nomes no trilho de navegação
Szczur palmowy[3] (Rattus palmarum) – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący wyłącznie na archipelagu Nikobarów, należącym do Indii[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1869 roku przez J. Zelebora[1][4].
Gryzoń ten zamieszkuje wyspy Wielki Nikobar i Kar Nikobar. Jest to duży szczur, osiąga długość ciała 225-240 mm, z ogonem długości 220-231 mm. Ma brunatną, szorstką sierść na grzbiecie i biały spód ciała. Jest podobny do pokrewnego szczura nikobarskiego (Rattus burrus), z którym występuje wspólnie na Wielkim Nikobarze[4]. Jest to zwierzę nocne, nadrzewne. Występuje w tropikalnych lasach deszczowych, wśród namorzynów i w koronach palm. Spotykany na wysokości od 50 do 150 m n.p.m.[2]
Szczur palmowy jest uznawany za gatunek narażony na wyginięcie, ze względu na ograniczony zasięg występowania. Szczury te występują na obszarze mniejszym niż 1200 km². Nie jest znana liczebność populacji ani trend jej rozwoju. Rozbudowa siedzib ludzkich po zniszczeniach spowodowanych tsunami z 2004 roku może grozić ich siedliskom, ale równocześnie rozwój plantacji palm kokosowych może przynieść korzyści temu gatunkowi. Nie jest chroniony, ustawa o ochronie przyrody z 1972 roku uznaje go za szkodnika[2].
Szczur palmowy (Rattus palmarum) – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący wyłącznie na archipelagu Nikobarów, należącym do Indii.
Gatunek został opisany naukowo w 1869 roku przez J. Zelebora.
