Anemopaegma arvense, catuaba, ye una especie de planta nativa de Bolivia, Paraguái[1] y de la área del Cerrado y la Matu Atlánticu, en Brasil distribuyida por Tocantins, Rondônia, Maranhão, Bahia, Mato Grosso, Goiás, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, São Paulo, Rio de Janeiro y Paraná.[2]
Ye un subarbusto rastreru, rizomatuso, de flores blanques.
Utilizóse en medicina tradicional poles sos propiedaes antibacteriana, astringente, insecticida, antiinflamatoria, antidepresiva y estimulante del Sistema nerviosu central ente otres. El so usu ta contraindicáu n'embarazaes, naciellos y neños, y tamién en casu d'esistir problemes cardiacos, glaucoma o retención urinaria.[3][4]
Esta planta describióse per primer vegada en 1829 por José Mariano da Conceição Vellozo como Bignonia arvensis en Florae Fluminensis, seu, Descriptionum plantarum parectura Fluminensi sponte mascentium liber primus ad systema sexuale concinnatus y darréu tresferida de xéneru como Anemopaegma arvense por Carlos Stellfeld en Tribuna Farmacéutica 13: 275 en 1945.[5]
Anemopaegma arvense, catuaba, ye una especie de planta nativa de Bolivia, Paraguái y de la área del Cerrado y la Matu Atlánticu, en Brasil distribuyida por Tocantins, Rondônia, Maranhão, Bahia, Mato Grosso, Goiás, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, São Paulo, Rio de Janeiro y Paraná.