Morphology
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
Male M. momota are about 40.64 centimeters in length, while the females are slightly smaller. In plumage the sexes are indistinguishable. In both, the crown is black, bordered all around by a wide band of blue, which covers most of the forehead. The back and upper tail feathers vary in shade from olive-green to parrot-green. The wings are brighter green with bluish green primaries. Racket-shaped feathers are one of the characteristics that give tropical birds so exotic an aura. The two central feathers of the long tail, which are greenish near the end and bluer near the tip, extend far beyond the lateral rectrices, and near the end each has a short length of shaft from which the vanes have fallen, transforming it into a slender stalk that supports an isolated, blue, black-tipped, spatulate expanse of feather. The black bill is broad and heavy, with coarse serrations along the edge of the upper mandible in its middle half. The large eyes are dull red, and the short legs and feet are grey. In northeastern Mexico is a form (M. momota coeruliceps) with a crown that is totally blue. The nestlings hatch completely naked.
(Skutch 1964; Lindholm 1991)
Average mass: 102 g.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Habitat
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
In various parts of Central America, M. momota reside in many kinds of environments. The blue-crowned motmot can exist in the Pacific lowlands, with long and severe dry seasons, in deforested highland areas inhabiting coffee plantations, with low shade trees, patches of light secondary woods, thickets, hedgerows, shady gardens, and wooded ravines.
(Skutch, 1964)
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Distribution
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
Momotus momota is found in Central and South America countries. The blue-crowned motmot ranges from northeastern Mexico to northwestern Peru, Paraguay, Bolivia, Trinidad, and northern Argentina.
(Skutch 1964; Lindholm 1991; Orejuela 1977).
Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Trophic Strategy
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
Momotus momota are largely insectivorous, but they vary their diet and will consume fruits. Beetles appear to be their principal food source, and among other kinds they capture many dung-beetles. Other insects taken include large cicadas, phasmids or stick-insects, large green othopterans, and larvae of various kinds. Spiders and small lizards are also occasionally captured. The blue-crowned motmot has two ways of dealing with prey before it is consumed. One practice is taking the prey and beating it against the bird's own perch until it becomes inactive, often until it is badly disfigured, before it is swallowed or carried to the young chicks. Other times the food is dispatched with while still on the ground. Occasionally birds accompany a swarm of army ants to catch the insects, spiders, lizards and other creatures which the ants drive from concealment in the ground foliage and make readily available to the foraging birds.
(Skutch 1964)
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Benefits
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
The blue-crowned motmot is a featured bird on Neotropical and Central American nature trips. (Schwartz)
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Conservation Status
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
Momotus momota is a wide-ranging bird that is one of eight species in the family Momotidae. However, M. momota is the only species of motmot able to reproduce in captivity.
(Lindholm 1991)
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Behavior
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Reproduction
(
Inglês
)
fornecido por Animal Diversity Web
Preparation for reproduction begins months in advance, during the rainy season. Blue-crowned motmots usually choose less obvious sites, so that their burrows are difficult to discover. Instead of beginning its tunnel in an exposed soil surface, M. momota prefers to start from the side of some pit or hollow in the ground, such as the den of a burrowing animal, or a hole dug by man. The future parents gain two advantages by digging their burrows so early; the first advantage is the motmots find the soil soft and easily worked. Secondly, the burrow already looks old when laying begins, and is less likely to arouse the interest of predators. Eggs in various South American regions are laid between March and early April. In other areas in Mexico, egg laying is estimated to be between early May and late June. Both sexes incubate the eggs. The female usually incubates at night. Incubation periods vary in different regions, but usually last from 13 days to about 3 weeks. The motmot parents brood their undeveloped young for the first three to four days after hatching; thereafter, the parents simply feed them during the day and leave them unattended in the burrow at night.
(Skutch 1964; Orejuela 1977)
Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- The Regents of the University of Michigan and its licensors
- citação bibliográfica
- Dickerson, A. 2001. "Momotus momota" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Momotus_momota.html
- autor
- Adrienne Dickerson, University of Michigan-Ann Arbor
- autor
- Phil Myers, Museum of Zoology, University of Michigan-Ann Arbor
Amenazas
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Factores de riesgo
En términos generales las actividades antropogénicas como la deforestación, agricultura, ganadería, desarrollo urbano, turismo y la explotación inadecuado de los recursos debilitan los ecosistemas, fracturando los hábitats, los cuales pierden su potencial para albergar a las especies con requerimientos específicos.
Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie
En términos generales su hábitat es amplio, no obstante se debe tomar en cuenta que las selvas tropicales, particularmente las altas son las que sufren un deterioro acelerado, disminuyendo su área potencial debido a la fragmentación y el uso de suelo por las diferentes actividades antropogénicas.
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Biología
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Historia de la vida
Es un ave solitaria, llamativa por su colorido, aunque no es fácil de ver ya que permanece inmóvil entre la maleza y el sotobosque medio-superior de la vegetación. Se alimenta de insectos, frutos y pequeños invertebrados balanceando su dieta. Cazan sus presas lanzándose sobre ellas como si dieran un clavado, atrapan los insectos al vuelo. Se reproducen de marzo a junio, la puesta es de mayo a junio. Anidan ocultos en montículos de tierra, en algún paredón de un barranco o una cima, construyendo su nido al final de un largo túnel el cual varía en longitud de 60 cm hasta 4 m de largo, con frecuencia la entrada es cancelada y abren otro hueco en la tierra, se ensancha el nido en su parte final donde el ave pone 4 huevos blancos, redondeados. En Yucatán se registro la nidada de 3 a 5 huevos. El período de incubación es de 15 a 22 días, los pollos son nidícolas permaneciendo en el nido de 24 a 38 días después de la eclosión. Ambos padres construyen el nido y alimentan a los críos proporcionándoles primero insectos y después frutos (Alvarez del Toro 1980, Stiles et al. 1989, Rodríguez 1995, Snow 2001).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Biología de poblaciones
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales
De acuerdo con Stotz et al. (1996), es una especie más o menos sensitiva y común sobre todo en los bosques tropicales. En la Región de Los Tuxtlas es una especie bastante común observando de 5 hasta 15 individuos por día (Coates y Estrada 1985. Shaldach y Escalante 1997). En cambio en otras áreas como en Palenque, Chiapas en 4 días solo se observaron 2 individuos (Howell y Russell 2001), de igual modo en Yucatán y Quintana Roo es poco común observando uno por día (Howell y Hayer 2000). Según Snow (2001) se ubica en varias áreas naturales protegidas en donde posiblemente estén protegidas.
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Biología del taxón
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Relevancia de la especie
Localmente se maneja como una especie atractiva para los turistas que visitan las diferentes reservas, sobre todo en Tobago, en México por su dieta mayormente insectívoro posiblemente funge como control biológico al consumir plagas de insectos (Snow 2001).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Comportamiento
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Solitarios o en pareja, perchan inmóviles por largos períodos a una altura de 6 a 7 m del suelo, casi en posición vertical, moviendo la cola de lado a lado como péndulo de reloj cuando estan inquietos, estos movimientos son constantes y violentos formando ángulos de 45 a 60°. Vuelan pequeñas distancias con aleteos en forma ondulatoria, entre los árboles. Toma baños de polvo regularmente y en la oscuridad se le ve posado en el suelo de caminos poco transitados. Para alimentarse se lanzan a su presa y con frecuencia se une a grupos de hormigas arrieras (Rodríguez 1995, Ibáñez 2000, Snow 2001).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Conservación
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Fundamentalmente se requieren estudios básicos de la biología de la especie para establecer parámetros ecológicos de importancia que protegen a la especie y su hábitat.
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Descripción
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
De todos los momotos este es el mayor (38 a 43 cm), con un peso aproximado de 105 a 141 g. Dimorfismo sexual el macho es más grande que la hembra. Cabeza grande y corona completamente azul o negra delineada con azul turquesa, línea superciliar negra, línea auricular negra con un margen azul. Pico fuerte, decurvado, más o menos convexo desde la base a más decurvado en la punta, tomia serrada, excepto en la porción terminal y basal. Iris rojo oscuro. Cuerpo verde azulado, con el cuello y pecho amarillento o de color olivo parduzco, el pecho con bordes azules y una mancha negra cuneiforme, parte posterior del cuello verde olivo claro o verde olivo pardusco. Alas verdes ligeramente teñidas de azul en las primarias y álula. Cola larga terminada en forma de raqueta color verde o verde azulosa, cambiando a más azulosa distalmente y parte inferior negra (Alvarez del Toro 1980, Peterson y Chalif 1989, Rodríguez 1995, Ibáñez 2000, Snow 2001).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Distribución
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Actual
MEXICO / CAMPECHE / ESCARCEGA / Xpujil
Histórica-actual
MEXICO
Distribución histórica: Desde el E de México hasta el NO Argentina y Paraguay. Residente en México en las Costas del Atlántico, desde el E de Nuevo León, San Luis Potosí, Centro y Sur de Tamaulipas, Veracruz, Tabasco, Campeche, hasta el E de la Península de Yucatán y Sur de Quintana Roo; en la parte central, Puebla y sobre las Costas del Pacífico hacia el Sur, Oaxaca y Chiapas (Peters 1945, Miller et al. 1957, Blake 1972, Edwards 1972, Gruson 1976, Alvarez del Toro 1980, Peterson y Chalif 1989, Howell y Webb 1995, Contreras 1995, Rodríguez 1995).
De los primeros registros se encuentra una hembra adulta, de enero de 1866 en la localidad de Cordoba, Veracruz y otro individuo sin sexo de 1888, para el Estado de Tamaulipas, a partir de estos ejemplares hasta 1997 en las siguientes localidades: Nuevo León: 35 km W Linares, 3000ft; N Puerto Genoveva, W de Cola de caballo al S de Monterrey. Tamaulipas; 1 mi W km 619, Arroyo Los Miradores, 22 mi N Limón; Victoria; 5 mi W Gómez Farías, Rancho El Cielo; 5 mi NW Gómez Farias, Rancho El Cielo; 3 mi W de Nuevo; Santa Engracia; 2 mi S Piedra, 16 mi W, Sierra D; 9.5 mi SW Padilla; 5 km N Gómez Farías; Aldama; El Encino, El Mante; Zamorina, 7 mi E, 3 mi NNE de Aldama; Ciudad Victoria, Cañón de la Escondida. San Luis Potosí: 3 km W Axtla. Río Axtla; Tamazunchale; Puebla: 20 km Nteziutlán; Mpio. Hueytamalco, 3 Km N de Estación Experimental "Las Margaritas". Veracruz: Córdoba; Fortín; 7 mi NE Orizaba. Cuautlapan; 0.5 km W Cerro Balzapote. Tuxtla Mts.; 4. 5 km S Cerro Balzapote. Tuxtla Mts.; E Cerro Balzapote. Tuxtla Mts.; Tuxtlas; Sierra San Andrés, Tuxtla, Tapalapa; Playa Azul. Lago Catemaco; E final Lago Catemaco; Catemaco, Lago Azul; Lago Catamaco. Hotel Playa Azul; 34 mi SE Alvarado, Tecolapa; Dos Amates; 8 km S Potrero, Sala de Agua, El Maguey; 7 km NW Paraje Nuevo, Cañada Blanca; 8 km NW Potrero, Río Atoyac; 7 km NW Potrero; 15 km W Piedras Negras; 20 km WNW Piedras Negras, Río Blanco; 20 km S Jesús Carranza; Rinconada; Fortín de las Flores; Coyame; Sontecomapan; 9.3 mi S Acayucan; Mpio. Tezonapa, El Mirador; Dos Amates NE de Catemaco; El Mirador; N de Veracruz, Laguna de Tamiahua, Moctezuma; Mpio. Bénito Juárez, Atlalco, 10 Km E de Bénito Juárez; Mpio. San Andrés, Estación de Biología Tropical Los Tuxtlas; Mpio. Naranjo, Diego González a 1.8 Km NE de Tamiahua; Chiltepec, 6 Km de Isla; 4 Km W Suchilapa; Laguna Tamiahua, 30 mi S de tampico; 1 Km S Dos Amates; 200 mS Estación de Biología Tropical Los Tuxtlas. Oaxaca: Matías Romero; N de Matías Romero, Piedra Blanca; 10 mi N Matías Romero; 24 mi N Matías Romero, Montebello; 18 mi N Matías Romero; Tapanatepec, La Cumbre, Rancho Sol y Luna; Tapanatepec, Cerro Baúl; Tapanatepec, Rancho Vicente; 25 km NW Tapanatepec. Rancho Vicente; 25 mi S Tuxtepec; 24 mi N Matías Romero; 15 mi N Matías Romero; 24 mi N Matías Romero, Montebello; 2 mi S Tollosa; 5 Km NE Sarabia; Ranchería Guadalupe Victoria; 15 Km N Mapastepec; 21 mi N Matías Romero, Montebello; Rancho Bacente 25 Km NW Tapanatepec; Montebello, 24 mi N Matías Romero. Chiapas: Sin localidad; 25.5 km NNW Ocozocoautla; Ca. 8 mi E Pichucalco, Arroyo el Corcel; Pauchil, cerca de la frontera Tabasco/Chiapas; 20 km SE Pijijiapan; Aprox. 8 km S Solusuchiapa; 2 km S Ococingo; Aprox. 85.5 km E Comitán. Río Lacantún; 11 km NW Escuintla 38 km N Huixtla; Escuintla, Esperanza; 7 millas ENE de Tapachula; Finca El Paraíso; 2 mi E El Real; 9 km EN Mapastepec; 10 km EN Mapastepec; Carretera a la Victoria, Valdivia; 2 mi E Santa Cruz, 8 mi N San Fernando; Comaltepec, Puerto Eligio, Km 62 carretera Tuxtepec, Oaxaca; Valle Nacional, Metates, Km 72 de la carretera Tuxtepec, Oaxaca; La Cumbre Rancho Sol y Luna; Tecpatán; Finca La Esperanza; Guadalupe Victoria, 15 Km N Mapastepec; Santa Rosa La Independencia, E La Trinitaria; Mpio. Escuintla, Río Soconusco, Finca Juárez, 1550 m; Presa Malpasito. Tabasco: 2 mi E Teapa; 5 mi SW Teapa; Km 426.5, 20 mi W de Villahermosa; Mpio. Comalcalco, 1 Km N de Comalcalco; Mpio. Huimanguillo, Ejido Malpasito. Campeche. 15 mi S Santa Elena; 8 mi W Champotón; 5 km S Champotón; Mpio. Hecelchacán, 16 Km N de Isla jaina a 9 Km de Dzotzil, 10 msnm; 20 mi N Xpujil; 5 mi S Zoh Laguna Campeche; Becan Ruins, 4 Km W de Xpujil; 5 mi N Xpujil. Yucatán; Chichén-Itza; 10 km N Chichén Itza, Xocempich; 18 kmm N Tizimin.
Distribución actual: La Región de Los Tuxtlas, Veracruz (Coates-Estrada y Estrada 1985, Shaldach y Escalante 1997). Oaxaca: Rancho Cerro Baúl y La Cumbre, Rancho Sol y Luna Chiapas: Sierra Madre de Chiapas, cerca de la Ciénega (Binford 1989), Palenque (Howell y Russell 2001). En Yucatán y Quintana Roo, Isla Cozumel (Howell y Hayer 2000).
En Veracruz, Estación de Biología Tropical Los Tuxtlas (18° 34' y 18° 36' N , 95° 04' y 95° 09' W, con una altitud que varía entre los 150 m lado este y 650 m lado oeste). Sierra de los Tuxtlas (18° 10' y 18° 45' N, 94° 42' y 95° 27' W) (Dirzo et al. 1997). N de Veracruz, Laguna de Tamiahua, Moctezuma (21° 45' N y 97° 35' W). Tabasco: Mpio. Huimanguillo, Ejido Malpasito (17° 20' N y 93° 36.5 W). Campeche: Escárcega (18° 37' N, 90° 44' W) y Xpujil (18° 30' N, 82° 26' W) (Orejuela 1977, 1980).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Estrategia trófica
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Dieta balanceada, insectos, frutos, invertebrados y pequeños vertebrados. Mayormente insectívoro y oportunista a lo largo del año, ya que del 100 % de su dieta consume alrededor del 84.2 % de insectos, destacando los ordenes Coleoptera y Orthoptera, en segunda instancia Lepdidoptera, Homoptera, Hemiptera e Hymenoptera, también Gastropoda, Chilopoda Diplopoda, Scorpionida y Araneida. De los frutos el porcentaje que consumen es del 8.6 %, como Compsoneura sprucei, Eugenia jambos, Ficus, Castilla elastica, Simarouba glauca y Sloanea trinitensis. Los reptiles conforman un 0.6 % y el resto para pequeños mamíferos (Orejuela 1977, 1980, Ibáñez 2000).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Hábitat
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
Bosque tropical siempre verde de tierras bajas y de montaña, vegetación secundaria, bosque de galería, bosque tropical deciduo, orillas de bosques y ríos, claros de bosques, plantíos, orillas de bosques primarios, incluso islas o manchones relativamente no perturbados, bosques húmedos secundarios, arbustos altos y matorrales espesos en sitios húmedos. También bosques abiertos y semiáridos (Peterson y Chalif 1989, Howell y Webb 1995, Rodríguez 1995, Stotz et al. 1996, Shaldach y Escalante 1997, AOU 1998, Snow 2001).
Macroclima
Clima cálidos del grupo A y cálido húmedos Af (m), con altitudes desde el nivel de mar a 1600 y hasta los 3100 m (Howell y Webb 1995, A O U 1998, Ibáñez 2000).
Tipo de ambiente
Selva alta perennifolia de tierras bajas como de montaña, selva baja caducifolia, bosque de galería, orillas de ríos y bosques. En las selvas tropicales algunas especies de plantas como: Abuta panamensis, Hamelia longipes, Guarea glabra, Astrocaryum mexicanum, Chamaedora pinnatifrons, C. alternans Epidendrum, Peperomia, Psychotria y Eupatorium, F. insipida, Ceiba pentandra, Pouteria sapota, Cecropia obtusifolia, Brosimum alicastrum, Jacaratia dolichaula, Tabebuia guayacan, Aristolochia schippii, Poulsenia armata, Swietenia macrophylla, Pimenta dioica, Cedrela odorata, Dendropanax arboreus y Platymiscium yucatanum, Vegetación de zonas perturbadas Bursera simaruba, Begonia nelumbifolia, Ficus yoponensis, Pilea microphyla (Ibarra-Manríquez et al. 1997).
Uso de hábitat
Esta especie generalmente forrajea más en el suelo, comunmente en la zona arbustiva y raramente en los niveles de sotobosque medio-superior. Los llamados que efectúa los hace más frecuentemente desde el sotobosque superior y comunmente del sotobosque medio. La limpieza de sus plumas raramente la hace en la zona arbustiva y generalmente en sotobosque medio y usualmente en el superior (Orejuela 1980).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Reproducción
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por Conabio
En Valle Nacional, Oaxaca, se encontró una hembra el 2 de abril de 1961 con óvulo de 12mm y 4 folículos rotos. Observaciones de Shaldach el 24 de abril de 1962 se detectó una pareja buscando un hoyo en un banco de tierra cerca de Piedra Blanca, Oaxaca y un macho con testículos engrandecidos de 8 x 6 mm (Binford 1989). Datos de museos arrojan información de madurez gonadal desde mayo a junio, tanto hembras como machos activos en esa época y en diferentes estados de la República como: Tamaulipas, San Luis Potosí, Veracruz, Oaxaca y Campeche (Ibáñez 2000).
