nomes no trilho de navegação
Calomyscus és un gènere de rosegadors, l'únic de la família dels calomíscids (Calomyscidae). Viuen des de Síria, l'Azerbaidjan i l'Iran fins al Turkmenistan, l'Afganistan i el Pakistan, on habiten zones rocoses i desèrtiques. A més, se n'han trobat fòssils del Miocè superior i possiblement el Pliocè inferior d'Europa. Se'n coneixen fòssils del Pliocè inferior de l'illa de Rodes.
Calomyscus és un gènere de rosegadors, l'únic de la família dels calomíscids (Calomyscidae). Viuen des de Síria, l'Azerbaidjan i l'Iran fins al Turkmenistan, l'Afganistan i el Pakistan, on habiten zones rocoses i desèrtiques. A més, se n'han trobat fòssils del Miocè superior i possiblement el Pliocè inferior d'Europa. Se'n coneixen fòssils del Pliocè inferior de l'illa de Rodes.
Musehamstere er en lille gruppe gnavere med hovedudbredelsesområde i Mellemøsten. Gruppen har ført en omtumlet historie, med hensyn til både tilhørsforhold og indhold.
De var længe anset for at være medlemmer af de ægte hamstere Cricetinae, mest på grund af tændernes udseende. Men der er mange andre ting der adskiller dem fra hamsterne, bl.a. mangler de kindposer, og de har en lang hale. Igen med henvisning til tænderne har de også været associeret med de amerikanske mus Sigmodontinae, især hjortemusene Peromyscus. Men i dag er de fleste forskere enige om, at gruppen er så anderledes at de fortjener deres egen familie.
Musehamstere 1
Musehamstere 2
Også antallet af arter har svinget en del, fra kun en enkelt art til op mod ti. Første gang vi hører om disse gnavere er i 1905, hvor Oldfield Thomas beskriver slægten og arten Calomyscus bailwardi fra Iran. I årene fremover fandt man flere former af denne gruppe, og som det var traditionen på den tid, blev alle disse former beskrevet som selvstændige arter (på engelsk kalder man det splitting).
Så omkring 1940 udkom en stor bog om gnavere, der lavede om på dette. Udviklingen gik nu den modsatte vej, og former med små forskelle blev nu samlet i færre arter (på engelsk lumping), og det samme skete for musehamsterne, der alle blev samlet i én art.
De seneste 20-30 år er udviklingen dog vendt igen, især efter man har tilføjet studier af kromosomerne til studiet. Så den ene art blev splittet op i fem arter. Og i de senere år har man opdaget flere populationer, der er blevet beskrevet som nye arter. Tager man i betragtning at deres udbredelse i Mellemøsten i lange perioder umuliggør studier, så er der sikkert adskillige uopdagede arter endnu.
En art af disse musehamstere holdes også i fangenskab i flere lande i Europa, bl.a. i Danmark. Men hvilken art er endnu uvist.
Dyrene lever i klippefyldt terræn i naturen, og dette kan også ses på deres adfærd i terrariet. De er ekstremt hurtige og adrætte dyr, der nemt klarer lodrette spring på op mod en halv meter. Og bliver de skræmt, foretrækker de at klemme sig ind i små sprækker frem for at søge sikkerhed i et redehus.
Endelig kan nævnes at de bliver betydeligt ældre end andre arter af hamstere og små gnavere. En artikel publiceret af en zoologisk have beretter at deres dyr jævnligt bliver over fire år gamle, og at rekorden var på 9 år og 3 måneder.
Musehamstere er en lille gruppe gnavere med hovedudbredelsesområde i Mellemøsten. Gruppen har ført en omtumlet historie, med hensyn til både tilhørsforhold og indhold.
Die Maushamster (Calomyscus) sind eine Gattung der Mäuseartigen, die in Westasien verbreitet ist. Mit Hamstern haben sie im Aussehen nichts gemein, sind aber vielleicht mit diesen verwandt. Die Zuordnung dieser Gattung ist noch weitgehend unklar.
Die folgenden acht Arten werden unterschieden:
Manchmal werden aber auch alle Maushamster einer einzigen Art zugerechnet, die dann Calomyscus bailwardi genannt wird.
