Zoàrcids
(
Catalão; Valenciano
)
fornecido por wikipedia CA
La família dels zoàrcids (Zoarcidae) és constituïda per peixos marins pertanyents a l'ordre dels perciformes i al superordre dels acantopterigis.[1]
Morfologia
Cos allargat. Aletes dorsal i anal allargades i formant una aleta contínua juntament amb l'aleta caudal. Absència d'aletes pelvianes. 58-150 vèrtebres. Segons les espècies, poden presentar o no escates. Zoarces americanus n'és l'espècie amb la màxima longitud: 1,1 m.[2]
Les tres espècies del gènere Zoarces són ovovivípares, tots els altres són ovípars.[2]
Les 220 espècies d'aquesta família són marines (algunes a gran fondària).[3]
Distribució geogràfica
Es distribueixen des de l'Àrtic fins a l'Antàrtic.[2]
-
Aiakas (Gosztonyi, 1977)[4]
-
Andriashevia (Fedorov i Neyelov, 1978)[5]
-
Austrolycus (Regan, 1913)[6]
-
Bellingshausenia (Matallanas, 2009)[7]
-
Bentartia (Matallanas, 2009)[8]
-
Bilabria (Schmidt, 1936)[9]
-
Bothrocara (Bean, 1890)[10]
-
Bothrocarina (Suvorov, 1935)[17]
-
Crossostomus (Lahille, 1908)[18]
-
Dadyanos (Whitley, 1951)[22]
-
Davidijordania (Popov, 1931)[23]
-
Derepodichthys (Gilbert, 1896)[24]
-
Dieidolycus (Anderson, 1988)[25]
-
Ericandersonia (Shinohara & Shakurai, 2006)[26]
-
Eucryphycus (Anderson, 1988)[27]
-
Exechodontes (DeWitt, 1977)[28]
-
Gosztonyia (Matallanas, 2009)[29]
-
Gymnelopsis (Soldatov, 1922)[30]
-
Gymnelus (Reinhardt, 1834)[32]
-
Gymnelus andersoni (Chernova, 1998)
-
Gymnelus barsukovi (Chernova, 1999)
-
Gymnelus diporus (Chernova, 2000)
-
Gymnelus esipovi (Chernova, 1999)
-
Gymnelus gracilis (Chernova, 2000)
-
Gymnelus hemifasciatus (Andriàixev, 1937)
-
Gymnelus obscurus (Chernova, 2000)
-
Gymnelus pauciporus (Anderson, 1982)
-
Gymnelus platycephalus (Chernova, 1999)
-
Gymnelus popovi (Taranetz & Andriàixev, 1935)
-
Gymnelus retrodorsalis (Le Danois, 1913)
-
Gymnelus soldatovi (Chernova, 2000)
-
Gymnelus taeniatus (Chernova, 1999)
-
Gymnelus viridis (Fabricius, 1780)
-
Hadropareia (Schmidt, 1904)[33]
-
Hadropogonichthys (Fedorov, 1982)[35]
-
Iluocoetes (Jenyns, 1842)[36]
-
Japonolycodes (Shinohara, Sakurai i Machida, 2002)[39]
-
Krusensterniella (Schmidt, 1904)[33]
-
Letholycus (Anderson, 1988)[40]
-
Leucogrammolycus Mincarone & Anderson, 2008)[41]
-
Lycenchelys (Gill, 1884)[42]
-
Lycodapus (Gilbert, 1890)[43]
-
Lycodes (Reinhardt, 1831)[44]
-
Lycodichthys (Pappenheim, 1911)[45]
-
Lycodonus (Goode y Bean, 1883)[46]
-
Lycogrammoides (Soldatov i Lindberg, 1929)[47]
-
Lyconema (Gilbert, 1896)[48]
-
Lycozoarces (Popov, 1935)[49]
-
Magadania (Shinohara, Nazarkin & Chereshnev, 2004)[50]
-
Maynea (Cunningham,1871)[51]
-
Melanostigma (Günther, 1881)[52]
-
Nalbantichthys (Schultz, 1967)[53]
-
Notolycodes (Gosztonyi, 1977)[4]
-
Oidiphorus (McAllister i Rees, 1964)[54]
-
Opaeophacus (Bond y Stein, 1984)[55]
-
Ophthalmolycus (Regan, 1913)[56]
-
Pachycara (Zugmayer, 1911)[57]
-
Phucocoetes (Jenyns, 1842)[36]
-
Piedrabuenia (Gosztonyi, 1977)[4]
-
Plesienchelys (Anderson, 1988)[40]
-
Pogonolycus (Norman, 1937)[58]
-
Puzanovia (Fedorov, 1975)[59]
-
Pyrolycus (Machida i Hashimoto, 2002)[60]
-
Santelmoa (Matallanas, 2009)[61]
-
Seleniolycus (Anderson, 1988)[25]
-
Taranetzella (Andriàixev, 1952)[62]
-
Thermarces (Rosenblatt i Cohen, 1986)[63]
-
Zoarces (Cuvier , 1829)[67][68][69]
Referències
-
↑ World Register of Marine Species (anglès)
-
↑ 2,0 2,1 2,2 FishBase (anglès)
-
↑ ZipCodeZoo.com (anglès)
-
↑ 4,0 4,1 4,2 Gosztonyi A. E. 1977. Results of the research cruises FRV "Walther Herwig" to South America. XLVIII. Revision of the South American Zoarcidae (Osteichthyes, Blennioidei) with the description of three new genera and five new species. Arch. Fischwiss. v. 27 (núm. 3). 191-249.
-
↑ Fedorov, V. V. & A. V. Neyelov. 1978. A new genus and species of eelpout, Andriashevia aptera gen. et sp. n. (Perciformes, Zoarcidae). Voprosy Ikhtiol. v. 18 (núm. 5): 952-955.
-
↑ Regan, C. T. 1913. The Antarctic fishes of the Scottish National Antarctic Expedition. Trans. R. Soc. Edinb. v. 49 (pt 2, núm. 2): 229-292, Pls. 1-11.
-
↑ Matallanas, J. 2009. Description of a new genus and species of zoarcid Fish, Bellingshausenia olasoi, from the Bellingshausen Sea (Southern Ocean). Polar Biology.
-
↑ Matallanas, J., 2009. Description of two new genera, Santelmoa and Bentartia and two new species of Zoarcidae (Teleostei, Perciformes) from the Southern Ocean. Polar Biology, DOI 10.1007/s00300-009-0742-y.
-
↑ Schmidt, P. J. 1936. On the genera Davidojordania Popov and Bilabria n. (Pisces, Zoarcidae). C. R. (Doklady) Acad. Sci. URSS (N. S.) v. 1 (núm. 2) [1936]: 97-100.
-
↑ Bean, T. H. 1890. New fishes collected off the coast of Alaska and the adjacent region southward. A Scientific results of explorations by the U. S. Fish Commission steamer Albatross. Proc. U. S. Natl. Mus. v. 13 (núm. 795): 37-45.
-
↑ Bean, T. H., 1890. New fishes collected off the coast of Alaska and the adjacent region southward. A: Scientific results of explorations by the U. S. Fish Commission steamer Albatross. Proceedings of the United States National Museum v. 13 (núm. 795): 37-45.
-
↑ Garman, S., 1899. The Fishes. A: Reports on an exploration off the west coasts of Mexico, Central and South America, and off the Galapagos Islands ... by the U. S. Fish Commission steamer "Albatross," during 1891 ... Núm. XXVI. Memoirs of the Museum of Comparative Zoology v. 24: Text: 1-431, Atlas: Pls. 1-85 + A-M.
-
↑ 13,0 13,1 Jordan, D. S. & Hubbs, C. L., 1925. Record of fishes obtained by David Starr Jordan in Japan, 1922. Memoirs of the Carnegie Museum v. 10 (núm. 2): 93-346, Pls. 5-12.
-
↑ 14,0 14,1 Bean, T. H., 1890. New fishes collected off the coast of Alaska and the adjacent region southward. A: Scientific results of explorations by the U. S. Fish Commission steamer Albatross. Proceedings of the United States National Museum v. 13 (núm. 795): 37-45.
-
↑ Stevenson, D. E. & M. E. Anderson, 2005. Bothrocara nyx: a new species of eelpout (Perciformes: Zoarcidae) from the Bering Sea. Zootaxa Núm. 1094: 53-64.
-
↑ Schmidt, P. Yu, 1950. Fishes of the Sea of Okhotsk [= Ryby Okhotskogo morya]. Transactions of the Pacific Committee Acad. Sci. U.S.S.R. v. 6: 1-370, Pls. 1-20.
-
↑ Suvorov, E. K. 1935. A new genus and two new species of fishes of the family Zoarcidae from the Okhotsk Sea. Bull. Acad. Sci. URSS, Classe Sci. Math. Nat. 1935: 435-440.
-
↑ Lahille F. 1908. Nota sobre los zoarcidos Argentinos. An. Mus. Nac. Hist. Nat. B. Aires (Ser. 3) v. 9. 403-441.
-
↑ Regan, C. T., 1913. The Antarctic fishes of the Scottish National Antarctic Expedition. Transactions of the Royal Society of Edinburgh v. 49 (pt 2, núm. 2): 229-292, Pls. 1-11.
-
↑ Lönnberg, E., 1905. The fishes of the Swedish South Polar Expedition. Wissenschaftliche Ergebnisse der Schwedischen Südpolar-Expedition, 1901-1903 v. 5 (núm. 6): 1-72, Pls. 1-5.
-
↑ Lloris, D. & Rucabado, J. A., 1989. Crossostomus sobrali sp. n. (Osteichthyes, Zoarcidae), capturada en el Canal de Beagle (Tierra del Fuego, Argentina) y su relación con el género Maynea. Miscellània Zoològica v. 11 (1987): 263-270.
-
↑ Whitley G. P. 1951. New fish names and records. Proc. R. Zool. Soc. N. S. W. v. for 1949-1950. 61-68.
-
↑ Popov A. M. 1931. On a new genus of fish Davidijordania (Zoarcidae, Pisces) from the Pacific. C. R. Acad. Sci. Leningrad 1931. 210-215.
-
↑ Gilbert C. H. 1896. The ichthyological collections of the steamer Albatross during the years 1890 and 1891. Rep. U. S. Fish Comm. v. 19 [1893]. 393-476.
-
↑ 25,0 25,1 Anderson M. E. 1988. Biology of the Antarctic Seas 19. Studies on the Zoarcidae (Teleostei: Perciformes) of the Southern Hemisphere. I. The Antarctic and Subantarctic regions. Antarct. Res. Ser. v. 47. 59-113.
-
↑ Shinohara, G. & Sakurai, H. (2006): Ericandersonia sagamia, a new genus and species of deep-water eelpouts (Perciformes: Zoarcidae) from Japan.Ichthyological Research, 53 (2): 172-178.
-
↑ Anderson M. E. 1988. Eucryphycus, a new genus of California eelpout (Teleostei: Zoarcidae) based on Maynea californica Starks and Mann, 1911. Proc. Calif. Acad. Sci. (Ser. 4) v. 45 (núm. 5). 89-96.
-
↑ DeWitt H. H. 1977. A new genus and species of eelpout (Pisces, Zoarcidae) from the Gulf of Mexico. U. S. Natl. Mar. Fish. Serv. Fish. Bull. v. 75 (núm. 4). 789-793.
-
↑ 29,0 29,1 Matallanas, J., 2009. Description of Gosztonyia antarctica, a new genus and species of Zoarcidae (Teleostei: Perciformes) from the Antarctic Ocean. Polar Biology, 32 (1): 15-19.
-
↑ Soldatov V. K. 1922. On a new genus and three new species of Zoarcidae. Ezh. Zool. Muz. Ross. Akad. Nauk v. 23 (núm. 2). 160-163.
-
↑ Nazarkin, M. V. & N. V. Chernova. 2003. A new species of eelpouts, Gymnelopsis humilis sp. nov. (Zoarcidae), from the northern part of the Sea of Okhotsk. Voprosy Ikhtiol. v. 43 (núm. 5): 602-606.
-
↑ Reinhardt J. C. H. 1834. (Om Gymnelus). P. 4. A H. C. Örsted. Overs. Kgl. Danske Vidensk. Selsk. Forhand. (Kjøbenhavn) 1831-32. 1-40.
-
↑ 33,0 33,1 Schmidt P. J. 1904. Fishes of the eastern seas of the Russian Empire. Scientific results of the Korea--Sakhalin Expedition of the Emperor Russian Geographical Society 1900-1901. Sant Petersburg. Fish. East. Seas Russian Empire. i-xi + 1-466.
-
↑ Matiuixin, V. M «A review of the genus Hadropareia (Zoarcidae) with description of a new species, Hadropareia semisquamata Andriashev et Matjushin sp. nov. from the littoral zone of the Kuril Islands» (en rus amb traducció a l'anglès). Voprossi Ikhtiologui, 29, 4, 1989, pàg. 524–531.
