Ar gioc'h Magalhães a zo un evn hirc'harek, Gallinago paraguaiae an anv skiantel anezhañ.
El becadell sud-americà (Gallinago paraguaiae) és un ocell de la família dels escolopàcids (Scolopacidae). Habita els pantans i praderies humides de la pràctica totalitat d'Amèrica del Sud a l'est dels Andes, i a Xile als dos vessants, arribant fins Terra del Foc i les Illes Malvines.
El becadell sud-americà (Gallinago paraguaiae) és un ocell de la família dels escolopàcids (Scolopacidae). Habita els pantans i praderies humides de la pràctica totalitat d'Amèrica del Sud a l'est dels Andes, i a Xile als dos vessants, arribant fins Terra del Foc i les Illes Malvines.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gïach Magellan (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gïachod Magellan) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Gallinago paraguaiae; yr enw Saesneg arno yw Magellan snipe. Mae'n perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. paraguaiae, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gïach Magellan yn perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cyffylog Scolopax rusticola Gïach Cyffredin Gallinago gallinago Pibydd y Dorlan Actitis hypoleucos Rhostog gynffonddu Limosa limosa Rhostog gynffonfraith Limosa lapponicaAderyn a rhywogaeth o adar yw Gïach Magellan (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gïachod Magellan) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Gallinago paraguaiae; yr enw Saesneg arno yw Magellan snipe. Mae'n perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. paraguaiae, sef enw'r rhywogaeth.
The Pantanal snipe (Gallinago paraguaiae) is a bird in tribe Scolopancinai and subfamily Scolopacinae of family Scolopacidae, the sandpipers and relatives.[2][3] It is found on Trinidad and Tobago, the Falkland Islands, and in every mainland South American country except Chile (though only as a vagrant in Ecuador.)[4]
The taxonomic history of the New World snipes of genus Gallinago is complicated. What is now the Pantanal snipe has in the past been treated as a subspecies of common snipe (G. gallinago), then as conspecific with what are now the Magellanic snipe (G. magellanica) and the puna snipe (G. andina), and later still as conspecific with only the Magellanic snipe. The South American Classification Committee of the American Ornithological Society, the International Ornithological Committee (IOC), and the Clements taxonomy treat all of them as separate species. However, BirdLife International's Handbook of the Birds of the World (HBW) retains the Pantanal and Magellanic snipes as subspecies of what it calls the South American snipe, with the binomial G. paraguaiae.[5][2][6][3]
This article follows the IOC definition of a monotypic G. paraguaiae, the Pantanal snipe.[2]
The adult Pantanal snipe is 26 to 30 cm (10 to 12 in) long. Males weigh about 105 to 140 g (3.7 to 4.9 oz) and females 115 to 185 g (4.1 to 6.5 oz). Females are slightly larger than males but otherwise the same. They have short greenish-gray legs and a very long straight dark bill. Their upperparts have a complex pattern of muted whitish, buffy, rufous, and black on a brown background. Their breast and flanks are buff with black markings and the rest of their underparts whitish. Their face has tan and darker brown stripes that blend into each other.[7]
The Pantanal snipe is found in almost every mainland South American country; it is absent from Chile and has been found in Ecuador only as a vagrant. It also occurs on Trinidad and the Falkland Islands.[4] However, it is scarce in the Amazon Basin. It inhabits wet grassy savanna. In elevation it is known as high as 1,300 m (4,300 ft) in Venezuela, as high as 2,200 m (7,200 ft) in Peru, and perhaps as high as 2,600 m (8,500 ft) in Bolivia.[7]
The Pantanal snipe is essentially sedentary, though some make short movements in winter to find permanent marshes.[7]
