dcsimg
Imagem de Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze
Life » » Archaeplastida » » Angiosperms » » Grama »

Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
4.4 Conducta

No son agresivas, aunque ampliamente distribuidas, son fáciles de controlar (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).

7.5 Plasticidad ambiental y tolerancia

Tolera pH de 4.8 a 7.5, no tolera la salinidad, su resistencia a la sequía es baja y a los incendios es alta. No es resistente al fuerte pisoteo del pastoreo ni a la sequía. No tolera las áreas sombreadas.(Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
1.1 Descripción de la especie

Culmos extendidos, curvados, ramificados, con vástagos florales erectos de 10 a 30 cm de altura, decumbentes, enraizando en los nudos, ramificados arriba de la base con profilum prominente. Vainas espaciadamente pilosas. Lígulas de cerca de 0.5 mm, membranosas, ciliada. Láminas de color verde brillante, suculentas, sin vellos o vellos ligeramente esparcidos en las vainas arriba de los márgenes, láminas anchas, aplanadas de 3 a 15 cm de longitud y de 4 a 10 mm de ancho, redondeados en la punta. Inflorescencia una panícula de 5 a 10 cm de longitud con ramificaciones cortas en grupos; cada uno soporta de 1 a 3 espiguillas sin pedicelo o cortamente pediceladas. Espiguillas espiguillas hendidas en un lado del raquis grueso y aplanado, las espiguillas están colocadas en secciones a los lados del eje midiendo de 4 a 5 mm de longitud con 2 flósculos; el flósculo inferior es el masculino y el superior es el que produce semillas. Glumas primera gluma corta pero bien desarrollada y de tamaño regular de 1 mm, la segunda gluma y la lema del flósculo inferior son casi iguales sin vellos, sin arista, ligeramente nervadas, terminadas en punta. Lemas del flósculo superior es ovoide, sin arista y con los márgenes delgados y aplanados. Paleas agudas o acuminadas. Cariópsis elíptico-oval, comprimido dorsiventralmente, castaño, de 2.5 mm de long, escutelo de 1.4 mm de longitud. Flores de anteras amarillas, estigmas violáceos (Cantú-Brito, 2008 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Dispersión ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
4.3 Forma de dispersión o propagación

Propagación vegetativa activa, desarrollando tallos rastreros, estolones o rizomas largos , viajeros, en las cuales un solo individuo sexual, nacido de una sola semilla, es capaz de ocupar grandes superficies (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Esperanza de vida ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
4.7 Longevidad

Perenne (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
3.4 Hábitat- SNIB - CONABIO, 2007

Es común encontrarlo en suelos fértiles y francos con buena fertilidad. Forma parte de muchos jardines y céspedes, cementerios, prados. Crece a la orilla de corrientes de agua, lagunas y lagos (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
4.5 Reproducción

Florece desde fines de primavera hasta el otoño (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Usos ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
1.8 Usos de la especie

Este zacate es utilizado frecuentemente como ornamental en los jardines, parques y cementerios en áreas donde se reporta como especie invasora (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972)

Agropecuario

Este zacate no se considera de valor forrajero debido a que no soporta el pastoreo, ni pisoteo, pero con agua y fertilización se ha demostrado producir buenos rendimientos que quizá superan a los del zacate Bermuda especialmente cuando se tienen sombras parciales (Cantú-Brito, 2006 &Sauer, 1972).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
CONABIO. 2012. Fichas de especie Stenotaphrum secundatum. Sistema de información sobre especies invasoras en México. Comisión Nacional para el Conocimiento y Uso de la Biodiversidad. Basado en: Valdés Reyna, J. 2008. Gramíneas invasoras del noreste de México. Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro. Bases de datos SNIB-CONABIO proyecto EK002. México, D.F.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comments ( Inglês )

fornecido por eFloras
This grass is widely cultivated in the moist tropics as a lawn grass (St. Augustine Grass).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 22: 538 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Description ( Inglês )