-
↑ Fedorov V. V. 1982. A new eelpout, Hadropogonichthys lindbergi Fedorov, gen. et sp. nov. (Zoarcidae), from the bathyal depths of the Fourth Kuril Strait. Voprosy Ikhtiol. v. 22 (núm. 5). 722-729.
-
↑ 36,0 36,1 Jenyns L. 1840-1842. Fish. A The zoology of the voyage of H. M. S. Beagle, under the command of Captain Fitzroy, R. N., during the years 1832 to 1836. Londres: Smith, Elder, and Co. Issued in 4 parts. Fish, Voyage Beagle. i-xvi + 1-172.
-
↑ Smitt, F. A., 1898. Poissons de l'expédition scientifique à la Terre de Feu. II. Bihang till Kongl. Svenska vetenskaps-akademiens handlingar. Stockholm. v. 24 (afd. 4) (núm. 5): 1-80, Pls. 1-6.
-
↑ Jenyns, L., 1840-1842. Fish. A: The zoology of the voyage of H. M. S. Beagle, under the command of Captain Fitzroy, R. N., during the years 1832 to 1836: i-xvi + 1-172, Pls. 1-29.
-
↑ Shinohara G., Sakurai H. & i Y. Machida 2002. Japonolycodes, a new genus for Davidijordania abei Matsubara, 1936 (Pisces: Zoarcidae). Mar. Freshwater Res. v. 53 (núm. 2). 297-301.
-
↑ 40,0 40,1 Anderson M. E. 1988. Studies on the Zoarcidae (Teleostei: Perciformes) of the Southern Hemisphere. II. Two new genera and a new species from temperate South America. Proc. Calif. Acad. Sci. (Ser. 4) v. 45 (núm. 11). 267-276.
-
↑ Mincarone, M.M. & Anderson, M.E. 2008. A new genus and species of eelpout (Teleostei: Zoarcidae) from Brazil. Zootaxa, 1852: 65–68.
-
↑ Gill T. N. 1884. On the anacanthine fishes. Proc. Acad. Nat. Sci. Phila. v. 36. 167-183.
-
↑ Gilbert C. H. 1890. A preliminary report on the fishes collected by the steamer Albatross on the Pacific coast of North America during the year 1889, with descriptions of twelve new genera and ninety-two new species. Proc. U. S. Natl. Mus. v. 13 (núm. 797). 49-126.
-
↑ Reinhardt J. C. H. 1831. (Bidrag til vor Kundskab om Grönlands Fiske.] Pp. 18-24. A H. C. Örsted. Overs. Kgl. Danske Vidensk. Selsk. Forhand. (Kjøbenhavn) 1830-31. 1-40.
-
↑ Pappenheim P. 1911. Neue antarktische Fische. Nach dem Material der Deutschen Südpolarexpedition 1901-1903. Sitzungsber. Ges. Naturf. Freunde Berlin v. 8. 382-383.
-
↑ Goode G. B. & Bean T. H. 1883. Reports on the results of dredging under the supervision of Alexander Agassiz, on the east coast of the United States, during the summer of 1880, by the U. S. coast survey steamer "Blake," Commander J. R. Bartlett, U. S. N., commanding. Bull. Mus. Comp. Zool. v. 10 (núm. 5). 183-226.
-
↑ Soldatov V. K. & Lindberg G. U. 1929. On a new genus and species of the family Zoarcidae (Pisces) from the Okhotsk Sea. Ezh. Zool. Muz. Akad. Nauk SSSR 1929. 39-42.
-
↑ Gilbert C. H. 1896. The ichthyological collections of the steamer Albatross during the years 1890 and 1891. Rep. U. S. Fish Comm. v. 19 (1893). 393-476.
-
↑ Popov A. M. 1935. A new genus and species, Lycozoarces hubbsi, gen. n. sp. n. (Pisces, Zoarcidae), of the Okhotsk Sea. C. R. (Doklady) Acad. Sci. URSS (N. S.) v. 4 (núm. 6-7). 303-304.
-
↑ Shinohara, S., M. Nazarkin & I. Chereshnev. 2004. Magadania skopetsi, a new genus and species of Zoarcidae (Teleostei: Perciformes) from the Sea of Okhotsk. Ichth. Research v. 51 (núm. 2): 137-145.
-
↑ Cunningham R. O. 1871. Notes on the reptiles, amphibia, fishes, mollusca, and crustacea obtained during the voyage of H. M. S. 'Nassau' in the years 1866-1869. Trans. Linn. Soc. London v. 27. 465-502.
-
↑ Günther A. 1881. Reptiles, batrachians, and fishes (pp. 18-22). A Account of the zoological collections made during the survey of H. M. S. `Alert' in the Straits of Magellan and on the coast of Patagonia. Proc. Zool. Soc. Lond. 1881 (pt 1). 2-141.
-
↑ Schultz L. P. 1967. A new genus and new species of zoarcid fish from the North Pacific Ocean. Proc. U. S. Natl. Mus. v. 122 (núm. 3598). 1-5.
-
↑ McAllister, D. E. & E. I. S. Rees. 1964. A revision of the eelpout genus Melanostigma with a new genus and with comments on Maynea. Bull. Natl. Mus. Can. Núm. 199: 85-110.
-
↑ Bond C. E. & Stein D. L. 1984. Opaeophacus acrogeneius, a new genus and species of Zoarcidae (Pisces: Osteichthyes) from the Bering Sea. Proc. Biol. Soc. Wash. v. 97 (núm. 3). 522-525.
-
↑ Regan C. T. 1913. The Antarctic fishes of the Scottish National Antarctic Expedition. Trans. R. Soc. Edinb. v. 49 (pt 2, núm. 2). 229-292.
-
↑ Zugmayer E. 1911. Diagnoses de poissons nouveaux provenant des campagnes du yacht "Princesse-Alice" (1901 à 1910). Bull. Inst. Oceanogr. (Monaco) Núm. 193. 1-14.
-
↑ Norman J. R. 1937. Coast fishes. Part II. The Patagonian region. Discovery Reps. v. 16. 1-150.
-
↑ Fedorov V. V. 1975. Description of a new genus and species of a zoarcid fish Puzanovia rubra, gen. et sp. n. (Pisces, Zoarcidae) from the northern part of the Pacific Ocean. Voprosy Ikhtiol. v. 15 (no. 4). 587-591.
-
↑ Machida Y. & Hashimoto J. 2002. Pyrolycus manusanus, a new genus and species of deep-sea eelpout from a hydrothermal vent field in the Manus basin, Papua New Guinea (Zoarcidae, Lycodinae). Ichth. Research v. 49 (núm. 1). 1-6.
-
↑ Matallanas, J., 2009. Description of two new genera, Santelmoa and Bentartia and two new species of Zoarcidae (Teleostei, Perciformes) from the Southern Ocean. Polar Biology, DOI 10.1007/s00300-009-0742-y.
-
↑ Andriàixev, A. P. 1952. A new deep-sea fish of the eelpout family (Pisces, Zoarcidae) from the Bering Sea. Trudy Zool. Inst. Akad. Nauk SSSR v. 12. 415-417.
-
↑ Rosenblatt R. H. & Cohen D. M. 1986. Fishes living in deepsea thermal vents in the tropical eastern Pacific, with descriptions of a new genus and two new species of eelpouts (Zoarcidae). Trans. San Diego Soc. Nat. Hist. v. 21 (núm. 4). 71-79.
-
↑ Rosenblatt, R. H. & D. M. Cohen. 1986. Fishes living in deepsea thermal vents in the tropical eastern Pacific, with descriptions of a new genus and two new species of eelpouts (Zoarcidae). Trans. San Diego Soc. Nat. Hist. v. 21 (núm. 4): 71-79.
-
↑ Rosenblatt, R. H. & D. M. Cohen. 1986. Fishes living in deepsea thermal vents in the tropical eastern Pacific, with descriptions of a new genus and two new species of eelpouts (Zoarcidae). Trans. San Diego Soc. Nat. Hist. v. 21 (núm. 4): 71-79.
-
↑ Geistdoerfer, P., 1999. Thermarces pelophilum, espèce nouvelle de Zoarcidae associée à l'émission de fluides froids au niveau du prisme d'accrétion de la Barbade, océan Atlantique nord-ouest. Cybium v. 23 (núm. 1): 5-11.
-
↑ Cuvier , G. 1829. Le Règne Animal, distribué d'après son organisation, pour servir de base à l'histoire naturelle des animaux et d'introduction à l'anatomie comparée. Edition 2. Règne Animal (ed. 2) v. 2: i-xv + 1-406.
-
↑ ITIS (anglès)
-
↑ Catalogue of Life (anglès)
-
↑ Animal Diversity Web (anglès)
-
↑ NCBI (anglès)
-
↑ AQUATAB.NET (anglès)
-
↑ The Taxonomicon (anglès)
-
↑ UNEP-WCMC Species Database (anglès)
-
↑ BioLib (anglès)
Bibliografia
- Helfman, G., B. Collette i D. Facey: The diversity of fishes. Blackwell Science, Malden, Massachusetts (Estats Units), 1997.
- Moyle, P. i J. Cech.: Fishes: An Introduction to Ichthyology, 4a edició, Upper Saddle River, Nova Jersey, Estats Units: Prentice-Hall. Any 2000.
- Nelson, J.: Fishes of the World, 3a edició. Nova York, Estats Units: John Wiley and Sons. Any 1994.
- Wheeler, A.: The World Encyclopedia of Fishes, 2a edició, Londres: Macdonald. Any 1985.
Enllaços externs
En altres projectes de
Wikimedia:
Commons (Galeria) Commons (Categoria) Viquiespècies
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autors i editors de Wikipedia
Zoàrcids: Brief Summary
(
Catalão; Valenciano
)
fornecido por wikipedia CA
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autors i editors de Wikipedia
Aalmuttern
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Die Familie der Aalmuttern (Zoarcidae) oder Gebärfische ist eine Familie der Aalmutterverwandten, die von der Arktis bis zur Antarktis in allen Weltmeeren vorkommt. Die meisten der fast 260 Arten leben im nördlichen Pazifik. Dort gibt es mehrere endemische Gattungen. An den Küsten Nordeuropas leben drei Arten, Sars Wolfsfisch (Lycenchelys sarsi) und Vahls Wolfsfisch (Lycodes vahli) an den Küsten Norwegens und Islands, die Aalmutter (Zoarces viviparus) auch in der gesamten Nord- und Ostsee.
Drei Arten der Gattung Zoarces sind ovovivipar, die übrigen ovipar. Einige Arten betreiben Brutpflege.
Merkmale
Der Körper der Fische ist langgestreckt, das Maul end- oder unterständig. Rückenflosse, Schwanzflosse und Afterflosse sind zu einem durchgehenden Flossensaum zusammengewachsen. Die Bauchflossen fehlen oder sind verkümmert; wenn vorhanden, stehen sie vor den Brustflossen. Schuppen sind sehr klein, von Haut überwachsen oder fehlen. Eine Schwimmblase ist nicht vorhanden. Die Tiere erreichen eine Länge von sieben Zentimeter bis 1,10 Meter.
Namensgebung
Der Name der Aalmuttern ergibt sich aus dem früheren Glauben, dass die Europäische Aale von diesen geboren würden. Hintergrund hierzu ist, dass aufgrund des Wanderverhaltens der Aale zur Fortpflanzung im Atlantik lange keine Erklärung für deren Vermehrung vorhanden war.
Unterfamilien
Literatur
Weblinks
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Aalmuttern: Brief Summary
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Die Familie der Aalmuttern (Zoarcidae) oder Gebärfische ist eine Familie der Aalmutterverwandten, die von der Arktis bis zur Antarktis in allen Weltmeeren vorkommt. Die meisten der fast 260 Arten leben im nördlichen Pazifik. Dort gibt es mehrere endemische Gattungen. An den Küsten Nordeuropas leben drei Arten, Sars Wolfsfisch (Lycenchelys sarsi) und Vahls Wolfsfisch (Lycodes vahli) an den Küsten Norwegens und Islands, die Aalmutter (Zoarces viviparus) auch in der gesamten Nord- und Ostsee.
Drei Arten der Gattung Zoarces sind ovovivipar, die übrigen ovipar. Einige Arten betreiben Brutpflege.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Kivimatikat
(
Livvi
)
fornecido por wikipedia emerging languages
Kivimatikat libo kivimadehet (Zoarcidae) ollah ahvenkaloin lahkoh kuului kalaheimo.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Eelpout
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
The eelpouts are the ray-finned fish family Zoarcidae. As the common name suggests, they are somewhat eel-like in appearance. All of the roughly 300 species are marine and mostly bottom-dwelling, some at great depths. Eelpouts are predominantly found in the Northern Hemisphere. The arctic, north pacific and north Atlantic oceans have the highest concentration of species, however species are found around the globe.
They are conventionally placed in the "perciform" assemblage; in fact, the Zoarcoidei seem to be specialized members of the Gasterosteiformes-Scorpaeniformes group of Acanthopterygii.[3]
The largest member of the family is Zoarces americanus, which may reach 1.1 m in length. Other notable genera include Lycodapus and Gymnelus.
