nomes no trilho de navegação
Sitroengras (Engels: Cymbopogon, ook bekend as lemon grass) is 'n plantgenus wat se spesies algemeen gekweek word as kulinêre en medisinale krui, omrede hul aangename geur wat sterk herinner aan suurlemoene.
In Suid-Afrika is motwortel (Cymbopogon marginatus) 'n belangrike onderdeel van die renosterveld en 'n gunstelingvoedsel van die bergkwagga.
Sitroengras (Engels: Cymbopogon, ook bekend as lemon grass) is 'n plantgenus wat se spesies algemeen gekweek word as kulinêre en medisinale krui, omrede hul aangename geur wat sterk herinner aan suurlemoene.
In Suid-Afrika is motwortel (Cymbopogon marginatus) 'n belangrike onderdeel van die renosterveld en 'n gunstelingvoedsel van die bergkwagga.
Ye un xéneru de plantes de la familia de les Poaceae,[1] con cerca de 55 especies orixinaries de les rexones templáu y tropical d'Asia. Ye un tipu de campera perenne. Conozse como yerba de llimón en Panamá, limonaria o llimonucu en Colombia, paya cedrón en Bolivia, mal ojillo o malojillo en Venezuela, y zacate llimón n'Hondures, El Salvador, Costa Rica, Nicaragua y Méxicu. En República Dominicana llámase llimonucu, nel Noroeste Arxentín llamar por cedrón pastio. Na parte occidental de Cuba denominar caña santa y na oriental llimonucu o yerba de calentura. Nel Paraguái conozse como cedrón Kapi-í. Ye tamién conocida como té de llimón, campera de llimón, lemongrass o campera citronella. Nel Ecuador y el Perú ye conocida como yerba luisa. Nun tien de ser confundida col cedrón o Aloysa citridora.
Son plantes perennes cespitoses. polígames con tarmos sólidos. Fueyes xeneralmente arumoses con golor a llimón cuando esmagayaes, una membrana ciliolada lígula, llámines lliniares, esplanaes. Inflorescencia como un par de recímanos curtios, los recímanos amestaos nuna panícula compuesta, falsa, trupa, espatácea, terminal, raquis articuláu enriba del par basal de espiguillas, esplanáu, les espiguillas pareadas, el par basal coles espiguillas similares, ensin arestes, estaminadas, los otros pares de espiguillas con una espiguilla sésil bisexual, aristada, y l'otra espiguilla pedicelada estaminada o estéril, les 2 más o menos d'igual tamañu, les 2 espiguillas y 1 entrenudo del raquis caedizos como una unidá, o la pedicelada desarticulándose; espiguillas sésiles llanceolaes, con 2 flósculos, glumes iguales, coriáceas, despintaes polos flósculos, la inferior esplanada, carinada lateralmente, los marxes cimeros agudamente inflexos, la cimera navicular, carinada escontra'l ápice, 1–3-nervia, flósculo inferior estéril, lema inferior enervia, hialina, ciliada, pálea inferior ausente, flósculo superior bisexual, lema cimeru hialina, fondamente 2-llobada, cortamente aristada dende'l senu, pálea cimeru diminuta o ausente, lodículas 2, estambres 3, estilos 2; espiguillas pediceladas similares a les espiguillas sésiles pero la gluma inferior arrondada, herbal, pedicelos llibres, flósculo inferior ausente, flósculo cimera estaminado, lema cimera hialina, estambres 3. Frutu una cariopsis; filo puntiáu.[2]
Francisco Hernández nel sieglu XVI rellata l'usu del zacate llimón como antiespasmódico, antipalúdico, antitusígeno, carminativo, diaforético, ”dolor alcohólicu”, estimulante y ”rubefaciente”. Ye hasta'l sieglu XX que la Sociedá Mexicana d'Historia Natural vuelve mentala o encamentala como antiespasmódico. Luis Cabrera pocu dempués comenta que tien efeutos antiespasmódicos, aperitivos, eupépticos y sirve pa la gastroenteritis, y finalmente la Sociedá Farmacéutica de Méxicu repite'l so usu como antiespasmódico y eupéptico.
La campera de llimón úsase llargamente n'Asia como yerba, particularmente en Tailandia, Laos, Sri Lanka y na cocina caribeña. Tien un sabor y arume similar al del llimón y puede ensugase, pulverizase o usase frescu. El tarmu ye malo d'inxerir, quitando la parte interna. Sicasí, puede molese finamente calteniendo l'aceite arumoso. El principal constituyente del aceite del pastio-llimón ye'l citral.
Úsase comúnmente en fervinchos de té, sopes y currys, lo mesmo qu'en pexes y mariscos. Úsase más frecuentemente como té nos países africanos.
La campera de llimón del este de la India (Cymbopogon flexuosus), tamién conocíu como campera de Cochin Campera de Malabar, ye orixinariu de Camboya, India, Sri Lanka, Myanmar y Tailandia ente que la campera de llimón del Oeste (Cymbopogon citratus) presumir tien el so orixe en Malasia mientres dambos son usaos invariablemente la especie C. citratus tien un perfil más empuestu escontra la cocina. Na India la especie C. citratus ye usada como floritu y n'arumes. La campera citronella (Cymbopogon nardus y Cymbopogon winterianus) ye similar a les especies descrites enriba pero crez hasta un altor de 2 m y los tarmos na base son en color coloráu.
Aquelles especies son usaes pa la producción d'aceite de citronela, que ye usáu en xabones, como empuste de mosquitos, insecticides, y veles, tamién aromaterapia, que ye famosa en Bintan, Indonesia.Los principios químicos activos de la citronella, geraniol y citronelol son antisépticos, d'ende'l so usu en desinfestantes caseros y xabones. Al llau de la producción d'aceite, la campera citronella tien usu culinariu como “té de llimón” o “de Ceylan”. Nel Perú úsense solo les fueyes en fervinchu. En Paraguay forma parte d'unu de los yuyos más populares pa preparar la bébora denominada tereré.
El xéneru foi descritu por Curt Polycarp Joachim Sprengel y publicáu en Plantarum Minus Cognitarum Pugillus 2: 14. 1815.[2] La especie tipo ye: Cymbopogon schoenanthus Spreng.
Cymbopogon: nome xenéricu que deriva del griegu kumbe = (barcu) y pogon = (barba), refiriéndose a les munches arestes y espates paecíes a un barcu.[1]
Tien un númberu de cromosomes de: x = 5, o 10. 2n = 20, 22, 40, y 60.[1]
Les partes aérees de la planta contienen un aceite esencial nel que s'identificaron los monoterpenos alcanfor, borneol, camfeno, cineal, citral, citronelal, citronelol, fenchona, geranial, geraniol, 6-metil hep-5-en-ona, limoneno, linalol, mentol, mentona, mirceno, neral, acetato de nerol, nerol, ocimeno, alfa-pineno, terpineol, terpinoleno y los sesquiterpenos alfa-oxobisabolona, beta-cadineno y humuleno. Nes fueyes detectáronse la beta-sitosterol y los triterpenos cimbopogenol, cimbopogona y cimbopogonol. 3
Dellos estudios demuestren que l'aceite esencial exerz una actividá antibiótica contra les bacteries Staphylococcus aureus, Bacillus subtilis, Escherichia coli, Pseudomona aeruginosa, Mycobacterium smegmatis, antimicótica contra los fungos Candida albicans, C. pseudotropicalis y otros fungos; y antimutagénica.
L'estractu aguacientu de les fueyes exerció una aición hipotérmica n'aguarones al ser alministráu per vía intraperitoneal a la dosis de 0.05g/kg. Este mesmu estractu presentó una actividá antiinflamatoria y diurética n'aguarones per vía intragástrica y tamién una actividá inhibitoria de la movilidá intestinal en mures al alministrase per vía intraperitoneal, efeutu que foi reproducíu en íleon de coneyu con una fraición insaponificable de la fueya y en íleon d'aguarón con un estractu aguacientu de les fueyes.
Nel home, l'estractu aguacientu de la fueya provocó un estáu d'ansiedá en 16 voluntarios sanos, usando la prueba de Stroop Colour-word cuando foi alministráu per vía oral a la dosis de 2-10g. L'estractu en dosis de 4g persona presentó una actividá depresora del sistema nerviosu central n'adultos. L'aceite esencial alministráu en cápsules a 22 voluntarios a la dosis de 140mg/día mientres 60 díes menguó llixeramente los niveles de colesterol de 8 individuos de manera significativa.
http://www.medicinatradicionalmexicana.unam.mx/monografia.php?l=3&t=zacate%20lim%C3%B3n&id=7810
Use # Morales, J. F. 2003. Poaceae. En: Manual de Plantes de Costa Rica. Vol. 3. B.Y. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 93: 598–821.
.El so consumu n'homes en fervinchu produz impotencia sexual; apurrir nes mines del Perú pa menguar la libido nos homes vulgarmente conózse-y como "matapincho"; cuidu al consumila.
Ye un xéneru de plantes de la familia de les Poaceae, con cerca de 55 especies orixinaries de les rexones templáu y tropical d'Asia. Ye un tipu de campera perenne. Conozse como yerba de llimón en Panamá, limonaria o llimonucu en Colombia, paya cedrón en Bolivia, mal ojillo o malojillo en Venezuela, y zacate llimón n'Hondures, El Salvador, Costa Rica, Nicaragua y Méxicu. En República Dominicana llámase llimonucu, nel Noroeste Arxentín llamar por cedrón pastio. Na parte occidental de Cuba denominar caña santa y na oriental llimonucu o yerba de calentura. Nel Paraguái conozse como cedrón Kapi-í. Ye tamién conocida como té de llimón, campera de llimón, lemongrass o campera citronella. Nel Ecuador y el Perú ye conocida como yerba luisa. Nun tien de ser confundida col cedrón o Aloysa citridora.
Citronel·la o Cymbopogon és un gènere de plantes de la família de les poàcies, ordre de les poals, subclasse de les commelínides, classe de les liliòpsides, divisió dels magnoliofitins.
Citronel·la o Cymbopogon és un gènere de plantes de la família de les poàcies, ordre de les poals, subclasse de les commelínides, classe de les liliòpsides, divisió dels magnoliofitins.
Math o wellt ydy lemonwellt (Saesneg: Lemongrass; Lladin: Cymbopogon) sy'n cael ei ddefnyddio'n helaeth mwyn bwyd yn India. Ceir 55 gwahanol fath yn y genws hwn.
Fe'i defnyddir fel arfer mewn cawl, te neu gyri a hynny gyda chyw iâr, pysgod a bwyd môr.
Caiff ei ddefnyddio'n helaeth i wneud olew 'citronella' i gadw mosgitos i ffwrdd neu i wneud canhwyllau a sebon. Dengys ymchwil gwyddonol fod ei olew yn cynnwys rhinweddau gwrth-ffwngal (Saesneg: antifungal).[1] Gall dyfu i fod hyd at 2 metr o uchder.
Dywed rhai y gall wella Cen gwallt (dandruff).
Math o wellt ydy lemonwellt (Saesneg: Lemongrass; Lladin: Cymbopogon) sy'n cael ei ddefnyddio'n helaeth mwyn bwyd yn India. Ceir 55 gwahanol fath yn y genws hwn.
Fe'i defnyddir fel arfer mewn cawl, te neu gyri a hynny gyda chyw iâr, pysgod a bwyd môr.
Caiff ei ddefnyddio'n helaeth i wneud olew 'citronella' i gadw mosgitos i ffwrdd neu i wneud canhwyllau a sebon. Dengys ymchwil gwyddonol fod ei olew yn cynnwys rhinweddau gwrth-ffwngal (Saesneg: antifungal). Gall dyfu i fod hyd at 2 metr o uchder.
Citrongræs (Cymbopogon) bliver ofte anvendt som krydderi i asiatisk mad (specielt mad fra Vietnam, Thailand, Laos og Malaysia). Citrongræs smager af citrus og kan anvendes både tørret og frisk. Stilken kan ikke spises, da den er for hård. Dog hakkes og koges stilken ofte med i supper, men fjernes inden servering.
Citrongræs bliver også anvendt som duftstof i parfumer og olier. Citrongræs kan på grund af dets stærke lugt anvendes til at holde insekter væk.
Citrongræs (Cymbopogon) bliver ofte anvendt som krydderi i asiatisk mad (specielt mad fra Vietnam, Thailand, Laos og Malaysia). Citrongræs smager af citrus og kan anvendes både tørret og frisk. Stilken kan ikke spises, da den er for hård. Dog hakkes og koges stilken ofte med i supper, men fjernes inden servering.
Die Zitronengräser (Cymbopogon) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Die 55 bis 70 Arten stammen aus den tropischen und subtropischen Regionen vor allem Asiens, aber auch Afrikas und Australiens (zehn Arten).
Es sind meist ausdauernde, selten einjährige, krautige Pflanzen, die je nach Art Wuchshöhen von 15 bis 300 cm erreichen. Sie bilden dichte Horste. Manche Arten bilden Rhizome. Ihre meist derben, einfachen Laubblätter entwickeln einen aromatischen Duft.[1]
Die Blüten sind dreizählig. Es sind nur drei Staubblätter vorhanden. Die Griffel sind frei.
Der botanische Gattungsname Cymbopogon leitet sich ab von den griechischen Wörtern kumbe für Boot, aufgrund der bootförmigen Spelzen und pogon für Bart, dies bezieht sich auf die vielblütigen Ähren, die an einen dichten Bart erinnern.
Die Gattung Cymbopogon gehört zur Tribus Andropogoneae in der Unterfamilie Panicoideae innerhalb der Familie Poaceae.[2]
Es gibt 55 bis 70 Cymbopogon-Arten. Hier eine Auswahl:
Viele Cymbopogon-Arten werden zur Gewinnung der in ihnen enthaltenen ätherischen Öle, vor allem Citronellol und Geraniol, genutzt. Auch die Nutzung als Gewürze und Heilpflanzen, sowie als Insektenrepellent steht im Zusammenhang mit ätherischen Ölen. Eine bekannte Art aus der Gattung ist das Zitronengras (Cymbopogon citratus).[4] Citronella (Cymbopogon winterianus) hat diesem sehr ähnliche Eigenschaften.
Die Zitronengräser (Cymbopogon) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Die 55 bis 70 Arten stammen aus den tropischen und subtropischen Regionen vor allem Asiens, aber auch Afrikas und Australiens (zehn Arten).
Ing Cymbopogon (lemongrass) metung yang genus kareng mga 55 specie ning dikut, katutubu kareng katamtaman ampong mapaling labuad ning Matuang Yatu (Old World) ampong Oceania. Matas yang perennial a dikut. Ding kayang pangkaraniwan a lagiu ilapin deng lemon grass, lemongrass, barbed wire grass, silky heads, citronella grass, fever grass o Hierba Luisa at dakal pang aliwa.
Ing Lemon grass katutubu ya India. Magagamit yang maralas bilang herb kareng Asian a pamaglutu. Atin yang lasang maslam anti mong kalamunding at maliari yang palangian ampong gawan anti mong pulbus o kaya gamitan sariwa o kayagtalagtal.
Ing Lemon grass pangkaraniwan yang magagamit keng tsa, sabo, ampong currie. Makabage ya kareng manuk, ampong asan danum. Magagamit yang maralas bilang tsa kareng Africanu ampong Latinu Americanung bangsa (antinmo, Togo, Mexico, DR Congo).
Keng pamanyalugsug ikit da ing lemon grass a agta atin yang panglaban-fungas a katangian.[1]
Ing Citronella Grass (Cymbopogon nardus ampong Cymbopogon winterianus) wawangis ya keng mesabing specie babo dapot daragul yang 2 m katas ampong atin yang malutung keng lalam ning tanke. Denig specie magagamit la keng pamipalual ning citronella laru, nung nu magagamit ya kareng sabun, bilang panapus kareng insectu kareng insect panispray ampong kandila ampo keng pampanbanglu bau, a bantug king Bintan, Indonesia. Ing pun laman a pangchemical ning citronella, geraniol ampong citronellol, pangantiseptics la, inya magagamit la keng bale bilang paglakoinfection ampong magagamit la bilang sabun. Bukud keng pamangawang laru, ing dikut citronella magagamit ya keng pamaglutu, keng tsa ampong pandagdag lasa keng pamangan.
Inyang 2006 a pamanyalugsug a lupung manibat keng Ben Gurion University king Israel ikit da ing Lemon grass (cymbopogon citratus) mika apoptosis (programmed cell death) kareng makamateng cancer cells. Agpang kareng talasalugsug a lupung ing citral iya ing bage a makamate kareng cancer cells para paten de ing karelang sarili. Ikit da iti ing agagawa ning citral kareng alang sirang cells ampng makamateng cancer cells a peparagul da keng petri dish. Ing dakal a midagdag keng concentrate katumbas ne ning metung a tasa a metung a gramu a lemon grass keng mapaling danum. Agiang ing citral pete no reng cancer cells, pepaburen no retang masaleseng cells a ela ninanu. Iting ikit da mengapamulala la reng talasalugsug.[2]
Lemon grass keng palenki
Prepared Lemongrass
Fresh Lemongrass
Ing Cymbopogon (lemongrass) metung yang genus kareng mga 55 specie ning dikut, katutubu kareng katamtaman ampong mapaling labuad ning Matuang Yatu (Old World) ampong Oceania. Matas yang perennial a dikut. Ding kayang pangkaraniwan a lagiu ilapin deng lemon grass, lemongrass, barbed wire grass, silky heads, citronella grass, fever grass o Hierba Luisa at dakal pang aliwa.
Mchaichai (pia: mzumari; jina la kisayansi: Cymbopogon spp.) ni jina la nyasi za nusufamilia Andropogoneae.
Majani yake yana harufu na ladha ya limau, kwa hiyo hunywewa kama chai, yakiwa peke yake au kama mchanganyiko na majani ya chai. Lakini spishi kadhaa, kama mchaichai fukuza-mbu, hazinyweka.
Jenasi hii ina spishi nyingi ambazo 11 zinatokea Afrika.
Mchaichai mkubwa
Mchaichai fukuza-mbu
Mchaichai-ngamia
Australian lemon-scented grass
C. bombycinus
East Indian lemon grass
C. goeringii
Palmarosa
Barbed wire grass
C. winterianus
Makala hii kuhusu mmea fulani bado ni mbegu. Mchaichai (pia: mzumari; jina la kisayansi: Cymbopogon spp.) ni jina la nyasi za nusufamilia Andropogoneae.
Majani yake yana harufu na ladha ya limau, kwa hiyo hunywewa kama chai, yakiwa peke yake au kama mchanganyiko na majani ya chai. Lakini spishi kadhaa, kama mchaichai fukuza-mbu, hazinyweka.
Ko e moengālō ko e faʻahinga mohuku ia, ʻoku tīʻaki.
Sitwonèl se yon plant. Li nan fanmi plant kategori: Poaceæ . Non syantifik li se Cymbopogon citratus Stapf. syn. Cymbopogon nardus L.
Istwa
Sitwonèl se yon plant. Li nan fanmi plant kategori: Poaceæ . Non syantifik li se Cymbopogon citratus Stapf. syn. Cymbopogon nardus L.
Séréh (Cybopogon cytratus) nyaéta salah sahiji tutuwuhan tina kulawarga Poacéae. Ieu mangrupa sabangsaning tutuwuhan jujukutan nu daunna panjang siga eurih.[1] bédana, rumpun séréh leuwih gedé jeung sok tumuwuh ngagorombol.[1] Daun séréh miboga wangun ipis, lempeng, tulang daun sajajar, tungtung daun nyungcung jeung sisina keusrak.[1] sok kapanggih bagian luar jerona warna beureum.[1] sistim akarna kuat pisan jeung jero.[1] Séréh resep kana tempat nu lembab jeung deukeut kana cai, taneuh nu gembur, antukna teu héran mun tutuwuhan séréh loba tumuwuh di aréa pasawahan, irigasi, wahangan, jeung sajabana.[2] pikeun ngalobakeun ieu tutuwuhan bisa dilakonan ku cara neukteuk rimpangna atawa ku cara misahkeun rumpuna tuluy dipelak.[2] séréh miboga loba ngaran di daérah-daérah, saperti sere (Jawa); sarai, sorai, sange-sange (Sumatera); Tonti, sare (Sulawesi); hisa, isa (Maluku).[2]
Séréh ngandung minyak atsiri kalawan ngandung citral, geraniol, citronrllal, methylheptenone, eugenol methyleter, dipenten, eugenol kaninen, kadinol jeung limonene, Salian éta, sérh ngandung alkaloid, flavonoid, jeung polifenol.[2]
Séréh dipaké minangka bungbu dapur pikeun nyeungitkeun kadaharan; minyak séréh mangrupa minyak atsiri meunang nyuling tina pepelakan ieu.
salah sahiji kagunaan lianna tina séréh nyaéta bauna nu bisa dipaké keur ngusir reungit, boh pepelakannana, atawa ogé minyakna.
Séréh (Cybopogon cytratus) nyaéta salah sahiji tutuwuhan tina kulawarga Poacéae. Ieu mangrupa sabangsaning tutuwuhan jujukutan nu daunna panjang siga eurih. bédana, rumpun séréh leuwih gedé jeung sok tumuwuh ngagorombol. Daun séréh miboga wangun ipis, lempeng, tulang daun sajajar, tungtung daun nyungcung jeung sisina keusrak. sok kapanggih bagian luar jerona warna beureum. sistim akarna kuat pisan jeung jero. Séréh resep kana tempat nu lembab jeung deukeut kana cai, taneuh nu gembur, antukna teu héran mun tutuwuhan séréh loba tumuwuh di aréa pasawahan, irigasi, wahangan, jeung sajabana. pikeun ngalobakeun ieu tutuwuhan bisa dilakonan ku cara neukteuk rimpangna atawa ku cara misahkeun rumpuna tuluy dipelak. séréh miboga loba ngaran di daérah-daérah, saperti sere (Jawa); sarai, sorai, sange-sange (Sumatera); Tonti, sare (Sulawesi); hisa, isa (Maluku).
Ang tanglad, salang, o Cymbopogon (Ingles: lemongrass) ay isang uri ng halaman. Binubuo ang saring ito ng 55 na uri ng matatangkad na perenyal na damo.
Лимонова трева Cymbopogon — повеќегодишно зелјесто растение[4][5][6][7] кое се користи во азиската (особено тајландската, комбоџиската и виетнамската кујна) и карипската кујна.
Лимоновата трева има вкус на лимон и може да се користи свежа, сува и во прав. За да биде вкусна, свежата лимонова трева треба да има сочна и здрава луковица и долги зелени листови. Се чисти исто како младиот кромид, а се користи за супи, салати, варива, за грил, сосови па и за слатки. Обично за јадење се користи долниот дел од стебленцето. Може да се користи и поголемиот дел од билката- целите листови и врвовите на листовите.Во вид на прав се додава во некои пијалаци и чаеви. Најчесто се користи во чаеви, супа, чорба, за јадења од живина, риба и морски плодови. Според вкусот одлично се сложува со чилито и лукот. Исто така, лимоновата трева претставува база за многу популарни пијалаци во Азија.