- citação bibliográfica
- Chávez-Castañeda, N. 2008. Ficha técnica de Momotus momota. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
- autor
- Chávez-Castañeda, N.
Habitat
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Son muy adaptables y viven en los bordes de los bosques húmedos, secos o de galería, en barrancos con árboles, bosques secundarios viejos, plantaciones de café, banano, áreas semiabiertas, setos o jardínes.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Diagnostic Description
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Mide 39 cm. y pesa 120 grs. Es grande, con la coronilla y la máscara bordeadas de azul. El pico es fuerte y aserrado, ligeramente curvado hacia abajo. En los adultos el centro de la coronilla y la máscara ancha que termina en punta en los auriculares son de color negro. La coronilla presenta un borde azul ancho, más claro y verdoso en la frente y más violáceo detrás del ojo. La máscara y la mancha pequeña negra en el pecho presentan un borde angosto y azul. La garganta es verde azulado y la remeras y las timoneras son azul verdosas. El pecho y la parte superior del abdomen varían entre verde con un leve tinte oliváceo y oliva ocráceo. La parte baja del abdómen y las coberteras infracaudales son más verde azulado. El iris es rojo y el pico negro, y las patas negruzcas
IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=18435&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=18435&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). Los especímenes juveniles son parecidos a los adultos, pero con toda la coronilla teñida de azul verdoso y con los límites no muy bien definidos. La máscara negra es más pequeña y fusca. No presentan mancha en el pecho ni raquetas en la cola. El iris es café oscuro.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Reproduction
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Su nido consiste en una madriguera larga y a menudo tortuosa de 1.5 a 4 m. de longitud y aproximadamente 10 cm. de diámetro, con una cámara terminal desnuda, excavada en el barranco de una carretera o quebrada, o en la pared de alguna cueva o hueco en el suelo, bien escondido. Ponen de 3 a 4 huevos y se reproducen de marzo a mayo.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Associations
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Están asociados a hormigas "arrieras o guerreras" (
Eciton spp.) y en ocasiones a tropas de monos "ardilla" (
Saimiri oerstedii), a los que acompaña para atrapar insectos que huyen de éllos.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Trophic Strategy
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Se alimentan en el suelo de arañas grandes, lombrices de tierra, insectos, lagartijas y culebras pequeñas
IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=43696&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=43696&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). También atrapan insectos y frutos del follaje.
Visita comederos en busca de banano y pan.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Distribution
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente a lo largo de las bajuras y elevaciones intermedias de la vertiente del Pacífico; asciende hasta los 1500 m. en la parte norte y hasta los 2150 m. en el sur. Es común excepto por la parte seca del noroeste donde es local, y se restringe al bosque de galería. Es común en el lado del Caribe, desde el área de Cartago hasta los alrededores de Turrialba, y de poco común a rara en elevaciones medias y bajas en la ladera norte de la Cordillera Volcánica Central. Se encuentra ausente en la mayor parte de la bajura del Caribe, aunque es relativamente común en las áreas más secas al sur del Lago de Nicaragua.
Distribucion General: Se encuentra desde el noreste de México hasta el noroeste de Perú y el norte de Argentina.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Diagnostic Description
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Localidad del tipo: in America Meridional = Cayenne.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Behavior
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por INBio
Son solitarios o forman parejas.
- autor
- Luis Humberto Elizondo C.
- editor
- The Nature Conservancy
Momotus momota
(
Asturiano
)
fornecido por wikipedia AST
El páxaru pendilexu, páxaru toh o barranquero (Momotus momota) ye una especie d'ave coraciforme de la familia Momotidae qu'habita les rexones tropicales de Méxicu, América Central, Trinidá y Tobagu y Suramérica hasta'l noroeste d'Arxentina.[2]
Carauterístiques
Ye una ave grande, d'aprosimao 48 cm; reconocer pola so cabeza avolumada, con una banda azul clara qu'arrodia la so coroniella negra y vuélvese morada na nuca; el so picu ye gruesu y fuerte, llixeramente curvado colos cantos del picu serruchaos; la cola ye llarga, de color negru per debaxo, cola rectrices graduales, les centrales terminaes en forma de raqueta, que dacuando ximielga con movimientu pendular.[3]
Hestoria natural
Territorial y tranquil, permanez quietu por llargos periodos y vocaliza de cutiu con reclamos graves y fondos. Añera en llugares altos como copes d'árboles.[3]
Subespecies
La taxonomía de Momotus momota ye complexa, entiende 22 subespecies y dellos grupos de subespecies:[2]
- Grupu aequatorialis/chlorolaemus
Referencies
-
↑ Momotus momota (Amazonian Motmot) (n'inglés)
-
↑ 2,0 2,1 Clements, J. F. 2007. The Clements Checklist of Birds of the World, 6th Edition. Cornell University Press. Downloadable from Cornell Lab of Ornithology
-
↑ 3,0 3,1 Weber W, Cuadros T. Área metropolitana del valle de aburrá. Aves del Valle de Aburrá, SAO: Medellín, 2003, Colombia. p33.> Weber W, Cuadros T (2003). Aves del valle de aburrá, páx.33. área metropolitana: Editorial Llomba. ISBN 958-33-5286-1.
Enllaces esternos
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Momotus momota: Brief Summary
(
Asturiano
)
fornecido por wikipedia AST
Momotus momota El páxaru pendilexu, páxaru toh o barranquero (Momotus momota) ye una especie d'ave coraciforme de la familia Momotidae qu'habita les rexones tropicales de Méxicu, América Central, Trinidá y Tobagu y Suramérica hasta'l noroeste d'Arxentina.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Motmot amazònic
(
Catalão; Valenciano
)
fornecido por wikipedia CA
El motmot amazònic (Momotus momota) és un ocell de la família dels momòtids (Momotidae) que habita boscos de l'oest i est d'Equador, nord-oest i est de Perú, est de Colòmbia, sud de Veneçuela, Guaiana, Bolívia, Brasil, Paraguai i nord-oest de l'Argentina. S'ha considerat que Momotus aequatorialis, Momotus coeruliceps, Momotus lessonii, Momotus subrufescens i Momotus bahamensis són subespècies de Momotus momota.
Referències
![src=]()
A
Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a:
Motmot amazònic
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autors i editors de Wikipedia
Motmot amazònic: Brief Summary
(
Catalão; Valenciano
)
fornecido por wikipedia CA
El motmot amazònic (Momotus momota) és un ocell de la família dels momòtids (Momotidae) que habita boscos de l'oest i est d'Equador, nord-oest i est de Perú, est de Colòmbia, sud de Veneçuela, Guaiana, Bolívia, Brasil, Paraguai i nord-oest de l'Argentina. S'ha considerat que Momotus aequatorialis, Momotus coeruliceps, Momotus lessonii, Momotus subrufescens i Momotus bahamensis són subespècies de Momotus momota.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autors i editors de Wikipedia
Motmot corunlas
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Motmot corunlas: Brief Summary
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Motmot corunlas (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: motmotiaid corunlas) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Momotus momota; yr enw Saesneg arno yw Blue-crowned motmot. Mae'n perthyn i deulu'r Motmotiaid (Lladin: Momotidae) sydd yn urdd y Coraciiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. momota, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Momot černolící
(
Checo
)
fornecido por wikipedia CZ
Momot černolící (Momotus momota), známý též pod názvem pilan černolící,[2] je pták z čeledi momotovitých. Dorůstá asi 39 cm,[3] samci jsou přitom o něco větší než samice.[4] Svrchu je zelený s modrým zbarvením spodní poloviny rýdovacích per, spodinu těla má v závislosti na poddruhu zelenou nebo oranžovo-hnědou. S výjimkou poddruhu M. m. coeruliceps má také modré zbarvení na hlavě a černou skvrnu na temeni (kterou uvedený poddruh postrádá).[5] Tmavého zbavení jsou také líce a zobák. Nejvýraznějším znakem momota černolícího je však jeho ocas, jehož střední pera jsou prodloužená a na konci mají výraznou vlaječku. Žije v lesích Střední Ameriky, severní a střední části Jižní Ameriky a na Trinidadu a Tobagu.[6] [3][4] Živí se hmyzem, ještěrkami, pavouky a jinými malými živočichy, požírá též různé plody.[3][5] Na kořist přitom číhá z vyvýšeného místa. Hnízdí v norách vyhloubených v kolmých svazích, kam klade 3-4 vejce.[4]
Pohled na momota černolícího zpředu
Reference
-
↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]
-
↑ momot černolící [online]. BioLib [cit. 2010-09-27]. Dostupné online. (anglicky)
-
↑ a b c KHOLOVÁ, Helena (autorka českého překladu). Ptáci. Praha: Euromedia Group, k. s., 2008. ISBN 9788024222356. S. 311.
