nomes no trilho de navegação
Die Rooiskurwepadda (Schismaderma carens) is 'n padda wat in die noordelike en oostelike gedeeltes van Suid-Afrika voorkom. Die padda is 7 – 9 cm lank en baksteenrooi met 'n verhewe streep aan die sye. Die streep strek van die oog tot die lies. Daar is soms twee donkerkolle op die rug. Hulle hoofvoedsel is insekte en wurms. Hulle verkies om in blaarafval, poele en damme te leef.
Die Rooiskurwepadda (Schismaderma carens) is 'n padda wat in die noordelike en oostelike gedeeltes van Suid-Afrika voorkom. Die padda is 7 – 9 cm lank en baksteenrooi met 'n verhewe streep aan die sye. Die streep strek van die oog tot die lies. Daar is soms twee donkerkolle op die rug. Hulle hoofvoedsel is insekte en wurms. Hulle verkies om in blaarafval, poele en damme te leef.
Schismaderma carens és una espècie d'amfibis de la família Bufonidae. És monotípica del gènere Schismaderma.[1]
Es troba a Angola, Botswana, República Democràtica del Congo, Kenya, Malaui, Moçambic, Namíbia, Sud-àfrica, Swazilàndia, Tanzània, Zàmbia, Zimbabue i possiblement Lesotho.
El seu hàbitat natural inclou sabanes seques i humides, zones seques i humides d'arbusts, prades a baixa altitud, maresmes d'aigua dolça, terra arable, zones de pastures, àrees urbanes, àrees d'emmagatzematge d'aigua, estanys, canals i dics i carsts fets per la mà de l'home.
Schismaderma carens és una espècie d'amfibis de la família Bufonidae. És monotípica del gènere Schismaderma.
Es troba a Angola, Botswana, República Democràtica del Congo, Kenya, Malaui, Moçambic, Namíbia, Sud-àfrica, Swazilàndia, Tanzània, Zàmbia, Zimbabue i possiblement Lesotho.
El seu hàbitat natural inclou sabanes seques i humides, zones seques i humides d'arbusts, prades a baixa altitud, maresmes d'aigua dolça, terra arable, zones de pastures, àrees urbanes, àrees d'emmagatzematge d'aigua, estanys, canals i dics i carsts fets per la mà de l'home.
The African red toad (Schismaderma carens), or African split-skin toad, is a species of toad in the family Bufonidae.[2] It is the only species of the monotypic genus Schismaderma.[3] It is found in Angola, Botswana, Democratic Republic of the Congo, Eswatini, Kenya, Malawi, Mozambique, Namibia, South Africa, Tanzania, Zambia, Zimbabwe, and possibly Lesotho. Its natural habitats are dry savanna, moist savanna, subtropical or tropical dry shrubland, subtropical or tropical moist shrubland, subtropical or tropical dry lowland grassland, freshwater marshes, intermittent freshwater marshes, arable land, pastureland, urban areas, water storage areas, ponds, canals and ditches, and man-made karsts.[1]
The African red toad is a fairly large species with adults reaching about 90 millimetres (3.5 in) in snout-to-vent length, females being slightly larger than males. The upper surface is reddish-brown with a pair of dark brown spots on the shoulders and another pair on the lower back. There is a dorso-lateral ridge with glands running from the tympanum to the back leg, and the outer part of this ridge is darker on its lower edge. The flanks in some individuals are dark and in others pale.[4]
The African red toad is native to the southern half of Africa, ranging from Tanzania and southern Kenya through the southeastern Democratic Republic of Congo and eastern Angola southwards to South Africa. It is present in several different habitat types including grassland, wooded savannah and agricultural land and breeds in deep lakes, ponds and pools.[4]
Male African red toads call from the surface of deep still water in mid-summer. Double strings of eggs are laid in the water and may be tangled in submerged vegetation. The tadpoles are gregarious and may form dense swarms. The time between egg-laying and metamorphosis of the tadpoles into juveniles is 37 to 52 days.[4]
Media related to Schismaderma carens at Wikimedia Commons
The African red toad (Schismaderma carens), or African split-skin toad, is a species of toad in the family Bufonidae. It is the only species of the monotypic genus Schismaderma. It is found in Angola, Botswana, Democratic Republic of the Congo, Eswatini, Kenya, Malawi, Mozambique, Namibia, South Africa, Tanzania, Zambia, Zimbabwe, and possibly Lesotho. Its natural habitats are dry savanna, moist savanna, subtropical or tropical dry shrubland, subtropical or tropical moist shrubland, subtropical or tropical dry lowland grassland, freshwater marshes, intermittent freshwater marshes, arable land, pastureland, urban areas, water storage areas, ponds, canals and ditches, and man-made karsts.
Schismaderma carens es una especie de anfibio anuro de la familia Bufonidae. Es la única especie del género Schismaderma.
Se encuentra en Angola, Botsuana, República Democrática del Congo, Kenia, Malaui, Mozambique, Namibia, Sudáfrica, Suazilandia, Tanzania, Zambia, Zimbabue y posiblemente Lesoto.
Su hábitat natural incluye sabanas secas y húmedas, zonas secas y húmedas de arbustos, praderas a baja altitud, marismas de agua dulce, tierra arable, zonas de pastos, áreas urbanas, áreas de almacenamiento de agua, estanques, canales y diques y karsts hechos por la mano del hombre.
Schismaderma carens es una especie de anfibio anuro de la familia Bufonidae. Es la única especie del género Schismaderma.
Se encuentra en Angola, Botsuana, República Democrática del Congo, Kenia, Malaui, Mozambique, Namibia, Sudáfrica, Suazilandia, Tanzania, Zambia, Zimbabue y posiblemente Lesoto.
Su hábitat natural incluye sabanas secas y húmedas, zonas secas y húmedas de arbustos, praderas a baja altitud, marismas de agua dulce, tierra arable, zonas de pastos, áreas urbanas, áreas de almacenamiento de agua, estanques, canales y diques y karsts hechos por la mano del hombre.
Schismaderma carens Schismaderma generoko animalia da. Anfibioen barruko Bufonidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Schismaderma carens Schismaderma generoko animalia da. Anfibioen barruko Bufonidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Schismaderma carens, unique représentant du genre Schismaderma, est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae[1].
Cette espèce se rencontre[1] :
Sa présence est incertaine au Lesotho.
Les mâles mesurent jusqu'à 88 mm et les femelles jusqu'à 92 mm[2].
Schismaderma carens, unique représentant du genre Schismaderma, est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae.
Schismaderma carens is een kikker uit de familie padden (Bufonidae).[2]
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Andrew Smith in 1948. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Bufo carens gebruikt. Het is de enige soort uit het monotypische geslacht Schismaderma.
Schismaderma carens komt voor in delen van Afrika en leeft in de landen Congo-Kinshasa, Zuid-Afrika, Swaziland en Tanzania.[3] In Kenia en Zambia is de soort geïntroduceerd. In andere talen wordt de soort wel rode pad genoemd, vanwege de roodbruine bovenzijde. Andere kenmerken zijn de donkerbruine flankstreep van oog tot achterpoten en de witte buik.
Wat betreft de levenswijze is er zeer weinig bekend over deze soort, die algemeen voorkomt maar zich buiten de paartijd zelden laat zien.
Multimedia w Wikimedia Commons Ropucha czerwona (Schismaderma carens) – gatunek afrykańskiego płaza o charakterystycznej barwie. Jego niewyjaśnione jeszcze relacje filogenetyczne z innymi przedstawicielami rodziny ropuchowatych stanowią przedmiot badań. Płaz ma szeroki zasięg występowania we wschodniej Afryce i łatwo przystosowuje się do warunków środowiska, dlatego też obecnie nie grozi mu wyginięcie.
