nomes no trilho de navegação
Bázlivec kalinový (Pyrrhalta viburni) je brouk, jehož housenky poškozují listy žírem. Škodí především na kalinách a při přemnožení způsobuje holožír.
GALEVI[1]
Podle EPPO je pro brouka s označením Bázlivec kalinový (Pyrrhalta viburni) používáno více rozdílných názvů, například Galeruca viburni, Galerucella viburni nebo Trirhabda viburni.[1]
Bázlivec kalinový je rozšířený v teplých oblastech Severní polokoule a v tropických oblastech Jižní Ameriky, Afriky a severovýchodní Asie.[2] Do Severní Ameriky byl dovezen v roce 1947. V Evropě je původním druhem, a v Česku druhem běžným.
Dospělí brouci jsou podlouhlí, 4-6,5 mm velcí. Krovky jsou pastelově světle okrově žluté. Hřbetní strana je pokryta hustým zlatošedým obrvením (Weston a Hoebeke 2003a). Larvy jsou až 1-6,5(10) mm velké, šedavě bělavé s mnoha pravidelně symetricky umístěnými černými skvrnami a bradavkami, obvykle se nacházejí pod listy.
Přezimují vajíčka. V květnu se líhnou larvy, které prochází třemi instary. Mladé larvy se zdržují na spodní straně listů. Larvy se ale často zdržují společně, ve skupinách. Vyžírají hromadně plošky ve spodní pokožce listů. Později se rozlézají po listech, které skeletují nebo děrují. Dorostlé larvy se kuklí v půdě od začátku do poloviny června a dospělci se líhnou v červenci. Fáze kukly trvá asi 10 dnů (Murray 2005). Dospělci kladou vajíčka od konce června až do října nebo až do prvních mrazů (Weston a Cramer 2006). Během svého života dospělá samice klade až 500 vajec do větviček kaliny a otvor maskuje. Po ukončení rozmnožování dospělci hynou.
Vyskytuje se v parcích, v lesích a v zahradách a všude tam, kde se nacházejí hostitelské rostliny. Těmi jsou dřeviny rodu kalina. Bázlivec kalinový napadá asi 150 druhů kalin.[2]
Požer larev vede ke zcela skeletovaným listům kaliny. Na listech se nacházejí larvy brouka. Ty mohou některými znaky (barva, tvar těla) připomínat mandelinku dvacetitečnou nebo a brouci mandelinku druhu Pyrrhalta luteola. Napadení způsobuje opakovaně holožíry a někdy následné odumření napadených dřevin.
K ochraně rostlin se izolují napadené keře, v úvahu připadá také chemická ochrana insekticidy, například Calypso 480SC[3]
Dospělý brouk
Vajíčka zakrytá směsí pilin a trusu
Vajíčka ve větvičce
Obrázky, zvuky či videa k tématu bázlivec kalinový ve Wikimedia Commons
Bázlivec kalinový (Pyrrhalta viburni) je brouk, jehož housenky poškozují listy žírem. Škodí především na kalinách a při přemnožení způsobuje holožír.
Der Schneeballblattkäfer (Pyrrhalta viburni) ist ein Käfer aus der Familie der Blattkäfer (Chrysomelidae).
Der Schneeballblattkäfer erreicht eine Länge von vier bis sechs Millimetern und ist braun gefärbt. Der Körper ist langgestreckt und im hinteren Drittel am breitesten. Dunkle Flecke befinden sich auf der Mitte des Halsschildes und dessen Rändern sowie auf der Schulterbeule und dem Scheitel. Die Körperunterseite ist gelblichbraun, die Oberseite ist mit feinen, hellen, anliegenden Härchen versehen. Der Kopf erreicht nahezu die Breite des sich anschließenden Halsschildes. Das Halsschild ist nur gering punktiert, die Flügeldecken dagegen dicht.
Die Larven erreichen eine Länge von etwa zehn Millimetern. Sie sind gelb-grün gefärbt und tragen zahlreiche Warzen.
Die Eier haben einen Durchmesser von etwa einem Millimeter und sind hellbraun.
Dem Schneeballblattkäfer ähnlich sind Arten der Gattung Galerucella. Bei den in Europa vorkommenden Vertretern dieser Gattung sind die Körperunterseiten dunkel gefärbt.
Der Schneeballblattkäfer ist in der westlichen Paläarktis beheimatet. Sein Verbreitungsgebiet reicht im Norden bis in den Süden Norwegens, in das mittlere Schweden und den Norden Finnlands. Auf den Britischen Inseln ist der Schneeballblattkäfer nur lokal anzutreffen. Im Mittelmeerraum ist die Art nicht vertreten.[1] Es wird vermutet, dass er 1947 in Nordamerika über importierte Baumschulware eingeschleppt wurde.[2][3]
Die Art lebt ausschließlich an Schneeballarten (Viburnum); hauptsächlich an Gewöhnlichem Schneeball (Viburnum opulus), wo das Weibchen ab August jeweils fünf Eier in kleine Vertiefungen legt, die es vorher in junge Schneeballzweige genagt hat. Diese Vertiefungen haben eine Tiefe von etwa einem Millimeter und einen Durchmesser von etwa drei Millimetern. Das Gelege wird nach der Eiablage mit einem Sekret und einem Gemisch aus Genagsel und Exkrementen verschlossen. Insgesamt legt das Weibchen etwa 250 bis 500 Eier.[1] Sie überwintern und die Larven schlüpfen von April bis Mai. Die Larven entwickeln sich etwa vier bis fünf Wochen und fressen unregelmäßige Löcher zwischen den Blattadern in die Blätter. Die Verpuppung erfolgt in einer Puppenwiege zwei bis fünf Zentimeter unter der Erde. Die Käfer können von Juni bis September angetroffen werden, es wird nur eine Generation gebildet. Werden die Käfer gestört, dann lassen sie sich entweder sofort zu Boden fallen, oder fliegen davon.
Gelegentlich kommt es zu Massenvermehrungen, wobei dann die Blätter der Nahrungspflanzen völlig skelettiert werden. Die befallenen Sträucher bilden nach kurzer Zeit einen zweiten Blattaustrieb, sind aber in ihrer Entwicklung beeinträchtigt.
Der Schneeballblattkäfer (Pyrrhalta viburni) ist ein Käfer aus der Familie der Blattkäfer (Chrysomelidae).
Pyrrhalta viburni is a species of leaf beetle native to Europe and Asia, commonly known as the viburnum leaf beetle. It was first detected in North America in 1947 in Ontario, Canada. However, specimens had been collected in Annapolis Royal, Nova Scotia in 1924. In 1996 it was discovered in a park in New York, where native plantings of arrowwood (Viburnum dentatum complex) were found to be heavily damaged by larval feeding.[1] The UK-based Royal Horticultural Society stated that its members reported Pyrrhalta viburni as the "number one pest species" in 2010.[2][3]
The spined soldier bug, Podisus maculiventris is used and developed as a biological control agent against the beetle.[1]
Viburnum leaf beetles go through one new generation of offspring per year. Eggs are laid throughout the summer and into October. Female beetles burrow into the underside viburnum terminal twigs and create 'spaces' in pith tissue. Then they lay eggs in clusters of 5-6 and cover them with frass.[4] Eggs overwinter in these cavities where they are protected from water loss and predation.[5] Females prefer to place their eggs near where other females have in previous years[6] The eggs hatch by mid-May, after hatching, the larvae feed and grow successively bigger through three instars. Ultimately, they pupate in the soil and emerge as adults in late June or early July.[7]
Egg cases
Eggs
.jpg)
Larva
Leaf damage
Mating
Both the larvae and the adults consume the leaves of Viburnum species, but at different times of the year, the larvae during the spring, and the adults during the summer. Plants may end up being completely defoliated due to their feeding activities, sometimes resulting in their death. Although, certain species appear to be more preferable to the beetles than others.[8]
Pyrrhalta viburni is a species of leaf beetle native to Europe and Asia, commonly known as the viburnum leaf beetle. It was first detected in North America in 1947 in Ontario, Canada. However, specimens had been collected in Annapolis Royal, Nova Scotia in 1924. In 1996 it was discovered in a park in New York, where native plantings of arrowwood (Viburnum dentatum complex) were found to be heavily damaged by larval feeding. The UK-based Royal Horticultural Society stated that its members reported Pyrrhalta viburni as the "number one pest species" in 2010.
The spined soldier bug, Podisus maculiventris is used and developed as a biological control agent against the beetle.
Lodjapuu-ehmespoi (Pyrrhalta viburni) on mardikaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on ka Eestis.[1]
Lodjapuu-ehmespoi (Pyrrhalta viburni) on mardikaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on ka Eestis.
Pyrrhalta viburni, communément appelée la Chrysomèle de la viorne (en anglais, "Viburnum leaf beetle"), est un coléoptère chrysomélidé phyllophage de la sous-famille des Galerucinae (galéruques).
D'une longueur d'environ 5 mm, ce petit coléoptère est brun presque uniforme.
Originaire d'Europe et d'Asie, il a été introduit en Amérique du Nord en 1947.
Les adultes comme les larves se nourrissent des feuilles de différentes espèces de Viburnum (les viornes) jusqu'à menacer la survie des arbustes quand leurs ravages se produisent plusieurs années consécutivement. Parfois seules les nervures foliaires subsistent si bien que la société royale d'horticulture du Royaume-Uni classe ces insectes, en 2010, en première position dans le "top ten" des ravageurs des arbustes cultivés[1].
Pyrrhalta viburni, communément appelée la Chrysomèle de la viorne (en anglais, "Viburnum leaf beetle"), est un coléoptère chrysomélidé phyllophage de la sous-famille des Galerucinae (galéruques).
Putininis lapgraužis (lot. Pyrrhalta viburni, vok. Schneeballblattkäfer, rus. Листоед калиновый) – lapgraužių (Chrysomelidae) šeimos Pyrrhalta genties vabalas. Kilęs Europoje ir Azijoje, introdukuotas JAV ir Kanadoje. Mezofilinė monofaginė kenkėjų rūšis, mintanti vienos rūšies augaliniu maistu ir apninkantis putinų (Viburnum) krūmus. Vabalas pastebimas parkuose, soduose, pamiškėse, pavėsingose drėgnesnėse vietose.
Pirmą kartą aptiktas JAV Meino valstijoje 1994 m. Britų Karališkoji sodininkystės draugija patvirtino savo narių pranešimus, kad Pyrrhalta viburni jų soduose buvo pagrindinė kenkėjų rūšis 2010 m.[1]
Putininio lapgraužio vabalas išauga iki 6 mm dydžio. Jo viršutinė pusė gelsvai ruda, apaugusi tankiais trumpais šilkiškais plaukeliais. Dėmė viršugalvyje, trys neryškiais kontūrais juostelės priešnugarėlėje, dėmelės ant pečių gauburėlių ir skydelis tarp antsparnių – tamsūs, beveik juodi. Antenų nareliai dvispalviai – jų pamatinė dalis geltona, viršūnės juodos. Galva panašaus pločio kaip ir priešnugarėlė, neryškiai taškuota. Kūno apatinė dalis šviesi.
Per metus išsivysto viena putininio lapgraužio karta. Vabalo patelė vėlai vasarą įsigraužia į augalo šakelę ir po jos žieve iškanda ertmes, kuriose padeda 0,4 mm dydžio, iki 500 tamsiai geltonų ar rudų kiaušinėlių. Juos padengia ekskrementais, medienos išgraužomis, užmaskuoja ore stingstančiu sekretu. Šiose ertmėse kiaušinėliai sėkmingai žiemoja, nes apsaugomi nuo grobuonių ir drėgmės netekimo. Gegužės mėn. išsirita lervos, kurios apie birželio mėn. vidurį nukrenta nuo šakų ant žemės, kur vystosi lėliukės. Jos dirvoje išbūna apie 10 dienų. Suaugėliai pakyla liepos mėn. ir pastebimi iki pirmųjų šalnų. Šios rūšies lapgraužiams reikia 8–10 savaičių išsivystyti nuo kiaušinėlio iki suaugusio vabalo. Lapais mintantys pilkai rudi suaugę vabalai yra 4,5-6 mm dydžio, lervos – 8 mm.
Putininis lapgraužis yra vienas pavojingiausių putinų kenkėjų. Sparčiai besidauginantys kenkėjai gali nugraužti visus uogakrūmio lapus, todėl jis kitais metais nežydės. Kovai su lapgraužiu gali būti naudojamos cheminės priemonės (purškiami insekticidai) arba jo populiacijos biologinei kontrolei pasitelkiamos skydblakės Podisus maculiventris.[2]
Puolami daugelio rūšių putinai. Atrodo, kad labiausiai kenkėjų taikomasi į rūšis, kurių lapai mažiau padengti plaukeliais (pubescence)[3]: V. opulus, V. carlesii, V. dentatum, V. trilobum, V. lantana, V. rafinesquianum , V. acerifolium, V. lentago, V. sargentii. Pagrindinis pažeistų augalų požymis – skylėti, dažnai parudavusiais kraštais lapai, kuriuos išėda lervos ir suaugę individai. Didžiausią žalą padaro pavasarį lervos (balandį–birželį), tačiau kenkia ir vabalai vasaros pabaigoje (vėlyvą liepą–rugpjūtį). Pažeisto Viburnum tinus lapai dar skleidžia nemalonų kvapą, ypač, kai drėgni. Ant tokių lapų, dažnai liekančių vien su ramstinėmis gyslomis bei primenančių nėrinius, matomos kremiškai geltonos, su juodais taškeliais lervos. Paprastai jos būna prikibusios prie lapo apačios.
Iškandžiotas augalo lapas
Lapgraužio lerva
Lerva ant nuėsto lapo
Lervos prikibusios apatinėje lapo dalyje
Poravimasis
Putininis lapgraužis (lot. Pyrrhalta viburni, vok. Schneeballblattkäfer, rus. Листоед калиновый) – lapgraužių (Chrysomelidae) šeimos Pyrrhalta genties vabalas. Kilęs Europoje ir Azijoje, introdukuotas JAV ir Kanadoje. Mezofilinė monofaginė kenkėjų rūšis, mintanti vienos rūšies augaliniu maistu ir apninkantis putinų (Viburnum) krūmus. Vabalas pastebimas parkuose, soduose, pamiškėse, pavėsingose drėgnesnėse vietose.
Pirmą kartą aptiktas JAV Meino valstijoje 1994 m. Britų Karališkoji sodininkystės draugija patvirtino savo narių pranešimus, kad Pyrrhalta viburni jų soduose buvo pagrindinė kenkėjų rūšis 2010 m.
Het sneeuwbalhaantje (Pyrrhalta viburni) is een keversoort uit de familie bladhaantjes (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1799 door Paykull.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
Krossvedbladbille (Pyrrhalta viburni (Paykull, 1799)) er en bille som tilhører familiegruppen bladbiller (Chrysomelidae). Korsvedbladbille er utbredt i det meste av Europa.[1] Den lever på arter i krossvedslekta (Viburnum).
Krossvedbladbille er mellom 4,5-6,5 mm lang. Den er lyst gulbrun med fin nesten utydelig punktur. Scutellumet er mørkere, brunlig. Kroppen er litt langsmal og ikke så oval som bladbillene ofte er. Beina er lys på farge.
Krossvedbladbille tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Larvene er radikalt forskjellige fra de voksne i levevis og i kroppsbygning. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadie, en hvileperiode, der billens indre og ytre organer endres. Både larvene og de voksne (imago) billene lever av å spise blad på krossved.
Krossvedbladbille (Pyrrhalta viburni (Paykull, 1799)) er en bille som tilhører familiegruppen bladbiller (Chrysomelidae). Korsvedbladbille er utbredt i det meste av Europa. Den lever på arter i krossvedslekta (Viburnum).
Krossvedbladbille er mellom 4,5-6,5 mm lang. Den er lyst gulbrun med fin nesten utydelig punktur. Scutellumet er mørkere, brunlig. Kroppen er litt langsmal og ikke så oval som bladbillene ofte er. Beina er lys på farge.
Krossvedbladbille tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Larvene er radikalt forskjellige fra de voksne i levevis og i kroppsbygning. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadie, en hvileperiode, der billens indre og ytre organer endres. Både larvene og de voksne (imago) billene lever av å spise blad på krossved.
Multimedia w Wikimedia Commons Szarynka kalinówka (Pyrrhalta viburni) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Galerucinae.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1799 roku przez Gustava von Paykulla jako Galeruca viburni[1].
Chrząszcz o ciele długości od 4,5 do 6,5 mm, z wierzchu krótko, gęsto i jedwabiście owłosionym. Niewyraźnie punktowana głowa niemal dorównuje szerokością przedpleczu. Czułki mają poszczególne człony żółte u postawy i czarne na wierzchołku. Barwa wierzchu ciała jest żółtawobrunatna z wzorem koloru czarnego, na który składają się: plama na ciemieniu, trzy rozmyte pasy na przedpleczu i plamy na guzach barkowych pokryw. Powierzchnia pokryw pozbawiona jest żeberek. Spodnia strona ciała jest jasno ubarwiona[2].
