Fars yasəməni (lat. Syringa persica) — zeytunkimilər fəsiləsinin yasəmən cinsinə aid bitki növü.
Əfqan yasəməninin kəsilmiş yarpaq yasəmənlə çarpazlaşması yolu ilə alınmışdır.
İran yasəməni 2 m-dək hündürlüyündə, çox şaxələnmiş budaqları olan koldur. Cavan budaqları çox zəif tükcüklüdür. Daha iri budaqları boz və ya qonur rəngli, pulcuqlu, sallaq, nazikdir. Yarpaqları kağızvari və ya dərili, hamar, bütöv, uzunluğu 2-4 sm-dir. Xırda yarpaqları bölünmüş deyil, neştərvari, enli-neştərvari və ya ensiz-oval formalı, eni 1 sm-dək, bünövrəyə tərəf daralmış, ucu bizdir. Çiçək qrupları çoxçıçəkli, yuxarı yan tumurcuqlardan inkişaf edir, uzunluğu 5-10 sm və eni 5-7,5 sm, yumurtavari formalı, şaxələnmiş, nazik oxludur. Yan çiçək qrupları budaqlardan qısadır. Çiçəkləri ağ-bənövşəyi və ya ağ rəngli, qoxuludur. Çiçək tacının borucuğu silindrik və ya zəif qıfvari formalıdır, uzunluğu təxminən 1 sm-dir. Meyvəsi künclərində çox ensiz qanadlı, diametri 0,3 sm, tünd narıncı, yuxarı hissəsi küt və ya bəzən iti, dörd hissəli qutucuqdur. Çiçəkləməsi mayda başlayır və iyunadək davam edir. Toxumu iyul-avqustda yetişir.
Quraqlığa, soyuğa davamlıdır. Rütubətli, humuslu, gilli torpaqlara üstünlük verir.
Mədəni səraitdə bir çox rayonlarda becərilir.
Tək, qrup, mürəkkəb əkinlərdə, canlı hasarların salınmasında istifadə edilir.
Fars yasəməni (lat. Syringa persica) — zeytunkimilər fəsiləsinin yasəmən cinsinə aid bitki növü.
Syringa protolaciniata ist ein breit aufrechter und zierlich belaubter Strauch mit lilablauen Blüten aus der Gattung der Flieder (Syringa) in der Familie der Ölbaumgewächse (Oleaceae). Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt im Südwesten von China. Die Art wird manchmal als Zierstrauch verwendet.
Syringa protolaciniata ist ein 0,5 bis 3 Meter hoher, breit aufrechter Strauch. Die Zweige sind vierkantig und kahl. Endknospen sind vorhanden. Die Laubblätter sind sitzend oder haben einen bis zu 2,5 Zentimeter langen, kahlen Stiel. Die Blattspreite ist fiederschnittig in drei bis neun Segmente geteilt, 1 bis 4 Zentimeter lang und 0,4 bis 2,5 Zentimeter breit. Die Blattspreite und die Lappen sind lanzettlich, elliptisch, eiförmig oder verkehrt eiförmig, kahl und auf der Unterseite mit auffälligen, punktförmigen Drüsen besetzt. Das Blattende ist spitz oder stumpf, die Basis keilförmig.[1][2]
Die Blüten wachsen in 2 bis 10 Zentimeter langen und seitenständigen Rispen, die häufig in größerer Zahl in den höheren Bereiche der Zweige zusammenstehen. Die Blütenstandsachse ist kahl. Der Blütenstiel ist dünn, 2 bis 6 Millimeter lang und kahl. Der Kelch ist 1,5 bis 2 Millimeter lang und ebenfalls kahl. Die Blütenkrone ist 1 bis 2 Zentimeter breit und lilablau. Die Kronröhre ist 0,7 bis 1,2 Zentimeter lang und mehr oder weniger zylindrisch. Die Kronzipfel sind eiförmig bis schmal-elliptisch und ausgebreitet. Die Staubbeutel sind gelbgrün und liegen etwa 2 Millimeter unter dem Schlund. Als Früchte werden 0,8 bis 1,5 Zentimeter lange, vierkantige, glatte Kapseln gebildet. Syringa protolaciniata blüht von April bis Juni, die Früchte reifen von Juni bis August.[1][2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 46.[2]
Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt im Südwesten Chinas, im Osten und Süden der Provinz Gansu und im Osten von Qinghai.[2] Syringa protolaciniata wächst in Wäldern auf steilen Berghängen in Höhen von 800 bis 1200 Metern[2] auf trockenen bis frischen, schwach sauren bis stark alkalischen, sandig-humosen oder lehmig-humosen, mäßig nährstoffreichen Böden an sonnigen bis lichtschattigen Standorten. Die Art ist frosthart. Sie wird der Winterhärtezone 6b zugeordnet mit mittleren jährlichen Minimaltemperaturen von −20,5 bis −17,8 °C.[1]
Syringa protolaciniata ist eine Art aus der Gattung der Flieder (Syringa) in der Familie der Ölbaumgewächse (Oleaceae). Dort wird die Gattung der Tribus Oleeae zugeordnet.[3] Die Art wurde von Peter Shaw Green und Mei Chen Chang 1989 erstmals wissenschaftlich beschrieben.[3] Der Gattungsname Syringa wurde von Linné 1753 gewählt, zuvor ab etwa dem 16. Jahrhundert wurde der Name sowohl für den Gemeinen Flieder (Syringa vulgaris) als auch für den Europäischen Pfeifenstrauch (Philadelphus coronarius) verwendet. Er wurde wahrscheinlich von der griechischen „syrigs“ abgeleitet, einem Blasinstrument, das man aus den Ästen des Pfeifenstrauchs herstellen kann.[4]
Syringa protolaciniata wird sehr selten aufgrund der dekorativen Blüten als Zierstrauch verwendet.[1]
Syringa protolaciniata ist ein breit aufrechter und zierlich belaubter Strauch mit lilablauen Blüten aus der Gattung der Flieder (Syringa) in der Familie der Ölbaumgewächse (Oleaceae). Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt im Südwesten von China. Die Art wird manchmal als Zierstrauch verwendet.
