dcsimg
Image de Brachinus (Brachynolomus) explodens Duftschmid 1812
Life » » Animaux » » Arthropodes » » Hexapodes » Insectes » Ptérygotes » » Endopterygota » Coléoptère » » Carabidae »

Brachinus (Brachynolomus) explodens Duftschmid 1812

Strzel bombardier ( polonais )

fourni par wikipedia POL
Brachinus explodens Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ stawonogi Gromada owady Podgromada owady uskrzydlone Rząd chrząszcze Podrząd chrząszcze drapieżne Rodzina biegaczowate Podrodzina Brachininae Rodzaj Brachinus Gatunek strzel bombardier

Strzel bombardier, strzel kanonier (Brachinus explodens) - niewielki (7–8 mm) drapieżny chrząszcz z rodziny biegaczy (Brachynus). Lubi nasłonecznione, suche zbocza, miedze, ugory oraz kamieniste stepy[1].

W sytuacji zagrożenia wytryskuje żrącą ciecz o temperaturze 100oC w stronę napastnika, którym najczęściej jest ropucha lub żaba. W odwłoku tych owadów znajduje się woreczek wypełniony 25% nadtlenkiem wodoru i 10% hydrochinonem. W sytuacji zagrożenia, po przepchnięciu tej mieszaniny do komory, w której znajdują się enzymy: katalaza i peroksydaza następuje silnie egzotermiczna reakcja utleniania hydrochinonów do chinonów. Wrząca ciecz zostaje gwałtownie wyrzucona z komory w stronę drapieżnika. Ciecz ta nigdy nie osiąga temperatury wrzenia w ciele owada[potrzebny przypis].

Przypisy

  1. Onet – Jesteś na bieżąco, www.makrofotografia-owady.republika.pl [dostęp 2018-04-07] .

Zobacz też

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Strzel bombardier: Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Strzel bombardier, strzel kanonier (Brachinus explodens) - niewielki (7–8 mm) drapieżny chrząszcz z rodziny biegaczy (Brachynus). Lubi nasłonecznione, suche zbocza, miedze, ugory oraz kamieniste stepy.

W sytuacji zagrożenia wytryskuje żrącą ciecz o temperaturze 100oC w stronę napastnika, którym najczęściej jest ropucha lub żaba. W odwłoku tych owadów znajduje się woreczek wypełniony 25% nadtlenkiem wodoru i 10% hydrochinonem. W sytuacji zagrożenia, po przepchnięciu tej mieszaniny do komory, w której znajdują się enzymy: katalaza i peroksydaza następuje silnie egzotermiczna reakcja utleniania hydrochinonów do chinonów. Wrząca ciecz zostaje gwałtownie wyrzucona z komory w stronę drapieżnika. Ciecz ta nigdy nie osiąga temperatury wrzenia w ciele owada[potrzebny przypis].

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL