nomes no trilho de navegação
El xot de Gran Nicobar (Otus alius) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita els boscos de les illes Nicobar
El xot de Gran Nicobar (Otus alius) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita els boscos de les illes Nicobar
Die Nikobaren-Zwergohreule (Otus alius) ist eine Eulenart aus der Gattung der Zwergohreulen. Sie kommt nur auf den Nikobaren vor. Das Artepitheton ehrt den indischen Ornithologen Humayun Abdulali.
Die Länge der Nikobaren-Zwergohreule beträgt 19 bis 20 Zentimeter. Sie ist oben warm braun, ziemlich dicht und dunkel gestreift, mit breiteren dunklen und hellen Bändern und einem deutlichen Schulterband. Die Unterseite ist gelbbraun mit weißlichen, gelbbraunen und dunkelbraunen Binden und undeutlichen Schaftstrichen. Die Augen sind blassgelb, die rund endenden Federohren mittelgroß. Der Schnabel ist gelblich braun mit dunklerer Schneidekante und Spitze. Die spärlich befiederten Beine haben dunkel gelbbraune Zehen mit dunkel hornfarbenen Krallen.
Sie lebt in bewaldeten Gebieten, wo sie Insekten, Spinnen und kleine Wirbeltiere jagt. Ihre Rufe sind lange Serien pfeifender Töne, von denen jeder weniger als eine halbe Sekunde dauert und die alle vier Sekunden wiederholt werden.
Die Eule ist endemisch auf Groß Nikobar, möglicherweise kommt sie auch auf Klein Nikobar vor. Sie wurde erst 1998 nach zwei Vogelbälgen beschrieben, anschließend gelangen Beobachtungen mehrerer Vögel.
Die Nikobaren-Zwergohreule (Otus alius) ist eine Eulenart aus der Gattung der Zwergohreulen. Sie kommt nur auf den Nikobaren vor. Das Artepitheton ehrt den indischen Ornithologen Humayun Abdulali.
The Nicobar scops owl (Otus alius) is a species of owl in the family Strigidae. It is endemic to the Nicobar Islands, India, in particular Great Nicobar Island, but it may also occur on Little Nicobar island.[1]
Its natural habitat is tropical moist lowland forests. It has an uncertain status but is thought to be rare or endangered.[1] It was originally discovered by Pamela C. Rasmussen in 1998.[3] Very little is known about this species, but individuals have been reported to consume spiders, beetles, and geckos.[1]
The Nicobar scops owl (Otus alius) is a species of owl in the family Strigidae. It is endemic to the Nicobar Islands, India, in particular Great Nicobar Island, but it may also occur on Little Nicobar island.
Its natural habitat is tropical moist lowland forests. It has an uncertain status but is thought to be rare or endangered. It was originally discovered by Pamela C. Rasmussen in 1998. Very little is known about this species, but individuals have been reported to consume spiders, beetles, and geckos.
El autillo de Nicobar[2] (Otus alius)[3] es una especie de búho de la familia Strigidae. Es endémico de las islas Nicobar, en la India.[1]
Su hábitat natural son los bosques húmedos en las bajas altitudes. Tiene un estatus desconocido, pero presumiblemente es un ave rara o se encuentra en peligro. Fue descubierta por Pamela C. Rasmussen en 1998.[1][4]
Datos: Q1262402
Multimedia:
Especies: Otus alius
El autillo de Nicobar (Otus alius) es una especie de búho de la familia Strigidae. Es endémico de las islas Nicobar, en la India.
Su hábitat natural son los bosques húmedos en las bajas altitudes. Tiene un estatus desconocido, pero presumiblemente es un ave rara o se encuentra en peligro. Fue descubierta por Pamela C. Rasmussen en 1998.
Otus alius Otus generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.
Nikobaarienpöllönen (Otus alius) on pöllöihin kuuluva lintu. Sitä tavataan Intiassa Nikobaareilla ainakin Great Nicobarilla ja Nancowrylla, mutta ehkä myös Little Nicobarilla. Kansainvälinen luonnonsuojeluliitto luokittelu lajin vuonna 2000 puutteellisesti tunnetuksi, koska se tiedettiin vain muutamasta havainnosta. Se on 2000-luvulla kuitenkin havaittu olevan suhtellisen yleinen Great Nicobarilla, ja vuoden 2018 listauksessa laji on määritelty silmälläpidettäväksi.[1]
Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat metsät.[1]
Nikobaarienpöllönen (Otus alius) on pöllöihin kuuluva lintu. Sitä tavataan Intiassa Nikobaareilla ainakin Great Nicobarilla ja Nancowrylla, mutta ehkä myös Little Nicobarilla. Kansainvälinen luonnonsuojeluliitto luokittelu lajin vuonna 2000 puutteellisesti tunnetuksi, koska se tiedettiin vain muutamasta havainnosta. Se on 2000-luvulla kuitenkin havaittu olevan suhtellisen yleinen Great Nicobarilla, ja vuoden 2018 listauksessa laji on määritelty silmälläpidettäväksi.
Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat metsät.
Otus alius
Le Petit-duc de Nicobar (Otus alius) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.
Cette espèce est endémique d'Inde.
Otus alius
Le Petit-duc de Nicobar (Otus alius) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.
De Nicobarendwergooruil (Otus alius) is een vogelsoort uit de familie van de strigidae (uilen).
Syczek nikobarski (Otus alius) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych, podrodziny puszczyków. Występuje na wyspie Wielki Nikobar. W klasyfikacji IUCN ma status niedostateczne dane.
Po raz pierwszy gatunek opisała Pamela C. Rassmussen na łamach Bulletin of the British Ornithologists’ Club w 1998. Holotyp pochodził z Campbell Bay na Wielkim Nikobarze. Był to dorosły samiec, odłowiony 3 marca 1966, w posiadaniu Bombay Natural History Society. Autorka nadała nowemu gatunkowi nazwę Otus alius[3]. Nazwa ta jest obecnie (2016) podtrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny[4]. Do opisu holotypu dołączono także opis paratypu, samicy[3].
Wymiary dla 2 zbadanych osobników: długość skrzydła – 163,5 ± 3,5 mm, długość górnej krawędzi dzioba (od nasady w czaszce) – 21,9 ± 0,3 mm, długość ogona: 75,8 ± 2 mm, długość skoku – 19,1 ± 0,7 mm. Samica, paratyp, jest nieco większa od samca, ma wyraźniej zaznaczony wzór i więcej bieli na spodzie ciała. Jak na przedstawicieli rodzaju, syczki nikobarskie są średniej wielkości. W kolorystyce upierzenia dominuje ciepły brąz. Całe upierzenie jest gęsto prążkowane[3].
Według stanu wiedzy z 2016, znane są tylko dwa miejsca, gdzie występują syczki nikobarskie: Campbell Bay i Teressa Island, gdzie w marcu 2003 schwytano i sfotografowano jednego osobnika. O ekologii przedstawicieli gatunku nie wiadomo nic ponad to, co zostało zawarte w oryginalnym opisie[5]. Paratyp odłowiono w lesie rosnącym na wybrzeżu; w jego żołądku znajdował się gekon. Holotyp miał zjeść pajęczaka i chrząszcza. Samiec, odłowiony 3 marca, miał znacznie powiększone jądra, zaś samica, odłowiona 2 kwietnia, zbliżała się do kondycji lęgowej[3].
IUCN nadaje syczkowi nikobarskiemu status niedostateczne dane (DD, Data Deficient) od 2000 roku. Brakuje danych dotyczących tych ptaków. Nie są znane konkretne zagrożenia, które mogą redukować liczebność tych sów. Rosnące na wybrzeżu Wielkiego Nikobaru lasy są wycinane i przekształcane w tereny rolnicze (zwłaszcza uprawy kokosów, bananowców, nanerczy i ryżu) lub mieszkalne. 26 grudnia 2004 wyspę nawiedziła fala tsunami, która mogła zniszczyć potencjalne tereny lęgowe syczków nikobarskich. Szkody, jakie poczyniło tsunami, zmusiły wielu ludzi, którzy stracili swoje domy, do osiedlenia się w nadbrzeżnych lasach i zakładania tam upraw[5].
Syczek nikobarski (Otus alius) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych, podrodziny puszczyków. Występuje na wyspie Wielki Nikobar. W klasyfikacji IUCN ma status niedostateczne dane.
Otus alius é uma espécie de ave da família Strigidae. Endêmica da Índia, onde pode ser encontrada apenas nas ilhas Nicobar. É considerada pela IUCN como uma espécie deficiente de dados, por não possuir dados suficientes para se propor um estado de conservação adequado.
A espécie foi descrita por Pamela Cecile Rasmussen em 1998 como Otus alius, com base em dois espécimes, um coletado em 1966 e outro em 1977, ambos na Grande Nicobar.[2] Anteriormente à descrição oficial, esta população era tratada como pertencente as espécies Otus sunia ou Otus magicus dependendo do autor.[3]
A espécie é endêmica das ilhas Nicobar, localizadas na baía de Bengala, sendo registrada apenas nas ilhas de Grande Nicobar, onde foram coletados os dois espécimes conhecidos, e Teressa, onde foi feito um registro fotográfico em 2003. Possivelmente ocorra em outras ilhas do grupo.[1]
Otus alius é classificada pela União Internacional para Conservação da Natureza (IUCN) na categoria de dados insuficientes, por não possuir informação suficiente para se propor um estado de conservação adequado.[1] As principais ameaças são desconhecidas, mas o desmatamento para a expansão da agricultura, os projetos de desenvolvimento rodoviários e a expansão dos assentamentos humanos podem ser listados como causas de destruição do habitat e consequentemente ameaça a sobrevivência da espécie. O tsunami de 2004 também pode ter contribuído com a degradação das florestas costeiras.[1]
Otus alius é uma espécie de ave da família Strigidae. Endêmica da Índia, onde pode ser encontrada apenas nas ilhas Nicobar. É considerada pela IUCN como uma espécie deficiente de dados, por não possuir dados suficientes para se propor um estado de conservação adequado.
Nikobardvärguv[2] (Otus alius) är en fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar.[3] Fågeln förekommer på Great Nicobar Island (södra Nikobarerna).[3] IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1]
Wikispecies har information om Otus alius.
Nikobardvärguv (Otus alius) är en fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar. Fågeln förekommer på Great Nicobar Island (södra Nikobarerna). IUCN kategoriserar arten som nära hotad.
Otus alius là một loài chim trong họ Strigidae.[1]
.png){kind=small}
