conecti.
Secundum Historiam Augustam,[1] ranae "coaxant"; cf. etiam chorum ranarum apud Ranas Aristophanis v. 210: βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (brekekekex coax coax).
Vita ranarum est multiplex. Et in terra et in aqua habitant. Ranae plerumque ova in lacunina, in lacuna, aut in lacu pariunt sed ova in terra parere possunt. Ranae ova numerosa pariunt ne inimici omnia ova comedant. Cum ova excludunt, exslusae larvae ranunculos nominant. Ranunculi paulatim spinas et cruses crescunt ut ranae transforment. Ranae adulescentes multae in terra habitant, alterae manentes in aqua. Ranae multae in terra habitant ut sollertiae in natanda, scandenda et salinda possint. Neglegens tecta paene onmiae ranae comeunt sola animals. Aliae ranae lingua praedas capiunt, aliae manibus praedas capiunt. Tamen perpauci species ranarum quae maximam partem herbas edent. Igitur aves, pisces, viperae, lutrae, vulpes, meles, et homines ranas capiunt. Color vulgaris defensor ranarum est. Si rana mutare colorem posset, unum aut duem colores circumscribatur.
Rana (-ae, f.; Graece βάτραχος) est genus anurorum familiae Ranidarum, saepissime viride, capax saliendi, quod aquam terramque habitat. Notare et crure postremo longo et corpore humili et digito conligato et oculis protrusis multarum ranarum est. Ranae etiam possunt noscere voce propria quam vocitant dum procrent; haec vox, qua quaeque unica species est, saepissime vere prope aquam auditur. Etsi homines vulgares dicunt discrimen inter ranam et bufonem interesse, viri docti dicunt nullum discrimen inter ranam et bufonem interesse. Civitates antiquae credebant ranas cum fecunditate conecti.
Secundum Historiam Augustam, ranae "coaxant"; cf. etiam chorum ranarum apud Ranas Aristophanis v. 210: βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (brekekekex coax coax).
Tikrosios varlės (lot. Rana, vok. Echte Frösche) – varlių (Ranidae) šeimos varliagyvių gentis.
Lietuvoje gyvena dvi vietinės rūšys:
Lietuvos vabalai: | juodvabaliai (Tenebrionidae) | minkštavabaliai (Cantharidae) | Boružės (Coccinellidae)
Tikrosios varlės (lot. Rana, vok. Echte Frösche) – varlių (Ranidae) šeimos varliagyvių gentis.
Lietuvoje gyvena dvi vietinės rūšys:
Pievinė varlė (Rana temporaria) Smailiasnukė varlė (Rana arvalis)Brūnās vardes jeb īstās vardes (Rana) ir varžu dzimtas (Ranidae) ģints, kas apvieno 49 mūsdienās dzīvojošas varžu sugas.[1] Tās mājo Eirāzijas mērenajā joslā, areālam iesniedzoties Indoķīnā, un Ziemeļamerikas rietumu krastā.[1] Saskaņā ar jaunāko sistemātiku Latvijā sastopamas 2 brūno varžu ģints sugas: parastā varde (Rana temporaria) un purva varde (Rana arvalis).[2]
Brūnās vardes ir samērā lielas vardes, kurām ir raksturīgs slaids viduklis un krokota āda. Daudzām sugām pārti mugurai stiepjas smalkas, izceltas līnijas, bet šīm vardēm nav krupjiem raksturīgās kārpas. Brūnās vardes ir ļoti labas lēcējas, jo tām ir garas, spēcīgas pakaļkājas, kā arī tās ir labas peldētājas. Pakaļkāju pēdām ir peldpleznas. Ādas krāsa galvenokārt brūna, bet var būt arī pelēcīga un zaļgana. Uz muguras un pakaļkājām tumši vai dzelteni raibumi.
Saskaņā ar jaunākajiem ģenētiskajiem pētījumiem varžu dzimtai ir veikta revīzija un no brūno varžu ģints nesenā pagātnē izdalītas vairākas jaunas ģintis: Amerikas dīķa vardes (Lithobates), Austrumāzijas vardes (Glandirana), Dienvidaustrumāzijas vardes (Babina), dīķa vardes (Pelophylax), Indijas smailpurna vardes (Clinotarsus), Malajas vardes (Sanguirana), smailpurna vardes (Odorrana) un zeltmuguras vardes (Hylarana'). Vistuvāk radniecīgas brūnajām vardēm ir smailpurna vardes, pārējās ģintis ir tālākas radinieces, īpaši dīķa vardes.[3]
Brūno varžu ģints (Rana)[1]
Brūnās vardes jeb īstās vardes (Rana) ir varžu dzimtas (Ranidae) ģints, kas apvieno 49 mūsdienās dzīvojošas varžu sugas. Tās mājo Eirāzijas mērenajā joslā, areālam iesniedzoties Indoķīnā, un Ziemeļamerikas rietumu krastā. Saskaņā ar jaunāko sistemātiku Latvijā sastopamas 2 brūno varžu ģints sugas: parastā varde (Rana temporaria) un purva varde (Rana arvalis).
