Ko e kavaʻi pusi ko e fuʻu ʻakau siʻi ia. Naʻe ʻomi ʻi Tonga ʻoku taʻefuoloa, ko e ʻakau mo hono hingoa. ʻOku tui ʻe he kakai ʻe niʻihi ʻoku sai ʻaupito ki he moʻui ko e tī mei he fuʻu ʻakaú ni. ʻA ia ko hono hingoa fakafalanisē.
Ko e kavaʻi pusi ko e fuʻu ʻakau siʻi ia. Naʻe ʻomi ʻi Tonga ʻoku taʻefuoloa, ko e ʻakau mo hono hingoa. ʻOku tui ʻe he kakai ʻe niʻihi ʻoku sai ʻaupito ki he moʻui ko e tī mei he fuʻu ʻakaú ni. ʻA ia ko hono hingoa fakafalanisē.
Kumis ucing atawa Orthosiphon aristatus kaasup tuwuhan ti kulawarga Lamiaceae/Labiatae.[1] Kumis ucing téh ngaran tutuwuhan anu kembangna siga kumis ucing. Ieu tutuwuhan téh tumuwuh ajeg, watangna pasagi, dina buku-bukuna aya akaran tapi teu siga akar nu dijero taneuh, tangkal kumis ucing téh jangkungna biasana nepi ka 2m.[2] Wangun daunna lonjong, tungtungna léncop, ukuranana ti 1 nepi ka 10 cm.[2] Makuta kembangna warna bungur ngora atawa bodas panjangna 13 – 27mm, di bagian luhur ditutupan ku bulu nu parondok warnana bungur atawa bodas.[2] Benang sari ukuranana leuwih panjang batan tabung kembang sarta ngaleuwihan biwir kembang bagian luhur.[2]
Kumis ucing rasana rada pait, asin, kesed, tur rada tiis.[3] Kumis ucing ngandung zat samak, minyak asiri, ortholiphonglikosida, minyak lemak, saponin, sapofonin, uyah kalium, jeung myoinositol.[3] Daun kumis ucing biasa dimangpaatkeun pikeun ubar rupa-rupa kasakit.[2] Di Indonésia daun anu garing dipaké minangka ubar pikeun ngalancarkeun kahampangan (diuretik) sedengkeun di India pikeun ubar reumatik.[2] Kumis ucing digunakeun ku masarakat minangka ubar tradisional pikeun batuk, nyeri cangkéng, asup angin sarta hésé ngising (sembelit).[2] Salian ti éta kumis ucing ogé biasana dimangpaatkeun pikeun ubar radang ginjal, wawatu, diabétés, albuminuria, sarta kasakit syphilis.[2][3]
Kumis ucing mangrupa tuwuhan ubar nu miboga watang baseuh jeung ajeg. Tuwuhan ieu miboga sababaraha ngaran saperti: kidney tea plants/java tea (Inggris), giri-giri marah (Sumatera), remujung (Jawa Tengah dan Jawa Wétan) jeung songot koneng (Madura). Tuwuhan kumis ucing asalna ti wilayah Afrika tropis, tuluy sumebar ka wilayah Asia jeung Australia.
Kumis ucing miboga watang tegep, akaran dibagéan buku-bukuna jeung jangkungna nepi ka 2 meter.[4] Watangna segi opat aya buluan parondok atawa gundul.[4] Wangun daun na buleud atawa lonjong atawa buleud endog ti mimiti puhuna.[4] Ukuran daun panjangna 1 – 10 cm jeung lebarna 7.5 mm – 1.5 cm. urat daun sapanjang sisina buluan ipis atawa gundul, luhur daunna biasan téh totol-totol kusabab miboga loba kelenjar, panjang watang daun 7 – 29 cm. [4]Ciri khas tuwuhan ieu aya dibagéan kongkolak kembang, urat jeung puhu daunna pondok sarta buluan.[4] Biwir kembang, makuta nu sipatna terminal atawa puseur nyaéta mangrupa tandan nu kaluar ti tungtung cabang nu panjangna 7–29 cm, miboga ukuran panjang 13 – 27mm, di bagéan luhurna katutupan ku bulu pondok nu warnana bungur, nu tuluy jadi bodas, panjang watang 10 – 18mm, panjang biwir 4.5 – 10mm, lambaran kembangna léncop jeung buleud. Benang sari ukuranna leuwih pangjang ti watang kembang jeung ngaleuwihan biwir kembang bagéan luhur. Buah gelukna miboga warna coklat kolot, nu panjangna 1.75 – 2mm, gagangna pondok buluan jeung coréngcang, panjangna 1 mm nepi ka 6 mm.[4]
Sumebarna kumis ucing nyaéta di [5]:
Daun kumis ucing nu baseuh atawa garing digunakeun pikeun ngubaran rupa-rupa panyakit. Di Indonesia daun nu garing dipaké keur ubar ngalancarkeun saluran kemih (diuretik), di India mah dipaké pikeun ngubaran rematik. Masarakat ngamangpaatkeun kumis ucing jadi ubar tradisional pikeun panyakit batuk, éncok, abus angin, jsb. Salian ti éta daun kumis ucing ogé miboga mangpaat pikeun ngubaran radang ginjal, batu ginjal, kencing manis, albuminuria, syphilis, reumatik jeung nurunkeun kadar glukosa dina getih.[4] Salian miboga sipat diuretik, kumis ucing ogé dipaké pikeun antibakteri.[4]
Kumis ucing ijeu téh biasana tumuwuh di daérah nu:[4]
Tempat tuwuh nu alus pikeun ieu tuwuhan, ditempat nu jangkungna 500 - 1.200 m dpl.
Salila ieu acan aya hama nu bener-bener ngarusak tuwuhan ieu salian ti kutu daun jeung hileud daun.[4]
Panyakit nu biasana narajang kumis ucing, biasana diakibatkeun ku jamur upas (Upsia salmonicolor atawa Corticium salmonicolor). Jamur ieu ngakibatkun watang jeung dahan tuwuhan ieu teuas kawas kai.[4]
Kumis ucing atawa Orthosiphon aristatus kaasup tuwuhan ti kulawarga Lamiaceae/Labiatae. Kumis ucing téh ngaran tutuwuhan anu kembangna siga kumis ucing. Ieu tutuwuhan téh tumuwuh ajeg, watangna pasagi, dina buku-bukuna aya akaran tapi teu siga akar nu dijero taneuh, tangkal kumis ucing téh jangkungna biasana nepi ka 2m. Wangun daunna lonjong, tungtungna léncop, ukuranana ti 1 nepi ka 10 cm. Makuta kembangna warna bungur ngora atawa bodas panjangna 13 – 27mm, di bagian luhur ditutupan ku bulu nu parondok warnana bungur atawa bodas. Benang sari ukuranana leuwih panjang batan tabung kembang sarta ngaleuwihan biwir kembang bagian luhur.
Kumis ucing rasana rada pait, asin, kesed, tur rada tiis. Kumis ucing ngandung zat samak, minyak asiri, ortholiphonglikosida, minyak lemak, saponin, sapofonin, uyah kalium, jeung myoinositol. Daun kumis ucing biasa dimangpaatkeun pikeun ubar rupa-rupa kasakit. Di Indonésia daun anu garing dipaké minangka ubar pikeun ngalancarkeun kahampangan (diuretik) sedengkeun di India pikeun ubar reumatik. Kumis ucing digunakeun ku masarakat minangka ubar tradisional pikeun batuk, nyeri cangkéng, asup angin sarta hésé ngising (sembelit). Salian ti éta kumis ucing ogé biasana dimangpaatkeun pikeun ubar radang ginjal, wawatu, diabétés, albuminuria, sarta kasakit syphilis.
Ang Orthosiphon aristatus ay isang espesye ng halaman sa pamilya ng Lamiaceae / Labiatae. Isa itong damong-gamot na panguhaning matatagpuan sa katimugang Tsina, ang subkontinente ng India, Timog-silangang-Asya at tropikal na Queensland.[1][2][3][4] Tinatawag din ito bilang balbas pusa (Orthosiphon stamineus). Kilala ito bilang kumis kucing in Indones at misai kucing sa Malaysia. Sa Ingles, tinatawag itong cat's whiskers o Java tea.