Taxonomy
The eelpout family was first proposed as the family Zoarchidae in 1839 by the English naturalist William John Swainson but the spelling was changed to Zoarcidae after the spelling of the genus Zoarces was corrected by Theodore Gill in 1861.[1] The 5th edition of Fishes of the World classifies this family within the suborder Zoarcoidei, within the order Scorpaeniformes.[4] Other authorities classify this family in the infraorder Zoarcales wihin the suborder Cottoidei of the Perciformes because removing the Scorpaeniformes from the Perciformes renders that taxon non monophyletic.[5]
Fishes of the World mentions four subfamilies but does not assign genera to the subfamilies[4] but these were set out in Anderson and Federov's Annotated Checklist[6] and this has been followed by FishBase[7] and Catalog of Fishes.[8]
Subfamilies and genera
The eelpouts are classified into four subfamilies and 61 genera with around 300 species:[8][1]
- subfamily Gymnelinae Gill, 1863
-
Andriashevia Fedorov & Neelov, 1978
-
Barbapellis Iglésias, Dettai & Ozouf-Costaz, 2012
-
Bilabria Schmidt, 1936
-
Davidijordania Popov, 1931
-
Ericandersonia Shinohara & Sakurai, 2006
-
Gymnelopsis Soldatov, 1922
-
Gymnelus Reinhardt 1834
-
Hadropareia Schmidt, 1904
-
Krusensterniella Schmidt, 1904
-
Magadanichthys Shinohara, Nazarkin & Chereshnev, 2006
-
Melanostigma Günther, 1881
-
Nalbantichthys Schultz, 1967
-
Opaeophacus Bond & Stein, 1984
-
Puzanovia Fedorov, 1975
-
Seleniolycus Anderson, 1988
- subfamily Lycodinae Gill, 1861
-
Aiakas Gosztonyi, 1977
-
Argentinolycus Matallanas & Corbella, 2012
-
Austrolycus Regan, 1913
-
Bellingshausenia Matallanas, 2009
-
Bentartia Matallanas, 2010
-
Bothrocara Bean, 1890
-
Bothrocarina Suvorov, 1935
-
Crossostomus Lahille, 1908
-
Dadyanos Whitley, 1951
-
Derepodichthys Gilbert, 1896
-
Dieidolycus Anderson, 1988
-
Eucryphycus Anderson, 1988
-
Exechodontes DeWitt, 1977
-
Gosztonyia Matallanas, 2009
-
Hadropogonichthys Fedorov, 1982
-
Iluocoetes Jenyns, 1842
-
Japonolycodes Shinohara, Sakurai & Machida, 2002
-
Letholycus Anderson, 1988
-
Lycenchelys Gill, 1884
-
Lycodapus Gilbert, 1890
-
Lycodes Reinhardt, 1831
-
Lycodichthys Pappenheim, 1911
-
Lycodonus Goode & Bean, 1883
-
Lycogrammoides Soldatov & Lindberg, 1928
-
Lyconema Gilbert, 1896
-
Maynea Cunningham, 1871
-
Notolycodes Gosztonyi, 1977
-
Oidiphorus McAllister & Rees 1964
-
Ophthalmolycus Regan, 1913
-
Pachycara Zugmayer. 1911
-
Patagolycus Matallanas & Corbella, 2012
-
Petroschmidtia Taranetz & Andriashev, 1934
-
Phucocoetes Jenyns, 1842
-
Piedrabuenia Gosztonyi, 1977
-
Plesienchelys Anderson, 1988
-
Pogonolycus Norman, 1937
-
Pyrolycus Machida & Hashimoto, 2002
-
Santelmoa Matallanas, 2010
-
Taranetzella Andriashev, 1952
-
Thermarces Rosenblatt & Cohen, 1986
-
Zestichthys Jordan & Hubbs, 1925
- subfamily Lycozarcinae Andriashev, 1939
- subfamily Zoarcinae Swainson, 1839
Characteristics
The body of eelpouts is relatively elongated and laterally compressed.[9] Their heads are relatively small and ovoid. Juveniles have a more rounded snout and relatively larger eye than adults.[9] Their scales are absent or very small. [10] The dorsal and anal fins are continuous down their bodies up to their caudal fin. They produce the pigment biliverdin, which turns their bones green. This feature has no apparent evolutionary function and is harmless.[11] Overall, there is no sexual dimorphism.[12]
Biology
Little is known about eelpout populations because they often slip through nets in sampling studies, and because some species live in inaccessibly deep habitats. Species for which trophic ecology has been documented are typically, if not always, benthic scavengers or predators.[11][13] However they are known for their generosity. At least one species has also adapted to able to breathe air when out of water.[11]
Timeline
References
-
^ a b c Richard van der Laan; William N. Eschmeyer & Ronald Fricke (2014). "Family-group names of Recent fishes". Zootaxa. 3882 (2): 001–230. doi:10.11646/zootaxa.3882.1.1. PMID 25543675.
-
^ Swainson, William (1839). On the Natural History and Classification of Fishes, Amphibians, and Reptiles. Vol. 2. London: Longman, Orme, Brown, Greene, & Longmans. pp. 82–83, 184, 283. doi:10.5962/bhl.title.62140.
-
^ Kawahara, R.; Miya, M.; Mabuchi, K.; Lavoué, S.; Inoue, J.G.; Satoh, T.P.; Kawaguchi, A. & Nishida, M. (2008). "Interrelationships of the 11 gasterosteiform families (sticklebacks, pipefishes, and their relatives): a new perspective based on whole mitogenome sequences from 75 higher teleosts". Molecular Phylogenetics and Evolution. 46 (1): 224–36. doi:10.1016/j.ympev.2007.07.009. PMID 17709262.
-
^ a b J. S. Nelson; T. C. Grande; M. V. H. Wilson (2016). Fishes of the World (5th ed.). Wiley. pp. 478–482. ISBN 978-1-118-34233-6.
-
^ Ricardo Betancur-R; Edward O. Wiley; Gloria Arratia; et al. (2017). "Phylogenetic classification of bony fishes". BMC Evolutionary Biology. 17 (162). doi:10.1186/s12862-017-0958-3. PMC 5501477.
-
^ Anderson , M. E. and V. V . Fedorov (2004). "Family Zoarcidae Swainson 1839 — eelpouts" (PDF). California Academy of Sciences Annotated Checklists of Fishes. 34.
-
^ Froese, Rainer, and Daniel Pauly, eds. (2022). "Zoarcidae" in FishBase. June 2022 version.
-
^ a b Eschmeyer, William N.; Fricke, Ron & van der Laan, Richard (eds.). "Genera in the family Zoarcidae". Catalog of Fishes. California Academy of Sciences. Retrieved 4 October 2022.
-
^ a b Anderson, M. Eric (1988-02-05). "Eucryphycus, a new genus of California eelpout (Teleostei: Zoarcidae) based on Maynea californica Starks and Mann, 1911". Proceedings of the California Academy of Sciences. 4th. 45 (5): 89-96 p. 91.
-
^ "Family Zoarcidae: Eelpouts". Key to Fishes of the Puget Sound. Burke Museum. Retrieved 10 September 2022.
-
^ a b c Froese, R.; D. Pauly (eds.). "Zoarces viviparus (Linnaeus, 1758), Eelpout". FishBase.
-
^ Anderson, M. Eric (1989-12-20). "Review of the eelpout genus Pachycara Zugmayer, 1911 (Teleostei: Zoarcidae), with descriptions of six new species". Proceedings of the California Academy of Sciences. 4th. 46 (10): 221–242.
-
^ "Aquarium Observations on Feeding by Melanostigma pammelas (Pisces: Zoarcidae)". Copeia. May 18, 1979. doi:10.2307/1443432. JSTOR 1443432.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Eelpout: Brief Summary
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
The eelpouts are the ray-finned fish family Zoarcidae. As the common name suggests, they are somewhat eel-like in appearance. All of the roughly 300 species are marine and mostly bottom-dwelling, some at great depths. Eelpouts are predominantly found in the Northern Hemisphere. The arctic, north pacific and north Atlantic oceans have the highest concentration of species, however species are found around the globe.
They are conventionally placed in the "perciform" assemblage; in fact, the Zoarcoidei seem to be specialized members of the Gasterosteiformes-Scorpaeniformes group of Acanthopterygii.
The largest member of the family is Zoarces americanus, which may reach 1.1 m in length. Other notable genera include Lycodapus and Gymnelus.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Zoarcidae
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
Los viruelas (familia Zoarcidae) son una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes.[1] Se distribuyen desde el Ártico al Antártico.
Tienen el cuerpo alargado, con la boca situada inferior, las aletas dorsal y anal son alargadas y formando una aleta continua junto con la aleta caudal, mientras que las aletas pélvicas suelen estar ausentes.[2] Una de las especies puede alcanzar 1,1 m de longitud.[2]
Las tres especies del género Zoarces son ovovivíparas, todos los demás ovíparos.[2]
Géneros
Existen más de 300 especies agrupadas en unos 60 géneros siguientes:[1]
- Subfamilia Gymnelinae Gill, 1863:
-
Andriashevia Fedorov y Neyelov, 1978
-
Barbapellis Iglésias, Dettai y Ozouf-Costaz, 2012
-
Bilabria Schmidt, 1936
-
Davidijordania Popov, 1931
-
Ericandersonia Shinohara y Sakurai, 2006
-
Gymnelopsis , 1922
-
Gymnelus Reinhardt, 1834
-
Hadropareia Schmidt, 1904
-
Krusensterniella Schmidt, 1904
-
Magadanichthys Shinohara, Nazarkin, Yabe y Chereshnev, 2006
-
Melanostigma Günther, 1881
-
Nalbantichthys Schultz, 1967
-
Opaeophacus Bond y Stein, 1984
-
Puzanovia Fedorov, 1975
-
Seleniolycus Anderson, 1988
- Subfamilia Lycodinae Gill, 1861:
-
Aiakas Gosztonyi, 1977
-
Argentinolycus Matallanas y Corbella, 2012
-
Austrolycus Regan, 1913
-
Bellingshausenia Matallanas, 2009
-
Bentartia Matallanas, 2010
-
Bothrocara Bean, 1890
-
Bothrocarina Suvorov, 1935
-
Crossostomus Lahille, 1908
-
Dadyanos Whitley, 1951
-
Derepodichthys Gilbert, 1896
-
Dieidolycus Anderson, 1988
-
Eucryphycus Anderson, 1988
-
Exechodontes DeWitt, 1977
-
Gosztonyia Matallanas, 2009
-
Hadropogonichthys Fedorov, 1982
-
Iluocoetes Jenyns, 1842
-
Japonolycodes Shinohara, Sakurai y Machida, 2002
-
Letholycus Anderson, 1988
-
Leucogrammolycus Mincarone y Anderson, 2008
-
Lycenchelys Gill, 1884
-
Lycodapus Gilbert, 1890
-
Lycodes Reinhardt, 1831
-
Lycodichthys Pappenheim, 1911
-
Lycodonus Goode y Bean, 1883
-
Lycogrammoides Soldatov y Lindberg, 1928
-
Lyconema Gilbert, 1896
-
Maynea Cunningham, 1871
-
Notolycodes Gosztonyi, 1977
-
Oidiphorus McAllister y Rees, 1964
-
Ophthalmolycus Regan, 1913
-
Pachycara Zugmayer, 1911
-
Patagolycus Matallanas y Corbella, 2012
-
Phucocoetes Jenyns, 1842
-
Piedrabuenia Gosztonyi, 1977
-
Plesienchelys Anderson, 1988
-
Pogonolycus Norman, 1937
-
Pyrolycus Machida y Hashimoto, 2002
-
Santelmoa Matallanas, 2010
-
Taranetzella Andriashev, 1952
-
Thermarces Rosenblatt y Cohen, 1986
- Subfamilia Lycozoarcinae Andriashev, 1939:
- Subfamilia Neozoarcinae Jordan y Snyder, 1902:
- Subfamilia Zoarcinae Swainson, 1839:
Referencias
-
↑ a b "Zoarcidae". En FishBase (Rainer Froese y Daniel Pauly, eds.). Consultada en marzo de 2017. N.p.: FishBase, 2017.
-
↑ a b c Nelson, J.S., 1994. Fishes of the world. 3ª edición. John Wiley & Sons, Inc., New York. 600 p.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Zoarcidae: Brief Summary
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
Melanostigma gelatinosum
Lycodes mucosus
Lycodichthys antarcticus
Lycenchelys verrillii
Los viruelas (familia Zoarcidae) son una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes. Se distribuyen desde el Ártico al Antártico.
Tienen el cuerpo alargado, con la boca situada inferior, las aletas dorsal y anal son alargadas y formando una aleta continua junto con la aleta caudal, mientras que las aletas pélvicas suelen estar ausentes. Una de las especies puede alcanzar 1,1 m de longitud.
Las tres especies del género Zoarces son ovovivíparas, todos los demás ovíparos.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Zoarcidae
(
Basco
)
fornecido por wikipedia EU
Zoarzido (Zoarcidae) perziformeen ordenako izen bereko familiako arrainez esaten da. Gorputz luzekoak izaten dira; 50 cm luze egiten dira gehienera. Bizkarreko, isatseko eta uzkialdeko hegala elkarri erantsiak dituzte. Ez dute ezkatarik, baina azala gai lindirgatsuez estalia du. Kolorez marroi ilunak dira. Zoarzidoen familiako arrain motarik ezagunena Zoarces viviparus izenekoa da.
Genero eta espezie hautatuak
Bilakaera
Hona hemen generoen bilakaera:[2]
Banaketa
Erreferentziak
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipediako egileak eta editoreak
Zoarcidae: Brief Summary
(
Basco
)
fornecido por wikipedia EU
Zoarzido (Zoarcidae) perziformeen ordenako izen bereko familiako arrainez esaten da. Gorputz luzekoak izaten dira; 50 cm luze egiten dira gehienera. Bizkarreko, isatseko eta uzkialdeko hegala elkarri erantsiak dituzte. Ez dute ezkatarik, baina azala gai lindirgatsuez estalia du. Kolorez marroi ilunak dira. Zoarzidoen familiako arrain motarik ezagunena Zoarces viviparus izenekoa da.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipediako egileak eta editoreak
Kivinilkat
(
Finlandês
)
fornecido por wikipedia FI
Kivinilkat (Zoarcidae) on ahvenkalojen heimo, johon kuuluvia lajeja esiintyy viileillä ja lauhkeilla merialueilla sekä maapallon eteläisellä että pohjoisella pallonpuoliskolla.[2][3] Suomen merialueilla tavataan pelkästään heimon nimikkolajia kivinilkkaa (Zoarces viviparus).[4]
Kivinilkoilla on pitkänomainen ruumis, jossa on 58–150 selkänikamaa; pisin on amerikankivinilkka (Zoarces americanus), joka voi kasvaa jopa 1,1 metrin pituiseksi. Heimoon kuuluvilla lajeilla on pitkä selkä- ja peräevä, jotka yhtyvät saumattomasti pyrstöevään, sekä hyvin pienet vatsaevät, jotka voivat myös puuttua kokonaan.[2] Muita yhteisiä tuntomerkkejä ovat uimarakon puuttuminen sekä huomaamaton kylkiviiva. Suu on suuntautunut joko eteen tai alaspäin ja pienet suomut ovat syvällä ihossa tai puuttuvat kokonaan.[3]
Kivinilkat elävät merenpohjassa rantavyöhykkeellä tai syvemmän meren alueella. Niiden pääasiallista ravintoa ovat pienet selkärangattomat pohjaeläimet.[3] Suurin osa heimon lajeista laskee mätimunansa merenpohjaan kudun jälkeen eli ne ovat ovipaarisia. Munat ovat yleensä suurikokoisia mutta niitä on melko vähän.[2][3] Kolme Zoarces-sukuun kuuluvaa lajia synnyttää poikasensa elävinä eli ne ovat ovovivipaarisia. Osa lajeista huolehtii poikasista myös syntymän jälkeen. Heimon tieteellinen nimi onkin johdettu kreikankielisestä sanasta zoarkes, joka tarkoittaa ’elämää suojelevaa’.[2]
Suvut
Kivinilkat jakaantuvat seuraaviin sukuihin, joihin kuuluu yli kaksisataa lajia:[1][2]
-
Aiakas Gosztonyi, 1977
-
Andriashevia Fedorov ja Neyelov, 1978
-
Austrolycus Regan, 1913
-
Bilabria Schmidt, 1936
-
Bothrocara Bean, 1890
-
Bothrocarina Suvorov, 1935
-
Crossostomus Lahille, 1908
-
Dadyanos Whitley, 1951
-
Davidijordania Popov, 1931
-
Derepodichthys Gilbert, 1896
-
Dieidolycus Anderson, 1988
-
Eucryphycus Anderson, 1988
-
Exechodontes DeWitt, 1977
-
Gymnelopsis Soldatov, 1922
-
Gymnelus Reinhardt, 1834
-
Hadropareia Schmidt, 1904
-
Hadropogonichthys Fedorov, 1982
-
Iluocoetes Jenyns, 1842
-
Japonolycodes Shinohara, Sakurai ja Machida, 2002
-
Krusensterniella Schmidt, 1904
-
Letholycus Anderson, 1988
-
Lycenchelys Gill, 1884
- Lycias
-
Lycodapus Gilbert, 1890
-
Lycodes Reinhardt, 1831
-
Lycodichthys Pappenheim, 1911
-
Lycodonus Goode ja Bean, 1883
-
Lycogrammoides Soldatov ja Lindberg, 1929
-
Lyconema Gilbert, 1896
-
Lycozoarces Popov, 1935
-
Maynea Cunningham, 1871
-
Melanostigma Günther, 1881
-
Nalbantichthys Schultz, 1967
-
Notolycodes Gosztonyi, 1977
-
Oidiphorus McAllister ja Rees, 1964
-
Opaeophacus Bond ja Stein, 1984
-
Ophthalmolycus Regan, 1913
-
Pachycara Zugmayer, 1911
-
Phucocoetes Jenyns, 1842
-
Piedrabuenia Gosztonyi, 1977
-
Plesienchelys Anderson, 1988
-
Pogonolycus Norman, 1937
-
Puzanovia Fedorov, 1975
-
Pyrolycus Machida ja Hashimoto, 2002
-
Seleniolycus Anderson, 1988
-
Taranetzella Andriashev, 1952
-
Thermarces Rosenblatt ja Cohen, 1986
-
Zoarces Cuvier, 1829
Lähteet
- Varjo, Markku & Koli, Lauri & Dahlström, Harri: Maailman kalojen nimet. Helsinki: Suomen Biologian Seura Vanamo ry, 2004. ISBN 951-9108-13-0.
Viitteet
-
↑ a b Zoarcidae ITIS. Viitattu 17. kesäkuuta 2010.
-
↑ a b c d e Family Zoarcidae FishBase. Froese, R. & Pauly, D. (toim.). Viitattu 17. kesäkuuta 2010. (englanniksi)
-
↑ a b c d Zoarcidae (html) Marine Species Identification Portal. ETI BioInformatics. Viitattu 17. kesäkuuta 2010. (englanniksi)
-
↑ Varjo 2004: 94
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Kivinilkat: Brief Summary
(
Finlandês
)
fornecido por wikipedia FI
Kivinilkat (Zoarcidae) on ahvenkalojen heimo, johon kuuluvia lajeja esiintyy viileillä ja lauhkeilla merialueilla sekä maapallon eteläisellä että pohjoisella pallonpuoliskolla. Suomen merialueilla tavataan pelkästään heimon nimikkolajia kivinilkkaa (Zoarces viviparus).
Kivinilkoilla on pitkänomainen ruumis, jossa on 58–150 selkänikamaa; pisin on amerikankivinilkka (Zoarces americanus), joka voi kasvaa jopa 1,1 metrin pituiseksi. Heimoon kuuluvilla lajeilla on pitkä selkä- ja peräevä, jotka yhtyvät saumattomasti pyrstöevään, sekä hyvin pienet vatsaevät, jotka voivat myös puuttua kokonaan. Muita yhteisiä tuntomerkkejä ovat uimarakon puuttuminen sekä huomaamaton kylkiviiva. Suu on suuntautunut joko eteen tai alaspäin ja pienet suomut ovat syvällä ihossa tai puuttuvat kokonaan.
Kivinilkat elävät merenpohjassa rantavyöhykkeellä tai syvemmän meren alueella. Niiden pääasiallista ravintoa ovat pienet selkärangattomat pohjaeläimet. Suurin osa heimon lajeista laskee mätimunansa merenpohjaan kudun jälkeen eli ne ovat ovipaarisia. Munat ovat yleensä suurikokoisia mutta niitä on melko vähän. Kolme Zoarces-sukuun kuuluvaa lajia synnyttää poikasensa elävinä eli ne ovat ovovivipaarisia. Osa lajeista huolehtii poikasista myös syntymän jälkeen. Heimon tieteellinen nimi onkin johdettu kreikankielisestä sanasta zoarkes, joka tarkoittaa ’elämää suojelevaa’.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Zoarcidae
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Les zoarcidés (Zoarcidae) forment une famille de poissons perciformes comptant 220 espèces marines, certaines de grandes profondeurs. Ces espèces sont appelées lycodes ou loquettes. La plus grande espèce est Zoarces americanus qui peut mesurer plus d'un mètre.
Certaines espèces comme Zoarces viviparus possèdent des caractéristiques rares pour des poissons, comme le fait d'être vivipares.
Liste des genres
Selon World Register of Marine Species (4 mai 2016)[1] :
- sous-famille Gymnelinae Gill, 1863
- genre Andriashevia Fedorov & Neyelov, 1978
- genre Barbapellis Iglésias, Dettai & Ozouf-Costaz, 2012
- genre Bilabria Schmidt, 1936
- genre Davidijordania Popov, 1931
- genre Ericandersonia Shinohara & Sakurai, 2006
- genre Gymnelopsis Soldatov, 1922
- genre Gymnelus Reinhardt, 1834
- genre Hadropareia Schmidt, 1904
- genre Krusensterniella Schmidt, 1904
- genre Magadanichthys Shinohara, Nazarkin, Yabe & Chereshnev, 2006
- genre Melanostigma Günther, 1881
- genre Nalbantichthys Schultz, 1967
- genre Opaeophacus Bond & Stein, 1984
- genre Puzanovia Fedorov, 1975
- genre Seleniolycus Anderson, 1988
- sous-famille Lycodinae Gill, 1861
- genre Aiakas Gosztonyi, 1977
- genre Argentinolycus Matallanas & Corbella, 2012
- genre Austrolycus Regan, 1913
- genre Bellingshausenia Matallanas, 2009
- genre Bentartia Matallanas, 2010
- genre Bothrocara Bean, 1890
- genre Bothrocarina Suvorov, 1935
- genre Crossostomus Lahille, 1908
- genre Dadyanos Whitley, 1951
- genre Derepodichthys Gilbert, 1896
- genre Dieidolycus Anderson, 1988
- genre Eucryphycus Anderson, 1988
- genre Exechodontes DeWitt, 1977
- genre Gosztonyia Matallanas, 2009
- genre Hadropogonichthys Fedorov, 1982
- genre Iluocoetes Jenyns, 1842
- genre Japonolycodes Shinohara, Sakurai & Machida, 2002
- genre Letholycus Anderson, 1988
- genre Leucogrammolycus Mincarone & Anderson, 2008
- genre Lycenchelys Gill, 1884
- genre Lycodapus Gilbert, 1890
- genre Lycodes Reinhardt, 1831
- genre Lycodichthys Pappenheim, 1911
- genre Lycodonus Goode & Bean, 1883
- genre Lycogrammoides Soldatov & Lindberg, 1928
- genre Lyconema Gilbert, 1896
- genre Maynea Cunningham, 1871
- genre Notolycodes Gosztonyi, 1977
- genre Oidiphorus McAllister & Rees, 1964
- genre Ophthalmolycus Regan, 1913
- genre Pachycara Zugmayer, 1911
- genre Patagolycus Matallanas & Corbella, 2012
- genre Phucocoetes Jenyns, 1842
- genre Piedrabuenia Gosztonyi, 1977
- genre Plesienchelys Anderson, 1988
- genre Pogonolycus Norman, 1937
- genre Pyrolycus Machida & Hashimoto, 2002
- genre Santelmoa Matallanas, 2010
- genre Taranetzella Andriashev, 1952
- genre Thermarces Rosenblatt & Cohen, 1986
- sous-famille Lycozoarcinae Andriashev, 1939
- sous-famille Zoarcinae Swainson, 1839
Notes et références
Références taxinomiques
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Zoarcidae: Brief Summary
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Les zoarcidés (Zoarcidae) forment une famille de poissons perciformes comptant 220 espèces marines, certaines de grandes profondeurs. Ces espèces sont appelées lycodes ou loquettes. La plus grande espèce est Zoarces americanus qui peut mesurer plus d'un mètre.
Certaines espèces comme Zoarces viviparus possèdent des caractéristiques rares pour des poissons, comme le fait d'être vivipares.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Puteascann
(
Irlandês
)
fornecido por wikipedia GA
Iasc le colainn chaol is ceann leathan, eití fada droma is timpireacha, agus eití uchtacha dea-fhorbartha. Flúirseach i bhfarraigí cladaigh na hEorpa. Suas le 50 cm ar fhad, foirmithe go hiomlán nuair a shaolaítear é. Tugtar an t-ainm seo ar an mbreac beadaí freisin.
Tá an t-alt seo bunaithe ar ábhar as
Fréamh an Eolais, ciclipéid eolaíochta agus teicneolaíochta leis an Ollamh
Matthew Hussey, foilsithe ag
Coiscéim sa bhliain 2011. Tá comhluadar na Vicipéide go mór faoi chomaoin acu beirt as ucht cead a thabhairt an t-ábhar ón leabhar a roinnt linn go léir.
Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán
Gaeilge a dhéanamh.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Údair agus eagarthóirí Vicipéid
Zoarcidae
(
Croato
)
fornecido por wikipedia hr Croatian
Zoarcidae, porodica isključivo morskih grgečki iz podreda Cottoidei. Žive od morima od Arktika pa do Antarktika. Narastu maksimalno 1,1 metar dužine (vrsta Zoarces americanus; sinonim Macrozoarces americanus). Leđna i analna peraja su duge i sa repnom čine neprekuinutu cjelinu. Tri vrste ove porodice su ovoviviparne, a ostali zoarcidi su oviparni. Vole duboke vode u zonama plime
Porodica se sastoji od 60 rodova sa ukupno 202 vrste od kojih je 6 otkriveno 2012. Prvu vrstu među njima opisao je Linnaeus 1758., Zoarces viviparus[1].
Vrste
-
Aiakas kreffti Gosztonyi, 1977
-
Aiakas zinorum Anderson & Gosztonyi, 1991
-
Andriashevia aptera Fedorov & Neyelov, 1978
-
Argentinolycus elongatus (Smitt, 1898)
-
Austrolycus depressiceps Regan, 1913
-
Austrolycus laticinctus (Berg, 1895)
-
Barbapellis pterygalces Iglésias, Dettai & Ozouf-Costaz, 2012
-
Bellingshausenia olasoi Matallanas, 2009
-
Bentartia cinerea Matallanas, 2010
-
Bilabria gigantea Anderson & Imamura, 2008
-
Bilabria ornata (Soldatov, 1922)
-
Bothrocara brunneum (Bean, 1890)
-
Bothrocara elongatum (Garman, 1899)
-
Bothrocara hollandi (Jordan & Hubbs, 1925)
-
Bothrocara molle Bean, 1890
-
Bothrocara nyx Stevenson & Anderson, 2005
-
Bothrocara pusillum (Bean, 1890)
-
Bothrocara soldatovi (Schmidt, 1950)
-
Bothrocara tanakae (Jordan & Hubbs, 1925)
-
Bothrocarina microcephala (Schmidt, 1938)
-
Bothrocarina nigrocaudata Suvorov, 1935
-
Crossostomus chilensis (Regan, 1913)
-
Crossostomus fasciatus (Lönnberg, 1905)
-
Dadyanos insignis (Steindachner, 1898)
-
Davidijordania brachyrhyncha (Schmidt, 1904)
-
Davidijordania jordaniana Schmidt, 1936
-
Davidijordania lacertina (Pavlenko, 1910)
-
Davidijordania poecilimon (Jordan & Fowler, 1902)
-
Davidijordania yabei Anderson & Imamura, 2008
-
Derepodichthys alepidotus Gilbert, 1896
-
Dieidolycus adocetus Anderson, 1994
-
Dieidolycus gosztonyii Anderson & Pequeño, 1998
-
Dieidolycus leptodermatus Anderson, 1988
-
Ericandersonia sagamia Shinohara & Sakurai, 2006
-
Eucryphycus californicus (Starks & Mann, 1911)
-
Eulophias koreanus Kwun & Kim, 2012
-
Eulophias owashii Okada & Suzuki, 1954
-
Eulophias tanneri Smith, 1902
-
Exechodontes daidaleus DeWitt, 1977
-
Gosztonyia antarctica Matallanas, 2009
-
Gymnelopsis brashnikovi Soldatov, 1922
-
Gymnelopsis brevifenestrata Anderson, 1982
-
Gymnelopsis humilis Nazarkin & Chernova, 2003
-
Gymnelopsis ocellata Soldatov, 1922
-
Gymnelopsis ochotensis (Popov, 1931)
-
Gymnelus andersoni Chernova, 1998
-
Gymnelus diporus Chernova, 2000
-
Gymnelus esipovi Chernova, 1999
-
Gymnelus gracilis Chernova, 2000
-
Gymnelus hemifasciatus Andriashev, 1937
-
Gymnelus obscurus Chernova, 2000
-
Gymnelus pauciporus Anderson, 1982
-
Gymnelus popovi (Taranetz & Andriashev, 1935)
-
Gymnelus retrodorsalis Le Danois, 1913
-
Gymnelus soldatovi Chernova, 2000
-
Gymnelus taeniatus Chernova, 1999
-
Gymnelus viridis (Fabricius, 1780)
-
Hadropareia middendorffii Schmidt, 1904
-
Hadropareia semisquamata Andriashev & Matyushin, 1989
-
Hadropogonichthys lindbergi Fedorov, 1982
-
Iluocoetes fimbriatus Jenyns, 1842
-
Japonolycodes abei (Matsubara, 1936)
-
Krusensterniella maculata Andriashev, 1938
-
Krusensterniella multispinosa Soldatov, 1922
-
Krusensterniella notabilis Schmidt, 1904
-
Krusensterniella pavlovskii Andriashev, 1955
-
Letholycus magellanicus Anderson, 1988
-
Letholycus microphthalmus (Norman, 1937)
-
Leucogrammolycus brychios Mincarone & Anderson, 2008
-
Lycenchelys alba (Vaillant, 1888)
-
Lycenchelys albeola Andriashev, 1958
-
Lycenchelys albomaculata Toyoshima, 1983
-
Lycenchelys alta Toyoshima, 1985
-
Lycenchelys antarctica Regan, 1913
-
Lycenchelys aratrirostris Andriashev & Permitin, 1968
-
Lycenchelys argentina Marschoff, Torno & Tomo, 1977
-
Lycenchelys aurantiaca Shinohara & Matsuura, 1998
-
Lycenchelys bachmanni Gosztonyi, 1977
-
Lycenchelys bellingshauseni Andriashev & Permitin, 1968
-
Lycenchelys bullisi Cohen, 1964
-
Lycenchelys callista Anderson, 1995
-
Lycenchelys camchatica (Gilbert & Burke, 1912)
-
Lycenchelys chauliodus Anderson, 1995
-
Lycenchelys cicatrifer (Garman, 1899)
-
Lycenchelys crotalinus (Gilbert, 1890)
-
Lycenchelys fedorovi Anderson & Balanov, 2000
-
Lycenchelys folletti Anderson, 1995
-
Lycenchelys hadrogeneia Anderson, 1995
-
Lycenchelys hippopotamus Schmidt, 1950
-
Lycenchelys hureaui (Andriashev, 1979)
-
Lycenchelys imamurai Anderson, 2006
-
Lycenchelys incisa (Garman, 1899)
-
Lycenchelys jordani (Evermann & Goldsborough, 1907)
-
Lycenchelys kolthoffi Jensen, 1904
-
Lycenchelys lonchoura Anderson, 1995
-
Lycenchelys maculata Toyoshima, 1985
-
Lycenchelys makushok Fedorov & Andriashev, 1993
-
Lycenchelys maoriensis Andriashev & Fedorov, 1986
-
Lycenchelys melanostomias Toyoshima, 1983
-
Lycenchelys micropora Andriashev, 1955
-
Lycenchelys monstrosa Anderson, 1982
-
Lycenchelys muraena (Collett, 1878)
-
Lycenchelys nanospinata Anderson, 1988
-
Lycenchelys nigripalatum DeWitt & Hureau, 1979
-
Lycenchelys novaezealandiae Anderson & Møller,, 2007
-
Lycenchelys parini Fedorov, 1995
-
Lycenchelys paxillus (Goode & Bean, 1879)
-
Lycenchelys pearcyi Anderson, 1995
-
Lycenchelys pentactina Anderson, 1995
-
Lycenchelys pequenoi Anderson, 1995
-
Lycenchelys peruana Anderson, 1995
-
Lycenchelys platyrhina (Jensen, 1902)
-
Lycenchelys plicifera Andriashev, 1955
-
Lycenchelys polyodon Anderson & Møller,, 2007
-
Lycenchelys porifer (Gilbert, 1890)
-
Lycenchelys rassi Andriashev, 1955
-
Lycenchelys ratmanovi Andriashev, 1955
-
Lycenchelys remissaria Fedorov, 1995
-
Lycenchelys rosea Toyoshima, 1985
-
Lycenchelys ryukyuensis Shinohara & Anderson, 2007
-
Lycenchelys sarsii (Collett, 1871)
-
Lycenchelys scaurus (Garman, 1899)
-
Lycenchelys squamosa Toyoshima, 1983
-
Lycenchelys tohokuensis Anderson & Imamura, 2002
-
Lycenchelys tristichodon DeWitt & Hureau, 1979
-
Lycenchelys uschakovi Andriashev, 1958
-
Lycenchelys verrillii (Goode & Bean, 1877)
-
Lycenchelys vitiazi Andriashev, 1955
-
Lycenchelys volki Andriashev, 1955
-
Lycenchelys wilkesi Anderson, 1988
-
Lycenchelys xanthoptera Anderson, 1991
-
Lycodapus antarcticus Tomo, 1982
-
Lycodapus australis Norman, 1937
-
Lycodapus derjugini Andriashev, 1935
-
Lycodapus dermatinus Gilbert, 1896
-
Lycodapus endemoscotus Peden & Anderson, 1978
-
Lycodapus fierasfer Gilbert, 1890
-
Lycodapus leptus Peden & Anderson, 1981
-
Lycodapus mandibularis Gilbert, 1915
-
Lycodapus microchir Schmidt, 1950
-
Lycodapus pachysoma Peden & Anderson, 1978
-
Lycodapus parviceps Gilbert, 1896
-
Lycodapus poecilus Peden & Anderson, 1981
-
Lycodapus psarostomatus Peden & Anderson, 1981
-
Lycodes adolfi Nielsen & Fosså, 1993
-
Lycodes akuugun Stevenson & Orr, 2006
-
Lycodes albolineatus Andriashev, 1955
-
Lycodes albonotatus (Taranetz & Andriashev, 1934)
-
Lycodes bathybius Schmidt, 1950
-
Lycodes beringi Andriashev, 1935
-
Lycodes brevipes Bean, 1890
-
Lycodes brunneofasciatus Suvorov, 1935
-
Lycodes caudimaculatus Matsubara, 1936
-
Lycodes concolor Gill & Townsend, 1897
-
Lycodes cortezianus (Gilbert, 1890)
-
Lycodes diapterus Gilbert, 1892
-
Lycodes esmarkii Collett, 1875
-
Lycodes eudipleurostictus Jensen, 1902
-
Lycodes fasciatus (Schmidt, 1904)
-
Lycodes frigidus Collett, 1879
-
Lycodes fulvus Toyoshima, 1985
-
Lycodes gracilis Sars, 1867
-
Lycodes heinemanni Soldatov, 1916
-
Lycodes hubbsi Matsubara, 1955
-
Lycodes japonicus Matsubara & Iwai, 1951
-
Lycodes jenseni Taranetz & Andriashev, 1935
-
Lycodes jugoricus Knipowitsch, 1906
-
Lycodes lavalaei Vladykov & Tremblay, 1936
-
Lycodes luetkenii Collett, 1880
-
Lycodes macrochir Schmidt, 1937
-
Lycodes macrolepis Taranetz & Andriashev, 1935
-
Lycodes marisalbi Knipowitsch, 1906
-
Lycodes matsubarai Toyoshima, 1985
-
Lycodes mcallisteri Møller, 2001
-
Lycodes microlepidotus Schmidt, 1950
-
Lycodes microporus Toyoshima, 1983
-
Lycodes mucosus Richardson, 1855
-
Lycodes nakamurae (Tanaka, 1914)
-
Lycodes nishimurai Shinohara & Shirai, 2005
-
Lycodes obscurus Toyoshima, 1985
-
Lycodes ocellatus Toyoshima, 1985
-
Lycodes paamiuti Møller, 2001
-
Lycodes pacificus Collett, 1879
-
Lycodes palearis Gilbert, 1896
-
Lycodes pallidus Collett, 1879
-
Lycodes paucilepidotus Toyoshima, 1985
-
Lycodes pectoralis Toyoshima, 1985
-
Lycodes polaris (Sabine, 1824)
-
Lycodes raridens Taranetz & Andriashev, 1937
-
Lycodes reticulatus Reinhardt, 1835
-
Lycodes rossi Malmgren, 1865
-
Lycodes sadoensis Toyoshima & Honma, 1980
-
Lycodes sagittarius McAllister, 1976
-
Lycodes schmidti Gratzianov, 1907
-
Lycodes semenovi Popov, 1931
-
Lycodes seminudus Reinhardt, 1837
-
Lycodes sigmatoides Lindberg & Krasyukova, 1975
-
Lycodes soldatovi Taranetz & Andriashev, 1935
-
Lycodes squamiventer Jensen, 1904
-
Lycodes tanakae Jordan & Thompson, 1914
-
Lycodes teraoi Katayama, 1943
-
Lycodes terraenovae Collett, 1896
-
Lycodes toyamensis (Katayama, 1941)
-
Lycodes turneri Bean, 1879
-
Lycodes uschakovi Popov, 1931
-
Lycodes vahlii Reinhardt, 1831
-
Lycodes yamatoi Toyoshima, 1985
-
Lycodes ygreknotatus Schmidt, 1950
-
Lycodichthys antarcticus Pappenheim, 1911
-
Lycodichthys dearborni (DeWitt, 1962)
-
Lycodonus flagellicauda (Jensen, 1902)
-
Lycodonus malvinensis Gosztonyi, 1981
-
Lycodonus mirabilis Goode & Bean, 1883
-
Lycodonus vermiformis Barnard, 1927
-
Lycogrammoides schmidti Soldatov & Lindberg, 1928
-
Lyconema barbatum Gilbert, 1896
-
Lycozoarces regani Popov, 1933
-
Magadanichthys skopetsi (Shinohara, Nazarkin & Chereshnev, 2004)
-
Maynea puncta (Jenyns, 1842)
-
Melanostigma atlanticum Koefoed, 1952
-
Melanostigma bathium Bussing, 1965
-
Melanostigma gelatinosum Günther, 1881
-
Melanostigma inexpectatum Parin, 1977
-
Melanostigma orientale Tominaga, 1971
-
Melanostigma pammelas Gilbert, 1896
-
Melanostigma vitiazi Parin, 1980
-
Nalbantichthys elongatus Schultz, 1967
-
Neozoarces pulcher Steindachner, 1881
-
Neozoarces steindachneri Jordan & Snyder, 1902
-
Notolycodes schmidti Gosztonyi, 1977
-
Oidiphorus brevis (Norman, 1937)
-
Oidiphorus mcallisteri Anderson, 1988
-
Opaeophacus acrogeneius Bond & Stein, 1984
-
Ophthalmolycus amberensis (Tomo, Marschoff & Torno, 1977)
-
Ophthalmolycus andersoni Matallanas, 2009
-
Ophthalmolycus bothriocephalus (Pappenheim, 1912)
