Sympetrum danae (Sulzer 1776)

Gwas neidr o deulu'r Libellulidae ('Y Picellwyr') yw'r Gwäell ddu (Lladin: Sympetrum danae; Saesneg: black darter; lluosog: gweyll du). Dyma'r teulu mwyaf o weision neidr drwy'r byd, gyda dros 1,000 o rywogaethau gwahanol. Mae i'w ganfod yn Ewrop, Asia a Gogledd America - ac yng ngwledydd Prydain. Dyma'r gwas neidr lleiaf yng ngwledydd Prydain, gan fesur 30 mm (1.2 in).

Mae hyd ei adenydd yn 34mm rhwng Mehefin a Medi ac mae'r oedolyn i'w weld yn hedfan ger llwyni, coed, llysdyfiant a phlanhigion eraill ar lanau llynnoedd llonydd a phyllau dŵr.

Mae aelodau'r genws Sympetrum yn cael eu hadnabod yn y Gymraeg fel 'gweyll', sef darn hir miniog a ddefnyddir i weu gwlân. Yng Nghanada a'r UDA cant eu hadnabod fel y 'meadowhawks' ac yn Lloegr fel 'darters'.

Disgrifiad

Mae gan y gwryw a'r fenyw goesau du ac mae bonyn yr adenydd-cefn yn llydan. Mae gan y thoracs ochrau melyn wedi'u gwahanu gan banel du gyda thri smotyn melyn, fel y Sympetrum nigrescens. Ceir mwy o felyn ar abdomen y fenyw, sy'n tywyllu wrth iddi fynd yn hŷn, nes troi'n frown.

Paru

Dim ond pyllau, glanau llynnoedd neu dir corsiog, asidig yw cynefin y Gwäell ddu, yn aml ceir brwyn ar y glanau. Mae'r fenyw yn dodwy ei hwyau wrth iddi hedfan, gan drochi pigyn ei habdomen yn y dŵr. Y gwanwyn canlynol, mae'r wyau'n deor ac mae'r larfa (neu'r cynrhonyn) yn datblygu'n sydyn, gan ddeor mewn llai na dau fis.

Gweler hefyd

• Odonata - yr Urdd o bryfaid sy'n cynnwys y gweision neidr a'r mursennod.

Cyfeiriadau

• Black Meadowhawk, NJodes
• "Sympetrum danae". British Dragonfly Society. Cyrchwyd 18 Awst 2010.

Dolen allanol

• Geiriadur enwau a thermau, Llên Natur, Cymdeithas Edward Llwyd.

Weibchen

Paarungsrad von Schwarzen Heidelibellen

Die Schwarze Heidelibelle (Sympetrum danae) gehört innerhalb der Libellen zu den Segellibellen (Libellulidae) und wird in die Gattung der Heidelibellen (Sympetrum) eingeordnet.

Sie wurde von der Gesellschaft deutschsprachiger Odonatologen und dem BUND in Deutschland zur Libelle des Jahres 2019 gekürt.^[1]

Merkmale

Die Schwarze Heidelibelle erreicht eine Körperlänge von durchschnittlich drei Zentimetern bei einer Flügelspannweite von 4,5 bis 5,5 Zentimetern. Der Hinterleib der Männchen ist tiefschwarz, der der Weibchen braungrau mit auffälliger schwarzer Zeichnung. An der Brust sowohl der Männchen als auch der Weibchen finden sich seitlich tiefgelbe Flecken, vereinzelt können auch gelbe Flecke auf dem schwarzen Hinterleib der Männchen auftauchen. Jungtiere wirken gelblich und ähneln damit anderen Heidelibellen, können von diesen jedoch durch dunkle Flecken an der Brust (Thorax) unterschieden werden.

Lebensweise

Die Flugzeit der Schwarzen Heidelibelle liegt im Juli bis September, gelegentlich auch bis Anfang November. Die Tiere sitzen dabei häufig an sonnenexponierten Stellen auf Steinen, Holzstücken oder einfach auf dem Boden und sonnen sich.

