Anser cygnoides (Linnaeus 1758)

Anser cygnoides

Iá-gô (ha̍k-miâ: Anser cygnoides) sī chhù-gô ê goân-chéng; mn̂g-chháu, sek-chúi, hoe-chháu lóng chin siâng; kiò-siaⁿ mā kāng iūⁿ; chhùi-pe lio̍h-á khah tn̂g, bô gô-kang-lu. Tī Tâi-oân sī khah hán leh khoàⁿ--tio̍h ê koè-tang-chiáu.

Sòaⁿ-téng chu-gôan

• Hêng goá Tâi-oân chiáu-á ê pún-miâ

Ngâng gì lâung

Ngâng (雁) sê siŏh lôi cēu. Ngiè sê ngâng gă-iōng-huá ī-hâiu gì dông-ŭk.

Ei von de Swaangoos

De Swaangoos (Anser cygnoides) is en Goos ut de Familie vun de Aantenvagels. Se warrt to de Feldgöse torekent. To'n eersten Mol is se 1758 beschreven wurrn vun Linnaeus.

Kenteken

Düsse Goos warrt bit to 90 cm groot. De Feddern sünd to'n gröttsten Deel graubruun mit helle Striepen. De Unnersiet vun den Kopp un de Vörsiet vun'n Hals sünd wat heller. Den Kopp siene Uppersiet un de Achtersiet vun'n Hals sünd dunkerbruun-grau.Unner'n Steert sünd de Feddern witt. De Vagel hett en sunnerlich groten Snavel un orange Poten.

Wat se freten doot

Swaangöse freet sunnerlich Gras un annere Planten.

Swaangöse un Minschen

De Minschen hefft de Swaangoos faken krüüzt mit de Graugoos. De Krüzungen heet denn „tamme Goos“ oder „Buerngoos“ un weert veel holen.

Wo se vörkaamt

Wo de Swaangoos hüdigendags vör kummt.

Fröher hett de Swaangoos in grote Deele vun Asien leevt. Vunwegen, datt de Umwelt sik dor ännert, sünd se dor jummers roorer wurrn. Hüdigendags leevt se noch in Thailand, China, Japan, Taiwan, Korea, de Mongolei un Russland in Siedland in Sump un Brook. In Düütschland gifft dat en Kolonie vun Swaangöse in de Rhien-Neckar-Region, de dor ok bröden deit. Dor hannelt sik dat um Afkamen vun utbüxte Göse bi. Up de Rode List vun de IUCN staht de Göse unner den Status „kann in Gefohr kamen“.

Literatur

• Janet Kear (Rutg): Ducks, Geese and Swans. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854645-9
• Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World, Band 1 (Ostrich to Ducks). Lynx Edicions, 1992, ISBN 84-87334-10-5
• Hartmut Kolbe: Die Entenvögel der Welt. Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1

Weblenken

. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Кытай казы

Anser cygnoides

Кытай казы (лат. Anser cygnoides) — үрдәк кошлары семьялыгыннан казлар ыругының суда йөзүче кошы.

Авырлыгы якынча 2,8–4,5 кг. Аның томшыгы башка казларының шактый озынрак. Яңаклары һәм муенның алгы ягы аксыл, ак диярлек. Аяклары кызгылт, томшыгы кара ак кайма белән.

Көнчыгыш Себернең көньягында, Кытайның төньягында һәм Монголиядә яши. Русиядә - Амур буенда, Байкал артында һәм Сәхәлин төньягында оялый. Аның исәбе һәрвакыт кими.

Anser cygnoides

Хошуу галуу (Anser cygnoides) нь ховор томхон галуу бөгөөд Монгол, Хятадын хойд хэсэг, зүүн өмнөд Орост нутаглана. Тэд нүүдлийн шувуу ба Хятадын төв ба өмнөд зүгт өвөлждөг. Нийт 60,000-100,000 толгой бий гэсэн тооцоотой.

Гадаад төрх

Хошуу галуу нь том бие, урт хүзүүтэй. Биеийн урт 81–94 см, далавчаа дэлгэхэд 153 см, жин 2.8-3.5 кг болно. Эрэгчин, эмэгчин төстэй ч эр нь арай том байдаг. Нуруун хэсэг нь бор саарал, өвөр хэсэг нь цайвар шаргал, хошуу нь урт, хар өнгөтэй.

Зан авир

Хошуу галуу цэнгэг усны дэргэдэх уулын хөндий, тал, тайгад нутаглаж, 5 сард үүр засан голдуу 6 өндөг гаргана. Өвс ногоо зэргээр газар үүрээ засдаг. 28 хоногийн дараа дэгдээхэй гарах ба 2-3 жилд нас бие гүйцэх аж. Тэд өвсөрхөг газар бэлчин идэшлэх ба голдуу ургамлын навч, үр, үндэсээр хооллоно.

Ном зүй

• (2008a): [2008 IUCN Redlist status changes]. Retrieved 2008-MAY-23.
• (2002): Goose Production. FAO Animal Production and Health Papers 154. ISBN 92-5-104862-2 PDF fulltext
• (1992): 18. Swan Goose. (Vol. 1: Ostrich to Ducks): 581, Plate 41. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-10-5
• (1859): John Murray, London. HTML fulltext
• (2007): Storey's Illustrated Guide to Poultry Breeds. Storey Publishing, 210 MAS MoCA Way, North Adams MA 01247. ISBN 978-1-58017-667-5
• (1987): Wildfowl : an identification guide to the ducks, geese and swans of the world. London. ISBN 0-7470-2201-1
• (2008): Description of the Anser cygnoides Goose Karyotype. Folia Biologica (Kraków) 56(1-2): 37-42. doi:10.3409/fb56_1-2.37-42 PDF fulltext