nomes no trilho de navegação
Tachyeres brachypterus a zo ur spesad evned eus kerentiad an Anatidae.
Bevañ a ra diwar gresteneg, dreist-holl, hag a dap o splujañ er bazoù.
Brosezat eo en Inizi Maloù[1][2] ma plij an aodoù kerreg hag ar baeoù goudor dezhañ.
L'ànec vapor de les Malvines (Tachyeres brachypterus) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita costes rocalloses de les illes Malvines.
L'ànec vapor de les Malvines (Tachyeres brachypterus) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita costes rocalloses de les illes Malvines.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden fawr Falkland (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid mawr Falkland) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachyeres brachypterus; yr enw Saesneg arno yw Falkland Is flightless steamer duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. brachypterus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r hwyaden fawr Falkland yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden fawr Falkland (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid mawr Falkland) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachyeres brachypterus; yr enw Saesneg arno yw Falkland Is flightless steamer duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. brachypterus, sef enw'r rhywogaeth.
Die Falkland-Dampfschiffente (Tachyeres brachypterus) ist eine flugunfähige und monotypische Vogelart aus der Familie der Entenvögel (Anatidae) und gehört hier zur Unterfamilie der Halbgänse (Tadorninae). Es handelt sich bei dieser Art um einen großen, gänse-ähnlichen Entenvogel mit einem kräftigen Körperbau und einem insgesamt sehr dunklen Erscheinungsbild. Sie kommt ausschließlich auf den Falklandinseln vor. Sie gilt als nicht gefährdet.
Die Art erreicht eine Körperlänge von 61 bis 74 Zentimetern und ein Gewicht von 3,4 bis 4,42 Kilogramm. Das Männchen ist am Körper mit Ausnahme des weißen Bauches und eines weißen Spiegels an den Schwingen dunkel befiedert, der Kopf trägt graue Federn, das Gefieder am unteren Bereich des Halses ist manchmal leicht braun. Der Schnabel ist orange gefärbt und trägt eine schwarze Spitze. Beim Weibchen ist der Schnabel im Gegensatz dazu gelb. Des Weiteren sind Weibchen meist deutlich kleiner als Männchen. Ein Geschlechtsdimorphismus ist auch in Bezug auf das Gefieder vorhanden: Statt des grauen Kopfes wie beim Männchen ist der Kopf der Weibchen einheitlich braun und weist lediglich hinter dem Auge einen kurzen weißen Strich auf. Jungvögel ähneln adulten Weibchen, zeigen jedoch keinen weißen Strich am Auge.
Verwechslungsmöglichkeiten bestehen unter anderem mit der Langflügel-Dampfschiffente. Die Falkland-Dampfschiffente ist jedoch größer und massiger gebaut als diese Art.
Falkland-Dampfschiffenten sind sehr ruffreudige Vögel. Das Männchen ruft laut und wiederholt cheeroo, wobei die Tonhöhe abfällt. Auch wiederholte kek-kek-kek-Rufe sind vom Männchen zu vernehmen. Die Rufe des Weibchens sind eher krächzend. Sie rufen deutlich höher als das Männchen crek-crek-crek.[1]
Die Falkland-Dampfschiffente lebt endemisch auf den Falkland-Inseln. Dort bewohnt sie ganzjährig die felsigen Küsten und bevorzugt geschützte Buchten und Meeresstellen mit dichtem Tangbewuchs. Sie wird bis zu drei Kilometer vor der Küstenlinie beobachtet.[2] Sie ist dort weit verbreitet und in vielen Regionen ein häufiger Vogel. Im Binnenland kommt sie bis zu einer Entfernung von fünf Kilometern von der Küstenlinie vor.[3] Sie ist in ihrer Lebensweise zwar sehr stark an Salzwasser gebunden, nutzt aber Süßgewässer in der Nähe der Küste zum Baden und Trinken. Falkland-Dampfschiffenten sind sehr territoriale Vögel und verteidigen ganzjährig ihr Revier gegenüber anderen Paaren und auch anderen Vogelarten.[4]
Ihre Nahrung findet sie durch Gründeln und Tauchen. Meist hält sie sich dabei in flachen Meeresbuchten auf, jedoch nutzt sie auch im Küstenbereich gelegene Süßgewässer.