Lebensraum

Man findet diese Art an sumpfigen Seeufern, Teichen und Mooren bis zu einer Höhe von 2000 m über NN. Die schwarze Heidelibelle findet man unterschiedlich häufig in Europa, Asien und Nordamerika, dort jedoch nicht im warmen Süden, sondern eher im Gebirge.

Fortpflanzung

Bei der Eiablage sind die Partner verbunden und bilden wie bei allen Heidelibellen ein Tandem. Nach der Eiablage überwintern die Eier und die Larven schlüpfen erst im folgenden Frühjahr. Sie befinden sich fast immer an der Wasseroberfläche, vor allem im ufernahen Flachwasserbereich, und entwickeln sich noch im gleichen Jahr zur Libelle.

Literatur

• R. R. Askew: The Dragonflies of Europe. Harley Books, 1988, ISBN 0-946589-10-0.
• H. Bellmann: Libellen beobachten – bestimmen. Naturbuch Verlag, Augsburg 1993, ISBN 3-894-40522-8.
• G. Jurzitza: Der Kosmos-Libellenführer. Franckh-Kosmos Verlags GmbH & Co., Stuttgart 2000, ISBN 3-440-08402-7.
• K. Sternberg & H. Hunger: Sympetrum danae (Sulzer, 1776) – Schwarze Heidelibelle. In: K. Sternberg & R. Buchwald (Hrsg.): Die Libellen Baden-Württembergs. Band 2: Großlibellen (Anisoptera). Ulmer, Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3514-0, S. 523–534.
• J. Silsby: Dragonflies of the World, Smithsonian, 2001, ISBN 1-560-98959-9.

Einzelnachweise

1. ↑ Die Schwarze Heidelibelle ist "Libelle des Jahres 2019". bund.net, abgerufen am 29. November 2018.

Sympetrum danae, the black darter or black meadowhawk is a dragonfly found in northern Europe, Asia, and North America. At about 30 mm (1.2 in) long, it is Britain's smallest resident dragonfly. It is a very active late summer insect typical of heathland and moorland bog pools.

Members of the genus Sympetrum are known as darters in the UK and as meadowhawks in the US and Canada.^[2]

Identification

Both sexes have black legs and pterostigmata and a very broad base to the hind wing. The thorax has yellow sides separated by a bold black panel in which are three yellow spots, resembling a highland darter (Sympetrum nigrescens).^[3]

The male has a mainly black thorax and abdomen. The abdomen has small yellow marks on the side, that darken with age. The wings are clear.^[3]

The female has black legs and brown eyes. The abdomen is mainly yellow, becoming browner with age. It has small yellow patches at the wing bases.^[3]

Breeding

This darter is restricted to acidic shallow pools, lake margins and ditches in lowland heath and moorland bogs, usually with bog-mosses and rushes. Eggs are laid in flight by dipping the tip of the abdomen into the water.^[4] The eggs hatch the following spring and the larvae develop very rapidly, emerging after as little as two months.^[5]

• 

  about to mate

• Males basking in the sun

Females tend to choose where to lay their eggs based on the appearance of the site. Female Meadowhawks also base the location of their oviposition on temperature. The females tend to gravitate more towards cooler climates rather than warmer climates. They are also likely to choose an oviposition site that contains little to no predators within the surrounding area.

Population and conservation

In the British Isles, this dragonfly is very locally distributed in the lowlands, but more widespread in the north-west and Ireland. It is often very locally abundant and maybe this triggers dispersal. Records from the south coast suggest that immigration from the continent does occur. Its main threats, however, are development, drainage, agriculture, and peat extraction.^[3]

Diet

The immature Meadowhawk dragonflies feed on a various organisms that can be found in aquatic environments. Some of these insects include fly larvae, mosquito larva, mayfly larvae, shrimp, and other types of fish. The adult Meadowhawks feed on smaller, typically flying insects. Many of their diet consists of insects from the order Diptera. This includes mosquitoes, flies, moth, mayflies, and even insects like mites or termites.

Reproductive structures

One factor that distinguishes the female dragonfly from the male is the presence of two spermatheca, this trait is absent in males. Females also obtain spherical bursa copulatrix. Male dragonflies, on the other hand, possess copulatory organs that aid them during sperm competition. During this process, the males have the capability of removing the sperm of previous mates from the female and replacing it with their own sperm. Males can also be distinguished by their genitalia which is uniquely four-segmented.^[6]

Development

The development of the Sympetrum danae is divided into seven different phases. The first phase begins with newly developed eggs. When eggs are first layer they are white in color, but after approximately 18 hours after, they become a grayish color. The second phase takes place four days later when the structure of the yolk alters. It is then followed by the third stage on the eighth days. During this stage the germ plate becomes visible to the naked eye. The fourth stage occurs on the tenth day. This is when segmentation throughout the body becomes noticeable. Then, on the second week the fifth stage occurs. The eyes, mouthparts, and antennae develop during this particular stage. Many days later, on the 189th day, the sixth stage takes place and the embryo flips 180 degrees. Lastly, the seventh stage. This happens on the 197th day and it is when development is complete. The dragonfly typically hatches from its shell 217 days after it was oviposited. ^[7]

Female v. Male Activity

Meadowhawk males are typically more active in the morning hours. They spent most of their mornings in search of females to mate with. Their activity lessens in the afternoon. Female Meadowhawks are the opposite. They tend to be more dormant in the early hours and more active at night. Male dragonflies are likely to be more active near ponds and bodies of water. Oppositely, females tend to be less active when near the water and prefer to be in areas with overgrown plants and grasses. Female dragonflies typically only go to the water when they are in search of a mate or if they are laying their eggs. Unlike female dragonflies, males have two different types of flight: search flight and patrol flight. ^[8]

References

Sympetrum danae es una libélula frecuente en Europa del norte, Asia, y América del Norte. Con una longitud de ca. 30 mm es la libélula de Gran Bretaña de menor tamaño. Es muy activa al final del verano y frecuente en brezales y páramos.

Identificación

Ambos sexos tienen patas negras y pterostigmata y una base muy ancha al ala trasera. El tórax es em ambos lados de color amarillo separaron por un grueso panel negro con 3 puntos amarillos similar a Sympetrum nigrescens. El macho tiene un tórax y abdomen de color predominantemente negro. El abdomen tiene marcas amarillas pequeñas en el lado, que se oscurecen con la edad. Las alas son claras. La hembra tiene piernas negras y ojos marrones. El abdomen es principalmente amarillo, volviéndose más marrón con edad. Tiene pequeñas bandas amarillas en las bases de las alas.

Cría

Esta especia está restringida a estanques acídicos de baja profundidad, márgenes de los lagos y cunetas de brezales y páramos, normalmente con musgo o juncos. Los huevos los ponen en vuelo introduciendo la punta del abdomen en el agua. Los huevos se abren en la primavera siguiente y las larvas se desarrollan muy rápido, emergiendo tras tan sólo dos meses.

Comportamiento

Los machos frecuentemente se exponen al sol, en tierra abierta. La acción de vuelo es bastante vívida que recuerda al Sympetrum sanguineum. Los machos no son territoriales, pero buscan hembras de forma activa.

Población y conservación

En las Islas Británicas, esta libélula es localizada en sitios puntuales de las Tierras Bajas de Escocia, pero más extendido en el del noroeste y en Irlanda. Es a menudo muy localmente abundante y quizás esto provoca dispersal. Los registros de la costa del sur sugieren que se da inmigración en el continente. Sus amenazas principales son la expansión urbanísticas, el drenaje, la agricultura y la extracción de turba.

Referencias

• Negro Meadowhawk, NJodes, enlace de Archivo
• «Sympetrum danae». British Dragonfly Society. Consultado el 18 de agosto de 2010.

Galería

• Hembra, vista lateral.

• Hembra, vista superior.

• Hembra.

• Joven macho.

Must-loigukiil (Sympetrum danae, sünonüüm Sympetrum scoticum) on loigukiili perekonda kuuluv kiililiik.

Eestis võrdlemisi tavaline.

Välislingid

• Must-loigukiil andmebaasis eElurikkus

Tummasyyskorento (Sympetrum danae) on syyskorentoihin kuuluva sudenkorento.

Ulkonäkö ja koko

Naaras

Tummasyyskorento on muiden syyskorentojen kaltainen ulkonäöltään. Koiras on sukukypsänä väriltään lähes täysin musta, nuoremmat yksilöt ovat keltaisempia. Monille muille syyskorennolle ominaiset punaiset kuviot puuttuvat tummasyyskorennolta kokonaan. Myös jalat ovat mustat, kun punasyyskorennolla ne ovat kaksiväriset. Kaikenikäisillä yksilöillä on tummat juovat keskiruumiin sivuilla. Siivet ovat kirkkaat, mutta niiden tyvessä saattaa olla pieni määrä keltaista väriä. Naaraalla on keskiruumiissa silmien takana tumma kolmion muotoinen kuvio. Naaraalla on myös koirasta paksumpi takaruumis.^[1]

Tummasyyskorennon takaruumiine pituus on 18–24 mm ja takasiiven pituus 21–27 mm. Laji on Suomen aitosudenkorentolajeista pienikokoisin.^[1]

Levinneisyys ja elinympäristö

Lajin levinneisyysalueeseen kuuluvat maanosan eteläosia lukuun ottamatta melkein koko Eurooppa, Aasia aina Japaniin asti ja Pohjois-Amerikka. Enimmässä osassa Suomea laji esiintyy erittäin yleisenä ja runsaana. Pohjois-Suomessa laji on harvinaisempi.^[1]

Tummasyyskorento elää melkein millaisissa vesissä tahansa, erityisesti monentyyppisissä seisovissa vesissä.^[1]

Elintavat

Aikuiset tummasyyskorennot lentävät heinäkuun alusta lokakuun alkupuolelle. Päälentoaika ajoittuu elokuuhun ja syyskuun alkupuolelle.^[1]

Lähteet

Sympetrum danae, le sympétrum noir, est une espèce d'insectes odonates anisoptères de la famille des libellulidés.

Description et caractéristiques

• Assez petit : longueur : 29 à 34 mm, pattes noires.
• Mâle adulte : noir, de même que les ptérostigmas.
• Mâle immature et femelle : ochre clair, bande noire de chaque côté du thorax parsemée de 3 petites taches jaunes ; lame vulvaire de la femelle perpendiculaire à l'abdomen (idem chez Sympetrum vulgatum).

Distribution

Circumboréal : Amérique du Nord, Europe, Asie jusqu'au Japon. En Europe, de la France à la Russie, Îles Britanniques, Scandinavie (sauf le nord), plus rare dans le sud, où il se limite aux régions de montagne (Pyrénées, Alpes).

Habitat, mode de vie

Fréquente les eaux stagnantes acides des tourbières et aussi petits étangs, mares temporaires, fossés...

Les imagos volent de mi-juin à novembre.

Les femelles pondent habituellement sur la végétation humide (dont les sphaignes ou autres mousses), la boue.

Dangers, menaces, état des populations

Espèce protégée en région Île-de-France : Article 1

Galerie

• Sympétrum noir au repos (mâle mature)

• Tête de sympétrum noir femelle

• Mue imaginale d'une chrysalide de sympétrum noir

• Paire de sympétrums noirs

• Une femelle

• Un mâle

Sympetrum danae (Sulzer, 1776) è una libellula della famiglia Libellulidae.^[1][2] In italiano questa specie ha il nome comune di "cardinale nero".

Descrizione

• Femmina

• Dettaglio del capo

• Dettaglio dell'ala

Biologia

• Muta

• Accoppiamento

Distribuzione e habitat

È una specie con un'ampia distribuzione olartica, presente in Nord America, dall'Alaska sino alla California, e nella parte settentrionale dell'Eurasia, dall'Irlanda sino al Giappone. Comune in Europa settentrionale, è più rara nella parte meridionale del continente, ove la sua presenza è limitata alle regioni montane (Pirenei, Alpi).^[1]

Popola aree con acque stagnanti con abbondante vegetazione emergente, quali le rive dei laghi, le paludi e le torbiere.

Note

De zwarte heidelibel (Sympetrum danae) is een echte libel uit de familie van de korenbouten (Libellulidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Heinrich Sulzer in 1776. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Libellula danae gebruikt.^[1] Het is de kleinste echte libel en komt in Nederland zeer algemeen voor. Zwarte heidelibellen zijn goede zwervers, maar ze zwerven niet in grote groepen, zoals sommige andere heidelibellen.

Uiterlijke kenmerken

De zwarte heidelibel is de kleinste van de heidelibellen en is altijd herkenbaar aan de zwarte band op de zijkanten van het borststuk, waarin drie kleine gele vlekjes staan. De poten zijn geheel zwart. De hoeveelheid zwart op de rest van het lichaam is afhankelijk van geslacht en leeftijd. Uitgekleurde mannetjes krijgen een uitgebreid zwart gekleurd achterlijf, waarin meestal nog enige gele vlekken te zien zijn. Oude mannetjes worden bijna geheel zwart. De borststuktekening blijft echter ongewijzigd. Jonge mannetjes en vrouwtjes zijn minder uitgebreid zwart dan mannetjes. Met name de bovenzijde van het achterlijf blijft grotendeels geel.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 29 en 34 millimeter; de larve is 12-17 mm lang.

Vliegtijd

De vliegtijd is van eind mei tot en met eind oktober, met een vliegpiek van de tweede helft van juli tot en met de eerste helft van september.

Gedrag en voortplanting

De zwarte heidelibel overwintert als ei. De eieren zijn klein, ovaal, circa 0,60 x 0,36 mm groot, eerst witachtig, en later verkleurend naar geel, bruin en zwart. De larven verschijnen in het voorjaar en ontwikkelen zich snel; ze leven tussen veenmos en andere waterplanten, of tussen modder op de bodem. In de zomer van hetzelfde jaar sluipen de imago’s uit. Dit kan een massaal gebeuren zijn. De jonge heidelibellen zijn in de wijde omgeving van het voortplantingswater te vinden in ruige vegetaties op beschutte plaatsen, waar ze jagen en geslachtsrijp worden. Geslachtsrijpe mannetjes zitten op stengels langs de waterkant, maar hebben geen vaste zitplaats. Ze vliegen regelmatig kleine stukjes en zoeken daarbij naar vrouwtjes om mee te paren. Ze gedragen zich niet territoriaal, maar mannetjes die dichtbij komen worden vaak wel weggejaagd. Het afzetten van de eitjes gebeurt in vlucht in tandempositie. Met een dippende beweging worden de eitjes los in het water afgezet. Meestal laat het mannetje na enige tijd los, bewaakt het vrouwtje nog korte tijd door boven haar te vliegen en verdwijnt vervolgens. Het vrouwtje zet de laatste eitjes vervolgens solitair af.

Habitat

In Nederland bereikt de zwarte heidelibel de grootste dichtheden op de hoge zandgronden bij vennen, heideplassen en hoogveen. De vennen en plassen zijn (deels) ondiep en meestal zuur en oligotroof – de soort ontbreekt in voedselrijke wateren. De oever is minstens deels modderig en onbeschaduwd en vaak ligt er een zone met veenmos langs. In de duinen plant de soort zich voort in beschutte, ondiepe wateren met vrij veel vegetatie en een modderige bodem. In warme, droge zomers vallen deze wateren vaak droog. De soort is schaarser in het rivierengebied, veenweidegebieden en zeekleigebieden.

Verspreidingsgebied

De zwarte heidelibel komt voor in het noorden van Eurazië en in het noorden van Noord-Amerika. In Europa loopt het verspreidingsgebied van Noord- tot Noordwest- en Midden-Europa. De soort komt niet voor ten zuiden van de Pyreneeën, in het Middellandse Zeegebied, in het grootste deel van de Balkan en in het noorden van Scandinavië en is zeldzaam in het noorden van de Balkan, Hongarije en Roemenië.

Verwante en gelijkende soorten

Verwarring is mogelijk met vrouwtjes en jonge mannetjes van andere heidelibelsoorten die eveneens grotendeels geel gekleurd zijn. De zwarte heidelibel is echter altijd van andere soorten te onderscheiden door de kenmerkende borststuktekening. De geheel zwarte poten en zwarte banen op de zijkanten van het achterlijf zijn kenmerken die sommige andere soorten heidelibellen wel hebben en andere niet. De grotendeels zwarte mannetjes zijn eventueel te verwarren met de venwitsnuitlibel, die ook klein en zwart is, gele vlekken heeft en bij vennen voorkomt. De venwitsnuitlibel heeft echter een witte snuit en een geheel andere tekening op borststuk en achterlijf. Bovendien vliegen zwarte heidelibellen veel later in het jaar, waardoor de vliegtijd van beide soorten nauwelijks overlapt.
In het larvestadium is verwarring mogelijk met de steenrode heidelibel en de geelvlekheidelibel.

Beelden

• Volledig zwart mannetje

• Tandem

• Kop vrouwtje

• Uitsluipend exemplaar

Externe link

• Verspreidingskaart Nederland^{[dode link]}
• Nederlands Soortenregister

Bronvermelding

Referenties

Bronnen

• Deze informatie is grotendeels overgenomen van De Vlinderstichting - Libellennet – http://www.libellennet.nl/ (geraadpleegd op 04-04-2015) en is vrijgegeven onder de Creative Commons CC-BY-SA 3.0

Svart høstlibelle er en libelle som tilhører familiegruppen libeller (Libellulidae). Svart høstlibelle er en av de vanligste små libellene i sydlige Norge og kan opptre i store mengder.

Utbredelse

Svart høstlibelle er utbredt i Europa, Asia og Nord-Amerika. Finnes i Danmark, Sverige og Finland. I sydlige Norge til Nordland, men mangler i fjellet.

Utseende

Kjønnene er noe ulike. Grunnfargen er svart med gule flekker. Hunnen er mer gul enn svart og har brune flekker på oversiden av bakkroppen. Hannen er svart og noe gult som unge, mens eldre hanner blir nesten helt svarte. Begge kjønn har helt svarte bein.

Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile, og er uten farge. En svak gulfarge ved vingeroten kan forekomme. Vingespennet er mellom 45 og 60 millimeter.

Levevis

Nymfene lever i næringsfattige innsjøer, dammer eller myrtjern i lavlandet, opp til 400 moh.

Eggene overvintrer på land, på steder som oversvømmes om våren. Utviklingen tar 1 år. Nymfen lever i vann blant torvmose og vannplanter. De voksne (imago) øyenstikkerne finnes vanligvis ikke langt fra stedet der de levde som nymfe.

Flygetiden er fra tidlig juli til oktober.

Svart høstlibelle har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.

Bildegalleri

• Parring.
  

  Foto: Piet Spaans
• Klekking.
  

  Foto: Piet Spaans
• Nyklekt hunn.
  

  Foto: Piet Spaans
• Hunnen.

Kilder

• Holmen, M. & H. Pedersen. 1995. Odonata i Danmark, foreløbig status 1995. Nordisk Odonatologisk forum. Vol 2, side 4
• Olsvik, Hans. 1996. Øyenstikkere i Møre & Romsdal, VestNorge, status for atlasprosjektet pr. 1995 Nordisk Odonatologisk forum. Vol 2, side 16
• Sahlén, Göran. 1996. Sveriges Trollsländor. Feltbiogerna. 165 sider. ISBN 91-85094-43-9

Eksterne lenker

• (sv) Svart høstlibelle hos Dyntaxa
• (en) Svart høstlibelle i Encyclopedia of Life
• (en) Svart høstlibelle i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Svart høstlibelle hos Fauna Europaea
• (en) Svart høstlibelle hos NCBI
• (en) Svart høstlibelle hos ITIS
• (en) Kategori:Sympetrum danae – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Sympetrum danae – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Sympetrum danae – detaljert informasjon på Wikispecies
• Svart høstlibelle – www.nhm.uio.no/norodo/ – Et norskspråklig nettsted om norske øyenstikkere.

Szablak szkocki, szablak czarny (Sympetrum danae) – gatunek ważki różnoskrzydłej, najmniejszy przedstawiciel rodziny ważkowatych (Libellulidae)^[2].

Charakterystyka

Osiąga długość 29–34 mm (czasem 35 mm^[3]) i rozpiętość skrzydeł 45–54 mm (czasem 55 mm^[3]). Wykazuje dymorfizm płciowy^[2]. Dojrzałe samce są prawie całkowicie czarne, jedynie na bokach ich tułowia wyróżniają się jasne, ukośne paski. Młode osobniki są żółto-brązowe z czarnymi pasami na bokach tułowia i spodzie odwłoka. Na skrzydłach widnieją typowe dla szablaków zażółcenia^[4].

Larwy mają krótkie, krępe ciało o lekko zaznaczonym spłaszczeniu grzbieto-brzusznym. Typową dla nich cechą jest łyżkowata maska zakrywająca przednią część ciała oraz szczeciny na podbródku i głaszczkach wargowych^[5].

Występowanie i ekologia

Jest szeroko rozpowszechniony, występuje licznie na północnych obszarach Europy i Azji oraz w Ameryce Północnej. W Polsce spotykany na terenie całego kraju. Jest tyrfofilny, zasiedla wody stojące i kwaśne. Preferuje zwłaszcza torfowiska sfagnowe, turzycowiska i śródleśne bagna, obrzeża zbiorników dystroficznych, ale również inne zbiorniki charakteryzujące się bogatą roślinnością^[6].

Imagines pojawiają na początku sierpnia, a najliczniej występują w połowie września^[7], są drapieżnikami polującymi na inne owady^[6], a ich wrogami są głównie ptaki i płazy oraz także pająki^[8].

Rozmnażanie

Para ważek w pierścieniu kopulacyjnym

Jak wszystkie ważki, odznacza się skomplikowanymi zachowaniami godowymi. Pojawiający się na terytorium samicy samiec zachęca ją do połączenia się w parę, a następnie przekłada nasienie z otworu płciowego do wtórego narządu kopulacyjnego. Do kopulacji dochodzi w szczególnej pozycji tak zwanego pierścienia kopulacyjnego. Samiec za pomocą przysadek odwłokowych trzyma za głowę samicę, która zaczepia się odwłokiem o jego narządy kopulacyjne. Samice, nadal połączone w parę z samcem, składają jaja uderzając odwłokiem o powierzchnię wody^[2].

Cykl życiowy tego gatunku charakteryzuje się długą diapauzą w stadium jaj i szybkim rozwojem larw, które w poszukiwaniu ofiar przetrząsają osady denne lub zbierają zwierzęta z obrostów peryfitonu^[5].

Zobacz też

• ważki Polski

Przypisy

Svart ängstrollslända (Sympetrum danae) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen segeltrollsländor.