Syringa × persica, the Persian lilac, is a hybrid, thought to originate from a cross of Syringa × laciniata and S. afghanica. More compact than common lilacs, it grows up to 4–8 feet (1.2–2.4 m) and spreads about 5–10 feet (1.5–3.0 m). Persian lilac prefers warmer winter climates (hardiness zones 5–9) than many species of lilac. Its hybrid with S. vulgaris, the common lilac, is S. x chinensis, sometimes called Rouen lilac.
This is a different plant than Melia azedarach, also sometimes called Persian lilac.
Syringa × persica, the Persian lilac, is a hybrid, thought to originate from a cross of Syringa × laciniata and S. afghanica. More compact than common lilacs, it grows up to 4–8 feet (1.2–2.4 m) and spreads about 5–10 feet (1.5–3.0 m). Persian lilac prefers warmer winter climates (hardiness zones 5–9) than many species of lilac. Its hybrid with S. vulgaris, the common lilac, is S. x chinensis, sometimes called Rouen lilac.
This is a different plant than Melia azedarach, also sometimes called Persian lilac.
Syringa × persica L.
Сире́нь перси́дская (лат. Syringa persica) — кустарниковое растение, вид рода Сирень (Syringa) семейства Маслиновые (Oleaceae). Выведена путём скрещивания сирени афганской (Syringa afghanica) с сиренью мелконадрезной (Syringa laciniata)[2].
Сирень персидская представляет собой кустарник средней высотой от одного до двух метров с сильно растопыренными ветвями. Молодые ветви очень слабо опушенные. Более взрослые ветви серого или коричневого цвета, с чечевичками, поникшие, тонкие.
Листья бумажистые или кожистые, гладкие, цельные, длиной 2—4 см. Листочки не раздельные, ланцетной, широко-ланцетной или узко-овальной формы, до 1 см в ширину, сужающиеся к основанию, заострённые вверху, острые.
Соцветия многоцветковые, развиваются из верхних боковых почек, длиной 5—10 см и шириной 5—7,5 см, яйцевидной формы, разветвлённые, с тонкими осями[3]. Боковые соцветия короче, чем ветви. Цветки бело-лилового или белого цвета, душистые. Чашечка длиной около 2 мм, с четырёх-зубчатая, при плодах глубоко разорванная на две части. Доли чашечки широко треугольные. Трубка венчика цилиндрической или слабо-воронковидной формы, длиной около 1 см, доли венчика широко-овальной или овально-ланцетной формы, островатые на верхушке.
Плод — четырёхгранная коробочка, с очень узкими крылышками в углах, длиной до 1 сантиметра и диаметром 0,3 сантиметра, тёмно-рыжая, в верхней части притуплённая или иногда острая. Цветение персидской сирени начинается в мае и продолжается вплоть по июнь месяц. Плодоносит в июле-августе.
Сирень персидская интродуцирована в 1640 году. Засухоустойчива, морозостойка. Используется в одиночных, групповых и сложных посадках, а также в живых изгородях[2].
В дикой природе не произрастает[4].
Вид Сирень персидская (Syringa persica) входит в род Сирень (Syringa) семейство Маслиновые (Oleaceae).
Сире́нь перси́дская (лат. Syringa persica) — кустарниковое растение, вид рода Сирень (Syringa) семейства Маслиновые (Oleaceae). Выведена путём скрещивания сирени афганской (Syringa afghanica) с сиренью мелконадрезной (Syringa laciniata).