Stenus juno is a species of predatory beetle in the family Staphylinidae. It is found in Europe and North America.[1][2][3]
Stenus juno is a species of predatory beetle in the family Staphylinidae. It is found in Europe and North America.
Stenus juno adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus juno adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus juno – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1789 roku przez Gustava von Paykulla jako Staphylinus juno[1].
Chrząszcz o ciele długości od 5,2 do 6,5 mm. Przedplecze ma wyraźnie węższe od pokryw i krótsze niż ich szew, tęższe niż u myśliczka wrzosowca, wyposażone w krótką, szeroką i słabo zaznaczoną bruzdę pośrodku. Pokrywy są trochę szersze niż długie. Początkowe tergity odwłoka mają pośrodku części nasadowych pojedyncze, krótkie listewki. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odnóża są ubarwione czarno. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom[2].
Owad holarktyczny, znany z Europy, Rosji, Gruzji, Azerbejdżanu, Chin, Japonii, Algierii, Kanady i Stanów Zjednoczonych[1], w Polsce pospolity. Zasiedla bagniste pobrzeża rzek i jezior oraz ściółkę wilgotnych lasów[3][2].
Stenus juno – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1789 roku przez Gustava von Paykulla jako Staphylinus juno.
Chrząszcz o ciele długości od 5,2 do 6,5 mm. Przedplecze ma wyraźnie węższe od pokryw i krótsze niż ich szew, tęższe niż u myśliczka wrzosowca, wyposażone w krótką, szeroką i słabo zaznaczoną bruzdę pośrodku. Pokrywy są trochę szersze niż długie. Początkowe tergity odwłoka mają pośrodku części nasadowych pojedyncze, krótkie listewki. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odnóża są ubarwione czarno. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom.
Owad holarktyczny, znany z Europy, Rosji, Gruzji, Azerbejdżanu, Chin, Japonii, Algierii, Kanady i Stanów Zjednoczonych, w Polsce pospolity. Zasiedla bagniste pobrzeża rzek i jezior oraz ściółkę wilgotnych lasów.
