Bábut (Phaseolus) lea eartašaddosohka.
Loviya (Phaseolus) — dukkaklilar oilasiga mansub bir yillik va koʻp yillik oʻsimliklar, lianalar, chala butalar turkumi; dukkakli don ekini. Tropik va subtropiklarda, asosan, Amerikada 200 dan ortiq turi uchraydi. Jahon dehqonchiligida L.ning oddiy L. (P. vulgaris) turi (vatani — Markaziy va Janubiy Amerika) eng koʻp tapqalgan. Shuningdek, koʻpgulli L., lima L.si, ingichka bargli L., osiyo L.si, adzuki L., guruchsimon L. va boshqa turlari ham ekiladi. Yer yuzida L. ekiladigan maydonlar 22 mln.ga (1999). Hindiston, Braziliya, Xitoyda katta maydonlarda yetishtiriladi. Oʻzbekistonda qadimdan oddiy L. ekiladi. Ildizi — oʻq ildiz, yaxshi rivojlanadi, tuproqqa 1,5–2 m chuqurlikkacha kirib boradi. Ildizida tuganaklar rivojlanadi. Poyasi oʻtsimon, shoxlanadi, ayrim turlari chirmashib, 3–4 m gacha yetadi. Bargi murakkab, toq, patsimon, uch boʻlakli. Guli ikki jinsli, barg qoʻltiqlarida bittadan yoki shingil toʻplam hosil qilib joylashadi. Mevasi dukkak, rangi och pushti yoki toʻq jigarrang , kora. Dukkagida 6—12 ta urugʻ boʻladi. Urugʻi buyraksimon, rangi oq, sariq, pushti va boshqa rangda. 1000 donasi 50—370 g .
L. issiqsevar oʻsimlik, urugi kamida 8—10° da unib chiqadi. Maysasi — 0,5, — 1,0° da nobud boʻladi. Maysalanishi uchun 15—18°, gullashi uchun eng qulay harorat 18—25°, meva hosil qilishi uchun 20—23°. L. namsevar, Oʻzbekistonda suvli yerlarga ekiladi. Unumdor tuproq sharoitlariga talabchan. Oʻsuv davri 75—120 kun. Yormasi oqsilga boy, yuqori kaloriyaga ega. Tula pishmagan dukkaklari va donlaridan konserva ishlab chiqariladi. Doni tarkibida 20—31% oqsil, 0,7-3,6% moy, 50-ye kraxmal, 2,3—7,1% kletchatka, alkil kislotalar mavjud. Poyasi chorva mollari uchun yaxshi ozuqa hisoblanadi. Ayrim turlari manzarali oʻsimlik sifatida ekiladi. Tuproqni azot bilan boyitadi.
Asosiy ekin tarzida bahor (apr.ning oxiri yoki may oyi)da va takroriy ekin sifatida iyun oyida ekiladi. 1 ga maydonga 60–250 kg urugʻlik sarflanadi. Ekish chuq. 3—5 sm. Hosil dukkaklari 75—80% pishganda, dukkaklar kam chatnaydigan vaqtda yigʻiladi, xirmonda quritiladi, tozalanadi. Hosildorligi 25—40 s/ga.
Navlari. Oʻzbekistonda sugʻoriladigan yerlarda Navroʻz, Kaxrabo va boshqa navlari ekiladi.
L. zararkunandalari: loviya va noʻxat donxoʻrlari; kas al li kl ardan eng koʻp zararlaydigani antraknoz va bakterioz.
Halima Otaboyeva.[1]
Loviya (Phaseolus) — dukkaklilar oilasiga mansub bir yillik va koʻp yillik oʻsimliklar, lianalar, chala butalar turkumi; dukkakli don ekini. Tropik va subtropiklarda, asosan, Amerikada 200 dan ortiq turi uchraydi. Jahon dehqonchiligida L.ning oddiy L. (P. vulgaris) turi (vatani — Markaziy va Janubiy Amerika) eng koʻp tapqalgan. Shuningdek, koʻpgulli L., lima L.si, ingichka bargli L., osiyo L.si, adzuki L., guruchsimon L. va boshqa turlari ham ekiladi. Yer yuzida L. ekiladigan maydonlar 22 mln.ga (1999). Hindiston, Braziliya, Xitoyda katta maydonlarda yetishtiriladi. Oʻzbekistonda qadimdan oddiy L. ekiladi. Ildizi — oʻq ildiz, yaxshi rivojlanadi, tuproqqa 1,5–2 m chuqurlikkacha kirib boradi. Ildizida tuganaklar rivojlanadi. Poyasi oʻtsimon, shoxlanadi, ayrim turlari chirmashib, 3–4 m gacha yetadi. Bargi murakkab, toq, patsimon, uch boʻlakli. Guli ikki jinsli, barg qoʻltiqlarida bittadan yoki shingil toʻplam hosil qilib joylashadi. Mevasi dukkak, rangi och pushti yoki toʻq jigarrang , kora. Dukkagida 6—12 ta urugʻ boʻladi. Urugʻi buyraksimon, rangi oq, sariq, pushti va boshqa rangda. 1000 donasi 50—370 g .
L. issiqsevar oʻsimlik, urugi kamida 8—10° da unib chiqadi. Maysasi — 0,5, — 1,0° da nobud boʻladi. Maysalanishi uchun 15—18°, gullashi uchun eng qulay harorat 18—25°, meva hosil qilishi uchun 20—23°. L. namsevar, Oʻzbekistonda suvli yerlarga ekiladi. Unumdor tuproq sharoitlariga talabchan. Oʻsuv davri 75—120 kun. Yormasi oqsilga boy, yuqori kaloriyaga ega. Tula pishmagan dukkaklari va donlaridan konserva ishlab chiqariladi. Doni tarkibida 20—31% oqsil, 0,7-3,6% moy, 50-ye kraxmal, 2,3—7,1% kletchatka, alkil kislotalar mavjud. Poyasi chorva mollari uchun yaxshi ozuqa hisoblanadi. Ayrim turlari manzarali oʻsimlik sifatida ekiladi. Tuproqni azot bilan boyitadi.
Asosiy ekin tarzida bahor (apr.ning oxiri yoki may oyi)da va takroriy ekin sifatida iyun oyida ekiladi. 1 ga maydonga 60–250 kg urugʻlik sarflanadi. Ekish chuq. 3—5 sm. Hosil dukkaklari 75—80% pishganda, dukkaklar kam chatnaydigan vaqtda yigʻiladi, xirmonda quritiladi, tozalanadi. Hosildorligi 25—40 s/ga.
Navlari. Oʻzbekistonda sugʻoriladigan yerlarda Navroʻz, Kaxrabo va boshqa navlari ekiladi.
L. zararkunandalari: loviya va noʻxat donxoʻrlari; kas al li kl ardan eng koʻp zararlaydigani antraknoz va bakterioz.
Phaseolus (grah, divlji grah)[1] je rod zeljastih do drvenastih loza – jednogodišnjih biljaka i trajnica porodice Fabaceae. Sadrži oko 70 biljnih vrsta, koje su porijeklom iz Amerike, a prvenstveno iz Mezoamerike.[2][3]
To je jedan od ekonomski najvažnijih rodova mahunarki. Pet vrsta bilo je pripitomljeno još od pretkolumbijskih vremena za grahove: Phaseolus acutifolius (teparijski grah), Phaseolus coccineus (grah trkač), Phaseolus dumosus (godišnji grah), Phaseolus lunatus (grah lima), i Phaseolus vulgaris (obični grah).[4][5]
Najistaknutiji među njima je obični grah, Phaseolus vulgaris, koji se danas gaji diljem svijeta, u tropskim, semitropskim i umjerenim klimatskim područjima.
Vrste roda Phaseolus, larve nekih Lepidoptera, koriste se kao prehrambene biljke, uključujući običnog moljca, vrtnog moljca, duha moljca Hypercompe albicornis, Hypercompe icasia i muškatnog moljca.
Prethodne podjele su u ovaj rod stavile niz drugih dobro poznatih vrsta leguminoza, ali su kasnije preusmjerene u rod Vigna , ponekad zahtijevajući promjenu imena vrste. Naprimjer, starija literatura naziva zrnasti grah "Phaseolus aureus", dok ga moderniji izvori svrstavaju kao Vigna radiata. Slično kao pužev grah Vigna caracalla koji je otkriven je 1753. godine, a 1970. premješten iz roda Phaseolus u Vigna. Savremeno razumijevanje ovog roda ukazuje da je endemski samo za Novi svijet.
Vrste graha su organizirane u osam skupina temeljenih na filogenetskim kladfusima.[6][7][8]
Grupa Filiformis
Grupa Leptostachyus
Grupa Lunatus
Grupa Pauciflorus
Grupa Pedicellatus
Grupa Polystachios
Grupa Tuerckheimii
Grupa Vulgaris
Phaseolus (grah, divlji grah) je rod zeljastih do drvenastih loza – jednogodišnjih biljaka i trajnica porodice Fabaceae. Sadrži oko 70 biljnih vrsta, koje su porijeklom iz Amerike, a prvenstveno iz Mezoamerike.
To je jedan od ekonomski najvažnijih rodova mahunarki. Pet vrsta bilo je pripitomljeno još od pretkolumbijskih vremena za grahove: Phaseolus acutifolius (teparijski grah), Phaseolus coccineus (grah trkač), Phaseolus dumosus (godišnji grah), Phaseolus lunatus (grah lima), i Phaseolus vulgaris (obični grah).
Najistaknutiji među njima je obični grah, Phaseolus vulgaris, koji se danas gaji diljem svijeta, u tropskim, semitropskim i umjerenim klimatskim područjima.
Лӯбиё (форсӣ: لوبيا] ғалладонаи хӯрокӣ аз ҷинси нахӯд, вале гурдашакл, ки дар ғилофакҳо мерасад.
Лӯбиё (форсӣ: لوبيا] ғалладонаи хӯрокӣ аз ҷинси нахӯд, вале гурдашакл, ки дар ғилофакҳо мерасад.
Ногыт борчагы яки фасо́ль (лат. Phaséolus) — бөртекле-кузаклылар гаиләсенә кергән үсемлек. Күп кенә витаминнар һәм минераллар чыганагы.
Ногыт борчагында аеруча калий, фосфор, бакыр, цинк күп. Цинк организмдагы фермент, гормон һәм инсулинны синтезлауда катнаша. Аксымга бай ногыт борчагы азык кыйммәте буенча хәтта итне дә узып китә. Консервланган хәлдә дә файдалы үзлекләрен саклый. Пешкән ногыт борчагы ашказаны эшчәнлеген җайга сала. Ул үт куыгындагы ташларны кудырырга да сәләтле. Аны бавыр ялкынсынганда ашарга киңәш итәләр. Ногыт борчагы туклану рационында иң кирәкле ризыкларның берсе, бигрәк тә шикәр диабеты белән интегүчеләргә, чөнки кандагы шикәрне киметә. Калий тозы күп булганлыктан, ул бәвел кудыргыч ролен дә үти.
Халык медицинасында аның кузагыннан ясалган төнәтмәсе ярдәмендә бөер, үт куыгы, хроник ревматизм һәм буыннарга тоз утыру, ашказаны гастриты, гипертония чирләреннән дәваланалар. Төелгән ногыт борчагы оны белән элек-электән тәндәге пешкән урыннарны, җәрәхәтләрне дәвалаганнар.
Ногыт борчагы яки фасо́ль (лат. Phaséolus) — бөртекле-кузаклылар гаиләсенә кергән үсемлек. Күп кенә витаминнар һәм минераллар чыганагы.
Ногыт борчагында аеруча калий, фосфор, бакыр, цинк күп. Цинк организмдагы фермент, гормон һәм инсулинны синтезлауда катнаша. Аксымга бай ногыт борчагы азык кыйммәте буенча хәтта итне дә узып китә. Консервланган хәлдә дә файдалы үзлекләрен саклый. Пешкән ногыт борчагы ашказаны эшчәнлеген җайга сала. Ул үт куыгындагы ташларны кудырырга да сәләтле. Аны бавыр ялкынсынганда ашарга киңәш итәләр. Ногыт борчагы туклану рационында иң кирәкле ризыкларның берсе, бигрәк тә шикәр диабеты белән интегүчеләргә, чөнки кандагы шикәрне киметә. Калий тозы күп булганлыктан, ул бәвел кудыргыч ролен дә үти.
Халык медицинасында аның кузагыннан ясалган төнәтмәсе ярдәмендә бөер, үт куыгы, хроник ревматизм һәм буыннарга тоз утыру, ашказаны гастриты, гипертония чирләреннән дәваланалар. Төелгән ногыт борчагы оны белән элек-электән тәндәге пешкән урыннарны, җәрәхәтләрне дәвалаганнар.
Төө буурчак (Phaseolus) - өсүмдүктөрдүн чанактуулар (Febaceae) тукумунун уруусу. Бир жана көп жылдык чөп.
Төө буурчактын сабагынын бийиктиги 50 см, жалбырагы үчилтик, гүлү ак, кызгылтым түстө. Уругу жумуртка же бөйрөк сымал. Kapa топурактуу кумай жерлерде жакшы өсөт. Суукка байымсыз (0°С температурада үшүк алат). Төө буурчак баалуу тамак-аш жана тоют катары колдонулат. Төө буурчактын данында 28-30% белок жана 2,0% май болот. Жашыл чанагында дүмбүл кезинде 15-17% белок, 2%ке чейин кант жана A, Bj, С, Р витаминдери болот. Дүмбүл чанагынан консерва жасалат. Төө буурчактын 150дөн ашык түрү Азия, Африка, Американын тропик жана субтропигинде кезигет. Анын 20 түрү - эгилме өсүмдүк. КМШ өлкөлөрүндө (Украина, Грузия, Молдавия, Түндүк Кавказ, Орто Азия, Ы. Чыгыш ж. б.), Кыргызстанда Талас өрөөнүндө эгилет.
«Кыргызстан». Улуттук энциклопедия: 7-том / Башкы ред. Ү. А. Асанов. К 97. Б.: «Кыргыз энциклопедиясы» башкы редакциясы, 2015. - 832 б., илл. ISBN 978-9967-14-125-4
Төө буурчак (Phaseolus) - өсүмдүктөрдүн чанактуулар (Febaceae) тукумунун уруусу. Бир жана көп жылдык чөп.
Төө буурчактын сабагынын бийиктиги 50 см, жалбырагы үчилтик, гүлү ак, кызгылтым түстө. Уругу жумуртка же бөйрөк сымал. Kapa топурактуу кумай жерлерде жакшы өсөт. Суукка байымсыз (0°С температурада үшүк алат). Төө буурчак баалуу тамак-аш жана тоют катары колдонулат. Төө буурчактын данында 28-30% белок жана 2,0% май болот. Жашыл чанагында дүмбүл кезинде 15-17% белок, 2%ке чейин кант жана A, Bj, С, Р витаминдери болот. Дүмбүл чанагынан консерва жасалат. Төө буурчактын 150дөн ашык түрү Азия, Африка, Американын тропик жана субтропигинде кезигет. Анын 20 түрү - эгилме өсүмдүк. КМШ өлкөлөрүндө (Украина, Грузия, Молдавия, Түндүк Кавказ, Орто Азия, Ы. Чыгыш ж. б.), Кыргызстанда Талас өрөөнүндө эгилет.
