Die rooipensreier is 'n skaars somerstandvoël en besoeker.
Die rooipensreier is 'n bonkige, donker reier. In nie-broeidrag het volwassenes 'n geel snawel (met grys bo-mandibel), geel gesigvel en pote. In die nesmaaktyd word die gesigvel, snawel en pote koraalpienk. Jonges se rugvere het vaalgeel rande.
58 cm
Hulle is skugter alleenlopers wat afgesonderde waters met ruie oewerplantegroei verkíes. As hy opgejaag word, vlieg hy in 'n boom in of duik in ruie plantegroei weg.
Endemies in Suider- en Sentraal-Afrika.
Die rooipensreier is 'n skaars somerstandvoël en besoeker.
Ardeola rufiventris ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae[1][2] que s'alcuentra na mayor parte del África subsaḥariana.[3] Tien vezos diurnos.
Ardeola rufiventris ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae que s'alcuentra na mayor parte del África subsaḥariana. Tien vezos diurnos.
El martinet ros ventre-roig o martinet ros de ventre roig[1] (Ardeola rufiventris) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) que habita aiguamolls, canyars i pantans d'Àfrica Oriental i Meridional, a Uganda, Ruanda, sud de la República Democràtica del Congo, Zàmbia, nord de Namíbia, nord de Botswana, Angola, Malawi, Zimbabwe i l'extrem est de Sud-àfrica.
El martinet ros ventre-roig o martinet ros de ventre roig (Ardeola rufiventris) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) que habita aiguamolls, canyars i pantans d'Àfrica Oriental i Meridional, a Uganda, Ruanda, sud de la República Democràtica del Congo, Zàmbia, nord de Namíbia, nord de Botswana, Angola, Malawi, Zimbabwe i l'extrem est de Sud-àfrica.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr torgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod torgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ardeola rufiventris; yr enw Saesneg arno yw Rufous-bellied heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. rufiventris, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r crëyr torgoch yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris Aderyn bwn du Ixobrychus flavicollis Aderyn bwn lleiaf Ixobrychus minutus Aderyn bwn melynllwyd Ixobrychus cinnamomeus Aderyn bwn Schrenk Ixobrychus eurhythmus Aderyn bwn Tsieina Ixobrychus sinensis Butorides striata Butorides striata Crëyr gwyrdd Butorides virescens Crëyr rhesog cochlyd Tigrisoma lineatum Crëyr rhesog gyddf-foel Tigrisoma mexicanum Crëyr rhesog tywyll Tigrisoma fasciatumAderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr torgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod torgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ardeola rufiventris; yr enw Saesneg arno yw Rufous-bellied heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. rufiventris, sef enw'r rhywogaeth.
Der Rotbauchreiher (Ardeola rufiventris) ist eine Art aus der Familie der Reiher, der zur Gattung der Schopfreiher gehört. Es handelt sich um einen mittelgrauen Reiher mit einem grauen und kastanienbraunen Gefieder. Er kommt ausschließlich in Afrika vor, wo er weitverbreitet, jedoch nirgendwo häufig ist. Er gilt als eine bislang nur unzureichend erforschte Art, denn sowohl die Lebensraumanforderungen, die spezifischen Ernährungsgewohnheiten und die Brutbiologie sind nur in geringem Umfang dokumentiert.
Der Rotbauchreiher erreicht eine Körpergröße von 38 bis 39 Zentimetern.[1] Anders als viele andere Reiherarten weist diese Art einen Geschlechtsdimorphismus auf. Die Weibchen sind etwas dumpfer in ihrer Gefiederfarbe und das Grau ihres Gefieders ist rußiger oder brauner. Am Kinn und auf dem Vorderhals haben die Weibchen einen cremeweißen Farbstrich.
Beide Geschlechter haben einen blauschwarzen Kopf. Der Schnabel ist überwiegend gelb. Hals, Kehle und der Rücken sind grau. Die Flügeldecken sind kastanienbraun mit schwarzen Schwingen. Der hintere Rücken ist dunkel braungrau, während der Rumpf und der Schwanz kastanienbraun sind. Die Körperunterseite ist ebenfalls kastanienbraun. Jungvögel gleichen den Weibchen, haben aber an den Kopfseiten, am Hals sowie auf der Vorderbrust gelbbraune Streifen.