-
Ophthalmolycus campbellensis Andriashev & Fedorov, 1986
-
Ophthalmolycus chilensis Anderson, 1992
-
Ophthalmolycus conorhynchus (Garman, 1899)
-
Ophthalmolycus eastmani Matallanas, 2011
-
Ophthalmolycus macrops (Günther, 1880)
-
Ophthalmolycus polylepis Matallanas, 2011
-
Pachycara alepidotum Anderson & Mincarone, 2006
-
Pachycara andersoni Møller, 2003
-
Pachycara arabica Møller, 2003
-
Pachycara brachycephalum (Pappenheim, 1912)
-
Pachycara bulbiceps (Garman, 1899)
-
Pachycara cousinsi Møller & King, 2007
-
Pachycara crassiceps (Roule, 1916)
-
Pachycara crossacanthum Anderson, 1989
-
Pachycara dolichaulus Anderson, 2006
-
Pachycara garricki Anderson, 1990
-
Pachycara goni Anderson, 1991
-
Pachycara gymninium Anderson & Peden, 1988
-
Pachycara karenae Anderson, 2012
-
Pachycara lepinium Anderson & Peden, 1988
-
Pachycara mesoporum Anderson, 1989
-
Pachycara microcephalum (Jensen, 1902)
-
Pachycara nazca Anderson & Bluhm, 1997
-
Pachycara pammelas Anderson, 1989
-
Pachycara priedei Møller & King, 2007
-
Pachycara rimae Anderson, 1989
-
Pachycara saldanhai Biscoito & Almeida, 2004
-
Pachycara shcherbachevi Anderson, 1989
-
Pachycara sulaki Anderson, 1989
-
Pachycara suspectum (Garman, 1899)
-
Pachycara thermophilum Geistdoerfer, 1994
-
Patagolycus melastomus Matallanas & Corbella, 2012
-
Phucocoetes latitans Jenyns, 1842
-
Piedrabuenia ringueleti Gosztonyi, 1977
-
Plesienchelys stehmanni (Gosztonyi, 1977)
-
Pogonolycus elegans Norman, 1937
-
Pogonolycus marinae (Lloris, 1988)
-
Puzanovia rubra Fedorov, 1975
-
Puzanovia virgata Fedorov, 1982
-
Pyrolycus manusanus Machida & Hashimoto, 2002
-
Pyrolycus moelleri Anderson, 2006
-
Santelmoa antarctica Matallanas, Corbella & Møller, 2012
-
Santelmoa carmenae Matallanas, 2010
-
Santelmoa elvirae Matallanas, 2011
-
Santelmoa fusca Matallanas, Corbella & Møller, 2012
-
Seleniolycus laevifasciatus (Torno, Tomo & Marschoff, 1977)
-
Seleniolycus pectoralis Møller & Stewart, 2006
-
Seleniolycus robertsi Møller & Stewart, 2006
-
Taranetzella lyoderma Andriashev, 1952
-
Thermarces andersoni Rosenblatt & Cohen, 1986
-
Thermarces cerberus Rosenblatt & Cohen, 1986
-
Thermarces pelophilum Geistdoerfer, 1999
-
Zoarces americanus (Bloch & Schneider, 1801)
-
Zoarces andriashevi Parin, Grigoryev & Karmovskaya, 2005
-
Zoarces elongatus Kner, 1868
-
Zoarces fedorovi Chereshnev, Nazarkin & Chegodaeva, 2007
-
Zoarces gillii Jordan & Starks, 1905
-
Zoarces viviparus (Linnaeus, 1758)
-
Zoarchias glaber Tanaka, 1908
-
Zoarchias hosoyai Kimura & Sato, 2007
-
Zoarchias macrocephalus Kimura & Sato, 2007
-
Zoarchias major Tomiyama, 1972
-
Zoarchias microstomus Kimura & Jiang, 1995
-
Zoarchias neglectus Tanaka, 1908
-
Zoarchias uchidai Matsubara, 1932
-
Zoarchias veneficus Jordan & Snyder, 1902
Izvori
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autori i urednici Wikipedije
Zoarcidae: Brief Summary
(
Croato
)
fornecido por wikipedia hr Croatian
Zoarces americanus
Zoarcidae, porodica isključivo morskih grgečki iz podreda Cottoidei. Žive od morima od Arktika pa do Antarktika. Narastu maksimalno 1,1 metar dužine (vrsta Zoarces americanus; sinonim Macrozoarces americanus). Leđna i analna peraja su duge i sa repnom čine neprekuinutu cjelinu. Tri vrste ove porodice su ovoviviparne, a ostali zoarcidi su oviparni. Vole duboke vode u zonama plime
Porodica se sastoji od 60 rodova sa ukupno 202 vrste od kojih je 6 otkriveno 2012. Prvu vrstu među njima opisao je Linnaeus 1758., Zoarces viviparus.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autori i urednici Wikipedije
Zoarcidae
(
Italiano
)
fornecido por wikipedia IT
Gli Zoarcidae sono una numerosa famiglia di pesci ossei marini appartenenti all'ordine Perciformes.
Distribuzione e habitat
Gli Zoarcidae sono tipici pesci da acque fredde, popolano le acque costiere dei mari freddi (sono comuni nei mari dell'Artide e dell'Antartide) e le zone abissali di tutti gli oceani. Nel mar Mediterraneo è presente, rarissima, solo la specie abissale Melanostigma atlanticum; lungo le coste dell'Oceano Atlantico europeo, compresi il mar Baltico, il Mare del Nord e La Manica, è comune la specie Zoarces viviparus.
Descrizione
L'aspetto di questi pesci ricorda i ghiozzi o le bavose per quanto riguarda la testa e gli anguilliformi nel resto del corpo. Il muso è dotato di labbra carnose e la bocca, che è posta nella parte inferiore della testa, può essere piccola o molto ampia secondo le specie. Il corpo è allungato, talvolta serpentiforme. Le pinne dorsale, anale e caudale sono indistinguibili, unite in una pinna unica e continua. Le pinne ventrali sono spesso assenti, quando sono presenti sono poste molto in avanti, nella regione giugulare. Le pinne pettorali sono piuttosto ampie nella maggioranza delle specie. La linea laterale, così come le scaglie è assente in alcuni generi, quando sono presenti le squame queste sono molto piccole. È presente una sola narice per lato.
La dimensione massima di oltre 1 metro è raggiunta da Macrozoarces americanus, la misura media è di qualche decina di centimetri.
Biologia
Riproduzione
Sono ovipari tranne i rappresentanti del genere Zoarces, che invece sono ovovivipari. Alcune specie praticano cure parentali.
Generi
La famiglia comprende i seguenti generi:[1]
Note
Bibliografia
- Enrico Tortonese, Osteichthyes, Bologna, Calderini, 1975.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autori e redattori di Wikipedia
Zoarcidae: Brief Summary
(
Italiano
)
fornecido por wikipedia IT
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autori e redattori di Wikipedia
Netikrosios vėgėlės
(
Lituano
)
fornecido por wikipedia LT
Netikrosios vėgėlės, arba jūrinės vėgėlės (lot. Zoarcidae, angl. Eelpouts, vok. Aalmuttern) – ešeržuvių (Perciformes) žuvų šeima. Smakro srityje nėra ūselio, tuo jos skiriasi nuo gėlavandenės vėgėlės. Nugarinis ir analinis pelekai ilgi, susilieję su uodeginiu. Pilviniai pelekai yra rudimentiniai ir prisitvirtinę prieš krūtininius pelekus.
Šeimoje yra apie 220 rūšių:
ir kt.
Gentys
Vikiteka
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
Netikrosios vėgėlės: Brief Summary
(
Lituano
)
fornecido por wikipedia LT
Netikrosios vėgėlės, arba jūrinės vėgėlės (lot. Zoarcidae, angl. Eelpouts, vok. Aalmuttern) – ešeržuvių (Perciformes) žuvų šeima. Smakro srityje nėra ūselio, tuo jos skiriasi nuo gėlavandenės vėgėlės. Nugarinis ir analinis pelekai ilgi, susilieję su uodeginiu. Pilviniai pelekai yra rudimentiniai ir prisitvirtinę prieš krūtininius pelekus.
Šeimoje yra apie 220 rūšių:
Paprastoji gyvavedė vėgėlė, arba
gyvagimdė vėgėlė (Zoarces viviparus). Gyvena ir
Baltijos jūroje.
ir kt.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
Puitalen (familie)
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
Vissen De puitalen (Zoarcidae) vormen een familie van baarsachtige vissen. Ze hebben, zoals de naam al aangeeft, een palingvormig voorkomen met een langgerekt lijf. Alle ongeveer 220 soorten[2]leven in zee, de meeste op de bodem, waarvan sommige tot op grote diepte. De grootste soort in de familie is de Amerikaanse puitaal die tot 1,1 meter lang kan worden.
Geslachten
De familie bestaat uit ongeveer 50 geslachten, onderverdeeld in vier onderfamilies[1]:
- Onderfamilie Lycodinae (vervolg)
Bronnen, noten en/of referenties
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Puitalen (familie): Brief Summary
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
De puitalen (Zoarcidae) vormen een familie van baarsachtige vissen. Ze hebben, zoals de naam al aangeeft, een palingvormig voorkomen met een langgerekt lijf. Alle ongeveer 220 soortenleven in zee, de meeste op de bodem, waarvan sommige tot op grote diepte. De grootste soort in de familie is de Amerikaanse puitaal die tot 1,1 meter lang kan worden.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Ålekvabbar
(
Norueguês
)
fornecido por wikipedia NN
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Ålekvabbar: Brief Summary
(
Norueguês
)
fornecido por wikipedia NN
Ålekvabber er ei gruppe piggfinnfiskar. Alle artane er marine og er særleg utbreidd i arktiske og antarktiske strøk. Gruppa vert òg kalla ålebrosme.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Ålekvabber
(
Norueguês
)
fornecido por wikipedia NO
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia forfattere og redaktører
Ålekvabber: Brief Summary
(
Norueguês
)
fornecido por wikipedia NO
Ålekvabber er en gruppe piggfinnede fisker. Alle artene er marine og er særlig utbredt i arktiske og antarktiske strøk. Gruppen kalles også ålebrosmer.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia forfattere og redaktører
Węgorzycowate
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Węgorzycowate[2] (Zoarcidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Występowanie
Morza strefy arktycznej i antarktycznej.
Cechy charakterystyczne
- ciało wydłużone, w tylnej części bocznie spłaszczone
- długa płetwa grzbietowa i odbytowa, połączone z płetwą ogonową
- płetwy piersiowe duże, zaokrąglone
- dorastają do 1,1 m
Klasyfikacja
Rodzaje zaliczane do tej rodziny [3] są zgrupowane w podrodzinach Gymnelinae, Lycodinae, Lycozoarcinae, Neozoarcinae, Zoarcinae:
Aiakas — Andriashevia — Argentinolycus — Austrolycus — Azygopterus — Barbapellis — Bellingshausenia — Bentartia — Bilabria — Bothrocara — Bothrocarina — Crossostomus — Dadyanos — Davidijordania — Derepodichthys — Dieidolycus — Ericandersonia — Eucryphycus — Eulophias — Exechodontes — Gosztonyia — Gymnelopsis — Gymnelus — Hadropareia — Hadropogonichthys — Iluocoetes — Japonolycodes — Krusensterniella — Letholycus — Leucogrammolycus — Lycenchelys — Lycodapus — Lycodes — Lycodichthys — Lycodonus — Lycogrammoides — Lyconema — Lycozoarces — Magadanichthys — Maynea — Melanostigma — Nalbantichthys — Neozoarces — Notolycodes — Oidiphorus — Opaeophacus — Ophthalmolycus — Pachycara — Patagolycus — Phucocoetes — Piedrabuenia — Plesienchelys — Pogonolycus — Puzanovia — Pyrolycus — Santelmoa — Seleniolycus — Taranetzella — Thermarces — Zoarces — Zoarchias
Przypisy
-
↑ Zoarcidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
-
↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
-
↑ Eschmeyer, W. N. & Fricke, R.: Catalog of Fishes electronic version (7 August 2012) (ang.). California Academy of Sciences. [dostęp 19 sierpnia 2012].
