Venturia saliciperda Nüesch – gatunek workowców z rodziny Venturiaceae[1]. Wywołuje chorobę wierzb zwaną parchem wikliny[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Venturiaceae, Venturiales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Pseudotecja okrągłe, zanurzone w tkankach żywiciela. Mają średnicę 80-120 μm i brodawkowatą ostiolę. W naturze pojawiają się bardzo rzadko. Worek cylindryczny, 8-zarodnikowy, bitunikowy, o rozmiarach 35-55 x 8-12 μm. Askospory wąskoeliptyczne, żółtawozielone, podzielone przegrodą zlokalizowaną w 1/3 wysokości zarodnika. Mają zaokrąglone, lub nieco tylko ostre końce i w miejscu przegrody są nieco zwężone. Wielkość: 11-14 × 3,5-5 μm. Pseudoparafizy włókniste, hialinowe[4]
Konidia powstają obficie, głównie na dolnej stronie liści wzdłuż nerwów, oraz na młodych pędach. Tworzą duże, nieregularne plamy. Konidiofory krótkie, wzniesione, cylindryczne, o długości 8-15 μm i szerokości 5-8 μm. Konidia o barwie od zielono-brązowej do oliwkowej, cylindryczne, z 1-2 przegrodami, zaokrąglonym wierzchołkiem i pałkowatą podstawą. Mają rozmiar 16-23 x 6-9 μm[4].
Patogen zimuje na młodych pędach. Na wiosnę wytwarza konidia dokonujące infekcji. Konidia przenoszone są przez wiatr. Infekują młodse liście i pędy. W czasie sezonu wegetacyjnego na porażonych pędach i liściach rozwijają się następne pokolenia konidiów rozprzestrzeniające chorobę[4].
Jest rozprzestrzeniony na całym świecie; poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach i licznych wyspach[5]. Rozwija się na licznych gatunkach wierzb[4].
Venturia saliciperda Nüesch – gatunek workowców z rodziny Venturiaceae. Wywołuje chorobę wierzb zwaną parchem wikliny.
