dcsimg

El jobo ( espagnol ; castillan )

fourni par EOL authors
Nombre común: jobo Nombre científico: spondias montón Reino: plantar Filo: magnolophyta Clase: magnolopsida Orden: sapindales Familia:anacardiaceae Genero: spondias
licence
cc-by-3.0
droit d’auteur
Green Movement
original
visiter la source
site partenaire
EOL authors

Diagnostic Description ( espagnol ; castillan )

fourni par INBio
Árbol hasta 20 m., en zona seca, más pequeño y con el fuste lleno de protuberancias (ramitas) en forma de espinas solitarias o en grupos. Ramas jóvenes glabras, lenticeladas. Hojas imparipinnadas. De 5 a 12 pares de folíolos de 1.9 a 8.2 por 0.9 a 3.4 cm., glabros, variables en tamaño, opuestos o alternos, corto-peciolulados, de ovados a elíptico-obovados. Apice agudo, redondeado o de emarginado a corto-acuminado. Base aguda, obtusa o asimétrica. Borde entero o levemente aserrado. Inflorescencia en panículas cortas, hasta de 10 cm, rojiza o rojo-púrpura. Flores pequeñas, de rojizas a rosado-rojizo. Cinco pétalos. Diez estambres. Los frutos son drupas de 1.5 a 5 por 1 a 3 cm., de ovoides a oblongas, rojas o púrpura, anaranjadas o algunas veces amarillas cuando están maduras, comestibles. Se reconoce generalmente por la gran cantidad de folíolos verde oscuro y glabros, con inflorescencias rojizas.
licence
cc-by-nc-sa-3.0
droit d’auteur
INBio, Costa Rica
auteur
Quirico Jimenez
rédacteur
Fabiana Murillo.
site partenaire
INBio

Benefits ( espagnol ; castillan )

fourni par INBio
Es una especie cultivada y muy variable genéticamente, utilizada como poste vivo en las cercas y por sus frutos comestibles, es muy apetecido en el mercado local.
licence
cc-by-nc-sa-3.0
droit d’auteur
INBio, Costa Rica
auteur
Quirico Jimenez
rédacteur
Fabiana Murillo.
site partenaire
INBio

Diagnostic Description ( espagnol ; castillan )

fourni par INBio
Localidad del tipo: No identificada.
Depositario del tipo: No identificado.
Recolector del tipo: No identificado.
licence
cc-by-nc-sa-3.0
droit d’auteur
INBio, Costa Rica
auteur
Quirico Jimenez
rédacteur
Fabiana Murillo.
site partenaire
INBio

Distribution ( espagnol ; castillan )

fourni par INBio
Distribucion en Costa Rica: Especie ampliamente distribuida en la Vertiente del Pacífico, desde Guanacaste hasta la Península de Osa y frecuentemente en el Valle Central. Elevación entre 0 y 1200 m.
Distribucion General: México, Sur América y Las Antillas.
licence
cc-by-nc-sa-3.0
droit d’auteur
INBio, Costa Rica
auteur
Quirico Jimenez
rédacteur
Fabiana Murillo.
site partenaire
INBio

Spondias purpurea ( asturien )

fourni par wikipedia AST
 src=
Cirueles de huesito n'Antigua, Guatemala, nuna vienta ambulante.

La ciruela de huesito, jocote o Cocota (Spondias purpurea) ye un árbol frutal que crez nes zones tropicales d'América, dende Méxicu hasta Brasil. En Sonora y Sinaloa, Méxicu, el frutu de Spondias purpurea ye mariellu, llamáu yoyomo.[1]

El so nome deriva del náhuatl xocotl 'fruta'.[2] Pertenez a la clase Magnoliopsida.

Descripción

Presenta frutos coloraos, anque hai una variedá que los tien de color mariellu. El so espardimientu ye por grana la cual dempués de dellos díes de podre sale un pequeñu tarmu, tamién puede arrobinase por estaca. Ye de crecedera rápida y algama ente 3 y 6 m d'altor, aprosimao. El frutu ye una drupa y les sos granes, que nun son comestibles ocupen gran parte de la fruta, polo que la magaya comestible, de delicáu y característicu sabor agriduz, ye relativamente escasa, d'ende'l nome popular. Suel desenvolvese perfectamente en suelos probes.[3] Los sos delicaos frutos peracábense frescos, cocíos en almíbar o en conserva.

 src=
Cirueles en almíbar, Oaxaca, Méxicu.

Nel oriente de Venezuela a la variedá de color mariellu y sabor acedo faíse-y llamar jobito o ciruela joba. La variedá colorada que se da na rexón Mariña d'Ecuador ye llamada ciruela (anque hai sectores de la población que incorrectamente llamar cirgüela) por cuenta d'unu de los sos nomes científicos alternativos, Spondias cirouella Tussac. La variedá mariella que se da na parroaquia Ambuquí del cantón Ibarra n'Ecuador ye llamada ovo polos sos habitantes pero nel restu del Ecuador llámase-y "hobo". En Costa Rica, El Salvador y Nicaragua llámase-yos jocotes. N'Hondures conocer por distintos nomes, tantu "ciruela", "jocote" y "tronadora"; siendo'l mas popular "cirgüela".

La Real Academia Española prescribe'l sustantivu "ciruela" pa los frutos de los árboles de la familia de les Rosácees (esto puede llevar a tracamundios pa los estranxeros n'Ecuador) y, pa los frutos de los árboles de la familia de les Anacardiacees, polo xeneral, designa'l sustantivu "jocote". Per otru llau, cabo indicar que'l mesmu organismu define "ovo" como un ornamientu arquiteutónicu que la so forma ye asemeyáu a la d'un güevu.

Propiedaes

 src=
Frutos maduros de Spondias purpurea en caña.

La decocción de la corteza usar pa tratar anemia,[4] afecciones gastrointestinales (amebiasis, foria, disentería, dolor d'estómagu, gastritis)[4][5][6][7][8] fiebre, litiasis renal, refríos, conxuntivitis, ictericia, anemia y dolor de reñones.[4][9][10][11][12]

El cocimientu del frutu usar pa tratar enfermedaes renales.[5]

Tópicamente usar nel tratamientu d'úlceres rebalbos,[13] melles engafaes, sarcopteosis[14] y sarna.[7]

El raigañu úsase tópicamente pa infeiciones, erupciones y cefalea.[5][15]

A la corteza y la fruta atribúyese-yos propiedá analxésica, antiinflamatoria, antiséptica, diurética y espasmolítica.

Taxonomía

Spondias purpurea describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum, Editio Secunda 1: 613. 1762.[16]

Sinonimia
  • Spondias cirouella Tussac
  • Spondias crispula Beurl.
  • Spondias jocote-mariellu Kosterm.
  • Spondias macrocarpa Engl.
  • Spondias mexicana S. Watson
  • Spondias myrobalanus Jacq.
  • Spondias myrobalanus L.
  • Spondias purpurea var. munita I.M. Johnst.
  • Warmingia pauciflora Engl.[17]

Vease

Referencies

  1. Atles de les plantes de la medicina tradicional mexicana. [1]. Biblioteca dixital de la medicina tradicional mexicana
  2. Jocote. Diccionariu de la Real Academia de la Llingua Española [2]
  3. Jesús Fuexos F. Guía d'árboles de Venezuela. Caracas: Sociedá de Ciencies Naturales de La Salle, Monografía N° 32, 1983, pp 40-41
  4. 4,0 4,1 4,2 (IIN), 1978. Guatemala Indíxena. 13:186,222.
  5. 5,0 5,1 5,2 (Mendieta RM. del Amu S.), 1981. Páx. 322.
  6. (Cáceres A. et al.), 1990. Cuadiernos DIGI 4-90:49.
  7. 7,0 7,1 (Díaz JL.), 1976. Páx. 115.
  8. (Núñez Y.), 1986. Páx. 104.
  9. (Martínez M.), 1992. Páx. 396.
  10. (Morton JF.), 1981. Páx. 478.
  11. (Esmornien GA.), 1974. Guatemala Indíxena 9:141.
  12. (PLANTRE), 1989. Páx. 57.
  13. (Nelson CH.), 1986. Páx. 305.
  14. Sarcopteosis = Tipu de dermatosis.
  15. (Roys R.), 1976. The Ethno-Botany of the Maya. Páx. 211.
  16. «Spondias purpurea». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 29 de xunu de 2012.
  17. Spondias purpurea en PlantList

Bibliografía

  1. Dodson, C. H., A. H. Gentry & F. M. Valverde Badillo. 1985. Fl. Jauneche 1–512. Bancu Central del Ecuador, Quito.
  2. Funk, V. A., P. Y. Berry, S. Alexander, T. H. Hollowell & C. L. Kelloff. 2007. Checklist of the Plants of the Guiana Shield (Venezuela: Amazones, Bolivar, Delta Amacuro; Guyana, Surinam, French Guiana). Contr. O.S. Natl. Herb. 55: 1–584.
  3. Hokche, O., P. Y. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. Y. Berry & O. Huber Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
  4. Jørgensen, P. M. & S. Llión-Yánez. (eds.) 1999. Catalogue of the vascular plants of Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  5. Killeen, T. J. & T. S. Schulenberg. 1998. A biological assessment of Parque Nacional Noel Kempff Mercáu, Bolivia. RAP Working Papers 10: 1–372.
  6. Lawesson, J. Y., H. Adsersen & P. Bentley. 1987. An updated and annotated check list of the vascular plants of the Galapagos Islands. Rep. Bot. Inst. Univ. Aarhus 16: 1–74.
  7. Llinares, J. L. 2003 [2005]. Llistáu comentáu de los árboles nativu y cultivar na república d'El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.
  8. Long, R. W. & O. K. Lakela. 1971. Fl. Trop. Florida i–xvii, 1–962. University of Miami Press, Coral Cables.
  9. Macbride, J. F. 1951. Anacardiaceae, Flora of Peru. Publ. Field Mus. Nat. Hist., Bot. Ser. 13(3A/1): 238–258.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia AST

Spondias purpurea: Brief Summary ( asturien )

fourni par wikipedia AST
Spondias purpurea  src= Cirueles de huesito n'Antigua, Guatemala, nuna vienta ambulante.

La ciruela de huesito, jocote o Cocota (Spondias purpurea) ye un árbol frutal que crez nes zones tropicales d'América, dende Méxicu hasta Brasil. En Sonora y Sinaloa, Méxicu, el frutu de Spondias purpurea ye mariellu, llamáu yoyomo.

El so nome deriva del náhuatl xocotl 'fruta'. Pertenez a la clase Magnoliopsida.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia AST

Rote Mombinpflaume ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Rote Mombinpflaume (Spondias purpurea), auch Jocote genannt, ist eine Blütenpflanze der Familie der Sumachgewächse. Die Bezeichnung „Jocote“ stammt von dem Wort Xocotl („Frucht“) aus dem Nahuatl.[1]

Beschreibung

Der halbimmergrüne bs laubabwerfende Laubbaum kann bis zu 25 Meter groß werden, bleibt aber meist unter 10 Meter hoch. Der Stammdurchmesser erreicht bis über 50 Zentimeter. Er verliert seine Blätter in der kurzen Trockenzeit, kurz bevor sich neue entwickeln.

Die gestielten und wechselständigen Laubblätter sind unpaarig gefiedert mit bis zu 27 fast sitzenden bis kurz gestielten, fast kahlen Blättchen. Die ganzrandigen bis gesägten, verkehrt-eiförmigen, -eilanzettlichen bis elliptischen und rundspitzigen bis zugespitzten und papierigen Blättchen sind bis 4–7 Zentimeter lang.

Spondias purpurea ist zweihäusig diözisch. Die männlichen oder weiblichen, fünfzähligen und kurz gestielten Blüten sind klein, rötlich-violett bis manchmal gelb-weißlich und entstehen in schwach behaarten, achselständigen oder astblütigen, ramifloren Rispen (Botryoid), die weiblichen sind einiges kürzer. Es sind kleine Trag- und Vorblätter vorhanden. Der kleine Kelch ist oft rötlich. Es sind 8–10 Staubblätter vorhanden. Der Fruchtknoten ist oberständig, mit mehreren kegelförmigen, kurzen und freien Griffeln. Es ist ein rötlicher bis gelber Diskus vorhanden. Bei den männlichen Blüten ist ein Pistillode, bei den weiblichen sind Staminodien vorhanden.

Die eiförmige bis ellipsoide oder birnenförmige, glatte Steinfrucht, deren Fruchtfleisch essbar ist, wird 3–5 cm lang und 2–3,5 cm breit und enthält einen einzelnen großen Steinkern. Die reife Frucht erscheint rot, gelegentlich gelb. Der fibröse, knochige Steinkern enthält bis zu 5 Samen.

Vorkommen

Die Rote Mombinpflaume ist heimisch in der tropischen Zone Amerikas.

 src=
Reife und unreife Früchte des Baumes

Nutzung

Die Kultivierung des Baumes ist in den tropischen Regionen der ganzen Welt weit verbreitet, hauptsächlich aufgrund des essbaren Fruchtfleisches (das auch unreif mit Salz verzehrt wird). Die reife Frucht enthält reichlich Vitamin C. Der Baum kommt in Zentralamerika häufig vor, der Verzehr der Frucht ist dort für seine abführende Wirkung bekannt.

Einzelnachweise

  1. Jocote bei Diccionario de la lengua española.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Rote Mombinpflaume: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Rote Mombinpflaume (Spondias purpurea), auch Jocote genannt, ist eine Blütenpflanze der Familie der Sumachgewächse. Die Bezeichnung „Jocote“ stammt von dem Wort Xocotl („Frucht“) aus dem Nahuatl.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Atoyaxocotl ( nahuatl )

fourni par wikipedia emerging languages
 src=
Ātōyāxocotl

In Ātōyāxocotl in ātōyāxococuahuitl īxōchihcual.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Sariguelas ( pampangue )

fourni par wikipedia emerging languages

Lawen ya rin

Daleryan

  • Miller, A and Schall, B. 2005. Domestication of a Mesoamerican cultivated fruit tree, Spondias purpurea. PNAS 102:12801–12806
  • Purple Mombin
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Sinigwelas ( tagalog )

fourni par wikipedia emerging languages

Ang sinigwelas (Ingles: jocote, Kastila: cirihuela o ciruela) ay isang uri ng prutas.[1]

Tingnan din

Mga sanggunian

  1. English, Leo James, Diksyunaryong Tagalog-Ingles, Kongregasyon ng Kabanalbanalang Tagapag-ligtas, Maynila, ipinamamahagi ng National Book Store, may 1583 na mga dahon, ISBN 971910550X


Prutas Ang lathalaing ito na tungkol sa Prutas ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Sinigwelas: Brief Summary ( tagalog )

fourni par wikipedia emerging languages

Ang sinigwelas (Ingles: jocote, Kastila: cirihuela o ciruela) ay isang uri ng prutas.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Siwèl ( haïtien ; créole haïtien )

fourni par wikipedia emerging languages

Siwèl se yon fwi.

Siwèl
Red mombin.jpeg Detay
Fanmi : Anacardiaceae Non syantifik : Spondias purpurea Orijin: peyi: Dat: Aksyon : nòt : Referans : http://www.pnas.org/cgi/content/full/102/36/12801

Tradiksyon

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Otè ak editè Wikipedia

Sirigwelas ( Bcl )

fourni par wikipedia emerging_languages
 src=
An tinanom na sirigwelas
 src=
An mga bungang hinog kan sirigwelas
 src=
An sirigwelas hinamisan

An sirigwelas (Spondias purpurea ) sarong species nin tinanom na nagbuburak, kaayon sa pamilya kan kasoy, Anacardiaceae, na ini tubong natural sa Amerika. Bisto man ini sa pangaran na Jocote, na hale sa tataramon na xoctl , lenggwaheng Nahuatl[1] na an boot man nganeng sabihon maalsom o maanta' na prutas. Iba pang arapodan kaini: Red Mombin, Purple Mombin, Hog Plum, Ciruela Huesito (Venezuela), Sineguela, and Siriguela.

Hinog na an prutas kaini kun bako nang berde asin namumula o giyaw-giyaw na o pwede nagkokolor nang lila-lila.

An tinanom

Ini sadit o kasyahan na tinanom na nagkakahoy, naabot 25 pye. An mga dahon kaini nagtata' sa tig-init alagad narata' na sana kun pig'uugbosan na nin bagong mga dahon. An mga burak saradit, mamulamulang lila. An prutas matilaba pero bilogon, 3-5 sentimetro an laba asin 2-3.5 sm an lakbang, napula kun pahinog na pero minsan nadulaw asin minsan berdeng lila. An bunga igwang saro-saro' sanang pisog.

Lakop na gayo na ini sa mga ronang tropikal asin inaataman huli kan saiyang prutas, asin napatood nang magtubo sa mga iba-ibang lugar arog kan Filipinas asin Nigeria. Dagya' man ini sa Jamaica asin Amerika Sentral. Sa Florida natubang sana ini sa lugar na medyo tropikal asin ini nagagadan o natulpos sa mga temperaturang tiglipot arog kan sa Palm Beach county pasiring amnayan.

An bunga kinakakan pag hinog na, asin an namit kaini garo masorosakrot na manamis-namis. Ini pwede man atsarahon. Mismo an pisog iyo an pwedeng itanom kun boot magpatambo o an gurang nang giriw pwede man italdok.

Mga panluwas na takod

  • [1] An prutas na sirigwelas. Kinua 28-05-15.
  • [2] Video, YouTube. An sirigwelas, kun ano ini.
  • [3] Portuges. Pagkua kan tagok.
  • [4] Red Mombin. Kinua 28-05-15.

Toltolan

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Sirigwelas: Brief Summary ( Bcl )

fourni par wikipedia emerging_languages
 src= An tinanom na sirigwelas  src= An mga bungang hinog kan sirigwelas  src= An sirigwelas hinamisan

An sirigwelas (Spondias purpurea ) sarong species nin tinanom na nagbuburak, kaayon sa pamilya kan kasoy, Anacardiaceae, na ini tubong natural sa Amerika. Bisto man ini sa pangaran na Jocote, na hale sa tataramon na xoctl , lenggwaheng Nahuatl na an boot man nganeng sabihon maalsom o maanta' na prutas. Iba pang arapodan kaini: Red Mombin, Purple Mombin, Hog Plum, Ciruela Huesito (Venezuela), Sineguela, and Siriguela.

Hinog na an prutas kaini kun bako nang berde asin namumula o giyaw-giyaw na o pwede nagkokolor nang lila-lila.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Spondias purpurea ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Spondias purpura is a species of flowering plant in the cashew family, Anacardiaceae, that is native to tropical regions of the Americas, from Mexico to Brazil. It is also very common in most of the Caribbean islands. It is commonly known as jocote, which derives from the Nahuatl word xocotl, meaning any kind of sour or acidic fruit. Other common names include red mombin, plum, purple mombin,[2] hog plum, ciriguela, ceriguela, seriguela, siriguela (Brazil) cocota, ciruela huesito (Colombia), ciruela, ciruela traqueadora (Panama), ciriguela, cirigüela,[3] cirguela,[4] cirguelo (Ecuador), makapruim (ABC_islands_(Leeward_Antilles)), and siniguelas (Philippines). It is a popular fruit throughout Central America, particularly in El Salvador, Nicaragua , Honduras and in Costa Rica.[5]

History

Jocote trees have been used by the people of Mexico and Central America (Mesoamerica) for thousands of years, for both food and medicinal uses. The trees are also used to create living fences and to help stop soil erosion. A sap or gum from the tree is used as a glue and the same material is combined with sapote or pineapple to make a treatment for jaundice.

Jocote trees are native to the area that stretches from southern Mexico to northern Peru and parts of north-coastal Brazil. They are most common in Mexico and Central America, though they can be found growing throughout the West Indies as well. Spanish explorers brought jocote fruit to the Philippines, where it is popular. Jocote trees have been spotted growing in Florida, though they are not cultivated and are likely planted as a curiosity. Jocotes can be found in specialty stores catering to Central American cuisine and products.

Since 2011, jocote has been cultivated in Chiapas, Mexico, providing much needed work for producers in the area, and a good tree for planting in areas affected by soil erosion. Jocote fruit is also known as Purple Mombin, Jamaica Plum, Ciruela (Spanish for “plum”), or Hog Plum. There are many different varieties of jocote fruit, up to 50 recorded in Nicaragua. There is a high variability among the fruits and in their color and appearance. Jocotes are related to mangoes and to cashew apples, from which we get cashew nuts.

Due to a reduction in the acreage of the tropical dry forests in Mesoamerica, native populations of the wild ancestor of S. purpurea have declined. Cultivation of this species in traditional agricultural habitats such as gardens and fences appears to have preserved several haplotypes of this species, that would otherwise have been extirpated.[6]

Description

S. purpurea fruit grow on deciduous trees in warm tropical climates. They begin to develop following tiny red flowers, before any leaves appear on the tree. S. purpurea fruit grows along thick, knobby branches in clusters or alone. They are about 2 and a half to 5 centimeters in diameter and are slightly elongated. Some have a knob on the end, or are oddly shaped. Young S. purpurea fruit are green or yellowish-green and ripen to a purple or red color; some variants of the species will ripen to a yellow color.

The thin skin has a waxy appearance and is edible. The pulp is yellow when ripe and sweet. In the center of the fruit is a large pit, or stone, which is inedible. The flavor of a S. purpurea fruit is said to be similar to a plum, sweet with a bit of an acidic aftertaste. S. purpurea fruit is available in the fall and winter months. S. purpurea fruit are rich in vitamin C and carbohydrates. They are a source of calcium, phosphorus, iron and a small amount of fiber. They contain carotene, B-complex vitamins, and several important amino acids. S. purpurea are high in antioxidants, which help rid the body of free radicals.

Fruits of Spondias purpurea
Sineguelas from the Philippines

Urushiol is present in the sap of the tree and in small concentrations of the fruit peel; this can trigger contact dermatitis in sensitized individuals. This reaction is more likely to occur in people who have been exposed to other plants from the family Anacardiaceae, such as poison oak and poison ivy, which are widespread in the United States. In Florida growth is relegated to near-tropical areas of the state, and the tree is killed or greatly harmed by cold winter temperatures from Palm Beach County northward.[7]

The fruit are most often enjoyed as-is, raw and fully ripe. Ripe fruits will be soft to the touch and are very sweet. They are eaten much like a plum or mango, with the pulp eaten and the stone discarded. The pulp can be used to make beverages, mashed and mixed with water and a sweetener. Whole fruits are boiled in water with sugar and sometimes other fruits to make a syrup or “honey”. This is eaten with ice cream or alone as a dessert. The fruits are cooked whole to make preserves, the seeds strained from the liquid. Boiling and drying S. purpurea fruits will preserve them for several months.

Unripe fruits can be eaten, though they are much more tart and somewhat bitter. They are made into a tart sauce or pickled in vinegar or lime juice and eaten with chile peppers and salt. The ripe fruit is commonly sold in the streets in most Central American countries in plastic bags; also available are red hot pepper sauce and "alhuaishte" (very fine ground toasted pumpkin seeds).

In Costa Rica it is customary to eat the ripe fruit with salt. A typical jocote dish in Salvadoran cuisine consists of a syrup made of panela (a molasses made from artisan sugar blocks made by boiling cane juice from a molienda [cane crushing station traditionally run by oxen or currently with portable gas engines], to evaporate water until it achieves thick molasses consistency, then poured into wood molds and let it cool down. Once solidified later are wrapped in dry corn husk leaves called "tuzas" and sold in the markets. This can be found only during the harvest season, from around Semana Santa (Easter) to the end of August. In Panama and Coastal Ecuador the tree is used throughout the countryside as a living fence and can be propagated by planting trunks.