-
↑ a b c Blue-crowned Motmot [online]. Saint Louis Zoo [cit. 2010-09-27]. Dostupné online. (anglicky)
-
↑ a b DICKERSON, Adrienne. Momotus momota [online]. Animal Diversity Web [cit. 2010-09-27]. Dostupné online. (anglicky)
-
↑ Momotus momota [online]. The IUCN Red List of Threatened Species [cit. 2010-09-27]. Dostupné online. (anglicky)
Externí odkazy
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia autoři a editory
Momot černolící: Brief Summary
(
Checo
)
fornecido por wikipedia CZ
Momot černolící (Momotus momota), známý též pod názvem pilan černolící, je pták z čeledi momotovitých. Dorůstá asi 39 cm, samci jsou přitom o něco větší než samice. Svrchu je zelený s modrým zbarvením spodní poloviny rýdovacích per, spodinu těla má v závislosti na poddruhu zelenou nebo oranžovo-hnědou. S výjimkou poddruhu M. m. coeruliceps má také modré zbarvení na hlavě a černou skvrnu na temeni (kterou uvedený poddruh postrádá). Tmavého zbavení jsou také líce a zobák. Nejvýraznějším znakem momota černolícího je však jeho ocas, jehož střední pera jsou prodloužená a na konci mají výraznou vlaječku. Žije v lesích Střední Ameriky, severní a střední části Jižní Ameriky a na Trinidadu a Tobagu. Živí se hmyzem, ještěrkami, pavouky a jinými malými živočichy, požírá též různé plody. Na kořist přitom číhá z vyvýšeného místa. Hnízdí v norách vyhloubených v kolmých svazích, kam klade 3-4 vejce.
Pohled na momota černolícího zpředu
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia autoři a editory
Blåkronet motmot
(
Dinamarquês
)
fornecido por wikipedia DA
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-forfattere og redaktører
Blåkronet motmot: Brief Summary
(
Dinamarquês
)
fornecido por wikipedia DA
Blåkronet motmot (latin: Momotus momota) er en skrigefugl, der lever i Mellem- og Sydamerika.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-forfattere og redaktører
Amazonasmotmot
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Der Amazonasmotmot (Momotus momota, Syn.: Ramphastos momota) ist eine Vogelart aus der Familie der Sägeracken (Momotidae), die im südamerikanischen Amazonasbecken weit verbreitet ist.
Merkmale
Die Vögel sind mittelgroße bis große Vertreter ihrer Familie und erreichen eine Länge von 38 bis 43 cm und ein Gewicht von 85 bis 160 g. Die Kopfoberseite ist schwarz und türkisblau umrandet. Eine schwarze Gesichtsmaske verläuft rund um die Augen bis in den Nacken. Der Rücken ist grün, die Bauchseite grün mit einem mehr oder wenig deutlich ausgeprägten zimtfarbenen Einschlag. Die Augen sind rot, der leicht gebogene Schnabel ist schwarz und Beine und Füße sind grau. Die Schneidekanten des Schnabels sind leicht gesägt. Jungvögel haben eine grünblaue Kopfoberseite und die schwarze Gesichtsmaske ist kleiner.[1]
Der Amazonasmotmot gibt verschiedene wie „whOOP-hoop“, „cOOT-coot“, „whoo-whoo“, „whoop-whoop“, „kap“ oder „tec tec“ klingende Töne von sich.[1]
Lebensraum
Der Amazonasmotmot ist ein Standvogel und kommt in verschiedenen, mehr oder weniger feuchten Waldhabitaten, auf Kahlschlagflächen mit vereinzelten Bäumen, in Plantagen und Gärten vor. Ihre maximale Verbreitungshöhe liegt im Nordosten von Brasilien bei 600 Metern, in Ecuador bei 500 Metern, in Peru bei 750 Metern und in Venezuela bei 1200 Metern.[1]
Die Vögel ernähren sich vor allem von Insekten und Früchten, z. B. von Feigen. Unter den Insekten werden Käfer und Heuschrecken bevorzugt, aber auch Schmetterlinge, Libellen, Schaben, Gottesanbeterinnen und Wespen werden verzehrt. Weitere tierische Beutetiere sind Würmer, Schnecken, Hundertfüßer, Landasseln, kleine Reptilien und Säuger und hin und wieder auch kleine Vögel und Nestlinge. Ihre Nahrung suchen Amazonasmotmot in der Vegetation oder auf dem Erdboden zwischen dem Falllaub. Oft folgen sie den Zügen der Wanderameisen und erbeuten dabei fliehende Wirbellose. Gelegentlich bilden sie mit anderen Vogelarten wie dem Eichhornkuckuck (Piaya cayana), dem Hellbauch-Baumsteiger (Lepidocolaptes angustirostris), dem Binden-Ameisenwürger (Thamnophilus doliatus) oder der Schwarztangare (Tachyphonus rufus) gemischte Vogelschwärme.[1]
Je nach Gegend brütet der Amazonasmotmot in verschiedenen Monaten. Genistet wird am Ende einer 6 cm bis 4 m langen Brutröhre in einer Uferböschung. Der Eingang der Brutröhre liegt oft versteckt. Über die Gelegegröße ist nur wenig bekannt. In Gefangenschaft und bei einer Freilandbeobachtung in Goiás wurden 3 Eier gelegt, die etwa 21 Tage lang bebrütet wurden. Nach einer Nestlingszeit von 29 bis 31 Tagen verließen die Jungvögel bei einem Gewicht von etwa 95 g das Nest.[1]
Unterarten
Es sind acht Unterarten bekannt:[2][1]
-
Momotus momota momota (Linnaeus, 1766)[3] – Die Nominatform kommt im Osten Venezuelas, den Guyanas und dem Norden Brasiliens vor.
-
Momotus momota microstephanus P. L. Sclater, 1858[4] – Diese Unterart kommt im Südosten Kolumbiens, dem Osten Ecuadors und dem Nordwesten Brasiliens vor.
-
Momotus momota ignobilis von Berlepsch, 1889[5] – Diese Subspezies kommt im Osten Perus und dem Westen Brasiliens vor.
-
Momotus momota nattereri P. L. Sclater, 1858[4] – Diese Unterart ist im Nordosten Boliviens verbreitet.
-
Momotus momota simplex Chapman, 1923[6] – Diese Subspezies ist im Westen Brasiliens über das westliche zentrale Brasilien südlich des Amazonas verbreitet.
-
Momotus momota cametensis E. Snethlage[7] – Das Verbreitungsgebiet dieser Unterart ist das nördliche zentrale Brasilien.
-
Momotus momota parensis Sharpe, 1892[8] – Diese Unterart kommt im Nordosten Brasiliens vor.
-
Momotus momota marcgravianus Pinto & Camargo, 1961[9] – Das Verbreitungsgebiet dieser Subspezies ist der Osten Brasiliens.
-
Momotus momota pilcomajensis Reichenow, 1919[10] – Diese Unterart kommt im Süden Boliviens, dem Süden Brasiliens und dem Nordwesten Argentiniens vor.
Erst in jüngster Zeit hat die Art ihr Verbreitungsgebiet in den Süden von Brasilien bis nach Paraná ausgedehnt. Es gibt auch eine isolierte Population im nordöstlichen Bundesstaat Ceará. Dabei könnte es sich um M. m. marcgravianus oder um eine weitere, noch unbeschriebene Unterart handeln. Im nördlichen Goiás hybridisiert der Amazonasmotmot mit dem Rotkopfmotmot (Baryphthengus ruficapillus).[1]
Gefährdung
Der Amazonasmotmot ist sehr anpassungsfähig und gilt als ungefährdet. Er kommt auch in verschiedenen Schutzgebieten vor.[1][11]
Einzelnachweise
-
↑ a b c d e f g h Snow, D. & Kirwan, G.M. (2017). Amazonian Motmot (Momotus momota). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (abgerufen bei http://www.hbw.com/node/55826 am 25. Oktober 2017).
-
↑ IOC World Bird List v10.2 Todies, motmots, bee-eaters
-
↑ Carl von Linné: Systema Naturae per Regna Tria Naturae, Secundum Classes, Ordines, Genera, Species, Cum Characteribus, Differentiis, Synonymis, Locis. 12. Auflage. Band 1. Laurentii Salvii, Stockholm 1766 (online [abgerufen am 16. Februar 2016]).
-
↑ a b Philip Lutley Sclater: Review of the species of the Fissirostral Family Momotidal. In: Proceedings of the Zoological Society of London. Band 25, Nr. 342, 1857, S. 248–260 (online [abgerufen am 16. Februar 2016]). , S. 152.
-
↑ Hans Hermann Carl Ludwig von Berlepsch: Systematisches Verzeichniss der von Herrn Gustav Garlepp in Brasilien und Nord-Peru, im Gebiete des oberen Amazonas, gesammelten Vogelbälge. In: Journal für Ornithologie. Band 37, Nr. 187, 1889, S. 289–321 (online [abgerufen am 16. Februar 2016]). , S. 307.
-
↑ Frank Michler Chapman: The distribution of the motmots of the genus Momotus. In: Bulletin of the American Museum of Natural History. Band 48, Nr. 2, 1923, S. 27–59 (online [PDF; 3,5 MB; abgerufen am 16. Februar 2016]). , S. 44.
-
↑ Maria Emilie Snethlage: Neue Vogelarten aus Amazonien. In: Ornithologische Monatsberichte. Band 20, 1912, S. 153–155 (online [abgerufen am 16. Februar 2016]). , S. 155.
-
↑ Richard Bowdler Sharpe: Catalogue of the Birds in the British Museum. Band 17. Order of the Trustees, London 1892 (online [abgerufen am 16. Februar 2016]). , S. 320.
-
↑ Olivério Mário de Oliveira Pinto, Eurico Alves de Camargo: Resultados ornitológicos de quatro recentes expedições do Departamento de Zoologia ao. Nordeste do Brasil, com a descrição de seis novas subespécies. In: Arquivos de Zoologia do Estado de São Paulo. Band 11, Nr. 9, 1961, S. 193–284. , S. 228.
-
↑ Anton Reichenow: Herr Reichenow beschreibt ferner die folgenden neuen Arten. In: Journal für Ornithologie. Band 67, Nr. 4, 1919, S. 334–335 (online [abgerufen am 16. Februar 2016]). , S. 334.
-
↑ Momotus momota in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2015.4. Eingestellt von: BirdLife International, 2014. Abgerufen am 15. Februar 2016.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Amazonasmotmot: Brief Summary
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Der Amazonasmotmot (Momotus momota, Syn.: Ramphastos momota) ist eine Vogelart aus der Familie der Sägeracken (Momotidae), die im südamerikanischen Amazonasbecken weit verbreitet ist.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Kilpuntu
(
Quíchua
)
fornecido por wikipedia emerging languages
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Kilpuntu: Brief Summary
(
Quíchua
)
fornecido por wikipedia emerging languages
Kilpuntu (Momotus momota) nisqaqa huk Awya Yalapi kawsaq pisqum.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Amazonian motmot
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
The Amazonian motmot (Momotus momota) is a colorful near-passerine bird in the family Momotidae. It is found in the Amazon lowlands and low Andean foothills from eastern Venezuela to eastern Brazil and northeastern Argentina.[2]
Taxonomy and systematics
The Amazonian motmot and the blue-capped (Momotus coeruleiceps), whooping (M. subrufrescens), Trinidad (M. bahamensis), Lesson's (M. lessonii), and Andean motmots (M. aequatorialis) were all at one time considered conspecific.[3][4][5] The Amazonian motmot has nine recognized subspecies; they are listed in the "Distribution and habitat" section below.[2]
Description
Close-up view of the head
The Amazonian motmot's plumage varies among the subspecies. The bodies of all are shades of green. All have a long tail that has extended feathers with racquet tips that are green or black. Most have a black eyemask, though their size and shape differ. The central crown is black and surrounded or partially bordered by a blue band. The nominate subspecies has a chestnut nape. Momotus momota ignobilis and M. m. cametensis have more extensive chestnut on the neck and face.[4]
Distribution and habitat
The Amazonian motmot is widely distributed in South America east of the Andes. Nine subspecies are recognized:[2]
-
Momotus momota momota — eastern Venezuela, Guyana, Suriname, French Guiana, and northern Brazil
-
M. m. microstephanus — southeastern Colombia, eastern Ecuador, and northwestern Brazil
-
M. m. ignobilis — eastern Peru and western Brazil
-
M. m. nattereri — northeastern Bolivia
-
M. m. simplex — western to west central Brazil south of the Amazon
-
M. m. cametensis — north central Brazil
-
M. m. parensis — northeastern Brazil
-
M. m. marcgravianus — eastern Brazil
-
M. m. pilcomajensis — southern Bolivia, southern Brazil, and northwestern Argentina
Throughout its range the Amazonian motmot inhabits the interior and edges of humid lowland forest. It is found up to 1,200 m (3,900 ft) in Venezuela, to 1,000 m (3,300 ft) in Ecuador, and to 750 m (2,460 ft) in Peru.[4]
Behavior
Feeding
The Amazonian motmot is omnivorous. It has been documented eating insects and other arthropods, small mammals and reptiles, and fruit.[4]
Breeding
Like most Coraciiformes, the Amazonian motmot nests in long tunnels in earth banks. Very little else is known about its breeding phenology.[4]
Vocalization
The Amazonian motmot's song has been described as "a fast, hollow hoo-do" and "a bubbling whOOP-oo"[1]. It also makes "a gruff kak", sometimes in a series.[2][4]
References
-
^ BirdLife International (2016). "Amazonian Motmot Momotus momota". IUCN Red List of Threatened Species. 2016. Retrieved May 5, 2021.
-
^ a b c Gill, F.; Donsker, D.; Rasmussen, P. (January 2021). "IOC World Bird List (v 11.1)". Retrieved January 14, 2021.
-
^ Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, and K. J. Zimmer. Version 19 January 2021. A classification of the bird species of South America. American Ornithological Society. https://www.museum.lsu.edu/~Remsen/SACCBaseline.htm retrieved January 19, 2021
-
^ a b c d e f Orzechowski, S. C. and T. S. Schulenberg (2020). Amazonian Motmot (Momotus momota), version 1.0. In Birds of the World (T. S. Schulenberg, Editor). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. https://doi.org/10.2173/bow.bucmot4.01 retrieved May 5, 2021
-
^ Stiles, F. Gary (2009). "A review of the genus Momotus (Coraciiformes:Momotidae) in Northern South America and adjacent areas" (PDF). Ornitología Colombiana. 8: 29–75. ISSN 1794-0915. Retrieved May 5, 2021.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Amazonian motmot: Brief Summary
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
The Amazonian motmot (Momotus momota) is a colorful near-passerine bird in the family Momotidae. It is found in the Amazon lowlands and low Andean foothills from eastern Venezuela to eastern Brazil and northeastern Argentina.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Momotus momota
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
El momoto amazónico o momoto común[3] (Momotus momota), también denominado pájaro león (en Venezuela), barranquero o barranquillo coronado (en Colombia), relojero amazónico (en Perú) o burgo (en Argentina, Bolivia y Paraguay),[4] es una especie de ave coraciforme perteneciente al género Momotus de la familia Momotidae. Es nativo de América del Sur.
Distribución y hábitat
Se distribuye ampliamente desde las tierras bajas a oriente de los Andes del centro norte de Colombia y oeste de Venezuela, en el escudo guayanés de Guyana, Surinam y Guayana francesa, por toda la cuenca amazónica de Brasil, este de Ecuador, sur y sureste de Colombia, sur de Venezuela, este de Perú y norte de Bolivia, hacia el sur hasta el suroeste de Brasil, norte de Paraguay, sur de Bolivia y extremo norte de Argentina, con una población disjunta en la costa noreste de Brasil.[5]
Descripción
Es un ave grande, mide entre 38 y 43 cm de longitud;[5] se reconoce por su cabeza voluminosa, con una banda azul clara que rodea su coronilla negra y se vuelve morada en la nuca; su pico es grueso y fuerte, ligeramente curvado con los bordes del pico aserrados; la cola es larga, de color negro por debajo, con la rectrices graduales, las centrales terminadas en forma de raqueta, que a veces menea con movimiento pendular.[6]
Comportamiento
Territorial y tranquilo, permanece quieto por largos períodos y vocaliza a menudo con reclamos graves y profundos. Anida en lugares altos como copas de árboles.[6]
Sistemática
Momotus momota ignobilis, ilustración de
Keulemans para
Catalogue of the birds in the British Museum, 1886.
Descripción original
La especie M. momota fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Carolus Linnaeus en 1766 bajo el nombre científico «Ramphastos momota»; localidad tipo «Cayena».[5]
Etimología
El nombre genérico masculino «Momotus» y el nombre de la especie «momota» derivan de la palabra azteca «momot» utilizada para designar a estas aves por Nieremberg 1635, Willughby 1676, y Ray 1713, y «motmot» por Hernández 1651.[7]
Taxonomía
Momotus momota microstephanus
Las especies, Momotus coeruliceps, M. lessonii, M. bahamensis y M. subrufescens, fueron hasta recientemente consideradas como subespecies del entonces amplio complejo Momotus momota. El estudio de Stiles (2009), que examinó un total de 512 especímenes, y con base en los patrones de plumaje, biométricas y vocalizaciones, suplementado por informaciones de distribución geográfica y ecología, justificó su reconocimiento como especies separadas.[8] La separación fue aprobada en la Propuesta N° 412 al Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC).[9]
Subespecies
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[10] y Aves del Mundo (HBW) se reconocen nueve subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[5]
-
Momotus momota microstephanus P.L. Sclater, 1858 – tierras bajas a oriente de los Andes en el este de Colombia, oeste de Venezuela, este de Ecuador, noreste de Perú y noroeste de Brasil (hacia el este hasta el alto río Negro).
-
Momotus momota momota (Linnaeus, 1766) – desde el río Orinoco hacia el este hasta las Guayanas y norte de Brasil (Amapá), hacia el sur hasta la margen norte del bajo río Amazonas.
-
Momotus momota ignobilis Berlepsch, 1889 – este de Perú, norte de Bolivia, y probablemente oeste de Brasil.
-
Momotus momota simplex Chapman, 1923 – norte de Brasil al sur del río Amazonas (desde cerca de la frontera con Perú hacia el este hasta el alto río Xingu, all sur hasta el norte de Mato Grosso y centro de Goiás).
-
Momotus momota cametensis Snethlage, 1912 – bajo río Xingu (probablemente desde el bajo río Tapajós) al este hasta el río Tocantins.
-
Momotus momota parensis Sharpe, 1892 – noreste de Brasil desde la desembocadura del Amazonas al este hasta Piauí y probablemente oeste de Alagoas.
-
Momotus momota marcgravianus Pinto & Camargo, 1961 – Paraíba hasta Alagoas, en el noreste de Brasil.
-
Momotus momota nattereri P.L. Sclater, 1858 – norte y centro de Bolivia (principalmente a lo largo de los contrafuertes de los Andes).
-
Momotus momota pilcomajensis Reichenow, 1919 – este y sur de Bolivia y noroeste de Argentina (Salta) hacia el este hasta el suroeste de Brasil (hasta el sur de Goiás, oeste de São Paulo y noroeste de Paraná).
Referencias
-
↑ BirdLife International (2016). «Momotus momota». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2018.1 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 11 de julio de 2018.
-
↑ Linnaeus, C. (1766). Systema naturæ: per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (en latín). Tomo 1 Parte 1. Ed. 12, reformata. Holmiæ (Estocolmo): Impensis Direct Laurentii Salvii. p. 152. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. doi:10.5962/bhl.title.68927.
-
↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2001). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Sexta parte: Coliiformes, Trogoniformes y Coraciiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 48 (1): 107-110. ISSN 0570-7358. Consultado el 28 de julio de 2018. P. 109.
-
↑ Momoto amazónico Momotus momota (Linnaeus, 1766) en Avibase. Consultada el 28 de julio de 2018.