Die Brut findet in der Regel zwischen September und Dezember statt. Wie die nahe verwandte Weißkopf-Dampfschiffente brütet auch die Falkland-Dampfschiffente nahe dem Wasser, jedoch kaum in Kolonien, sondern ausnahmslos in Einzelpaaren. Als Nistplatz werden neben dichter Vegetation gerne verlassene Bruthöhlen von Pinguinen genutzt, die zuvor ausgepolstert werden. Ein Gelege besteht aus 5–10 Eiern, die 28–40 Tage bebrütet werden. Während der Fortpflanzungszeit ist die Falkland-Dampfschiffente ausgesprochen territorial und verteidigt aggressiv ihr Brutrevier. Ein territoriales Verhalten zeigt sie jedoch ganzjährig. Nur noch nicht geschlechtsreife Falkland-Dampfschiffenten bilden kleine Gruppen und sind dann auch gelegentlich mit der Langflügel-Dampfschiffente vergesellschaftet.
Marine Crustaceen und Mollusken, die vor allem tauchend und seltener gründelnd gefangen werden, bilden den Hauptbestandteil der Nahrung.
Die IUCN stuft die Falkland-Dampfschiffente als „nicht gefährdet“ (least concern) ein. Das Verbreitungsgebiet ist zwar begrenzt, aber die Population wird als stabil eingeschätzt.[5] Nach wie vor werden Eier vom Menschen für den Verzehr gesammelt, aber die gesammelte Menge ist klein und hat wenig oder gar keinen Einfluss auf die Gesamtpopulation.[6] Eine potentielle Gefährdung besteht durch die Verschmutzung der Küstengewässer, da die Dampfschiffente auf marine Wirbellose als Nahrung angewiesen ist. Insbesondere die Offshore-Ölförderung stellt daher einen möglicherweise die Population stark bedrohenden Faktor dar, wenn es dadurch zu einer größeren Verschmutzung des Meeres kommen sollte.
Die Falkland-Dampfschiffente (Tachyeres brachypterus) ist eine flugunfähige und monotypische Vogelart aus der Familie der Entenvögel (Anatidae) und gehört hier zur Unterfamilie der Halbgänse (Tadorninae). Es handelt sich bei dieser Art um einen großen, gänse-ähnlichen Entenvogel mit einem kräftigen Körperbau und einem insgesamt sehr dunklen Erscheinungsbild. Sie kommt ausschließlich auf den Falklandinseln vor. Sie gilt als nicht gefährdet.
De Falkland-Bootaant (Tachyeres brachypterus) en Vagel, de to de Bootaanten to rekent warrt. Dor höört he mit to de Halfgöse (Tadorninae) to. Bi düsse Aart hannelt sik dat um en groten Aantenvagel, de na de Göse sleiht. Dat Lief is stebig un alltohopen is de Bootaante bannig dunker. Düsse Bootaante gifft dat bloß man up de Falklandinseln.
De Aart hett en Lief vun 61 bit 74 Zentimeter Längde un wiggt 3,4 bit 4,42 Kilogramm. De Waart driggt en dunker Fedderkleed, bloß man an’n Buuk un mit sien Spegel an de Flunken is he witt. An’n Kopp hett he graue Feddern, unnen an’n Hals is he towielen licht bruun. De Snavel is orange mit en swatte Spitz. Bi dat Seken is de Snavel geel. Butendem sünd de Aanten meist düütlich lüttjer, as de Waarten un hefft en brunen Kopp, mit just achter dat Oge en korten witten Striepen. Dör’nanner kriegen kann een de Falkland-Bootaante mit de Langflunken-Bootaante, man de Falkland-Bootaante is grötter un stebiger.
De Falkland-Bootaante leevt bloß man up de Falklandinseln. Dor leevt se dat ganze Johr an de Felsenküst. An’n leevsten mag se Buchten in de See, de en beten wat ruhiger sünd un Stäen, wo oorntlich Kelp wassen deit. Bit dree Kilometer rut in de See is se to finnen. [1] In dat Binnenland is se bit 5 km af vun de Küst to finnen. Up de Eilannen kummt se in veel Gemarken faken vör un dat gifft dor bannig veel vun düsse Aart. [2] Se leevt in Soltwater , man bruukt ok Söötwater to’n Swemmen un Drinken, wenn dat nich to wiet af vun de Küst is. Falkland-Bootaanten hefft en Revier un verdedigt dat ok dat ganze Johr lang gegen annere Vagelaarden un gegen annere Poore vun de egene Aart.[3] Se freet Kreeftdeerter un Weekdeerter ut de See un kriggt de bi’t Dükern oder Grünneln to faat. Bröden deit se normolerwiese twüschen September un Dezember, nich wiet af vun dat Water, man nich in Kolonien, man jummers bloß enkelte Poore. Se brott twuschen dichte Planten, man ok in vörmolige Brödelkuhlen vun Pinguine. De Aante leggt 5-10 Eier un sitt dor denn to’n Bröden 28-40 Dage up. In de rödeltied is de Vagel butendematen aggressiv un verdeffendeert sien Revier. Falkland-Bootaanten, de noch keen Nakamen heben könnt, finnt sik in lüttje Gruppen tohopen un sünd denn hen un wenn ok mol mit Langflunken-Bootaanten tosamen.
Up de Rode List vun den IUCN steiht de Falkland-Bootaante unner den Status „gor keen Sorgen“ (least concern)
De Falkland-Bootaant (Tachyeres brachypterus) en Vagel, de to de Bootaanten to rekent warrt. Dor höört he mit to de Halfgöse (Tadorninae) to. Bi düsse Aart hannelt sik dat um en groten Aantenvagel, de na de Göse sleiht. Dat Lief is stebig un alltohopen is de Bootaante bannig dunker. Düsse Bootaante gifft dat bloß man up de Falklandinseln.
The Falkland steamer duck (Tachyeres brachypterus) is a species of flightless duck found on the Falkland Islands in the South Atlantic Ocean. The steamer ducks get their name from their unconventional swimming behaviour in which they flap their wings and feet on the water in a motion reminiscent of an old paddle steamer.[2] The Falkland steamer duck is one of only two bird species endemic to the Falkland Islands, the other being Cobb's wren.
The Falkland steamer duck is part of the Anseriformes order and the Anatidae family alongside ducks, geese, and swans. It is in the genus Tachyeres with the three other species of steamer ducks, all found in South America.[3] The Falkland steamer duck is most closely related to the flying steamer duck which can also be found in and around the Falkland Islands. It is believed that they might still be able to interbreed.[4] A study from 2012 established that these two species are genetically indistinguishable.[5] However, they tend to reproduce in different geographic areas.[5] Possible hybridization could account for the genetic similarities between the two species. Some scientists have proposed that the flying steamer duck and the Falkland steamer duck should be a single species but more evidence is needed to settle that question.[6]
Steamer ducks are a young group from an evolutionarily point of view and have a last common ancestor believed to have lived about 2 million years ago.[4] This family is of particular interest to scientists because it contains both species capable and incapable of flight. More specifically, scientists believe that they are currently witnessing the evolution of flightlessness happening right in front of their eyes. In fact, both the Falkland steamer duck and the closely-related flying steamer duck contain genetic sequences associated with flight-capable wings and flightless wings.[4] This would suggest that the Falkland steamer ducks have just recently become flightless. However, it is difficult to determine if these specific wing traits have directly evolved because of flightlessness or to support steaming behaviour because these two characteristics appear to have evolved at the same time. Regardless of the these unknowns, the fact that this species has recently become flightless allows scientists to identify specific genes and reconstruct the evolutionary steps necessary to evolve flightlessness with a level of detail that cannot be matched when working with older specimens.[7] In short, the Falkland steamer duck is a promising model organism to study and understand the process behind the evolution of flightlessness in birds.
The Falkland steamer duck measures between 61 and 74 cm in length and has a wingspan of 84 to 94 cm.[8][9] It is a fairly large species of duck with males weighing between 3300 and 4800 g, and females between 2900 and 4196 g.[9] The male's plumage is brown to grey with a contrasting light grey-white head. They have a very distinctive orange bill.[10][9] The wings have white secondary feathers and large, featherless spurs. The stubby tail is brown-grey.[8] The eyes are brown with a contrasting white eye-ring and a faint white eye-streak. The females are darker in colour with a brown neck and head, and an olive green beak.[10][9] Females also have a distinctive white eye ring and a white line behind their eyes. Both males and females have characteristic yellow-orange feet. Juveniles can be differentiated from females by the black marks and overall paler colour of their feet. They also lack or have a very reduced white line behind their eyes.
This species is visually similar to another steamer duck species with which it shares its range: the flying steamer duck. Although they are difficult to tell apart in the field, the Falkland steamer duck has shorter wings and tail, and a thicker neck and bill.[11] Finally, as its name implies, the flying steamer duck is capable of flight while the Falkland steamer duck is strictly flightless. This last characteristic is difficult to see in the field because the flying steamer duck seldom flies and is often seen walking or swimming.