Verwechslungsmöglichkeiten bestehen mit dem Glockenreiher. Dieser hat jedoch schwarze Beine, während die des Rotbauchreihers gelb sind. Mit dem im Verbreitungsgebiet ebenfalls vorkommenden Rallenreiher und dem Dickschnabelreiher sind Rotbauchreiher wegen des stark abweichenden Gefieders – ihnen fehlt vor allem die dunkelgraue Körperoberseite – kaum zu verwechseln.
Der Rotbauchreiher ist eine afrikanische Reiherart. Sein Verbreitungsgebiet beschränkt sich auf Zentral- und Ostafrika. Er kommt unter anderem im Südwesten Kenias, im Süden von Uganda, in Ruanda, im Südosten des Kongos, in Sambia, Nordnamibia, im Südwesten und Nordosten Angolas, im Norden von Botswana, in Simbabwe und in der Republik Südafrika vor. Es handelt sich überwiegend um einen Standvogel. Zu Wanderungsbewegungen kann es dann kommen, wenn in der Regenzeit die großen afrikanischen Ebenen überschwemmt werden. Diese saisonalen Wanderungen sind bislang jedoch nicht hinreichend untersucht. Auch der Bestand ist nur partiell bekannt. So kommen in Tansania etwa 3000 bis 5000 Rotbauchreiher vor.[2]
Der Rotbauchreiher nutzt als Lebensraum vor allem die grasbestandenen Ebenen an Flussläufen, die während der Regenzeit überschwemmt werden. Er ist häufig in dichten Schilffeldern, Papyrussümpfen und am Rand von Seen und Flüssen zu finden. In Tansania scheint er von der vermehrten Anlage von Reisfeldern zu profitieren.[3]
Die Nahrungssuche erfolgt in reihertypischer Manier, indem er langsam seine Nahrungsgründe abschreitet. Das Nahrungsspektrum besteht aus Würmern, Insekten, Krustentieren, Fröschen und Fischen.
Die Fortpflanzungszeit ist abhängig vom Wasserstand und liegt häufig in der Regenzeit. Der Rotbauchreiher nistet im Schilfgürtel oder in Bäumen und Sträuchern. Er ist ein Koloniebrüter. Typisch sind kleine Gruppen von sechs bis dreißig Brutpaaren. In Sambia weisen einzelne Kolonien aber auch zwischen sechzig und achtzig Nester auf.[4] Er brütet häufig auch mit Marabus und Nimmersatten zusammen. Seine Nester befinden sich dann meist am Rand der Kolonie. Das Nest misst nur 25 bis 35 Zentimeter im Durchmesser und ist 10 bis 12 Zentimeter dick. Das Gelege besteht normalerweise aus zwei bis drei Eiern. Die Bebrütung beginnt mit der Ablage des ersten Eis, jedoch ist die Brutdauer bis jetzt nicht bekannt. Die Nestlinge schlüpfen asynchron mit einem Schlupfabstand von etwa zwei Tagen. Sie können bereits ab dem 7. Lebenstag stehen und sind mit 24 Tagen flügge. Ihre volle Flugfähigkeit erreichen sie etwa ab dem 32. Lebenstag.
Der Rotbauchreiher (Ardeola rufiventris) ist eine Art aus der Familie der Reiher, der zur Gattung der Schopfreiher gehört. Es handelt sich um einen mittelgrauen Reiher mit einem grauen und kastanienbraunen Gefieder. Er kommt ausschließlich in Afrika vor, wo er weitverbreitet, jedoch nirgendwo häufig ist. Er gilt als eine bislang nur unzureichend erforschte Art, denn sowohl die Lebensraumanforderungen, die spezifischen Ernährungsgewohnheiten und die Brutbiologie sind nur in geringem Umfang dokumentiert.
The rufous-bellied heron (Ardeola rufiventris) is a species of heron in the genus Ardeola, the pond herons, of the family Ardeidae.