Środowiskiem życia szarynki kalinówki są cieniste zarośla i pobrzeża wód. Roślinami pokarmowymi są kalina koralowa oraz kalina hordowina. Przy gromadnym żerowaniu na odmianach ozdobnych może wyrządzać szkody w ogrodach i parkach[2][3].
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje zachodnią Palearktykę z wyłączeniem strefy śródziemnomorskiej[2][3]. W Europie stwierdzony został w Hiszpanii, Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Chorwacji i Serbii[1]. W Polsce występuje na większości obszaru kraju[2][3].
Szarynka kalinówka (Pyrrhalta viburni) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Galerucinae.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1799 roku przez Gustava von Paykulla jako Galeruca viburni.
Chrząszcz o ciele długości od 4,5 do 6,5 mm, z wierzchu krótko, gęsto i jedwabiście owłosionym. Niewyraźnie punktowana głowa niemal dorównuje szerokością przedpleczu. Czułki mają poszczególne człony żółte u postawy i czarne na wierzchołku. Barwa wierzchu ciała jest żółtawobrunatna z wzorem koloru czarnego, na który składają się: plama na ciemieniu, trzy rozmyte pasy na przedpleczu i plamy na guzach barkowych pokryw. Powierzchnia pokryw pozbawiona jest żeberek. Spodnia strona ciała jest jasno ubarwiona.
Środowiskiem życia szarynki kalinówki są cieniste zarośla i pobrzeża wód. Roślinami pokarmowymi są kalina koralowa oraz kalina hordowina. Przy gromadnym żerowaniu na odmianach ozdobnych może wyrządzać szkody w ogrodach i parkach.
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje zachodnią Palearktykę z wyłączeniem strefy śródziemnomorskiej. W Europie stwierdzony został w Hiszpanii, Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Chorwacji i Serbii. W Polsce występuje na większości obszaru kraju.
{{Taxobox | name = Pyrrhalta viburni | image = Chrysomelidae - Pyrrhalta viburni-1.JPG | image_caption = Dorsal view | image2 = Chrysomelidae - Pyrrhalta viburni.JPG | image2_caption = Lateral view |regnum = Animalia | phylum = Arthropoda | classis = Insecta | ordo = Coleoptera | familia = Chrysomelidae | genus = Pyrrhalta | species = P. vibruni | binomial = Pyrrhalta viburni | binomial_authority = (Paykull, 1799)
Pyrrhalta viburni là một loài leaf beetle bản địa của châu Âu và châu Á, thường được biết đến với tên the viburnum leaf beetle. Introduced tới Bắc Mỹ in 1947, it can "skeletonize" Viburnum bushes, eventually killing them.[1]
.jpg)
Phương tiện liên quan tới Pyrrhalta viburni tại Wikimedia Commons
{{Taxobox | name = Pyrrhalta viburni | image = Chrysomelidae - Pyrrhalta viburni-1.JPG | image_caption = Dorsal view | image2 = Chrysomelidae - Pyrrhalta viburni.JPG | image2_caption = Lateral view |regnum = Animalia | phylum = Arthropoda | classis = Insecta | ordo = Coleoptera | familia = Chrysomelidae | genus = Pyrrhalta | species = P. vibruni | binomial = Pyrrhalta viburni | binomial_authority = (Paykull, 1799)
Pyrrhalta viburni là một loài leaf beetle bản địa của châu Âu và châu Á, thường được biết đến với tên the viburnum leaf beetle. Introduced tới Bắc Mỹ in 1947, it can "skeletonize" Viburnum bushes, eventually killing them.
Pyrrhalta viburni (Paykull, 1799)
Синонимы
Листоед калиновый (лат. Pyrrhalta viburni) — вид жесткокрылых насекомых из семейства листоедов. Родом из Европы, интродуцирован в Соединённые Штаты и Канаду в 1947 году[1], является вредителем калины (Viburnum)[2].
Листоед калиновый (лат. Pyrrhalta viburni) — вид жесткокрылых насекомых из семейства листоедов. Родом из Европы, интродуцирован в Соединённые Штаты и Канаду в 1947 году, является вредителем калины (Viburnum).
.jpg)
.jpg)