-
↑ a b c d Amazonian Motmot (Momotus momota) en Handbook of the Birds of the World - Alive (en inglés). Consultada el 28 de julio de 2018.
-
↑ a b Weber W., Cuadros, T. (2003). Área metropolitana del valle de Aburrá. Aves del Valle de Aburrá. pág.33. Editorial Colina, Medellín, Colombia. ISBN 958-33-5286-1.
-
↑ Jobling, J. A. (2017). Momotus Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 28 de julio de 2018.
-
↑ Stiles, F. G. 2009. «Una revisión del género Momotus (Coraciiformes: Momotidae) en el norte de Sudamérica y áreas adyacentes». Ornitología Colombiana 8: 29–75.
-
↑ Stiles, F.G., agosto de 2009. «Separar Momotus momota en cinco especies.» Propuesta (412) al South American Classification Committee. En inglés.
-
↑ Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Todies, motmots, bee-eaters, hoopoes, wood hoopoes, hornbills». Versión 8.2., 2018. IOC – World Bird List (en inglés). Consultado el 29 de julio de 2018.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Momotus momota: Brief Summary
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
El momoto amazónico o momoto común (Momotus momota), también denominado pájaro león (en Venezuela), barranquero o barranquillo coronado (en Colombia), relojero amazónico (en Perú) o burgo (en Argentina, Bolivia y Paraguay), es una especie de ave coraciforme perteneciente al género Momotus de la familia Momotidae. Es nativo de América del Sur.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Momotus momota
(
Basco
)
fornecido por wikipedia EU
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipediako egileak eta editoreak
Momotus momota: Brief Summary
(
Basco
)
fornecido por wikipedia EU
Momotus momota Momotus generoko animalia da. Hegaztien barruko Momotidae familian sailkatua dago.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipediako egileak eta editoreak
Motmot houtouc
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Momotus momota
Le Motmot houtouc (Momotus momota) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Momotidae.
Description
Le Motmot houtouc mesure environ 38 cm de longueur. Il a une calotte bleu clair, une couronne et un large masque noirs, des ailes et un dos verts et le dessous du corps vert et roux. Il possède deux rectrices médianes terminées par des palettes.
Il émet un doux moute-moute.
Répartition
Son aire s'étend surtout à travers l'Amazonie et le plateau des Guyanes.
Habitat
Cette espèce fréquente les forêts pluviales, les lisières et les plantations.
Comportement
Cet oiseau peu méfiant se tient souvent perché dressé en remuant la queue d'avant en arrière.
Sous-espèces
Cet oiseau est représenté par vingt sous-espèces :
-
Momotus momota argenticinctus Sharpe, 1892 ;
-
Momotus momota bahamensis (Swainson, 1838) ;
-
Momotus momota cametensis E. Snethlage, 1912 ;
-
Momotus momota coeruliceps (Gould, 1836) ;
-
Momotus momota conexus Thayer & Bangs, 1906 ;
-
Momotus momota exiguus Ridgway, 1912 ;
-
Momotus momota goldmani Nelson, 1900 ;
-
Momotus momota ignobilis Berlepsch, 1889 ;
-
Momotus momota lessonii Lesson, 1842 ;
-
Momotus momota marcgravinianus Pinto & Camargo, 1961 ;
-
Momotus momota microstephanus P.L. Sclater, 1858 ;
-
Momotus momota momota (Linnaeus, 1766) ;
-
Momotus momota nattereri P.L. Sclater, 1858 ;
-
Momotus momota olivaresi Hernandez & Romero-Zambrano, 1978 ;
-
Momotus momota osgoodi Cory, 1913 ;
-
Momotus momota parensis Sharpe, 1892 ;
-
Momotus momota pilcomajensis Reichenow, 1919 ;
-
Momotus momota simplex Chapman, 1923 ;
-
Momotus momota spatha Wetmore, 1946 ;
-
Momotus momota subrufescens P.L. Sclater, 1853.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Motmot houtouc: Brief Summary
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Momotus momota
Le Motmot houtouc (Momotus momota) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Momotidae.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Momotus momota
(
Galego
)
fornecido por wikipedia gl Galician
O Momotus momota é unha especie de ave coraciforme pertencente ó xénero Momotus da familia Momotidae.[2] É orixinario de América do Sur.
Distribución e hábitat
Distribúese amplamente dende as terras baixas a leste dos Andes de Colombia e oeste de Venezuela, no escudo güianés de Güiana, Suriname e Güiana francesa, por toda a conca amazónica do Brasil, leste de Ecuador, sur e sueste de Colombia, sur de Venezuela, leste do Perú e norte de Bolivia, cara ó sur até o suroeste de Brasil, norte de Paraguai, sur de Bolivia e extremo noroeste de Arxentina, cunha poboación disxunta na costa nordés do Brasil.[3]
Descrición
É unha ave grande, de arredor de 48 cm de lonxitude; recoñécese pola súa cabeza voluminosa, cunha banda azul clara que rodea o seu curuto negro e vólvese morada na caluga; o seu peteiro é groso e forte, lixeiramente curvado cos bordos do pico aserrados; a cola é longa, de cor negra por baixo, coa rectrices graduais, as centrais terminadas en forma de raqueta, que ás veces abanea con movemento pendular.[4]
Notas
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores e editores de Wikipedia
Momotus momota: Brief Summary
(
Galego
)
fornecido por wikipedia gl Galician
O Momotus momota é unha especie de ave coraciforme pertencente ó xénero Momotus da familia Momotidae. É orixinario de América do Sur.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores e editores de Wikipedia
Momotus momota
(
Italiano
)
fornecido por wikipedia IT
Il motmot capoblu (Momotus momota (Linnaeus, 1766)) è un uccello coraciforme appartenente alla famiglia Momotidae, diffuso in America Meridionale.[2]
Etimologia
Il termine motmot è una voce onomatopeica che descriverebbe il verso di questo uccello. Deriva da una voce spagnola dell'America Latina.
Descrizione
Il motmot capoblu è lungo circa 47 centimetri e pesa 150 grammi. Variopinto come gran parte dei Coraciiformi, il piumaggio di questa specie è uguale nei due sessi. Il capo è azzurro con una maschera nera che passa sugli occhi rossi (nella sottospecie M. m. coeruliceps il capo e completamente blu). Il petto e il ventre sono rosso-marroncini o cannella, con sfumature verdastre. Al centro del petto c'è una macchia triangolare scura circondata di turchese. Il dorso e la parte superiore della coda sono di varie tonalità di verde-oliva, le ali sono verde intenso con le primarie verde-blu. Il sottocoda è scuro. Le due penne centrali della coda sono nude, azzurre con punta nera, e più lunghe rispetto alle altre. Il motmot infatti ne asporta le barbe più deboli, lasciandone un po' sulla punta che così prende la forma di una spatola. Le zampe sono grigie e il becco è robusto, nero, con delle tipiche seghettature sui bordi superiori.
Biologia
Il motmot capoblu è attivo all'alba e al tramonto, il resto del giorno e della notte riposa stranamente tra il fogliame, invece che nel suo rifugio, muovendo la lunga coda ad intervalli. Vive in coppie (non necessariamente maschio e femmina) per tutto l'anno, ma va a cercare il cibo da solo. I suoi voli sono agili e rapidi, quasi sempre in linea retta.
Voce
Il verso suona come una specie di "huut-huut" o "euup-euup", molto squillante e udibile a grande distanza, che emette poco prima del sorgere o del tramontare del sole.
Alimentazione
Si ciba per lo più di insetti, ragni e lucertole che cattura a terra, e a volte mangia anche alcuni frutti. Predilige scarabei stercorari, insetti stecco, scarafaggi e cicale; in alcune circostanze scova le prede seguendo colonne di formiche. Il motmot capoblu può mangiare le prede a terra ma, come altri uccelli, prima è solito portarle su un posatoio e sbatterle contro esso fino alla loro morte.
Riproduzione
Il periodo riproduttivo varia a seconda del luogo. In Nord e Centro America inizia a maggio e termina a giugno, così come in Sud America inizia in marzo per terminare nel giro di un mese. La costruzione del nido inizia però nella stagione delle piogge, e durante il periodo dell'accoppiamento in genere è già pronto. Si tratta di un tunnel scavato nel terreno sui lati di buche naturali o tane abbandonate di animali, e costruito in modo che non sia possibile vederlo dall'esterno. Le coppie sono monogame ma capita che alcuni maschi solitari rechino doni non edibili alle femmine già impegnate, provocando la separazione. Le femmine depongono dalle due alle cinque uova che covano insieme ai maschi. Il periodo di incubazione è di 13-19 giorni. I genitori rimangono con i piccoli per i primi quattro giorni, al ventiseiesimo cominciano ad uscire dal nido, ma avranno bisogno di essere nutriti ancora per quattro o sei settimane.
Distribuzione e habitat
È diffuso in quasi tutta l'America Meridionale. In particolare è presente fino al nord dell'Argentina, in Brasile e in tutti gli stati del Sud America settentrionale e occidentale, escluso il Cile.[2]
Abita le foreste tropicali e pluviali, ma non ama il fitto della vegetazione. Preferisce radure, bassipiani, boschetti, siepi e giardini ombrosi, altipiani e piantagioni. Si adatta bene anche alle dure condizioni della stagione secca lungo i bassipiani che danno sull'Oceano Pacifico.
Tassonomia
Sono note le seguenti sottospecie:[2]
-
M. m. cametensis Snethlage, E, 1912 - Brasile centro-settentrionale
-
M. m. ignobilis Berlepsch, 1889 - Perù orientale e Brasile occidentale
-
M. m. marcgravinianus Pinto & Camargo, 1961 - Brasile orientale
-
M. m. microstephanus Sclater, PL, 1858 - Colombia sud-orientale, Ecuador orientale e Brasile nord-occidentale
-
M. m. momota (Linnaeus, 1766) - Venezuela orientale, Guyana, Guyana francese, Suriname e Brasile settentrionale
-
M. m. nattereri Sclater, PL, 1858 - Bolivia nord-orientale
-
M. m. parensis Sharpe, 1892 - Brasile nord-orientale
-
M. m. pilcomajensis Reichenow, 1919 - Bolivia meridionale, Brasile meridionale e Argentina nord-occidentale
-
M. m. simplex Chapman, 1923 - Dal Brasile occidentale a quello centro-occidentale (a sud dell'Amazzonia)
Note
Bibliografia
- AA. VV, Grande enciclopedia per ragazzi, Animali, Vol. 2 Uccelli e Mammiferi, Edizione Speciale per la Repubblica su licenza Mondadori, 2005, p. 102, SBN ITICCUIEI 496892.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autori e redattori di Wikipedia
Momotus momota: Brief Summary
(
Italiano
)
fornecido por wikipedia IT
Il motmot capoblu (Momotus momota (Linnaeus, 1766)) è un uccello coraciforme appartenente alla famiglia Momotidae, diffuso in America Meridionale.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autori e redattori di Wikipedia
Amazonemotmot
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
Vogels De Amazonemotmot (Momotus momota) is een vogel uit de familie motmots (Momotidae).
Kenmerken
Het verenkleed, dat bij beide geslachten gelijk is, is zandbruin met groene vleugels en staart. Rondom de ogen bevindt zich een zwart masker. Op de kop heeft de vogel een blauwe kap. De staartpennen zijn het eerste deel praktisch baardloos en hebben aan het uiteinde een ronde "vlag". Deze wapperen heen en weer als de slinger van een klok als de vogel op een tak zit. De lichaamslengte bedraagt 47 cm[2] en het gewicht 150 gram.
Leefwijze
Deze actieve vogels zijn echte alleseters. Hun voedsel bestaat uit fruit, zaden, reptielen, insecten, kleine knaagdieren en (helaas) ook afval. Insecten worden bejaagd zoals de ijsvogels hun visjes vangen, met een duikvlucht vanaf een uitkijkpost.
Voortplanting
Deze vogels graven in de regenperiode een hol in de grond voor de nestholte, met een korte tunnel als ingang. Ze broeden pas in het voorjaar daarna. Dit moeten ze wel, want in het broedseizoen is de grond te droog en te hard om uit te graven. Na een langdurige en lawaaiige balts en diverse paringen, legt de pop 3 of 4 witte eieren, die door beide ouders om beurten worden bebroed, waarna na 22 dagen de jongen uit hun ei kruipen. De ouders dragen de eerste tijd heel veel insecten aan, na ruim een week wordt het voedsel wat groter. Jonge muizen zijn in deze periode een geliefd voedsel, de oudervogels woelen er graag hele stukken bosbodem voor om. Na ruim een maand lokken de ouders de jongen, die al helemaal bevederd en net zo groot als de ouders zijn, het nest uit door bij de tunnelopening met prooi in de bek te roepen. Ze kunnen meteen al vliegen.
Verspreiding en leefgebied
Deze schuwe bosvogels leven in de onderlaag van dichte wouden in Midden- en centraal Zuid-Amerika en Trinidad en Tobago. Hun sterke, korte poten zijn bijzonder handig bij het springen van tak naar tak, op de grond hippen ze als mussen. Tegenwoordig komen ze ook in dorpen en steden voor, in sommige streken zelfs massaal. Ze nestelen zelfs in schuren en op zolders.
De soort telt 9 ondersoorten:
-
M. m. momota: oostelijk Venezuela, de Guyana's en noordelijk Brazilië.
-
M. m. microstephanus: zuidoostelijk Colombia, oostelijk Ecuador en noordwestelijk Brazilië.
-
M. m. ignobilis: oostelijk Peru en westelijk Brazilië.
-
M. m. nattereri: noordoostelijk Bolivia.
-
M. m. simplex: van westelijk tot het westelijke deel van Centraal-Brazilië bezuiden de Amazonerivier.
-
M. m. cametensis: het noordelijke deel van Centraal-Brazilië.
-
M. m. parensis: noordoostelijk Brazilië.
-
M. m. marcgravianus: oostelijk Brazilië.
-
M. m. pilcomajensis: zuidelijk Bolivia, zuidelijk Brazilië en noordwestelijk Argentinië.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Amazonemotmot: Brief Summary
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
De Amazonemotmot (Momotus momota) is een vogel uit de familie motmots (Momotidae).
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Piłodziób wspaniały
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Multimedia w Wikimedia Commons Piłodziób wspaniały (Momotus momota) – gatunek ptaka z rodziny piłodziobów (Momotidae) występujący w Ameryce Południowej i Środkowej.
-
Opis gatunku
Upierzenie zielone, niebieski wierzch głowy, rude podgardle. W ogonie znajdują się dwie długie niebieskoczarne sterówki. Siedząc na gałęzi wymachuje ogonem jak wahadłem to w jedną, to w drugą stronę, wołając rytmiczne "jutu-jutu" Gniazda wygrzebują w ziemi.
-
Średnie wymiary
- Długość ciała - 50 cm. Długi ogon ok. 30 cm. Środkowe pióra w ogonie są krótkie - 2cm.
-
Biotop
- Pierwotne lasy Meksyku aż po północno-wschodnią Argentynę
-
Pożywienie
- Drobne kręgowce, owady, owoce, nasiona. Polują w locie.
-
Rozmnażanie
- Samica składa 2-3 jaja w dziupli drzewa lub w norze wykopanej w urwistym brzegu rzeki. Pisklęta wylęgają się po 22 dniach. O młode troszczą się obydwoje rodzice.
Przypisy
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Piłodziób wspaniały: Brief Summary
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Piłodziób wspaniały (Momotus momota) – gatunek ptaka z rodziny piłodziobów (Momotidae) występujący w Ameryce Południowej i Środkowej.
Opis gatunku
Upierzenie zielone, niebieski wierzch głowy, rude podgardle. W ogonie znajdują się dwie długie niebieskoczarne sterówki. Siedząc na gałęzi wymachuje ogonem jak wahadłem to w jedną, to w drugą stronę, wołając rytmiczne "jutu-jutu" Gniazda wygrzebują w ziemi.
Średnie wymiary Długość ciała - 50 cm. Długi ogon ok. 30 cm. Środkowe pióra w ogonie są krótkie - 2cm. Biotop Pierwotne lasy Meksyku aż po północno-wschodnią Argentynę Pożywienie Drobne kręgowce, owady, owoce, nasiona. Polują w locie. Rozmnażanie Samica składa 2-3 jaja w dziupli drzewa lub w norze wykopanej w urwistym brzegu rzeki. Pisklęta wylęgają się po 22 dniach. O młode troszczą się obydwoje rodzice.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Udu-de-coroa-azul
(
Português
)
fornecido por wikipedia PT
O udu-de-coroa-azul (Momotus momota) é um pássaro coraciiforme que reside e procria nas selvas tropicais do México, da América Central, da América do Sul e nas ilhas de Trindade e Tobago.[2]
Este udu é uma grande ave tropical com parentesco ligando-a a outras famílias de aves coloridas, como os abelheiros e os rolieiros.[1] Assim como a maioria dos demais coraciformes, os udus fazem ninhos em túneis em bancos de areia, colocando três ou quatro ovos brancos.
O udu-de-coroa-azul pode variar entre 41 e 46 cm. A subespécie M. m. momota pesa 145 gramas. A cauda é muito longa com uma ponta exposta em forma de raquete. As partes superiores da ave são verdes, tornando-se azuis na cauda inferior, e as partes de baixo são verdes ou possuem coloração ferruginosa, dependendo da subespécie.
A cabeça possui uma coroa negra, circundada por uma faixa roxa e azul. Há uma máscara negra, e a nuca do animal é castanha. O seu chamado assemelha-se ao som de uma coruja.
Estes pássaros com frequência permanecem quietos, e podem ser difíceis de se ver em seu denso habitat florestal, apesar de seu tamanho. No entanto, não temem o homem, e por vezes pousam em varais de roupas ou itens semelhantes em casas próximas às matas.
Eles se alimentam, geralmente, de insetos e lagartos, e comem frutas com freqüência.
Subespécies
-
Momotus momota argenticinctus Sharpe, 1892
-
Momotus momota bahamensis (Swainson, 1838)
-
Momotus momota cametensis E. Snethlage, 1912
-
Momotus momota coeruliceps (Gould, 1836)
-
Momotus momota conexus Thayer & Bangs, 1906
-
Momotus momota exiguus Ridgway, 1912
-
Momotus momota goldmani Nelson, 1900
-
Momotus momota ignobilis Berlepsch, 1889
-
Momotus momota lessonii Lesson, 1842
-
Momotus momota marcgraviana Pinto & Camargo, 1961
-
Momotus momota microstephanus P.L. Sclater, 1858
-
Momotus momota momota (Linnaeus, 1766)
-
Momotus momota nattereri P.L. Sclater, 1858
-
Momotus momota olivaresi Hernandez & Romero-Zambrano, 1978
-
Momotus momota osgoodi Cory, 1913
-
Momotus momota parensis Sharpe, 1892
-
Momotus momota pilcomajensis Reichenow, 1919
-
Momotus momota simplex Chapman, 1923
-
Momotus momota spatha Wetmore, 1946
-
Momotus momota subrufescens P.L. Sclater, 1853
Referências
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores e editores de Wikipedia
Udu-de-coroa-azul: Brief Summary
(
Português
)
fornecido por wikipedia PT
O udu-de-coroa-azul (Momotus momota) é um pássaro coraciiforme que reside e procria nas selvas tropicais do México, da América Central, da América do Sul e nas ilhas de Trindade e Tobago.
