articles de Corydalis capnoides (L.) Pers.

Kokorycz żółtawa ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Systematyka^[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad Euphyllophyta Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Rząd jaskrowce Rodzina makowate Rodzaj kokorycz Gatunek kokorycz żółtawa Nazwa systematyczna Corydalis capnoides (L.) Pers.
Syn. Pl. 2: 270 1806^[2] Synonimy

Borckhausenia capnoides Fuss
Capnoides gebleri Kuntze
Capnoides uralensis Kuntze
Corydalis gebleri Ledeb.
Corydalis uralensis Fisch. ex DC.

Kokorycz żółtawa (Corydalis capnoides (L.) Pers.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych.

Występuje w Eurazji. W Polsce rośnie tylko na kilkunastu stanowiskach w Pieninach i jednym w Beskidzie Sądeckim. W Pieninach stwierdzono występowanie na następujących stanowiskach: Skalice Nowotarskie (Zaskale, Stankowa Skała i Cisowa Skałka), Biała Skała, Macelowa Góra, Nowa Góra, Ociemne, przy szlaku turystycznym z Krościenka na Trzy Korony, Polana Pieniny, Zamkowa Góra, Masyw Trzech Koron, Facimiech, grzbiet Ligarek, Łysina, podnóża Ślimakowej Skały, Sokolica, Kazalnica, Kacza Skała i Sromowce Wyżne^[3].

Łodyga: Tęga, naga, rozgałęziona, do 40 cm wysokości.
Liście: Na ogonkach, sinozielone, 1-2 razy trójdzielne. Łatki jajowatopodługowate.
Kwiaty: Żółtobiałe, grzbieciste, długości 11-16 mm, zebrane w 5-8-kwiatowe grona. Dolne przysadki podobne do liści. Ostroga długości 5-7 mm^[3].
Owoc: Torebka długości 15-30 mm, kilka razy dłuższa od szypułki.

Roślina jednoroczna. Rośnie na wapiennych skałkach w lasach liściastych. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Liczba chromosomów 2n=16.

Gatunek umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w kategorii EN (zagrożony)^[4]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście^[5].

↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2013-11-04].
↑ The Plant List. [dostęp 2017-01-31].
↑ ^a ^b Vončina G., Wróbel I. 2008. Kokorycz żółtawa. s. 106-107. W: Czerwona Księga Karpat Polskich, Kraków 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.