This is a small dark species of heron with a dark grey head, back and breast contrasting with a rufous belly, wings and tail. When seen in flight the bright yellow legs and feet contrast with the dark feathers of the underside of the body. Juveniles are paler and browner, darkening as they mature.[2]
This is a skulking species which when hiding assumes a bittern-like posture but with its bill in a horizontal rather than vertical position. It usually prefers to hunt on the landward side of well vegetated wetlands and in the shallow water. It is a largely sedentary species, which may make partial migratory movements to follow rainy season inundations of flood-plains. Breeding occurs during the rainy season, or when flooding is at a peak where this occurs early in the dry season. It nests colonially in mixed colonies, typically in small groups of 6-30 pairs, although at Lake Bangwelu in Zambia, groups of 60-80 pairs have been recorded. Rufous-bellied herons feed during the day but will sometimes forage at night, normally they hunt alone or in small flocks of no more than five individuals, although aggregations of over 120 have been recorded. It prefers to roost in trees.[3]
The nest is a small platform of vegetation positioned low in reeds, trees or shrubs that are normally positioned over standing water. In mixed-species colonies rufous-bellied herons normally nest around the edges.[1]
Seasonally flooded grasslands, marshes, flood-plains and inland deltas (e.g. the Okavango Delta), shallow water along riverbanks and lake shores, stands of papyrus, reedbeds and paddies.
The diet consists mainly of small fish such as tilapia and barbus, amphibians, crustaceans, aquatic insects and other aquatic invertebrates.
It is found in eastern, central and southern sub-Saharan Africa widespread although absent from the arid south-west[4] and is found in Angola, Botswana, Burundi, Democratic Republic of the Congo, Eswatini, Kenya, Lesotho, Malawi, Mali, Mozambique, Namibia, Rwanda, South Africa, Tanzania, Uganda, Zambia, and Zimbabwe.
The rufous-bellied heron (Ardeola rufiventris) is a species of heron in the genus Ardeola, the pond herons, of the family Ardeidae.
La Ruĝventra ralardeo (Ardeola rufiventris) estas specio de ardeo de la genro Ardeola, aŭ de ralardeoj, de la familio de Ardeedoj.
Tiu estas malgranda malhela specio de ardeo kun malhelgrizaj kapo, dorso kaj brusto kontraste kun ruĝecbrunecaj ventro, flugiloj kaj vosto. Vidataj dumfluge la brilflavaj kruroj kaj piedoj kontrastas kun la malhelaj plumoj de subaj partoj de la korpo. Ankaŭ la irisoj estas tre flavaj. Junuloj estas pli palaj kaj pli brunaj, malheliĝante dum maturiĝo.[1]
Temas pri sinkaŝema specio kiu kaŝiĝante adoptas sintenon de botaŭro sed havante sian bekon horizontale pli ol vertikale. Ili kutime preferas ĉasi en terborda flanko de tre vegetaĵaraj humidejoj kaj en neprofunda akvo. Ĝi estas tre nemigrema specio, kiu povas fari partajn migradajn moviĝojn por sekvi la pluvsezonajn inundojn de inundaj ebenaĵoj. La reprodukta sezono okazas dum la pluvsezono, aŭ kiam inundo altiĝas frue en la seka sezono. Ili nestumas kolonie en miksitaj kolonioj, tipe en malgrandaj grupoj de 6–30 paroj, kvankam ĉe la Lago Bangvelu en Zambio, oni registris grupojn de 60–80 paroj. La Ruĝventra ralardeo manĝas dumtage sed foje ankaŭ dumnokte, normale ĝi ĉasas sola aŭ en malgrandaj aroj de ne pli ol kvin individuoj, kvankam oni registris koncentriĝojn de ĉirkaŭ 120 individuoj. Ĝi preferas ripozi en arboj.[2]
La nesto estas malgranda platformo de vegetaĵaro situanta malalte en kareksejoj, arboj aŭ arbustoj kiuj kutime estas super akvo. En kolonioj de miksitaj specioj la Ruĝventra ralardeo normale nestumas ĉe la bordoj.[3]
Laŭsezone inunditaj herbejoj, marĉoj, inunditaj ebenaĵoj kaj internaj deltoj (ekz. la Okavanga Delto), neprofunda akvo laŭlonge de riverbordoj kaj lagobordoj, papirusciperejoj, kareksejoj kaj rizkampoj.
La nutraĵo konsistas ĉefe el malgrandaj fiŝoj kiaj tiuj nome Tilapioj kaj de genro Barbus, amfibioj, krustuloj, akvaj insektoj kaj aliaj akvaj senvertebruloj.
Tiu afrotropisa specio troviĝas en orienta, centra kaj suda sub-sahara Afriko disvastigata kvankam foresta el arida sudokcidento[4] kaj nome troviĝantas en Angolo, Bocvano, Burundio, Demokratia Respubliko Kongo, Kenjo, Malavio, Malio, Mozambiko, Namibio, Ruando, Sudafriko, Tanzanio, Ugando, Zambio, kaj Zimbabvo.
