Cau manggala atawa cau kulutuk (Musa brachycarpa Backer)[3] nyaéta tangkal cau tina kulawarga (Musaceae)[4] anu buahna aya sikian,[5] rasana kareueut, loba nutrisi anu mangpaat saperti protéin, lemak, karbohidrat, vitamin jeung mineral.[6]
Cau manggala sok disebut ogé cau kulutuk asalna ti Asia beulah kalér, cau manggala anu kiwari hirup asalna tina dua spésiés liar :
Cau manggala direkahkeun ku jalan dipelak tina anakna, cau manggala loba hirup kalawan liar di sisi susukan , kebon, tegalan, sisi jalan .[6]
|coauthors=
(bantuan) |isbn=
value (bantuan). |coauthors=
(bantuan) |coauthors=
(bantuan) |coauthors=
(bantuan) Cau manggala atawa cau kulutuk (Musa brachycarpa Backer) nyaéta tangkal cau tina kulawarga (Musaceae) anu buahna aya sikian, rasana kareueut, loba nutrisi anu mangpaat saperti protéin, lemak, karbohidrat, vitamin jeung mineral.
वन केरा केराको एक प्रजाति हो । यो मुख्यतया दक्षिण एसिया, दक्षिणपूर्वी एसिया तथा चीनको दक्षिणी भागमा पाइन्छ ।
वन केरा केराको एक प्रजाति हो । यो मुख्यतया दक्षिण एसिया, दक्षिणपूर्वी एसिया तथा चीनको दक्षिणी भागमा पाइन्छ ।
ভীমকল এবিধ সুস্বাদু কল আৰু এটি অতি বহুল ভাৱে ব্যৱহৃত বনৌষধি। অন্যান্য কলৰ প্ৰ্জাতিৰ পৰা পৃথক হোৱাৰ মুখ্য কাৰণ হৈছে ইয়াৰ মৌলিক আৰু আকাৰত ডাঙৰ বীজ বা গুটি। ইয়াক অকল খাদ্য হিচাপেই নহয় আন আন বহু কাৰণটো ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে ইয়াৰ বাকলিক খাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি।
ভীমকল এবিধ সুস্বাদু কল আৰু এটি অতি বহুল ভাৱে ব্যৱহৃত বনৌষধি। অন্যান্য কলৰ প্ৰ্জাতিৰ পৰা পৃথক হোৱাৰ মুখ্য কাৰণ হৈছে ইয়াৰ মৌলিক আৰু আকাৰত ডাঙৰ বীজ বা গুটি। ইয়াক অকল খাদ্য হিচাপেই নহয় আন আন বহু কাৰণটো ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে ইয়াৰ বাকলিক খাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি।
Musa balbisiana, also known simply as plantain, is a wild-type species of banana. It is one of the ancestors of modern cultivated bananas, along with Musa acuminata.
It grows lush leaves in clumps with a more upright habit than most cultivated bananas. Flowers grow in inflorescences coloured red to maroon. The fruit are between blue and green. They are considered inedible because of the seeds they contain.
It was first scientifically described in 1820 by the Italian botanist Luigi Aloysius Colla.[4]
It is native to eastern South Asia, the eastern regions of the Indian subcontinent, northern Southeast Asia, and southern China. Introduced populations exist in the wild, far outside its native range.[5]
It is assumed that wild bananas were cooked and eaten, as farmers would not have developed the cultivated banana otherwise.[6] Seeded Musa balbisiana fruit are called butuhan ('with seeds') in the Philippines,[7] and kluai tani (กล้วยตานี) in Thailand,[8] where its leaves are used for packaging and crafts.[9] Natural parthenocarpic clones occur through polyploidy and produce edible bananas, examples of which are wild saba bananas.[10]
Musa balbisiana, also known simply as plantain, is a wild-type species of banana. It is one of the ancestors of modern cultivated bananas, along with Musa acuminata.
El plátano rosado[1] (Musa balbisiana), también denominado plátano macho o simplemente plátano, es una planta tropical de la familia de las musáceas, uno de los progenitores de la banana o plátano comercial, Musa × paradisiaca. Hoy la inmensa mayoría de los ejemplares plantados para obtener fruto proceden de alguna variedad cultivar obtenida por hibridación de M. acuminata y M. balbisiana, pero esta última se cultiva aún. En las islas Ryukyu del Japón se utiliza por la fibra textil obtenida de sus hojas, con el nombre de ito-basho.
M. balbisiana es una planta perenne, de gran tamaño; a diferencia de M. acuminata, que es marcadamente polimórfica, presenta una notable regularidad en su apariencia.
Como las demás especies de Musa, M. balbisiana carece de verdadero tronco. En su lugar, posee vainas foliares que se desarrollan formando estructuras llamadas pseudotallos, similares a fustes verticales de hasta 30 cm de diámetro basal, aunque no son leñosos. Alcanzan los 7 m de altura, de color verde o amarillo verdoso intenso, que permite distinguirlo con facilidad de M. x paradisiaca, más clara; la parte distal de las vainas presenta marcas negras, mientras que la basal se orla de rojo. Ambas son glaucas y pruinosas.
Produce numerosos retoños a partir de rizomas superficiales o subterráneos, que son la principal forma de difusión de los híbridos o variedades triploides; los retoños reemplazan al tallo principal después de florecer y morir este. Las hojas son lisas, tiernas, oblongas, con el ápice trunco y la base redonda o ligeramente cordiforme, verdes por el haz y más claras y normalmente glaucas por el envés, con las nervaduras amarillentas. Dispuestas en espiral, se despliegan hasta alcanzar 3 m de largo y 60 cm de ancho; el pecíolo tiene hasta 60 cm, cóncavo por la parte superior, con los extremos casi tocándose por encima del canal adaxial. Sus márgenes son poco visibles en la parte superior y más pronunciados junto a la vaina, muchas veces orlados de negro.
Las flores forman inflorescencias pendulosas, con el pedúnculo y el raquis glabros; toman forma de espigas terminales, de las cuales las 10 a 15 primeras hileras son de flores femeninas, con las masculinas en la parte superior. Los floros masculinos forman capullos ovoides a elípcios, con las brácteas imbricándose en el ápice trunco. Son una 20 por bráctea, en dos filas. El tépalo compuesto alcanza los 5 cm de largo y los 1,2 de ancho; es blanquecino o más raramente violáceo por el interior, con el color trasluciéndose a la vista desde fuera como una delicada tonalidad purpúrea. Su parte superior es amarilla a naranja, con los dientes de unos 5 mm de largo, los dos más externos con un apéndice filiforme de hasta 2 mm de largo. El tépalo libre es aproximadamente de la mitad de tamaño, blanco o rosáceo, obtuso o trunco, con la apícula mucronada y corta.
El fruto es una falsa baya de forma lineal o falcada, de 7 a 15 cm de largo y hasta 4 de diámetro, que forma un racimo compacto. Está cubierta por un pericarpo coriáceo verde en el ejemplar inmaduro y amarillo intenso al madurar. El extremo basal se estrecha abruptamente hacia un pedicelo e 1 a 2 cm. La pulpa es blanca, rica en almidón y dulce. Puntos negros que motean la pulpa son el resto de los óvulos no desarrollados. Las semillas son negras, globosas o irregulares, con la superficie rugosa, de hasta 6x5 mm de tamaño, y están incrustadas en la pulpa. A mayor cantidad de semillas, el fruto se hace de mayor tamaño.
M. balbisiana es diploide, con 2n=22. Muchos de los cultivares comerciales son triploides de origen híbrido con M. acuminata. En la clasificación genética de las bananas, cada juego cromosómico procedente de esta especie se indica con una B mayúscula. Así, M. balbisiana silvestre es BB, mientras que M. acuminata es AA (forma silvestre así como el cultivar "Ladyfinger"). Las variedades hibridadas son AB (en el caso de la variedad Ney Poovan), AAB (por ejemplo, la banana Latundan), AAAB (Goldfinger banana), AABB (Pisang Awak conocida también como banana Ducasse), ABB (por ejemplo, algunos plátanos tales como Blue Java/Ice Cream); estas últimas incluyen la mayoría de los llamados plátanos machos, cultivados para su consumo cocido por la mayor proporción de fécula en el fruto. Existen también variedades triploides de M. acuminata, llamados AAA, que incluyen las bananas Cavendish y otros cultivares importantes a nivel comercial.