Bruine kikkers[1] (Rana) zijn een geslacht van kikkers uit de familie echte kikkers (Ranidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2]
Bruine kikkers komen voor in Europa, Azië, Indochina en westelijk Noord-Amerika.[3]
Soorten uit dit geslacht zijn overwegend groen of bruin en leven op het land, maar meestal niet ver van oppervlaktewater. De meeste soorten worden vrij groot en hebben uiterlijk ongeveer dezelfde kenmerken;
Er zijn vele soorten die een of meerdere van bovengenoemde kenmerken missen, maar daar juist vaak aan te herkennen zijn.
Dankzij DNA-technieken wordt er steeds meer bekend over de onderlinge verwantschappen tussen de verschillende soorten. Veel soorten zijn opgenomen in groepjes soorten binnen een geslacht die nauwer aan elkaar verwant zijn. Dit hangt grotendeels samen met het gesplitste verspreidingsgebied; Europa en Noord-Amerika. Hierdoor zijn onlangs vele soorten van geslachtsnaam veranderd die deze nieuwe indeling volgen. Voorbeelden zijn;
Een bijzonderheid binnen de indeling van de diverse Rana-soorten is dat ze zich niet zelden met elkaar kunnen kruisen, wat hybriden tot gevolg heeft die determinatie niet eenvoudig maken. Sommige van deze kruisingen werden vanwege hun algemene voorkomen lange tijd als aparte soort opgevat, ze hebben tegenwoordig weliswaar een wetenschappelijke naam, maar de toevoeging klepton geeft aan dat de soort een hybride is.
Het geslacht Rana telde in 2014 49 soorten, maar er worden nog regelmatig nieuwe beschreven. Soorten die in Nederland voorkomen zijn rechts afgebeeld.
Bruine kikkers (Rana) zijn een geslacht van kikkers uit de familie echte kikkers (Ranidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Bruine kikkers komen voor in Europa, Azië, Indochina en westelijk Noord-Amerika.
Rana er en stor slekt av de ekte froskene. Slekten omfatter de typiske brune artene innenfor de ekte froskene. De norske artene vanlig frosk og spissnutefrosk tilhører denne slekten. Slekten finnes i mesteparten av Eurasia, Nord-Amerika, Sentral-Amerika og nordre del av Sør-Amerika. Den inneholder et snaut hundretalls arter, men nye arter oppdages stadig.[1]
Slekten finnes i alt fra tropisk regnskog opp mot arktisk tundra, og er blant de vanligste froskene i kalde strøk på den nordlige halvkule. Vanlig frosk Rana temporaria er den froskearten i verden som lever lengst mot nord. Den amerikanske skogfrosken Rana sylvatica tåler å fryse ned i begrensede perioder.[2]
Tidligere ble også en del andre arter, særlig de grønne froskene, regnet til denne slekten, og antall arter var på flere hundre. Ganske nylig ble slekten splittet opp i flere slekter, majoriteten av de grønne froskene, blant annet damfrosk (den tredje norske arten) overført til slekten Pelophylax[3]
Rana er en stor slekt av de ekte froskene. Slekten omfatter de typiske brune artene innenfor de ekte froskene. De norske artene vanlig frosk og spissnutefrosk tilhører denne slekten. Slekten finnes i mesteparten av Eurasia, Nord-Amerika, Sentral-Amerika og nordre del av Sør-Amerika. Den inneholder et snaut hundretalls arter, men nye arter oppdages stadig.
Slekten finnes i alt fra tropisk regnskog opp mot arktisk tundra, og er blant de vanligste froskene i kalde strøk på den nordlige halvkule. Vanlig frosk Rana temporaria er den froskearten i verden som lever lengst mot nord. Den amerikanske skogfrosken Rana sylvatica tåler å fryse ned i begrensede perioder.
Tidligere ble også en del andre arter, særlig de grønne froskene, regnet til denne slekten, og antall arter var på flere hundre. Ganske nylig ble slekten splittet opp i flere slekter, majoriteten av de grønne froskene, blant annet damfrosk (den tredje norske arten) overført til slekten Pelophylax
Multimedia w Wikimedia Commons Rana – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny żabowatych, obejmujący gatunki występujące w Europie, Azji i Ameryce Północnej[2][3].
Rana – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny żabowatych, obejmujący gatunki występujące w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Pseudoamolops é um género de anfíbio anuro pertencente família Ranidae.
Rana är ett släkte grodor inom familjen äkta grodor. Arterna förekommer i tropiska och tempererade regioner över hela världen men främst i Sydostasien. Enligt nyare forskningar är släktet parafyletiskt och borde därför uppdelas i flera taxa.
Vuxna individer av släktet är medelstora till stora medlemmar av familjen äkta grodor. Färgen är oftast grön eller brunaktig på ovansidan med mörka och gulaktiga fläckar (Se även brungrodor och gröngrodor). De har långa bakben som ger dem möjlighet att utföra långa hopp. Bakfötterna har även väl utvecklad simhud vilket gör dem till goda simmare.
I regioner med tempererat klimat sammanfaller lektiden med våren, men i subtropiska och tropiska områden finns inga särskilda parningstider. Under den årliga lekperioden producerar exempelvis en åkergrodehona en äggsamling med cirka 1 500 ägg. Hos vissa arter som lever utanför Europa kan honan lägga upp till 20 000 ägg (jämför rom).
Enligt klassisk taxonomi omfattade släktet Rana ungefär 260 arter[1] fördelade över hela världen i tempererade och tropiska regioner. Enligt denna taxonomi fanns släktets störst artrikedom i Sydostasien följt av Afrika, Nord- och Sydamerika. En australisk art Rana daemeli placerades också i släktet, en art som är denna kontinents enda medlem av familjen äkta grodor.
Enligt nyare fylogenetiska undersökningar borde släktet delas upp i flera släkten. Släktet Rana omfattar då ett 90-tal arter vilka utgörs av Nya världens grodor och den eurasiska gruppen temporaria som bland annat omfattar vanlig groda och åkergroda. Ätlig groda placeras exempelvis i släktet Pelophylax och oxgrodan i släktet Lithobates.[2] ITIS i sin tur erkänner bara cirka 45 arter inom släktet.[3]
Enligt ITIS 2009[3] och ITIS 2011.[4] (Ej i taxonomisk ordning utan i bokstavsordning efter dess vetenskapliga namn)
I viss utsträckning beskrivs nya arter än idag.
Det finns tre arter inom släkte Rana som förekommer i Sverige: vanlig groda (i nästan hela landet), åkergroda och långbensgroda (vanlig i Blekinge och på Öland. Rödlistad i Sverige). Alla arter är fridlysta i Sverige.
Wikimedia Commons har media som rör Rana (släkte).
Rana är ett släkte grodor inom familjen äkta grodor. Arterna förekommer i tropiska och tempererade regioner över hela världen men främst i Sydostasien. Enligt nyare forskningar är släktet parafyletiskt och borde därför uppdelas i flera taxa.
Metne bakınız.
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Rana (cins) ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Rana (cins) ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Rana, Ranidae familyasından 90 türü olan bir kurbağa cinsi. Eski ve Yeni Dünya'da yaşar.
Rana, Ranidae familyasından 90 türü olan bir kurbağa cinsi. Eski ve Yeni Dünya'da yaşar.
Ареал роду займає значну частину Євразії (від Іберійського півострова на заході до Японії включно на сході). Місця перебування бурих жаб пов'язані з лісовими ділянками. У фауні України водяться три види цього роду: трав'яна жаба, R.temporaria, прудка жаба, R. dalmatina, та гостроморда жаба, R. arvalis.
Для всіх представників характерне переважання в забарвленні коричнюватих тонів, розвиток темних скроневих плям, що починаються вузькими смужками від кінчика морди та йдуть з кожного боку голови через область ніздрів, очей та барабанних перетинок. Спинний бік може характеризуватися розвитком кількох типів візерунка, які зазвичай класифікують, як наявність серединної смуги (морфа «striata» — S), плямистість («maculata» — M), напівплямистість («hemimaculata» — hM), крапчатість («punctata» — P), напівкрапчатість ("hemipunctata — hP) та брак візерунка («чиста», «одноколірна» — «unicolor», U або «burshni», В).
Прудка жаба та Трав'яна жаба характеризуються 26-хромосомним каріотипом, Гостроморда жаба— 24-хромосомним. Лабораторні схрещування євразійських видів, у тому числі видів фауни України (R. temporaria, R. arvalis і R. dalmatina) показали наявність між ними різних форм ізоляції (Kawamura et al., 1981).
Істотна мінливість, широкий ареал, багатовекторні еволюційні події, що відбувалися протягом мільйонів років, — усе це сформувало вкрай заплутану картину систематичних відношень у групі. Вагомою причиною цьому стали як суто технічні труднощі у зборі матеріалу для таксономічних порівнянь на такій величезній території, так і суб'єктивні фактори, пов'язані з використанням тих чи інших методів та підходів. Дослідження останніх років, у яких розглядалися б таксономічні взаємостосунки з одночасним залученням усіх трьох видів, обмежені, а їхні результати іноді суперечливі. Наприклад, в одному з них (Green et al., 1993), вказано на більшу близькість між собою трав'яної та прудкої жаб (по відношенню до гостромордої), а в іншому (Межжерін та ін., 1997) — трав'яної та гостромордої (повідношенню до прудкої).