La Ruĝventra ralardeo (Ardeola rufiventris) estas specio de ardeo de la genro Ardeola, aŭ de ralardeoj, de la familio de Ardeedoj.
La garcilla de vientre rojo (Ardeola rufiventris) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae[1][2] que se encuentra en la mayor parte del África subsahariana.[3] Tiene hábitos diurnos.
La garcilla de vientre rojo (Ardeola rufiventris) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae que se encuentra en la mayor parte del África subsahariana. Tiene hábitos diurnos.
Ardeola rufiventris Ardeola generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.
Ardeola rufiventris Ardeola generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.
Ardeola rufiventris
Le Crabier à ventre roux (Ardeola rufiventris) est une espèce d'oiseau de la famille des ardéidés qui se retrouve en Afrique subsaharienne.
Ce crabier se retrouve en Ouganda, au Kenya, en Tanzanie, au Rwanda, au Burundi, en République démocratique du Congo, en Angola, en Zambie, au Malawi et au Mozambique.
Il fréquente les plaines herbeuses périodiquement inondées, les roselières et les rives des plans d’eau.
Le crabier à ventre roux niche dans les roseaux (Phragmites, Cyperus) ou dans un arbre ou un arbuste (Aeschynomene, Ficus, Acacia) souvent avec la base inondée. Il niche dans des colonies de 6 à 30 couples, parfois plus. Les colonies sont parfois mêlées avec d’autres espèces, comme le Héron pourpré, le Marabout d'Afrique ou le Tantale ibis. Le nid est généralement placé entre 0,5 à 4 mètres au-dessus de l’eau. Le nombre d’œufs varie entre 1 et 4.
Ardeola rufiventris
Le Crabier à ventre roux (Ardeola rufiventris) est une espèce d'oiseau de la famille des ardéidés qui se retrouve en Afrique subsaharienne.
La sgarza panciarossiccia (Ardeola rufiventris Sundevall, 1850) è un uccello della famiglia degli Ardeidi[2]. Si tratta di una specie di sgarza di medie dimensioni, caratterizzata da un piumaggio di colore grigio e marrone. È diffusa solo in Africa, dove è però ampiamente diffusa, pur non essendo comune in nessun luogo. Finora non sono stati condotti studi adeguati sulla sua biologia, quindi le esigenze ambientali, le abitudini alimentari specifiche e la biologia riproduttiva sono note solo in piccola parte.
La sgarza panciarossiccia raggiunge un'altezza di 38–39 cm[3]. A differenza di molte altre specie di airone, presenta un certo grado di dimorfismo sessuale. Le femmine hanno un piumaggio dai toni più opachi e il grigio della loro livrea assume una tonalità color grigio-fumo o marrone. Sul mento e sulla parte anteriore del collo, presentano inoltre una striscia color bianco crema.
Entrambi i sessi hanno la testa blu-nera. Il becco è prevalentemente giallo. Collo, gola, parte posteriore del collo e la parte superiore del dorso sono di colore grigio. Le copritrici sono marroni, mentre il resto delle ali è nero. La parte inferiore del dorso è grigio-marrone scuro, mentre il groppone e la coda sono marrone castano. Le regioni inferiori sono marroni. Gli esemplari giovani somigliano alle femmine, ma presentano ai lati della testa, sul collo e sul petto delle strisce color marrone-giallastro.
Sul campo è possibile confondere questa specie con l'airone nero. Tuttavia, quest'ultimo ha le zampe nere, mentre la sgarza panciarossiccia le ha gialle. Entro i confini dell'area di diffusione della sgarza panciarossiccia vivono anche due suoi parenti stretti, la sgarza ciuffetto e la sgarza del Madagascar, ma è veramente difficile confonderla con queste ultime, dato che non hanno la parte superiore del corpo di color grigio scuro.
La sgarza panciarossiccia è una specie esclusivamente africana. Il suo areale è limitato alle regioni centrali e orientali di questo continente. È presente, tra l'altro, nel Kenya sud-occidentale, nell'Uganda meridionale, in Ruanda, nel Congo sud-orientale, in Zambia, nel nord della Namibia, nel sud-ovest e nel nord-est dell'Angola, nel nord del Botswana, in Zimbabwe e nella Repubblica Sudafricana. Ha abitudini prevalentemente stanziali. Tuttavia può effettuare degli spostamenti quando, durante la stagione delle piogge, le grandi pianure africane vengono allagate. Questi movimenti stagionali a tutt'oggi non sono stati ancora adeguatamente studiati. Anche il numero di esemplari è noto solo parzialmente. Tuttavia si può stabilire che in Tanzania ne vivano circa 3000-5000 individui[3].
La sgarza panciarossiccia abita soprattutto le pianure erbose lungo i fiumi che vengono inondate durante la stagione delle piogge. Spesso si rinviene nei letti ricoperti da folti canneti, nelle paludi di papiro e ai margini di laghi e fiumi. In Tanzania, sembra aver ricavato un notevole beneficio dall'ampliamento delle aree destinate alla coltivazione del riso[3].
La sgarza panciarossiccia si procura il cibo alla maniera tipica degli aironi, camminando lentamente nell'acqua bassa e colpendo rapidamente la preda con il becco. La sua dieta è costituita da vermi, insetti, crostacei, rane e pesci.
La nidificazione è strettamente correlata al livello delle acque e generalmente ha luogo durante la stagione delle piogge. La sgarza panciarossiccia nidifica in colonie nei canneti o su alberi e arbusti. Generalmente queste colonie comprendono piccoli gruppi di sei-trenta coppie nidificanti, ma nello Zambia sono state rinvenute colonie composte anche da sessanta-ottanta nidi[3]. Spesso nidifica in compagnia di marabù e tantali. I nidi in tal caso sono posti generalmente ai bordi della colonia. Il nido misura solo 25–35 cm di diametro e ha uno spessore di 10–12 cm. Ogni covata consiste solitamente di due o tre uova. L'incubazione inizia con la deposizione del primo uovo, ma il periodo di incubazione è finora sconosciuto. I pulcini si schiudono in modo asincrono a distanza di circa due giorni l'uno dall'altro. I piccoli sono già attivi a partire dal settimo giorno di vita e verso i 24 giorni di età sono già capaci di effettuare brevi voli. Solo intorno al trentaduesimo giorno, tuttavia, diventano in grado di volare come gli adulti.
La sgarza panciarossiccia (Ardeola rufiventris Sundevall, 1850) è un uccello della famiglia degli Ardeidi. Si tratta di una specie di sgarza di medie dimensioni, caratterizzata da un piumaggio di colore grigio e marrone. È diffusa solo in Africa, dove è però ampiamente diffusa, pur non essendo comune in nessun luogo. Finora non sono stati condotti studi adeguati sulla sua biologia, quindi le esigenze ambientali, le abitudini alimentari specifiche e la biologia riproduttiva sono note solo in piccola parte.
Rudapilvis kūdrinis garnys (lot. Ardeola rufiventris, angl. Rufous-bellied heron, vok. Rotbauchreiher ) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis.
Smulkus garninis paukštis. Kūno ilgis 38 – 39 cm, sveria 300 g[2]. Būdingas lytinis dimorfizmas.
Patino galva ir pakaušis mėlynai juodi. Snapas geltonas, posnapis šviesesnis, posnapio galiukas juodas. Plikos odos plotas tarp snapo ir akių geltonas. Rainelė geltona. Smakras, gerklė, kaklas ir nugaros viršus pilkai melsvas. Sparno viršus rudas, plasnojamosios plunksnos juodos. Nugaros apačia tamsiai ruda. Pasturgalis, uodega ir kūno apačia kaštoninės spalvos. Kojos ryškiai geltonai oranžinės.
Patelė pilkesnė. Smakras ir kakta turi balsvą dryžį. Plikos odos plotas tarp snapo ir akių baltas. Snapas rudas. Didesnė dalis posnapio žalia arba geltonai oranžinė. Kaklas ir nugara rudi.
Veisimosi periodu keičia apdarą. Nugaroje atsiranda ilgos plunksnos. Rainelė oranžinė. Snapas ir plika oda tarp snapo ir akių raudoni. Kojos rožinės.
Paplitęs Rytų Afrikoje, Centrinėje Afrikoje ir Užsachario Afrikos pietuose.
Biotopas – lankos, nendrynai, žole apaugusios vandens telknių pakrantės, ryžių laukai.
