dcsimg

Wiewiórczak rdzawobrzuchy ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Wiewiórczak rdzawobrzuchy[4] (Callosciurus erythraeus) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae)[2], zamieszkujący północno-wschodnie tereny Azji południowej – w znacznym rozmiarze w centralnych i południowych Chinach i kontynentalnej południowej Azji[3]. Introdukowane populacje występują w Japonii[5], Argentynie[2], we Francji, w Holandii i w Belgii. C. erythraeus jest uznawany za gatunek inwazyjny[6].

Systematyka

Naukowcy rozróżniają kilkadziesiąt podgatunków wiewiórki wiewiórczak rdzawobrzuchy[2]:

  • C. erythraeus erythraeus
  • C. erythraeus atrodorsalis
  • C. erythraeus bartoni
  • C. erythraeus bhutanensis
  • C. erythraeus bonhotei
  • C. erythraeus castaneoventris
  • C. erythraeus erythrogaster
  • C. erythraeus flavimanus
  • C. erythraeus gloveri
  • C. erythraeus gordoni
  • C. erythraeus griseimanus
  • C. erythraeus harringtoni
  • C. erythraeus hendeei
  • C. erythraeus hyperythrus
  • C. erythraeus intermedius
  • C. erythraeus michianus
  • C. erythraeus ningpoensis
  • C. erythraeus pranis
  • C. erythraeus rubeculus
  • C. erythraeus shanicus
  • C. erythraeus siamensis
  • C. erythraeus sladeni
  • C. erythraeus styani
  • C. erythraeus thai
  • C. erythraeus thaiwanensis
  • C. erythraeus zimmeensis

Powyższa lista nie jest jednak kompletna, bowiem w Tajlandii, Laosie i w Wietnamie odnotowano wiele nie opisanych form i populacji[3].

Budowa ciała

Wiewiórczak rdzawobrzuchy jest gryzoniem o średniej wielkości. Długość tułowia (wraz z głową) wynosi 20 cm[7] do 26 cm. Masa ciała dorosłego osobnika to 309-435 g[6], według innych źródeł ok. 272 g[8]. Ogon jest puszysty i ma długość zbliżoną do długości tułowia – 17 do 20 cm[6]. Ubarwienie futra oliwkowo-brązowe w części grzbietowej, a czerwone w części brzusznej. Od ubarwienia siostrzanego gatunku C. notatus odróżnia go brak czarnych lub cielistych pasów wzdłuż boków[7]. Poszczególne populacje oddalone od siebie geograficznie mogą jednak wykazywać znaczne zróżnicowanie ubarwienia[6]. Maksymalną długość życia w niewoli określono na 17 lat[8].

Wymiary anatomiczne
(Virginia Hayssen, 2008)[9] Część ciała samiec samica dorosłe osobniki[a] średnia długość tułowia z głową 227,0 mm 217,4 mm 209,3 mm średnia długość ogona 205,3 mm 216,6 mm 176,9 mm średnia masa ciała 359,2 g 375,1 g 286,5 g

Ekologia

Wiewiórczak rdzawobrzuchy jest wiewiórką o dziennym, nadrzewnym trybie życia[7]. W południowej części Azji jest gatunkiem łowionym na pożywienie[3].

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek występuje w Azji południowo-wschodniej: w Bangladeszu, Kambodży, Chinach, Indiach, Laosie, Malezji, Mjanmie, Wietnamie oraz na Tajwanie. Począwszy od 1930 roku gatunek wielokrotnie implementowano w różnych częściach Japonii[5]. W latach 70. XX wieku introdukowany był w Villa Flandria w Argentynie[2], oraz w Cap d'Antibes koło Antibes we Francji, w 1998 w Holandii, a w 2000 w Belgii. Wiewiórczak rdzawobrzuchy jest uznawany za gatunek inwazyjny[6].

Wiewiórczak rdzawobrzuchy zamieszkuje górskie tereny leśne, ale chętnie występuje też w przyległych do nich obszarach uprawnych[7]. Gatunek występuje w górach na wysokości ponad 3000 m n.p.m.[3], ale w Malezji spotykany jest na wysokości ponad 900 m n.p.m.[7].

Przypisy

  1. Callosciurus erythraeus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Callosciurus erythraeus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 29 listopada 2011]
  3. a b c d e Callosciurus erythraeus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
  4. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. a b Masato Hori, Masao Yamada. Line census and gnawing damage of introduced Formosan squirrels (Callosciurus erythraeus taiwanensis ) in urban forests of Kamakura, Kanagawa, Japan. „Assessment and Control of Biological Invasion”, s. 204-209, 2006 (ang.).
  6. a b c d e Callosciurus erythraeus. Invasive Species Compendium (Beta) (cabi.org). [dostęp 2011-11-29].
  7. a b c d e Mountain Red-bellied Squirrel (ang.). ecologyasia.com. [dostęp 2011-11-29].
  8. a b AnAge entry for Callosciurus erythraeus (ang.). genomics.senescence.info. [dostęp 29 listopada 2011].
  9. Virginia Hayssen. Patterns of Body and Tail Length and Body Mass in Sciuridae (Appendix 1). „Journal of Mammalogy”. 89 (4), s. 852–873, 2008. DOI: 10.1644/07-MAMM-A-217.1. ISSN 00222372 (ang.).
Notatki
  1. Dane w tej kolumnie pochodzą z pomiarów, do których autorzy nie dołączali informacji na temat płci badanych osobników
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Wiewiórczak rdzawobrzuchy: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Wiewiórczak rdzawobrzuchy (Callosciurus erythraeus) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae), zamieszkujący północno-wschodnie tereny Azji południowej – w znacznym rozmiarze w centralnych i południowych Chinach i kontynentalnej południowej Azji. Introdukowane populacje występują w Japonii, Argentynie, we Francji, w Holandii i w Belgii. C. erythraeus jest uznawany za gatunek inwazyjny.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL