Uromyces viciae-fabae (Pers.) J. Schröt. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt roślin. Wywołuje chorobę zwaną rdzą bobiku[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Uromyces, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Ch.H. Persoon nadając mu nazwę Uredo viciae-fabae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu J. Schröter w 1875 r[1].
Pyknidia występują zazwyczaj razem z ecjami na obydwu stronach blaszki liściowej. Ecja mają rdzawą barwę, średnicę 3-4 mm, zazwyczaj otaczają pyknidia, lub występują w rozproszeniu. Ecjospory sferoidalne, o średnicy 8-26 μm, pokryte brodawkami o wysokości 1 μm. Uredinia o cynamonowej barwie rozwijają się na blaszkach i ogonkach liści. Mają średnicę 0,5-1 mm. Urediniospory o kształcie od elipsoidalnego do owalnego i rozmiarach 22-28–11 × 19–22 μm. Mają barwę żółtawą i są pokryte gęsto kolcami o wysokości 1-2,5 μm. Pory rostkowe 3-4, zazwyczaj na równiku, czasami rozproszone. Telia podobne do urediniów, ale czarne i większe. Teliospory o kształcie od owalnego do elipsoidalnego lub cylindryczne, o zaokrąglonych końcach i rozmiarach 25-40 × 18-26 μm. Mają kasztanową barwę, gładkie ściany o grubość 1-2 μm na bokach i 5-12 μm powyżej. Szypułki o długości do 100 μm[4].
Występuje na całym świecie. Rozwija się na roślinach należących do rodzajów: groszek, fasola, wyka i soczewica[4].
Niektóre gatunki Uromyces są morfologicznie bardzo podobne. Trzeba ostrożnie je identyfikować. Najbardziej podobne są[4]:
Uromyces viciae-fabae (Pers.) J. Schröt. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae). Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt roślin. Wywołuje chorobę zwaną rdzą bobiku.