nomes no trilho de navegação
Die Erdflöhe (Psylliodes) sind eine Gattung der Flohkäfer (Tribus Alticini) aus der Familie der Blattkäfer (Chrysomelidae).
Es handelt sich um relativ kleine Blattkäfer mit bei Ansicht von oben subzylindrischem Umriss, mit Körperlängen etwa zwischen 2 und 4 Millimeter. Die Elytren sind entweder blaumetallisch oder rötlich bis gelblich gefärbt und meist nicht gemustert oder gezeichnet, Kopf und Halsschild können von gleicher Farbe oder abweichend gefärbt sein. Das Pronotum ist konvex ohne Furchen oder Eindrücke. Die Flügeldecken tragen in der Regel deutliche Punktstreifen. Unter den verwandten Gattungen ist die Gattung gut kenntlich an den zehngliedrigen Fühlern (die anderen Gattungen haben in der Regel elf Glieder) und an der Gestalt der Hinterbeine. Die Hintertarsen sind bei ihnen nicht an der Spitze der Hinterschienen eingelenkt, sondern ein Stück davor (subapikal), so dass sich die Hinterschienen hinter der Einlenkung fortsetzen. Die Hinterschenkel sind, wie typisch für die ganze Verwandtschaft, deutlich verdickt und verleihen dem Tier Sprungvermögen.[1][2][3]
Käfer (Imagines) und Larven sind pflanzenfressend (phytophag). Sie befressen eine Vielzahl von Arten aus über 30 Familien, besonders der Familien Asteraceae, Chenopodiaceae, Solanaceae, Brassicaceae, Cannabaceae und Poaceae, die wirtschaftlich bedeutenden landwirtschaftlichen Schädlinge vor allem an Hanf (Cannabis), Nachtschatten (Solanum) und Kohl (Brassica). Die Larven fressen je nach Art an den Wurzeln, minieren in Blättern oder bohren in Stängeln, wobei die Verpuppung immer im Boden erfolgt. Die imaginalen Käfer überwintern im Boden oder in der Streu. Je nach Art entwickeln sich eine Generation (univoltin) oder mehrere Generationen pro Jahr.[1]
Die Anzeichen für einen Erdflohbefall zeigen sich an den Blättern, die kleine, ein bis zwei Millimeter große, meist rundliche Löcher aufweisen, bei denen die obere und untere Blatthaut erhalten bleibt (sog. Fensterfraß). Oft ist nur das Blattgewebe abgeschabt. Wenn Kälte oder Trockenheit das Wachstum der Jungpflanzen verlangsamen, fressen die Erdflöhe oft so viel Blattfläche, dass die Saat eingeht. Die an Kohlgewächsen auftretenden Arten überwintern als Käfer in der Mulchschicht von Hecken und in Stein- oder Holzhaufen. Bereits während der ersten warmen Frühjahrstage kommen sie aus ihren Winterquartieren hervor und suchen nach etwas Genießbarem. Sie fallen dann über die frischen Keimblättchen der früh gesäten Rettiche, Radies oder Kohlsetzlinge her.
Der Rapserdfloh, der in Deutschland wichtigste landwirtschaftliche Schädling der Gattung, wird konventionell mit Insektiziden bekämpft. Seit die Saatgutbeize mit Neonicotinoiden nicht mehr erlaubt ist, werden vor allem Wirkstoffe aus der Wirkstoffklasse der Pyrethroide eingesetzt. Allerdings entwickelt die Art offensichtlich zunehmend Resistenzen dagegen.[4][5] Auch andere Arten wie der Hanferdfloh Psylliodes attenuatus werden bei stärkerem Auftreten mit Insektiziden bekämpft. Wie bei allen Erdflöhen, gilt hier aber Beschleunigung des Jugendwachstums als wichtige Kulturtechnik, da insbesondere Keimlinge und Jungpflanzen gefährdet sind.[6] Andere Arten wie der Kartoffelerdfloh (Psylliodes affinis) gelten, zumindest im Gartenanbau, wegen geringer Schäden als nicht bekämpfungswürdig.[7] Bei Schäden an Kohlpflanzen, Radieschen und Rettichen durch Erdflöhe im Hausgarten wird als Hausmittel, neben einer zügigen Jugendentwicklung, das Feuchthalten und Lockern des Erdreichs empfohlen.[8] Im biologischen Erwerbsgemüseanbau wird der Einsatz von Kulturschutznetzen (Erdflohnetzen) mit einer Maschenweite von 0,8 mm empfohlen. Die Hersteller weisen auf die hierbei erforderliche sorgfältige Seitenabdeckung hin.
Die Gattung umfasst etwa 200 Arten und ist weltweit verbreitet, mit Verbreitungsschwerpunkt in der Paläarktis, wo 125 Arten vorkommen. In Japan leben 9 Arten,[1] in Nordamerika 13, von denen allerdings 6 aus Europa eingeschleppt worden sind.[9]
Die Gattung Psylliodes ist Im Bearbeitungsgebiet der Fauna Europaea mit etwa 100 Arten und Unterarten vertreten.[10] Aufgrund der politischen Zugehörigkeiten sind darunter zum Beispiel auch endemische Arten der Kanarischen Inseln und der Azoren.
Die Erdflöhe (Psylliodes) sind eine Gattung der Flohkäfer (Tribus Alticini) aus der Familie der Blattkäfer (Chrysomelidae).
Haltiko esas artikopodo.
Psylliodes is a large genus of flea beetles in the family Chrysomelidae. There are about 200 described species worldwide.
Psylliodes is a large genus of flea beetles in the family Chrysomelidae. There are about 200 described species worldwide.
Psiliodoj aŭ grundpuloj (Psylliodes) estas genro el la insekta familio foliskaraboj (Chrysomelidae).
Psiliodoj kaŭzas grandan damaĝon en la ĝardeno. Ili estas ĝis 4 mm malgrandaj bestoj, de kiuj ekzistas diversaj specioj. Plej ofta ests la "brasikspecialistoj", blunigre brilantaj, oblangaj-ovalaj skaraboj.
La ino metas siajn ovojn sur la grundo. La larvoj vivas en la grundo. Ili havas longecon de ĉ. un milimetro kaj jam povs salti kaj kaŝas sin rapide en la grundon, se ili estas ĝenataj. Ili murdas la radikojn de la planto. Ĉar ili esta tre malgrandaj ili ne damaĝas la plantojn.
La simtomoj de la atako videblas ĉe la folioj, kiuj havas unu ĝis du milimetre grandajn, rondecajn truojn, ĉe kiuj restas intaktaj la supra kaj malsupra folihaŭto (tiel nomata fenestrotruoj). Ofte nur la folihisto estas forskrabita. Se malvarmeco kaj sekeco malaridigas la kreskon de la junplantoj, la psiliodoj manĝas tiom de la folioj, ke la plantoj pereas. La psiliodoj, kiu estas ĉe brasikacoj travitrumas kiel skarabo en la mulĉa tavolo de heĝoj kaj en ŝton – aŭ lignaĵamasoj. Jam dum la unuaj varmaj printempaj tagoj ili venas el ilia vitra kaŝejo kaj serĉas manĝeblaĵojn. Ili tuj atakas la junajn hipokotilojn de la frue disemitaj rafanoj aŭ brasikidoj.
Psiliodoj ŝatas sekan kaj varman grundon. Regula rastado kaj akvumado forpelas la skarabojn. Mulĉado tenas la grundon malseka. Mikskulturoj kun laktukoj kaj spinacoj estas konvenaj. Grundŝprucado kun planta likvosterko efikas profilakte. Mulĉadokaj regula rastado ankaŭ efikas profilakte. Rekte kontraŭbatalo eblas per insekticido
La genro Psylliodes konsistas en Eŭropo el ĉ. 100 specioj kaj subspecioj.[1]
Psiliodoj aŭ grundpuloj (Psylliodes) estas genro el la insekta familio foliskaraboj (Chrysomelidae).
Psylliodes es un género de escarabajos de la familia Chrysomelidae.[1] Algunas de las especies son consideradas plaga, como por ejemplo Psylliodes chrysocephalus, fundamentalmente en su etapa larval, ya que retarda el crecimiento de plantas jóvenes al hacer que se desprendan sus tallos y pecíolos.[2] Una situación similar se presenta con Psylliodes chrysocephalus, conocida por atacar las semillas de plantas oleaginosas, particularmente en el invierno de varios países de Europa, incluyendo Alemania.[3] Otras especies sin embargo son utilizadas para el control de malezas, como es el caso de Psylliodes chalcomera en relación a Centaurea solstitialis.[4]
Aunque es uno de los géneros con más especies de esta tribu, es uno de los menos conocido. No hay una clasificación adecuada, ya que las especies y subespecies fueron integradas teniendo en cuenta características diferentes en épocas distintas. Uno de los parámetros de clasificación es la forma de los élitros o alas anteriores de los coleópteros.[5]
El género está compuesto por unas 200 especies, la mayoría (137) provenientes de la región Paleártica, incluyendo Europa del este y del norte.[6] También puede encontrarse en Japón[7] y la península ibérica.[8] La lista varía de acuerdo a la fuente que se utilice. De acuero a NCBI:[9]
De acuerdo a otras fuentes se incluyen:[11]
Psylliodes es un género de escarabajos de la familia Chrysomelidae. Algunas de las especies son consideradas plaga, como por ejemplo Psylliodes chrysocephalus, fundamentalmente en su etapa larval, ya que retarda el crecimiento de plantas jóvenes al hacer que se desprendan sus tallos y pecíolos. Una situación similar se presenta con Psylliodes chrysocephalus, conocida por atacar las semillas de plantas oleaginosas, particularmente en el invierno de varios países de Europa, incluyendo Alemania. Otras especies sin embargo son utilizadas para el control de malezas, como es el caso de Psylliodes chalcomera en relación a Centaurea solstitialis.
Aunque es uno de los géneros con más especies de esta tribu, es uno de los menos conocido. No hay una clasificación adecuada, ya que las especies y subespecies fueron integradas teniendo en cuenta características diferentes en épocas distintas. Uno de los parámetros de clasificación es la forma de los élitros o alas anteriores de los coleópteros.
El género está compuesto por unas 200 especies, la mayoría (137) provenientes de la región Paleártica, incluyendo Europa del este y del norte. También puede encontrarse en Japón y la península ibérica. La lista varía de acuerdo a la fuente que se utilice. De acuero a NCBI:
Psylliodes affinis Psylliodes chalcomerus Psylliodes chrysocephalus Psylliodes crambicola Psylliodes cupreus Psylliodes dulcamarae Psylliodes fusiformis Psylliodes gibbosus Psylliodes gougeleti Psylliodes hispanus Psylliodes hospes Psylliodes laticollis Psylliodes luridipennis Psylliodes luteolus Psylliodes marcidus Psylliodes napi Psylliodes pallidipennis Psylliodes sophiaeDe acuerdo a ITIS:
Psylliodes affinis (Paykull, 1799) Psylliodes chalcomerus (Illiger, 1807) Psylliodes chrysocephalus (Linnaeus, 1758) Psylliodes convexior J. L. LeConte, 1857 Psylliodes credens Fall, 1933 Psylliodes cucullatus (Illiger, 1807) Psylliodes elegans Horn, 1889 Psylliodes guatemalensis Jacoby, 1885 Psylliodes napi (Fabricius, 1792) Psylliodes picinus (Marsham, 1802) Psylliodes punctulatus F. E. Melsheimer, 1847 Psylliodes sublaevis Horn, 1889 Psylliodes verisimilis Fall, 1933De acuerdo a otras fuentes se incluyen:
Psylliodes abdominalis Psylliodes aemulans Psylliodes aereus Psylliodes algiricus Psylliodes altimontana Psylliodes amplicollis Psylliodes amurensis Psylliodes analogicus Psylliodes anatolicus Psylliodes angusticeps Psylliodes appalachianus Psylliodes astenicus Psylliodes attenuatus Psylliodes azoricus Psylliodes baluchistana Psylliodes belarbii Psylliodes biondii Psylliodes brisouti Psylliodes burangana Psylliodes caneparii Psylliodes cantonensis Psylliodes cerenae Psylliodes cervinoi Psylliodes circumdatus Psylliodes coelestis Psylliodes concolor Psylliodes crambicola Psylliodes creticus Psylliodes cucullatus Psylliodes cupreatus Psylliodes cupreus Psylliodes danieli Psylliodes diversicolor Psylliodes dogueti Psylliodes drusei Psylliodes dulcamarae Psylliodes elongata Psylliodes erberi Psylliodes feroniae Psylliodes fiorellae Psylliodes frivaldszkyi Psylliodes fusiformis Psylliodes gibbosus Psylliodes glaber Psylliodes gougeleti Psylliodes gyirongana Psylliodes heikertingeri Psylliodes hermonensis Psylliodes hispanus Psylliodes hospes Psylliodes huaxiensis Psylliodes hyoscyami Psylliodes illyricus Psylliodes infandus Psylliodes inflatus Psylliodes instabilis Psylliodes insularis Psylliodes isatidis Psylliodes kiesenwetteri Psylliodes kikuyuanus Psylliodes konstantinovi Psylliodes laevicollis Psylliodes laevifrons Psylliodes laticollis Psylliodes laurisilvae Psylliodes laxus Psylliodes leonhardi Psylliodes littoralis Psylliodes longicornis Psylliodes luridipennis Psylliodes luteolus Psylliodes macellus Psylliodes magnificus Psylliodes marcidus Psylliodes marcosellai Psylliodes maroccanus Psylliodes masai Psylliodes metatarsalis Psylliodes milleri Psylliodes napi Psylliodes nyalamana Psylliodes obscuroaeneus Psylliodes ozisiki Psylliodes pallidicolor Psylliodes pallidipennis Psylliodes parodii Psylliodes petasatus Psylliodes picinus Psylliodes picipes Psylliodes puncticollis Psylliodes pyrenaeus Psylliodes pyritosus Psylliodes rambouseki Psylliodes reitteri Psylliodes rhaicus Psylliodes ruffoi Psylliodes ruficolor Psylliodes saulcyi Psylliodes schwarzi Psylliodes semicnemis Psylliodes solarii Psylliodes sophiae Psylliodes springeri Psylliodes stolidus Psylliodes sturanyi Psylliodes subaeneus Psylliodes submontanus Psylliodes takizawai Psylliodes tarsatus Psylliodes teresae Psylliodes testaceoconcolor Psylliodes thlaspis Psylliodes toelgi Psylliodes umbratilis Psylliodes vehemens Psylliodes vindobonensis Psylliodes wachsmanni Psylliodes wrasei Psylliodes wunderlei Psylliodes yalvacensisPsylliodes est un genre cosmopolite de coléoptères de la famille des Chrysomelidae. Il s'agit de petits insectes sauteurs, du groupe des altises, qui attaquent le feuillage de nombreuses plantes en y laissant de petits trous ronds caractéristiques.
Psylliodes est un genre cosmopolite de coléoptères de la famille des Chrysomelidae. Il s'agit de petits insectes sauteurs, du groupe des altises, qui attaquent le feuillage de nombreuses plantes en y laissant de petits trous ronds caractéristiques.
Aardvlooien (Psylliodes), ook wel vlokevers, zijn een groep van vaak zeer kleine kevers die behoren tot de familie bladhaantjes (Chrysomelidae). Er zijn meerdere geslachten binnen de familie bladhaantjes die echter wel als aparte groep worden gezien.
Een aardvlo is geen vlo maar een 2 tot 3 millimeter lang kevertje dat grote sprongen kan maken doordat het bovenste deel van zijn achterste poten sterk gespierd en verdikt is. Veel soorten hebben een glanzende staalblauwe kleur of zijn zwart met gele strepen.
De aardvlo is een planteneter, die voornamelijk leeft op planten van de familie van de kruisbloemigen. Ook komen ze voor op andere planten zoals suikerbieten (Chaetocnema tibialis), cichorei en witlof. Vooral de bladeren van jonge plantjes worden aangevreten en vertonen vensters en later gaatjes.
In het begin van de zomer worden boven in de grond de eitjes gelegd.
Na het uitkomen vreten de larven aan de plantenwortels, zonder echt schade te veroorzaken of ze kruipen omhoog en maken een 'mijn' in een blad om zich daarin vervolgens vol te eten aan het blad totdat ze groot genoeg zijn om te verpoppen. Hiervoor kruipen de larven weer onder de grond. De kever overwintert in volwassen vorm en veroorzaakt het volgende jaar de schade. Als de luchttemperatuur 18 °C is, komen ze tevoorschijn. Aardvlooien hebben een hekel aan vocht, de aantasting treedt vooral op onder droge omstandigheden, bij bieten van half april tot begin juli.
De namen in andere talen kunnen vaak eenvoudig worden opgezocht met de interwiki-links.
Het geslacht omvat de volgende soorten[1]:
Aardvlooien (Psylliodes), ook wel vlokevers, zijn een groep van vaak zeer kleine kevers die behoren tot de familie bladhaantjes (Chrysomelidae). Er zijn meerdere geslachten binnen de familie bladhaantjes die echter wel als aparte groep worden gezien.
Jordloppor (Psylliodes) är ett skalbaggssläkte tillhörande familjen bladbaggar (Chrysomelidae).
De utmärks genom starka bakre extremiteter, med vilka de kan göra långa hopp. Hithörande skalbaggar är små, vanligen 2 till 4 millimeter. Till färgen är de oftast mörka, metallglänsande. Några av dessa arter som förekommer i Sverige har ett längsgående ljusgult streck på varje vingtäcke. Den fullbildade insekten skaver runda hål på växternas blad, larven minerar i bladen, det vill säga de gör gångar i bladköttet mellan övre och undre sidan. Förpuppningen sker i jorden. I Sverige finns omkring 90 arter, fördelade på flera undersläkten. Flera arter lever på de korsblommiga växternas bekostnad, och då de vissa år förekomma i stora mängder, anställer de ofta skada på kål och andra odlade växter.
Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från Nordisk familjebok, Jordloppor, 1904–1926.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Jordloppor (Psylliodes) är ett skalbaggssläkte tillhörande familjen bladbaggar (Chrysomelidae).
De utmärks genom starka bakre extremiteter, med vilka de kan göra långa hopp. Hithörande skalbaggar är små, vanligen 2 till 4 millimeter. Till färgen är de oftast mörka, metallglänsande. Några av dessa arter som förekommer i Sverige har ett längsgående ljusgult streck på varje vingtäcke. Den fullbildade insekten skaver runda hål på växternas blad, larven minerar i bladen, det vill säga de gör gångar i bladköttet mellan övre och undre sidan. Förpuppningen sker i jorden. I Sverige finns omkring 90 arter, fördelade på flera undersläkten. Flera arter lever på de korsblommiga växternas bekostnad, och då de vissa år förekomma i stora mängder, anställer de ofta skada på kål och andra odlade växter.
Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från Nordisk familjebok, Jordloppor, 1904–1926. Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Psylliodes là một chi bọ cánh cứng trong họ Chrysomelidae.[1] Chi này được miêu tả khoa học năm 1827 bởi Berthold.
Các loài trong chi này gồm:
Psylliodes là một chi bọ cánh cứng trong họ Chrysomelidae. Chi này được miêu tả khoa học năm 1827 bởi Berthold.
Латинское название Psylliodes Latreille, 1825 Синонимы[1]
Eupus Wollaston, 1854
Macrocnema Stephens, 1831
Psyllomima Bedel, 1898
Psylliodes (лат.) — род мелких жуков (Coleoptera) из подсемейства козявок (Galerucinae) в семействе листоедов (Chrysomelidae), насчитывающий свыше ста видов. Встречаются по всему земному шару, за исключением Антарктиды.[2]
Некоторые виды рода:
Psylliodes (лат.) — род мелких жуков (Coleoptera) из подсемейства козявок (Galerucinae) в семействе листоедов (Chrysomelidae), насчитывающий свыше ста видов. Встречаются по всему земному шару, за исключением Антарктиды.
_(16129285295).png)
_(16025743580).png)
_(15540948434).png)
