Chlamydomonas reinhardtii – jednokomórkowa zielenica o średnicy 10 μm, pływająca przy pomocy dwóch wici.
Występowanie i budowa podobna do innych zielenic rodzaju zawłotnia (Chlamydomonas). Występuje w pospolicie wodach słodkich, wilgotnych glebach.
Szczep c137 (mt+) wyizolowany w 1945 r. w pobliżu Amherst, Massachusetts, USA jest jednym z modelowych organizmów badań biologicznych.
Chlamydomonas reinhardtii posiada jeden chloroplast. Energię w świetle zdobywa poprzez fotosyntezę. W ciemności wykorzystuje octan jako źródło energii i węgla.
W nietypowym środowisku, gdy jest mało siarki i tlenu, a dużo miedzi, jej chloroplast może przełączyć szlak fotofosforylacji i wytwarzać wodór. Prowadzone są prace nad selekcją warunków i modyfikacją genetyczną by zwiększyć wytwarzanie wodoru w celu przemysłowej produkcji biowodoru. Glony są obiecującymi organizmami do produkcji 3 generacji biopaliw jednak bezpośrednia produkcja wodoru przez biofotolizę[1] jest ciekawym rozwiązaniem bowiem pozwala omijać problemy z dokarmianiem CO2 glonów w fotoreaktorze.
W C. reinhardtii cyklu rozwojowym dominuje stadium haplofitowe. Jądrowy genom zawiera 1.6 Mb DNA w 17 chromosomach. 1.2 Mb sekwencja genomu została opublikowana w 2007 r.[2][3]
W plastydzie zawiera 203395 bp chlDNA[4].
Chlamydomonas reinhardtii – jednokomórkowa zielenica o średnicy 10 μm, pływająca przy pomocy dwóch wici.
Występowanie i budowa podobna do innych zielenic rodzaju zawłotnia (Chlamydomonas). Występuje w pospolicie wodach słodkich, wilgotnych glebach.
Szczep c137 (mt+) wyizolowany w 1945 r. w pobliżu Amherst, Massachusetts, USA jest jednym z modelowych organizmów badań biologicznych.
Chlamydomonas reinhardtii posiada jeden chloroplast. Energię w świetle zdobywa poprzez fotosyntezę. W ciemności wykorzystuje octan jako źródło energii i węgla.
W nietypowym środowisku, gdy jest mało siarki i tlenu, a dużo miedzi, jej chloroplast może przełączyć szlak fotofosforylacji i wytwarzać wodór. Prowadzone są prace nad selekcją warunków i modyfikacją genetyczną by zwiększyć wytwarzanie wodoru w celu przemysłowej produkcji biowodoru. Glony są obiecującymi organizmami do produkcji 3 generacji biopaliw jednak bezpośrednia produkcja wodoru przez biofotolizę jest ciekawym rozwiązaniem bowiem pozwala omijać problemy z dokarmianiem CO2 glonów w fotoreaktorze.