fornecido por eFloras
Perennial, stoloniferous and forming a dense sward. Culms much branched, flowering shoots 10–30 cm tall. Leaf sheaths strongly keeled, often grouped in flabellate clusters; leaf blades broadly linear, folded when young, up to 15 × 0.4–1 cm, apex obtuse; ligule ca. 0.5 mm. Inflorescence 5–12 cm, slender, cylindrical; axis corky, disarticulating into segments at maturity; racemes 4–10 mm, reduced to 1–3 spikelets embedded in one face of the rachis, alternating on either side of the sinuous midrib; raceme rachis a stout pointed appendage within the axis cavity. Spikelets lanceolate, 4–5 mm, acute; lower glume up to 1/4 as long as spikelet; upper glume as long as spikelet; lower floret staminate, lemma cartilaginous, 3-veined, palea well developed; upper lemma papery, subequal to spikelet, smooth, acute. Fl. and fr. summer.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 22: 538 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Habitat & Distribution ( Inglês )

fornecido por eFloras
Cultivated as lawn grass. Hong Kong [tropical and subtropical shores on both sides of Atlantic Ocean, extending around S Africa to Mozambique].
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 22: 538 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Synonym ( Inglês )

fornecido por eFloras
Ischaemum secundatum Walter, Fl. Carol. 249. 1788.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 22: 538 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Morphology ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Hierba.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
J. Francisco Morales
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Cordillera de Tilarán, Valle Central, Valle de Cartago, estribaciones de la Cordillera de Talamanca, en elevaciones de 0 a 1.700 m.
Distribucion General: Pantropical.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
J. Francisco Morales
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo:
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
J. Francisco Morales
site do parceiro
INBio

Benefits ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Esta especie es una de las más utilizadas como césped en parques y jardines en el Valle Central y en general en zonas de elevación media en todo el país, sobre todo por su alta resistencia a secarse durante la época seca.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
J. Francisco Morales
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Hierba estolonífera hasta 15 cm de altura. Vainas fuertemente carinadas, lígula una membrana, hasta 0,5 mm de largo; láminas de 5,5 a 22,0 cm por 5,0 a 12,0 mm, lineares, caulinares, de glabras a glabradas. Inflorescencia una espiga suberosa de (2-) 3 a 11 cm de largo, raquis de 3 a 5 mm de ancho; espiguillas de 3,5 a 5,0 mm de largo, sedosas, no aristadas, comprimidas dorsalmente, con dos flósculos, están hundidas al menos parcialmente en el raquis y presentan una desarticulación tardía por debajo de las glumas; la gluma inferior mide de 0,5 a 1,5 mm de largo, excerta fuera del raquis y enervada, la gluma superior y la lema inferior son tan largas como la espiguilla.Este género se encuentra relacionado con Eremochloa del cual se distingue por su raquis más ancho, con las espiguillas hundidas parcialmente en éste.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
J. Francisco Morales
site do parceiro
INBio

Physical Description ( Inglês )