Початок видоутворення західно-палеарктичних бурих жаб пов'язаний з предковою групою, яка проникла в Європу з Азії у ранньому пліоцені. Наступна радіація найвірогідніше була пов'язана з початком радикальних кліматичних перетворень. Вважається, що пліоплейстоценові чергування теплого й холодного кліматів супроводжували розділ палеарктичних бурих жаб на дві групи. Одна (тут і далі вказуються тільки ті таксони цієї групі, які входять до фауни України) у результаті еволюційних перетворень сформувала відгалуження, яке складалося з R. temporaria і R. arvalis, друга — містила R. dalmatina (ранній пліоцен). Дивергенція перших на два окремі таксони видового рангу відбулася на межі раннього та пізнього пліоцену близько 3 млн років тому (Veith et al., 2003).
максимальна вага 750 грам а ріст 15 см
Rana là một chi động vật lưỡng cư trong họ Ranidae, thuộc bộ Anura. Chi này có hơn 45 loài và 22% bị đe dọa hoặc tuyệt chủng.[1]
Dưới đây là 49 loài được ghi nhận theo ASW:[2]
_im_Kollunder_Wald.JPG)
Rana là một chi động vật lưỡng cư trong họ Ranidae, thuộc bộ Anura. Chi này có hơn 45 loài và 22% bị đe dọa hoặc tuyệt chủng.
Бурые лягушки[1], или лягушки[2], или настоящие лягушки[2] (лат. Rana) — род бесхвостых земноводных из семейства настоящих лягушек.
На октябрь 2018 года в род включают 51 вид[3][2]:
Бурые лягушки, или лягушки, или настоящие лягушки (лат. Rana) — род бесхвостых земноводных из семейства настоящих лягушек.
蛙屬（Rana）是青蛙的屬，分佈於歐亞大陸、北美洲、中美洲及南美洲北部。很多其他的屬以往都包括在內。[1][2]
一般蛙屬的體形頗大，腰部幼長及皺皮。大部份的背部隆起，但卻沒有蟾蜍的疣。牠們的腳幼長，善於跳躍。後肢上的蹼令牠們在水中可以靈活的運動。牠們背部一般呈綠色及褐色，有深色及黃色的斑點。一些蛙类（如：箭毒蛙）身上有鲜艳的色彩，用做警告敌人：‘我有毒。’
蛙屬很多時都在初春繁殖，而生活在亞熱帶及熱帶的物種全年都會繁殖。很多雄蛙都會叫，但有一些卻不會發聲。雌蛙會一排排或球狀式產卵，每次可以產達2萬顆。
蛙屬目前有約90個物種，但其分類則仍有爭議[2][3][4]。2006年，Frost等人將本屬的部分物種劃為獨立屬別，但後來2016年Yuan等人的研究認為這樣的分類會使其他屬成為併系群，為了維持本屬的單系性，建議使用亞屬代替提升為屬級的做法[5]。
目前已自立的屬有Babina、Clinotarsus、Glandirana、Hydrophylax、水蛙屬（Hylarana）、臭蛙屬（Odorrana）、側褶蛙屬（Pelophylax）[6]、Pulchrana、Sanguirana及Sylvirana。當中臭蛙屬是蛙屬的近親，有可能重置於蛙屬中。[1][2]
豎琴蛙原先被分類在蛙屬中，學名為R. psaltes，但後來被更名為R. okinavana。這個學名以往被誤用為琉球蛙的學名，但豎琴蛙其實是較為疏遠的物種。[7]
蛙屬（Rana）是青蛙的屬，分佈於歐亞大陸、北美洲、中美洲及南美洲北部。很多其他的屬以往都包括在內。
一般蛙屬的體形頗大，腰部幼長及皺皮。大部份的背部隆起，但卻沒有蟾蜍的疣。牠們的腳幼長，善於跳躍。後肢上的蹼令牠們在水中可以靈活的運動。牠們背部一般呈綠色及褐色，有深色及黃色的斑點。一些蛙类（如：箭毒蛙）身上有鲜艳的色彩，用做警告敌人：‘我有毒。’
蛙屬很多時都在初春繁殖，而生活在亞熱帶及熱帶的物種全年都會繁殖。很多雄蛙都會叫，但有一些卻不會發聲。雌蛙會一排排或球狀式產卵，每次可以產達2萬顆。
（下記参照）
アカガエル属（アカガエルぞく、Rana）は、両生綱無尾目アカガエル科に含まれる属。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 
.jpg)
.jpg)
.jpg)