Este udu é uma grande ave tropical com parentesco ligando-a a outras famílias de aves coloridas, como os abelheiros e os rolieiros. Assim como a maioria dos demais coraciformes, os udus fazem ninhos em túneis em bancos de areia, colocando três ou quatro ovos brancos.
O udu-de-coroa-azul pode variar entre 41 e 46 cm. A subespécie M. m. momota pesa 145 gramas. A cauda é muito longa com uma ponta exposta em forma de raquete. As partes superiores da ave são verdes, tornando-se azuis na cauda inferior, e as partes de baixo são verdes ou possuem coloração ferruginosa, dependendo da subespécie.
A cabeça possui uma coroa negra, circundada por uma faixa roxa e azul. Há uma máscara negra, e a nuca do animal é castanha. O seu chamado assemelha-se ao som de uma coruja.
Estes pássaros com frequência permanecem quietos, e podem ser difíceis de se ver em seu denso habitat florestal, apesar de seu tamanho. No entanto, não temem o homem, e por vezes pousam em varais de roupas ou itens semelhantes em casas próximas às matas.
Eles se alimentam, geralmente, de insetos e lagartos, e comem frutas com freqüência.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores e editores de Wikipedia
Amazonmotmot
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Amazonmotmot[2] (Momotus momota) är en fågel i familjen motmoter inom ordningen praktfåglar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Ett flertal underarter som tidigare ingick i M. momotus urskiljs nu som egna arter. Det tidigare svenska trivialnamnet på momotus, blåkronad motmot, har i samband med detta istället förts över till nyligen urskilda M. coeruliceps, medan momotus numera kallas amazonmotmot.
Amazonmotmot delas in i åtta underarter:[3]
-
M. m. momota - förekommer i tropiska östra Venezuelas anslutning till Guyana och norra Brasilien
-
M. m. microstephanus - förekommer i Colombia och Ecuador (öster om Anderna) och angränsande nordvästra Brasilien
-
M. m. ignobilis - förekommer i östra Amazonområdet, Peru och västra Brasilien
-
M. m. nattereri - förekommer vid de tropiska fötterna av Anderna i nordöstra Bolivia
-
M. m. pilcomajensis - förekommer i södra Bolivia, södra Brasilien och nordvästra Argentina
-
M. m. simplex - förekommer från gränsen mellan Brasilien och Peru till Rio Tapajós i öster och till norra Mato Grosso i söder
-
M. m. parensis - förekommer i östra Brasilien (från Rio Tocantins till Maranhão och Piauí)
-
M. m. cametensis - förekommer i norra centrala Brasilien mellan Rio Tapajós och Rio Tocantins
Referenser
- ^ [a b] Birdlife International 2012 Momotus momota Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-02-01.
-
^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-03-01
- ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-02-01
Externa länkar
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Amazonmotmot: Brief Summary
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Amazonmotmot (Momotus momota) är en fågel i familjen motmoter inom ordningen praktfåglar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Ett flertal underarter som tidigare ingick i M. momotus urskiljs nu som egna arter. Det tidigare svenska trivialnamnet på momotus, blåkronad motmot, har i samband med detta istället förts över till nyligen urskilda M. coeruliceps, medan momotus numera kallas amazonmotmot.
Amazonmotmot delas in i åtta underarter:
M. m. momota - förekommer i tropiska östra
Venezuelas anslutning till
Guyana och norra
Brasilien M. m. microstephanus - förekommer i
Colombia och
Ecuador (öster om
Anderna) och angränsande nordvästra
Brasilien M. m. ignobilis - förekommer i östra
Amazonområdet,
Peru och västra
Brasilien M. m. nattereri - förekommer vid de tropiska fötterna av
Anderna i nordöstra
Bolivia M. m. pilcomajensis - förekommer i södra
Bolivia, södra
Brasilien och nordvästra
Argentina M. m. simplex - förekommer från gränsen mellan
Brasilien och
Peru till Rio Tapajós i öster och till norra Mato Grosso i söder M. m. parensis - förekommer i östra
Brasilien (från Rio Tocantins till Maranhão och Piauí) M. m. cametensis - förekommer i norra centrala
Brasilien mellan Rio Tapajós och Rio Tocantins
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Momotus momota
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Momotus momota: Brief Summary
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Momotus momota là một loài chim trong họ Momotidae.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Синешапочный момот
(
Russo
)
fornecido por wikipedia русскую Википедию
Длина тела птицы 38—43 см[3], длина крыла 17 см, длина хвоста 28 см. Масса птицы составляет от 100 до 150 грамм (в зависимости от подвида). На голове, как и у всех момотов (кроме красношапочного) голубое кольцо: спереди небесно-голубого, сзади темно-ультрамаринового цвета. Край лба, область вокруг глаз - чёрные и образуют «маску». В области около ушей чёрная «маска» окаймлена симметричными с двух сторон небольшими голубыми штрихами, также голубые штрихи есть и снизу «маски», на уровне глаз. Круглое пятно на макушке чёрное. Спина и крылья зелёного цвета, который плавно переходит в синий на конце хвоста. Длинные рулевые перья хвоста на концах чёрные. На задней части шеи перья имеют ржаво-коричневый оттенок. Несколько удлиненных, широких чёрных перьев на середине горла окаймлены узкой, небесно-голубого цвета полоской. Маховые перья внутри — чёрные, большие маховые перья снаружи — зеленовато-голубые. Глаза красно-бурые, клюв чёрный, ноги буровато-серого рогового цвета[2].
Голос
Голос синешапочного момота кажется печальным. Обычно он издаёт двухсложный звук «гуту-гуту» или «хуту-хуту».
Распространение
Область распространения синешапочного момота включает в себя часть Южной Америки между Венесуэлой, Колумбией, Перу, северной Аргентиной и Бразилией. Обитает в густых равнинных лесах и кустарниковых зарослях, в горы поднимается на высоту до 2100 метров[4].
Питание
Как и все момоты питается насекомыми и другими членистоногими, ящерицами, мелкими млекопитающими и фруктами. Предпочитает охотится с возвышенной присады.
Размножение
Сезон размножения приходится на осень-зиму (в зависимости от подвида и территории, на которой живут птицы). Для постройки гнезда́ птицы отыскивают круглое или яйцевидное углубление на склоне холма или на другой возвышенности. Если углубление покажется птицам недостаточно длинным, то они могут вырыть нору, которая может достигать 3 метров. В глубине норы строится гнездо. Самка откладывает 3—4 яйца и насиживает их около 20 дней. Самец и самка как правило сменяют друг друга при высиживании. О птенцах тоже заботятся оба родителя[2][4].
Поведение
Синешапочные момоты живут в лесах и, хотя являются непугливыми птицами, не вылетают на опушки. Птицы почти всегда селятся парами. Конкретная территория закрепляется за отдельной парой, где они будут жить всю жизнь, если их не тревожить[2].
Классификация
К виду синешапочный момот принадлежат следующие подвиды:
-
M. m. cametensis (E. Snethlage, 1912)
-
M. m. ignobilis (Berlepsch, 1889)
-
M. m. marcgravianus (Pinto & Camargo, 1961)
-
M. m. microstephanus (P. L. Sclater, 1858)
-
M. m. momota (Linnaeus, 1766)
-
M. m. nattereri (P. L. Sclater, 1858)
-
M. m. parensis (Sharpe, 1892)
-
M. m. pilcomajensis Reichenow, 1919)
-
M. m. simplex (Chapman, 1923)
Примечания
-
↑ Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 179. — 2030 экз. — ISBN 5-200-00643-0.
-
↑ 1 2 3 4 Брем А. Птицы: В 2 т.. — М.: ООО «Фирма «Издательство АСТ»», 1999. — Т. 2. — С. 168. — 592 с. — ISBN 5-237-03131-5.
-
↑ Amazonian Motmot (Momotus momota) | HBW Alive
-
↑ 1 2 Бейчек В., Штястны К. Птицы. Иллюстрированная энциклопедия. — М.: ООО «Издательство Лабиринт Пресс», 2004. — С. 199. — 288 с. — ISBN 5-9287-0615-4.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Авторы и редакторы Википедии
Синешапочный момот: Brief Summary
(
Russo
)
fornecido por wikipedia русскую Википедию
Momotus subrufescens сверху и Momotus momota ( подвид M. m. microstephanus ) снизу
Длина тела птицы 38—43 см, длина крыла 17 см, длина хвоста 28 см. Масса птицы составляет от 100 до 150 грамм (в зависимости от подвида). На голове, как и у всех момотов (кроме красношапочного) голубое кольцо: спереди небесно-голубого, сзади темно-ультрамаринового цвета. Край лба, область вокруг глаз - чёрные и образуют «маску». В области около ушей чёрная «маска» окаймлена симметричными с двух сторон небольшими голубыми штрихами, также голубые штрихи есть и снизу «маски», на уровне глаз. Круглое пятно на макушке чёрное. Спина и крылья зелёного цвета, который плавно переходит в синий на конце хвоста. Длинные рулевые перья хвоста на концах чёрные. На задней части шеи перья имеют ржаво-коричневый оттенок. Несколько удлиненных, широких чёрных перьев на середине горла окаймлены узкой, небесно-голубого цвета полоской. Маховые перья внутри — чёрные, большие маховые перья снаружи — зеленовато-голубые. Глаза красно-бурые, клюв чёрный, ноги буровато-серого рогового цвета.
Голос
Голос синешапочного момота кажется печальным. Обычно он издаёт двухсложный звук «гуту-гуту» или «хуту-хуту».
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Авторы и редакторы Википедии