References

  1. ^ Botanic Gardens Conservation International (BGCI).; IUCN SSC Global Tree Specialist Group (2019). "Spondias purpurea". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T144248337A149030216. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-2.RLTS.T144248337A149030216.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ USDA, NRCS (n.d.). "Spondias purpurea". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 27 November 2015.
  3. ^ Quilis, Antonio; Fresnillo, Celia Casado (2008-01-01). La lengua española en Filipinas: historia, situación actual, el chabacano, antología de textos (in Spanish). Editorial CSIC - CSIC Press. ISBN 9788400086350.
  4. ^ "Vicios Del Lenguaje-Rueda Zarate Cruz Valeria 1 j - Documents". documents.mx. Retrieved 2016-06-08.
  5. ^ Spanish Royal Academy Dictionary
  6. ^ Miller, A.; Schaal, B. (2005). "Domestication of a Mesoamerican cultivated fruit tree, Spondias purpurea". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 102 (36): 12801–6. Bibcode:2005PNAS..10212801M. doi:10.1073/pnas.0505447102. PMC 1200284. PMID 16126899.
  7. ^ Boning, Charles R. (2006). Florida's Best Fruiting Plants: Native and Exotic Trees, Shrubs, and Vines. Sarasota, Florida: Pineapple Press, Inc. pp. 150–1.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Spondias purpurea: Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Spondias purpura is a species of flowering plant in the cashew family, Anacardiaceae, that is native to tropical regions of the Americas, from Mexico to Brazil. It is also very common in most of the Caribbean islands. It is commonly known as jocote, which derives from the Nahuatl word xocotl, meaning any kind of sour or acidic fruit. Other common names include red mombin, plum, purple mombin, hog plum, ciriguela, ceriguela, seriguela, siriguela (Brazil) cocota, ciruela huesito (Colombia), ciruela, ciruela traqueadora (Panama), ciriguela, cirigüela, cirguela, cirguelo (Ecuador), makapruim (ABC_islands_(Leeward_Antilles)), and siniguelas (Philippines). It is a popular fruit throughout Central America, particularly in El Salvador, Nicaragua , Honduras and in Costa Rica.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Spondias purpurea ( espéranto )

fourni par wikipedia EO

Spondias purpureajokoto, ankaŭ nomata “jamajka ĉerizarbo”, estas florplanto el la familio de la Anakardiacoj. Ĝi hejmiĝas en la tropika zono de Ameriko.

Nomo

La vorto "jokoto" estas hispanlingvodevena, jocote, kiu siavice venas de naŭatla vorto xocotl, kiu signifas "frukto".[1] La vorto "jokoto" por la frukto povas taŭgi en Esperanto.

La foliarbo povas atingi altecon de 25 m. Ĝi perdas siajn foliojn en la mallonga seka sezono, antaŭ la kreskado de novaj folioj. La floroj estas malgrandaj, ruĝ-violaj kaj kreskas en grandaj panikloj. La drupfrukto estas 3-5 cm longa kaj 2-3,5 cm larĝa. La ruĝa fruktokarno estas manĝebla. Ene de la frukto estas po unu granda semo.

 src=
nematuraj kaj maturaj fruktoj

Jokoto estas kultivata en la tropikaj regionoj de la tuta mondo, ĉefe pro la manĝebla fruktokarno, kiu ankaŭ estas manĝebla nemature aldoninte salon. La matura frukto havas multe da vitamino C. La arbo ofte kreskas en Mezameriko. La konsumado de la frukto havas laksigan efikon.

Literaturo

  • A. Miller, B. Schall (2005): Domestication of a Mesoamerican cultivated fruit tree, Spondias purpurea. PNAS 102:12801–12806
  • Purple Mombin (angla)

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EO

Spondias purpurea: Brief Summary ( espéranto )

fourni par wikipedia EO

Spondias purpurea aŭ jokoto, ankaŭ nomata “jamajka ĉerizarbo”, estas florplanto el la familio de la Anakardiacoj. Ĝi hejmiĝas en la tropika zono de Ameriko.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EO

Spondias purpurea ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES
 src=
Ciruelas de huesito en Antigua, Guatemala, en una venta ambulante.

El jocote, obo, jobo, xocote, ciruela de huesito, ciruela o cocota (Spondias purpurea) es un árbol frutal que crece en las zonas tropicales de América, desde México hasta Paraguay. Es muy común en Ecuador, Nicaragua, Perú, Honduras, El Salvador, Costa Rica, Guatemala, Panamá, Venezuela que sirve para hacer vinos, jugos y dulces, en el Caribe Colombiano donde existe hasta un festival, Norte de Santander y parte de México como Sonora, Sinaloa, Nayarit,Tamaulipas, Veracruz, Chiapas,Tabasco, Campeche, Quintana Roo, Guerrero y Yucatán, el fruto de Spondias purpurea es de color rojizo de ahí su nombre, es conocido como yoyomo.[2]​ Jocote deriva del náhuatl xocotl ‘fruta’.[3]​ Término genérico para los frutos agrios. Ciruela proviene del latín “cereolum” que quiere decir cera. Pertenece a la clase Magnoliopsida.

Clasificación y descripción

Esta planta pertenece a la familia de Anacardiaceae. Es un árbol caducifolio, de 3 a 8 m de altura, con un diámetro a la altura del pecho de hasta 80 cm. De tronco corto que se ramifica desde 1 m de altura. Ramas gruesas, retorcidas y quebradizas. Su corteza es rugosa, de color gris plomo a moreno verdoso, a veces con fisuras irregulares y protuberancias con textura de corcho pequeñas o en ocasiones muy grandes, que incluso pueden confundirse con espinas. Hojas alternas, compuestos de foliolos elípticos, de 9 a 25, insertos a uno y otro lado del peciolo, con borde ligeramente ondulado. Las flores son masculinas, femeninas y hermafroditas, se presentan en panículas, son pequeñas y de color rojo o rosado, cáliz diminuto con 5 lóbulos y 5 pétalos. El fruto es una drupa, presente en solitario o en grupos de dos a tres, de color rojo purpúreo, amarillo y naranja, de forma ovoide, de 3 cm de largo por 1.5 de ancho. Su pulpa es de color amarillo, jugosa y agridulce, con un hueso de 0.50 a 0.75 cm de largo, grande, fibroso por fuera, contiene de 1 a 5 semillas, aplanadas, de 12 mm de largo. Sexualidad: Hermafrodita, polígama.[4][5]

Su propagación es por semilla la cual después de algunos días de podrida sale un pequeño tallo, también se puede propagar por estaca. Es de crecimiento rápido y alcanza entre 3 y 6 m de altura, aproximadamente. El fruto es una drupa y sus semillas, que no son comestibles ocupan gran parte de la fruta, por lo que la pulpa comestible, de delicado y característico sabor agridulce, es relativamente escasa, de ahí el nombre popular. Suele desarrollarse perfectamente en suelos pobres.[6]​ Sus delicados frutos se consumen frescos, cocidos en almíbar o en conserva.En Costa Rica sus frutos se consumen verdes o maduros, así como sus hojas que tienen un sabor ácido y pueden añadirse en ensaladas.

 src=
Ciruelas en almíbar, Oaxaca, México.

En el oriente de Venezuela a la variedad de color amarillo y sabor ácido se le hace llamar jobito, yoyomo, jobo o ciruela joba, a la común se le conoce simplemente como ciruela, y una variedad de color verde un poco más grande dulce es conocida como ciruelita.

El oriente de Bolivia, propiamente Puerto Suárez y Puerto Quijarro se la llama "Suka". La variedad roja que se da en la región Costa de Ecuador y en el oriente de Bolivia región de Roboré es llamada ciruela (aunque hay sectores de la población que la llaman cirgüela) debido a uno de sus nombres científicos alternativos, Spondias cirouella Tussac. La variedad amarilla que se da en la parroaquia Ambuquí del cantón Ibarra en Ecuador es llamada ovo por sus habitantes pero en el resto del Ecuador se le llama "hobo". En Costa Rica, Guatemala, El Salvador y Nicaragua se les llama jocotes. En Honduras se conocen por distintos nombres, tanto "ciruela", "jocote" y "tronadora"; siendo el más popular "cirgüela". En México esta misma variante léxica (cirgüela) (yoyomo) se escucha también en las voces populares de Sonora y Sinaloa.

En Panamá y el Caribe Colombiano se le conoce como ciruelas. Aunque la variedad más grande se le llama ciruela traqueadoras. En el área de Chirquí se le llama jobito. Su árbol se utiliza en gran cantidad para cerca de fincas y potreros.

La Real Academia Española prescribe el sustantivo "ciruela" para los frutos de los árboles de la familia de las Rosáceas (esto puede llevar a confusiones para los extranjeros en Ecuador) y, para los frutos de los árboles de la familia de las Anacardiáceas, en general, designa el sustantivo "jocote". Por otro lado, cabe indicar que el mismo organismo define "ovo" como un ornamento arquitectónico cuya forma es semejante a la de un huevo.