Kännetecken

Den svarta ängstrollsländan är en av de minsta arterna i sitt släkte och den skiljer sig också från de flesta andra arter i släktet Sympetrum, som brukar kallas ängstrollsländor, genom att hanen helt saknar röd färg. Istället blir hanen från och med könsmognaden allt mörkare i färgen, tills kroppen är nästan svart. Honan, liksom icke könsmogna hanar, har mörk kropp med gula teckningar. Dess ben är svarta och vingarna är genomskinliga med mörkt vingmärke. Vingbredden är 45 till 55 millimeter. Bakvingens längd är 20 till 26 millimeter och bakkroppens längd är 18 till 24 millimeter.

Utbredning

Den svarta ängstrollsländan finns i Europa och i norra Asien och Nordamerika. I Sverige finns den över större delen av landet, utom i de nordligaste fjälltrakterna.

Levnadssätt

Den svarta ängstrollsländans habitat är främst våtmarker, som mossar kärr och myrar, gärna med skog runt omkring. Utvecklingstiden från ägg till imago är ett år och flygtiden från mitten av juli till oktober.

Referenser

• Sandhall, Åke. Trollsländor i Europa, Interpublishing, 2000.
• Sahlén, Göran. Sveriges trollsländor, Fältbiologerna, 1996.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör svart ängstrollslända.
  Bilder & media

Sympetrum danae là một loài chuồn chuồn ngô được tìm thấy ở Bắc Âu, châu Á, và Bắc Mỹ.

Hình ảnh

Tham khảo

• Black Meadowhawk, NJodes
• “Sympetrum danae”. British Dragonfly Society. Truy cập 18 tháng 8 năm 2010.

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Sympetrum danae tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Sympetrum danae tại Wikispecies
• Black Meadowhawk, Talk about Wildlife
• Black Meadowhawk, Insects of Alberta
• Black Meadowhawk, NaturePhoto-CZ
• Black Meadowhawk, Iowa Odonata Survey

Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Libellulidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• 1 Описание
• 2 Ареал
• 3 Биология
• 4 Примечания

黑赤蜻（学名：Sympetrum danae）是一种位于北欧、亚洲和北美的蜻蜓。黑赤蜻一般长3 cm（1.2英寸），是英国最小的蜻蜓。黑赤蜻在夏季末期的沼泽和荒野中十分常见。

赤蜻属在英国也被称为darters，因此黑赤蜻也被称为balck darter，而在美国和加拿大赤蜻属被称为meadowhawks，黑赤蜻则被称为balck meadowhawk。

描述

雄性和雌性的黑赤蜻都有黑色的脚和翅痣。黑赤蜻胸部有黄黑相间斑点，类似条斑赤蜻（Sympetrum striolatum）。

雄性黑赤蜻的黑色斑点主要位于胸部和腹部。腹部的侧面有黄色的斑点，斑点会随着年龄增长而逐渐变暗，而翅膀则是清晰的。

雌性黑赤蜻有黑色的脚和棕色的眼睛。腹部主要是黄色的, 随着年龄增长会不断变成棕色。其翅膀的底部则有黄色的小斑块。

繁殖

黑赤蜻繁殖主要集中在酸性浅水区域，如湖泊边缘、水沟边、荒野和沼泽等地区。 黑赤蜻排卵时会将腹部前端渗入水中飞行。卵孵化后的幼虫发育会非常迅速，短短的两个月就会出现大量幼虫。

习性

">播放媒体

雄性黑赤蜻晒靠太阳取暖

• 維基數據: Q784592
• 維基物種: Sympetrum danae
• ADW: Sympetrum_danae
• BioLib: 1664
• BugGuide: 18322
• EoL: 131110
• EPPO: SYMEDA
• Fauna Europaea: 214399
• GBIF: 1428334
• iNaturalist: 113503
• IRMNG: 11330701
• ITIS: 101991
• IUCN: 165473
• NBN: NBNSYS0000005651
• NCBI: 197175