Maushamster sehen mausartig aus. Sie haben eine Kopf-Rumpf-Länge von sieben bis neun Zentimeter, hinzu kommen acht bis zehn Zentimeter Schwanz. Sie sind oberseits sand- oder graubraun und unterseits weiß gefärbt. Auffällig sind die großen Ohren.
Habitat sind sowohl Halbwüsten und Steppen als auch Wälder in Höhenlagen zwischen 400 und 3500 Meter. Maushamster sind nachtaktiv und ernähren sich von Samen und anderem Pflanzenmaterial. Tagsüber verbergen sie sich in Bauen. Da sie selbst nicht gut graben können, nutzen sie oft verlassene Baue anderer Tiere, zum Beispiel von Rennratten.
Die systematische Stellung der Maushamster ist unklar. Am ähnlichsten sehen sie den amerikanischen Weißfußmäusen, die zu den Neuweltmäusen gehören. Die Übereinstimmungen sind so zahlreich, dass die Maushamster von manchen Zoologen schon zu den Neuweltmäusen gestellt wurden, was sie zu den einzigen altweltlichen Vertretern dieses Verwandtschaftskreises machen würde. Wegen der Eigenarten des Gebisses ist aber eine Stellung in der Nähe der Hamster wahrscheinlicher. In den meisten Systematiken stehen die Maushamster isoliert und werden als eigene Unterfamilie oder Familie (Calomyscidae) betrachtet.
Die Maushamster (Calomyscus) sind eine Gattung der Mäuseartigen, die in Westasien verbreitet ist. Mit Hamstern haben sie im Aussehen nichts gemein, sind aber vielleicht mit diesen verwandt. Die Zuordnung dieser Gattung ist noch weitgehend unklar.
Die folgenden acht Arten werden unterschieden:
Zagros-Maushamster, Calomyscus bailwardi Thomas 1905, Zentral-Iran Belutschistan-Maushamster, Calomyscus baluchi Thomas 1920, Belutschistan Goodwins Persischer Maushamster, Calomyscus elbruzensis Goodwin, 1938, nördlichen Iran, westliches Afghanistan und südliches Turkmenistan Edelmaushamster, Calomyscus grandis Schlitter & Setzer, 1973, Elburs-Gebirge im nördlichen Iran Hotson-Maushamster, Calomyscus hotsoni Thomas 1920, südöstlicher Iran u. südwestliches Pakistan Afghanischer Maushamster, Calomyscus mystax Kashkarov 1925, nördliches Afghanistan, nordöstlicher Iran, südliches Turkmenistan Tsolov-Maushamster, Calomyscus tsolovi Peshev 1991, südwestliches Syrien Urartu-Maushamster, Calomyscus urartensis Vorontsov & Kartavtseva 1979, iranischer Teil des KaukasusManchmal werden aber auch alle Maushamster einer einzigen Art zugerechnet, die dann Calomyscus bailwardi genannt wird.
Maushamster sehen mausartig aus. Sie haben eine Kopf-Rumpf-Länge von sieben bis neun Zentimeter, hinzu kommen acht bis zehn Zentimeter Schwanz. Sie sind oberseits sand- oder graubraun und unterseits weiß gefärbt. Auffällig sind die großen Ohren.
Habitat sind sowohl Halbwüsten und Steppen als auch Wälder in Höhenlagen zwischen 400 und 3500 Meter. Maushamster sind nachtaktiv und ernähren sich von Samen und anderem Pflanzenmaterial. Tagsüber verbergen sie sich in Bauen. Da sie selbst nicht gut graben können, nutzen sie oft verlassene Baue anderer Tiere, zum Beispiel von Rennratten.
Die systematische Stellung der Maushamster ist unklar. Am ähnlichsten sehen sie den amerikanischen Weißfußmäusen, die zu den Neuweltmäusen gehören. Die Übereinstimmungen sind so zahlreich, dass die Maushamster von manchen Zoologen schon zu den Neuweltmäusen gestellt wurden, was sie zu den einzigen altweltlichen Vertretern dieses Verwandtschaftskreises machen würde. Wegen der Eigenarten des Gebisses ist aber eine Stellung in der Nähe der Hamster wahrscheinlicher. In den meisten Systematiken stehen die Maushamster isoliert und werden als eigene Unterfamilie oder Familie (Calomyscidae) betrachtet.
Aqueste genre compren las espècias seguentas :
Mouse-like hamsters are a group of small rodents found in Syria, Azerbaijan, Iran, Turkmenistan, Afghanistan, and Pakistan. They are found in rocky outcrops and semi-mountainous areas in desert regions.
The mouse-like hamsters are not true hamsters, but represent an early split from the rest of the mouse-like rodents. They were once thought to be hamsters based on the shape of their molars, but they lack the cheek pouches, flank glands and short tails of the true hamsters. The closest relatives of the mouse-like hamsters may be the extinct Cricetodontidae. Because of their seemingly early break from the rest of the mouse-like rodents, mouse-like hamsters have been placed in a family of their own, Calomyscidae, and have been referred to as living fossils.
All members of the genus were once considered part of the same species, Calomyscus bailwardi, but the two are now referred to as separate species due to major differences in chromosome number, skull measurements, and other features.[1]
In Europe, a species of Calomyscus is available as a pet. They are labelled Calomyscus bailwardi mystax or Calomyscus bailwardi. They are generally only available from dedicated breeders, not pet shops.
Family Calomyscidae
Mouse-like hamster using its tail for balance while standing on a branch (a feat difficult for hamsters) Mouse-like hamsters are a group of small rodents found in Syria, Azerbaijan, Iran, Turkmenistan, Afghanistan, and Pakistan. They are found in rocky outcrops and semi-mountainous areas in desert regions.
The mouse-like hamsters are not true hamsters, but represent an early split from the rest of the mouse-like rodents. They were once thought to be hamsters based on the shape of their molars, but they lack the cheek pouches, flank glands and short tails of the true hamsters. The closest relatives of the mouse-like hamsters may be the extinct Cricetodontidae. Because of their seemingly early break from the rest of the mouse-like rodents, mouse-like hamsters have been placed in a family of their own, Calomyscidae, and have been referred to as living fossils.
All members of the genus were once considered part of the same species, Calomyscus bailwardi, but the two are now referred to as separate species due to major differences in chromosome number, skull measurements, and other features.
In Europe, a species of Calomyscus is available as a pet. They are labelled Calomyscus bailwardi mystax or Calomyscus bailwardi. They are generally only available from dedicated breeders, not pet shops.
Calomyscus Calomyscidae animalia familiako generoa da[1], karraskarien barruan sailkatua.
Siria, Azerbaijan, Iran, Turkmenistan, Afganistan, eta Pakistanen aurki daitezke, mendixka harritsuetan eta basamortuetako zonalde malkartsuetan.
Calomyscus Calomyscidae animalia familiako generoa da, karraskarien barruan sailkatua.
Siria, Azerbaijan, Iran, Turkmenistan, Afganistan, eta Pakistanen aurki daitezke, mendixka harritsuetan eta basamortuetako zonalde malkartsuetan.
Le genre Calomyscus, les Calomysques ou Hamsters souriciformes comprend les espèces suivantes :
Calomyscus (Thomas, 1905) è l'unico genere di Roditori della famiglia dei Calomiscidi (Vorontsov & Potapova, 1979), comunemente noti come criceti murini.
Al genere Calomyscus appartengono roditori di piccole dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 61 e 98 mm, la lunghezza della coda tra 72 e 102 mm e un peso fino a 30 g.[1]
Il cranio presenta una scatola cranica larga ed appiattita, con le placche zigomatiche dritte nella parte anteriore e una bolla timpanica piccola. Le ossa nasali si estendono oltre la linea degli incisivi superiori. La fossa pterigoidea è appiattita, i fori palatali sono corti, mentre nella mandibola il processo coronoideo è poco pronunciato.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 0 0 1 1 0 0 3 3 0 0 1 1 0 0 3 Totale: 16 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;Il corpo è simile a quello di un piccolo topo. La pelliccia è molto soffice e fine. Il colore delle parti dorsali varia dal rosato, color sabbia al bruno-grigiastro chiaro, mentre le parti ventrali e le zampe sono solitamente bianche. Il muso è appuntito, gli occhi sono grandi. Le orecchie sono grandi, rotonde e prive di peli. I piedi sono lunghi e sottili. Tutte le zampe hanno cinque dita di proporzioni normali, con il pollice munito di un'unghia, gli artigli sono piccoli e delicati. La coda è più lunga della testa e del corpo, è bicolore, densamente ricoperta di peli e termina con un ciuffo di lunghi peli. Sono privi di tasche guanciali. Le femmine hanno 3 paia di mammelle. Non è presente dimorfismo sessuale.