Charles Darwin devoted two paragraphs to this bird (or the similar flying steamer duck) in The Voyage of the Beagle, having observed them at the Falkland Islands in 1833:
In these islands a great loggerheaded duck or goose (Anas brachyptera), which sometimes weighs twenty-two pounds, is very abundant. These birds were in former days called, from their extraordinary manner of paddling and splashing upon the water, race-horses; but now they are named, much more appropriately, steamers. Their wings are too small and weak to allow of flight, but by their aid, partly swimming and partly flapping the surface of the water, they move very quickly. The manner is something like that by which the common house-duck escapes when pursued by a dog; but I am nearly sure that the steamer moves its wings alternately, instead of both together, as in other birds. These clumsy, loggerheaded ducks make such a noise and splashing, that the effect is exceedingly curious.
Thus we find in South America three birds which use their wings for other purposes besides flight; the penguins as fins, the steamer as paddles, and the ostrich as sails: and the Apteryz of New Zealand, as well as its gigantic extinct prototype the Deinornis, possess only rudimentary representatives of wings. The steamer is able to dive only to a very short distance. It feeds entirely on shell-fish from the kelp and tidal rocks: hence the beak and head, for the purpose of breaking them, are surprisingly heavy and strong: the head is so strong that I have scarcely been able to fracture it with my geological hammer; and all our sportsmen soon discovered how tenacious these birds were of life. When in the evening pluming themselves in a flock, they make the same odd mixture of sounds which bull-frogs do within the tropics.
— Charles Darwin, The Voyage of the Beagle[12]
The species' distribution is limited to the Falkland Islands in the South Atlantic Ocean. These ducks are year-round residents of the islands and the surrounding archipelago, and can be found mainly on rugged shores and in sheltered bays.[9] The Falkland steamer ducks also venture inland in freshwater ponds up to 400m from the coast.
This species spends most of its time in small family groups composed of the female, the male and the chicks.[8] However, non-breeding adults and juveniles might gather in larger groups of up to 300. These gatherings can happen at any time of the year and their purpose remains unknown.
The Falkland steamer duck's vocalizations are similar to those of other steamer ducks, namely of the flying steamer duck. Males can be heard year-round but they are especially loud during the breeding season during which they use their vocalization to defend their territory.[9] Their call consists of loud rasping whistles and repeated sharp ticking notes. Females usually sing with the males and produce deeper grunts. This bird is considered to be a loud bird and can easily be heard on and around the shores of the Falklands.[8]
The Falkland steamer duck feeds mainly on marine mollusks and, occasionally, on crustaceans.[9] Although they can upend when feeding in shallower waters, they mainly dive to find their preys on the sea floor. They used their small wings and large feet to effectively propel themselves in the water.[10] Interestingly, they have been observed to feed collectively with many individuals diving at the same time.
The breeding season lasts from mid September to the end of December, but breeding can take place year-round. Adults breed in single pairs on and around the coastline.[9] Males become very territorial and fights are common.[8] Males and sometimes females will used their spurs on their wings to violently hit other challengers. These fights are known for their extreme violence and can result in severe injury or even death. Once mating has occurred, females lay between 4 and 12 eggs in down-lined nests and incubate them for about 34 days. The males stay with the female to defend the nest but are not involved in the incubation process. Every day, the female carefully covers the eggs with plant material before leaving the nest for 15 to 30 minutes to bath and preen.[10] The nest is usually located in tall grass, piles of sea weed, rocks, and even in unoccupied Magellanic penguin burrows. Chicks weigh 83g upon hatching and stay with the adults for 12 weeks.[8][9] When they hatch and for the first 12 weeks, the chicks are covered in brown and white duvet. They have distinctive white markings on the side of their head.[8] Around the 12 week mark, chicks get their first plumage and sexual maturity is reached after 14 to 24 months. Adults can live for up to 20 years old in captivity but there is no information on the longevity of wild individuals.
The adult Falkland steamer duck does not have many predators. Predation by sea lions and seals is rare but has been documented. The main predation pressure is on fledglings which are routinely picked up by kelp gulls and skuas.[9] Egg harvesting used to be common in the island but humans have abandoned the practice since.
The species is currently classified as Least Concern. During the last surveys between 1983 and 1993, between 9000 and 16000 breeding pairs were recorded and they estimated the population to be between 27 000 and 48 000 individuals.[9] Another survey from 1997 estimated the population at 32 000 individuals.[10] A recent study has shed some light on the negative effect of invasive species on shore bird populations in the Falklands. Scientists determined that rat-invested islands had lower numbers of many shorebirds including steamer ducks.[13] Another possible source of concern comes from oil spills. The species has a limited distribution and its food supply could be severely affected by a large-scale release of oil in and around the Falklands.[8] Although these anticipated threats should be considered, the population is currently stable and there is no immediate source of concern for this species.
