Ichthyomyzon gagei – gatunek ryby z rodziny minogowatych (Petromyzontidae), nazwany na cześć amerykańskiego badacza minogów Simona Henry'ego Gage[3]. Jest słodkowodnym gatunkiem[4][5] znanym z Ameryki Północnej. Jako larwa żywi się zawieszonymi w toni organicznymi szczątkami, glonami i bakteriami. Jako osobnik dorosły nie pobiera pokarmu, a jedynie korzysta z zasobów zgromadzonych w poprzedniej fazie życia[5] (nie posiada jelita)[6]. Na larwy Ichthyomyzon gagei polują skorupiaki, ptaki oraz inne ryby.
Długość ciała larw zależy od płci. Osobniki żeńskie są większe i mierzą 117–127 mm, zaś osobniki męskie 106–116 mm[7]. U form dorosłych długość ciała oscyluje w granicach 160–166 mm[8][9]. Grzbiet osobnika dorosłego jest szary do brązowego, rozjaśniający się stopniowo, aż do kremowego na bokach. Ogon i głowa są generalnie ciemniejsze, niż reszta ciała. Wyraźna linia boczna występuje w postaci czarnych plam lub jaśniejszych pierścieni, otoczonych ciemną obręczą. Osobniki dorosłe posiadają wyraźne oko[8].
Ciało jest walcowate, kształtem przypomina węgorza. Na jego końcu umieszczony jest otwór gębowy[10] ze zredukowanymi zębami[11]. Larwy, tzw. ślepice (ammocoetes), nie mają oczu ani aparatu przyssawkowego, zamiast tego występują u nich mięsiste wargi[12].
Największą aktywność Ichthyomyzon gagei wykazuje w ciągu dnia, gdy woda osiąga temperaturę w granicach 14–24 °C[8].
Ichthyomyzon gagei spotyka się w rzekach i czystych strumieniach[13][14][15], czasem także w jeziorach[15], o podłożu piaskowym lub żwirowym[7][15][16]. Osobniki dorosłe preferują dość szybko płynącą wodę (30–50 cm/s), choć mogą występować także w odcinkach o wolniejszym nurcie, zdominowanych przez ślepice[7][16]. Zwierzęta te występują w grupach liczących około 30–40 osobników, na niewielkich głębokościach (do 1 m), zakopane w dennym mule[15].
Występuje głównie w stanach: Luizjana, Missisipi, Alabama, Floryda, Georgia, Oklahoma, Missouri i Arkansas[8]. Osobną, dysjunktywną populację zarejestrowano w górnym odcinku rzeki Missisipi, w Wisconsin i Minnesocie. Tam też, w rzece Saint Croix (dopływ Missisipi), po raz pierwszy znaleziono ten gatunek[17].
Tarło trwa od dwóch do czterech tygodni[8] i odbywa się wiosną[8][14] (zaobserwowano jedynie pojedyncze, późniejsze przypadki)[14], na dnie zbiornika wodnego, zazwyczaj gromadnie. Osobniki dorosłe drążą płytkie dołki w mule, do których samice składają 700–2500 jajeczek o średnicy nie większej niż 1 mm. Dwa do trzech tygodni później wylęgają się larwy[8][18]. 2 do 26 dni po tarle osobniki dorosłe umierają[11]. Ammocoetes potrzebują co najmniej 3 lat do osiągnięcia pełnej dojrzałości[13], ale już 80 milimetrowe osobniki mogą mieć w pełni rozwinięte gonady[19]. Młode migrują do czystych wód o średnim nurcie i piaszczystym lub żwirowym podłożu, gdzie ostatecznie dorastają[11][19].
W badaniach populacji z Alabamy liczba oocytów wahała się w przedziale 820–2485, a maksymalny indeks gonadosomatyczny wynosił 17,1% u samców i 26,3% u samic[20]. Zaobserwowano także, że płodność podlega wpływowi środowiska[21].
Ichthyomyzon gagei – gatunek ryby z rodziny minogowatych (Petromyzontidae), nazwany na cześć amerykańskiego badacza minogów Simona Henry'ego Gage. Jest słodkowodnym gatunkiem znanym z Ameryki Północnej. Jako larwa żywi się zawieszonymi w toni organicznymi szczątkami, glonami i bakteriami. Jako osobnik dorosły nie pobiera pokarmu, a jedynie korzysta z zasobów zgromadzonych w poprzedniej fazie życia (nie posiada jelita). Na larwy Ichthyomyzon gagei polują skorupiaki, ptaki oraz inne ryby.