M. balbisiana es nativa de Australasia; crece naturalmente en la región del sudeste asiático, desde la India a la China, donde desde hace tiempo se seleccionaron híbridos con M. acuminata para el cultivo. Requiere suelos fértiles, ligeramente ácidos o neutros; prefiere un suelo más denso y menos arenoso que M. acuminata, y tolera mucho mejor la sequía. No tolera la sal. Prefiere el sol pleno, aunque soporta la semisombra. De acuerdo las condiciones climáticas, puede crecer hasta los 2000 msnm.
Se cultiva también en las islas Ryukyu, donde se las introdujo desde China o las Filipinas, por la fibra obtenida de sus hojas. En algunos sitios se emplea el fruto, cosechado verde, y las flores masculinas en conserva como verdura.
El plátano rosado (Musa balbisiana), también denominado plátano macho o simplemente plátano, es una planta tropical de la familia de las musáceas, uno de los progenitores de la banana o plátano comercial, Musa × paradisiaca. Hoy la inmensa mayoría de los ejemplares plantados para obtener fruto proceden de alguna variedad cultivar obtenida por hibridación de M. acuminata y M. balbisiana, pero esta última se cultiva aún. En las islas Ryukyu del Japón se utiliza por la fibra textil obtenida de sus hojas, con el nombre de ito-basho.
Musa balbisiana est une espèce de bananier de la famille des Musaceae.
Elle est originaire d'Asie : Chine, Inde, Sri Lanka, Népal et Birmanie. Elle est naturalisée dans d'autres pays d'Asie tropicale.
Les bananes qu'elle produit sont comestibles, mais contiennent des graines. Ses feuilles sont utilisées dans l'artisanat.
C'est l'un des parents de l'hybride Musa ×paradisiaca qui fournit la banane comestible courante.
Pisang liar (Musa balbisiana) adalah spesies pisang yang masih memiliki biji. Persilangannya dengan Musa acuminata bisa dimakan.
Pisang liar (Musa balbisiana) adalah spesies pisang yang masih memiliki biji. Persilangannya dengan Musa acuminata bisa dimakan.
Musa balbisiana Colla, 1820 è una pianta appartenente alla famiglia delle Musaceae[1], la cui forma naturale è nativa del sud-est asiatico, di Sri Lanka, della Cina e della Nuova Guinea, terre in cui avvenne la sua domesticazione[2].
Esistono più di mille cultivar ottenute dalla ibridazione con M. acuminata, che producono la maggior parte delle banane commestibili in commercio.[3]
Si presenta con foglie lussureggianti e tendenzialmente più erette che in Musa acuminata. I fiori crescono in infiorescenze che hanno un colore che va dal rosso al bordeaux. I frutti invece hanno colori che variano tra il blu e il verde; a causa della numerosissima quantità di semi che contengono, e della scarsità di polpa, sono generalmente considerati non commestibili. In ogni caso si può supporre che anticamente questi frutti venissero in qualche modo utilizzati per l'alimentazione umana, altrimenti difficilmente sarebbe stato possibile arrivare alla banana domestica. A causa della poliploidia infatti compaiono cloni naturalmente partenocarpici che quindi producono banane commestibili. Esempi di questo si ritrovano nelle banane Saba.[4]
La forma selvatica di Musa balbisiana, a differenza delle sue cultivar che possono essere moltiplicate solo per divisione del cespo e micropropagazione, si riproduce anche per seme.[5] Le piante che hanno frutti con semi, sono chiamate "butuhan" ('con semi') nelle Filippine.[6]
Nel folklore tailandese si crede che questo tipo di banana sia abitata da uno spirito, Nang Tani, un tipo di fantasma legato all'albero che si mostrò sotto l'aspetto di una giovane donna.[7] A causa di questo spesso le persone legano un piccolo pezzo di tessuto satinato al tronco dell'albero di banana.[8]
La forma selvatica si rinviene in Cina (Guangdong, Guangxi, Hainan, Xizang e Yunnan), in India, in Indonesia (Giava), Malaysia, Myanmar, Nepal, Nuova Guinea, Filippine, Sikkim, Sri Lanka e Thailandia. Vegeta nelle parti più ripide delle foreste sempreverdi tropicali, fino a quote di 1100 m.[5]
Attualmente vengono accettate le seguenti varietà:[1]
Sono stati riportati i seguenti sinonimi:[9]
Le foglie di questa banana sono spesso usate in Thailandia per avvolgere dolci locali e le infiorescenze vengono usate nella medicina tradizionale per il trattamento delle ulcere.[10]
Musa balbisiana Colla, 1820 è una pianta appartenente alla famiglia delle Musaceae, la cui forma naturale è nativa del sud-est asiatico, di Sri Lanka, della Cina e della Nuova Guinea, terre in cui avvenne la sua domesticazione.