I criceti murini sono roditori adattati alla vita sotterranea diffusi in Siria, nel Caucaso, nell'Asia centrale dall'Iran al Pakistan ad est e al Turkmenistan a nord.
Il genere comprende 8 specie.[2]
Calomyscus (Thomas, 1905) è l'unico genere di Roditori della famiglia dei Calomiscidi (Vorontsov & Potapova, 1979), comunemente noti come criceti murini.
Peliniai žiurkėnukai (lot. Calomyscidae, angl. Mouse - like hamsters, vok. Maushamster) – graužikų (Rodentia) šeima. Paplitę Irane, Afganistane, Azerbaidžane, Pakistane, Sirijoje ir kt. Šeimoje viena gentis ir 7 rūšys:
Muishamsters (familie Calomyscidae; geslacht Calomyscus) zijn een familie van knaagdieren die voorkomt van in Syrië en van Azerbeidzjan en Iran tot Turkmenistan, Afghanistan en Pakistan. Daar leven ze in rots- en woestijnachtige gebieden. Ze zijn daarnaast bekend van het Laat-Mioceen en mogelijk het Vroeg-Plioceen van Europa. Er zijn ook Vroeg-Pliocene fossielen bekend van het Griekse eiland Rodos.
Tot het artikel van Vorontzov & Potapova (1979) werden de muishamsters meestal tot de Amerikaanse onderfamilie Sigmodontinae gerekend, als nauwe verwanten van Peromyscus, maar Vorontzov & Potapova plaatsten hen als een tribus binnen de Cricetinae. Later is er ook gesuggereerd dat Calomyscus het enige levende geslacht is dat bij de uitgestorven onderfamilie Myocricetodontinae hoort. Er schijnen ook overeenkomsten met Democricetodon te zijn. Later onderzoek weerspreekt echter beide verwantschappen. Musser & Carleton (1993) plaatsten het geslacht in een aparte onderfamilie Calomyscinae. Steppan et al. (2004), in hun fylogenetische analyse van de Muridae, toonden aan dat Calomyscus aan geen enkel ander lid van de Muroidea nauw verwant was, zodat het geslacht in een aparte familie Calomyscidae werd geplaatst. Muishamsters hebben dezelfde soort kiezen als echte hamsters, maar ze missen de wangzakken en korte staart van de echte hamsters. Omdat ze mogelijk de enige levende leden van de Cricetodontinae zijn, worden ze wel levende fossielen genoemd.
Hoewel alle soorten muishamsters vroeger als ondersoorten van Calomyscus bailwardi beschouwd, worden er nu zo'n acht soorten onderscheiden op basis van verschillen in grootte, chromosomen, en andere verschillen. Het is goed mogelijk dat er nog onbeschreven soorten zijn. De hier gebruikte indeling met acht soorten volgt Musser & Carleton (2005).
De muishamster die in Europa soms als huisdier wordt gehouden (meestal Calomys bailwardi mystax of Calomyscus bailwardi genoemd) is waarschijnlijk C. mystax of C. elburzensis (=C. firiusaensis). Deze muishamsters worden niet in dierenwinkels verkocht, maar alleen door fokkers, zodat alleen "echte" knaagdierliefhebbers ze hebben.
Van muishamsters is bekend dat ze het langste leven van alle Muroidea. In gevangenschap hebben ze 9 jaar, 3 maanden en 19 dagen geleefd, en ze leven vaak wel vier jaar lang. Dit en het feit dat ze zich langzaam voortplanten suggereert dat ze wat betreft de voortplantingsbiologie meer op eekhoorns (Sciuridae) en Hystricognathi lijken dan op andere Muroidea.
Het geslacht omvat de volgende soorten:
Muishamsters (familie Calomyscidae; geslacht Calomyscus) zijn een familie van knaagdieren die voorkomt van in Syrië en van Azerbeidzjan en Iran tot Turkmenistan, Afghanistan en Pakistan. Daar leven ze in rots- en woestijnachtige gebieden. Ze zijn daarnaast bekend van het Laat-Mioceen en mogelijk het Vroeg-Plioceen van Europa. Er zijn ook Vroeg-Pliocene fossielen bekend van het Griekse eiland Rodos.