Лимоновата трева потекнува од тропските краишта на Јужна и Југоисточна Азија и Австралија. Поради големите можности за употреба, првенствено во исхраната, лимоновата трева често се одгледува, исто така, и во другите делови од светот, особено во САД. Оваа билка има околу 50 различни подвидови а се корстат само две. Источноиндиската лимонска трева (Cymbopogon flexuosus) расте во Индија, Шри Ланка, Бурма и Тајланд, додека западноиндиската лимонска трева (Cymbopogon citratus) се смета дека доаѓа од Малезија. Иако и двете се заменливи, C. citratus е посоодветен за готвење. Во Индија C. citratus се користи и како билка за парфеми.
Лимонова трева Cymbopogon — повеќегодишно зелјесто растение кое се користи во азиската (особено тајландската, комбоџиската и виетнамската кујна) и карипската кујна.
Лимоновата трева има вкус на лимон и може да се користи свежа, сува и во прав. За да биде вкусна, свежата лимонова трева треба да има сочна и здрава луковица и долги зелени листови. Се чисти исто како младиот кромид, а се користи за супи, салати, варива, за грил, сосови па и за слатки. Обично за јадење се користи долниот дел од стебленцето. Може да се користи и поголемиот дел од билката- целите листови и врвовите на листовите.Во вид на прав се додава во некои пијалаци и чаеви. Најчесто се користи во чаеви, супа, чорба, за јадења од живина, риба и морски плодови. Според вкусот одлично се сложува со чилито и лукот. Исто така, лимоновата трева претставува база за многу популарни пијалаци во Азија.
Лимоновата трева потекнува од тропските краишта на Јужна и Југоисточна Азија и Австралија. Поради големите можности за употреба, првенствено во исхраната, лимоновата трева често се одгледува, исто така, и во другите делови од светот, особено во САД. Оваа билка има околу 50 различни подвидови а се корстат само две. Источноиндиската лимонска трева (Cymbopogon flexuosus) расте во Индија, Шри Ланка, Бурма и Тајланд, додека западноиндиската лимонска трева (Cymbopogon citratus) се смета дека доаѓа од Малезија. Иако и двете се заменливи, C. citratus е посоодветен за готвење. Во Индија C. citratus се користи и како билка за парфеми.
नींबू घास (Cymbopogon या lemongrass) घास परिवार का पादप है जो एशिया, अफ्रीका और आस्ट्रेलिया के उष्णकटिबन्धीय क्षेत्रों में पाया जाता है। [5][6][7][8] नींबू घास की कुछ प्रजातियों का प्रयोग पाक शाला (खाना बनाने) में तथा दवाइयाँ बनाने मे भी किया जाता है। इस घास के पत्तियो का सुगंध नीबू जैसा लगता है।
नींबू घास का प्रयोग सिट्रोनेला तेल (Citronella_oil)बनाने मे किया जाता है। इस तेल का प्रयोग साबुन, सेंट, मच्छर भागने वाले अगरबत्ती बनाने मे किया जाता है। नींबू घास का प्रयोग चाय बनाने में भी किया जाता है। [9]
बाजार में नीबू घास
तैयार की हुई नीबू घास
भारतीय नीबूघास से निर्मित तेल
Numerous species now regarded as better suited to other genera including Andropogon, Exotheca, Hyparrhenia, Iseilema, Schizachyrium, and Themeda.
नींबू घास (Cymbopogon या lemongrass) घास परिवार का पादप है जो एशिया, अफ्रीका और आस्ट्रेलिया के उष्णकटिबन्धीय क्षेत्रों में पाया जाता है। नींबू घास की कुछ प्रजातियों का प्रयोग पाक शाला (खाना बनाने) में तथा दवाइयाँ बनाने मे भी किया जाता है। इस घास के पत्तियो का सुगंध नीबू जैसा लगता है।
எலுமிச்சைப் புல்/தேசிப் புல் (ஆங்கிலம்: Lemongrass) என்பது ஒரு ஒருவித்திலைத் தாவரம் ஆகும். இது பச்சை நிறத்தில் காணப்படும். இதில் பல வகைகளும் உள்ளன.
இதில் பல மருத்துவ குணங்கள் உண்டு. இதனால் இதனை மக்கள் பொதுவாக உட்கொள்வது வழக்கம். புற்கள் அல்லது புல்வெளி என்பது பொதுவாக கால்நடைகளுக்கு உணவு அளித்து வருகின்றது. இதனால் இதனை (புல்வெளி) மேய்ச்சல் நிலம் என்றும் கூறுவர். பல கால்நடைகள் இதையே மிக முக்கியமான உணவாக உட்கொள்கின்றன. இது இந்தியாவைச் சார்ந்ததாகக் கருதப்பட்டாலும் தெற்காசியா நாடுகள், தென்கிழக்காசியா நாடுகள் மற்றும் அவுத்திரேலியா போன்ற பகுதிகளிலும் வெவ்வேறு வகையான எலுமிச்சைப் புல் இனங்களைக் காணலாம்.
இலங்கையின் மாத்தறை, அம்பாந்தோட்டை, மாத்தளை மாவட்டங்களில் இது வர்த்தகத்திற்காகப் பயிரிடப்படுகிறது. இலங்கையிலிருந்து அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து போன்ற நாடுகளுக்கு இதன் எண்ணெய் ஏற்றுமதி செய்யப்படுகிறது. இதன் எண்ணெய் பல்வேறு மருத்துவ குணங்களுக்கும் பயன்படுவதால் ஆயுர்வேத மருத்துவத்தில், குறிப்பாக தகர்வு, முறிவு போன்றவற்றுக்கு மருந்தளிப்பதில் இது முக்கியமான ஒன்றாகத் திகழ்கிறது.
இப் புல்லின் கீழ் பகுதி ஒரு பணங் கிழங்கு போன்று பழுப்பு நிறத்தில் காணப்படும். அப் பகுதி உணவில் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுவதால் உணவுக்கு வாசம் கிடைக்கின்றது.
இவ்வகைப்புல்லால் செய்யப்படும் ஒரு வகை தேநீரினை பிரேசில் நாட்டுக்காரர்கள் பெரிதும் பயன்படுத்துகிறார்கள். அவை மன அழுத்தம் மற்றும் தூக்கமின்மையை குணப்படுத்துவதாக நம்புகிறார்கள். நைஜீரியாவில், இயற்கை மருத்துவர்கள் இதனை தொண்டை கமைச்சலுக்கும், காய்ச்சல் குறையவும் பயன்படுத்துகிறார்கள்.
இந்திய மருத்துவ ஆராய்ச்சியாளார்கள் புற்றுநோய்க்கான செல்களுடன் நடத்திய ஆராய்ச்சியில், எலுமிச்சைப்புல்லின் எண்ணெயானது அவற்றைக் குறைப்பதை கண்டுபிடித்துள்ளார்கள். பிரேசில் ஆராய்ச்சியாளர்கள் எலிகளை வைத்து நடத்திய சோதனையில், எலுமிச்சைப்புல் மன அழுத்தம் மற்றும் தூக்கமின்னமின்மையை குறைக்கவல்லது என்பதை கண்டறிந்துளார்கள். தென்ஆப்ரிக்க மருத்துவர்களோ வாயின் உள்ளே ஏற்படக்கூடிய பூஞ்சை மற்றும் மதுவம் ஆகியவற்றால் ஏற்படக்கூடிய நோய்களுக்கான தீர்வென தங்கள் ஆராய்ச்சியில் கண்டறிந்துள்ளார்கள்.
Lemon grass at a market
Prepared Lemongrass
எலுமிச்சைப் புல்/தேசிப் புல் (ஆங்கிலம்: Lemongrass) என்பது ஒரு ஒருவித்திலைத் தாவரம் ஆகும். இது பச்சை நிறத்தில் காணப்படும். இதில் பல வகைகளும் உள்ளன.
నిమ్మగడ్డి (Lemon grass) ఒక గడ్డి మొక్క.నిమ్మగడ్ది నుండినిమ్మగడ్డి నూనెనుఉత్పత్తి చేస్తారు.
စပါးလင်သည် မြက်ပင်တစ်မျိုးဖြစ်၏။ တစ်ပင်နှင့်တစ်ပင် စုပြုံ၍ ပေါက်လေ့ရှိ၏။ အရွက်များသည်သေးသွယ်ရှည်လျား ၍ ကြမ်းသည်။ အရွက်၏ဘေးစွန်းများသည် ဓားသွားကဲ့သို့ ထက်၏။ စပါးလင်ပင်သည် အပွင့် ပွင့်ခဲသည်။ အများအား ဖြင့် စပါးလင်ကို ဟင်းလျာများ အနံ့ကောင်းစေရန် အသုံးပြု ကြ၏။ ဆေးဝါးအဖြစ်လည်း အသုံးပြုကြသည်။ အစာကြေ စေရန်အတွက်၎င်း၊ ချွေးထွက်စေရန်အတွက်၎င်း အတွင်းဆေး အဖြစ် စားသုံးကြ၏။ ထိုပြင် ရေချိုးရာ၌၎င်း၊ ကျပ်ထုပ်ထိုး ရာ၌၎င်း စပါးလင်ကို အသုံးပြုကြသေးသည်။
စပါးလင်မွှေးခေါ် စပါးလင်တစ်မျိုးလည်း ရှိသည်။ ထိုစပါး လင်မွှေးကို အထူးတလည် စိုက်ပျိုးယူကြ၏။ အရိုင်းပေါက် နေသော စပါးလင်ပင်များကိုလည်း တွေ့ရတတ်သည်။ဤစပါး လင်မျိုးမှ စီထရိုနယ်လာဆီ(စပါးလင်ဆီ)ကိ ထုတ်ယူကြ၏။ ထိုအဆီကို အမွှေးအကြိုင် ပြုလုပ်ရာတွင် အသုံးပြုကြသည်။ အစာကြေစေရန်အတွက် ဆေးအဖြစ် အသုံးပြုကြ၏။ ထို စပါးလင်ဆီကို ဗယ်စလင်နှင့်ရော၍ အရေပြားပေါ်၌ သုတ် ထားလျှင် ခြင်အကိုက်သက်သာသည်။
စပါးလင်ပင်များကို ရေမဝပ်နိုင်သောနုံးမြေများတွင် စိုက်ပျိုး လေ့ရှိကြ၏။ တစ်နှစ်တွင် မိုးရေချိန်လက်မ၁၂ဝ မျှရရှိသော ဒေသများ၌ စိုက်ပျိုးလျှင် ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းသည်။ မြန်မာ နိုင်ငံ အောက်ပိုင်း၌ စိုက်ပျိုးရန် သင့်တော်သည်။စိုက်ပျိုးရာ၌ မြေကို နွေအခါကထွန်ယက်၍ မိုးကျမှ စိုက်ပျိုးကြသည်။စိုက် သောအခါ အတက်များကို ထိပ်ဖြတ်ပြီးနောက် အတန်းလိုက် စိုက်ကြသည်။ တစ်တန်းနှင့် တစ်တန်းကို ၃ ပေစီခွာ၍၎င်း၊ တစ်ပင်နှင့်တစ်ပင်ကို ၂ ပေစီခွာ၍၎င်း စိုက်ပျိုးတတ်ကြသည်။ စပါးလင်သည် မြေသစ်၌ ဖြစ်ထွန်းလေ့ရှိရာ မြေဩဇာထည့်ပေး ရန် မလိုချေ။ ခြံမြေ၌စိုက်လျှင် နောက်ချေးဆွေး ထည့်ပေးရန် လိုသည်။ ပေါင်းသင်ပေးခြင်း မှတပါး စပါးလင်ကို အထူး တလည် ဂရုစိုက်ရန် မလိုပေ။ စပါးလင်ပင်သည် သုံးလေးနှစ် ခံသည်။[၁]
ပုံသဏ္ဌာန် : အပင် သက်ကယ်ပင်နှင့် သဏ္ဌာန်တူသည်။ ၄ ပေ မှ ၆ ပေ မြင့်၍ အနံ့ အလွန်မွှေးသည်။ အရွက် ၃ ပေခန့် ရှည်သည်။ အရင်းဘက်တွင်ကြီး၍ အဖျားသို့ တဖြည်းဖြည်း သေးပြီး ချွန်သွား၏ ။ အပွင့် ပွင့်ချိန်တွင် အရွက်များ ရင့်ရော်ခြောက်သွေ့သွား၏။ ဟင်းစားစပါးလင်ထက် ရွက်ပြားပိုကြီးပြီး ပို၍ရှည်လျားသည်။ အပွင့် အပင်အလယ်မှထွက်၍ ထိပ်ဖျားတွင် အဆုပ်လိုက် ဖွာပြီး ပွင့်၏ သီတင်းကျွတ်လကုန်လောက်တွင် ဖူးတံ ထွက်၍ ပြာသို ၊ တပို့တွဲလများတွင် ကိုင်းပွင့်များကဲ့သို့ ပွင့်သည်။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : ပဉ္စငါးပါး မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာနိုင်ငံ ဒေသအများအပြားတွင် ပေါက်ရောက်သည်။ အမြင့်ပေ ၂၀၀၀ အထိဖြစ်ထွန်းသည်။ ပေါက်ရောက်ပုံ။ ။ စိုက်ပျိုးပင်ဖြစ်သည်။ စိုက်ပျိုးနည်းစနစ်။ ။ စပါးလင်မွှေးကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သည်။ အသုံးဝင်ပုံ : ပဉ္စငါးပါး
၁ ။ စပါးလင် ဆီကို အဆစ်အမျက် ရောင်ရမ်းသောနေရာ၌ နာနာပွတ်၍ လိမ်းပေးက အဆစ်ရောင်ရမ်းခြင်း လျော့၍ ပျောက်ကင်း၏ ။
၂ ။ စပါးလင်ကို ထုထောင်း၍ အဝတ်ဖြင့် ထုပ်ပြီး ကြပ်ထုပ် ပြုလုပ်၍ ထိုးပေးပါက ရောင်ရမ်းနာပျောက်ကင်း၏ ။
၃ ။ စပါးလင် လက်ဆုပ်ခန့်ကို အမြီး၊ ခေါင်း ဖြတ်၍ ရေနှင့် သုံးခွက်တစ်ခွက်တင်ကျိုပြီး တစ်နေ့ ၃ ကြိမ်ထက်မနည်း သောက်ပါက ၃ ရက်ခန့် အကြာတွင် ဂျွန်းဒစ်ခေါ် ဆီး ကြောင့်ဖြစ်သော အသားဝါရောဂါ ပျောက်ကင်း၏ ။
၄ ။ စပါးလင်ခေါင်းအား ငရုတ်ကောင်းစေ့နှင့် ပေါင်းကြိတ်ပြီး ငရုတ်ကောင်းစေ့ခန့် လုံး၍ နေ့စဉ်သောက်လျှင် ရိုးရိုးအဖျားနှင့် ငှက်ဖျားပျောက်၏ ။
၅ ။ စပါးလင်အရည်သည် အစာမကြေ၊ ခံတွင်းမကောင်းသောရောဂါ တို့ကို ပျောက်ကင်းစေနိုင်၏။
၆ ။ ငှက်ဖျားရောဂါ ထူထပ်သော ဒေသများတွင် ခြင်ကို ကာကွယ်နိုင်ရန်အတွက် စပါးလင်ဆီကို ဖယောင်းဖြင့် ရောကျို၍ ခြင်ကိုက်သည့် နေရာများတွင် သုတ်လိမ်းပေးရ၏။ [၂]
စပါးလင်သည် မြက်ပင်တစ်မျိုးဖြစ်၏။ တစ်ပင်နှင့်တစ်ပင် စုပြုံ၍ ပေါက်လေ့ရှိ၏။ အရွက်များသည်သေးသွယ်ရှည်လျား ၍ ကြမ်းသည်။ အရွက်၏ဘေးစွန်းများသည် ဓားသွားကဲ့သို့ ထက်၏။ စပါးလင်ပင်သည် အပွင့် ပွင့်ခဲသည်။ အများအား ဖြင့် စပါးလင်ကို ဟင်းလျာများ အနံ့ကောင်းစေရန် အသုံးပြု ကြ၏။ ဆေးဝါးအဖြစ်လည်း အသုံးပြုကြသည်။ အစာကြေ စေရန်အတွက်၎င်း၊ ချွေးထွက်စေရန်အတွက်၎င်း အတွင်းဆေး အဖြစ် စားသုံးကြ၏။ ထိုပြင် ရေချိုးရာ၌၎င်း၊ ကျပ်ထုပ်ထိုး ရာ၌၎င်း စပါးလင်ကို အသုံးပြုကြသေးသည်။
စပါးလင်မွှေးခေါ် စပါးလင်တစ်မျိုးလည်း ရှိသည်။ ထိုစပါး လင်မွှေးကို အထူးတလည် စိုက်ပျိုးယူကြ၏။ အရိုင်းပေါက် နေသော စပါးလင်ပင်များကိုလည်း တွေ့ရတတ်သည်။ဤစပါး လင်မျိုးမှ စီထရိုနယ်လာဆီ(စပါးလင်ဆီ)ကိ ထုတ်ယူကြ၏။ ထိုအဆီကို အမွှေးအကြိုင် ပြုလုပ်ရာတွင် အသုံးပြုကြသည်။ အစာကြေစေရန်အတွက် ဆေးအဖြစ် အသုံးပြုကြ၏။ ထို စပါးလင်ဆီကို ဗယ်စလင်နှင့်ရော၍ အရေပြားပေါ်၌ သုတ် ထားလျှင် ခြင်အကိုက်သက်သာသည်။
စပါးလင်ပင်များကို ရေမဝပ်နိုင်သောနုံးမြေများတွင် စိုက်ပျိုး လေ့ရှိကြ၏။ တစ်နှစ်တွင် မိုးရေချိန်လက်မ၁၂ဝ မျှရရှိသော ဒေသများ၌ စိုက်ပျိုးလျှင် ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းသည်။ မြန်မာ နိုင်ငံ အောက်ပိုင်း၌ စိုက်ပျိုးရန် သင့်တော်သည်။စိုက်ပျိုးရာ၌ မြေကို နွေအခါကထွန်ယက်၍ မိုးကျမှ စိုက်ပျိုးကြသည်။စိုက် သောအခါ အတက်များကို ထိပ်ဖြတ်ပြီးနောက် အတန်းလိုက် စိုက်ကြသည်။ တစ်တန်းနှင့် တစ်တန်းကို ၃ ပေစီခွာ၍၎င်း၊ တစ်ပင်နှင့်တစ်ပင်ကို ၂ ပေစီခွာ၍၎င်း စိုက်ပျိုးတတ်ကြသည်။ စပါးလင်သည် မြေသစ်၌ ဖြစ်ထွန်းလေ့ရှိရာ မြေဩဇာထည့်ပေး ရန် မလိုချေ။ ခြံမြေ၌စိုက်လျှင် နောက်ချေးဆွေး ထည့်ပေးရန် လိုသည်။ ပေါင်းသင်ပေးခြင်း မှတပါး စပါးလင်ကို အထူး တလည် ဂရုစိုက်ရန် မလိုပေ။ စပါးလင်ပင်သည် သုံးလေးနှစ် ခံသည်။
Rheuë (nan Latin: Cymbopogon) nakeuh simacam naleuëng nyang bak jih meubèë lagèë ôn kruët. Bak Rheuë nyang ka geurajang kayém geubôh lam gulèë-gulèë Acèh lagèë pliëk u.
Saray, sejenis tumbuhan kumpay-kumpayan nang daunnya panjang nangkaya halalang, dipakai sabagai bumbu padu gasan maharumi makanan; minyak saray merupakan minyak atsiri nang dikolehi awan cara manyuling tatanaman naitu.
Salah satu guna saray nang lain adalah baunya kawa digunaakan gasan mengusir/mamburu nyamuk, baik salagi baujud tatanaman atawa jua minyaknya.
Cymbopogon, also known as lemongrass, barbed wire grass, silky heads, Cochin grass, Malabar grass, oily heads, citronella grass or fever grass, is a genus of Asian, African, Australian, and tropical island plants in the grass family.[5][6][7][8][9] Some species (particularly Cymbopogon citratus) are commonly cultivated as culinary and medicinal herbs because of their scent, resembling that of lemons (Citrus limon). The name cymbopogon derives from the Greek words kymbe (κύμβη, 'boat') and pogon (πώγων, 'beard') "which mean [that] in most species, the hairy spikelets project from boat-shaped spathes."[10] Lemongrass and its oil are believed to possess therapeutic properties.[11][12][13]
Citronella grass (Cymbopogon nardus and Cymbopogon winterianus) grow to about 2 metres (6+1⁄2 feet) and have magenta-colored base stems. These species are used for the production of citronella oil, which is used in soaps, as an insect repellent (especially mosquitoes and houseflies) in insect sprays and candles, and aromatherapy. The principal chemical constituents of citronella, geraniol and citronellol, are antiseptics, hence their use in household disinfectants and soaps. Besides oil production, citronella grass is also used for culinary purposes as a flavoring.
East Indian lemongrass (Cymbopogon flexuosus), also called Cochin grass or Malabar grass, is native to Cambodia, Vietnam, Laos, India, Sri Lanka, Burma, and Thailand, while West Indian lemongrass (Cymbopogon citratus) is native to maritime Southeast Asia. While both can be used interchangeably, C. citratus is more suitable for cooking.
In India, C. citratus is used as a medical herb and in perfumes. C. citratus is consumed as a tea for anxiety in Brazilian folk medicine,[14] but a study in humans found no effect.[15] The tea caused a recurrence of contact dermatitis in one case.[16] In the Caribbean, the tea is also brewed and consumed to boost immunity. It is called Tanglad in the Philippines, where it is believed that it has health benefits for the liver and the kidneys.
One study found the tea may exert an erythropoiesis boosting effect.[17]
In Hoodoo, lemongrass is the primary ingredient of van van oil, one of the most popular oils used in conjure.[18] Lemongrass is used in this preparation and on its own in hoodoo to protect against evil, spiritually clean a house, and to bring good luck in love affairs.[19]
In beekeeping, lemongrass oil imitates the pheromone emitted by a honeybee's Nasonov gland to attract bees to a hive or a swarm.
Species included in the genus include:[3]
Numerous species are now regarded as better suited to other genera, including Andropogon, Exotheca, Hyparrhenia, Iseilema, Schizachyrium, and Themeda.
Lemongrass at a market
Prepared lemongrass
Lemongrass (Cymbopogon flexuosus) essential oil in clear glass vial
A knot of lemongrass used to impart fragrance in dinuguan (Filipino pork blood stew)
.jpg)
Knots of lemongrass ready for use in Filipino cuisine
Cymbopogon, also known as lemongrass, barbed wire grass, silky heads, Cochin grass, Malabar grass, oily heads, citronella grass or fever grass, is a genus of Asian, African, Australian, and tropical island plants in the grass family. Some species (particularly Cymbopogon citratus) are commonly cultivated as culinary and medicinal herbs because of their scent, resembling that of lemons (Citrus limon). The name cymbopogon derives from the Greek words kymbe (κύμβη, 'boat') and pogon (πώγων, 'beard') "which mean [that] in most species, the hairy spikelets project from boat-shaped spathes." Lemongrass and its oil are believed to possess therapeutic properties.
Cymbopogon es un género de plantas de la familia Poaceae,[1] con cerca de 55 especies originarias de las regiones cálidas y tropicales de Asia. Es un tipo de pasto perenne. Se conoce como hierba de limón en Panamá, limonaria o limoncillo en Colombia, paja cedrón en Bolivia, mal ojillo o malojillo en Venezuela, y zacate limón en Honduras, El Salvador, Costa Rica, Nicaragua y México. En República Dominicana se llama limoncillo, en el Noroeste Argentino se llama por cedrón pasto y suele utilizarse para tomar la infusión mate. En la parte occidental de Cuba se le denomina caña santa y en la oriental limoncillo o yerba de calentura. En el Paraguay se conoce como cedrón Kapi-í. Es también conocida como té de limón, pasto de limón, lemongrass o pasto citronella. En el Ecuador, Chile y el Perú es conocida como hierba luisa (no confundir con el Cedrón que se le llama hierbaluisa). En Guinea Ecuatorial se denomina contrití que es una adaptación de 'country tea' por la influencia del pidgin nigeriano. No debe ser confundida con el cedrón o Aloysia citridora.
Son plantas perennes cespitosas, polígamas con tallos sólidos. Hojas generalmente aromáticas con olor a limón cuando trituradas, una membrana ciliolada lígula, láminas lineares, aplanadas. Inflorescencia como un par de racimos cortos, los racimos agregados en una panícula compuesta, falsa, densa, espatácea, terminal, raquis articulado arriba del par basal de espiguillas, aplanado, las espiguillas pareadas, el par basal con las espiguillas similares, sin aristas, estaminadas, los otros pares de espiguillas con una espiguilla sésil bisexual, aristada, y la otra espiguilla pedicelada estaminada o estéril, las 2 más o menos de igual tamaño, las 2 espiguillas y 1 entrenudo del raquis caedizos como una unidad, o la pedicelada desarticulándose; espiguillas sésiles lanceoladas, con 2 flósculos, glumas iguales, coriáceas, ocultadas por los flósculos, la inferior aplanada, carinada lateralmente, los márgenes superiores agudamente inflexos, la superior navicular, carinada hacia el ápice, 1–3-nervia, flósculo inferior estéril, lema inferior enervia, hialina, ciliada, pálea inferior ausente, flósculo superior bisexual, lema superior hialina, profundamente 2-lobada, cortamente aristada desde el seno, pálea superior diminuta o ausente, lodículas 2, estambres 3, estilos 2; espiguillas pediceladas similares a las espiguillas sésiles pero la gluma inferior redondeada, herbácea, pedicelos libres, flósculo inferior ausente, flósculo superior estaminado, lema superior hialina, estambres 3. Fruto una cariopsis; hilo punteado.[2]
Francisco Hernández en el siglo XVI relata el uso del zacate limón como antiespasmódico, antipalúdico, antitusígeno, carminativo, diaforético, ”dolor alcohólico”, estimulante y ”rubefaciente”. Es hasta el siglo XX cuando la Sociedad Mexicana de Historia Natural vuelve a mencionarla y a recomendarla como antiespasmódico. Luis Cabrera poco después comenta que tiene efectos antiespasmódicos, aperitivos, eupépticos y sirve para la gastroenteritis, y finalmente la Sociedad Farmacéutica de México reitera su uso como antiespasmódico y eupéptico.
El pasto de limón se usa ampliamente en Asia como hierba, particularmente en Tailandia, Laos, Sri Lanka y en la cocina caribeña. Tiene un sabor y aroma similares al del limón y puede secarse, pulverizarse o usarse fresco. El tallo es difícil de ingerir, exceptuando la parte interna. Sin embargo, puede molerse finamente conservando el aceite aromático. El principal constituyente del aceite del pasto-limón es el citral.
Se usa comúnmente en infusiones de té, sopas y currys, lo mismo que en pescados y mariscos. Se usa más frecuentemente como té en los países africanos.
El pasto de limón del este de la India (Cymbopogon flexuosus), también conocido como pasto de cochin, pasto de Malabar, es originario de Camboya, India, Sri Lanka, Birmania y Tailandia mientras que el pasto de limón del oeste (Cymbopogon citratus) se presume tiene su origen en Malasia mientras ambos son usados invariablemente la especie C. citratus tiene un perfil más encaminado hacia la cocina. En la India la especie C. citratus es usada como hierba medicinal y en perfumes. El pasto citronella (Cymbopogon nardus y Cymbopogon winterianus) es similar a las especies descritas arriba pero crece hasta una altura de 2 m y los tallos en la base son en color rojo.
Aquellas especies son usadas para la producción de aceite de citronela, el cual es usado en jabones, como repelente de mosquitos, insecticidas, y velas, también aromaterapia, la cual es famosa en Bintan, Indonesia. Los principios químicos activos de la citronella, geraniol y citronelol son antisépticos, de ahí su uso en desinfectantes caseros y jabones. Al lado de la producción de aceite, el pasto citronella tiene uso culinario como “té de limón” o “de Ceylan”. En el Perú se usan solo las hojas en infusión. En Paraguay forma parte de uno de los yuyos más populares para preparar la bebida denominada tereré.
El género fue descrito por Curt Polycarp Joachim Sprengel y publicado en Plantarum Minus Cognitarum Pugillus 2: 14. 1815.[2] La especie tipo es: Cymbopogon schoenanthus Spreng.
Cymbopogon: nombre genérico que deriva del griego kumbe = (barco) y pogon = (barba), refiriéndose a las muchas aristas y espatas parecidas a un barco.[1]
Tiene un número de cromosomas de: x = 5, o 10. 2n = 20, 22, 40, y 60.[1]
La pudrición de las raíces provocada por una humedad excesiva del suelo; el mejor método de evitarla es hacer un buen drenaje del suelo.
La roya, provocada por un hongo, cuya aparición es favorecida, por las primeras lluvias de otoño; para combatirla se emplea un fungicida como el maneb, en dosis de 2 kg/ha de producto comercial, durante 2 o 3 semanas.
El primer año de cultivo el rendimiento es pequeño. A partir del segundo año la producción de hoja fresca es de unas 9 tm/ha que se reducen a 5 tm de hoja seca. La relación de peso de hojas secas al de las ramas frescas que las portan, es del 20 al 25% de éstas.
Las partes aéreas de la planta contienen un aceite esencial en el que se han identificado los monoterpenos alcanfor, borneol, camfeno, cineal, citral, citronelal, citronelol, fenchona, geranial, geraniol, 6-metil hep-5-en-ona, limoneno, linalol, mentol, mentona, mirceno, neral, acetato de nerol, nerol, ocimeno, alfa-pineno, terpineol, terpinoleno y los sesquiterpenos alfa-oxobisabolona, beta-cadineno y humuleno. En las hojas se han detectado el beta-sitosterol y los triterpenos cimbopogenol, cimbopogona y cimbopogonol. 3
Varios estudios demuestran que el aceite esencial ejerce una actividad antibiótica contra las bacterias Staphylococcus aureus, Bacillus subtilis, Escherichia coli, Pseudomona aeruginosa, Mycobacterium smegmatis, antimicótica contra los hongos Candida albicans, C. pseudotropicalis y otros hongos; y antimutagénica.
El extracto acuoso de las hojas ejerció una acción hipotérmica en ratas al ser administrado por vía intraperitoneal a la dosis de 0.05g/kg. Este mismo extracto presentó una actividad antiinflamatoria y diurética en ratas por vía intragástrica y también una actividad inhibitoria de la movilidad intestinal en ratones al administrarse por vía intraperitoneal, efecto que fue reproducido en íleon de conejo con una fracción insaponificable de la hoja y en íleon de rata con un extracto acuoso de las hojas.
En el hombre, el extracto acuoso de la hoja provocó un estado de ansiedad en 16 voluntarios sanos, usando la prueba de Stroop Colour-word cuando fue administrado por vía oral a la dosis de 2-10g. El extracto en dosis de 4g persona presentó una actividad depresora del sistema nervioso central en adultos. El aceite esencial administrado en cápsulas a 22 voluntarios a la dosis de 140mg/día durante 60 días disminuyó ligeramente los niveles de colesterol, y de 8 individuos, de manera significativa.
Cymbopogon es un género de plantas de la familia Poaceae, con cerca de 55 especies originarias de las regiones cálidas y tropicales de Asia. Es un tipo de pasto perenne. Se conoce como hierba de limón en Panamá, limonaria o limoncillo en Colombia, paja cedrón en Bolivia, mal ojillo o malojillo en Venezuela, y zacate limón en Honduras, El Salvador, Costa Rica, Nicaragua y México. En República Dominicana se llama limoncillo, en el Noroeste Argentino se llama por cedrón pasto y suele utilizarse para tomar la infusión mate. En la parte occidental de Cuba se le denomina caña santa y en la oriental limoncillo o yerba de calentura. En el Paraguay se conoce como cedrón Kapi-í. Es también conocida como té de limón, pasto de limón, lemongrass o pasto citronella. En el Ecuador, Chile y el Perú es conocida como hierba luisa (no confundir con el Cedrón que se le llama hierbaluisa). En Guinea Ecuatorial se denomina contrití que es una adaptación de 'country tea' por la influencia del pidgin nigeriano. No debe ser confundida con el cedrón o Aloysia citridora.
See artikkel räägib taimede perekonnast; taimeliigi kohta vaata artiklit harilik sidrunhein Sidrunhein (Cymbopogon) on mitmeaastaste taimede perekond kõrreliste sugukonnast.
Sidrunheinad on jõulise kasvuga mitmeaastased kõrrelised, kelle looduslik levila on Aasia troopilistes ja subtroopilistes piirkondades: Indias, Malaisias, Sri Lankal, Tais jm.
Kogu taimel on tugev sidruni maitse ja lõhn. Puhmik võib kasvada kuni 1,5 meetri kõrguseks. Lehed on alumises osas lihakad ja valged. Lehti kasutatakse salatite ja jookide maitsestamiseks.
Sidrunheina perekonda kuulub umbes 55 liiki.
Nende seas on:
Sidrunhein (Cymbopogon) on mitmeaastaste taimede perekond kõrreliste sugukonnast.
Sidrunheinad on jõulise kasvuga mitmeaastased kõrrelised, kelle looduslik levila on Aasia troopilistes ja subtroopilistes piirkondades: Indias, Malaisias, Sri Lankal, Tais jm.
Kogu taimel on tugev sidruni maitse ja lõhn. Puhmik võib kasvada kuni 1,5 meetri kõrguseks. Lehed on alumises osas lihakad ja valged. Lehti kasutatakse salatite ja jookide maitsestamiseks.
Sitrusheinät[2][3] eli sitruunaruohot (Cymbopogon) on noin 55 lajia käsittävä heinäkasvisuku. Suvun lajit ovat monivuotisia, jopa kaksimetrisiksi kasvavia heiniä, jotka tuoksuvat voimakkaasti sitruunalle. Lajeja kasvaa laajalla alueella Afrikan, Aasian ja Oseanian trooppisilla ja lämpimillä alueilla. Suvun tärkeimmät lajit ovat malabarinsitrusheinä (Cymbopogon flexuosus), joka kasvaa Kambodžasta Intiaan ja Sri Lankaan ulottuvalla alueella, sekä intiansitrusheinä (Cymbopogon citratus), joka lienee alun perin peräisin Malesiasta.
Sitruunaruoho on tärkeä ja keskeinen mauste monissa Kaakkois-Aasian keittiöissä, etenkin thaimaalaisessa sekä vietnamilaisessa. Kasvista käytetään lehtiruusukkeen pehmeää sisäosaa, ja se lisätään ruokaan tavallisesti tuoreena tai soseutettuna. Joissakin Afrikan maissa sitruunaruohosta tehdään teetä. Sekä tuoksu että maku muistuttavat sitruunaa muttei kuitenkaan sisällä sitrushedelmien hapokkuutta. Maun lähteenä on sitraali, jota on kasvin sisältämästä öljystä jopa 80 %.
Maustekäytön lisäksi joitakin lajeja käytetään hajuste- ja kosmetiikateollisuudessa.[4] Lisäksi sitruunaruoholla uumoillaan olevan myös terveydellisiä vaikutuksia potentiaalisena särkylääkkeenä. [5]
Sitrusheinät eli sitruunaruohot (Cymbopogon) on noin 55 lajia käsittävä heinäkasvisuku. Suvun lajit ovat monivuotisia, jopa kaksimetrisiksi kasvavia heiniä, jotka tuoksuvat voimakkaasti sitruunalle. Lajeja kasvaa laajalla alueella Afrikan, Aasian ja Oseanian trooppisilla ja lämpimillä alueilla. Suvun tärkeimmät lajit ovat malabarinsitrusheinä (Cymbopogon flexuosus), joka kasvaa Kambodžasta Intiaan ja Sri Lankaan ulottuvalla alueella, sekä intiansitrusheinä (Cymbopogon citratus), joka lienee alun perin peräisin Malesiasta.
Sitruunaruoho on tärkeä ja keskeinen mauste monissa Kaakkois-Aasian keittiöissä, etenkin thaimaalaisessa sekä vietnamilaisessa. Kasvista käytetään lehtiruusukkeen pehmeää sisäosaa, ja se lisätään ruokaan tavallisesti tuoreena tai soseutettuna. Joissakin Afrikan maissa sitruunaruohosta tehdään teetä. Sekä tuoksu että maku muistuttavat sitruunaa muttei kuitenkaan sisällä sitrushedelmien hapokkuutta. Maun lähteenä on sitraali, jota on kasvin sisältämästä öljystä jopa 80 %.
Maustekäytön lisäksi joitakin lajeja käytetään hajuste- ja kosmetiikateollisuudessa. Lisäksi sitruunaruoholla uumoillaan olevan myös terveydellisiä vaikutuksia potentiaalisena särkylääkkeenä.
Cymbopogon est un genre de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Panicoideae, qui comprend une cinquantaine d'espèces originaires des régions tropicales et subtropicales d'Afrique, d'Asie et d'Australie. Ce sont des plantes herbacées, généralement vivaces, rarement annuelles, cespiteuses ou rhizomateuses, dont les tiges (chaumes) peuvent atteindre de 15 à 300 cm de long. Certaines espèces de ce genre sont depuis très longtemps introduites et naturalisées dans tout le monde intertropical pour leurs aptitudes aromatiques culinaires et médicinales.
Les noms communs de l'espèce Cymbopogon citratus sont citronnelle et verveine des Indes.
La citronnelle de Ceylan (ou Sri Lanka), qui est la plus commercialisée dans le monde, est extraite de Cymbopogon nardus (L.) Rendle.
La citronnelle de Java correspond à l’espèce C. winterianus Jowitt.
Les appellations lemongrass, gingergrass, palmarosa, renvoient respectivement à Cymbopogon flexuosus, Cymbopogon martinii var. sofia, et Cymbopogon martinii var. motia.
Selon « The Plant List »[1] 29 avril 2013
Selon « The Plant List »[1] 29 avril 2013
Selon « The Plant List »[1] 29 avril 2013
Cymbopogon est un genre de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Panicoideae, qui comprend une cinquantaine d'espèces originaires des régions tropicales et subtropicales d'Afrique, d'Asie et d'Australie. Ce sont des plantes herbacées, généralement vivaces, rarement annuelles, cespiteuses ou rhizomateuses, dont les tiges (chaumes) peuvent atteindre de 15 à 300 cm de long. Certaines espèces de ce genre sont depuis très longtemps introduites et naturalisées dans tout le monde intertropical pour leurs aptitudes aromatiques culinaires et médicinales.
Les noms communs de l'espèce Cymbopogon citratus sont citronnelle et verveine des Indes.
La citronnelle de Ceylan (ou Sri Lanka), qui est la plus commercialisée dans le monde, est extraite de Cymbopogon nardus (L.) Rendle.
La citronnelle de Java correspond à l’espèce C. winterianus Jowitt.
Les appellations lemongrass, gingergrass, palmarosa, renvoient respectivement à Cymbopogon flexuosus, Cymbopogon martinii var. sofia, et Cymbopogon martinii var. motia.
Cymbopogon é un xénero botánico pertencente á familia das gramíneas, na subfamilia Panicoideae e na tribo Andropogoneae.
Neste xénero encóntranse a citronela e a herba limoeira.
O xénero está composto por arredor de 155 especies. Están presentes en Europa, África, Asia, Australasia, o Pacífico e América.
Cymbopogon é un xénero botánico pertencente á familia das gramíneas, na subfamilia Panicoideae e na tribo Andropogoneae.
Neste xénero encóntranse a citronela e a herba limoeira.
O xénero está composto por arredor de 155 especies. Están presentes en Europa, África, Asia, Australasia, o Pacífico e América.
Sítrónugras (fræðiheiti Cymbopogon) er ætt um 55 grasategunda sem upprunnar eru úr hlýju tempruðu belti eða hitabelti Gamla heimsins og Eyjaálfu. Sítrónugras er hávaxin fjölær jurt.
La citronella (genere Cymbopogon) è un'erba perenne propria delle regioni temperato-caldo e tropicali dell’Eurasia, una graminacea affine al sorgo.
Sono piante a portamento cespuglioso che possono raggiungere anche il metro di altezza. Il fusto è eretto con foglie nastriformi di un bel colore verde intenso tendente al bluastro e ricadenti ed entrambi emanano un gradevole profumo agrumato. La citronella, che non va confusa con la cedronella, ha un odore che ricorda il limone e viene largamente usata in India e in altri paesi dell'Asia come ingrediente di salse e zuppe. Viene usata in Asia e in Africa per la preparazione di tisane.
La citronella viene apprezzata per l'estrazione dell'omonimo olio aromatico. A differenza di molte credenze popolari, la citronella presente nelle candele non ha un buon potere repellente.[1]
Nel 2006 un team di ricerca della Università Ben Gurion in Israele ha scoperto che la citronella della specie Cymbopogon citratus causa apoptosi (morte cellulare programmata) di cellule cancerose. Con studi in vitro, i ricercatori hanno esaminato l'effetto del citrale, una molecola trovata nella citronella, su cellule normali e cancerose. Usando una concentrazione di citrale di 44.5 muM, i ricercatori hanno notato che la molecola induce la morte programmata nelle cellule cancerose. [2]
Il genere comprende circa 55 specie, tra le quali:
Il Cymbopogon hirtus, noto come barboncino mediterraneo, è oggi classificato come Hyparrhenia hirta.
url (aiuto). La citronella (genere Cymbopogon) è un'erba perenne propria delle regioni temperato-caldo e tropicali dell’Eurasia, una graminacea affine al sorgo.
Sono piante a portamento cespuglioso che possono raggiungere anche il metro di altezza. Il fusto è eretto con foglie nastriformi di un bel colore verde intenso tendente al bluastro e ricadenti ed entrambi emanano un gradevole profumo agrumato. La citronella, che non va confusa con la cedronella, ha un odore che ricorda il limone e viene largamente usata in India e in altri paesi dell'Asia come ingrediente di salse e zuppe. Viene usata in Asia e in Africa per la preparazione di tisane.
Cymbopogon (nomen botanicum a Curtio Sprengel anno 1815 statutum) est genus plantarum in Asia et Africa Septentrionali sponte crescentium. Variae species ab hominibus coluntur ad olea essentialia producenda, quae in coquina et medicina necnon aliis modis utilia sunt. Quod genus plantarum Latinitate communi iuncus odoratus appellari licet.
Cymbopogon (nomen botanicum a Curtio Sprengel anno 1815 statutum) est genus plantarum in Asia et Africa Septentrionali sponte crescentium. Variae species ab hominibus coluntur ad olea essentialia producenda, quae in coquina et medicina necnon aliis modis utilia sunt. Quod genus plantarum Latinitate communi iuncus odoratus appellari licet.
Citrinžolė (Cymbopogon) – miglinių (Poaceae) šeimos žolinis daugiametis augalas. Citrinžolių genčiai priklauso 52 (ar 55) rūšys, kilusios iš Senojo pasaulio tropinių sričių. Dalis citrinžolių rūšių pasižymi maloniu, citriną primenančiu kvapu ir yra naudojamos įvairioms reikmėms.
Citrinžolės auga dideliais kupstais – lapai išilgi, linijiški, gali siekti 1,5–2 m ilgį. Lapų makštys mėsingos, jose susikaupę daug kvapiųjų medžiagų.
Citrinžolės savaime auga bei yra auginamos daugelyje tropinių kraštų (Pietų ir Pietryčių Azijoje, Artimuosiuose Rytuose, Afrikoje, Lotynų Amerikoje). Iš augalo lapų taisoma arbata, jie dedami kaip prieskonis į mėsos, žuvies, jūros gerybių patiekalus, sriubas. Citrinžolių aliejus veikia prieš grybus ir pelėsius, atbaido uodus ir kai kuriuos kitus kenkėjus, vilioja bites. Citrinžolių aliejaus dedama į muilus, šampūnus, vabzdžius atbaidančius mišinius. Citrinžolių aliejumi Pietų Indijoje nuo seno tepti palmių lapų rankraščiai. Citrinžolės pasižymi vaistinėmis savybėmis – turi raminamąjį poveikį, atpalaiduoja raumenis, mažina nerimą.
Svarbiausios citrinžolių rūšys:
Citrinžolė (Cymbopogon) – miglinių (Poaceae) šeimos žolinis daugiametis augalas. Citrinžolių genčiai priklauso 52 (ar 55) rūšys, kilusios iš Senojo pasaulio tropinių sričių. Dalis citrinžolių rūšių pasižymi maloniu, citriną primenančiu kvapu ir yra naudojamos įvairioms reikmėms.
Citrinžolės auga dideliais kupstais – lapai išilgi, linijiški, gali siekti 1,5–2 m ilgį. Lapų makštys mėsingos, jose susikaupę daug kvapiųjų medžiagų.
Citrinžolės savaime auga bei yra auginamos daugelyje tropinių kraštų (Pietų ir Pietryčių Azijoje, Artimuosiuose Rytuose, Afrikoje, Lotynų Amerikoje). Iš augalo lapų taisoma arbata, jie dedami kaip prieskonis į mėsos, žuvies, jūros gerybių patiekalus, sriubas. Citrinžolių aliejus veikia prieš grybus ir pelėsius, atbaido uodus ir kai kuriuos kitus kenkėjus, vilioja bites. Citrinžolių aliejaus dedama į muilus, šampūnus, vabzdžius atbaidančius mišinius. Citrinžolių aliejumi Pietų Indijoje nuo seno tepti palmių lapų rankraščiai. Citrinžolės pasižymi vaistinėmis savybėmis – turi raminamąjį poveikį, atpalaiduoja raumenis, mažina nerimą.
Serai atau serai makan (nama botani: Cymbopogon citratus) adalah tumbuhan herba malar hijau yang dikenali juga sebagai sereh makan (Indonesia), takrai (Thailand) lemongrass (Inggeris). Tanaman serai makan (cymbopogen citratus) dipercayai berasal dari Sri Lanka dan telah tersebar luas di kawasan tropika, termasuk Malaysia, Indonesia, Tanzania, Brazil, Guatemala dan China. Tumbuhan ini selalunya digunakan dalam masakan di kalangan masyarakat Asia terutamanya masakan Thailand, Kemboja,Vietnam) dan Caribbean.
Serai mudah ditanam di mana-mana jenis tanah kecuali kawasan berair atau berpaya. Di Malaysia khususnya, serai makan banyak di tanam sebagai tanaman dapur. Batang serai dituai untuk kegunaan segar sebagai perisa dalam masakan. Serai makan ialah sejenis tanaman rumput yang beraroma dan mempunyai rimbunan daun yang lebat. Pada setiap rumpun terdapat banyak batang yang tumbuh daripada rizom. Batangnya berwarna putih keunguan atau kemerahan. Daunnya tirus, melampai, panjangnya 60−100 cm dan lebar 1.0−1.5 cm. Ia berwarna hijau muda, kesat dengan urat yang selari. Serai makan jarang didapati berbunga di Malaysia.
Tumbuhan ini mempunyai perasa lemon dan boleh dikeringkan untuk menjadi tepung atau digunakan segar. Digunakan dalam teh, sup, dan masakan kari, serai juga sesuai digunakan dalam masakan ayam, ikan, dan makanan laut.
Terdapat lebih 50 spesies Cymbopogon. Serai India Timur (Cymbopogon flexuosus) adalah tempatan di India, Sri Lanka, Burma, dan Thailand sementara Serai India Barat (Cymbopogon citratus) dipercayai berasal dari Malaysia. Sementara kedua-dua boleh digunakan, C. citratus lebih sesuai untuk memasak. Di India C. citratus digunakan untuk herba perubatan dan wangi-wangian.
Spesies lain digunakan dalam industri minyak wangi adalah Cymbopogon martini (disuling menjadi minyak palmarosa) dan Rumput Citronella (Cymbopogon winterianus Jowitt) dari mana minyak citronella didapati. Lilin atau gaharu diperbuat dengan minyak citronella pekat boleh digunakan sebagai penghalau nyamuk.
Serai atau serai makan (nama botani: Cymbopogon citratus) adalah tumbuhan herba malar hijau yang dikenali juga sebagai sereh makan (Indonesia), takrai (Thailand) lemongrass (Inggeris). Tanaman serai makan (cymbopogen citratus) dipercayai berasal dari Sri Lanka dan telah tersebar luas di kawasan tropika, termasuk Malaysia, Indonesia, Tanzania, Brazil, Guatemala dan China. Tumbuhan ini selalunya digunakan dalam masakan di kalangan masyarakat Asia terutamanya masakan Thailand, Kemboja,Vietnam) dan Caribbean.
Cymbopogon is het geslacht van de citroengrassen uit de orde van de grassen Poales.
Er zijn zo'n 55 tot 70 soorten in dit geslacht waarvan het merendeel in zuidelijk en oostelijk Azië voorkomt, maar er zijn ook soorten in Afrika en in Australië. De planten vormen vaak pollen waarvan sommige 80-300 cm hoog kunnen worden. Veel soorten brengen etherische oliën voort (citronella) en hun bladeren geuren vaak aromatisch. Sommige soorten zijn van culinair belang, andere worden voor hun insectenwerende eigenschappen gebruikt.
Cymbopogon is het geslacht van de citroengrassen uit de orde van de grassen Poales.
Er zijn zo'n 55 tot 70 soorten in dit geslacht waarvan het merendeel in zuidelijk en oostelijk Azië voorkomt, maar er zijn ook soorten in Afrika en in Australië. De planten vormen vaak pollen waarvan sommige 80-300 cm hoog kunnen worden. Veel soorten brengen etherische oliën voort (citronella) en hun bladeren geuren vaak aromatisch. Sommige soorten zijn van culinair belang, andere worden voor hun insectenwerende eigenschappen gebruikt.
Soorten die hier nader beschreven worden zijn: Cymbopogon citratus - citroengras - bekend van de Zuidoostaziatische keuken Cymbopogon martinii - palmarosa Cymbopogon nardus - waaruit citronella gewonnen wordt Cymbopogon marginatus - de motwortel van Zuid-Afrika Cymbopogon schoenanthus - het kameelgras van Arabië en de SaharaSitrongress er en slekt i gressfamilien med mellom 55 og 70 arter, de fleste er flerårige. De vokser i klynger, og avhengig av art blir de fra 15 til 300 cm høye. Noen arter danner jordstengler. Artene vokser i subtropiske og tropiske strøk.
Særlig Cymbopogon citratus er mye brukt som krydderurt i asiatisk matlaging, den blir 60–90 cm høy. Når stengelen klemmes eller knuses gir den fra seg en sitronaktig aroma.[1] Mesteparten av smaken finnes nær roten. For å frigi smaken bør sitrongresset knuses og hakkes rett før en har det i retten. Det brukes ofte i supper , salater og wokretter.
Mange av artene brukes også til å utvinne eteriske oljer, særlig citronellol og geraniol. Også bruken som krydder og som middel til å fordrive insekter henger sammen med de eteriske oljene.
Denne planten brukes også som tilsetning i enkelte typer øl og mineralvann (som i produktet "Farris, med smak av sitron og sitrongress", av Ringnes Bryggerier).
Sitrongress er en slekt i gressfamilien med mellom 55 og 70 arter, de fleste er flerårige. De vokser i klynger, og avhengig av art blir de fra 15 til 300 cm høye. Noen arter danner jordstengler. Artene vokser i subtropiske og tropiske strøk.
Palczatka (Cymbopogon K. P. J. Spreng.) – rodzaj traw z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Należą do niego 52 gatunki[3]. Występują na obszarach o klimacie ciepłym w Azji Południowej, Afryce, Ameryce Południowej i Środkowej, południowej części Ameryki Północnej, Australii, na wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego, w Europie tylko w Czarnogórze[4].
Cymbanthelia Andersson, Gymnanthelia Schweinf
Rodzaj należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae), rzędu wiechlinowców (Poales)[1]. W obrębie rodziny należy do podrodziny (Andropogoneae)[6].
Wiele gatunków wytwarza wonne olejki eteryczne. Olejki te mają własności lecznicze, są stosowane do produkcji kosmetyków i jako repelenty odstraszające owady[7]. Niektóre są uprawiane jako rośliny ozdobne.
Palczatka (Cymbopogon K. P. J. Spreng.) – rodzaj traw z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Należą do niego 52 gatunki. Występują na obszarach o klimacie ciepłym w Azji Południowej, Afryce, Ameryce Południowej i Środkowej, południowej części Ameryki Północnej, Australii, na wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego, w Europie tylko w Czarnogórze.
Cymbopogon é um género botânico pertencente à família Poaceae, subfamília Panicoideae, tribo Andropogoneae.
Neste gênero encontram-se a citronela e o capim limão.
O gênero é composto por aproximadamente 155 espécies. Ocorrem na Europa, África, Ásia, Australásia, Pacífico, América do Norte e América do Sul.
A Cidreira, Capim Cidreira, Capim Santo, Capim Limão (português brasileiro) ou Erva-Príncipe, Caninha ou Erva-caninha (em Português europeu) (Cymbopogon flexuosus e Cymbopogon citratus) é uma planta usada em medicina popular, sendo, para esse efeito, utilizadas as folhas que, em infusão, têm propriedades febrífugas, sudoríficas, analgésicas, calmantes, anti-depressivas, diuréticas e expectorantes. O extrato ou oleo esencial pode ser usado como bactericida (inclusive para tratamento contra a bacteria Helicobacter Pylori[1][2]), hepatoprotector, antiespasmódico, estimulante da circulação periférica, estimulante estomacal e da lactação. Os compostos químicos a que se devem estas propriedades são citral, geraniol, metileugenol, mirceno, citronelal, ácido acético e ácido capróico. Tais componentes e, mais especificamente, o citral dão-lhe um aroma semelhante à lúcia-lima, bela-luísa ou limonete (Aloysia triphylla).
A Citronela (Cymbopogon nardus e Cymbopogon winterianus) cresce aproximadamente até 2 metros e apresenta caule avermelhado na base. Essas espécies são utilizadas na produção do óleo de citronela, que é utilizado em sabonetes, como repelentes de insetos.
A citronela é normalmente plantada em pequenas hortas para afastar a mosca branca. Seu plantio favorece o cultivo de vegetais, tais como o tomate e brócolis, sem a utilização de pesticidas. O plantio consorciado com outras culturas deve incluir barreiras físicas, pois a citronela pode se espalhar pelo terreno.[3]
Cymbopogon é um género botânico pertencente à família Poaceae, subfamília Panicoideae, tribo Andropogoneae.
Neste gênero encontram-se a citronela e o capim limão.
O gênero é composto por aproximadamente 155 espécies. Ocorrem na Europa, África, Ásia, Australásia, Pacífico, América do Norte e América do Sul.
Citrongrässläktet (Cymbopogon) är ett släkte med runt 55 arter som trivs i varmare klimat.
Цимбопого́н (Cymbopogon) — рід рослин родини Тонконогових, що складається приблизно з 55 видів, відомих як лимо́нне со́рго, лимо́нний злак, цитроне́лла або лемонгра́с. Походить з теплих і тропічних регіонів Старого Світу. Висока багаторічна трав'яниста рослина.
Лимонне сорго широко використовується як приправи в азійській та карибській кухнях. Воно має цитрусовий аромат, може бути висушене та змелене, може використовуватися свіжим. Стебло, за винятком м'якої серцевини, занадто жорстке, щоб його їсти. Однак воно може бути тонко порізане для додавання у страву. Також його можна розім'яти і додати цілком, так як в цьому випадку разом з соком із стебел добре вивільняються ароматичні олії. Основний компонент лимонного сорго — цитраль. Азіатський і Карибський лемонграсс майже не відрізняються своїми властивостями, але для вырощування в откритому грунті у нашій климатичній зоні використовується виключно більш стійкий до зимування Карибский (Лемонграсс техасський) сорт.
Ця рослина зазвичай використовується в чаях, супах і каррі. Також підходить до страв з пташиного м'яса, риби та морепродуктів. Часто використовується як чай в Африці.
Східно-індійське лимонне сорго ( Cymbopogon flexuosus), також називають кохінхінкською або малабарською травою, походить з Камбоджі, Індії, Шрі-Ланки, М'янми і Таїланду, тоді як Західно-індійське лимонне сорго (Cymbopogon Citratus), як припускають, родом з Малайзії. Незважаючи на те, що обидва ці сорти взаємозамінні, Cymbopogon Citratus більше підходить для приготування їжі. Cymbopogon Citratus в Індії також використовують в медичних цілях та у парфумерії. З цих рослин отримують ефірну (лемонграссову) олію.
Лемонграсова олія використовується як пестицид і консервант. Дослідження показують, що ефірна олія лемонграссу має протигрибкову дію[1]. Незважаючи на свою здатність відлякувати комах, олія лемонграссу широко використовується як «приманка» для залучення бджіл.[2]
Цитронелла (Cymbopogon Nardus та Cymbopogon winterianus) подібна до вищезгаданих видів, але виростає до 2 метрів у висоту та має черешки червоного кольору. Ці сорти застосовуються у виробництві ефірної олії, яка використовується в милі як протимоскітний засіб[3] в спреях і свічках, та для ароматерапії, яка популярна в Індонезії. Основні хімічні компоненти цієї олії — гераніол і цитронеллол є антисептиками, і тому використовуються в домашніх засобах для дезінфекції та при виготовленні мила. Крім виробництва олії, цитронелла також використовується з кулінарною метою, наприклад, як чай.
Пальмороза (Cymbopogon Martinii) — ще один вид, який використовується в парфумерії. Це багаторічна трава, що росте дернинами, сягає 150 см у висоту, має тонкі листки, та дрібніші, у порівнянні з вищезгаданими видами, черешки. Листя і верхівки квітів містять солодко пахучу олію, що використовується для виробництва гераніолу. Окрім того, це з цієї рослини шляхом дистиляції виробляють однойменну олію, яка цінується в ароматерапії за його заспокійливий ефект, допомагає подолати нервове напруження та стрес.
Лимонна трава також відома як gavati chaha (गवती चहा) у мові маратхі (gavat = траві; chaha = чай), і використовується як добавка до чаю, а в препаратах, таких як kadha, що є традиційним трав'яним «супом», використовується при застуді. Він має цілющі властивості й широко використовується в аюрведичній медицині, допомагає при лікуванні кашлю та закладеності носа.[4]
Цимбопого́н (Cymbopogon) — рід рослин родини Тонконогових, що складається приблизно з 55 видів, відомих як лимо́нне со́рго, лимо́нний злак, цитроне́лла або лемонгра́с. Походить з теплих і тропічних регіонів Старого Світу. Висока багаторічна трав'яниста рослина.