Minta kirmėlėmis, vabzdžiais, vėžiagyviais, varlėmis ir žuvimi. Grobio ieško dieną, pavieniai. Kai nesimaitina slepiasi medžiuose.
Veisiasi 6 – 80 porų kolonijose, dažnai kartu su kitų rūšių paukščiais (geltonsnapiu žabiru, Afrikiniu marabu, purpuriniu garniu). Lizdavietė krūmuose, medžiuose ar nendrėse, 0,5 – 4 m aukštyje. Lizdą krauna iš nendrių, šakų, o iškloja nendrių stiebais. Lizdo diametras 25 – 35 cm, o aukštis 10 – 12 cm. Dėtyje 2 – 3 žydri kiaušiniai. 24 dienų jaunikliai jau apsiplunksnavę. Skraidyti pradeda būdami 32 dienų.
Rudapilvio garnio kiaušiniais maitinasi juodoji žaliasnapė vištelė, jauniklius medžioja varanai ir vanagai [3].
Rudapilvis kūdrinis garnys (lot. Ardeola rufiventris, angl. Rufous-bellied heron, vok. Rotbauchreiher ) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis.
De roodbuikreiger (Ardeola rufiventris) is een vogel uit de familie de reigers (Ardeidae).
Dit is een kleine donkere reiger met een donkergrijs hoofd, rug en borst in contrast met een roodbruine buik, vleugels en staart. In de vlucht contrasteren de helder gele poten met de donkere veren aan de onderzijde van het lichaam. De jongen zijn bleker en bruiner.
De roodbuikreiger leeft van vissen, insecten, kleine schaaldieren en kikkers waar hij op jaagt in ondergelopen graslanden, moerassen, overstromingsgebieden en ondiep water langs oevers van meren en beken.
De roodbuikreiger komt voor in Angola, Botswana, Burundi, Congo, Kenia, Lesotho, Malawi, Mozambique, Namibië, Rwanda, Zuid-Afrika, Tanzania, Uganda, Zambia, en Zimbabwe, hij is een dwaalgast in Swaziland. Op de internationale IUCN-lijst van bedreigde diersoorten is hij geclassificeerd als niet bedreigd.
Bronnen, noten en/of referentiesRustbukhegre (Ardeola rufiventris) er en fugl i hegrefamilien.
Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[1] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[2][3] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.
Rustbukhegre (Ardeola rufiventris) er en fugl i hegrefamilien.
Czapla rudobrzucha (Ardeola rufiventris) – gatunek ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae).
Występuje na terenie większości krajów Czarnej Afryki: w Angoli, Botswanie, Burundi, Kongu, Kenii, Lesotho, Malawi, Mozambiku, Namibii, Rwandzie, RPA, Suazi, Tanzanii, Ugandzie, Zambii i Zimbabwe.
Czapla rudobrzucha (Ardeola rufiventris) – gatunek ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae).
Występuje na terenie większości krajów Czarnej Afryki: w Angoli, Botswanie, Burundi, Kongu, Kenii, Lesotho, Malawi, Mozambiku, Namibii, Rwandzie, RPA, Suazi, Tanzanii, Ugandzie, Zambii i Zimbabwe.
Sammetshäger[2] (Ardeola rufiventris) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.[3] Den förekommer lokalt i östra och sydöstra Afrika.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Sammetshäger (Ardeola rufiventris) är en fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar. Den förekommer lokalt i östra och sydöstra Afrika. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Ardeola rufiventris balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Sahraaltı Afrikası'nda yaşar.
Küçük bir balıkçıl türü olan koyu renkli bu kuşun başı, sırtı ve gögsü koyu gri renklidir. Karnı, kanatları ve kuyruğu ise pas rengidir. Uçarken gövdesinin altındaki koyu renkli tüyler ile parlak sarı bacak ve ayakları kontrast yaratır. Genç kuşlar daha soluk ve kahverengidir, erişkinliğe doğru tüylerinin rengi koyulaşır.[1]
Afrika'da Angola, Botsvana, Burundi, Demokratik Kongo Cumhuriyeti, Kenya, Lesotho, Malavi, Mali, Mozambik, Namibya, Ruanda, Güney Afrika, Svaziland, Tanzanya, Uganda, Zambiya ve Zimbabve'de bulunur.
Ardeola rufiventris balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Sahraaltı Afrikası'nda yaşar.
Ardeola rufiventris là một loài chim trong họ Diệc.[2]