The Falkland steamer duck (Tachyeres brachypterus) is a species of flightless duck found on the Falkland Islands in the South Atlantic Ocean. The steamer ducks get their name from their unconventional swimming behaviour in which they flap their wings and feet on the water in a motion reminiscent of an old paddle steamer. The Falkland steamer duck is one of only two bird species endemic to the Falkland Islands, the other being Cobb's wren.
La Falklanda vaporanaso, Falklanda remanaso, Malvina vaporanaso, aŭ Malvina remanaso, Tachyeres brachypterus, estas birdospecio de la genro de vaporanasoj indiĝenaj de la Falklandoj aŭ Malvinoj en suda Atlantika Oceano. Ĝi estas unu el nur du birdospecioj endemiaj de la Falklandoj (Malvinoj laŭ la loka hispana), sudoriente de Argentino, dum la alia estas la Koba troglodito.
Temas pri ĝenerale malhelgrizaj birdoj.
La flugiloj de la Falklanda vaporanaso estas tre mallongaj (de tie la scienca nomo nome kunmetaĵo de du radikoj el la antikva greka: braĥi = "larĝa" (de tie mallonga), kaj pteron = "flugilo"), kaj ĝi estas nekapabla flugi. La plumaro de la Falklanda vaporanaso estas ĉefe malhelgriza, sed kun blanka strio postokula. Ĝi estas tre malfacile distingebla el la Fluganta vaporanaso en naturo ĉar ili okupas la saman habitato kaj, kvankam la Fluganta vaporanaso povas flugi, ĝi rare tion faras.
La maskloj estas pli grandaj ol la inoj. La longo totala varias de 61 al 74 cm, kaj ili pezas el 4,3 al 4,4 kg, ĉe la maskloj.
Oni ne konas subspeciojn.[1]
Ili nestumas surgrunde, ne malproksime de akvo. La ino demetas 5 al 10 ovojn. Ili manĝas ĉefe moluskojn.
La populacio de tiu specio estis ĉirkaŭkalkulata el 27.000 al 48.000 individuoj. Ĝi loĝas en marbordoj. En ties areo ĝi estas abunda.
La Falklanda vaporanaso, Falklanda remanaso, Malvina vaporanaso, aŭ Malvina remanaso, Tachyeres brachypterus, estas birdospecio de la genro de vaporanasoj indiĝenaj de la Falklandoj aŭ Malvinoj en suda Atlantika Oceano. Ĝi estas unu el nur du birdospecioj endemiaj de la Falklandoj (Malvinoj laŭ la loka hispana), sudoriente de Argentino, dum la alia estas la Koba troglodito.
El pato vapor malvinero (Tachyeres brachypterus) es un ave anseriforme de la familia de las anátidas. Es un endemismo de las Islas Malvinas, al sudeste de Argentina, en el Océano Atlántico. Habita en las costas marinas. Dentro de su distribución geográfica es abundante.
Su nombre proviene del griego brachy (corto) y pteron (alas), de lo cual se desprende que es una ave incapaz de volar, por poseer alas muy cortas.
Los machos son más grandes que las hembras. La longitud total varía de 61 a 74 cm, pesando entre 4,3 y 4,4 kg, en el caso de los machos. No se conocen subespecies.[1]
Anida en tierra, no lejos del agua. Pone de cinco a diez huevos. Se alimenta de moluscos principalmente. En el campo es muy difícil de distinguir del pato vapor volador (Tachyeres patachonicus) porque ocupan el mismo hábitat y, aunque el pato vapor volador puede volar, raramente hace. La población de esta especie se estima entre 27.000 y 48.000 individuos.
El pato vapor malvinero (Tachyeres brachypterus) es un ave anseriforme de la familia de las anátidas. Es un endemismo de las Islas Malvinas, al sudeste de Argentina, en el Océano Atlántico. Habita en las costas marinas. Dentro de su distribución geográfica es abundante.
Tachyeres brachypterus Tachyeres generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Tachyeres brachypterus Tachyeres generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Tyrskyviuhtoja (Tachyeres brachypterus) on Falklandinsaarten kotoperäinen sorsalaji.
Tyrskyviuhtojan pituus on 61–74 cm ja paino 3,4–4,2 kg. Se on hanhen kokoinen, lentokyvytön sorsa, jota on maastossa vaikea erottaa samannäköisestä pilkkaviuhtojasta. Lajin höyhenpuku on tummanharmaa valkoisin täplin, vatsa on valkoinen ja nokka sekä jalat keltaiset. Sukupuolet ovat erinäköisiä ja koiras on kookkaampi.
Tyrskyviuhtojat elävät Falklandinsaarilla 12 000 neliökilometrin suuruisella alalla ja populaation koko on 27 000–48 000 yksilöä. Se lienee saarten runsain sorsalintu, joka esiintyy lähes kaikilla rannoilla.
Valtameren saarten rannat.
Pesintä tapahtuu syys-joulukuussa. Parin reviiri on rantakaistaleen pätkä, jota ne vartioivat tarkkaan. Pesä on maassa ja naaras munii 5–10 munaa, joita se hautoo 28–40 päivää.
Ruokavalio koostuu pääasiassa äyriäisistä ja nilviäisistä.
Tyrskyviuhtoja (Tachyeres brachypterus) on Falklandinsaarten kotoperäinen sorsalaji.
Tachyeres brachypterus
Le Brassemer des Malouines (Tachyeres brachypterus) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Anatidae.
Ce brassemer mesure entre 61 et 74 cm. Il ressemble beaucoup au Brassemer de Patagonie : il s'en distingue par son aspect plus massif, son inaptitude à voler sur de longues distances et un petit collier jaunâtre sur le devant du cou.
Il habite les îles Malouines où il fréquente les côtes rocheuses et les baies abritées.
Le Brassemer des Malouines vit en couple ou en familles et défend un territoire durant la période de nidification. Le nid est placé près du rivage, parfois dans un terrier de manchot. Cet oiseau se nourrit surtout en eaux peu profondes, en plongeant dans les champs d'algues.
Cette espèce ne semble pas menacée, la population est comprise entre 27 000 et 48 000 individus.
Tachyeres brachypterus
Le Brassemer des Malouines (Tachyeres brachypterus) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Anatidae.
L'anatra vaporiera delle Falkland (Tachyeres brachypterus (Latham, 1790)) è un uccello della famiglia Anatidae, endemico delle isole Falkland.[2]
L'anatra vaporiera delle Falkland (Tachyeres brachypterus (Latham, 1790)) è un uccello della famiglia Anatidae, endemico delle isole Falkland.
De falklandbooteend (Tachyeres brachypterus) is een eend uit de familie Anatidae. Hij leeft op de Falklandeilanden, gelegen in het zuidelijk deel van de Atlantische Oceaan (voor de kust van Argentinië). Het is een van de twee vogelsoorten die endemisch zijn op deze eilanden. De andere is de Cobbs winterkoning (Troglodytes cobbi).
Falklandbooteenden hebben zeer korte vleugels, waardoor hun vliegvermogen niet beter ontwikkeld is dan dat van de kip. Het verenkleed is donkergrijs, met een witte streep achter het oog. Er is veel gelijkenis met de vliegende booteend (Tachyeres patachonicus), die op het vasteland van Zuid-Amerika leeft. Ook die vliegt zelden, maar kan het beter dan de falklandbooteend.
De falklandbooteend is een algemene standvogel op de Falklandeilanden. Het leefgebied wordt gevormd door rotsige kusten in de nabijheid van rustig water met kelpwoud. De vogel is sterk gebonden aan zeewater en kustgebieden. Hij komt daardoor niet verder dan drie kilometer landinwaarts voor. Voor zoetwater om te drinken en te baden gaat het dier tot maximaal vijf kilometer van de kust.
Bronnen, noten en/of referentiesDe falklandbooteend (Tachyeres brachypterus) is een eend uit de familie Anatidae. Hij leeft op de Falklandeilanden, gelegen in het zuidelijk deel van de Atlantische Oceaan (voor de kust van Argentinië). Het is een van de twee vogelsoorten die endemisch zijn op deze eilanden. De andere is de Cobbs winterkoning (Troglodytes cobbi).
Falklandsskovleand (Tachyeres brachypterus) er en fugl i andefamilien. Den forekommer bare på Falklandsøyene, der det hekker om lag 30 000 par.[2] Det er den eneste arten ved siden av falklandssmett som er endemisk til Falklandsøyene.
Falklandsskovleand kan ikke fly, men er nesten identisk med patagoniaskovleand (Tachyeres patachonicus) som kan fly, men som vanligvis foretrekker å ikke gjøre det.
Den blir om lag 65 cm lang.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Falklandsskovleand (Tachyeres brachypterus) er en fugl i andefamilien. Den forekommer bare på Falklandsøyene, der det hekker om lag 30 000 par. Det er den eneste arten ved siden av falklandssmett som er endemisk til Falklandsøyene.
Falklandsskovleand kan ikke fly, men er nesten identisk med patagoniaskovleand (Tachyeres patachonicus) som kan fly, men som vanligvis foretrekker å ikke gjøre det.
Den blir om lag 65 cm lang.
Multimedia w Wikimedia Commons Torpedówka falklandzka (Tachyeres brachypterus) – gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny kaczkowatych. Występuje wyłącznie na Falklandach. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał John Latham w 1790; przydzielił torpedówce falklandzkiej nazwę Anas brachyptera[3]. Obecnie (2015) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) nazwa to Tachyeres brachypterus. IOC nie wyróżnia podgatunków[4]. Na Falklandach występuje również populacja torpedówek, które nie utraciły zdolności do lotu. Te uznawane są za osobny gatunek – torpedówkę lotną (T. patachonicus), który zasiedla również część kontynentu. Jednakże według badań z 2012 populacje falklandzkie są nierozróżnialne pod względem genetycznym, co wskazywałoby na brak odrębności gatunkowej u lotnych i nielotnych torpedówek z Falklandów. Torpedówka falklandzka oddzieliła się od swych kontynentalnych krewnych 2,2-0,6 mln lat temu, w czasie gdy najprawdopodobniej istniało lądowe połączenie pomiędzy Falklandami a kontynentem Ameryki Południowej[5].
Długość ciała wynosi 61–74 cm, masa ciała samców: 3300–4800 g, samic – 2900–4196 g[3]. Upierzenie u obu płci podobne. U samca występują trzy wersje upierzenia głowy i szyi. Mogą pojawić się białe głowa i szyja z szarym odcieniem na wierzchu głowy, inne upierzenie: z szarą „czapeczką”, brązowymi policzkami i białym paskiem za okiem lub jeszcze odmienna wersja upierzenia: ciemnobrązowa głowa ze słabo zaznaczonym paskiem za okiem. Gardło przybiera kolor cynamonowy lub kasztanowy. Grzbiet, kuper, pierś, lotki I rzędu, pokrywy podskrzydłowe oraz sterówki są szare. W zmiennej ilości występują obszary o srebrzystych odcieniach i brązowe krawędzie. Zarówno pierś jak i boki porastają pióra kasztanowe. Niższa część piersi, brzuch, większość lotek II rzędu i pokrywy podogonowe są białe. Sterówki środkowej pary są wygięte i odpowiednio wydłużone. Dziób przybiera kolor żółtopomarańczowy, a rogowa wypustka na jego końcu – czarny. Tęczówka brązowa, nogi i stopy żółtopomarańczowe[6].
Torpedówki falklandzkie przebywają głównie na postrzępionych wybrzeżach, najczęściej małych wyspach i osłoniętych zatokach[3]. Terytorialne pary w sezonie lęgowym bronią danego odcinka wybrzeża nie tylko przed torpedówkami, ale i innymi gatunkami. Skład pożywienia torpedówki falklandzkiej podobny jest do tego u torpedówki lotnej, jednak ptaki spożywają stosunkowo więcej małży i ślimaków, a mniej skorupiaków[6].
Zdaniem Karola Darwina w momencie jego odwiedzin na Falklandach podczas wyprawy na HMS Beagle (1833) był to gatunek liczny. O torpedówkach napisał[7]:
¹ Blisko 9,96 kg
² W czasach Darwina parowce miały często napęd bocznokołowy
Okres lęgowy przeważnie trwa od środka września do grudnia[3]. Najchętniej na miejsce na gniazdo wybiera gęste zarośla, jednak nierzadko zdarza się, że torpedówki falklandzkie używają opuszczonych nor pingwinów magellańskich (Spheniscus magellanicus). Gniazdo to wydrapany w ziemi dołek, okazjonalnie wzmocniony trawą i patykami. W zniesieniu może być od 4 do 11 jaj. Wymiary jaj (n=11): 77–86 na 56–57 mm. 19 zbadanych jaj (złożonych w niewoli) ważyło przeciętnie 132 g. Samica wysiaduje jaja sama przez blisko 30 dni. Młode po wykluciu ważą przeciętnie 82,7 g (n=7, dane z niewoli). Zazwyczaj młodymi opiekują się oba ptaki z pary. Brak informacji o sukcesie lęgowym czy długości życia na wolności; w niewoli może żyć do 20 lat[6].
IUCN uznaje torpedówkę falklandzą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern), mimo że zasięg tego gatunku kaczki jest ograniczony zaledwie do Falklandów. BirdLife International uznaje trend populacji za stabilny. Wymienia 18 ostoi ptaków IBA w obrębie wysp, na których spotkać można T. brachypterus[8]. Choć populacja z okolic Stanley ucierpiała podczas wojny o Falklandy, a miejscami mogą torpedówkom zagrażać wycieki ropy, lokalna ludność jest entuzjastycznie nastawiona do owych kaczek i wrażliwa na problemy środowiskowe, co jest korzystne dla torpedówek[6].
Torpedówka falklandzka (Tachyeres brachypterus) – gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny kaczkowatych. Występuje wyłącznie na Falklandach. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Falklandsångbåtsand[2] (Tachyeres brachypterus) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.[3]
Fågeln förekommer enbart i Falklandsöarna.[3] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör falklandsångbåtsand.
Wikispecies har information om Tachyeres brachypterus.
Falklandsångbåtsand (Tachyeres brachypterus) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.
Wikimedia Commons'ta Tachyeres brachypterus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Tachyeres brachypterus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Tachyeres brachypterus (veya Falkland vapur ördeği), ördekgiller familyasından Falkland Adaları'na endemik ve uçamayan bir ördek türü.[1] Falkland Adaları'na endemik olan iki kuş türü vardır. Diğeri Troglodytes cobbi 'dir.
Tüylerinin çoğu koyu giridir. Gözünün ardında beyaz şerit vardır. Aynı bölgede yaşayan Tachyeres patachonicus türünden ayırt etmek oldukça zordur. Tachyeres patachonicus uçabilir ama çok nadiren uçarken görülür.
Kazsılar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Tachyeres brachypterus (veya Falkland vapur ördeği), ördekgiller familyasından Falkland Adaları'na endemik ve uçamayan bir ördek türü. Falkland Adaları'na endemik olan iki kuş türü vardır. Diğeri Troglodytes cobbi 'dir.
Tachyeres brachypterus là một loài chim trong họ Vịt.[1]
Фолклендская утка-пароход[1] (лат. Tachyeres brachypterus) — вид нелетающих водоплавающих птиц семейства утиных, который является одним из двух эндемиков Фолклендских островов, где живёт на скалистых берегах.
Видовый эпитет в названии происходит от др.-греч. βραχύς — короткий и πτερόν — крыло и дан виду за то, что у неё крылья короткие настолько, что она не способна к полёту. Оперение утки-парохода в основном тёмно-серое, но позади глаз имеется белая полоса.
Представители вида достигают длины 61—74 см и весят от 3,4 до 4,42 кг.
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Фолклендская утка-пароход (лат. Tachyeres brachypterus) — вид нелетающих водоплавающих птиц семейства утиных, который является одним из двух эндемиков Фолклендских островов, где живёт на скалистых берегах.
Видовый эпитет в названии происходит от др.-греч. βραχύς — короткий и πτερόν — крыло и дан виду за то, что у неё крылья короткие настолько, что она не способна к полёту. Оперение утки-парохода в основном тёмно-серое, но позади глаз имеется белая полоса.
Представители вида достигают длины 61—74 см и весят от 3,4 до 4,42 кг.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カモ目 Anseriformes 科 : カモ科 Anatidae 属 : Tachyeres 種 : フナガモフナガモ （舟鴨、学名：Tachyeres brachypterus）は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種である。和名は、大きな足で水を蹴立てて水面を走る様子が、まるで水面を船が走るように見えることからついた。
南アメリカのフォークランド諸島に分布する。
雄は頭部が淡色で頸から下は青灰色。雌はやや褐色がかった体色である。雌雄とも胸から腹および下尾筒までは白色。後頸部に黄色い帯がある。
体はずんぐりとしており、嘴は厚く、足は太く大きい。
海岸やその沿岸に生息する。繁殖期はテリトリーを持ち、雌雄とも侵入者を激しく攻撃する。
海岸に沿った草地に営巣し、巣の内部に羽毛を敷きこむ。しばしば、ペンギン類の古巣も利用する。1腹5-8個の卵を産み、抱卵期間は28-40日である。抱卵は雌が行うが、その間雄は巣の周囲で見張りを行う。雛が成長するまでは親が付き添うが、幼鳥に成長すると親は自分の子供に対して攻撃を加え、自分たちから引き離してしまう。その後、幼鳥だけが集まり群れを形成する。
本種は翼はあるものの飛翔力は退化しており、飛ぶことはできない。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 フナガモ （舟鴨、学名：Tachyeres brachypterus）は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種である。和名は、大きな足で水を蹴立てて水面を走る様子が、まるで水面を船が走るように見えることからついた。
.jpg)
.jpg)