Distribución

Originaria de Mesoamérica, especie de amplia distribución, principalmente en la vertiente del Pacífico y la mitad sur de la República Mexicana, abarca los estados de; Sonora, Sinaloa, Nayarit, Colima, Jalisco, Michoacán, Guerrero, Oaxaca, Chiapas, San Luis Potosí, Edo. de México, Morelos, Puebla y vertiente del golfo de México, Veracruz, Tabasco, Campeche Quintana Roo y Yucatán.[5]​ También se distribuye en todo Centroamérica, en El Salvador sobresalen el cultivo de dos especies, el "Jocote Corona" y el "Jocote de Verano", el de verano se adapta a casi todo el terreno del país dado que la temperaturas ideales son de 24 a 37 °C con excepciones de zonas demasiado frías como el norte del país, mientras que el corona es más selectivo y solo se cultiva en zonas específicas por su rango de temperatura que va de 18 a 28 °C,[7]​ se cultiva en la parte norte de Perú y Brasil, se ha introducido a los trópicos del viejo mundo y se le cultiva en el sur de Florida E.U.[4][5]

Hábitat

Forman parte de las selvas bajas caducifolias y subcaducifolias, crece en regiones de baja humedad y durante la estación seca se mantiene sin follaje, crece y se desarrolla en altitudes de 0 a 1800 msnm, con rango de temperatura de 18 a 37 °C y una precipitación de 800 a 1500 mm anuales. Se desarrolla muy bien en suelos profundos y pedregosos con un pH de 5.5 a 7.0.[8]

Estado de conservación

A la acción del hombre se debe posiblemente el reconocimiento y conservación de las numerosas variantes que presenta esta especie. Aunque estas especies se han introducido al cultivo con fines comerciales, la información de los diferentes genotipos presentes es escasa, debido principalmente a que su cultivo está basado en la agricultura informal como huertos de traspatio, cercas vivas y granjas pequeñas, ya que crece de manera silvestre en zonas de difícil acceso. Las variedades cultivadas se pueden dividir en dos grupos: Jocotes de verano, que fructifican durante la estación seca (diciembre a mayo) y los jocotes de invierno, cuya producción de frutos es de septiembre a diciembre.[9]S. purpurea se encuentra ampliamente distribuida en su zona de origen y no está en ninguna categoría de la norma 059 de la SEMARNAT en México.

Tabla nutricional

Cada 100g de una porción comestible contiene

Propiedades

 src=
Frutos maduros de Spondias purpurea en rama.

La decocción de la corteza se usa para tratar anemia,[10]​ afecciones gastrointestinales (amebiasis, diarrea, disentería, dolor de estómago, gastritis)[10][11][12][13][14]fiebre, litiasis renal, resfrios, conjuntivitis, ictericia, anemia y dolor de riñones.[10][15][16][17][18]

El cocimiento del fruto se usa para tratar enfermedades renales.[11]

Tópicamente se usa en el tratamiento de úlceras rebeldes,[19]​ encías inflamadas, sarcopteosis[20]​ y sarna.[13]

La raíz se usa tópicamente para infecciones, erupciones y cefalea.[11][21]

A la corteza y la fruta se les atribuye propiedad analgésica, antiinflamatoria, antiséptica, diurética y espasmolítica.

El jocote también previene el "reflujo ácido".

Además aporta:

  • Vitaminas A y C
  • Fibra dietética
  • Fósforo
  • Hierro
  • Calcio

Taxonomía

Spondias purpurea fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum, Editio Secunda 1: 613. 1762.[22]

Nombres comunes

  • ciruelo colorado de Cuba, cirolero colorado de Cuba, ciruelo cabeza de loro, ciruelo de México.[23]
  • jobo, jocote, jocote amarillo, jocote de azucarón, jocote de bajillo, jocote de corona, jocote de iguana, jocote de invierno, jocote de pava, jocote de verano, jocote jobo, jocote turco y pitarrillo en El Salvador.[24]

Referencias

  1. Spondias purpurea en PlantList
  2. Atlas de las plantas de la medicina tradicional mexicana. Ciruela: Spondias purpurea L. Archivado el 28 de octubre de 2016 en Wayback Machine. Biblioteca digital de la medicina tradicional mexicana
  3. Real Academia Española y Asociación de Academias de la Lengua Española. «jocote». Diccionario de la lengua española (23.ª edición). Consultado el 25 de febrero de 2019.
  4. a b Cordero J. y Boshier D.H. 2003. Árboles de Centroamérica un Manual para extensionistas. Oxford Forestry Institute (OFI). Centro Agronómico, Tropical de Investigación y Enseñanza (CATIE). Pp. 1079.
  5. a b c Vázquez-Yanes, C., A. I. Batis Muñoz, M. I. Alcocer Silva, M. Gual Díaz y C. Sánchez Dirzo. 1999. Árboles y arbustos potencialmente valiosos para la restauración ecológica y la reforestación. Reporte técnico del proyecto J084. CONABIO - Instituto de Ecología, UNAM.
  6. Jesús Hoyos F. Guía de árboles de Venezuela. Caracas: Sociedad de Ciencias Naturales de La Salle, Monografía N° 32, 1983, pp 40-41
  7. De Jesús Vanegas, Ing. Mauricio (abril de 2005). «Ministerio de Agricultura y Ganadería - Guía Técnica del Cultivo del Jocote» (PDF). El Salvador.
  8. Venegas, M. de J. 2005. Guía técnica del cultivo del Jocote. Ministerio de Agricultura y Ganadería. Programa Nacional de Frutas del Salvador. Sta. Tecla, El Salvador.
  9. Hernández Bermejo J. E. y J. León. 1992. Cultivos Marginados, otra perspectiva de 1492. Organización de las Naciones Unidas para la Agricultura y la Alimentación. Roma. 345 p.
  10. a b c (IIN), 1978. Guatemala Indígena. 13:186,222.
  11. a b c (Mendieta RM. del Amo S.), 1981. Pág. 322.
  12. (Cáceres A. et al.), 1990. Cuadernos DIGI 4-90:49.
  13. a b (Díaz JL.), 1976. Pág. 115.
  14. (Núñez E.), 1986. Pág. 104.
  15. (Martínez M.), 1992. Pág. 396.
  16. (Morton JF.), 1981. Pág. 478.
  17. (Mellen GA.), 1974. Guatemala Indígena 9:141.
  18. (PLANTRE), 1989. Pág. 57.
  19. (Nelson CH.), 1986. Pág. 305.
  20. Sarcopteosis = Tipo de dermatosis.
  21. (Roys R.), 1976. The Ethno-Botany of the Maya. Pág. 211.
  22. «Spondias purpurea». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 29 de junio de 2012.
  23. Colmeiro, Miguel: «Diccionario de los diversos nombres vulgares de muchas plantas usuales ó notables del antiguo y nuevo mundo», Madrid, 1871.
  24. «Listado de árboles de El Salvador». Englera (29): 17-225. 2009. ISSN 0170-4818. Consultado el 2 de febrero de 2021.

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Spondias purpurea: Brief Summary ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES
 src= Ciruelas de huesito en Antigua, Guatemala, en una venta ambulante.

El jocote, obo, jobo, xocote, ciruela de huesito, ciruela o cocota (Spondias purpurea) es un árbol frutal que crece en las zonas tropicales de América, desde México hasta Paraguay. Es muy común en Ecuador, Nicaragua, Perú, Honduras, El Salvador, Costa Rica, Guatemala, Panamá, Venezuela que sirve para hacer vinos, jugos y dulces, en el Caribe Colombiano donde existe hasta un festival, Norte de Santander y parte de México como Sonora, Sinaloa, Nayarit,Tamaulipas, Veracruz, Chiapas,Tabasco, Campeche, Quintana Roo, Guerrero y Yucatán, el fruto de Spondias purpurea es de color rojizo de ahí su nombre, es conocido como yoyomo.​ Jocote deriva del náhuatl xocotl ‘fruta’.​ Término genérico para los frutos agrios. Ciruela proviene del latín “cereolum” que quiere decir cera. Pertenece a la clase Magnoliopsida.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Spondias purpurea

fourni par wikipedia FR

Le prunier d'Espagne, mombin rouge ou encore cirouelle (Spondias purpurea) est un arbre tropical américain de la famille des Anacardiaceae que l'on rencontre du Mexique jusqu'au Brésil(où on l'appelle ciriguela) et au Pérou, en passant par le Panama.

L'arbre a été introduit aux Bahamas et sur d'autres îles des Caraïbes, où il s'est naturalisé. Le même processus s'est produit aux Philippines.

Des fruits du prunier d'Espagne.
Fruits jaunes du prunier d'Espagne.

On consomme ses fruits : les prunes d'Espagne ou mombins rouges ; ce sont des drupes rouge-verdâtre ovoïdes, de la taille d'un petit citron. Il existe une variété à petits fruits jaunes, Spondias purpurea var. lutea, la prune du Chili.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Spondias purpurea ( italien )

fourni par wikipedia IT

Spondias purpurea L. è una pianta fruttifera appartenente alla famiglia delle Anacardiaceae, originaria dell'America Centrale. Il frutto per cui è coltivata prende il nome di Giocote, dallo spagnolo jocote, che a sua volta deriva dalla parola in idioma Nahuatl: xocotl, che significa semplicemente frutto. Altri nomi diffusi nei luoghi dove viene coltivato sono Mombin rojo, Hog Plum, e Sineguela. Insieme ad altri frutti del genere Spondias, come il cagià, l'umbu e l'ambarella, appartiene al gruppo che riceve il nome comune di mombini.

Origine e diffusione

Il giocote sembrerebbe originario dell'America istmica, ma oggi è diffuso dal Messico al Brasile, ed a volte si trova anche rinselvatichito. Viene attualmente venduto nei mercati solo nei Paesi che si affacciano sui Caraibi, anche se è stato introdotto in altre aree come le Filippine e la Nigeria, dove è conosciuto ma non ha raggiunto la stessa popolarità.

Descrizione

L'albero è di media taglia e può raggiungere i 25 m. Come altre Anacardiacee ha un portamento espanso. Il suo legno è però fragile. Le foglie sono decidue nella breve stagione secca, ma appena cadute si sviluppano le nuove; esse sono pinnate e misurano 3–5 cm in lunghezza e 1.5–2 cm in larghezza. I fiori sono piccoli, color rosso-porpora.

Il frutto è una drupa che contiene un grosso seme avvolto da un breve strato di polpa succosa, agrodolce e aromatica, di colore giallo chiaro, mentre la scorza diventa rossa a maturazione; esiste anche una varietà gialla, che a volte viene confusa col cagià, il frutto della Spondias mombin.

Clima

Il giocote è un fruttifero tropicale di bassa e medio-bassa altitudine, che in America centrale non supera i 1700 m. Per questo non sopporta il subtropico ovunque geli: piante adulte muoiono già per poche ore a 0 °C. Non ha mai avuto successo in Florida, e pochi esemplari si trovano solo all'estremo Sud della penisola.

Varietà

Sono state selezionate numerose cultivar per migliorare le qualità gustative del frutto.

Bibliografia

  • Miller, A and Schall, B. 2005. Domestication of a Mesoamerican cultivated fruit tree, Spondias purpurea. PNAS 102:12801–12806

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Spondias purpurea: Brief Summary ( italien )

fourni par wikipedia IT

Spondias purpurea L. è una pianta fruttifera appartenente alla famiglia delle Anacardiaceae, originaria dell'America Centrale. Il frutto per cui è coltivata prende il nome di Giocote, dallo spagnolo jocote, che a sua volta deriva dalla parola in idioma Nahuatl: xocotl, che significa semplicemente frutto. Altri nomi diffusi nei luoghi dove viene coltivato sono Mombin rojo, Hog Plum, e Sineguela. Insieme ad altri frutti del genere Spondias, come il cagià, l'umbu e l'ambarella, appartiene al gruppo che riceve il nome comune di mombini.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Spondias purpurea ( latin )

fourni par wikipedia LA

Spondias purpurea (binomen a Linnaeo anno 1762 statutum) est species arborum fructiferarum familiae Anacardiacearum in America media partibusque Americae australis borealibus sponte crescens. In his regionibus bis domesticata est, in Mexico occidentali et in America media. Late sub climatibus tropicis per mundum fere totum culta est.

Notae

Bibliographia

Nexus externi

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Spondias purpurea spectant.
Wikispecies-logo.svg Vide "Spondias purpurea" apud Vicispecies. Wikidata-logo.svg Situs scientifici: TropicosGRINITISPlant ListNCBIBiodiversityEncyclopedia of LifePlant Name IndexIUCN Red ListPlantes d'AfriqueINPN FranceUSDA Plants Database stipula Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes!
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Et auctores varius id editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LA

Spondias purpurea: Brief Summary ( latin )

fourni par wikipedia LA

Spondias purpurea (binomen a Linnaeo anno 1762 statutum) est species arborum fructiferarum familiae Anacardiacearum in America media partibusque Americae australis borealibus sponte crescens. In his regionibus bis domesticata est, in Mexico occidentali et in America media. Late sub climatibus tropicis per mundum fere totum culta est.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Et auctores varius id editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LA

Rode mombinpruim ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

De rode mombinpruim (Spondias purpurea) is een plant uit de pruikenboomfamilie (Anacardiaceae). Het is een tot 15 m hoge, eenhuizige boom of struik, die in droge tijden zijn blad kan verliezen.

De afwisselend geplaatste bladeren zijn oneven geveerd en tot 25 cm lang. Ze bestaan uit vijf tot dertig tot 4 cm lange, lancetvormige deelblaadjes met een gladde rand. De 2-5 mm grote, rode of violette bloemen groeien met vier of vijf stuks in tot 5 cm lange pluimen aan dikke takken voordat het blad gaat uitlopen. De bloemen kunnen mannelijk, vrouwelijk of tweeslachtig zijn. Ze bestaan uit vier of vijf kroonbladeren.

 src=
Vruchten

De vrucht is een steenvrucht. Deze is elliptisch of eivormig, tot 3,5 × 5 cm groot en 20-30 g zwaar. De gladde, glanzende, dunne schil is rijp geel, oranje of rood tot violet van kleur. Het sappige, melige, iets vezelige, zachte vruchtvlees is geel tot oranje van kleur, tot 8 mm dik, zoet of zuur-aromatisch van smaak en soms wat astringent. Het vruchtvlees plakt aan een tot 3,5 cm lange, langwerpige steen, die uit tot vijf kernen bestaat.

De rijpe vruchten kunnen als handfruit worden gegeten. Ook kunnen ze worden gekookt en in compote, desserts, siroop en jam worden verwerkt. Tevens kunnen ze worden ingemaakt in azijn en in alcoholische dranken en vruchtensappen worden verwerkt. De bladeren worden wel als groente gegeten.

De soort komt van nature voor van Zuid-Mexico en de Caraïben tot in Brazilië en Peru. Tevens wordt de plant veel gekweekt in Zuidoost-Azië (vooral op de Filipijnen) en in Centraal-Afrika. De plant kan gekweekt worden in tropische omstandigheden van zeeniveau tot op 2000 m hoogte.

Andere soorten uit hetzelfde geslacht met eetbare vruchten zijn de ambarella (Spondias dulcis) en de gele mombinpruim (Spondias mombin).

Bronnen

  • Tropische Früchte; Bernd Nowak & Bettina Schulz; BLV (1998), ISBN 3405151686
  • Farbatlas Exotische Früchte: Obst und Gemüse der Tropen und Subtropen; Rolf Blancke; Verlag Eugen Ulmer (2000), ISBN 3800135205
  • Farbatlas Pflanzen der Karibik und Mittelamerikas; Rolf Blancke; Verlag Eugen Ulmer (1999); ISBN 3800135124
  • Morton, J. 1987. Purple Mombin. p. 242–245. In: Fruits of warm climates. Julia F. Morton, Miami, FL.
  • Neglected Crops: 1492 from a Different Perspective. 1994. J.E. Hernándo Bermejo and J. León (eds.). Plant Production and Protection Series No. 26. FAO, Rome, Italy. p. 111-115.
  • Taxon: Spondias purpurea L.; in: USDA, ARS, National Genetic Resources Program; Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]; National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland; [2 March 2012]
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Rode mombinpruim: Brief Summary ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

De rode mombinpruim (Spondias purpurea) is een plant uit de pruikenboomfamilie (Anacardiaceae). Het is een tot 15 m hoge, eenhuizige boom of struik, die in droge tijden zijn blad kan verliezen.

De afwisselend geplaatste bladeren zijn oneven geveerd en tot 25 cm lang. Ze bestaan uit vijf tot dertig tot 4 cm lange, lancetvormige deelblaadjes met een gladde rand. De 2-5 mm grote, rode of violette bloemen groeien met vier of vijf stuks in tot 5 cm lange pluimen aan dikke takken voordat het blad gaat uitlopen. De bloemen kunnen mannelijk, vrouwelijk of tweeslachtig zijn. Ze bestaan uit vier of vijf kroonbladeren.

 src= Vruchten

De vrucht is een steenvrucht. Deze is elliptisch of eivormig, tot 3,5 × 5 cm groot en 20-30 g zwaar. De gladde, glanzende, dunne schil is rijp geel, oranje of rood tot violet van kleur. Het sappige, melige, iets vezelige, zachte vruchtvlees is geel tot oranje van kleur, tot 8 mm dik, zoet of zuur-aromatisch van smaak en soms wat astringent. Het vruchtvlees plakt aan een tot 3,5 cm lange, langwerpige steen, die uit tot vijf kernen bestaat.

De rijpe vruchten kunnen als handfruit worden gegeten. Ook kunnen ze worden gekookt en in compote, desserts, siroop en jam worden verwerkt. Tevens kunnen ze worden ingemaakt in azijn en in alcoholische dranken en vruchtensappen worden verwerkt. De bladeren worden wel als groente gegeten.

De soort komt van nature voor van Zuid-Mexico en de Caraïben tot in Brazilië en Peru. Tevens wordt de plant veel gekweekt in Zuidoost-Azië (vooral op de Filipijnen) en in Centraal-Afrika. De plant kan gekweekt worden in tropische omstandigheden van zeeniveau tot op 2000 m hoogte.

Andere soorten uit hetzelfde geslacht met eetbare vruchten zijn de ambarella (Spondias dulcis) en de gele mombinpruim (Spondias mombin).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Śliwiec purpurowy ( polonais )

fourni par wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Śliwiec purpurowy (Spondias purpurea L.) – gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych. Pochodzi z Meksyku i Ameryki Środkowej. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w tropikalnej części Ameryki, również uprawiany. Lokalna nazwa hiszpańska: jocote[3].

Morfologia

Pokrój
Drzewo dorastające do 35 m wysokości.
Liście
Pierzaste, ułożone spiralnie. Listki.
Kwiaty
Drobne, czerwone, zebrane w wiechach o krótkich ogonkach. Widoczne są na gołych gałęziach przed pojawieniem się młodych liści.
Owoc
Podłużny pestkowiec o długości ok. 5 cm w kolorze żółtym do fioletowego. Wyglądem i smakiem przypomina nieco śliwkę.

Zastosowanie

  • Owoce o słodko-kwaskowatym smaku są jadalne.
 src=
Dojrzałe owoce

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2012-03-05].
  2. The Plant List (ang.). [dostęp 2012-03-05].
  3. Campbell, R.J.: South American Fruits Deserving Further Attention (ang.). 1996. [dostęp 2012-03-05].

Bibliografia

  1. Kirsten Albrecht Llamas: Tropical Flowering Plants. A Guide to Identification and Cultivation. Portland: Timber Press, 2008. ISBN 0-88192-585-3.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Śliwiec purpurowy: Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Śliwiec purpurowy (Spondias purpurea L.) – gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych. Pochodzi z Meksyku i Ameryki Środkowej. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w tropikalnej części Ameryki, również uprawiany. Lokalna nazwa hiszpańska: jocote.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Ciriguela ( portugais )

fourni par wikipedia PT

A ciriguela,[2][3][4][5][6][7] (Spondias purpurea; do castelhano: ciruela[5][8]) também chamada ceriguela, siriguela ou seriguela.[5][8] é uma árvore da família das anacardiáceas. Esses mesmos nomes também se referem ao seus frutos. É uma árvore de porte médio, podendo atingir até sete metros de altura. Originária da América Central e da América do Sul, é bastante comum na Região Nordeste do Brasil.[9][10]

Origens e habitat

A ciriguela é nativa do Brasil (cerrado e caatinga), do nível de mar até os 1.200 metros de altitude. Ocorrem exemplares dessa árvore em cidades dos estados brasileiros de Rondônia, Goiás, do Tocantins, do Piauí, do Ceará, de Pernambuco, da Paraíba, do Paraná, do Maranhão, do Rio Grande do Norte, do Rio de Janeiro, de Mato Grosso, de Mato Grosso do Sul, de Minas Gerais, da Bahia, de São Paulo e do Espírito Santo, sendo utilizada no paisagismo. É ainda encontrada em todos os estados da Região Nordeste do Brasil, e há diversos exemplares de cultivos dessa fruta vermelha em chácaras do Distrito Federal brasileiro.[11] A região sul do estado do Ceará é, hoje, o maior produtor de ciriguela do Brasil.[12]

Cultivo

Sua frutificação se dá nos meses de outubro e novembro, sendo colhida entre os meses de dezembro e janeiro. Está adaptada a solos fracos e com baixa pluviosidade. É lavoura permanente e de uso pouco difundido. Não há utilização econômica senão para produção sazonal em pequenas plantações.[13]

A ciriguela dificilmente se propaga por sementes, sendo, geralmente, multiplicada por estacas com trinta a cinquenta centímetros de comprimento e de sete a doze centímetros de diâmetro. A melhor época de plantio das estacas no semiárido nordestino brasileiro compreende, empiricamente, do início do mês de outubro até o início de novembro.[14]

Fruto

É uma drupa elipsoidal de cor amarelada ou mesmo avermelhada quando maduro, com comprimento entre 2,5 e cinco centímetros. Pesa entre quinze e vinte gramas.[10] A camada de polpa é fina, com cerca de três milímetros, com um caroço do tamanho de uma azeitona grande. É parecida com o cajá mas, ao contrário desse, é bastante doce.[9]

O seu consumo é feito de diversas formas, desde natural até na confecção de sucos, sorvetes e doces. É rica em carboidratos, cálcio, fósforo e ferro. A ciriguela possui, ainda, vitaminas A, B e C. É eficaz contra anemia, inapetência e diminuição dos glóbulos brancos.[15]

 src=
Vista de um pé de ciriguela na Região Sul do Brasil.

Notas

[2] Embora se use muito a forma 'siriguela', o dicionário Houaiss já registra.

Referências

  1. a b «Tropicos.org. Missouri Botanical Garden». Consultado em 29 de junho de 2017
  2. a b «Por trás das letras: Alguns contrassensos sub-humanos - "O gramático Sacconi explica: o certo é ciriguela. Seriguela não existe."». Folha da Região. Consultado em 8 de junho de 2016
  3. «Ciriguela, seriguela ou siriguela: qual é o certo? O certo é ciriguela». DicionarioeGramatica.com. 8 de junho de 2016. Consultado em 10 de junho de 2016
  4. «Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa». Academia Brasileira de Letras. Consultado em 14 de fevereiro de 2016
  5. a b c «Significado de ceriguela». auleteuol.w20.com.br. Consultado em 14 de fevereiro de 2016
  6. «Por trás das letras: Alguns contrassensos sub-humanos - "O gramático Sacconi explica: o certo é ciriguela. Seriguela não existe."». Folha da Região. Consultado em 8 de junho de 2016
  7. «Ciriguela, seriguela ou siriguela: qual é o certo? O certo é ciriguela». DicionarioeGramatica.com. 8 de junho de 2016. Consultado em 10 de junho de 2016
  8. a b Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa. Academia Brasileira de Letras. Visualizado em: 10 de Fevereiro de 2014.
  9. a b Freire, Elaini Cristina Bezerra da Silva; Fernanda Vanessa Gomes da (8 de maio de 2011). «AVALIAÇÃO DA QUALIDADE DE CIRIGUELA (Spondias purpurea, L) EM DIFERENTES ESTÁDIOS DE MATURAÇÃO». Revista Verde de Agroecologia e Desenvolvimento Sustentável. 6 (2): 27–40. ISSN 1981-8203 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautores= (ajuda)
  10. a b «Seriguela (Spondias purpurea) Tudo Sobre Plantas». www.tudosobreplantas.com.br. Consultado em 11 de junho de 2016
  11. «Siriguela - Benefícios e propriedades - Benefícios Naturais». Benefícios Naturais. 6 de abril de 2014. Consultado em 8 de junho de 2016
  12. Siriguela. Doce Mel Polpa de Fruta. Visualizado em: 10 de Fevereiro de 2014.
  13. «Seriguela ganha espaço nas propriedades de Jundiaí, em SP». Agronegócios. 24 de março de 2014. Consultado em 8 de junho de 2016
  14. Martins, Laesio Pereira; Silvanda de Melo. «Development of red mombin fruits (Spondias purpurea L.)». Revista Brasileira de Fruticultura. 25 (1): 11–14. ISSN 0100-2945. doi:10.1590/S0100-29452003000100005 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautores= (ajuda)
  15. «::. Núcleo de Estudo em Fruticultura no Cerrado .::». www.fruticultura.iciag.ufu.br. Consultado em 11 de junho de 2016
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Ciriguela: Brief Summary ( portugais )

fourni par wikipedia PT

A ciriguela, (Spondias purpurea; do castelhano: ciruela) também chamada ceriguela, siriguela ou seriguela. é uma árvore da família das anacardiáceas. Esses mesmos nomes também se referem ao seus frutos. É uma árvore de porte médio, podendo atingir até sete metros de altura. Originária da América Central e da América do Sul, é bastante comum na Região Nordeste do Brasil.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Момбін пурпурний ( ukrainien )

fourni par wikipedia UK

Опис

Це листопадне невисоке дерево, яке досягає заввишки 15 м. Дерево не дуже розлоге. Листя завдовжки від 12 до 25 см, складні і непарнопер'єсті. Листя складаються з 5-19 листочків від ланцетоподібної до яйцеподібної форми, кожен завдовжки від 2 до 4 см. Кожного листочку прикріплено до ості черешком. Листя, що тільки но розпустилися мають червоний колір, згодом вони стають темно-зеленими.

Квітки рослини дрібні, фіолетового або червоного кольору, зібрані в гроно, завдовжки до 4 см. Особливість рослини є те, що воно може давати плоди ще до весняного розпускання листя. Визрівання плодів відбувається з травня по липень.

 src=
Плоди пурпурного момбіну

Довжина плодів становить від 2,5 до 5 см. Зверху вони вкриті жовтою, фіолетовою, червоною або помаранчевою глянсовою шкіркою. Усередині плоду міститься ароматна кисла м'якоть жовтого кольору, дуже соковита і за структурою волокниста. У центрі плоду — тверда кісточка жовто-коричневого кольору, що має поздовжні борозенки.

Вирощування

Дерево дуже невибагливе до ґрунту. Посаджений в землю пурпурний момбін швидко приймається, досягаючи значних темпів зростання. Тому ця рослина цінується при озелененні.

Застосування

Плоди дуже багаті на вітамін групи В, аскорбінову кислоту (вітамін С), а також мінеральні елементи (калій, магній, залізо, мідь і фосфор).

Плоди вживають в свіжому, консервованому (маринованому) вигляді. Їх також прийнято тушкувати з цукром, в результаті чого отримують дуже смачну десертну страву. З пурпурного момбіна виходить якісне варення. На Філіппінах на їх основі роблять кисле рагу. З плодів виходить дуже корисний і смачний узвар.

Молоде листя також можна вживати в свіжому вигляді. Вони кислі, тому на їх основі виходять кислі супи, плоди додають до салатів і використовують як приправу до м'ясних і рибних страв.

Відваром кори лікують діарею і метеоризм.

Розповсюдження

У дикому вигляді рослина зустрічається в Центральній Америці, Перу, Бразилії і на островах Карибського моря. Культивується в країнах за місцем свого походження, а також у Венесуелі, на Філіппінах та Нігерії.

Джерела

  • Miller, A and Schall, B. 2005. Domestication of a Mesoamerican cultivated fruit tree, Spondias purpurea. PNAS 102:12801–12806
  • Boning, Charles R. (2006). Florida's Best Fruiting Plants: Native and Exotic Trees, Shrubs, and Vines. Sarasota, Florida: Pineapple Press, Inc. pp. 150–151.
 src= Вікісховище має мультимедійні дані за темою: Момбін пурпурний
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Автори та редактори Вікіпедії
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia UK

Spondias purpurea ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI

Spondias purpurea là một loài thực vật có hoa trong họ Đào lộn hột. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1762.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Spondias purpurea. Truy cập ngày 19 tháng 9 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết liên quan đến Họ Đào lộn hột này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Spondias purpurea: Brief Summary ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI

Spondias purpurea là một loài thực vật có hoa trong họ Đào lộn hột. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1762.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Момбин пурпурный ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
 src=
Плоды момбина пурпурного

Момби́н пурпу́рный, или мексика́нская сли́ва (лат. Spondias purpurea, исп. jocote) — плодовое дерево семейства Anacardiaceae, или Сумаховые.

Ботаническое описание

Пурпурный момбин — маленькое листопадное низкоразветвлённое дерево высотой 7,5—15 метров.

Листья длиной 12—25 см, сложные, непарноперистые, состоят из 5—19 листочков от яйцевидной до ланцетовидной формы, длиной 2—4 см, с очень короткими черешками. Молодые листья имеют красный цвет, затем становятся тёмно-зелёными.

Цветки мелкие, красные или фиолетовые, собраны в метёлки длиной до 4 см.

Плодыкостянки овальной или яйцевидной формы, длиной 2,5—5 см, имеют фиолетовую, жёлтую, оранжевую или красную окраску. Кожура тонкая, блестящая. Внутри содержится жёлтая волокнистая сочная кислая мякоть с богатым ароматом. Косточка твёрдая, желтовато-коричневая, с продольными бороздками.

Распространение

Пурпурный момбин встречается как в диком виде, так и в культуре на островах Карибского моря и на всём протяжении от Центральной Мексики до Перу и Бразилии. В настоящее время культивируется также в Венесуэле, Нигерии и на Филиппинах.

Использование

Плоды пурпурного момбина едят в сыром виде и используют для консервирования. Отвар из коры используют для лечения диареи и метеоризма[2].

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Новак Б., Шульц Б. Тропические плоды. Биология, применение, выращивание и сбор урожая / Пер. с нем. — М.: БММ АО, 2002. — С. 34—35. — 240 с. — ISBN 5-88353-133-4.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Момбин пурпурный: Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
 src= Плоды момбина пурпурного

Момби́н пурпу́рный, или мексика́нская сли́ва (лат. Spondias purpurea, исп. jocote) — плодовое дерево семейства Anacardiaceae, или Сумаховые.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

侯購諜 ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科
Tango-nosources.svg
本条目没有列出任何参考或来源(2014年2月6日)
維基百科所有的內容都應該可供查證。请协助添加来自可靠来源的引用以改善这篇条目无法查证的内容可能被提出异议而移除。
二名法 Spondias purpurea
L.

侯購諜學名Spondias purpurea),(英文名稱:Jocote、Red Mombin),為漆樹科檳榔青屬水果,原產於美洲熱帶地區。又名紅酸棗,葡萄牙语称之为“Ciriguela”,也有果珍类产品将其名称写为“Siriguela”。果核较大,果皮较厚,成熟后味道酸甜,果香浓郁,有葡萄和梨的复合之味。

產地

牙買加與中美洲地區為侯購諜之盛產地;因侯購諜之果實可食,現今已被廣泛栽培於世界各地之熱帶地區,例如已被引入菲律賓奈及利亞等地。

用途

侯購諜之果實能生食;未成熟之果實有時也被搭配以鹽、醋或萊姆汁等而為食用。在薩爾瓦多有一道經典點心,即是以候購諜、芒果佐以潘尼拉英语PanelaPanela)糖漿。

  •  src=

    產自菲律賓的侯購諜

  •  src=

    浸泡於糖漿內的侯購諜

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑

侯購諜: Brief Summary ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科

侯購諜(學名:Spondias purpurea),(英文名稱:Jocote、Red Mombin),為漆樹科檳榔青屬水果,原產於美洲熱帶地區。又名紅酸棗,葡萄牙语称之为“Ciriguela”,也有果珍类产品将其名称写为“Siriguela”。果核较大,果皮较厚,成熟后味道酸甜,果香浓郁,有葡萄和梨的复合之味。

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