Esistono più di mille cultivar ottenute dalla ibridazione con M. acuminata, che producono la maggior parte delle banane commestibili in commercio.
Musa balbisiana est species plantarum fructiferarum generis Musae. Haec species sponte crescit per Asiam austro-orientalem ab Yunnania meridiana usque ad Asamam et Orissam, fortasse etiam in Taprobanen. Varietates plurimae musarum cultarum sunt hybridae huius speciei cum Musa acuminata.
Musa balbisiana est species plantarum fructiferarum generis Musae. Haec species sponte crescit per Asiam austro-orientalem ab Yunnania meridiana usque ad Asamam et Orissam, fortasse etiam in Taprobanen. Varietates plurimae musarum cultarum sunt hybridae huius speciei cum Musa acuminata.
Pisang Hutan (Musa balbisiana)[1] merupakan spesies pisang liar asal di Asia Selatan. Ia merupakan satu dari leluhur tanaman pisang moden bersama Musa acuminata. Ia hidup segar dalam kelompok dan tumbuh dengan lebih tegak berbanding kebanyakan pisang ditanam. Bunganya tumbuh dalam warna inflorescence dari merah sehingga merah gelap. Buahnya antara biru dan hijau. Ia dianggap tidak boleh dimakan kerana biji benih yang banyak yang terdapat di dalamnya. Ia boleh dijangkakan bahawa pisang hutan pernah dimasak dan dimakan atau pisang tanaman moden tidak akan berkembang.[2]
Pisang hutan berbiji Musa balbisiana dikenali sebagai "butuhan" ('dengan biji benih') di Filipina.[3] Klon Parthenocarpy semulajadi wujud melalui polyploidi dan menghasilkan pisang yang boleh dimakan. Contoh adalah Pisang Saba liar.[4]
Ia pertama kali digambarkan pada tahun 1820 oleh pakar botani Itali Luigi Aloysius Colla.[5]
Di Malaysia, batang pokok pisang hutan diambil dan dimasak sebagai gulai.[6]
Daun pisang hutan digunakan di Thailand bagi membalut manisan tempatan dan bunganya bagi merawat ulser dalam perubatan tradisi.[7]
Dalam cerita rakyat Thailand pokok pisang jenis ini dipercayai didiami oleh semangat, Nang Tani (Bahasa Thai: นางตานี), sejenis hantu berkait dengan pokok yang menampilkan dirinya sebagai gadis muda.[8] Orang sering kali mengikat kain satin bewarna pada batang pokok Pisang Hutan sebagai penghormatan.[9]
|date=
(bantuan); pautan luar dalam |publisher=
(bantuan) |date=
(bantuan); pautan luar dalam |publisher=
(bantuan) |publisher=
(bantuan) Pisang Hutan (Musa balbisiana) merupakan spesies pisang liar asal di Asia Selatan. Ia merupakan satu dari leluhur tanaman pisang moden bersama Musa acuminata. Ia hidup segar dalam kelompok dan tumbuh dengan lebih tegak berbanding kebanyakan pisang ditanam. Bunganya tumbuh dalam warna inflorescence dari merah sehingga merah gelap. Buahnya antara biru dan hijau. Ia dianggap tidak boleh dimakan kerana biji benih yang banyak yang terdapat di dalamnya. Ia boleh dijangkakan bahawa pisang hutan pernah dimasak dan dimakan atau pisang tanaman moden tidak akan berkembang.
Pisang hutan berbiji Musa balbisiana dikenali sebagai "butuhan" ('dengan biji benih') di Filipina. Klon Parthenocarpy semulajadi wujud melalui polyploidi dan menghasilkan pisang yang boleh dimakan. Contoh adalah Pisang Saba liar.
Ia pertama kali digambarkan pada tahun 1820 oleh pakar botani Itali Luigi Aloysius Colla.
Di Malaysia, batang pokok pisang hutan diambil dan dimasak sebagai gulai.
Daun pisang hutan digunakan di Thailand bagi membalut manisan tempatan dan bunganya bagi merawat ulser dalam perubatan tradisi.
Dalam cerita rakyat Thailand pokok pisang jenis ini dipercayai didiami oleh semangat, Nang Tani (Bahasa Thai: นางตานี), sejenis hantu berkait dengan pokok yang menampilkan dirinya sebagai gadis muda. Orang sering kali mengikat kain satin bewarna pada batang pokok Pisang Hutan sebagai penghormatan.
Chuối hột (danh pháp hai phần: Musa balbisiana) là loài chuối dại bản địa của Đông Nam Á. Đây là một trong những loài tổ tiên của chuối hiện đại.
Loài này được mô tả lần đầu năm 1820 bởi nhà thực vật học người Ý Luigi Aloysius Colla.[2]
Tại Việt Nam, chuối hột cũng được dùng như một vị thuốc trong đông y.
Loài Musa balbisiana có một số giống, trong đó có giống chuối sứ.[3]
Chuối hột (danh pháp hai phần: Musa balbisiana) là loài chuối dại bản địa của Đông Nam Á. Đây là một trong những loài tổ tiên của chuối hiện đại.
Loài này được mô tả lần đầu năm 1820 bởi nhà thực vật học người Ý Luigi Aloysius Colla.
Tại Việt Nam, chuối hột cũng được dùng như một vị thuốc trong đông y.
Loài Musa balbisiana có một số giống, trong đó có giống chuối sứ.
Musa balbisiana Colla, 1820
АреалБана́н Бальби́са, Банан фруктовый (лат. Músa balbisiána) — вид рода Банан (Musa), один из видов-предков гибридного плодового банана — банана райского.
Растение с толстым ложным стволом, часто свыше 30 см в основании, зелёного или жёлто-зелёного цвета; верхние части влагалищ часто с чёрными пятнами, нижние — светло-коричневые. Влагалища и черешки живых листьев сизоватые или волосистые. Листовые пластинки часто свыше 3 м длиной и 60 см шириной, с обрубленным концом и закруглённым или сердцевидным основанием, сверху зелёные, снизу сизоватые. Черешки не менее 60 см длиной, сверху вогнутые.
Соцветие поникшее, с голыми цветоножкой и осью. У основания соцветия располагаются женские цветки, ближе к концу — мужские. Плоды тесно сжатые, каждый плод порядка 10 см длиной и 4 см толщиной, бледно-жёлтые, вскоре чернеющие. Мякоть плодов белая, семена чёрные, неправильно шаровидные, мелкобородавчатые, 5—6×4—5 мм.
Плоды используются в качестве корма для свиней. Недозрелые плоды консервируются. Мужские цветочные почки употребляются в пищу в качестве овоща.
Вероятно, при скрещивании банана Бальбиса и бананом заострённым были получены многочисленные пищевые сорта банана, объединяемые под названием «банан райский».
Бана́н Бальби́са, Банан фруктовый (лат. Músa balbisiána) — вид рода Банан (Musa), один из видов-предков гибридного плодового банана — банана райского.
野蕉(学名:Musa balbisiana)为芭蕉科芭蕉属的植物。分布于南亞東部、東南亞北部和以及中国大陆的广西、广东、云南等地,生长于海拔100米至2,100米的地区,多生在沟谷坡地的湿润常绿林中,也是经济作物香蕉(M. x paradisiaca)的野生亲本之一。
伦阿蕉(云南景颇语),山芭蕉(广东)
野蕉(学名:Musa balbisiana)为芭蕉科芭蕉属的植物。分布于南亞東部、東南亞北部和以及中国大陆的广西、广东、云南等地,生长于海拔100米至2,100米的地区,多生在沟谷坡地的湿润常绿林中,也是经济作物香蕉(M. x paradisiaca)的野生亲本之一。