Tot het artikel van Vorontzov & Potapova (1979) werden de muishamsters meestal tot de Amerikaanse onderfamilie Sigmodontinae gerekend, als nauwe verwanten van Peromyscus, maar Vorontzov & Potapova plaatsten hen als een tribus binnen de Cricetinae. Later is er ook gesuggereerd dat Calomyscus het enige levende geslacht is dat bij de uitgestorven onderfamilie Myocricetodontinae hoort. Er schijnen ook overeenkomsten met Democricetodon te zijn. Later onderzoek weerspreekt echter beide verwantschappen. Musser & Carleton (1993) plaatsten het geslacht in een aparte onderfamilie Calomyscinae. Steppan et al. (2004), in hun fylogenetische analyse van de Muridae, toonden aan dat Calomyscus aan geen enkel ander lid van de Muroidea nauw verwant was, zodat het geslacht in een aparte familie Calomyscidae werd geplaatst. Muishamsters hebben dezelfde soort kiezen als echte hamsters, maar ze missen de wangzakken en korte staart van de echte hamsters. Omdat ze mogelijk de enige levende leden van de Cricetodontinae zijn, worden ze wel levende fossielen genoemd.
Hoewel alle soorten muishamsters vroeger als ondersoorten van Calomyscus bailwardi beschouwd, worden er nu zo'n acht soorten onderscheiden op basis van verschillen in grootte, chromosomen, en andere verschillen. Het is goed mogelijk dat er nog onbeschreven soorten zijn. De hier gebruikte indeling met acht soorten volgt Musser & Carleton (2005).
De muishamster die in Europa soms als huisdier wordt gehouden (meestal Calomys bailwardi mystax of Calomyscus bailwardi genoemd) is waarschijnlijk C. mystax of C. elburzensis (=C. firiusaensis). Deze muishamsters worden niet in dierenwinkels verkocht, maar alleen door fokkers, zodat alleen "echte" knaagdierliefhebbers ze hebben.
Van muishamsters is bekend dat ze het langste leven van alle Muroidea. In gevangenschap hebben ze 9 jaar, 3 maanden en 19 dagen geleefd, en ze leven vaak wel vier jaar lang. Dit en het feit dat ze zich langzaam voortplanten suggereert dat ze wat betreft de voortplantingsbiologie meer op eekhoorns (Sciuridae) en Hystricognathi lijken dan op andere Muroidea.
Het geslacht omvat de volgende soorten:
Calomyscus bailwardi (West-Iran) Calomyscus baluchi (West-Pakistan en Afghanistan) Calomyscus elburzensis (Zuidwest- en Zuid-Turkmenistan, Noord- en Noordoost-Iran en Noordwest-Afghanistan) Calomyscus grandis (Mount Demavend in Iran) Calomyscus hotsoni (Zuidoost-Iran en Zuidwest-Pakistan) Calomyscus mystax (Zuidwest-Turkmenistan) Calomyscus tsolovi (Zuidwest-Syrië) Calomyscus urartensis (Noordwest-Iran en Azerbeidzjan)
Multimedia w Wikimedia Commons Myszochomik[2] (Calomyscus) – jedyny rodzaj gryzoni z rodziny myszochomikowate (Calomyscidae)[3][2].
Były zaliczane do chomików ze względu na kształt trzonowców. Nie mają jednak typowego dla chomików krótkiego ogona ani worków policzkowych.[potrzebny przypis] Były też zaliczane do podrodziny Calomyscinae w rodzinie Muridae.
Do rodzaju należą następujące gatunki[2]:
Myszochomik (Calomyscus) – jedyny rodzaj gryzoni z rodziny myszochomikowate (Calomyscidae).
Były zaliczane do chomików ze względu na kształt trzonowców. Nie mają jednak typowego dla chomików krótkiego ogona ani worków policzkowych.[potrzebny przypis] Były też zaliczane do podrodziny Calomyscinae w rodzinie Muridae.
Calomyscus é um gênero de roedores encontrados no Oriente Médio da familía Calomyscidae.
Calomyscus é um gênero de roedores encontrados no Oriente Médio da familía Calomyscidae.
Mushamstrar (Calomyscus) är ett släkte i ordningen gnagare och det enda släktet i familjen Calomyscidae. Hur dessa djur är släkt med andra gnagare är omstridd, de räknas oftast till överfamiljen Muroidea men även en nära släktskap med hamstrar har föreslagits.