fornecido por USDA PLANTS text
Perennials, Terrestrial, not aquatic, Stolons or runners present, Stems trailing, spreading or prostrate, Stems nodes swollen or brittle, Stems mat or turf forming, Stems terete, round in cross section, or polygonal, Stems compressed, flattened, or sulcate, Stems branching above base or distally at nodes, Stem internodes solid or spongy, Stems with inflorescence less than 1 m tall, Stems, culms, or scapes exceeding basal leaves, Leaves mostly cauline, Leaves conspicuously 2-ranked, distichous, Leaves pseudo-petiolate, petiole attached to sheath, Leaves sheathing at base, Leaf sheath mostly open, or loose, Leaf sheath hairy , hispid or prickly, Leaf sheath or blade keeled, Leaf sheath and blade differentiated, Leaf blades disarticulating from sheath, deciduous at ligule, Leaf blades linear, Leaf blades 2-10 mm wide, Leaf blades mostly flat, Leaf blade margins folded, involute, or conduplicate, Leaf blades mostly glabrous, Ligule present, Ligule a fringe of hairs, Inflorescence terminal, Inflorescence a dense slender spike-like panicle or raceme, branches contracted, Inflorescence solitary, with 1 spike, fascicle, glomerule, head, or cluster per stem or culm, Inflorescence single raceme, fascicle or spike, Inflorescence with 2-10 branches, Inflorescence spikelets arranged in a terminal bilateral spike, Inflorescence branches 1-sided, Rachis dilated, flat, central axis to which spikelets are attached, Rachis enlarged, corky, Flowers bisexual, Spikelets pedicellate, Spikelets sessile or subsessile, Spikelets dorsally compressed or terete, Spikelet less than 3 mm wide, Spikelets with 1 fertile fl oret, Spikelets with 2 florets, Spikelets solitary at rachis nodes, Spikelets all alike and fertille, Spikelets bisexual, Spikelets falling with parts of disarticulating rachis or pedicel, Inflorescence branches deciduous, falling intact, Entire inflorescence falling intact, as a tumbleweed, Spikelets secund, in rows on one side of rachis, Spikelets closely appressed or embedded in concave portions of axis, Rachilla or pedicel glabrous, Glumes present, empty bracts, Glumes 2 clearly present, Glumes distinctly unequal, Glumes equal to or longer than adjacent lemma, Glumes 8-15 nerved, Lemmas thin, chartaceous, hyaline, cartilaginous, or membranous, Lemma 5-7 nerved, Lemma glabrous, Lemma apex acute or acuminate, Lemma awnless, Lemma margins thin, lying flat, Lemma straight, Palea present, well developed, Palea membranous, hyaline, Palea longer than lemma, Palea 2 nerved or 2 keeled, Stamens 3, Styles 1, Stigmas 2, Fruit - caryopsis.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
compilador
Dr. David Bogler
fonte
Missouri Botanical Garden
fonte
USDA NRCS NPDC
original
visite a fonte
site do parceiro
USDA PLANTS text

Kuslandbuffelgras ( Africâner )

fornecido por wikipedia AF

Kuslandbuffelgras (Stenotaphrum secundatum) is 'n laaggroeiende plant wat aan die hele kus van Suid-Afrika voorkom. Dit is 'n rankplant met baie stingels bo die grond wat goed vertak. Dit kom op duine voor en verkies sanderige grond naby die see of varswaterbronne. Dit is 'n belangrike duinestabiliseerder. Dit word ook oorgeplant op gholfbane.

Bron

Eksterne skakels

Wiki letter w.svg Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia skrywers en redakteurs
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AF

Kuslandbuffelgras: Brief Summary ( Africâner )

fornecido por wikipedia AF

Kuslandbuffelgras (Stenotaphrum secundatum) is 'n laaggroeiende plant wat aan die hele kus van Suid-Afrika voorkom. Dit is 'n rankplant met baie stingels bo die grond wat goed vertak. Dit kom op duine voor en verkies sanderige grond naby die see of varswaterbronne. Dit is 'n belangrike duinestabiliseerder. Dit word ook oorgeplant op gholfbane.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia skrywers en redakteurs
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AF

Sipilini ( Tonganês )

fornecido por wikipedia emerging languages

Ko e sipilini ko e faʻahinga mohuku ia, ngāueʻaki maʻa e musie (ko e feituʻu ʻi he ngoue). Ko hono ʻuhinga tatau: S. americanum. ʻOku ʻomi ki Tongá ni taʻefuoloa.

Ngaahi faʻahinga kehekehe

  • Vakai ki he musie maʻa e ngaahi faʻahinga musie kehe.
  • (ʻikai hano hingoa), S. subulatum = S. micranthum; tupu pē ʻi he ʻoneʻone ʻo e matātahi pe ofi ki ai; tātātaha

Hingoa ʻi he ngaahi lea kehe

Tataku

Ko e kupu ʻeni ko e potuʻi ia (stub). ʻIo, ko koe, kātaki tokoni mai ʻi hono .
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Sipilini: Brief Summary ( Tonganês )

fornecido por wikipedia emerging languages

Ko e sipilini ko e faʻahinga mohuku ia, ngāueʻaki maʻa e musie (ko e feituʻu ʻi he ngoue). Ko hono ʻuhinga tatau: S. americanum. ʻOku ʻomi ki Tongá ni taʻefuoloa.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

St. Augustine grass ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

St. Augustine grass (Stenotaphrum secundatum), also known as buffalo turf in Australia and buffalo grass in South Africa, is a species of grass in the family Poaceae. It is a warm-season lawn grass that is popular for cultivation in tropical and subtropical regions. It is a medium- to high-maintenance grass that forms a thick, carpetlike sod, crowding out most weeds and other grasses.

Characteristics

'Palmetto' with St. Augustine decline infection

St. Augustine is a dark green grass with broad, flat blades. It spreads by aboveground stolons, commonly known as "runners", and forms a dense layer.

The grass occurs on both sides of the Atlantic Ocean,[1] including much of the southeastern United States, Texas,[2][3] Mexico, and Central and South America.[1] It has escaped cultivation in California,[4] Hawaii, many Pacific islands, South Africa and New Zealand.[1][5]

St. Augustine grass occurs in most Caribbean and Mediterranean areas. It grows best in tropical climates. It is often seen in lagoons and marshes, on shorelines, and wherever there is a good amount of moisture.

Planting and propagation

Only recently has commercially valuable and viable seed for St. Augustine become available, so it has typically been propagated by plugs, sprigs, or sod. Once the grass is cultivated, it can propagate on its own.

St. Augustine can grow in a wide range of soil types with a pH between 5.0 and 8.5. It usually blooms in spring and summer.

Uses

St. Augustine grass is commonly used in pastures and on ranches. It is a popular lawn grass, rivalling bermudagrass, though St. Augustine is somewhat less drought-tolerant.

Cultivars

A number of cultivars have been developed:[6]

  • 'Captiva' - released in 2007. Developed by the University of Florida for its resistance to the southern chinch bug[7] and its dwarf profile, which requires less mowing.
  • 'Floratam' - released in 1973. Developed during an academic collaboration between the University of Florida and Texas A&M University.[8] Resists the viral infection St. Augustine decline (SAD). Not as cold- or shade-tolerant.
  • 'Floratine' - released in 1959. Has a darker color and finer texture. Tolerates lower temperatures and needs less mowing.
  • 'Palmetto' - released in the mid-1990s. A smaller, lighter green grass.
  • 'Raleigh' - released in 1980. Tolerant of cold, but susceptible to insects and disease.
  • 'Sapphire' - released in 2004. Selected from Australia for its dark blue-green leaves and purple stolons and rapid lateral growth.
  • 'Seville' - released in 1980. Similar to 'Floratam', but with a finer texture.
  • 'Sir Walter' - released in 1996. Developed for Australian conditions with traits such as heat and drought tolerance.[9]
  • 'Texas Common' - Most similar to the natural species, it has fallen out of favor due to its susceptibility to the incurable SAD virus.
  • 'Variegatum' - in 1993 it's given the prestigious Award of Garden Merit by the Royal Horticulture Society . It is a creeping evergreen grass with stripped white leaves

References

  1. ^ a b c "Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze". Pacific Island Ecosystems at Risk (PIER).
  2. ^ "St. Augustine grass". Center for Aquatic and Invasive Plants. Archived from the original on 2009-01-22.
  3. ^ "Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze". USDA PLANTS.
  4. ^ "Taxon Report 7783: Stenotaphrum secundatum". The CalFlora Database.
  5. ^ Stenotaphrum secundatum (buffalo grass)
  6. ^ Trenholm, L. E., et al. St. Augustinegrass for Florida Lawns. Publication #ENH5. University of Florida IFAS. 1991. Revised 2011.
  7. ^ Buss, E. A. "Southern Chinch Bug Management on St. Augustinegrass". Publication #ENY-325. University of Florida IFAS. 1993. Revised 2010.
  8. ^ Collaboration Between Texas A&M And University Of Florida Creates Popular Lawn Grass - Texas A&M Today
  9. ^ History of Sir Walter

[1]

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

St. Augustine grass: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

St. Augustine grass (Stenotaphrum secundatum), also known as buffalo turf in Australia and buffalo grass in South Africa, is a species of grass in the family Poaceae. It is a warm-season lawn grass that is popular for cultivation in tropical and subtropical regions. It is a medium- to high-maintenance grass that forms a thick, carpetlike sod, crowding out most weeds and other grasses.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Stenotaphrum secundatum ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Stenotaphrum secundatum, llamada comúnmente pasto de San Agustín, es un césped popular en jardines de regiones tropicales y subtropicales. Con él se obtiene una superficie realmente ornamental cuando se logra mantener una buena cobertura. Densidad media, textura gruesa, color verde medio, apto para localizaciones de media sombra.

Actualmente se encuentra muy diseminado por el mundo, llevado por el hombre, ya que, además de sus características de apariencia y su tolerancia a la sequía, también es tolerante al tráfico (pisoteo).

Se conoce también como: gramón, lastón, gramillón, grama catalana, grama americana, hierba de San Agustín, cañamazo, grama dulce, pasto colchón, pasto de San Agustín, pelope, zacate San Agustín, pasto tapete y pasto Cuernavaca.

Descripción

Es una planta perenne estolonífera con tallos procumbentes de 5 - 30 cm. Tiene hojas lisas, sin pelos y angostas, de coloración verde oscura. Da una espiga de 4 a 15 cm de longitud.

Tolera pleno sol y no sombra y se considera una de las especies más tolerantes a la sombra. Se le encuentra en la naturaleza en suelos calcáreos o silicosos cerca de la costa; cultivada se da bien en una gran variedad de suelos, desde arcillosos hasta ligeramente arenosos. Prospera en suelos de poco a muy fértiles, con pH de 5 a 8,5 y también en suelos con salinidad de hasta 15 dS/cm. También tolera salinidad traída por la brisa del mar.

En cuanto a temperatura, no tolera las heladas ni el frío. Por debajo de los 10 °C deja de crecer y se torna marrón. Se da mejor entre los 20 y 30 °C.

Aunque es tolerante a sequía moderada, prefiere los sitios húmedos, y su hábitat natural está en regiones húmedas tropicales.

Distribución

Esta especie es nativa en varios países de la costa atlántica,[1]​ parte central y costa este de África, algunos estados del sureste de México,[1]​ algunas partes de Estados Unidos,[2][3]​ Centroamérica y Sudamérica.[1]​países del sureste asiático, islas del Pacífico y Australia. En los lugares en que es nativo suele encontrársele en las costas o en las cercanías de vasos de agua, como lagunas y lagos.

Usos

Ampliamente usado como césped, también se le utiliza para pastoreo y para preservar el suelo alrededor de árboles. Debido a su resistencia a la salinidad también se usa en sitios donde otros pastos no crecerían. Es también habitualmente usado como césped en las canchas de fútbol.

Peligros ambientales

La especie está calificada como altamente invasora en numerosos países del mundo,[4]​ carácter directamente derivado de su resistencia y su alta capacidad de proliferación vegetativa mediante estolones.

Referencias

  1. a b c «Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze, Poaceae». Pacific Island Ecosystems at Risk (PIER).
  2. «St. Augustine grass». Center for Aquatic and Invasive Plants. Archivado desde el original el 22 de enero de 2009.
  3. «Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze». USDA PLANTS.
  4. ((cita web | url = https://www.cabi.org/isc/datasheet/51763 | título = "Stenotaphrum secundatum (buffalo grass)" en "Invasive Species Compendium" ))

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Stenotaphrum secundatum: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Stenotaphrum secundatum, llamada comúnmente pasto de San Agustín, es un césped popular en jardines de regiones tropicales y subtropicales. Con él se obtiene una superficie realmente ornamental cuando se logra mantener una buena cobertura. Densidad media, textura gruesa, color verde medio, apto para localizaciones de media sombra.

Actualmente se encuentra muy diseminado por el mundo, llevado por el hombre, ya que, además de sus características de apariencia y su tolerancia a la sequía, también es tolerante al tráfico (pisoteo).

Se conoce también como: gramón, lastón, gramillón, grama catalana, grama americana, hierba de San Agustín, cañamazo, grama dulce, pasto colchón, pasto de San Agustín, pelope, zacate San Agustín, pasto tapete y pasto Cuernavaca.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Longus pühvlihein ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Longus pühvlihein (Stenotaphrum secundatum) on Põhja-Ameerika lõunaosas levinud kõrreliste sugukonna pühvliheina perekonda kuuluv mitmeaastane rohttaim.

Teda kasutatakse sageli murutaimena külvatud murudes haljasaladel subtroopilises ja troopilises vööndis. Temast moodustunud muru on paks ja vetruv, ent vajab palju vett.

Ta on mitmetes maades võõrliigina naturaliseerunud ja muutunud invasiivseks liigiks.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Gramón ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

O gramón[1] (Stenotaphrum secundatum) é un céspede popular en xardíns de rexións tropicais, subtropicais e zonas con seca estival, como o sur de Galiza. Con el obtense unha superficie realmente ornamental, coma unha alfombra grosa, cando se logra manter unha boa cobertura. Densidade media, textura grosa, cor verde media, apto para localizacións de media sombra. É máis xoto ca o céspede tradicional inglés, máis fino. O único inconveniente é que pode verse moi afectado polas xeadas, aínda que ás veces regroma.

Actualmente atópase moi espallado polo mundo, levado polo ser humano, xa que, ademais das súas características de aparencia e a súa tolerancia á seca, tamén é tolerante ao esmagado. Pódese plantar de esgallo, despois el vaise espallando grazas aos estolóns.

Coñécese tamén co nome de grama de santo Agostiño.

Características

É unha planta perenne estolonífera con talos procumbentes de 5 – 30 cm. Ten follas lisas, sen pelos e angostas, de coloración verde escura. É rizomatosa, é dicir, o talo fica baixo o chan e bota follas cara arriba (aínda que coas seguintes camadas os talos poden irse superpoñendo). Dá unha espiga de 4 a 15 cm de lonxitude.

Atura pleno sol ou media sombra e considérase unha das especies máis tolerantes á sombra. Atópase na natureza en solos calcarios ou silicosos preto da costa; cultivada dáse ben nunha gran variedade de solos, desde arxilosos até lixeiramente areentos. Medra ben en solos de pouco a moi fértiles, con pH de 5 a 8,5 e tamén en solos con salinidade de até 15 dS/cm. Tamén tolera salinidade traída pola airexa do mar.

En canto á temperatura, non tolera as xeadas nin o frío. Por baixo dos 10 °C deixa de medrar e vira nunha cor marrón. Dáse mellor ente os 20 e 30 °C. Con todo pode volver a agromar na primavera.

Aínda que é tolerante a seca moderada, prefire os lugares húmidos, e o seu hábitat natural está en rexións húmidas tropicais.

Distribución

Stenotaphrum secundatum é nativo en varios países da costa atlántica,[2] parte central e costa leste de África, algúns estados do sueste de México,[2] algunhas partes dos Estados Unidos,[3][4] América Central e América do Sur.[2] países do sueste asiático, illas do Pacífico e Australia. Nas zonas onde é nativo adoita atoparse na beiramar ou preto de regos, lagoas e lagos.

Usos

Amplamente usado coma céspede, tamén se utiliza para pastoreo e para preservar o chan arredor das árbores. Por mor á súa resistencia á salinidade úsase tamén en sitios onde outros pastos non medrarían: preto das praias, beiramar en xeral.

Notas

  1. Nome vulgar galego en Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago de Compostela, Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades, 2000.
  2. 2,0 2,1 2,2 "Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze, Poaceae". Pacific Island Ecosystems at Risk (PIER).
  3. "St. Augustine grass". Center for Aquatic and Invasive Plants. Arquivado dende o orixinal o 22 de xaneiro de 2009. Consultado o 28 de xullo de 2013.
  4. "Stenotaphrum secundatum (Walter) Kuntze". USDA PLANTS.

Vëxase tamén

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Gramón: Brief Summary ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

O gramón (Stenotaphrum secundatum) é un céspede popular en xardíns de rexións tropicais, subtropicais e zonas con seca estival, como o sur de Galiza. Con el obtense unha superficie realmente ornamental, coma unha alfombra grosa, cando se logra manter unha boa cobertura. Densidade media, textura grosa, cor verde media, apto para localizacións de media sombra. É máis xoto ca o céspede tradicional inglés, máis fino. O único inconveniente é que pode verse moi afectado polas xeadas, aínda que ás veces regroma.

Actualmente atópase moi espallado polo mundo, levado polo ser humano, xa que, ademais das súas características de aparencia e a súa tolerancia á seca, tamén é tolerante ao esmagado. Pódese plantar de esgallo, despois el vaise espallando grazas aos estolóns.

Coñécese tamén co nome de grama de santo Agostiño.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Sv. Augustina trava ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Sv. Augustina trava (trava sv. Augustina, portugalska trava, lat. Stenotaphrum secundatum ), vrsta trave iz roda stenotafrum, porodica Poaceae, raširena danas po mnogim krajevima svijeta, uključujući obje Amerike, Afriku, Australiju i dijelove Europe. Često se uzgaja kao sobna ukrasna biljka.

Biljka nema vrijeme mirovanja pa joj kod uzgoja, i zimi treba dosta vode.[1]

Izvori

  1. Sobno cvijeće pristupljeno 6 rujna 2018
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Sv. Augustina trava
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Stenotaphrum secundatum
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Sv. Augustina trava: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Sv. Augustina trava (trava sv. Augustina, portugalska trava, lat. Stenotaphrum secundatum ), vrsta trave iz roda stenotafrum, porodica Poaceae, raširena danas po mnogim krajevima svijeta, uključujući obje Amerike, Afriku, Australiju i dijelove Europe. Često se uzgaja kao sobna ukrasna biljka.

Biljka nema vrijeme mirovanja pa joj kod uzgoja, i zimi treba dosta vode.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Grama Sto. Agostinho ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A grama Sto. Agostinho (Stenotaphrum secundatum) é um tipo de gramado muito popular nas regiões tropical e subtropical. É originária da América do Sul, onde também é conhecida também pelo nome de grama Inglesa. Forma tapetes bem densos, o que facilita a sua comercialização.

Características

A grama Sto. Agostinho tem folhas lisas, de coloração verde escura, sem pêlos. É rizomatosa.

Possui boa resistência ao sol pleno e também à sombra, podendo crescer sob árvores, arbustos e coberturas (não em áreas de interior, como a grama preta anã).

Esse tipo de grama pode ser mais comumente encontrado em áreas úmidas como leitos de rio, áreas costeiras e bordas de lagos.

Multiplicação

A multiplicação da grama Sto. Agostinho se dá por sementes, pela divisão do rizoma enraizado. Também é possível propagá-la por meio de mudas (plugs).

Utilização

Devido à sua resistência, a grama Sto. Agostinho é indicada para utilização em gramados residênciais e de áreas comerciais. Também é bastante encontrada em pastagens.

Por ser favorável à umidade e tolerante à salinidade, pode ser utilizada em jardins de áreas litorâneas. Só não suporta locais muito frios, onde devem ser cobertas nas épocas de temperaturas mais baixas ou geada.

Não costuma também ter grandes problemas com pragas.

Podas

Deve-se tomar cuidado com a poda quando o gramado estiver em região semi-sombreada. Se ela for muito baixa pode comprometer o desenvolvimento da planta.

Composição

Não foi comprovado exatamente a composição da grama,o único resultado não tão exato foi:

Carbono(C²):15,0%

Oxigênio(O²):70,6%

Nitrogênio(N²):8,0%

Fósforo(P²):7,0%

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Grama Sto. Agostinho: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A grama Sto. Agostinho (Stenotaphrum secundatum) é um tipo de gramado muito popular nas regiões tropical e subtropical. É originária da América do Sul, onde também é conhecida também pelo nome de grama Inglesa. Forma tapetes bem densos, o que facilita a sua comercialização.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Stenotaphrum secundatum ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Stenotaphrum secundatum là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được (Walter) Kuntze miêu tả khoa học đầu tiên năm 1891.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Stenotaphrum secundatum. Truy cập ngày 9 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết chủ đề tông thực vật Paniceae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Stenotaphrum secundatum: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Stenotaphrum secundatum là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được (Walter) Kuntze miêu tả khoa học đầu tiên năm 1891.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

奧古斯丁草 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
二名法 Stenotaphrum secundatum
Walt. Kuntze

奧古斯丁草学名Stenotaphrum secundatum)为禾本科鈍葉草屬下的一个种。

参考文献

扩展阅读

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

奧古斯丁草: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

奧古斯丁草(学名:Stenotaphrum secundatum)为禾本科鈍葉草屬下的一个种。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科