La cotorreta alablava (Forpus xanthopterygius) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita sabanes, matolls, terres de conreu i ciutats de l'est de Colòmbia, nord-est de Perú, nord-oest, centre, est i sud-est de Brasil, nord i est de Bolívia, Paraguai i nord-est de l'Argentina.
La població de Colòmbia septentrional és considerada sovint una subespècie, però ha estat considerada per algunes classificacions com ara la del Handbook of the Birds of the World Alive (2017) una espècie de ple dret: cotorreta de Spengel (Forpus spengeli), seguint Bocalini i Silveira (2015).[1]
La cotorreta alablava (Forpus xanthopterygius) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita sabanes, matolls, terres de conreu i ciutats de l'est de Colòmbia, nord-est de Perú, nord-oest, centre, est i sud-est de Brasil, nord i est de Bolívia, Paraguai i nord-est de l'Argentina.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parotan adain glaswyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotanod adain glaswyrdd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Forpus xanthopterygius; yr enw Saesneg arno yw Blue-winged parrotlet. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. xanthopterygius, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Mae'r parotan adain glaswyrdd yn perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corbarot brongoch Micropsitta bruijnii Corbarot Finsch Micropsitta finschii Corbarot Meek Micropsitta meeki Corbarot penfelyn Micropsitta keiensis Corbarot wyneblwyd Micropsitta pusio Loricît cain Charmosyna pulchella Loricît Caledonia Newydd Charmosyna diadema Loricît gyddfgoch Charmosyna amabilis Loricît Josephine Charmosyna josefinae Loricît palmwydd Charmosyna palmarum Loricît talcenlas Charmosyna toxopei Macaw Spix Cyanopsitta spixii Macaw torgoch Orthopsittaca manilatusAderyn a rhywogaeth o adar yw Parotan adain glaswyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotanod adain glaswyrdd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Forpus xanthopterygius; yr enw Saesneg arno yw Blue-winged parrotlet. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. xanthopterygius, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Der Blauflügel-Sperlingspapagei (Forpus xanthopterygius) ist eine Vogelart aus der Familie der Eigentlichen Papageien (Psittacidae). Es existieren 6 Unterarten.
Hauptfarbe dieser Art (Nominatform) ist gelblichgrün, wobei der Kopf mehr grün ist. Die Männchen haben einen dunkelblauen Bürzel und blaue bis violette Achseln und Unterflügelfedern. Die Weibchen sind fast ganz grün, wobei die Federn an der Stirn und um den Schnabel blasser bzw. leicht gelblich sind. Die Jungvögel sind wie adulte Tiere gefärbt, aber das Blau ist noch nicht so stark ausgebildet. Der Schnabel ist hornfarben bzw. leicht grau. Die Füße sind fleischfarben und die Iris ist dunkelbraun.
Der Blauflügel-Sperlingspapagei kommt von Argentinien bis Ost-Brasilien vor.
Der Blauflügel-Sperlingspapagei (Forpus xanthopterygius) ist eine Vogelart aus der Familie der Eigentlichen Papageien (Psittacidae). Es existieren 6 Unterarten.
The cobalt-rumped parrotlet (Forpus xanthopterygius) or blue-winged parrotlet is a species of parrot in the family Psittacidae.
There are two subspecies: Salvadori's cobalt-rumped parrotlet (F. x. flavescens) and Hellmayr's cobalt-rumped parrotlet (F. x. flavissimus).[2]
Cobalt-rumped parrotlets are found in much of central and northern South America. Their range is split by each subspecies, as described above. It is generally common and widespread, though more localized in the Amazon Basin.
Cobalt-rumped parrotlets are mainly found in lowlands. They occur in dry and riparian woodlands, cerrado, caatinga, palm groves, semi-arid scrubland, savanna, and pastures.[2] Cobalt-rumped parrotlets tend to avoid densely forested areas. They are not found at altitudes above 1,200 metres (3,900 ft).[3]
Cobalt-rumped parrotlets are generally non-migratory; however, populations in Argentina move locally according to the flowering seasons of various plant species in their diet. Populations in the Brazilian Atlantic Forest are altitudinal migrants.[4]
The number of cobalt-rumped parrotlets is unknown, but the population is stable. It is listed as Least Concern by the IUCN Red List.[1] The number of wild individuals is unknown.
The cobalt-rumped parrotlet is not known to be affected by deforestation or the pet trade, unlike many of its close relatives in the genus Forpus. There are many areas across its range that are already protected.[5]
Flocks are usually around 20 birds but can grow to over 50 around fruiting trees or seeding grasses. They are highly social and gregarious.[4][6] Cobalt-rumped parrotlets tend to feed in groups, usually between 2 and 12 individuals.[7]
Cobalt-rumped parrotlets call while in flight and perched. Their calls are high-pitched "sheet" or "zeet" screeches or twittering.[6][8] When feeding and socializing in large groups they make twittering and chattering noises.[2]
Cobalt-rumped parrotlets' breeding season is May to August, but occupied nests have been observed in July, January, and March in different areas of the birds' range.[8] Females lay 3-7 small, white, roughly spherical eggs.[2] Some cobalt-rumped parrotlets have been observed to scrape rufous hornero nests (made of clay) with their beaks. Though the reason for this is not entirely clear, nests created by rufous horneros have been used by cobalt-rumped parrotlets to raise their broods, which has led to the suggestion that the parrotlets are "taste-testing" the nest material to determine whether it is suitable, according to unknown standards, for their needs.[9] However, similar studies of other Forpus species have concluded that clay-licking provides important minerals to the birds that otherwise would not be accessible.
Cobalt-rumped parrotlets mostly feed on Cecropia sp. and Ficus sp.[10] fruits, Mikania sp. and Trema micrantha seeds, and Ambrosia sp., Handroanthus serratifolius,[7] and Marcgravia sp. flowers. However, they are known to occasionally feed on other plants such as grass.[2] Cobalt-rumped parrotlets have been known to migrate locally based on the flowering and fruiting seasons of some of the main plants of their diet.[8]
For many years, the cobalt-rumped parrotlet was considered conspecific with the green-rumped parrotlet (Forpus passerinus), but today all authorities recognize the two as separate species. The turquoise-winged parrotlet (F. spengeli) and the riparian parrotlet (F. crassirostris) were also considered conspecific with the cobalt-rumped parrotlet until studies in 2015 pointed out the error in this classification based on morphological and geographical differences.[11] However, some taxonomic authorities, including the American Ornithological Society, still consider them so.
The cobalt-rumped parrotlet, at least until 2021, is a rare case in which the common name has been more stable than the binomial. F. xanthopterygius initially referred to what are now considered two distinct species: the cobalt-rumped parrotlet (then referred to as the blue-winged parrotlet) and the white-winged parakeet (Brotogeris versicolurus). In 1945, the Brazilian ornithologist Olivério Pinto discarded the name F. xanthopterygius for the blue-winged parrotlet and renamed it F. crassirostris (which now applies to the closely related riparian parrotlet). During the same year, the blue-winged parrotlet was mistakenly recorded as F. xanthopterygius crassirostris and was again reverted to F. xanthopterygius. In 1978, Pinto mentioned the mistake in Novo Catálogo das Aves do Brazil and the name was changed to F. crassirostris. However, as was pointed out in 1999, the original name (F. xanthopterygius) remains valid per ICZN rules. Consequently, this name was re-applied to the blue-winged parrotlet. In 2021, the species was renamed from blue-winged parrotlet to cobalt-rumped parrotlet by the IOC, marking the first major change to the common name of the species. Additionally, the name of the nominate subspecies also changed: F. x. xanthopterygius is the subspecies formerly listed as F. crassirostris vividus.
The cobalt-rumped parrotlet (Forpus xanthopterygius) or blue-winged parrotlet is a species of parrot in the family Psittacidae.
There are two subspecies: Salvadori's cobalt-rumped parrotlet (F. x. flavescens) and Hellmayr's cobalt-rumped parrotlet (F. x. flavissimus).
La catita enana o cotorrita aliazul (Forpus xanthopterygius) es una especie de ave de la familia de los loros (Psittacidae) típica de América del Sur.[1]
Es un perico pequeño, que sólo mide unos 13 cm; es casi por entero de color verde, con las partes inferiores más claras; el pico es pequeño pero fuerte, y es de un tono blanco rosado. Presentan un marcado dimorfismo sexual; el macho tiene las plumas de vuelo de color azul claro y oscuro, (la espalda también tiene esta coloración). La hembra es totalmente verde, a veces con amarillo pálido alrededor de los ojos.
Se reúnen en parejas o en pequeños grupos, que son bastante ruidosos. Por su plumaje son difíciles de ver entre el follaje. Su vuelo es rápido, aunque errático.
Las cotorritas aliazules son loros monógamos. Hacen sus nidos en cavidades de ramas y troncos, y a veces en nidos de otras aves. Ponen de 3 a 7 huevos.
Se lo puede encontrar en Argentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Ecuador, Perú y Paraguay.
Son bastante comunes en las zonas abiertas y, aunque el bosque está siendo talado, las poblaciones no han sido muy afectadas; incluso se les puede ver merodeando en los alrededores de los árboles caídos, buscando alimento.
La catita enana o cotorrita aliazul (Forpus xanthopterygius) es una especie de ave de la familia de los loros (Psittacidae) típica de América del Sur.
Forpus xanthopterygius Forpus generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Forpus xanthopterygius Forpus generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Viheraranen (Forpus xanthopterygius), myös F. crassirostris, on eteläamerikkalainen papukaija. Se elää laajalla alueella Kolumbiasta Peruun, Boliviaan, Pohjois-Argentiinaan, Paraguayhin ja Brasiliaan. Sen holotyypin kuvaili Johann Baptist von Spix 1824.[2][3]
Viheraranen (Forpus xanthopterygius), myös F. crassirostris, on eteläamerikkalainen papukaija. Se elää laajalla alueella Kolumbiasta Peruun, Boliviaan, Pohjois-Argentiinaan, Paraguayhin ja Brasiliaan. Sen holotyypin kuvaili Johann Baptist von Spix 1824.
Forpus xanthopterygius
Le Toui de Spix (Forpus xanthopterygius, synonyme : Forpus crassirostris) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Psittacidae.
Cette espèce ressemble beaucoup au Toui été. Elle s'en distingue par la couleur bleu intense des ailes et du croupion. Elle mesure environ 12 cm et présente un plumage à dominante verte.
Cet oiseau comprend cinq ou six sous-espèces (selon les auteurs) qui se ressemblent beaucoup :
Le Toui de Spix peuple notamment le bassin de l'Amazone, mais est réparti sur une aire plus vaste encore comprenant le sud du Venezuela, le nord de la Colombie, l'Équateur, le Pérou, le Brésil et nord-est de l'Argentine, le Paraguay et la Bolivie.
Forpus xanthopterygius
Le Toui de Spix (Forpus xanthopterygius, synonyme : Forpus crassirostris) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Psittacidae.
Il pappagallino aliblu (Forpus xanthopterygius Taczanowski, 1883) è un uccello della famiglia degli Psittacidi. Del tutto simile, anche nelle abitudini, al pappagallino groppaverde, si caratterizza per la colorazione blu intensa di ali e groppone; ha taglia attorno ai 12 cm ed è classificato in sei sottospecie molto simili (F. x. xanthopterygius, F. x. flavissimus, F. x. olallae, F. x. crassirostris, F. x. spengeli, F. x. flavescens). Vive in un vasto areale che comprende Colombia nord-occidentale, Perù centrale e nord-occidentale, bacino del Rio delle Amazzoni, Brasile nord-orientale, Argentina nord-orientale, Paraguay e Bolivia.
Il pappagallino aliblu (Forpus xanthopterygius Taczanowski, 1883) è un uccello della famiglia degli Psittacidi. Del tutto simile, anche nelle abitudini, al pappagallino groppaverde, si caratterizza per la colorazione blu intensa di ali e groppone; ha taglia attorno ai 12 cm ed è classificato in sei sottospecie molto simili (F. x. xanthopterygius, F. x. flavissimus, F. x. olallae, F. x. crassirostris, F. x. spengeli, F. x. flavescens). Vive in un vasto areale che comprende Colombia nord-occidentale, Perù centrale e nord-occidentale, bacino del Rio delle Amazzoni, Brasile nord-orientale, Argentina nord-orientale, Paraguay e Bolivia.
Spix' muspapegaai (Forpus xanthopterygius) is een vogel uit de familie Psittacidae (papegaaien van Afrika en de Nieuwe Wereld).
Deze soort komt voor in centraal en zuidoostelijk Zuid-Amerika en telt 5 ondersoorten:
Spix' muspapegaai (Forpus xanthopterygius) is een vogel uit de familie Psittacidae (papegaaien van Afrika en de Nieuwe Wereld).
O tuim (Forpus xanthopterygius), também conhecido como tuim-de-asa-azul, é uma espécie de tuim encontrada em grande parte da América do Sul, especialmente na caatinga e Floresta Amazônica. Mede em média 120 milímetros, tem penas verdes e uma faixa de penas azuis na borda da asa. Alimenta-se de sementes e frutos. Nidificam em buracos escavados nos troncos de árvores ou em cupinzeiros. Põem de 3 a 5 ovos brancos.
Habita o norte da Argentina, o Paraguai e o centro-oeste e o leste do Brasil. Tem coloração verde, mais clara na parte inferior, como uropígio e dorso inferior azul-vivos e cobertura das asas azul. A fêmea não possui cor azul. Vive em bandos. Nidifica em ocos de pau e até em casas de joão-de-barro. Alimenta-se de frutas e sementes. É o menor periquito brasileiro.[1] O termo "tuim" procede do termo tupi tu'im. O termo "tuietê" procede do termo tupi tu'imeté, "tuim verdadeiro", que designava provavelmente o macho da espécie. O termo "tuitirica" procede do termo tupi tu'imtyryka, "tuim arisco", que designava provavelmente a fêmea da espécie.[2]
Outros nomes populares são: tiú, tuietê, tuitirica, tuiuti, cuiúba, coió-coió, cu-cosido, cu-tapado, bate-cu, quilim, periquitinho e papa-cu.
São reconhecidas seis subespécies:[3]
O tuim (Forpus xanthopterygius), também conhecido como tuim-de-asa-azul, é uma espécie de tuim encontrada em grande parte da América do Sul, especialmente na caatinga e Floresta Amazônica. Mede em média 120 milímetros, tem penas verdes e uma faixa de penas azuis na borda da asa. Alimenta-se de sementes e frutos. Nidificam em buracos escavados nos troncos de árvores ou em cupinzeiros. Põem de 3 a 5 ovos brancos.
Habita o norte da Argentina, o Paraguai e o centro-oeste e o leste do Brasil. Tem coloração verde, mais clara na parte inferior, como uropígio e dorso inferior azul-vivos e cobertura das asas azul. A fêmea não possui cor azul. Vive em bandos. Nidifica em ocos de pau e até em casas de joão-de-barro. Alimenta-se de frutas e sementes. É o menor periquito brasileiro. O termo "tuim" procede do termo tupi tu'im. O termo "tuietê" procede do termo tupi tu'imeté, "tuim verdadeiro", que designava provavelmente o macho da espécie. O termo "tuitirica" procede do termo tupi tu'imtyryka, "tuim arisco", que designava provavelmente a fêmea da espécie.
Outros nomes populares são: tiú, tuietê, tuitirica, tuiuti, cuiúba, coió-coió, cu-cosido, cu-tapado, bate-cu, quilim, periquitinho e papa-cu.
Blåvingad sparvpapegoja[2] (Forpus xanthopterygius) är en fågel i familjen västpapegojor inom ordningen papegojfåglar.[3]
Blåvingad sparvpapegoja delas här in i tre distinkta underarter med följande utbredning:[3]
Ofta urskiljs även underarterna flavescens och flavissimus med utbredning i sydöstra Peru och östra Bolivia respektive nordöstra Brasilien.[4] Underarterna spengeli och crassirostris urskiljs ibland som egna arter, turkosvingad sparvpapegoja respektive tjocknäbbad sparvpapegoja.[4] Vissa[5] behandlar dock spengeli i stället som underart till gröngumpad sparvpapegoja (Forpus passerinus).
IUCN bedömer hotstatus var för sig för spengeli å ena sidan och xantheropygius inklusive crassirostris å andra sidan, båda som livskraftiga.[1]
Blåvingad sparvpapegoja (Forpus xanthopterygius) är en fågel i familjen västpapegojor inom ordningen papegojfåglar.
Це невеликий птах розміром приблизно 12 см, кремезний здебільшого зеленого забарвлення з коротким хвостом конічної форми.
Виражений статевий диморфізм, самці мають синє забарвлення на первинних махових і криючих пір'ях крила, махових пір'ях та на надхвісті (синій колір значно менш виражений на крилах у підвиду Forpus xanthopterygius spengeli.
Самки повністю зеленого забарвлення, інколи з блідо-жовтим кольором навколо очей. Тому їх легко сплутати з видом Forpus passerinus. Підвиди відрізняються передусім інтенсивністю темного та кількістю жовтого оперення.
Це моногамні птахи. Вони гніздяться в порожнинах стовбурів дерева та їх гілках, а іноді у гнізда інших птахів. Кладка від 3 до 7 яєць.
Якийсь час він вважався конспеціфічним із видом Forpus passerinus, але сьогодні всі авторитетні фахівці визнають їх як окремі види. Можливо також, що підвид Forpus xanthopterygius spengeli краще класифікувати як підвид виду Forpus cyanopygis, або, що більш імовірно, виділити його як окремий вид Forpus spengeli.
Це рідкісний випадок, в якому загальне назва була більш стабільною, ніж біноміальна. Назва Forpus xanthopterygius спочатку стосувалася двох видів, один з яких був іншим видом, Brotogeris versicolurus. Отже, бразильський орнітолог Пінто (порт. Olivério Mário de Oliveira Pinto) відкидаючи назву Forpus xanthopterygius в 1945 році, а замість цього застосовує наступнне найстарішу назву, Forpus crassirostris. У тому ж році вид був помилково докладно описано як Forpus xanthopterygius crassirostris, в результаті чого виду знову повернута назва F. xanthopterygius. У 1978 році Пінто згадує помилки в «Новому каталозі птахів Бразилії» (порт. «Novo catálogo das aves do Brasil») але назва була змінена на Forpus crassirostris. Однак, як було зазначено, в 1999 році, початкова назва Forpus xanthopterygius залишається в силі згідно з правилами МКЗН, і, отже, ця назва повторно вживається до для цього виду. Для збільшення плутанини, назва номінативного підвиду також змінено: F. x. xanthopterygius, що є підвидом який раніше відомий, як F. c. vividus. Ці птахи одними з перших були привезені до Португалії у 16 столітті мандрівниками з Бразилії.
Існує шість підвидів:
Forpus xanthopterygius là một loài chim trong họ Psittacidae.[2]
Forpus xanthopterygius là một loài chim trong họ Psittacidae.
Forpus xanthopterygius Spix, 1824
Охранный статусСинекрылый воробьиный попугайчик[1] (лат. Forpus xanthopterygius) — птица семейства попугаевых, обитающая в большей части Южной Америки. Имеет 6 подвидов.
Это небольшая птица длиной примерно 12 см, коренастого телосложения. Основная окраска зелёного цвета с коротким хвостом конической формы. Выражен половой диморфизм, самцы имеют синюю окраску на первичных маховых и кроющих перьях крыла, маховых перьях и на надхвостье (синий цвет значительно менее выражен на крыльях у подвида Forpus xanthopterygius spengeli). Самки полностью зелёного цвета, иногда с бледно-жёлтым цветом вокруг глаз. Поэтому их легко спутать с видом Forpus passerinus. Подвиды отличаются прежде всего интенсивностью тёмного и количеством жёлтого оперения.
Вид преимущественно найден в низменных местностях, но локально распространён до 1200 метров над уровнем моря в юго-восточной Бразилии. Встречается в лесных массивах, зарослях, саваннах и пастбищах. В стае обычно около 20 птиц, но их количество может увеличиться до более 50 вокруг фруктовых деревьев и посевов трав. В основном широко распространены, однако чаще встречаются в бассейне реки Амазонки.
Это моногамные птицы. Они гнездятся в полых стволах деревьев и их ветвях, а иногда в гнёздах других птиц. В кладке от 3 до 7 яиц.
Существует шесть подвидов:
Синекрылый воробьиный попугайчик (лат. Forpus xanthopterygius) — птица семейства попугаевых, обитающая в большей части Южной Америки. Имеет 6 подвидов.
Это небольшая птица длиной примерно 12 см, коренастого телосложения. Основная окраска зелёного цвета с коротким хвостом конической формы. Выражен половой диморфизм, самцы имеют синюю окраску на первичных маховых и кроющих перьях крыла, маховых перьях и на надхвостье (синий цвет значительно менее выражен на крыльях у подвида Forpus xanthopterygius spengeli). Самки полностью зелёного цвета, иногда с бледно-жёлтым цветом вокруг глаз. Поэтому их легко спутать с видом Forpus passerinus. Подвиды отличаются прежде всего интенсивностью тёмного и количеством жёлтого оперения.
Вид преимущественно найден в низменных местностях, но локально распространён до 1200 метров над уровнем моря в юго-восточной Бразилии. Встречается в лесных массивах, зарослях, саваннах и пастбищах. В стае обычно около 20 птиц, но их количество может увеличиться до более 50 вокруг фруктовых деревьев и посевов трав. В основном широко распространены, однако чаще встречаются в бассейне реки Амазонки.
Это моногамные птицы. Они гнездятся в полых стволах деревьев и их ветвях, а иногда в гнёздах других птиц. В кладке от 3 до 7 яиц.