Acanthodactylus erythrurus (Schinz 1833)

Grzebieniopalczyk europejski (Acanthodactylus erythrurus) – gatunek gada z rodziny jaszczurkowatych (Lacertidae). Niezagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania i środowisko

Występuje na Półwyspie Iberyjskim i w północno-zachodniej Afryce.

Zamieszkuje na suchych i gorących terenach o podłożu piaszczystym, słabo porośniętym roślinnością. Występuje także na nadmorskich plażach i w innych ekosystemach, jednak nie jest tam pospolity^[3].

Występowanie podgatunków

• Acanthodactylus erythrurus atlanticus Boulenger, 1918 - Maroko, Atlas Średni, północne stoki Atlasu Wysokiego, równiny na północ i zachód od Atlasu.
• Acanthodactylus erythrurus belli Gray 1845 - wschodnie równiny Maroka i Algierii.
• Acanthodactylus erythrurus erythrurus Schinz, 1833 - Półwysep Iberyjski.

Opis

Jaszczurka długości 23 cm, o krępym ciele. Głowa krótka, wysoko wysklepiona. Ogon wyjątkowo długi, u samców u nasady wyraźnie zgrubiały. Grzybkowate łuski rozwinięte są tylko na czwartym palcu tylnych łap. Ubarwienie zmienne. Grzbiet zwykle szary lub szarobrązowy, z 10 jasnymi paskami, przerywanymi małymi plamkami. Boki z jasnymi, ciemno obrzeżonymi plamami. Brzuch białawoszary. Dolna strona ogona u młodych osobników i samic żywoczerwona. Młode osobniki pokryte są kontrastowymi, czarno-białymi paskami.

Tryb życia

Pełną ruchliwość osiąga jedynie w prażącym słońcu. Porusza się bardzo zwinnie, choć może również skradać się bardzo powoli.

A. erythrurus jest jajorodny^[3]. Samica składa od 4 do 6 jaj.

Gatunek niezagrożony wyginięciem. Trend jego populacji ocenia się jako stabilny^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Günter Diesener, Josef Reichholf: Płazy i gady. Leksykon przyrodniczy. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 136-137. ISBN 83-7129-440-9.