The Pantanal snipe forages by probing in mud. Their diet of invertebrates is not known in detail but includes insect larvae and earthworms.[7]
The Pantanal snipe breeds in most of South America away from the Pacific coast and eastern Brazil, and also on Trinidad and the Falkland Islands. Its breeding season varies geographically across its very large range but has not been fully defined anywhere. The male performs a winnowing display during courtship, flying high in circles and then taking shallow dives to produce a distinctive sound. The typical clutch size is four eggs. The nest, incubation period, and time to fledging are not known.[7]
The Pantanal snipe has a very wide variety of vocalizations including a slow chip "kek..kek..kek..kek..kek...", a fast chip "kekkekkekkekkekkekkek", a "short raspy" flight call "..kek......kek...kek-kek...", and a flush call "KEK.kek.kek.....kek.kek...". The chip calls are typically made from the ground or near it such as from a fence post. The species' non-vocal winnowing is made by air flowing over the outer tail feathers during flight. It is described as "a muffled stuttered crescendo series...huhuhuhuhuhu.hu.WHOO..WHOO..WHOO.whu" that lasts about two or three seconds and is repeated about every 10 seconds.[7]
The IUCN follows HBW taxonomy and so has assessed the "South American" (Pantanal plus Magellanic) snipe as a whole. It treats the taxon as being of Least Concern. Though its population size is not known, it is believed to be stable. No immediate threats have been identified.[1]
The Pantanal snipe (Gallinago paraguaiae) is a bird in tribe Scolopancinai and subfamily Scolopacinae of family Scolopacidae, the sandpipers and relatives. It is found on Trinidad and Tobago, the Falkland Islands, and in every mainland South American country except Chile (though only as a vagrant in Ecuador.)
La Sudamerika galinago, Gallinago paraguaiae, estas eta fortika vadbirdo de la familio de Skolopedoj, kaj ordo de Ĥaradrioformaj. Ties taksonomia lokigo estas malfacila, ĉar foje ĝi estis konsiderata kiel subspecio de Komuna galinago kaj foje kiel subspecio disigita de la loĝantaro de montaro de Andoj konata kiel Anda galinago.
Tiu eta galinago reproduktiĝas en plej granda parto de Suda Ameriko escepte la norda marbordo de la oceano Pacifiko kaj de orienta Brazilo kaj la insularo Malvinoj, Trinidado kaj eble Tobago La nomita subspecio G. p. paraguaiae estas loĝanta, sed pli suda G. p. magellanicae migras norden vintre abandonante Fajrolandon dum la Anda G. p. andina moviĝas al pli malalta teritorio.
La reprodukta medio por tiu neotropisa specio estas malsekaj herbecaj savanoj por la norda formo, torfejoj por la magellanicae kaj marĉaj riveroj por la andina.
Plenkreskuloj de Sudamerika galinago estas 27-30 cm longaj kaj pezas 110 g. Ĝi havas mallongajn grizverdajn krurojn kaj tre longan rektan malhelan bekon. La korpo estas brune punktita -kun duobla marko hela kun formo de vo- supre kaj hela sube, sed striita flanke. Ili havas malhelan strion tra la okulo inter du helaj kaj ĉe krono helan linion. La flugiloj estas pintakraj kaj la vosto malhela. En norda Suda Ameriko tiu specio estas malfacile diferencebla ĉekampare disde vintrantaj ekzempleroj de Komuna galinago, kio estas pli facile se prenitaj ĉemane.
G. p. magellanicae, kiu reproduktiĝas pli suden ol centra Argentino kaj centra Ĉilio havas pli longajn flugilojn kaj estas pli flava ol la norda raso, kaj G. p. andina de altaj Andoj el suda Peruo al nordokcidenta Argentino estas iom diferenca, pli eta, kun pli mallongaj flugiloj, flavaj kruroj kaj helaj subflugiloj.
Maskloj ludas flugajn ceremoniojn por seksa pariĝado flugante alte kaj falante subite farante samtempe specifan sonbruon. La nesto estas tre bone kaŝita truo surplanka. Ambaŭ gepatroj kovas la du flavecajn ovojn dum ĉirkaŭ 19 tagojn; la idoj elnestiĝas tuj post eloviĝo.
Sudamerika galinago manĝas en milda koto per tuŝoprobado aŭ bekoplukado kaj rigardo. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj tervermojn kaj ankaŭ iom da planta materialo.
