dcsimg

Karaka (Baum) ( allemand )

fourni par wikipedia DE
 src=
Karaka mit Teil seiner Krone
 src=
Früchte und Blätter

Der Karaka (Corynocarpus laevigatus) ist ein endemischer in Neuseeland beheimateter Baum in der monotypischen Familie der Keulenfruchtgewächse.

Beschreibung

Der Karaka ist ein mittelgroßer, immergrüner Baum mit kräftigen Ästen und einer mit dichtem Laubwerk bewachsene Baumkrone. Der Baum kann bis zu 12–18 Meter hoch wachsen. Der Stammdurchmesser erreicht 60–300 Zentimeter. Seine graue Rinde ist von glatter Struktur und die dunkelgrünen, glänzenden, 7 cm bis 20 cm langen und dicken Blätter stehen wechselständig an den Zweigenden. Die einfachen Laubblätter sind kurz gestielt, eiförmig bis verkehrt-eiförmig, abgerundet bis rundspitzig und manchmal spitz oder eingebuchtet, ledrig und ganzrandig. Es sind kleine, abfallende Nebenblätter ausgebildet.

Der Karaka ist gynodiözisch, also mit weiblichen und zwittrigen Exemplaren. Die Blütezeit des Baumes ist von August bis November. Seine kleinen, fünfzähligen Blüten mit doppelter Blütenhülle sind grünlich-gelb oder weiß und haben einen Durchmesser von rund 4–5,5 mm. Die Blüten befinden sich an end- oder achselständigen, steifen und vielblütigen Rispen. Die einzelnen Blüten oder auch zwei-, drei zusammen besitzen kleine schuppige Tragblätter.

Die etwas kleineren, funktional weiblichen Blüten besitzen einen oberständigen Fruchtknoten und 5 Staminodien mit Antheroden sowie 5 andere petaloide; mit oft Nektardrüsen an der Basis. Die etwas größeren, zwittrigen Blüten besitzen 5 fertile Staubblätter sowie 5 petaloide Staminodien mit oft Nektardrüsen an der Basis und einen „halbfertilen“ leicht größeren Fruchtknoten. Meist ist bei den Blüten nur ein Griffel mit kopfiger Narbe vorhanden, es können aber auch zwei erscheinen.

Die ellipsoiden bis eiförmigen und glatten, dünnschaligen und -fleischigen Steinfrüchte besitzen eine Länge von 3 cm bis 6 cm und hängen traubenförmig am Zweig. Ihre Reifezeit geht von Januar bis April, wobei die Färbung der Früchte sich von Grün über Gelb nach Orange ändert. Der Steinkern ist mandelähnlich mit dünner Samenschale.

Verbreitung

Auf der Nordinsel Neuseelands ist der Baum allgemein in Wäldern und an den Küsten anzutreffen und auf der Südinsel an der Westküste bis Westport und an der Ostküste bis zu Banks Peninsula.

Nutzung

Die Karaka-Frucht, von den Māori „Kopia“ genannt, kann gegessen werden. Der äußere Teil der Frucht ist genießbar, aber der Kern, in dem sich der Samen befindet, enthält das als Karakin bekannte Nervengift, das erst nach dem Kochen unschädlich wird. Wegen der Toxizität der Früchte wird der Baum in Neuseeland nicht an Kinderspielplätzen oder Kindergärten geduldet.[1]

Das dattelähnliche Fruchtfleisch kann roh gegessen werden und soll wie überreife Aprikosen oder Mispeln schmecken. Der Kern, „Karaka-Nuss“, ist zwar sehr giftig, er wurde aber von den Māori in mehreren Schritten bearbeitet (muss lange gegart, -kocht, -backen, -röstet oder in Salzwasser eingelegt werden) und wurde danach als Mehl zum Backen von Brot verwendet. Der Samen enthält 11 % Proteine und 58 % Kohlenhydrate. Die Blätter werden in der Volksmedizin zum Heilen von Wunden verwendet.[2]

Ähnliche Samen liefert Beilschmiedia tawa, sie wurden in ähnlicherweise genutzt.

