.jpg)
Passer er ei biologisk slekt av sporvar i «den gamle verda». Desse sporvane er tjukkfalne, små brune eller grå fuglar, ofte med svarte, gule eller kvite teikningar. Typisk lengd er 10-20 centimeter, dei har korte halar og korte, koniske nebb. Dei er selskaplege og vil danne store flokkar, og nokre, men ikkje gråsporv, har behageleg læte.[1]
Dei fleste medlemmene finst naturleg i opne habitat i varmare klima i Afrika og sørlege Eurasia. Ifølgje ein molekylær studie publisert i 2001, har slekta opphav i Afrika, og boarsporv har den mest basale avstamminga.[2] Fleire artar har tilpassa seg busetjingar åt menneske. Med hjelp av nære relasjonar til menneske, har spesielt gråsporv nytta høve til å utvide utbreiinga si langt utover kva som truleg var den opphavlege heimplassen i Midtausten.[3] Bortsett frå naturleg kolonisering, har gråsporv vorte introdusert til mange delar av verda utanfor sitt naturlege utbreiingsområde, inkludert Amerika, Afrika sør for Sahara og Australia. Pilfink har òg vorte innført i mindre skala, med populasjonar i Australia og lokalt i Missouri og Illinois i USA.[3]
Passer-sporvar byggjer eit rotete reir, som, avhengig av art og hekkeområdet, kan vere i ein busk eller eit tre, eit naturleg hòl i eit tre, i ein bygning eller i taktekkinga, eller i store reirstrukturar som storkereir. Kullet kan vere på opptil åtte egg og blir ruga av begge foreldra, vanlegvis i 12-14 dagar. Det tar deretter 14-24 dagar før ungane er flygedyktige.[4]
Passer-sporvar beitar primært på bakken som frøetarar, sjølv om dei òg et små insekt spesielt i hekketida. Nokre få artar, som gråsporv og landsbysporv, søkjer føde rundt byar, og er nesten altetande.[5]
Passer-sporvar i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2019[6] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[7]
Passer er ei biologisk slekt av sporvar i «den gamle verda». Desse sporvane er tjukkfalne, små brune eller grå fuglar, ofte med svarte, gule eller kvite teikningar. Typisk lengd er 10-20 centimeter, dei har korte halar og korte, koniske nebb. Dei er selskaplege og vil danne store flokkar, og nokre, men ikkje gråsporv, har behageleg læte.
Dei fleste medlemmene finst naturleg i opne habitat i varmare klima i Afrika og sørlege Eurasia. Ifølgje ein molekylær studie publisert i 2001, har slekta opphav i Afrika, og boarsporv har den mest basale avstamminga. Fleire artar har tilpassa seg busetjingar åt menneske. Med hjelp av nære relasjonar til menneske, har spesielt gråsporv nytta høve til å utvide utbreiinga si langt utover kva som truleg var den opphavlege heimplassen i Midtausten. Bortsett frå naturleg kolonisering, har gråsporv vorte introdusert til mange delar av verda utanfor sitt naturlege utbreiingsområde, inkludert Amerika, Afrika sør for Sahara og Australia. Pilfink har òg vorte innført i mindre skala, med populasjonar i Australia og lokalt i Missouri og Illinois i USA.
Passer-sporvar byggjer eit rotete reir, som, avhengig av art og hekkeområdet, kan vere i ein busk eller eit tre, eit naturleg hòl i eit tre, i ein bygning eller i taktekkinga, eller i store reirstrukturar som storkereir. Kullet kan vere på opptil åtte egg og blir ruga av begge foreldra, vanlegvis i 12-14 dagar. Det tar deretter 14-24 dagar før ungane er flygedyktige.
Passer-sporvar beitar primært på bakken som frøetarar, sjølv om dei òg et små insekt spesielt i hekketida. Nokre få artar, som gråsporv og landsbysporv, søkjer føde rundt byar, og er nesten altetande.