Chi Sả (danh pháp khoa học: Cymbopogon) là một chi chứa khoảng 55 loài trong họ Poaceae, có nguồn gốc ở vùng nhiệt đới và ôn đới ấm của Cựu Thế giới. Chúng là các loại cỏ sống lâu năm và cao. Tên gọi thông thường là sả.
Sả được sử dụng rộng rãi như là một loại cây thuốc và gia vị tại các nước châu Á (đặc biệt là của người Thái, người Lào, người Khmer và người Việt) cũng như tại khu vực Caribe. Nó có hương vị như chanh và có thể sấy khô và tán thành bột hay sử dụng ở dạng tươi sống. Phần thân cây là khá cứng để có thể ăn, ngoại trừ phân thân non và mềm bên trong. Tuy nhiên, người ta có thể thái nhỏ và thêm vào trong các gia vị. Nó cũng có thể để thâm lại và bổ sung toàn bộ do nó tiết ra tinh dầu thơm từ các túi chứa dịch nước trong thân cây. Thành phần chính trong tinh dầu sả là citral (3,7-đimêtyl-2,6-octađienal)
Sả nói chung được dùng trong chè, súp và các món cà ri. Nó cũng rất thích hợp cho các món chế biến từ thịt gia cầm, cá và hải sản. Nó thường được sử dụng như một loại chè tại một số quốc gia châu Phi (ví dụ Togo).
Sả dịu (Cymbopogon flexuosus) có nguồn gốc ở Ấn Độ, Sri Lanka, Myanma và Thái Lan trong khi sả chanh (Cymbopogon citratus) được cho là có nguồn gốc từ Malaysia. Hai loài này có thể được sử dụng tương tự như nhau, tuy nhiên C. citratus phù hợp hơn khi dùng cho ẩm thực. Tại Ấn Độ, C. citratus được dùng cả trong y học và trong sản xuất nước hoa.
Sả Sri Lanka (Cymbopogon nardus) và sả Java (Cymbopogon winterianus) là tương tự như các loài trên, nhưng có thể mọc cao tới 2 m và có phần gốc cây màu đỏ. Các loài này được dùng để sản xuất tinh dầu sả, được dùng trong xà phòng, thuốc trừ muỗi trong các loại bình xịt diệt côn trùng hay nến cũng như trong điều trị bằng xoa bóp dầu thơm. Các thành phần cơ bản của tinh dầu sả, geraniol và citronellol, là các chất khử trùng, vì thế nó được dùng trong các chất tẩy uế và xà phòng dùng trong gia đình. Ngoài việc sản xuất tinh dầu sả, cả hai loài này cũng được dùng trong ẩm thực hay làm chè uống.
Sả hồng hay sả hoa hồng (Cymbopogon martinii) là một loài khác được sử dụng trong công nghiệp sản xuất nước hoa. Nó là loài cỏ sống lâu năm mọc thành bụi cao tới 150 cm với các lá nhỏ và thân củ nhỏ hơn so với các loài trên. Các lá và hoa chứa tinh dầu có hương vị thơm ngọt, được sử dụng trong sản xuất geraniol. Nó cũng được chưng cất thành tinh dầu palmarosa và được sử dụng trong điều trị bằng dầu thơm vì có tác dụng làm dịu để giảm bớt các căng thẳng thần kinh.
Một thứ của sả miền núi cao (chưa xác định được tên khoa học) gọi là juzai, được dùng trong ẩm thực của người Kyrgyz, Đông Can và Duy Ngô Nhĩ.
Chi Sả (danh pháp khoa học: Cymbopogon) là một chi chứa khoảng 55 loài trong họ Poaceae, có nguồn gốc ở vùng nhiệt đới và ôn đới ấm của Cựu Thế giới. Chúng là các loại cỏ sống lâu năm và cao. Tên gọi thông thường là sả.
Cymbopogon Spreng.
Цимбопо́гон (лат. Cymbopogon) — род растений семейства Злаки, или Мятликовые, состоящий примерно из 55 видов, изначально произраставших в тёплых и тропических регионах Старого Света. Высокое многолетнее травянистое растение. Отдельные виды или группы видов этого рода известны под названиями «лимонное сорго», «лимонный злак», «лимонная трава», «цитронелла», «лемонграсс», «челнобородник».
Лимонное сорго широко используется в качестве приправы в азиатской и карибской кулинариях. Оно обладает цитрусовым ароматом, может быть высушено, смолото, может использоваться свежим. Стебель, за исключением мягкой сердцевины, слишком жесткий, чтобы его есть. Однако он может быть тонко порезан для добавления в блюдо. Также его можно размять и добавить целиком, так как в этом случае вместе с соком из стеблей хорошо высвобождаются ароматические масла. Основной компонент лимонного сорго — цитраль.
Данное растение обычно используется в чаях, супах и карри. Также подходит к птице, рыбе и морепродуктам. Часто используется как чай в Африке.
Восточно-индийское лимонное сорго (Cymbopogon flexuosus), также называемое кохинхинкской или малабарской травой, происходит из Камбоджи, Индии, Шри-Ланки, Бирмы и Таиланда, тогда как Западно-индийское лимонное сорго (Cymbopogon citratus), как предполагается, родом из Малайзии. Несмотря на то, что оба этих вида взаимозаменяемы, Cymbopogon citratus больше подходит для готовки. В Индии Cymbopogon citratus также используют в медицинских целях и в парфюмерии. Из этих растений получают эфирное (лемонграссовое) масло.
Цитронелла (Cymbopogon nardus и Cymbopogon winterianus) подобна вышеуказанным видам, но растёт до 2 метров и имеет черешки красного цвета. Эти сорта применяются в производстве эфирного масла, которое используется в мыле, в качестве противомоскитного средства в спреях и свечах, и для ароматерапии, которая популярна в Индонезии. Основные химические компоненты этого масла — гераниол и цитронеллол, которые являются антисептиками, и поэтому используются в домашних средствах для дезинфекции и в мыле. Кроме производства масла, цитронелла также используется в кулинарных целях, например, в качестве чая.
Пальмороза (Cymbopogon martinii) — ещё один вид, используемый в парфюмерии. Это многолетняя трава, растущая дерновинами, которая достигает 150 см в высоту, имеет тонкие листья и более мелкие, в сравнении с вышеназванными видами, черешки. Листья и верхушки цветов содержат сладко пахнущее масло, используемое для производства гераниола. Кроме того, из этого растения путём дистилляции производят одноименное масло, которое ценится в ароматерапии за его якобы успокаивающий эффект, помогающий преодолеть нервное напряжение и стресс.
В России цимбопогон, как правило, не цветёт. Возможно выращивания в качестве декоративного растения[2].
По информации базы данных The Plant List, род включает 52 вида[3]:
Цимбопо́гон (лат. Cymbopogon) — род растений семейства Злаки, или Мятликовые, состоящий примерно из 55 видов, изначально произраставших в тёплых и тропических регионах Старого Света. Высокое многолетнее травянистое растение. Отдельные виды или группы видов этого рода известны под названиями «лимонное сорго», «лимонный злак», «лимонная трава», «цитронелла», «лемонграсс», «челнобородник».
提示：本条目的主题不是茅香。香茅是禾本科香茅屬（学名：Cymbopogon）約55種芳香性植物的統稱，為常見的香草之一。因有檸檬香氣，故又被稱為檸檬草。最適種植於海拔50至500公尺，排水良好之山坡地。
香茅油呈黃褐色，放出特異清爽之香氣。主要用途為煉製香精、人工顏料、及香水之原料。亦可用於驅除蚊蟲侵蝕等之用途。
然中文社會對香茅與檸檬草的定義不嚴謹，西方社會同樣因lemon grass的名稱而造成混淆[1][2]。香茅主要有作為食用烹調的柠檬草，以及作為提煉香茅油的亚香茅，兩者同隸屬於香茅属，葉子外觀細長類似芒草。
柠檬草盛產於東南亞，或以莖幹或粉末的形式出現於調味料市場；亚香茅則由於本身口感不佳，專用於工業提煉精油。坊間偶有紅香茅的名詞出現，是指亚香茅與前者相比較，葉子根部多呈現紅色。[3]
至於另一個容易因名稱而混淆、也用於烹飪的檸檬草，則是學名Pelargonium citrosum，葉子外觀如巴掌的植物。
西元1913年，日本人岩元清從爪哇移植了一批香茅草到臺灣，在苗栗松本農場大量種植成功，開啟臺灣香茅草栽植事業。[4][5]
西元1950年，台灣的香茅油產量達360公噸，並逐年增加。1951年荷蘭人撤出獨立後的印尼，當地的香茅油產量大受影響，台灣香茅油趁勢堀起，產量居世界第一，苗栗縣產量占全台80%。1964年到達頂峰，年產量為3,600公噸。此後因生產成本增加，外銷逐漸減少，但仍維持每年2,000噸左右。1967年香茅油外銷日本佔77%，印度15%，美國2%，印尼2%，其他如西班牙、義大利等國也有少量。
西元1967年，人工合成的香茅油發明問世，香茅油價格大跌，此後香茅草也就少人種植了。
香茅曾經為台灣帶來驚人的財富。一年三穫，一甲山坡地約可產出9桶香茅油，1桶約7~10公斤。雖價格起伏頗大，但以二戰後價格而言，每桶均價約新台幣1,800元，契作價格更高。是為當時一般工人900天的薪資。故有一桶香茅油換一間民宅的說法。
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 単子葉植物綱 Liliopsida 目 : イネ目 Poales 科 : イネ科 Poaceae 属 : オガルカヤ属 Cymbopogon 英名 Lemon grass 種 オガルカヤ属 (Cymbopogon) は、イネ科の属。ユーラシア大陸やオセアニアに分布する約55種（70種[1]ともされる）が所属する。オガルカヤやレモングラス、コウスイガヤなどを含み、ハーブなどに利用される種もある。
葉身は線形で、花は複合花序[1]。草体からは芳香がする。染色体数はx=10, 20, 40, 60[1]。
インド原産のレモングラスなどはハーブとして用いられる。シトラスのような香りをもち、葉をそのまま使用したり、乾燥パウダーの形で用いられる。主に茶やスープ、カレーの風味付けとして使用される。
またオガルカヤ属の種からとった油などには、抗カビ作用があることも報告されている[2]ため、殺虫剤や虫除けとしても利用される。
また薬用のハーブとして使用されることもあり、ブラジルでは不安をのぞくための民間療法として、レモングラスの茶が利用されている[3]。しかしこれはヒトに効果がないことが研究で明らかになっている[4]。またレモングラスの茶は、接触性皮膚炎 (en) の再発を起こすことすらあるとされる[5]。
2006年に、イスラエルのベングリオン大学 (en) の研究チームが、レモングラスにふくまれるシトラールに、がん細胞のアポトーシス（プログラム細胞死）を誘導する効果があることを発見した。[6]。このため、がん治療に利用されることが期待されている。
販売されているレモングラス
下ごしらえされたレモングラス
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 オガルカヤ属 (Cymbopogon) は、イネ科の属。ユーラシア大陸やオセアニアに分布する約55種（70種ともされる）が所属する。オガルカヤやレモングラス、コウスイガヤなどを含み、ハーブなどに利用される種もある。
개솔새속(학명: Cymbopogon 킴보포곤[*])는 벼과의 속이다. 개솔새, 레몬그래스 등이 속하며, 개솔새속 풀을 통틀어 레몬그래스(영어: lemongrass)라 부르기도 한다.