Das helle, spröde und leichte Holz wurde als Feuerholz verwendet und hat heute keine weitere Nutzung, aber früher bauten die Māori daraus Kanus. Ein Insektizid wird aus dieser Art gewonnen.[3]

Die Stämme wurden auch zum einritzen von Glyphen verwendet.

Literatur

  • Helga Neubauer: Karaka. In: Das Neuseeland Buch. NZ Visitor Publications, Nelson 2003, ISBN 1-877339-00-8, S. 1154.
  • K. Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. Vol. X: Flowering Plants Eudicots, Springer, 2011, ISBN 978-3-642-14396-0, S. 109 ff.
  • P. J. Garnock-Jones, R. E. Brockie, R. G. FitzJohn: Gynodioecy, sexual dimorphism and erratic fruiting in Corynocarpus laevigatus (Corynocarpaceae). In: Australian Journal of Botany. 55(8), 2007, S. 803–808, doi:10.1071/BT07054, (PDF) auf semanticscholar.org.

Einzelnachweise

  1. Corynocarpus laevigatus. New Zealand Plant Conservation Network, 6. Dezember 2014, abgerufen am 3. November 2017 (englisch).
  2. Einträge zu Corynocarpus bei Plants For A Future.
  3. Zur Nutzung des Karakabaums (Corynocarpus laevigatus) (Memento vom 1. Februar 2008 im Internet Archive) (englisch).
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Karaka (Baum): Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE
 src= Karaka mit Teil seiner Krone  src= Früchte und Blätter

Der Karaka (Corynocarpus laevigatus) ist ein endemischer in Neuseeland beheimateter Baum in der monotypischen Familie der Keulenfruchtgewächse.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Karaka ( maori )

fourni par wikipedia emerging languages
 src=
He whakaahua nā John Frederick Miller

Ko te Karaka he rākau whakaruruhau o Aotearoa. Ko Karaka hoki te ingoa o ngā hua. He mōhinuhinu, he kāriki, he kiriuka ngā rau. Kia tūpato rawa te mahi i ngā hua hei kai, kei mate. Ki te reo Moriori, he ingoa kē mō te rākau nei, arā he Kopi. Ko te ingoa pūtaiao he Corynocarpus laevigatus. He ingoa reo Pākehā anō, arā, he New Zealand Laurel; engari kāhore e tino rangona ana i ēnei rā.

Hoto ki waho

Tohutoro

  • Metcalf, Laurie, 2002. A Photographic Guide to Trees of New Zealand. Tāmaki-makau-rau: New Holland.
  • Salmon, J.T., 1986. The Native Trees of New Zealand. Te Whanga-nui-a-Tara: Heinneman Reed.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Nga Kaituhi a Wikipedia me nga etita

Karaka: Brief Summary ( maori )

fourni par wikipedia emerging languages
 src= He whakaahua nā John Frederick Miller

Ko te Karaka he rākau whakaruruhau o Aotearoa. Ko Karaka hoki te ingoa o ngā hua. He mōhinuhinu, he kāriki, he kiriuka ngā rau. Kia tūpato rawa te mahi i ngā hua hei kai, kei mate. Ki te reo Moriori, he ingoa kē mō te rākau nei, arā he Kopi. Ko te ingoa pūtaiao he Corynocarpus laevigatus. He ingoa reo Pākehā anō, arā, he New Zealand Laurel; engari kāhore e tino rangona ana i ēnei rā.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Nga Kaituhi a Wikipedia me nga etita

Karaka (tree) ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Karaka or New Zealand laurel (Corynocarpus laevigatus) is an evergreen tree of the family Corynocarpaceae endemic to New Zealand. It is common throughout the North and South Islands to Banks Peninsula (43°45′S) and Okarito (43°20′S), on the Three Kings Islands, on Raoul Island in the Kermadecs, and on the Chatham Islands.[1] It is widespread in coastal habitats,[2] often forming a major component of coastal forest, though it rarely dominates. Most botanists consider it to be native only to the northern half of the North Island, having been planted elsewhere by Māori near former village sites, and subsequently spread by birds. The common name karaka comes from the Māori language, and is also the Māori term for the colour orange, from the colour of the fruit. In the Chatham Islands, it is called kōpī, its name in the Moriori language. It is naturalised and considered invasive in Hawaii.

Description

Mature tree showing trunk and foliage
The orange fruit, produced in summer, contain highly poisonous kernels.

Karaka is a leafy canopy tree with erect or spreading branches. It grows to heights up to 15 m and has a stout trunk up to 1 m in diameter. The thick, leathery leaves are glossy, dark green above and paler beneath, 50–200 mm long, and 30–70 mm wide with petioles 10–15 mm long. In winter and spring (August to November), karaka produces stout, erect panicles of tiny flowers. Individual flowers are 4–5 mm in diameter and greenish-cream to off-white or pale yellow. The fruit is an ellipsoid to ovoid drupe 25–46 mm long, with pale yellow to orange flesh, containing a single seed.[1] The fruit ripens in summer and autumn (January to April) and the seeds are mostly dispersed by columbiform birds which eat the fruit.

Ecology

This evergreen tree is a popular place for smaller birds to sleep during the winter. It is of great value to birds and other fauna, including invertebrates that feed on the fruits and disperse the seeds. The ability to bear fruit in early summer (January) gives this plant an important ecological value, being a good food source for many species, especially birds, at a time when most other berries are not yet ripe. Centuries ago the seeds would have been dispersed by moa and possibly other large birds. Today only kererū are known to disperse karaka seeds, although there are reports of blackbirds pecking at fruits carrying them away from the tree if disturbed. Most of the seed crop lies beneath the tree where carpets of shade suppressed seedlings grow.

Cultivation

Karaka may be easily grown from fresh seed, but cuttings are very difficult to strike. Young plants are frost-tender and sensitive to cold. The tree often naturalises in suitable habitats. It is common in cultivation and widely available for sale both in New Zealand and in suitable climates elsewhere.[1] It was one of the most grown food crops by pre-European Māori (alongside kūmara (sweet potato) and aruhe (bracken fern root), who ate the drupe and seed after a long detoxification process.[3][4]

Every autumn (March to May), pre-European Māori would collect the seeds dropped from the coastal karaka trees. The seeds would be placed in open-weave kete, washed in rivers to remove the outer pulp, afterwards baked and sun dried, a process that would remove toxicity from the seeds.[3] Properly prepared karaka kernels would keep for 2–3 years.[3]

Toxicity and uses

The pulp of ripe fruit is edible, sweet and aromatic, but the fresh kernels contain the toxic alkaloid karakin. Accounts from the 19th century record that extensive processing was used by Māori to convert the kernels to an edible form, and mention that if the processing was not done with the greatest care, poisoning would result with symptoms including violent convulsions and severe muscle spasms which could leave the limbs permanently fixed in contorted positions. Death resulted in a few cases.[5]

The berries are toxic if ingested by dogs and may result in death.[6][7] There is also evidence from beekeepers that the flowers may be narcotic or toxic to bees, causing bee loss and resulting in lower honey production.[8]

Culture

On the Chatham Islands this tree (locally known as kopi)[9] has played a distinguished role in the history of Moriori people: the soft bark of these trees has been used for making dendroglyphs.[10] A report in 2000 noted the existence of 147 kopi trees with dendroglyphs, though some may not have been authentically Moriori.[11]

References

  1. ^ a b c "Corynocarpus laevigatus". New Zealand Plant Conservation Network. 15 January 2012. Retrieved 21 May 2013.
  2. ^ The New Zealand Dictionary. New House. 1994.
  3. ^ a b c Colenso, William (1880). "On the vegetable food of the ancient New Zealanders before Cook's visit". Transactions and Proceedings of the Royal Society of New Zealand. 13: 3–38.
  4. ^ Sawyer, John; McFadgen, Bruce; Hughes, Paul (March 2003). "Karaka (Corynocarpus laevigatus J.R. et G. Forst.) in Wellington Conservancy (excluding Chatham Islands)" (PDF). DOC Science Internal Series. Department of Conservation, New Zealand. 101: 1–26. ISBN 0-478-22387-0.
  5. ^ Skey, W. (1871). "Preliminary Notes on the Isolation of the Bitter Substance of the Nut of the Karaka Tree (Corynocarpus lævigata)". Transactions and Proceedings of the New Zealand Institute. 4: 316–321. Retrieved 22 May 2013.
  6. ^ Fawcett, Stephanie (29 Feb 2012). "Danger in the garden". Stuff. Retrieved 2020-01-15.
  7. ^ Anderson, Antonia; Pratt, Ciara (2 February 2015). "Toxic karaka fruit can kill dogs". Stuff. Retrieved 2020-01-15.
  8. ^ "How Real Is The Risk To Bees From Karaka?". www.nzbees.net. 19 October 2020. Retrieved 31 January 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  9. ^ Chatham Islands - Te Ara encyclopedia http://www.teara.govt.nz/en/chatham-islands/page-3
  10. ^ Wondermondo armchair guide to world attractions http://www.wondermondo.com/Countries/Au/NZ/Chatham/Hapupu.htm
  11. ^ Fraser W. Jopson and Craig R. McKibbin, "Moriori tree carvings, Chatham Islands: Close-range photogrammetric record and survey," Department of Conservation Technical Series 20 (September 2000), p. 8.[1]

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Karaka (tree): Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Karaka or New Zealand laurel (Corynocarpus laevigatus) is an evergreen tree of the family Corynocarpaceae endemic to New Zealand. It is common throughout the North and South Islands to Banks Peninsula (43°45′S) and Okarito (43°20′S), on the Three Kings Islands, on Raoul Island in the Kermadecs, and on the Chatham Islands. It is widespread in coastal habitats, often forming a major component of coastal forest, though it rarely dominates. Most botanists consider it to be native only to the northern half of the North Island, having been planted elsewhere by Māori near former village sites, and subsequently spread by birds. The common name karaka comes from the Māori language, and is also the Māori term for the colour orange, from the colour of the fruit. In the Chatham Islands, it is called kōpī, its name in the Moriori language. It is naturalised and considered invasive in Hawaii.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Corynocarpus laevigatus ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

Karaka (Corynocarpus laevigatus) es un árbol laurifolio y perennifolio con grandes hojas lustrosas endémico de Nueva Zelanda, donde se encuentra disperso principalmente en zonas costeras, con frecuencia formando un componente mayor de bosques costeros, sin embargo es raramente un árbol dominante. Es un árbol típico de laurisilva. El nombre común karaka viene del idioma maorí, y ha formado parte del término maorí para designar el color naranja, el color del fruto. Un nombre alternativo, que es poco usado fuera de la jardinería es laurel de Nueva Zelanda. En las Islas Chatham, se le llama 'Kopi', su nombre en el idioma moriori.

Distribución

El karaka está distribuido en muchas zonas costeras. A veces el karaka crece tierra adentro, usualmente como el resultado de la dispersión de sus semillas por las aves o plantaciones maoríes cerca de antiguos poblados. El árbol es endémico de Nueva Zelanda, donde la distribución natural no es clara por las plantación extensiva de los maoríes. Los requerimientos ecológicos de la especie, son los propios de la laurisilva y como la mayoría de sus contrapartidas laurifolias en el resto del mundo, es una especie vigorosa y con una gran capacidad de repoblación en el hábitat que le es propicio. El árbol es común en toda la isla Norte, en la isla Sur se extiende hasta la Península Banks y Okarito, también se le halla en las Three Kings Islands, en la isla Raoul, islas Kermadec, y en las islas Chatham. En las dos últimas localidades la presencia del árbol es probablemente el resultado de la dispersión por columbiformes o plantaciones polinesias. La mayor parte de los botánicos aceptan que solamente es nativo de la mitad norte de la isla norte.[1]

Descripción

 src=
La fruta naranja, producida en verano, contiene semillas altamente venenosas

El karaka es un árbol de copa grande y frondosa con el tronco erecto y ramas que se expanden. Crece a alturas de hasta 15 metros y tiene un tronco robusto de hasta 1 metro de diámetro. Las hojas son verde oscuras en el haz y más pálidas en el envés, 50 a 200mm de ancho y 30 a 70 mm de ancho. Las hojas son brillosas. En invierno y primavera (agosto a noviembre) produce panículos anchos y erectos de diminutas flores con pecíolos de10-15 mm de largo. Las flores individuales miden de 4 a 5 mm de diámetro, crema-verdosas a blanco apagado o amarillo pálido. El fruto es una drupa ovoide de 25 a 46 mm de largo, con la carne de color amarillo pálido a naranja, y la semilla es una nuez solitaria. El fruto madura en verano y otoño, enero a abril.

 src=
Ilustración

Semillas venenosas

La pulpa de la fruta es comestible, sin embargo amarga, pero las semillas frescas contienen el letal alcaloide venenoso karakina (un éster de la glucosa con del ácido 3-nitropropanoico). Relatos del siglo XIX reportan que un proceso extensivo fue usado por los maoríes para convertir a las semillas en una forma comestible, y mencionan que si el proceso no era hecho con el más minucioso cuidado, el envenenamiento podría resultar en síntomas incluyendo convulsiones violentas y severos espasmos musculares que podían dejar las extremidades permanentemente fijadas en posiciones torcidas. La muerte resultaba en pocos casos.[2]​ En la Nueva Zelanda de hoy en día, ninguna parte de la planta o el árbol se come.

 src=
Karakina

Cultivo

El karaka germina fácilmente de semilla fresca, pero las estacas y plantones enraízan con dificultad. Las plantas jóvenes son sensibles a las heladas y al frío. El árbol con frecuencia se naturaliza en hábitats favorables. Es común en cultivo y ampliamente disponible en Nueva Zelanda y climas adecuados en otras partes. Se le considera una peste en Hawái para el ecosistema autóctono.

Taxonomía

Corynocarpus laevigatus fue descrita por J.R.Forst. & G.Forst. y publicado en Characteres Generum Plantarum 1: 16. 1775.[3]

Referencias

  1. New Zealand Plant Conservation Network
  2. Skey 1871:318
  3. «Corynocarpus laevigatus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 12 de enero de 2014.

Bibliografía

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Corynocarpus laevigatus: Brief Summary ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

Karaka (Corynocarpus laevigatus) es un árbol laurifolio y perennifolio con grandes hojas lustrosas endémico de Nueva Zelanda, donde se encuentra disperso principalmente en zonas costeras, con frecuencia formando un componente mayor de bosques costeros, sin embargo es raramente un árbol dominante. Es un árbol típico de laurisilva. El nombre común karaka viene del idioma maorí, y ha formado parte del término maorí para designar el color naranja, el color del fruto. Un nombre alternativo, que es poco usado fuera de la jardinería es laurel de Nueva Zelanda. En las Islas Chatham, se le llama 'Kopi', su nombre en el idioma moriori.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Corynocarpus laevigatus ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Corynocarpus laevigatus, ook wel karaka genoemd, is een soort uit de familie Corynocarpaceae. De soort is een altijdgroene boom die algemeen voorkomt in Nieuw-Zeeland. De soort komt voor op het Noordereiland, op het Zuidereiland tot aan het Banks-schiereiland en Okarito-lagune, de Driekoningeneilanden, op Raouleiland van de Kermadeceilanden en op de Chathameilanden. De boom groeit wijdverspreid in de kustgebieden en vormt een belangrijke boomsoort in de kustbossen, hoewel hij zelden domineert.[1]

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Corynocarpus laevigatus New Zealand Plant Conservation Network
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Corynocarpus laevigatus ( portugais )

fourni par wikipedia PT
 src=
Corynocarpus laevigatus (inflorescência).
 src=
Corynocarpus laevigatus (ilustração).
 src=
Corynocarpus laevigatus (hábito).

