Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llostfain plaen (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llostfeinion plaen) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Synallaxis infuscata; yr enw Saesneg arno yw Plain spinetail. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. infuscata, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r llostfain plaen yn perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cropiwr amlresog Dendrocolaptes picumnus Cropiwr coronog Lepidocolaptes affinis Cropiwr pen rhesog Lepidocolaptes souleyetii Cropiwr planalto Dendrocolaptes platyrostris Cropiwr Zimmer Dendroplex kienerii Rhedwr bach y paith Ochetorhynchus phoenicurusAderyn a rhywogaeth o adar yw Llostfain plaen (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llostfeinion plaen) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Synallaxis infuscata; yr enw Saesneg arno yw Plain spinetail. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. infuscata, sef enw'r rhywogaeth.
Pinto's spinetail (Synallaxis infuscata) is a species of bird in the family Furnariidae. It is also known as the plain spinetail, Alagoas spinetail or tatac. It is endemic to north-eastern Brazil. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forest, subtropical or tropical moist shrubland, and plantations. It is threatened by habitat loss.
Pinto's spinetail (Synallaxis infuscata) is a species of bird in the family Furnariidae. It is also known as the plain spinetail, Alagoas spinetail or tatac. It is endemic to north-eastern Brazil. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forest, subtropical or tropical moist shrubland, and plantations. It is threatened by habitat loss.
El pijuí de Pinto[4] (Synallaxis infuscata), también denominado pijuí sencillo,[5] es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae perteneciente al numeroso género Synallaxis. Es endémica de una pequeña región del noreste de Brasil.
Se distribuye en unas pocas localidades del noreste brasileño al este de los estados de Alagoas, Pernambuco y Paraíba.[6]
Esta especie es considerada rara y local en su hábitat natural: los bordes de fragmentos de Mata Atlántica sufriendo varios grados de perturbación, hasta los 500 m de altitud. Ha sido observada en crecimientos secundarios al borde de bosques y plantaciones de café mezcladas con crecimientos secundarios junto a bosques.[1][7]
Mide entre 16 a 18 cm de longitud y pesa entre 16 a 20 g.[3] Su plumaje es predominantemente gris oscuro con corona, alas y cola rufos.[8] Se asemeja a Synallaxis ruficapilla (con quien no se sobrepone) pero difiere porque le falta la lista pardo amarillenta pos-ocular y es gris oscuro más uniforme en las partes inferiores.[7]
El pijuí de Pinto ha sido calificado como amenazado de extinción por la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (IUCN) debido a que su zona de distribución es muy pequeña (a pesar de mayor de lo que previamente estimado), a la pérdida y perturbación de su hábitat y a que su población total, estimada entre 350 y 1500 individuos parece estar decayendo.[1]
Hubo una masiva destrucción de Mata Atlántica en Alagoas y Pernambuco, y se estima que solamente permanecen 2% de la foresta original en la zona de distribución de esta especie. También, la mayoría de los fragmentos de bosque donde esta especie ocurre son menores a 500 ha. Principalmente debido a la tala de árboles para conversión para plantaciones de caña de azúcar o pastoreos.[1]
Está protegida por ley en Brasil y ocurre en la Reserva biológica de Pedra Talhada en Alagoas, donde las acciones son adecuadas. En Murici, otro local importante para la especie, las tierras permanecen privadas y diversas iniciativas de conservación han fallado en impedir la pérdida de forestas. También fue registrada en la Reserva ecológica Caetés y en la Reserva privada Frei Caneca en Pernambuco.[1]
Se comporta muy semejante a S. ruficapilla, a pesar de ser una especie más de borde de bosque y mucho menos numerosa. Anda usualmente en pares, brincando y se arrastrando próxima al suelo, en el denso enmarañado del sotobosque.
Se alimenta de artrópodos que captura en cáscaras de troncos de árboles y emarañados de lianas y raíces.[9]
Su canto es un agudo y nasal «enk-enk» o «enk-enk-enk».[7] Su canto bisilábico es oído como un «ta-tac»[8] lo que origina su nombre común onomatopéyico en Brasil.
La especie S. infuscata fue descrita por primera vez por el ornitólogo brasileño Olivério Mário de Oliveira Pinto en 1950 como la subespecie Synallaxis ruficapilla infuscata; su localidad tipo es: «Usina Nossa Senhora do Carmo, Vitória de Santa Antão, este de Pernambuco, Brasil».[3]
El nombre genérico femenino «Synallaxis» puede derivar del griego «συναλλαξις sunallaxis, συναλλαξεως sunallaxeōs»: intercambio; tal vez porque el creador del género, Vieillot, pensó que dos ejemplares de características semejantes del género podrían ser macho y hembra de la misma especie, o entonces, en alusión a las características diferentes que garantizan la separación genérica;[10] una acepción diferente sería que deriva del nombre griego «Synalasis», una de las ninfas griegas Ionides.[6] El nombre de la especie «infuscata», proviene del latín «infuscatus»: moreno, oscuro.[11]
Se considera que forma un grupo con Synallaxis ruficapilla y S. cinerea; y previamente fue considerada conespecífica con la primera, pero las diferencias vocales indican que la presente merece el rango de especie plena. Análisis recientes, utilizando la morfología y vocalizaciones, sugieren que, dentro del grupo, solo la presente especie y S. ruficapilla deberían ser considerados como taxones válidos, y que S. cinerea debería ser sinónimo de ruficapilla.[12] Sin embargo, con base en la filogenética molecular, se recomienda continuar con el reconocimiento de las tres especies.[13] Este estudio también encontró evidencias de que el pariente más próximo al grupo formado por las tres sería S. moesta (de los contrafuertes andinos orientales). Futuros análisis más profundos podrían tal vez clarificar la verdadera situación taxonómica. Otros autores han propuesto que está más próximamamente emparentada con Synallaxis brachyura o Synallaxis hypospodia. Es monotípica.[3]
El pijuí de Pinto (Synallaxis infuscata), también denominado pijuí sencillo, es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae perteneciente al numeroso género Synallaxis. Es endémica de una pequeña región del noreste de Brasil.
Synallaxis infuscata Synallaxis generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Synallaxis infuscata Synallaxis generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Hiiriorneero (Synallaxis infuscata)[2] on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Hiiriorneeroa tavataan pienellä alueella Brasilian koillisosissa. Lajin populaatioksi on arvioitu 350–1 500 yksilöä. Sitä uhkaa elinympäristöjen muutokset ja häirintä, ja laji on luokiteltu erittäin uhanalaiseksi.[1]
Hiiriorneero (Synallaxis infuscata) on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
De Pinto's stekelstaart (Synallaxis infuscata) is een zangvogel uit de familie der ovenvogels (Furnariidae).
De vogel is 16 centimeter lang. De Pinto's stekelstaart is grotendeels grijs, maar ogen, kruin, vliegveren en staart zijn rood. Verder wordt deze vogel gekenmerkt door een met korte stekels bezette kruin.
Deze vogel is endemisch in Brazilië en komt enkel voor in de noordoostelijke staten Alagoas, Paraíba en Pernambuco. De natuurlijke habitats zijn vochtige subtropische of tropische laagland bossen, vochtige tropische of subtropische scrublanden en moerassen op een hoogte tussen de 5 en 1067 meter boven zeeniveau in het bioom Atlantisch Woud.
De populatie telt tussen de 350 en 1500 individuen. Door habitatverlies dalen de aantallen. Om deze redenen staat de Pinto's stekelstaart als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Pinto's stekelstaart (Synallaxis infuscata) is een zangvogel uit de familie der ovenvogels (Furnariidae).
Pernambucotaggstjärt[2] (Synallaxis infuscata) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar.[3] Fågeln förekommer i nordöstra Brasilien (nordöstra Maranhão, östra Pernambuco och angränsande Alagoas).[3] IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1]
Pernambucotaggstjärt (Synallaxis infuscata) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar. Fågeln förekommer i nordöstra Brasilien (nordöstra Maranhão, östra Pernambuco och angränsande Alagoas). IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.
Synallaxis infuscata là một loài chim trong họ Furnariidae.[1]
Synallaxis infuscata là một loài chim trong họ Furnariidae.