Arterna förekommer i västra och centrala Asien utbredningsområdet sträcker sig från Syrien och Iran i väst till Turkmenistan, Afghanistan och Pakistan i öst. Mushamstrar lever i stäpper, halvöknen och skogar i bergsregioner som ligger 400 till 3 500 meter över havet.[1]
Under senare miocen fanns de även i Europa fram till Spanien.[2]
De har en kroppslängd mellan 7 och 9 centimeter och en svans som är 8 till 10 centimeter lång. På ovansidan är de brunaktig och på undersidan vit. De har påfallande stora öron.
Mellan hannar och honor finns inga påfallande skillnader i utseende och storlek. Svansen har vid spetsen en tofs. Mushamstrar saknar kindpåsar.[1]
De är aktiva på natten och livnär sig av frön och andra växtdelar. Dagen tillbringar de i sina bon. Under kallare årstider kan de även vara aktiva på dagen. De har inte särskilt bra förmåga att gräva själv och utnyttjar därför tomma bon av andra djur. De uppvisar inget särskilt socialt beteende men ibland hittades flera individer i samma bon. Mushamstrar har ett kvittrande läte som kanske är ett slags kommunikation[1].
Det är inga fiender kända som är specialiserade på mushamstrar men det antas att de liksom andra gnagare faller offer för ugglor, ormar och olika rovdjur. När de känner sig hotade kan de springa påfallande snabba och hoppa 30 centimeter hög.[1]
Honor föder mellan mars och december vanligen två kullar med 3 till 7 ungdjur. De föds nakna och blinda i bon som polstras med gräs och andra växtdelar. Dräktigheten varar omkring 21 dagar. Efter ungefär 13 dagar öppnar ungarna ögonen och får sin första päls. Cirka två och en halv veckor efter födelsen slutar honan att ge di och några dagar senare lämnar ungarna bon. Könsmognaden infaller efter fyra månader och efter cirka åtta månader är ungarna fullvuxna. Livslängden är inte känd men den uppskattas med ett eller två år.[1]
I Europa förekommer mushamstrar ibland som sällskapsdjur och i Ryssland används de även som försöksdjur.[1]
IUCN listar C. grandis samt C. tsolovi med kunskapsbrist (data deficient) och de andra arterna som livskraftiga (least concern).[3]
Djurgruppens systematiska ställning är inte helt utredd. Överensstämmelser med hamstrar består i tändernas byggnad. Vanligtvis räknas mushamstrar som egen familj. Vissa biologer räknar alla individer till en enda art, Calomyscus bailwardi. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 8 arter[2]:
Mushamstrar (Calomyscus) är ett släkte i ordningen gnagare och det enda släktet i familjen Calomyscidae. Hur dessa djur är släkt med andra gnagare är omstridd, de räknas oftast till överfamiljen Muroidea men även en nära släktskap med hamstrar har föreslagits.
Назва "Calomyscus" походить від грецьких слів καλός — «красива, мила» μῦς — «миша».
Викопні рештки цих тварин стосуються міоцену Європи та Туреччини. Сьогодні види цієї родини поширені від Пакистану до середнього сходу.
У складі роду розрізняють 8 видів[1]:
bailwardi, baluchi, elburzensis grandis, hotsoni mystax, tsolovi, urartensis.
Типовий вид — Calomyscus bailwardi Thomas, 1905.
Calomyscus важить від 15 до 30 грамів, його хвіст трохи довше голови і тіла. голова і тіло довжиною 61—98 мм, хвіст довжиною 72—102 мм. забарвлення зверху рожевувато-руде, піщано-коричневе чи сірувато-коричневе, низ, руки та ступні білі. Хвіст темний зверху й білий знизу густо опушений і закінчується пучком довгого волосся. Вуха великі і з м'яким хутром. Щічних сумок нема. Зубна формула: 1/1, 0/0, 0/0, 3/3 = 16.
У Туркменістані Calomyscus mystax мешкає на скелястих осипах-схилах, де живиться насінням, квітами та іншими рослинним матеріалом. У Афганістані мешкає на висотах від 400 до 3500 м. Calomyscus активний тільки вночі протягом літа, але стає активним удень восени та взимку. Самиці з Туркменістану дають два виводки з березня по червень, але в Ірані, сезон розмноження поширюється на грудень.