Zarówno polska, jak i angielska[3] nazwa tego płaza pochodzi od czerwonawej barwy jego grzbietu.
W 1981 Grandison podzielił afrykańskie ropuchowate (oprócz rodzaju Bufo) na dwie grupy. Linia Nectophryne objęła następujące rodzaje: Capensibufo, Didynamipus, Laurentophryne, Nectophryne, Nectophrynoides, Werneria, Wolterstorffina, podczas gdy Schismaderma razem z rodzajami Mertensophryne i Stephopaedes uznano za bliżej spokrewnione z grupą Bufo vertebralis[4].
Opublikowane również w 1981 badania nad pokrewieństwem w obrębie rodziny ropuchowatych obejmowały porównanie budowy albumin osoczowych 18 gatunków, w efekcie czego wydzielono spośród nich 5 grup. Bazując na różnicach składu białek, oszacowano czas rozejścia się poszczególnych linii. Zgodnie z wynikami linia rodzaju Schismaderma odłączyła się w eocenie[5].
Dzięki tym badaniom stworzono m.in. poniższy kladogram (Linda R. Maxson, 1981), ukazujący stopień pokrewieństwa ropuchy czerwonej z przedstawicielkami blisko spokrewnionego rodzaju Bufo[6], w którym jest nieraz umieszczana[7]. Obecnie część z nich przeniesiono do innych rodzajów.
Schismaderma carens
Kolejny, bardziej współczesny kladogram (Ines Van Bocxlaer, SD Biju, Simon P Loader & Franky Bossuyt, 2009[8], tutaj znacznie uproszczony) widniejący poniżej ukazuje pozycję ropuchy czerwonej w całej rodzinie. Opiera się on na badanach obejmujących dane molekularne (z użyciem DNA zarówno jądrowego, jak i mitochondrialnego) i analizy biogeograficzne 86 taksonów płazów bezogonowych zarówno zaliczanych do rodziny ropuchowatych, jak i zewnętrznych wobec niej[8].
Schismaderma carens
Nectophrynoides, Churamiti maridadi
Phrynoidis, Epidalea calamita, Bufo, Ingerophrynus, Leptophryne
Pelophryne, Ansonia, Adenominae
Grzbiet zwierzęcia ubarwiony jest na czerwonawo, boki mogą być bledsze lub ciemniejsze. Spód ciała jest nakrapiany szarością[3].
Ropucha czerwona osiąga jak na płaza średnie bądź duże rozmiary, samice przerastają samce. Te pierwsze osiągają 92 mm długości, podczas gdy te ostatnie – 88[3][9].
W przeciwieństwie do wielu europejskich ropuchowatych o wydatnych gruczołach przyusznych, u tej przedstawicielki rodziny nie dostrzega się ich[3][10], choć niektóre źródła odnotowują istnieje płaskich nieuwidaczniających się parotydów[11]. Ani szczęki, ani podniebienie nie posiadają zębów[11]. Bębenek zaokrąglonego kształtu osiąga rozmiary oka. Rozpoczyna się za nim pasmo gruczołów zmierzające w stronę tylnych konczyn. Zaznaczyć należy, że na grzbiecie ropuchy czerwonej występują one mniej licznie, niż w przypadku większości jej krewniaczek[3][9]. Zauważa się na nim za to parę brązowych plamek. Kolejna ich para występuje w okolicy barków[9]. Błona pławna sięga prawie czubków palców[11].
Rodzaj, a zarazem gatunek cechuje się szerokim zasięgiem występowania. Na północy zahacza on o południową Kenię. Zajmuje większą część Tanzanii (oprócz przygranicznych regionów na północnym wschodzie, północy i zachodzie, a także południowym wschodzie). Podobnie obejmuje prawie całą Zambię (oprócz terenów wysuniętych najbardziej na północ i zachód). Nie pomija południowej części Demokratycznej Republiki Konga. Zahacza następnie o wschodnią Angolę, po czym jego granica dalej przebiega w Zambii, by dojść do Zimbabwe. W tym kraju ropuchy czerwonej nie spotyka się na zachodzie niedaleko granicy. Zasięg obejmuje dalej wschodnią Botswanę, północnowschodnią Republikę Południowej Afryki i większą część Suazi. Rozpościera się także w zachodnim Mozambiku[2][12]. Obecność gatunku w Lesotho nie została potwierdzona[2]. Ropuchy czerwone stwierdzano też w Malawi[13], Zambii[14] i Namibii[15][10].
Zwierzę zasiedla tereny trawiaste i zadrzewione sawanny[2]. Wymaga jednak obecności wody, by się rozmnożyć[16].
Schismaderma carens żywi się owadami[17]. Zarówno polowania, jak i nawoływania odbywają się w nocy[17].
Wymaga środowiska wodnego. Samiec ma worki rezonansowe[9], dzięki którym nawołuje swą partnerkę – będąc w wodzie wydaje z siebie długie, głośne okrzyki[9]. Podczas kopulacji wchodzi on na samicę, obejmując ją przednimi łapami[18]. Na trzech pierwszych palcach ma specjalne obrzęknięte struktury, czym różni się wtedy od płci przeciwnej[9]. Na południu Afryki sezon rozrodczy przypada na październik, po ulewnych deszczach. Jeden lęg zawiera około 2500 jaj[9]. W rozwoju występuje larwa zwana kijanką[2], mająca dziwny podkowiastego[3][19] kształtu welonowaty skórny twór na głowie[10]. Nie występują u niej nozdrza[19]. Ma za to narząd gębowy w kształcie wyraźnego krążka[20]. Kijanki przebywają zwykle razem, będąc w ścisłym kontakcie fizycznym[7]. Zalicza się je do nektonu[21].
Przeprowadzone badania nad drapieżnikami polującymi na ropuchę czerwoną dotyczyły między innymi warugi[22]. Jest to ptak z rzędu pelikanowych żywiący się w dużej mierze płazami[23]. Szczątki płaza znaleziono też w układzie pokarmowym węża Crotophopeltis hotamboeia[24]. Kijankami ropuchy czerwonej żywią się w południowej Afryce żółwie, co odnotował w 1965 Wager[25].
W pęcherzu moczowym płaza odkryto pasożyta, płazińca o nazwie Eupolystoma vanasi zaliczanego do rodziny Polystomatidae. W badaniach przeprowadzonych w RPA, w prowincjach Północnej i KwaZulu-Natal, wśród przebadanych 27 osobników 37% było nosicielami, przy czym liczba pasożytów osiągała średnio 37, maksymalnie 130 u jednego gospodarza. Nie można wykluczyć, że w cyklu rozwojowym robaka występuje wewnętrzne samozarażenie dorosłego płaza[26].
Co prawda nie poznano obecnego trendu populacji, ale gatunek jest pospolity, chociaż trudno go spotkać poza czasem, gdy się rozmnaża[2]. Z 12 spisów gatunków płazów zamieszkujących rezerwat East Usambara Forest obejmuje go tylko jeden[27].
Z powodu dużych możliwości adaptacyjnych gatunkowi obecnie nic poważnie nie zagraża[2]. Akcje w celu ratowania go nie są potrzebne[10].
Zwierzę to nie boi się człowieka. Zanotowano nawet przypadek, gdy ukrywszy się w bucie turysty dotarło razem z nim do Europy[28].
Ropucha czerwona stała się też bohaterką książki „Kribit The Red Toad From Maryland” autorstwa Lisy Ann Merriam[29], jej nazwy używa też wiele firm.
Ropucha czerwona (Schismaderma carens) – gatunek afrykańskiego płaza o charakterystycznej barwie. Jego niewyjaśnione jeszcze relacje filogenetyczne z innymi przedstawicielami rodziny ropuchowatych stanowią przedmiot badań. Płaz ma szeroki zasięg występowania we wschodniej Afryce i łatwo przystosowuje się do warunków środowiska, dlatego też obecnie nie grozi mu wyginięcie.
Schismaderma carens é uma espécie de sapo da família Bufonidae. Ele é monotípico dentro do gênero Schismaderma. Ele pode ser encontrado em Angola, Botswana, República Democrática do Congo, Quênia, Malawi, Moçambique, Namíbia, África do Sul, Essuatíni, Tanzânia, Zimbabwe e, possivelmente, em Lesoto. Seu habitat natural são as savanas secas e úmidas, matagal de baixa ou alta umidade formada por arbustos na faixa tropical ou subtropical, pradarias, marisma, áreas urbanizadas e rurais ou degradadas[1].
Schismaderma carens é uma espécie de sapo da família Bufonidae. Ele é monotípico dentro do gênero Schismaderma. Ele pode ser encontrado em Angola, Botswana, República Democrática do Congo, Quênia, Malawi, Moçambique, Namíbia, África do Sul, Essuatíni, Tanzânia, Zimbabwe e, possivelmente, em Lesoto. Seu habitat natural são as savanas secas e úmidas, matagal de baixa ou alta umidade formada por arbustos na faixa tropical ou subtropical, pradarias, marisma, áreas urbanizadas e rurais ou degradadas.
Schismaderma carens, còn gọi là Cóc đỏ châu Phi theo tiếng Anh, là một loài cóc thuộc họ Bufonidae. Nó là đại diện duy nhất của chi Schismaderma. Loài này có ở Angola, Botswana, Cộng hòa Dân chủ Congo, Kenya, Malawi, Mozambique, Namibia, Nam Phi, Swaziland, Tanzania, Zambia, Zimbabwe, và có thể cả Lesotho.
Môi trường sống tự nhiên của chúng là xavan khô, xavan ẩm, vùng cây bụi khô khu vực nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, vùng cây bụi ẩm khu vực nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, đồng cỏ khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới vùng đất thấp, đầm nước ngọt, đầm nước ngọt có nước theo mùa, đất canh tác, vùng đồng cỏ, các vùng đô thị, khu vực trữ nước, ao, kênh đào và mương rãnh, và carxtơ nhân tạo.
Schismaderma carens, còn gọi là Cóc đỏ châu Phi theo tiếng Anh, là một loài cóc thuộc họ Bufonidae. Nó là đại diện duy nhất của chi Schismaderma. Loài này có ở Angola, Botswana, Cộng hòa Dân chủ Congo, Kenya, Malawi, Mozambique, Namibia, Nam Phi, Swaziland, Tanzania, Zambia, Zimbabwe, và có thể cả Lesotho.
Môi trường sống tự nhiên của chúng là xavan khô, xavan ẩm, vùng cây bụi khô khu vực nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, vùng cây bụi ẩm khu vực nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, đồng cỏ khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới vùng đất thấp, đầm nước ngọt, đầm nước ngọt có nước theo mùa, đất canh tác, vùng đồng cỏ, các vùng đô thị, khu vực trữ nước, ao, kênh đào và mương rãnh, và carxtơ nhân tạo.
Schismaderma carens (A. Smith, 1848)
Ареал
Красная жаба[1] (лат. Schismaderma carens) — амфибия из многочисленного семейства жабы, принадлежит роду Красные жабы.
Земноводное имеет довольно крупные размеры: туловище взрослого самца равно 8,6—8,8 сантиметрам, особи женского пола чуть больше — приблизительно 9,2 см в длину. Тело жабы окрашено в яркие оттенки красного и коричневатого тона. Спина красно-рыжая, в области плеч и в нижней части иногда покрыта тёмно-коричневыми пятнами. Брюхо обычно светло-коричневое, с лёгким розоватым оттенком, усыпанное пятнышками серого цвета. Бока контрастируют с основной окраской: могут быть очень светлыми или, напротив, намного темнее общего фона спины и брюха.
Поверхность тела красной жабы покрывает гораздо меньшее число бородавок, если сравнивать её с представителями жаб таких же размеров, но иных видов.
Специфичный для некоторых жаб костный вырост (дорсолатеральный гребень), расположенный на черепе, начинается от типичной для жаб барабанной перепонки в зоне среднего уха и опускается до задних лапок. Его верхняя часть значительно темнее по цвету, нежели нижняя.
Барабанная перепонка имеет стандартную округлую форму и отличается довольно крупными размерами. Типичные железы возле ушей, называемые паротидами, у данного вида незаметны.
На конечностях жабы ёетко выделяются кожистые, немного морщинистые складки, расположенные в области предплюсны. На лапках самцов имеются характерные наросты — брачные мозоли, находящиеся на трех первых пальцах. Подобное строение конечностей дает самцу возможность удерживать самку в процессе спаривания.
Самцы имеют особое кожное образование, отличающее всех самцов бесхвостых жаб — горловой мешок. Он участвует в процессе звукообразования, выступая в качестве резонатора. Орган активно используется самцами в брачный период. В спокойном состоянии горловой мешок находится в сложенном виде, между слизистой и кожными складками, окружающими мускулы.
Ареал вида начинается в восточной части африканского континента, на северо-западе Танзании, и доходит до южных территорий Кении. Популяции жабы населяют Центральную часть Африки, республику Конго, жаркую республику Малави, а также восточную часть Анголы и частично запад Замбии. Затем ареал переходит на юг Африки, охватывая Ботсвану, Свазиленд, территорию Мозамбик, Намибии и Зимбабве, включая одну из провинций ЮАР — Капскую.
Африканская красная жаба предпочитает селиться в тропиках и субтропиках, выбирая местом жительства влажные леса и саванны с богатым травяным покровом, встречается на болотах, по берегам естественных прудов, в искусственно созданных водохранилищах и оросительных каналах с абсолютно пресной водой.
Почти 80 % своей жизни этот вид жаб проводит на суше: к воде африканская красная жаба уходит лишь для добычи пропитания и на период размножения.
Основой рациона красной жабы выступают растительные компоненты — водоросли и растения, произрастающие на берегу водоёма. Белковую пищу жаба получает, употребляя некрупных насекомых: сверчков, мелких стрекоз и их личинок, различных червей, кузнечиков, слизней, водяных жуков.
Брачный период красной жабы всегда выпадает на середину лета. В это время самцы сидят в водоёмах и издают призывные крики при помощи своего горлового мешка. Звуки немного напоминают короткие крики (длятся 0,9-12 сек), произносимые на частоте 0,1—0,8 кГц. Самка обычно отдаёт предпочтение самцу с наиболее низким по тону и максимальным по громкости кваканьем. При чрезмерном скоплении в водоеме самцов и нехватке самок между особями мужского пола нередко возникают ожесточенные драки. После процесса спаривания и вымётывания самкой икры, пара сразу же расстается, и в дальнейшей судьбе своего общего потомства не принимает никакого участия.
Каждая самка выметывает от двух до двух с половиной тысяч икринок с диаметром от 1,6 до 2,5милиметров. Икринки прикрепляются к подводным растениям, но многие просто опадают на дно, что не влияет на развитие головастиков.
Период инкубации напрямую зависит от температурного режима воды и продолжается 37—52 дня. Появившиеся головастики держатся группами, часто их многотысячные скопления обитают рядом с головастиками другого, сильно похожего внешне вида крапчатой (африканской роющей) лягушки.
Красная жаба (лат. Schismaderma carens) — амфибия из многочисленного семейства жабы, принадлежит роду Красные жабы.
_(7006413897).jpg)