Linki zewnętrzne
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Węgorzycowate: Brief Summary
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Węgorzycowate (Zoarcidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Zoarcidae
(
Português
)
fornecido por wikipedia PT
Zoarcidae é uma família de peixes da subordem Zoarcoidei.
Géneros
Existem cerca de 220 espécies agrupadas em cerca de 46 géneros:
-
Aiakas (Gosztonyi, 1977)
-
Andriashevia (Fedorov y Neyelov, 1978)
-
Austrolycus (Regan, 1913)
-
Bilabria (Schmidt, 1936)
-
Bothrocara (Bean, 1890 )
-
Bothrocarina (Suvorov, 1935)
-
Crossostomus (Lahille, 1908)
-
Dadyanos (Whitley, 1951)
-
Davidijordania (Popov, 1931)
-
Derepodichthys (Gilbert, 1896)
-
Dieidolycus (Anderson, 1988)
-
Eucryphycus (Anderson, 1988)
-
Exechodontes (DeWitt, 1977)
-
Gymnelopsis (Soldatov, 1922)
-
Gymnelus (Reinhardt, 1834)
-
Hadropareia (Schmidt, 1904)
-
Hadropogonichthys (Fedorov, 1982)
-
Iluocoetes (Jenyns, 1842)
-
Japonolycodes (Shinohara, Sakurai and Machida, 2002)
-
Krusensterniella (Schmidt, 1904)
-
Letholycus (Anderson, 1988)
-
Lycenchelys (Gill, 1884)
-
Lycias
-
Lycodapus (Gilbert, 1890)
-
Lycodes (Reinhardt, 1831)
-
Lycodichthys (Pappenheim, 1911)
-
Lycodonus (Goode y Bean, 1883)
-
Lycogrammoides (Soldatov y Lindberg, 1929)
-
Lyconema (Gilbert, 1896)
-
Lycozoarces (Popov, 1935)
-
Maynea (Cunningham, 1871)
-
Melanostigma (Günther, 1881)
-
Nalbantichthys (Schultz, 1967)
-
Notolycodes (Gosztonyi, 1977)
-
Oidiphorus (McAllister y Rees, 1964)
-
Opaeophacus (Bond y Stein, 1984)
-
Ophthalmolycus (Regan, 1913)
-
Pachycara (Zugmayer, 1911)
-
Phucocoetes (Jenyns, 1842)
-
Piedrabuenia (Gosztonyi, 1977)
-
Plesienchelys (Anderson, 1988)
-
Pogonolycus (Norman, 1937)
-
Puzanovia (Fedorov, 1975)
-
Pyrolycus (Machida y Hashimoto, 2002)
-
Seleniolycus (Anderson, 1988)
-
Taranetzella (Andriashev, 1952)
-
Thermarces (Rosenblatt y Cohen, 1986)
-
Zoarces (Cuvier, 1829)
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores e editores de Wikipedia
Zoarcidae: Brief Summary
(
Português
)
fornecido por wikipedia PT
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores e editores de Wikipedia
Tånglakefiskar
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Tånglakefiskar (Zoarcidae) är en familj i underordningen tånglakelika fiskar (Zoarcoidei). Arterna förekommer från Arktis till Antarktis i alla hav[1] men de flesta finns i norra Stilla havet.
Ryggfenor, stjärtfenor och analfenor är sammanvuxen till ett band. Bukfenor är oftast små eller saknas. Kroppslängden ligger beroende på art mellan 7 centimeter och 1,1 meter (störst är Macrozoarces americanus[1]). Vid Nordeuropas kustlinjer förekommer arten tånglake (Zoarces viviparus).
Familjen utgörs av 60 släkten med tillsammans cirka 300 arter.[1]
Referenser
- ^ [a b c] Zoarcidae, Fishbase, läst 2017-12-22
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Tånglakefiskar: Brief Summary
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Tånglakefiskar (Zoarcidae) är en familj i underordningen tånglakelika fiskar (Zoarcoidei). Arterna förekommer från Arktis till Antarktis i alla hav men de flesta finns i norra Stilla havet.
Ryggfenor, stjärtfenor och analfenor är sammanvuxen till ett band. Bukfenor är oftast små eller saknas. Kroppslängden ligger beroende på art mellan 7 centimeter och 1,1 meter (störst är Macrozoarces americanus). Vid Nordeuropas kustlinjer förekommer arten tånglake (Zoarces viviparus).
Familjen utgörs av 60 släkten med tillsammans cirka 300 arter.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Бельдюгові
(
Ucraniano
)
fornecido por wikipedia UK
Географічний розподіл
Поширені від Арктики до Антарктики .
Розмноження
Три види з роду Zoarces є яйцеживородними, всі інші яйцекладні.
Роди і деякі види
Література
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Автори та редактори Вікіпедії
Бельдюговые
(
Russo
)
fornecido por wikipedia русскую Википедию
Бельдюговые[1][2] (лат. Zoarcidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда скорпенообразных.
Описание
Морские, как правило, придонные рыбы. Встречаются от морей Арктики до Антарктики. Имеют удлинённое тело с длинными спинным и анальным плавниками, слитыми с хвостовым плавником. Брюшные плавники отсутствуют или рудиментарные. Число позвонков от 58 до 150. Большинство яйцекладущие, часть видов рода Zoarces — яйцеживородящие. Длина тела от нескольких сантиметров до 1,1 м (Zoarces americanus)[2].
Систематика
В составе семейства выделяют 4 подсемейства, 46 родов, около 230 видов[2].
- Подсемейство Gymnelinae Gill, 1863 — 12 родов и 35 видов
-
Andriashevia Fedorov & Neyelov, 1978 — Андрияшевии
-
Barbapellis Iglésias, Dettai, & Ozouf-Costaz, 2011
-
Bilabria Schmidt, 1936 — Двугубы
-
Davidijordania Popov, 1931 — Ликоды-джордании
-
Ericandersonia Shinohara & Sakurai, 2006
-
Gymnelopsis Soldatov, 1922 — Гимнелопсы
-
Gymnelus Reinhardt, 1834 — Гимнелисы
-
Hadropareia Schmidt, 1904 — Охотоморские ликоды
-
Krusensterniella Schmidt, 1904 — Крузенштерниеллы
-
Melanostigma Günther, 1881 — Меланостигмы
-
Nalbantichthys Schultz, 1967
-
Opaeophacus Bond & Stein, 1984 — Бульдожьи бельдюги
-
Seleniolycus Anderson, 1988
- Подсемейство Lycodinae Gill, 1861 — 32 рода и 120 видов
-
Aiakas Gosztonyi, 1977 — Аиакасы
-
Austrolycus Regan, 1913 — Австролики
-
Bothrocara Bean, 1890 — Ботракары
-
Bothrocarina Suvorov, 1935 — Ботракарины
-
Crossostomus Lahille, 1908 — Кроссостомы
-
Dadyanos Whitley, 1951 — Дадианосы
-
Derepodichthys Gilbert, 1896
-
Dieidolycus Anderson, 1988
-
Eucryphycus Anderson, 1988
-
Exechodontes DeWitt, 1977 — Эксикодонты
-
Gosztonyia Matallanas, 2009
-
Hadropogonichthys Fedorov, 1982 — Гадропогонихты
-
Iluocoetes Jenyns, 1842 — Илюцетесы
-
Japonolycodes Shinohara, Sakurai & Machida, 2002
-
Letholycus Anderson, 1988
-
Lycenchelys Gill, 1884 — Лиценхелы
-
Lycodapus Gilbert, 1890 — Ликодапусы
-
Lycodes Reinhardt, 1831 — Ликоды
-
Lycodichthys Pappenheim, 1911 — Ликодихты
-
Lycodonus Goode & Bean, 1883 — Ликодоны
-
Lycogrammoides Soldatov & Lindberg, 1929 — Ликограммоиды
-
Lyconema Gilbert, 1896 — Ликонемы
-
Maynea Cunningham, 1871 — Ликоды-майнеи
-
Notolycodes Gosztonyi, 1977
-
Oidiphorus McAllister & Rees, 1964
-
Ophthalmolycus Regan, 1913 — Большеглазые ликоды
-
Pachycara Zugmayer, 1911 — Ликоды-пахикары
-
Phucocoetes Jenyns, 1842
-
Piedrabuenia Gosztonyi, 1977
-
Plesienchelys Anderson, 1988
-
Pogonolycus Norman, 1937
-
Puzanovia Fedorov, 1975 — Пузановии
-
Pyrolycus Machida & Hashimoto, 2002
-
Taranetzella Andriashev, 1952 — Таранецеллы
-
Thermarces Rosenblatt & Cohen, 1986
- Подсемейство Lycozoarcinae Andriashev, 1939 — монотипическое
- Подсемейство Zoarcinae Swainson, 1839 — монотипическое
Примечания
-
↑ Решетников Ю. С., Котляр А. Н., Расс Т. С., Шатуновский М. И. Пятиязычный словарь названий животных. Рыбы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский. / под общей редакцией акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., 1989. — С. 338—341. — 12 500 экз. — ISBN 5-200-00237-0.