Ang Orthosiphon aristatus ay isang espesye ng halaman sa pamilya ng Lamiaceae / Labiatae. Isa itong damong-gamot na panguhaning matatagpuan sa katimugang Tsina, ang subkontinente ng India, Timog-silangang-Asya at tropikal na Queensland. Tinatawag din ito bilang balbas pusa (Orthosiphon stamineus). Kilala ito bilang kumis kucing in Indones at misai kucing sa Malaysia. Sa Ingles, tinatawag itong cat's whiskers o Java tea.
Remujung (Orthosiphon stamineus Benth utawa Orthosiphon aristatus (B1) Miq.) ya iku taneman obat kang kembangé awujud kaya remujung.[1][2][3] Béda manèh yèn ing Madura, remujung diarani sesalaseyan utawa soengot koceng.[1] Ora mung ing Indonesia waé, yèn ing nagara Cina remujung diarani mao xu cao.[1] Remujung isih sakulawarga karo jinis Labiatae utawa Lamiaceae.[2]
Wit remujung thukulé ngadeg, lurus, lan tegak nanging cenderung rungkut.[1] Gagangé duwé warna soklat semu wungu utawa semu abang lan dhapuré kothak.[1] Brèngos kucing nduwé wangun godhong kang kaya kupat, pinggiré lancip, lan ana tutul-tutulé.[1] Déné kembangé thukul saka pucuk gagang, benang sarine luwih dawa tinimbang tabung kembangé, lan wernané putih utawa biru.[1] Wit bréngos paling cocog thukul ing papan panggonan kang kagolong dhataran cendhék nganti dhataran dhuwur.[1] Wit remujung bisa ditandur kanthi cara stèk ing gagangé, ya iku pilihen gagang kang rada tuwa.[1] Banjur kethok dawané 15–20 cm banjur ditandur ing lemah.[1] Wit remujung akèh ditandur ing tegalan utawa kebon.[4] Lemah andosol lan latosol apik banget kanggo mbudidaya remujung.[5] Saiki akèh kang nandur ing ngarep omah amarga remujung bisa ngasilaké dhuwit kang lumayan.[4]
Kandhungan kimia ing remujung ya iku lenga atsiri, orthosiphon glikosida, zat samak, saponin, sapofonin, uyah kalium, myoinositol, lenga gajih, trimetil-apigenin, eupatorin, sinensetin, tetrametil-luteolin, lan tetrametil-skutelarein.[1][2] Remujung rasané rada pait, adhem, lan ana rasa leginé.[2] Kasiyat remujung ya iku bisa nambani anyang-anyangen utawa infèksi saluran kanggo uyuh, kangélan nguyuh lan rasané lara, blegudreg, panas, infèksi ginjel, kencing batu, lara boyok, nambah nafsu mangan, lan dadi obat antiradhang.[1][2] Pérangan kang dianggo kabèh, ya iku saka oyod nganti kembangé kanthi digodhog utawa digaringaké, digawé kaya déné tèh, banjur diunjuk.[1][3]
Ama ing tuwuhan remujung ora pati ngrusak tuwuhan iku, ya iku kutu lan uler.[5] Déné lelara kang ana ing tuwuhan remujung ya iku lelara kang disebabaké déning jamur upas (Upsia salmonicolor utawa Corticium salmonicolor).[5] Uga ana gulma kang nyerang tuwuhan brèngos kucing kayadené gulma.[5] Gulma kang biyasa nyerang tuwuhan remujung kalebu gulma kebon kaya ta rumput teki, lulangan, ageratum, alang-alang, lan suket liyané.[5] Ama lan lelara mau bisa diilangaké kanthi cara PHT, ya iku Pengendalian Hama kanthi Terpadu kang migunakaké pèstisida nabati.[5]
Remujung (Orthosiphon stamineus Benth utawa Orthosiphon aristatus (B1) Miq.) ya iku taneman obat kang kembangé awujud kaya remujung. Béda manèh yèn ing Madura, remujung diarani sesalaseyan utawa soengot koceng. Ora mung ing Indonesia waé, yèn ing nagara Cina remujung diarani mao xu cao. Remujung isih sakulawarga karo jinis Labiatae utawa Lamiaceae.