Calomyscus là một chi động vật có vú trong họ Calomyscidae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Thomas miêu tả năm 1905.[2] Loài điển hình của chi này là Calomyscus bailwardi Thomas, 1905.
Chi này gồm các loài:
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Calomyscus là một chi động vật có vú trong họ Calomyscidae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Thomas miêu tả năm 1905. Loài điển hình của chi này là Calomyscus bailwardi Thomas, 1905.
Мышевидные хомячки (лат. Calomyscidae) — семейство млекопитающих отряда грызунов. В него входит единственный род мышевидных хомячков (Calomyscus) с 7—8 видами. До недавнего времени этих грызунов относили к семейству хомяковых, однако новейшие молекулярные исследования позволили выделить их в отдельное обособленное семейство (2004 г.)
Мышевидные хомячки водятся от юго-западной Сирии через Иран и Афганистан до западного Пакистана, на севере доходя до Азербайджана и южного Туркменистана.
Маленькие мышеподобные грызуны: длина тела 61—98 мм, вес от 15 до 30 г. Половой диморфизм не выражен. Хвост обычно длиннее тела — 72—102 мм. Уши крупные. Мех мягкий и тонкий. Спинная сторона окрашена в красноватый, песчаный или серо-буроватый цвет; брюшко белое. Хвост сверху тёмный, снизу белый; густо опушён и с кисточкой на конце. Сосков у самок 6. В отличие от настоящих хомяковых мышевидные хомячки лишены защёчных мешков.
Населяют каменистые пустыни в засушливых частях своего ареала и участки низкогорных лесов из вечнозелёных дубов в более влажных. Встречаются на высотах от 400 до 3500 м над уровнем моря. Активны круглый год. Летом ведут строго ночной образ жизни, но в более холодное время года могут встречаться круглые сутки. В неволе миролюбивы; в природе не социальны, но могут встречаться небольшими группами, собираясь в одном гнезде в поисках тепла. Мышевидные хомячки редко удаляются от расщелин в скале, предоставляющих им убежище. В случае опасности стремительно спасаются бегством и способны подпрыгивать более чем на 30 см в воздух. Питаются в основном семенами, а также цветами и листьями. В рацион входят и животные корма, включая несекомых и иногда падаль.
В неволе размножаются круглый год; в природе период размножения растянут от марта до декабря. Беременность длится около 21 дня. Самки обычно приносят 2 помёта в год по 3—7 детёнышей. К 13 дню жизни у молодых хомячков открываются глаза. Самки выкармливают потомство 17 дней, однако молодняк остаётся с матерью еще 4—13 дней. Половой зрелости мышевидные хомячки достигают к 4 месяцу.
Мышевидным хомячкам принадлежит рекорд продолжительности жизни в неволе среди мышеобразных — 9 лет, 3 месяца и 18 дней. Однако в природе они, предположительно, редко живут более 2 лет.
Мышевидные хомячки относятся к малоисследованным видам. Один вид, пакистанский Calomyscus hotsoni, занесён в Международную Красную книгу как вымирающий.
Мышевидные хомячки (лат. Calomyscidae) — семейство млекопитающих отряда грызунов. В него входит единственный род мышевидных хомячков (Calomyscus) с 7—8 видами. До недавнего времени этих грызунов относили к семейству хомяковых, однако новейшие молекулярные исследования позволили выделить их в отдельное обособленное семейство (2004 г.)
麗倉鼠科（Calomyscidae），哺乳綱、囓齒目、鼠總科的一科，而與麗倉鼠科同科的動物尚有短耳倉鼠屬（短耳倉鼠）、川田鼠屬（四川田鼠）等之數種哺乳動物。
칼로미스쿠스류 또는 쥐닮은햄스터류(Mouse-like hamsters)는 시리아, 아제르바이잔, 이란, 투르크메니스탄, 아프가니스탄 그리고 파키스탄에서 발견되는 칼로미스쿠스속(Calomyscus)에 속하는 작은 설치류 분류군이다. 칼로미스쿠스과(Calomyscidae)의 유일속이다. 사막 지역의 바위가 지면 위로 노출된 지역과 준사막 지대에서 서식한다.
다음은 2004년 얀사(Jansa)와 웩슬러(Weksler), 2012년 파브르(Fabre) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[1][2]
쥐상과