-
↑ 1 2 3 Нельсон Д. С. Рыбы мировой фауны / Пер. 4-го перераб. англ. изд. Н. Г. Богуцкой, науч. ред-ры А. М. Насека, А. С. Герд. — М.: Книжный дом «ЛИБРОКОМ», 2009. — С. 546. — ISBN 978-5-397-00675-0.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Авторы и редакторы Википедии
Бельдюговые: Brief Summary
(
Russo
)
fornecido por wikipedia русскую Википедию
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Авторы и редакторы Википедии
绵鳚科
(
Chinês
)
fornecido por wikipedia 中文维基百科
绵鳚科: Brief Summary
(
Chinês
)
fornecido por wikipedia 中文维基百科
ゲンゲ科
(
Japonês
)
fornecido por wikipedia 日本語
ゲンゲ科
Pachycara 属の1種
分類 界 :
動物界 Animalia 門 :
脊索動物門 Chordata 亜門 :
脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 :
条鰭綱 Actinopterygii 亜綱 :
新鰭亜綱 Neopterygii 上目 :
棘鰭上目 Acanthopterygii 目 :
スズキ目 Perciformes 亜目 :
ゲンゲ亜目 Zoarcoidei 科 :
ゲンゲ科 Zoarcidae 英名 Eelpouts 下位分類 本文参照
ゲンゲ科(学名:Zoarcidae)は、スズキ目ゲンゲ亜目に所属する魚類の分類群の一つ。少なくとも46属230種が記載され、その多くは北半球の寒冷な海に生息する深海魚である[1]。
分布・生態[編集]
ゲンゲ科の魚類はすべて海水魚で、熱帯から極圏に至るまで、世界中の海に幅広く分布する[1]。多くの種類は北太平洋あるいは北大西洋の冷たい海に分布し、北極海・南極海とその周辺海域からもそれぞれ15種・21種が知られている[1]。ほとんどの仲間は海底と密接に関連した生活を送る底生性の魚類で、沿岸の浅い海で暮らす普通種から、数千メートルの大深度で見つかるものまで、その分布範囲は極めて広い。
砂泥の海底に横たわるヘビゲンゲ属の1種(
Lycenchelys verrillii)。水深2,369mにて撮影。本科魚類は北半球の深海底において一般的な存在である
本科魚類は特に深海での多様性が顕著で、底生性深海魚のグループとしてはソコダラ科(タラ目)・アシロ科(アシロ目)・トカゲギス科(ソトイワシ目)・ホラアナゴ科(ウナギ目)の仲間と並ぶ重要な存在となっている。北大西洋に分布する深海性底生魚の種数のうち、ゲンゲ科魚類はおよそ9%を占めると見積もられている[2]。北半球の温帯域から北極に至る深海底においては個体数の上でも非常に多く、餌生物が豊富な領域では濃密な群れを形成することもある[3]。
ゲンゲ類の多くはヘビのように海底に横たわり、砂泥に埋もれた貝類・多毛類などを主な餌とするほか、大型種は棘皮動物や他の魚類をも捕食する[3]。埋在動物を捕食する際には、多量の堆積物を同時に摂食することになるが、本科魚類は肥大した唇を使って餌をより分けており、堆積物をそのまま飲み込むことはない[3]。ゲンゲ類は深海魚としては比較的発達した視覚をもつが、底部に埋まった餌の探索においては、むしろ鋭敏な触覚を用いるものと考えられている[3]。
コンニャクハダカゲンゲ属など一部は、食性および生態の面で特異なグループとなっている。彼らはゼラチン質のぶよぶよした体をもち、他のゲンゲ類とは異なり海底直上から中層を不活発に漂流している[4]。海底に沈降した大型生物の死骸の臭いをかぎつけ、腐肉食性の節足動物を捕食する[4]。
本科魚類の繁殖様式は基本的に卵生だが、ナガガジ属の3種のみ卵胎生である[1]。一部の種類では、親魚が卵を保護する習性をもつ[1]。
マユガジ属の1種(
Lycodes vahlii)。発達した胸鰭と退化的な腹鰭、ウナギのように細長い体型が本科魚類の特徴である
ゲンゲ科の仲間は一般にウナギのように細長い体型をもつ[1][5]。体長は数十cmのものが多く、最大種(Macrozoarces americanus)では1.1mに達する[1]。口は吻の先端か、あるいはやや下向きについている[1][6]。鱗は非常に小さく皮膚に埋もれ、ハダカゲンゲ属など一部は鱗を欠く[1]。鰓膜は峡部で接続する[1]。浮き袋をもたない[1]。
背鰭と臀鰭の基底は非常に長く、尾鰭と連続する[1]。腹鰭は小さく、胸鰭より前の咽頭部に位置するか、もたない種類もある[1]。腹鰭の退化はそれぞれの属で独立に生じたと推測されている[1]。Derepodichthys 属の腹鰭は海綿状で、眼の真下に位置する[1]。胸鰭は発達しており、海底で体を支え静止する生活に適応している[5]。椎骨は58-150個[1]。
ゲンゲ科にはNelson(2006)の体系において46属230種が認められる一方[1]、FishBaseには52属282種が記載されている[6]。かつて本科に所属した Leucobrotula 属および Parabrotula 属は、現在では独立のニセイタチウオ科(Parabrotulidae)とされ、アシロ目に含められるようになっている[1]。
1960年代前半まで、ゲンゲ科はスズキ目ギンポ亜目に含まれることが多かった[7]。1966年にGreenwoodらは本科のみを含む「ゲンゲ亜目」としてタラ目の内部に位置付けたが、後にメダマウオ科と近縁であることが指摘され、Nelson(1984)以降はスズキ目ゲンゲ亜目の一部として扱われるようになっている[7]。
本科の内部に、セダカゲンゲ亜科 Lycozoarcinae (セダカゲンゲ L. regaini 1種のみ)、ナガガジ亜科 Zoarcinae (ナガガジ属のみ)、ハダカゲンゲ亜科 Gymnelinae (12属)、マユガジ亜科 Lycodinae (32属)の4亜科を設置する見解もある[1]。
コンニャクハダカゲンゲ属の1種(
Melanostigma gelatinosum)。本属は間接的な腐肉利用性を示し、死骸に集まる甲殻類を捕食する
シロゲンゲ属の1種(
Bothrocara brunneum)。水深3,228mで撮影された、海底直上を遊泳する姿。本科魚類は海底からほとんど離れることがない
ナガガジ属の1種(
Zoarces viviparus)。本属の3種のみ卵胎生で、親魚は体内で成長した若魚を産出する
ナガガジ属の1種(
Zoarces americanus)。北アメリカ東岸に分布し、沿岸の浅い海で生活する種類
ハダカゲンゲ属の1種(
Gymnelus hemifasciatus)。北極海周辺の大陸棚に分布する種類。本属は鱗を欠く
ヘビゲンゲ属の1種(
Lycenchelys paxillus)。本属には62種が所属し、マユガジ属に次いで2番目に大きなグループとなっている
ヘビゲンゲ属の1種(
Lycenchelys camchatica)
マユガジ属の1種(
Lycodes raridens)。発達した胸鰭と厚い唇が明瞭である
マユガジ属の1種(
Lycodes turneri)。北極圏の海に住む
マユガジ属の1種(
Lycodes esmarkii)。本属には少なくとも64種が記載され、ゲンゲ科内で最大の
属を構成する
マユガジ属の1種(
Lycodes frigidus)
マユガジ属の1種(
Lycodes mucosus)
ヨロイホソナガゲンゲ(
Lycodonus mirabilis)
Ophthalmolycus 属の1種(
O. amberensis)。本属には7種が所属し、ほとんどが南極海とその周辺に分布する
Pachycara 属の1種(
P. bulbiceps)
Thermarces 属の1種(
T. cerberus)。東部太平洋の深部(水深2,550 - 2,630 m)から記録された種類
[6]
- アカゲンゲ属 Puzanovia (2種)
- アベゲンゲ属 Japonolycodes (1種)
- ウサゲンゲ属 Bilabria (2種)
-
ヒロクチゲンゲ[8] Bilabria gigantea
- ウサゲンゲ Bilabria ornata
- ウスギヌゲンゲ属 Taranetzella (1種)
- ウスギヌゲンゲ Taranetzella lyoderma
- オグロゲンゲ属 Bothrocarina (2種)
- オグロゲンゲ Bothrocarina nigrocaudata
-
カムチャッカゲンゲ Bothrocarina microcephala
- コンニャクハダカゲンゲ属 Melanostigma (7種)
- サラサガジ属 Davidijordania (5種)
-
クラカケサラサガジ[10] Davidijordania yabei
- サラサガジ Davidijordania poecilimon
- ジョルダンゲンゲ Davidijordania jordaniana
- ナガサラサガジ Davidijordania lacertina
- ニラミサラサガジ Davidijordania brachyrhyncha
- シロゲンゲ属 Bothrocara (8種)
- スザクゲンゲ属 Ericandersonia (1種)
- セダカゲンゲ属 Lycozoarces (1種)
- セダカゲンゲ Lycozoarces regani
- チョウジャゲンゲ属 Andriashevia (1種)
- チョウジャゲンゲ Andriashevia aptera
-
ナガガジ属 Zoarces (6種)
- ハダカゲンゲ属 Gymnelus (14種)
- ハレガジ属 Krusensterniella (4種)
- アイハレガジ Krusensterniella maculata
- トゲゲンゲ Krusensterniella multispinosa
- ハレガジ Krusensterniella notabilis
-
ヘビゲンゲ属 Lycenchelys (62種)
-
ウロコヘビゲンゲ Lycenchelys squamosa
-
オホーツクヘビゲンゲ Lycenchelys melanostomias
- カワリヘビゲンゲ Lycenchelys remissaria
-
キタガワヘビゲンゲ[10] Lycenchelys tohokuensis
- クロブチヘビゲンゲ Lycenchelys maculata
-
シロブチヘビゲンゲ Lycenchelys albomaculata
- ダイダイヘビゲンゲ Lycenchelys aurantiaca
-
ヘビゲンゲ Lycenchelys hippopotamus
-
ラスヘビゲンゲ Lycenchelys rassi
-
リュウキュウヘビゲンゲ[10] Lycenchelys ryukyuensis
- ワカタカヘビゲンゲ Lycenchelys makushok
-
マユガジ属 Lycodes (64種)
-
アゴゲンゲ Lycodes toyamensis (Petroschmidtia toyamensis)
- アシナガゲンゲ Lycodes japonicus
-
イレズミガジ Lycodes caudimaculatus
- エスジガジ Lycodes sigmatoides
- エビスガジ Lycodes jenseni
- オホーツクハクセンガジ Lycodes multifasciatus
-
オロチゲンゲ[10] Lycodes nishimurai
- カワリゲンゲ Lycodes uschakovi
-
キタノクロゲンゲ Lycodes pectoralis
-
クロガジ Lycodes soldatovi
- クロゲンゲ Lycodes nakamurai
- クロホシマユガジ Lycodes ocellatus
- サドヒナゲンゲ Lycodes sadoensis
-
タナカゲンゲ Lycodes tanakae
- ニセワイジゲンゲ Lycodes knipowitschi
- ハゲマユガジ Lycodes paucilepidotus
-
ハナゲンゲ Lycodes albonotatus (Petroschmidtia albonotata)
- ハラスジゲンゲ Lycodes brunneofasciatus
- ヒナゲンゲ Lycodes teraoi
-
フタスジクロガジ[10] Lycodes concolor
- マツバラゲンゲ Lycodes matsubarai
-
ヤセマユガジ[11] Lycodes microporus
- ヤマトマユガジ Lycodes yamaoti
- ヨコシマガジ Lycodes macrolepis
-
ヨコスジクロゲンゲ Lycodes hubbsi
- ワイジゲンゲ Lycodes ygreknotatus
- ヤイトゲンゲ属 Gymnelopsis (4種)
- ヤイトゲンゲ Gymnelopsis ocellata
- オホーツクゲンゲ Gymnelopsis ochotensis (Derjuginia ochotensis)
- ヤワラゲンゲ属 Lycodapus (13種)
- ヨロイホソナガゲンゲ属 Lycodonus (4種)
- ワダツミゲンゲ属 Hadropogonichthys (1種)
-
Aiakas 属(2種)
-
Austrolycus 属(2種)
-
Bellingshausenia 属(1種)
-
Crossostomus 属(3種)
-
Dadyanos 属(1種)
-
Derepodichthys 属(1種)
-
Dieidolycus 属(3種)
-
Eucryphycus 属(1種)
-
Exechodontes 属(1種)
-
Gosztonyia 属(1種)
-
Hadropareia 属(2種)
-
Iluocoetes 属(2種)
-
Letholycus 属(2種)
-
Leucogrammolycus 属(1種)
-
Lycodichthys 属(2種)
-
Lycogrammoides 属(1種)
-
Lyconema 属(1種)
-
Magadanichthys 属(1種)
-
Maynea 属(1種)
-
Nalbantichthys 属(1種)
-
Notolycodes 属(1種)
-
Oidiphorus 属(2種)
-
Opaeophacus 属(1種)
-
Ophthalmolycus 属(7種)
-
Pachycara 属(24種)
-
Phucocoetes 属(1種)
-
Piedrabuenia 属(1種)
-
Plesienchelys 属(1種)
-
Pogonolycus 属(2種)
-
Pyrolycus 属(2種)
-
Seleniolycus 属(3種)
-
Thermarces 属(3種)
出典・脚注[編集]
[
ヘルプ]
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s 『Fishes of the World Fourth Edition』 pp.397-398
-
^ 『Deep-Sea Fishes』 p.83
- ^ a b c d 『Deep-Sea Fishes』 pp.141-144
- ^ a b 『Deep-Sea Fishes』 pp.148-149
- ^ a b 『深海調査船が観た深海生物』 pp.379-380
- ^ a b c “Zoarcidae”. FishBase. ^ a b 『Fishes of the World Second Edition』 pp.329-330
-
^ “シノニム・学名の変更”. 日本魚類学会. ^ 『深海魚 暗黒街のモンスターたち』 p.161
- ^ a b c d e f g “日本産魚類の追加種リスト”. 日本魚類学会. ^ スミイロマユガジ Lycodes obscurus は本種のシノニムである(“シノニム・学名の変更”. 日本魚類学会. ^ 『深海魚 暗黒街のモンスターたち』 p.131
-
^ 『深海魚 暗黒街のモンスターたち』 p.166
参考文献[編集]
ウィキメディア・コモンズには、
ゲンゲ科に関連するメディアがあります。
ウィキスピーシーズに
ゲンゲ科に関する情報があります。
外部リンク[編集]
ゲンゲ科: Brief Summary
(
Japonês
)
fornecido por wikipedia 日本語
ゲンゲ科(学名:Zoarcidae)は、スズキ目ゲンゲ亜目に所属する魚類の分類群の一つ。少なくとも46属230種が記載され、その多くは北半球の寒冷な海に生息する深海魚である。
등가시치과
(
Coreano
)
fornecido por wikipedia 한국어 위키백과
등가시치과(Zoarcidae)는 페르카목에 속하는 조기어류 과의 하나이다.[1] 약 220여 종으로 이루어져 있다. 바다 물고기로 주로 바다의 바닥에서 사는 저생어류이다. 문자갈치, 자갈치, 젤라친등가시치, 흑미갈치, 짧은머리등가시치, 등가시치 등을 포함하고 있다.
하위 분류
계통 분류
다음은 2015년 라드첸코(Radchenko)의 연구에 기초한 계통 분류이다.[2]
등가시치하목 바닥가시치과
Cebidichthyidae
장갱이과
Opisthocentridae
황줄베도라치과
깃대장어과
Lumpenidae
큰입망둑과
장성베도라치과
Eulophiidae
Neozoarcidae
이리치과
등가시치과
각주
-
↑ (영어) "Zoarcidae". FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. 2015년 4월 version. N.p.: FishBase, 2015년.
-
↑ O. A. Radchenko: The system of the suborder Zoarcoidei (Pisces, Perciformes) as inferred from molecular genetic data Russian Journal of Genetics, November 2015, Volume 51, Issue 11, pp 1096–1112, DOI: 10.1134/S1022795415100130