Corynocarpus laevigatus é uma espécie de plantas com flor da família Corynocarpaceae da ordem Cucurbitales, nativa da Nova Zelândia, mas naturalizada em muitas regiões de clima subtropical húmido. É uma árvore de médio porte (mesofanerófito), com grandes folhas coreáceas brilhantes, com características claramente laurifólias, típicas da laurissilva costeira neo-zelandesa. A espécie é conhecida na língua maori por karaka, nome que é também frequentemente utilizado no comércio de plantas ornamentais.[1][2] Nos Açores, onde se encontra naturalizada, é conhecida por louro-da-nova-zelândia ou barrileiro.[3]

Descrição

Corynocarpus laevigatus é uma árvore perenifólia, com grandes folhas lustrosas laurifólias, que cresce em condições em condições muito favoráveis até aos 8–15 m de altura. É uma árvore típica das formações de laurissilva.

O nome comum karaka tem origem no idioma maori e está associado ao vocábulo maori usado para designar a cor laranja, uma clara associação com a coloração laranja brilhante do fruto quando maduro. Nas ilhas Chatham, onde a espécie também ocorre, é conhecido por kopi, o seu nome no idioma moriori. No comércio internacional de árvores ornamentais é geralmente designado por karaka, mas por vezes é referido como louro-da-nova-zelândia.

Distribuição e ecologia

A espécie é um endemismo da Nova Zelândia, onde ocorre em populações dispersas principalmente em zonas costeiras, com frequência formando uma componente importante do estrato arbóreo dos bosques costeiros, embora raramente seja a árvore dominante.

Apesar de ser uma espécie endémica da Nova Zelândia, a sua área de distribuição natural não é clara devido à plantação extensiva desta espécie que foi praticada pelos maoris. Apesar de aparecer predominantemente distribuída nas zonas costeiras, por vezes ocorre terra adentro, usualmente como resultado da dispersão das sementes pelas aves ou devido a plantações maoris nas redondezas de antigos povoados.

A árvore é comum em toda a Ilha Norte e na Ilha Sul estende-se para sul até à Península Banks e a Okarito. Também ocorre nas Three Kings Islands, na ilha Raoul, nas ilhas Kermadec e nas ilhas Chatham. Nestas duas últimas localidades a presença da árvore é provavelmente o resultado da dispersão por columbiformes ou plantação pelos povos polinésios. A maior parte dos estudiosos da flora neo-zelandesa considera que a espécie é apenas nativa da metade norte da Ilha Norte, tendo sido introduzida por acção humana nas restantes localidades.[4]

Os requisitos ecológicos da espécie são os próprios da laurissilva e, como a maioria dos seus contrapartes laurifólios no resto do mundo, é uma espécie vigorosa e com uma grande capacidade de repovoamento quando o habitat lhe é propício.

A espécie germina facilmente a partir de semente fresca, mas as estacas enraízam com dificuldade. As plantas jovens são sensíveis às geadas e ao frio. A espécie naturaliza-se com frequência em habitats favoráveis. É considerada uma espécie invasora no Hawaii, danosa para a conservação dos ecossistemas autóctones.

A espécie é comum em cultura como ornamental e amplamente disponível nos mercados da especialidade.

Morfologia

Corynocarpus laevigatus é uma árvore de copa grande e frondosa, com o tronco erecto e ramos que se expandem. Cresce a uma altura de até 15 metros, sendo capaz de produzir um tronco robusto de até 1 metro de diâmetro. As folhas são ligeiramente coreáceas, de coloração verde-escura e lustrosas na página superior e mais pálidas na face inferior, com 50 a 200 mm de comprimento e 30 a 70 mm de largura.

No inverno e primavera floresce abundantemente, produzindo inflorescências em panículas longas e erectos de diminutas flores com pecíolos de 10–15 mm de comprimento. As flores individuais medem de 4 a 5 mm de diâmetro, com coloração creme ou de verdosa a esbranquiçada ou amarelo pálido.

O fruto é uma drupa ovoide de 25 a 46 mm de comprimento, com a polpa de coloração amarela pálida a alaranjada. A semente é uma noz solitária. O fruto amadurece no final do verão e outono.

A polpa do fruto é comestível, apesar de por vezes ligeiramente amarga, mas as sementes frescas contém um alcaloide tóxico designado por karakina (um éster da glucose com o ácido 3-nitropropanoico).

 src=
Estrutura química da karakina.

Relatos do século XIX reportam que um processo extensivo foi usado pelos maoris para converter as sementes numa forma comestível, e referem que se o processo não era feito com o mais minucioso cuidado, o resultante envenenamento poderia levar a sintomas como convulsões violentas e severos espasmos musculares que podiam deixar as extremidades permanentemente fixas em posições contorcidas. A morte ocorria em poucos casos.[5][6]

Sistemática

Corynocarpus laevigatus foi descrita por J.R.Forst. & G.Forst. e publicade em Characteres Generum Plantarum 1: 16. 1775.[7]

Referências

  1. key, W. (1871). "Preliminary Notes on the Isolation of the Bitter Substance of the Nut of the Karaka Tree (Corynocarpus lævigata)". Transactions and Proceedings of the New Zealand Institute 4: 316–321.
  2. «Corynocarpus laevigatus». New Zealand Plant Conservation Network. Cópia arquivada em 16 de dezembro de 2007.
  3. [José Norberto Brandão Oliveira, "Espécies vegetais usadas nos Açores na formação de sebes", Arquipélago, Série Ciências da Natureza”, 6: 71-79 (1985).
  4. New Zealand Plant Conservation Network.
  5. Skey 1871:318
  6. W. Skey (1871). «Preliminary Notes on the Isolation of the Bitter Substance of the Nut of the Karaka Tree (Corynocarpus lævigata)». Transactions and Proceedings of the Royal Society of New Zealand. Volume 4, 1871, pp. 316-321. Consultado em 10 de setembro de 2007.
  7. «Corynocarpus laevigatus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado em 12 de janeiro de 2014

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Corynocarpus laevigatus: Brief Summary ( portugais )

fourni par wikipedia PT
 src= Corynocarpus laevigatus (inflorescência).  src= Corynocarpus laevigatus (ilustração).  src= Corynocarpus laevigatus (hábito).

Corynocarpus laevigatus é uma espécie de plantas com flor da família Corynocarpaceae da ordem Cucurbitales, nativa da Nova Zelândia, mas naturalizada em muitas regiões de clima subtropical húmido. É uma árvore de médio porte (mesofanerófito), com grandes folhas coreáceas brilhantes, com características claramente laurifólias, típicas da laurissilva costeira neo-zelandesa. A espécie é conhecida na língua maori por karaka, nome que é também frequentemente utilizado no comércio de plantas ornamentais. Nos Açores, onde se encontra naturalizada, é conhecida por louro-da-nova-zelândia ou barrileiro.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Corynocarpus laevigatus ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI

Corynocarpus laevigatus là một loài thực vật có hoa trong họ Corynocarpaceae. Loài này được J.R.Forst. & G.Forst. mô tả khoa học đầu tiên năm 1775.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Corynocarpus laevigatus. Truy cập ngày 13 tháng 9 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Bầu bí này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Corynocarpus laevigatus: Brief Summary ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI

Corynocarpus laevigatus là một loài thực vật có hoa trong họ Corynocarpaceae. Loài này được J.R.Forst. & G.Forst. mô tả khoa học đầu tiên năm 1775.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI