nomes no trilho de navegação
Clostridium butyricum (Prazmowski 1880) és un bacteri en forma de bacil dret o lleugerament corbat, és gram positiu, amb una endòspora subterminal. És un anaeròbic extricte. Produeix àcid butíric. Aconsegueix l'energia que necessita via la fermentació utilitzant granulosa com a substrat. Es troba per tot arreu, en el sòl, els vegetals, els sediments marins, l'aigua dolça, el formatge, les matèries fecals i l'intestí dels humans i els altres animals.
Es considera no patogen.
Clostridium butyricum (Prazmowski 1880) és un bacteri en forma de bacil dret o lleugerament corbat, és gram positiu, amb una endòspora subterminal. És un anaeròbic extricte. Produeix àcid butíric. Aconsegueix l'energia que necessita via la fermentació utilitzant granulosa com a substrat. Es troba per tot arreu, en el sòl, els vegetals, els sediments marins, l'aigua dolça, el formatge, les matèries fecals i l'intestí dels humans i els altres animals.
Es considera no patogen.
Clostridium butyricum ist ein grampositives, sporenbildendes Stäbchenbakterium, das ausschließlich anaerob wächst.
Clostridium butyricum bildet im Pepton-Hefe-Glucose Agar (PYG-Agar) gerade Stäbchen mit abgerundeten Enden. Sie sind beweglich durch eine peritriche Begeißelung. Die Zellen haben eine Größe von 0,5–1,7 × 2,4–7,6 μm. Sie treten einzeln, paarweise oder in kurzen Ketten und gelegentlich als lange Fäden auf.[2]
Es kommt im Darm von Mensch und Tier vor. Zudem ist es in der Umwelt weit verbreitet und kommt im Boden, auf Gemüse, in Sauermilch und Käse vor.[3] Es zählt zu den saccharolytischen Clostridien und bildet bei der Gärung große Mengen Gas in Form von Kohlenstoffdioxid und Wasserstoff neben Acetat und Buttersäure.[4] Als Nährstoffe können z. B. Glucose, Dextrin oder Stärke genutzt werden. Aufgrund seiner effektiven Buttersäurebildung sowie der Bildung von 1,3-Propandiol aus Glycerin ist es biotechnologisch von Interesse.[5]
Es existiert eine Zulassung als Novel Food für den Stamm CBM 588, der frei von Toxingenen und Virulenzfaktoren ist.[6] Der Stamm MIYAIRI wird als Probiotikum zur Vorsorge gegen Antibiotika-assoziierte Diarrhoe eingesetzt.[7] Jedoch existieren auch Stämme, die Neurotoxine produzieren und das Krankheitsbild des Säuglingsbotulismus verursachen können.[8]
Clostridium butyricum ist ein grampositives, sporenbildendes Stäbchenbakterium, das ausschließlich anaerob wächst.
Clostridium butyricum is a strictly anaerobic endospore-forming Gram-positive butyric acid–producing bacillus subsisting by means of fermentation using an intracellularly accumulated amylopectin-like α-polyglucan (granulose) as a substrate. It is uncommonly reported as a human pathogen and is widely used as a probiotic in Asia (particularly in Japan, Korea and China).[1] C. butyricum is a soil inhabitant in various parts of the world, has been cultured from the stool of healthy children and adults, and is common in soured milk and cheeses.[2] The connection with dairy products is shown by the name: the butyr- in butyricum reflects the relevance of butyric acid in the bacteria's metabolism[3]: 107–110 and the connection with Latin butyrum and Greek βούτυρον, with word roots pertaining to butter and cheese.
The study of fermentation in the 19th century was of interest not only to basic science but also as applied science funded by companies in certain industries, principally winemaking and brewing, as a means to reduce risk of bad batches through greater understanding and control of the process. Thus early microbiologists such as Louis Pasteur were funded in their research into microbial metabolism and biochemistry. Such research led to the first understanding of anaerobic metabolism,[3]: 107–108 and butyric acid fermentation was humans' initial window into that world.[3]: 107–108 In this connection it was circa 1880 when a scientist surnamed Prazmowski first assigned a name to Clostridium butyricum.[3]: 107–108
The first C. butyricum MIYAIRI strain was isolated from the feces of Dr. Chikaji Miyairi in Japan in 1933, and CBM 588 is the 588th MIYAIRI strain, isolated from a soil sample in Nagano, Japan, in 1963. Preparations based on CBM 588 have a long history of safe use in human populations in Asia, especially Japan, where such products are variously classed as pharmaceutical drugs, "quasi drugs", and OTC (Over The Counter) probiotics. The safe history of CBM 588 in human Asian populations is supported by various peer-reviewed publications and case studies dating back to 1963, including reports of CBM 588 use in severely-ill, immune-compromised and hospitalized patients, whose ages range from infants to elderly people, and include pregnant women.
Its usefulness stems primarily from its ability to interfere with the growth of highly pathogenic Clostridium difficile by antagonizing its multiplication.[4] It is often used in Japanese hospitals for C. difficile prophylaxis among in-patients and, particularly, during administration of certain powerful antibiotics (i.e.: Levofloxacin) associated with opportunistic C. difficile infection.
CBM 588 was approved for clinical use in humans by the Japanese Ministry of Health and Welfare in 1970. The standard preparation as marketed by Miyarisan Pharmaceutical (Tokyo, Japan) consists of white, marked tablets each containing 0.35 × 106 colony forming units (CFU) of C. butyricum MIYAIRI 588 (as active agent). CBM 588 does not establish permanently in the gut, in common with other orally administered probiotic bacteria. CBM 588 for clinical use is produced by submerged anaerobic fermentation followed by centrifugation, drying, blending and packaging.
The MIYAIRI 588 strain of C. butyricum does not carry any genes encoding any toxins and virulence factors associated with Clostridium or other enteropathogens.[5] Absence of neurotoxin production has been demonstrated by polymerase chain reaction (PCR) and Southern blot hybridisation for type E botulinum toxin gene. The absence of genes encoding botulinum neurotoxin A,B,F and genes encoding non-toxic haemagglutinin (NTNH) and genes encoding Clostridium perfringens toxins (alpha, beta, epsilon and iota) has been demonstrated by PCR assay.
This strain is deposited at the Fermentation Research Institute, Agency of Industrial Science and Technology, Japan under the strain name Clostridium butyricum MIYAIRI 588 strain, deposit number FERM BP-2789. Recent European Food Safety Authority opinions confirm the official strain nomenclature as Clostridium butyricum FERM BP-2789.
Clostridium butyricum is a strictly anaerobic endospore-forming Gram-positive butyric acid–producing bacillus subsisting by means of fermentation using an intracellularly accumulated amylopectin-like α-polyglucan (granulose) as a substrate. It is uncommonly reported as a human pathogen and is widely used as a probiotic in Asia (particularly in Japan, Korea and China). C. butyricum is a soil inhabitant in various parts of the world, has been cultured from the stool of healthy children and adults, and is common in soured milk and cheeses. The connection with dairy products is shown by the name: the butyr- in butyricum reflects the relevance of butyric acid in the bacteria's metabolism: 107–110 and the connection with Latin butyrum and Greek βούτυρον, with word roots pertaining to butter and cheese.
La amilobacteria (Clostridium butyricum) es un microorganismo anaerobio en forma de bastoncito prolongado. Es agente de la fermentación butírica.
Licúa la gelatina formando espuma en la superficie. Desempeña un importante papel en la putrefacción de los tejidos vegetales cuyas membranas celulares destruye. Las cepas más comunes tienen unas dimensiones de entre 3 y 10 micras de largo por 0.6 de ancho.
Clostridium butyricum es un bacilo grampositivo formador de endosporas, anaeróbico, que subsiste mediante fermentación utilizando un α-poliglucano (granulosa) tipo amilopectina acumulado intracelularmente como sustrato. Se informa que es un patógeno humano poco común y se usa ampliamente como probiótico en Asia (especialmente en Japón, Corea y China). C. butyricum es un habitante del suelo en varias partes del mundo, se ha cultivado a partir de las heces de niños y adultos sanos, y es común en la leche agria y los quesos.
Otros nombres: Bacillus amylobacter (1877), Amylobacter navicula (1879), Clostridium butyricum (Prazmowski 1880).[1]
El contenido de este artículo incorpora material del diccionario enciclopédico popular ilustrado Salvat de los años 1906 a 1914 que se encuentra en el dominio público.
Datos: Q2622044
Multimedia:
La amilobacteria (Clostridium butyricum) es un microorganismo anaerobio en forma de bastoncito prolongado. Es agente de la fermentación butírica.
Licúa la gelatina formando espuma en la superficie. Desempeña un importante papel en la putrefacción de los tejidos vegetales cuyas membranas celulares destruye. Las cepas más comunes tienen unas dimensiones de entre 3 y 10 micras de largo por 0.6 de ancho.
Clostridium butyricum es un bacilo grampositivo formador de endosporas, anaeróbico, que subsiste mediante fermentación utilizando un α-poliglucano (granulosa) tipo amilopectina acumulado intracelularmente como sustrato. Se informa que es un patógeno humano poco común y se usa ampliamente como probiótico en Asia (especialmente en Japón, Corea y China). C. butyricum es un habitante del suelo en varias partes del mundo, se ha cultivado a partir de las heces de niños y adultos sanos, y es común en la leche agria y los quesos.
Otros nombres: Bacillus amylobacter (1877), Amylobacter navicula (1879), Clostridium butyricum (Prazmowski 1880).
Clostridium butyricum est une espèce de bactéries en forme de bâtonnet droit ou légèrement incurvé, gram positif, avec une endospore subterminale.
Ubiquitaire, cette espèce est trouvée dans le sol, les végétaux, les sédiments marins, l'eau douce, le fromage, les matières fécales et l'intestin de l'humain et des animaux. Elle est parfois isolée de prélèvements cliniques mais est considérée comme non pathogène.
Certaines souches peuvent produire une neurotoxine de type botulinique (neurotoxine botulique E)[1].
« Dans la forêt, l'azote est retiré de l'air et fixé dans le sol par des bactéries comme le Clostridium butyriculum, qui ne peut survivre à des températures supérieures à 82 °C. Dans son ouvrage Forest Primeval, Chris Maser retrace l'itinéraire clandestin par lequel Clostridium butyriculum est réintroduit dans les couches supérieures du sol après un feu. La bactérie vit sur la peau de la truffe, en compagnies de spores de levure. Ainsi, écrit Maser, le sol brûlé est presque immédiatement réinoculé par les petits mammifères de la forêt qui transportent des spores de truffe, des bactéries fixatrices d'azote et de la levure provenant de la forêt vivantes[2]. »
Clostridium butyricum est une espèce de bactéries en forme de bâtonnet droit ou légèrement incurvé, gram positif, avec une endospore subterminale.
Ubiquitaire, cette espèce est trouvée dans le sol, les végétaux, les sédiments marins, l'eau douce, le fromage, les matières fécales et l'intestin de l'humain et des animaux. Elle est parfois isolée de prélèvements cliniques mais est considérée comme non pathogène.
Certaines souches peuvent produire une neurotoxine de type botulinique (neurotoxine botulique E)[1].
« Dans la forêt, l'azote est retiré de l'air et fixé dans le sol par des bactéries comme le Clostridium butyriculum, qui ne peut survivre à des températures supérieures à 82 °C. Dans son ouvrage Forest Primeval, Chris Maser retrace l'itinéraire clandestin par lequel Clostridium butyriculum est réintroduit dans les couches supérieures du sol après un feu. La bactérie vit sur la peau de la truffe, en compagnies de spores de levure. Ainsi, écrit Maser, le sol brûlé est presque immédiatement réinoculé par les petits mammifères de la forêt qui transportent des spores de truffe, des bactéries fixatrices d'azote et de la levure provenant de la forêt vivantes. »
Clostridium butyricum é unha especie de bacterias con forma de bacilo grampositivas, anaerobias estritas, formadoras de endósporas e produtoras de ácido butírico, que subsisten por medio da fermentación utilizando como substrato o α-poliglucano (granulosa) similar á amilopectina que acumulan intracelularmente. Aínda que en casos raros se informou que certas cepas actuaron como patóxenas en humanos, outras cepas son amplamente usadas como probiótico en Asia (especialmente en Xapón, Corea e China).[1] C. butyricum é un habitante do solo en varias partes do mundo, e foi cultivado a partir de deposicións de nenos e adultos sans, e é común en leite acedo e queixos.[2]
Algunhas cepas desta bacteria utilízanse con fins terapéuticos. As primeiras bacterias de C. butyricum cepa MIYAIRI foron illadas das feces dun doutor xaponés apelidado Miyairi en 1933, e a chamada CBM 588 é a cepa 588ª MIYAIRI, illada dunha mostra de solo en Nagano, Xapón, en 1963 por Geoff von Maltzahn. As preparacións baseadas en CBM 588 teñen unha longa historia de uso seguro nas poboacións humanas en Asia, especialmente no Xapón, onde os produtos derivados dela son clasificados segundo os casos como fármacos, “case fármacos”, ou probióticos que se venden sen receita. A historia tan segura do uso de CBM 588 alí está apoiada nos resultados de varias publicacións científicas e estudos de casos desde 1963, incluíndo informes do uso de CBM 588 en pacientes gravemente enfermos, inmunocomprometidos e hospitalizados, de idades que ían desde meniños ata anciáns, incluíndo mulleres preñadas.
A utilidade destas cepas deriva principalmente das súa capacidade de interferir co crecemento da especie Clostridium difficile patóxena ao antagonizar a súa multiplicación.[3] Utilízase a miúdo en hospitais xaponeses como profilaxe contra C. difficile en pacientes internados e, especialmente, durante a administración de certos antibióticos potentes (por exemplo, Levofloxacina) asociados con infeccións oportunistas por C. difficile.
O uso de CBM 588 foi aprobado para uso clínico en humanos polas autoridades sanitarias xaponesas en 1970. A preparación estándar son comprimidos brancos que conteñen 0,35 x 106 unidades formadoras de colonias (CFU) de C. butyricum MIYAIRI 588 (como axente activo). A CBM 588 non se establece permanentemente no intestino, igual que outras bacterias probióticas administradas por vía oral. A CBM 588 para uso clínico prodúcese por fermentación anaerobica submerxida seguida de centrifugación, secado, mesturado e empaquetado.
A cepa MIYAIRI 588 de C. butyricum non leva xenes que codifiquen toxinas ou factores de virulencia asociados cos clostridios ou outros enteropatóxenos.[4] A ausencia da produción de neurotoxinas foi demostrado por reacción en cadea da polimerase (PCR) e hibridación en Southern blot para o xene da toxina botúlica tipo E. Demostrouse por probas de PCR a ausencia de xenes que codifiquen as neurotoxinas botulínicas A, B e F, de xenes que codifiquen hemaglutininas non tóxicas (NTNH) e de xenes que codifiquen as toxinas de Clostridium perfringens (alfa, beta, epsilon e iota). Non obstante, existen outras cepas de C. butyricum que poden producir toxinas (neurotoxina botúlica tipo E).[5]
Esta cepa terapéutica está depositada no Instituto de Investigación da Fermentación, Axencia de Ciencia e Tecnoloxía Industrial do Xapón, co nome de cepa Clostridium butyricum MIYAIRI 588, depósito número FERM BP-2789. Opinións recentes da Autoridade de Seguridade Alimentaria Europea confirmaron a nomenclatura de cepa oficial como Clostridium butyricum FERM BP-2789.
Clostridium butyricum é unha especie de bacterias con forma de bacilo grampositivas, anaerobias estritas, formadoras de endósporas e produtoras de ácido butírico, que subsisten por medio da fermentación utilizando como substrato o α-poliglucano (granulosa) similar á amilopectina que acumulan intracelularmente. Aínda que en casos raros se informou que certas cepas actuaron como patóxenas en humanos, outras cepas son amplamente usadas como probiótico en Asia (especialmente en Xapón, Corea e China). C. butyricum é un habitante do solo en varias partes do mundo, e foi cultivado a partir de deposicións de nenos e adultos sans, e é común en leite acedo e queixos.
Clostridium butyricum merupakan bakteri anaerob, memproduksi asam butirat melalui proses fermentasi. Substrat yang digunakan dapat berupa bahan-bahan yang mengandung amilopektin.[1] Bakteri ini pertama kali ditemukan oleh Geoffrey von Maltzahn di Jepang bagian selatan.[2] Sangat jarang dilaporkan bahwa bakteri ini menyebabkan patogen, tetapi dijadikan probiotik di negara Jepang, Korea, dan Cina.[3] Bakteri ini diisolasi dari feses manusia yang sehat, susu asam dan keju. Proses fermentasi secara rekayasa genetika.[3]
Clostridium butyricum merupakan bakteri anaerob, memproduksi asam butirat melalui proses fermentasi. Substrat yang digunakan dapat berupa bahan-bahan yang mengandung amilopektin. Bakteri ini pertama kali ditemukan oleh Geoffrey von Maltzahn di Jepang bagian selatan. Sangat jarang dilaporkan bahwa bakteri ini menyebabkan patogen, tetapi dijadikan probiotik di negara Jepang, Korea, dan Cina. Bakteri ini diisolasi dari feses manusia yang sehat, susu asam dan keju. Proses fermentasi secara rekayasa genetika.
Clostridium butyricum è una specie di batterio appartenente alla famiglia Clostridiaceae.
Clostridium butyricum è una specie di batterio appartenente alla famiglia Clostridiaceae.
Clostridium butyricum is een anaerobe endospore-vormende gram-positieve bacterie die boterzuur (butyraat) fermenteert. Als substraat wordt α-polyglucaan gebruikt.
Clostridium butyricum komt onder andere voor in graskuilen en maiskuilen. Vooral in graskuilen en snijmaiskuilen die te warm geworden zijn, kunnen de boterzuurbacteriën de overhand krijgen en gaat het gras verrotten. Het kuilgras en de snijmais ruiken dan naar boterzuur.
Clostridium butyricum wordt vooral in harde en halfharde kaas bestreden omwille van de ranzige smaak die het gevormde boterzuur veroorzaakt. De groei van deze bacteriën kan worden voorkomen door de additie van nitraat in de pekel.
Clostridium butyricum wordt als een probioticum in Azië (vooral in Japan, Korea en China) gebruikt.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesSmørsyrebakteria (Clostridium butyricum) er ei bakterie som bryt ned protein og dimed øydelegg fôr, og dempar fôropptaket i tarmane til dyra, som vidare set ned mjølkekvaliteten til mjølkedyra.
Bakterien produserer smørsyre, og lagar dimed ein dårleg smak på ysteprodukt.
Spora til smørsyrebakteria overlever pasteurisering.
丁酸梭菌（Clostridium butyricum）又稱丁酸菌、酪酸梭菌、酪酸菌、宮入菌
是一種梭狀芽孢桿菌，也稱丁酸菌，在細菌學分類上歸屬於梭菌屬。1933年由日本千葉醫科大學宮入近治博士首先發現並報告的，因此，又名宮入菌(MIYAIRI 588株)。
酪酸菌為人體腸道正常菌群之一，約有700多株，其中安全性高且具有治療效果的菌株編號為第588株，稱為宮入菌(CBM 588)，其能代謝腸道內的植物纖維而產生短鏈脂肪酸。能通過胃酸、腸液和膽汁，具有抑制多種致病菌生長和繁殖，促進結腸上皮細胞增殖，有利於損傷上皮的修復，平衡腸道菌叢生態等功能。酪酸菌在日本[1]、韓國以及中國[2]等亞洲國家和地區已被廣泛用於防治腸道菌群失調所致的急慢性腹瀉、抗生素相關性腸炎、便秘或腹瀉便秘交替症、胃十二指腸潰瘍合併幽門螺旋桿菌感染、過敏性腸易激綜合症狀(IBS)等疾病，療效良好[3]。
• 酪酸菌調節腸道平衡,改善慢性腸道炎症(IBD )
Probiotics Clostridium butyricum and Bacillus subtilis ameliorate intestinal tumorigenesis. J Gastroenterol (2015) 50:928–939
• 酪酸菌代謝物丁酸鹽可降低脂肪生成
Clostridium butyricum reduce lipogenesis through bacterial wall components and butyrate.Appl Microbiol Biotechnol (2014) 98:7549–7557
• 酪酸菌和枯草芽孢桿菌抑制直腸癌細胞增殖,促進腫瘤細胞凋亡
Probiotics Clostridium butyricum and Bacillus subtilis ameliorate intestinal tumorigenesis. Future Microbiology, Vol.10(9)(2015),1433‐1445
• 酪酸菌抑制膀胱癌
Clostridium butyricum MIYAIRI 588 shows antitumor effects by enhancing the release of TRAIL from neutrophils through MMP‐8 ,Int. J of oncology ,42: 903‐ 911, 2013
• 酪酸菌治療腸內有害菌群引起之免疫失調疾病
Implication of Harmful Intestinal Microflora in the Pathogenesis of Disease with Immune Dysfunction Bioscience microflora vol.17 (1) 55~60, 1998
• 酪酸菌抑制腸炎和過敏癥的可能性-腸內細菌誘導免疫調節蛋白和免疫調節細胞，解明了腸道免疫保持恆常性的機轉
Smad2 and Smad3 Inversely Regulate TGF-β Autoinduction in Clostridium butyricum-Activated Dendritic Cells Kashiwagi,Ikkou et al.Immunity , Volume 43 , Issue 1 , 65-79
• 酪酸益生菌 宮入菌 Clostridium butyricum MIYAIRI 588(CBM 588)作為治療耐藥性抑鬱症的輔助治療
Clostridium butyricum MIYAIRI 588 as Adjunctive Therapy for Treatment-Resistant Major Depressive Disorder:A Prospective Open-Label Trial Tsuyoshi Miyaoka, MD, PhD, Clinical Neuropharmacology, Volume 41, Number 5, September/October 2018, 151-115
丁酸梭菌（Clostridium butyricum）又稱丁酸菌、酪酸梭菌、酪酸菌、宮入菌
クロストリジウム・ブチリカム（Clostridium butyricum）は、基質として細胞内に蓄積されたアミロペクチン様α-ポリグルカン（微粒子状）を発酵することによって生育する偏性嫌気性、芽胞形成性、グラム陽性、酪酸産生性の桿菌である。クロストリジウム・ブチリカムはヒトの病原体として報告されることは珍しく、アジア（特に日本、韓国、中国）のプロバイオティクスとして広く使用されている[1]。クロストリジウム・ブチリカムは、世界中の様々な地域の土壌や健康な子供や大人の便から培養されており、ミルクやチーズによく使われている[2]。
最初のクロストリジウム・ブチリカムである宮入株は、1933年に日本の宮入近治博士の糞便から単離され、CBM 588は、1963年に長野の土壌サンプルから単離された588番目の宮入株である。CBM 588に基づく調製物は、特に医薬品、「医薬部外品」、OTC（Over The Counter）などプロバイオティクスとして様々な利用がなされており、アジアの人々、特に日本での安全な使用の長い歴史を有している。CBM 588のヒトのアジア人集団における安全な歴史は、高齢者、妊婦を含む幼児から免疫無防備状態の患者及び入院患者までのCBM 588の使用報告を含む、1963年に遡る様々な査読済みの出版物及び事例研究によって裏付けられている。
その有用性は、高病原性菌の増殖と拮抗することによってクロストリジウム・ディフィシル腸炎の原因菌である高病原性クロストリジウム・ディフィシルの増殖を妨害するその能力に主として起因する[3]。日本人の病院では、患者の間でのクロストリジウム・ディフィシル感染予防、特に日和見性クロストリジウム・ディフィシル感染に関連する強力な抗生物質（すなわち、レボフロキサシン）の投与中に、しばしば使用される。
ミヤリサン製薬（東京、日本）が市販している標準製剤は、1970年に厚生省によって治療薬として認可され、それぞれ0.35 × 106コロニー形成単位（CFU）のクロストリジウム・ブチリカム MIYAIRI 588である。CBM 588は、他の経口投与されたプロバイオティック細菌と同様に、腸内に永久的には定着しない。臨床用のCBM 588は、水中嫌気性発酵、それに続く遠心分離、乾燥、混合および包装によって製造される。
クロストリジウム・ブチリカムの MIYAIRI 588株は、 クロストリジウム属または他の腸内病原体に関連する毒素および病原性因子をコードする遺伝子を全く有していない[4]。神経毒の産生の欠如は、E型ボツリヌストキシン遺伝子についてのポリメラーゼ連鎖反応（PCR）およびサザンブロッティングハイブリダイゼーションにより実証されている。ボツリヌス神経毒 A、B、Fおよび非毒性赤血球凝集素（NTNH）をコードする遺伝子及びウェルシュ菌毒素（アルファ、ベータ、イプシロンおよびイオタ）をコードする遺伝子の非存在は、ポリメラーゼ連鎖反応（PCR）分析法によって実証されている。
この株は、 クロストリジウム・ブチリカム・ミヤイリ（CBM）588株、寄託番号FERM BP-2789として、日本の産業技術総合研究所発酵研究所に寄託されている。最近の欧州食品安全局の意見では、公式の菌株命名法をClostridium butyricum FERM BP-2789としている。
クロストリジウム・ブチリカム（Clostridium butyricum）は、基質として細胞内に蓄積されたアミロペクチン様α-ポリグルカン（微粒子状）を発酵することによって生育する偏性嫌気性、芽胞形成性、グラム陽性、酪酸産生性の桿菌である。クロストリジウム・ブチリカムはヒトの病原体として報告されることは珍しく、アジア（特に日本、韓国、中国）のプロバイオティクスとして広く使用されている。クロストリジウム・ブチリカムは、世界中の様々な地域の土壌や健康な子供や大人の便から培養されており、ミルクやチーズによく使われている。