La Sudamerika galinago, Gallinago paraguaiae, estas eta fortika vadbirdo de la familio de Skolopedoj, kaj ordo de Ĥaradrioformaj. Ties taksonomia lokigo estas malfacila, ĉar foje ĝi estis konsiderata kiel subspecio de Komuna galinago kaj foje kiel subspecio disigita de la loĝantaro de montaro de Andoj konata kiel Anda galinago.
La agachadiza suramericana, becasina común o aguatero (Gallinago paraguaiae)[2][3] es una especie de ave caradriforme de la familia Scolopacidae que vive en América del Sur. Su posición taxonómica es complicada, a veces es tratado como una subespecie de Gallinago gallinago, o dividido en dos especies, donde la población andina es denominada becasina de la puna (Gallinago andina).
Esta pequeña limícola se reproduce en la mayor parte de Sudamérica lejos de la costa del Océano Pacífico y este de Brasil, y también en las Islas Malvinas, Trinidad y posiblemente Tobago. La denominada raza de tierras bajas G. p. paraguaiae es residente, pero la población del sur G. p. magellanicae migra hacia el norte en invierno, abandonando Tierra del Fuego, y la andina, G. p. andina, se desplaza hacia terrenos más bajos. Vive entre los 300 y 1.300 m de altitud.[4]
Mide entre 27 y 29 cm de longitud y pesa 110 a 115 g.[4] Las pata son cortas, de color gris verdoso. El pico es de color amarillo verdoso,[5] largo y recto, de 64 a 78 mm de largo.[4] El plumaje del dorso es negruzco con motas amarillentas y una V blancuzca.[6] Presenta una franja negruzca a lo largo del píleo y otra a lo largo de los ojos y líneas blancuzcas por encima y por debajo de ellos.[7] Las mejillas tienen matices de color ante a anaranjado o rufo. Las alas son marrón oscuro con manchas y vermiculado castaño amarillento y blanco; las coberteras y supracaudales con tienen barras negras y castaño amarillento. El pecho presenta tonos de colores castaño a ante. La garganta y el vientre son blancos.[5] La cola es negra con faja color canela.[6] En la zona central de Chile, se la denomina "Porotera", debido al sonido que emite, sobre todo al atardecer, acompañado de un vuelo ascendente y descendente, alternativo.
Se alimenta de insectos y lombrices y también de material vegetal.[7]
En la época de apareamiento, el macho llama la atención de la hembra ejecutando un vuelo alto en círculos y luego lanzándose al agua para tocarla a ras de manera que produce un sonido característico.[7]
El nido es una depresión en el suelo, bien escondida. La hembra pone dos huevos amarillos que son incubados por ambos progenitores durante 19 días. Los pichones abandonan el nido inmediatamente después de nacer.[7]
La agachadiza suramericana, becasina común o aguatero (Gallinago paraguaiae) es una especie de ave caradriforme de la familia Scolopacidae que vive en América del Sur. Su posición taxonómica es complicada, a veces es tratado como una subespecie de Gallinago gallinago, o dividido en dos especies, donde la población andina es denominada becasina de la puna (Gallinago andina).
Gallinago andina Gallinago generoko animalia da. Hegaztien barruko Scolopacidae familian sailkatua dago.
Gallinago andina Gallinago generoko animalia da. Hegaztien barruko Scolopacidae familian sailkatua dago.
Eteläamerikankurppa (Gallinago paraguaiae) on eteläamerikkalainen kahlaaja. Sen elinympäristö ulottuu Itä-Kolumbiasta mantereen pohjoisosiin, Peruun, Brasiliaan sekä Trinidadin. Lajin holotyypin kuvaili Louis Jean Pierre Vieillot Paraguaysta 1816.[2]
Eteläamerikankurppa (Gallinago paraguaiae) on eteläamerikkalainen kahlaaja. Sen elinympäristö ulottuu Itä-Kolumbiasta mantereen pohjoisosiin, Peruun, Brasiliaan sekä Trinidadin. Lajin holotyypin kuvaili Louis Jean Pierre Vieillot Paraguaysta 1816.
Gallinago paraguaiae
La Bécassine de Magellan (Gallinago paraguaiae) est une espèce d’oiseaux appartenant à la famille des Scolopacidae.
Il beccacino del Paraguay (Gallinago paraguaiae, Vieillot 1816) è un uccello della famiglia degli Scolopacidae dell'ordine dei Charadriiformes.
Gallinago paraguaiae ha due sottospecie:
Questo uccello vive in tutto il Sud America, compresi Trinidad e Tobago, Isole Falkland, Georgia del Sud e Sandwich Australi.
Il beccacino del Paraguay (Gallinago paraguaiae, Vieillot 1816) è un uccello della famiglia degli Scolopacidae dell'ordine dei Charadriiformes.
De Zuid-Amerikaanse snip (Gallinago paraguaiae) is een vogel uit de familie van strandlopers en snippen (Scolopacidae).
Deze soort komt wijdverspreid voor in Zuid-Amerika en telt 2 ondersoorten:
De Zuid-Amerikaanse snip (Gallinago paraguaiae) is een vogel uit de familie van strandlopers en snippen (Scolopacidae).
A narceja (Gallinago paraguaiae) é uma espécie de ave sul-americana, caradriiforme, da família dos escolopacídeos.[2] Mede cerca de 30 cm de comprimento, possuindo bico longo e reto, dorso escuro com faixas amareladas.
Também é chamada pelos seguintes nomes populares: agachada, agachadeira, atim, batuíra, berrumeira, bico-de-ferro, bico-rasteiro, bicudo, corta-vento, maçarico-d'água, maçarico-d'água-doce, minjolinho, monjolinho, narceja-comum, narceja-miúda, narcejinha, rapaz e rapazinho.
A narceja foi muito citada durante o filme Up, da Pixar Animation Studios, especialmente pelo personagem Carl Fredericksen. A ave é também citada na coleção Crônicas de Nárnia do autor C.S. Lewis em O cavalo e seu menino. Foi citada ainda o drama sul-coreano 마더 (em inglês: Mother; em português: Mãe).
Bibliograficamente, foi mencionada em Anna Kariênina (Anna Karenina), de Liev Tolstói, e por José de Alencar na obra Iracema no momento em que Batuireté, pajé pitiguara e avô de Poti, diz, moribundo, ao ver seu neto ao lado do estrangeiro Martim, que Tupã quisera que seus olhos vissem o gavião branco junto da narceja. Érico Veríssimo também cita a ave em Incidente em Antares.
A palavra "narceja" em inglês é snipe. A partir de tal termo anglófono originá-se termo sniper (algo como "narcejeiro" ou caçador de narcejas em português), o qual é utilizado para referir-se aos atiradores especiais. Tal termo foi cunhado porque, caçadores de narcejas devem ter um ótima pontaria, precisão e reflexos para atingir em cheio essas velozes e ariscas aves.
O desenho estilizado de uma narceja é símbolo da classe Snipe de regatas a vela.
A narceja (Gallinago paraguaiae) é uma espécie de ave sul-americana, caradriiforme, da família dos escolopacídeos. Mede cerca de 30 cm de comprimento, possuindo bico longo e reto, dorso escuro com faixas amareladas.
Também é chamada pelos seguintes nomes populares: agachada, agachadeira, atim, batuíra, berrumeira, bico-de-ferro, bico-rasteiro, bicudo, corta-vento, maçarico-d'água, maçarico-d'água-doce, minjolinho, monjolinho, narceja-comum, narceja-miúda, narcejinha, rapaz e rapazinho.
Sydamerikansk beckasin[2] (Gallinago paraguaiae) är en fågel i familjen snäppor inom ordningen vadarfåglar.[3]
Sydamerikansk beckasin delas in i två distinkta underarter med följande utbredning:[3]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Sydamerikansk beckasin (Gallinago paraguaiae) är en fågel i familjen snäppor inom ordningen vadarfåglar.
Gallinago paraguaiae là một loài chim trong họ Scolopacidae.[2]
Gallinago paraguaiae là một loài chim trong họ Scolopacidae.